"เลว" นอกจากคำนี้เธอไม่รู้จะเอาคำไหนมาบัญญัติได้อีกแล้ว เพราะพ่อกับลูกก็ไม่ต่างอะไรกันเลย "ขอบคุณครับที่ชม.. ค่ำแล้วไปดีกว่า" ชายหนุ่มทำเหมือนไม่ทุกข์ร้อนอะไร ลุกขึ้นได้เขาก็เดินตรงมาที่ประตู ซึ่งมีเธอยืนอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น มือเรียวยื่นไปคว้าแขนของเขาไว้โดยที่ไม่มองสบตา และไม่ได้หันหน้าไปทางเขาเลยด้วยซ้ำ "คุณต้องการอะไรเพื่อแลกกับทุกอย่างของพ่อฉันคืนมา" เวลานี้ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับครอบครัวของเธออีกแล้ว เพราะเธอรู้ดี ว่าพ่อหวงสิ่งที่มีอยู่มาก หวงยิ่งกว่าตัวเธอสะอีก สายตาคมมองตั้งแต่ใบหน้า ต่ำลงไปจนถึงปลายเท้า แล้วก็มองกลับขึ้นมาอีกครั้ง "..ก็ลองเสนอมาก่อนสิ เผื่อฉันจะเก็บไปพิจารณา" "ฉันขอร้อง..ขอให้คุณช่วยพ่อของฉัน ช่วยให้ท่านพ้นคดีความ ช่วยให้ท่านได้ทุกอย่างคืนกลับมา ตัวฉันอาจจะไม่มีค่าอะไรมากพอ แต่ฉันก็มีแค่ตัวที่จะขอแลกกับทุกสิ่ง"
ดูเพิ่มเติมสิ่งที่มิลานคิดอยู่ในตอนนี้ก็คือ ตกลงที่นี่เป็นซุ้มโจรจริงเหรอ ทำไมถึงเห็นแต่คนแก่กับผู้หญิง ส่วนผู้ชายวัยรุ่นหน่อยก็มีแค่พวกเขาสองคน แต่ในเวลานี้ เธอคิดว่าที่นี่แหละ เป็นที่ที่เธอจะหลบซ่อนจากไอ้เสี่ยบ้ากามนั้นได้ดี ไม่ต้องหาเรื่องหนีไปเที่ยวต่างประเทศอีกแล้ว ถึงแม้ว่าที่นี่จะไม่เอื้ออำนวยความสะดวกเลยก็ตามทีตั้งแต่เขาหายไปพร้อมกับผู้หญิงสองคนนั้นก็ยังไม่เห็นกลับมา และตอนนี้เธอก็กำลังนั่งมองป้าดายหญ้าผักสวนครัวที่ปลูกไว้กินเอง"หนูอยากจะทำไหมล่ะ" วรรณีถามขึ้นเมื่อเห็นเธอได้แต่นั่งจ้องมอง"ฉันทำได้เหรอป้า""ทำได้สิ"หญิงสาวยกยิ้มขึ้นมาแบบปลื้มปริ่ม เกิดมาไม่เคยทำอะไรแบบนี้ เธอรีบหยิบจอบเสียมแถวนั้นมาพรวนดิน"อีหนูเอ้ย ถ้าทำแบบนั้นสงสัยตายหมดแน่ ไม่ใช่หญ้านะ ผักน่ะมันจะตายหมด" ป้าพูดแบบขำๆ เพราะดูท่าทางแล้วเด็กสาวคนนี้คงจะไม่เคยจับงานด้านนี้มาก่อนเลย"แล้วเขาต้องทำยังไงคะป้า""มาเดี๋ยวป้าสอน"ที่จริงถ้าเธอจะหลอกถามป้าคนนี้ก็ได้ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกรักธรรมชาติ เพราะที่นี่ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร แถมเจ้าของบ้านยังใจดี ไม่เหมือนอีตาบ้านั่น"วันนี้ได้ปลาเยอะเลยครับป้า" มันคือเสียงของมะลิซ้อนที่บอก
เธอมองซ้าย มองขวา เพื่อหามุมที่ พอจะนอนได้ ..ให้ยุงกัดยังดีกว่าเป็นเมียโจรแบบเขาเมื่อมองดูแล้วว่ามุมไหนก็เหมือนกันหมด หญิงสาวก็เลยนั่งพิงลงข้างผนังบ้านที่เป็นไม้ ..นั่งอยู่แบบนั้นเพียงไม่นานก็เริ่มง่วงนอน เพราะเหนื่อยล้ามาตลอดตั้งแต่ถูกเขา ลักพาตัวออกมาจากงานเลี้ยงเช้าวันต่อมา.. ไม่ใช่แค่เธอที่เหนื่อยเขาก็เหนื่อยเช่นกัน ก็เลยไม่ได้สนใจว่าเธอจะเข้ามานอนด้วยไหม พอตื่นมาอีกทีก็เห็นว่าเธอเลือกที่จะนอนนอกมุ้ง"นั่นนายจะไปไหน" มิลานได้ยินเสียงตั้งแต่เขาออกจากมุ้งแล้ว ก็เลยรีบลุกขึ้น"ลงไปข้างล่าง""แล้วฉันล่ะ""เธอก็อยู่บนนี้แหละ""ให้ฉันไปด้วย""แน่ใจนะว่าเธอจะลงไปสภาพนี้จริง" เขามองดูชุดที่เธอสวมใส่เป็นผ้าถุงและเสื้อคอกระเช้า ถ้ามองลึกเข้าไปด้านในรู้ได้เลยว่าเธอไม่มีชุดชั้นในเพราะเมื่อคืนนี้มันเปียกหมดหญิงสาวเหมือนจะรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่เธอก็เลยรีบถอยออกมา"นายช่วยเอาชุดของฉันขึ้นมาให้หน่อยได้ไหม""ใส่แบบนี้แหละ" เขาพูดตัดบทแค่นั้นแล้วก็ลงไป"หายไปทั้งคืนเลยนะมึง" พอลงมาก็เจอมะลิซ้อนกลับมาบ้านพอดี"ผมรู้ดีน่าาว่าต้องทำยังไง""รู้ดีเรื่องอะไร""ไม่ต้องมาทำเป็นไขสือหรอกพี่หวานกันขนาดนั้น
หญิงสาวนั่งมองเขากินอยู่แบบนั้นหลายคำ จนคิดว่าเขาจะไม่เก็บไว้ให้เธอกินแล้ว มิลานก็เลยรีบแย่งช้อนในมือของเขาออกมา แล้วถือมันไปที่ตุ่มน้ำ"เธอทำอะไร" ชายหนุ่มถามออกไปแบบสงสัย"ล้างช้อน" ..ใครจะไปกล้ากินต่อจากเขาล่ะ เธอล้างจนสะอาดแล้วก็กลับมานั่งลงที่แคร่ไม้ นิ้วเรียวล้วงเอาข้าวเหนียวในกระติบออกมา"..มันกินได้แน่นะ" หญิงสาวพูดออกมาเบาๆ กับตัวเองใบหน้าหล่อเผลอยกยิ้มขึ้น แต่ต้องได้รีบสลัดอารมณ์นั้นออกไป"กินไม่ได้ก็ไม่ต้องกิน เอาไปเททิ้ง" เขาไม่พูดเปล่ามือหนายื่นไปยกถ้วยแกงปลาขึ้นมา"จะบ้าเหรอฉันยังไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว"ได้ยินแบบนั้นชายหนุ่มก็เลยวางถ้วยลงที่เดิม"รีบกิน แล้วเก็บไปล้างด้วย""แล้วนายจะไปไหน" พอเห็นเขาลุกเดินออกมาก็เลยตกใจ เพราะแถวนี้มันน่ากลัวมาก ยิ่งมองออกไปด้านนอกก็มืดทุกทิศทุกทาง"ไม่ไปไหนไกลหรอก อยู่แถวนี้แหละ"พอเขาไปแล้วเธอก็ลองตักน้ำซุปขึ้นมาชิมดู"อืม..พอกินได้" มือเรียวปั้นข้าวเหนียวให้เป็นก้อนแล้ววางลงไปในน้ำแกง แล้วก็ตักมันขึ้นมามองดูก่อน"..กินได้แน่นะ" ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยกินข้าวเหนียว แต่ก็รู้แหละว่ามันมีอยู่บนโลกใบนี้เวลาผ่านไป..เธอนั่งรออย
"ฉันไปเป็นเมียนายตั้งแต่เมื่อไร!""หรือเธออยากจะเป็นเมียทุกคนในซุ้มโจรพร้อมกัน.."มิลานใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง เพราะตอนนี้ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ยังไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองกันแน่ ดูท่าทางแล้วไอ้หมอนี่มันคงไม่ต้องการเงิน แต่มันต้องการอะไรทำไมมันถึงจับตัวเธอมา"ก็ได้ถ้าเธออยากเป็นเมียทุกคนพร้อมกัน ..ลุงครับ" ชายหนุ่มเริ่มจะขู่เมื่อเห็นว่าเธอเงียบไป"นี่นาย!!""จะเอาไง""แล้วฉันเลือกอะไรได้บ้างล่ะ!""แล้วนี่แกกินข้าวมาหรือยังล่ะไอ้หำ" ลุงถามขัดจังหวะขึ้น เพราะดูท่าทางแล้วคงจะคุยกันอีกยาว"ยังเลยครับลุง""ป้าทำกับข้าวไว้เผื่อแต่ไม่ได้เอาไปไว้เรือนหลังนั้นนะ กลัวแกจะยังไม่กลับ""ครับลุง"..แสดงว่าที่นี่ยังมีผู้หญิงอย่างนั้นเหรอ เพราะได้ยินโจรแก่พูดถึงป้า แต่ถ้าเป็นเมียของลุง ก็ต้องเป็นโจรเหมือนกันน่ะสิ ความฝันที่จะออกไปจากที่นี่เริ่มริบหรี่ลงอีกครั้ง เอาวะถ้ามันอยากจะเอาชีวิตป่านนี้มันคงฆ่าเราทิ้งไปแล้ว เก็บลมหายใจไว้หนีดีกว่า"ฉันหิวข้าว" ก่อนอื่นต้องหาอะไรลงท้องก่อนเพราะยังไม่ได้กินอะไรมาทั้งวัน"หิวก็ไปติดเตาไฟ มีไม้ และถ่าน ถนัดใช้อันไหน""อะไรนะ?" ที่เขาพูดมาเธอไม่รู้จักสักอ
"นายปล่อยฉันลงได้แล้วฉันเจ็บท้อง" มิลานเริ่มจุกท้องน้อย เพราะเวลาที่เขาเดิน ท้องของเธอเสียดสีกับไหล่แข็งๆ"อย่าพูดมากใกล้จะถึงแล้ว" ฝนเริ่มลงเม็ดแรงขึ้น ชายหนุ่มก็เลยต้องได้เร่งฝีเท้า เพราะกลัวว่ากล้องในมือของเธอจะเปียก"เบาๆ หน่อยได้ไหม! ฉันบอกว่าฉันเจ็บไง!" แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ฟังยิ่งบอกให้เบาๆ เขาก็ยิ่งเดินเร็วแทบจะกลายเป็นวิ่ง"ถ้านายไม่หยุดฉันจะทิ้งกล้องลงตรงนี้""ก็ลองดูสิ!" ที่จริงเขาก็กลัวว่าเธอจะทำตามที่พูด แต่ถ้าให้เธอลงตรงนี้ คงต้องได้ทะเลาะกันก่อนกว่าจะถึงฝนคงตกแรงกว่านี้แน่เดินมาอีกเพียงไม่นานก็ถึงบ้านไม้ 2-3 หลังอยู่ในพื้นที่เดียวกัน เป็นบ้านไม้..แบบไม้จริงๆ ชั้นบนเป็นไม้เก่าๆ ทรุดโทรม ส่วนชั้นล่างเปิดโล่ง มีแคร่ไว้นั่งรับลมเล่นอึ๊บ! เสียงเขาวางเธอลงแคร่ไม้ "โอ๊ย!! นายช่วยวางฉันเบาๆ หน่อยไม่ได้หรือไง!""ไปกินช้างมาหรือไง""นายว่าฉันอ้วนเหรอ!""แล้วแต่จะคิดแล้วกัน! คนอะไรตัวแค่นี้แต่หนักฉิบหาย""ใครใช้ให้นายแบกฉันมาล่ะ!""ส่งกล้องคืนมา""ไม่!" หญิงสาวรีบจับกล้องซ่อนไว้ด้านหลังของตัวเอง"บอกให้เอากล้องคืนมา!" เขายื่นมือออกไปด้วยใบหน้าถมึงทึงแทบจะกินเลือดกินเนื้อเธอให้ไ
คำขู่ของเขาได้ผล มือเรียวทั้งสองข้างยกขึ้นมาพนมไหว้ เพื่อขอร้องอย่าให้เขาทำอะไรกับเธอเลย"ไม่เก่งแล้วเหรอ""ฉันขอร้องปล่อยฉันไปเถอะนะ" ถ้าตั้งใจฟังคงสัมผัสได้ถึงอาการหวาดกลัว เธอไม่ได้เก่งอย่างที่แสดงออกมาให้เห็นเลย แต่เพราะความกลัว ถ้าทำตัวอ่อนแอก็ยิ่งจะถูกรังแก แต่เมื่อใช้ไม้แข็งไม่ได้หญิงสาวก็เลยเลือกที่จะใช้ไม้อ่อน"ไม่ปล่อย.." ชายหนุ่มพูดพร้อมกับปลดเข็มขัดกางเกงของตัวเองอีกครั้ง"ฉะ..ฉันกลัวแล้ว คุณอย่าทำแบบนี้เลยนะ คุณจะให้ฉันทำอะไรฉันยอมทั้งนั้น คุณอย่าทำแบบนี้กับฉันได้ไหม""เธอชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ""ไม่ ฉันไม่ได้ชอบแบบนี้" ถ้าเธอชอบเธอคงไม่เดินทางไปต่างประเทศบ่อยๆ เวลาที่พ่อกับแม่นัดให้ออกเดทกับเสี่ยบ้ากาม เธอชอบจะหลบหนีไปต่างประเทศ ถือโอกาสไปใช้เงินมันสะเลย"ก็ได้ถ้าเธอเชื่อฟัง""จะให้ฉันเชื่อฟังอะไร"มือหนารูดซิปลงไปทันทีเมื่อเธอมีคำถาม"ก็ได้ฉันจะเชื่อฟังนายทุกอย่าง" หญิงสาวต้องได้รับปากไปก่อนถ้าไม่งั้นคงเสร็จมันตรงนี้แน่"กลับเข้าไปก่อนลูก เดี๋ยวถ้าคนแถวนี้ไม่เชื่อฟังเราค่อยออกมาใหม่" ว่าแล้วเขาก็รูดซิปกลับคืนพร้อมกับสวมเข็มขัดให้เรียบร้อย"ตามมา"หญิงสาวต้องได้เดินตามหลังไ
"ไม่เจอเลยครับท่าน" สำราญสั่งให้ลูกน้องควานหาไปทั่วทุกหนทุกแห่ง แต่ก็ยังไร้ร่องรอย"ผมว่าไม่ใช่คนลักพาตัวไปหรอกครับ เธอคงหนีไปมากกว่า" เพราะลูกน้องทุกคนก็ดูออกว่าเด็กสาวคนนี้ ไม่เต็มใจที่จะเป็นของเจ้านายตั้งแต่ทีแรกแล้ว"กูก็ว่าเหมือนมึง กูมันน่ารังเกียจตรงไหนวะ""ไม่เลยครับ ท่านไม่ได้น่ารังเกียจเลย" ลูกน้องต้องรีบชมเข้าไว้ก่อนที่หัวจะขาด"แล้วเราจะเอายังไงดีครับท่าน" มือขวาคนสนิทเอ่ยถามขึ้นมาบ้าง"กูคิดดูก่อนว่าจะจัดการกับพวกมันยังไงดี" สำราญเสียความรู้สึกมาก เพราะทุ่มเทให้กับเด็กคนนี้มากมายเช้าวันต่อมา.. ณ.ที่ห่างไกลความเจริญมันเกิดอะไรขึ้นกับเรากันแน่? ..มิลานหวังไว้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอทั้งหมดมันจะเป็นแค่ฝัน แต่พอลืมตาขึ้นมาเธอก็รู้ได้เลยว่ามันคือความจริงดวงตากลมโตมองออกไปนอกกระจกรถ เธอไม่กล้าใช้เสียงเพราะกลัวว่าคนที่ขับรถและคนที่นั่งอยู่ด้านข้างคนขับจะรู้ว่าเธอได้สติแล้วมันกำลังจะพาเราไปที่ไหน? แล้วพวกมันเป็นใคร? หญิงสาวสัมผัสได้ว่ารถค่อยๆ ชะลอความเร็วลงทีละน้อยติ๊ก! พอรถหยุดเท่านั้นแหละคนตัวเล็กที่พวกเขาคิดว่ายังไม่รู้สึกตัวก็เปิดประตูด้านหลังแล้ววิ่ง"ตามสิโว้ย!!" ทั้งส
"อุ๊ย" มะลิซ้อนกลับมาเจอฉากกำลังจูบกันอยู่พอดี"ลูกพี่..เออ..สต๊อปก่อนได้ไหมครับ"เขาได้ยินตั้งแต่เสียงรถวิ่งเข้ามาแล้ว แต่ก็ยังจูบอยู่แบบนั้น พอถูกขัดจังหวะริมฝีปากหนาถอนจูบออก แต่ท่าทางของเขาไม่ได้เสียดายอะไรในตัวเธอเลยสายตาคมตวัดมองไปที่ลูกน้องคนสนิท แต่ก็ยังไม่ได้ปล่อยเธอให้เป็นอิสระ ถึงแม้ว่าจะพยายามดิ้นรนให้เขาปล่อย"มีอะไร""มีครับ" สายตาของมะลิซ้อนมองไปที่ฝ่ายผู้หญิง ซึ่งตอนนี้เธอกำลังจะ.."พี่ระวัง!""โอ๊ย" มะลิซ้อนเตือนไม่ทันเพราะตอนนี้เขาถูกกัดเข้าให้ที่ต้นแขนอย่างแรง"อืออ!!" หญิงสาวต้องรีบปล่อยฟันที่กัดอยู่ออก เพราะถูกนิ้วแกร่งบีบจมูกไว้อีกแล้ว"กูต้องได้ไปฉีดยาก่อนไหมวะเนี่ย!" ชายหนุ่มลูบคลำตรงที่ถูกกัดหมั่บ! จังหวะที่เขาปล่อยมือ เธอก็รีบวิ่งมาที่ประตู แต่ถูกมะลิซ้อนล็อคตัวไว้ได้ก่อน"ปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะ! พวกมึงเป็นใครกันแน่ พวกมึงต้องการอะไรก็บอกมาสิ""อยากรู้ใช่ไหมว่าต้องการอะไร..ปิดประตู" ชายหนุ่มสั่งลูกน้องพร้อมกับถอดเข็มขัดกางเกงออก..ตามด้วยรูดซิปลงไม่ได้ตกตะลึงแค่มิลาน มะลิซ้อนก็ตกตะลึงเหมือนกัน ไม่คิดว่าลูกพี่จะทำอะไรแบบนี้"กูบอกให้ล็อกประตูไง! สองคนอาจจะไม่หนำ
ถ้าตั้งใจฟังคงจะได้ยินเสียงคนตัวสูงที่อยู่ตรงหน้ากัดฟัน"เมื่อกี้มึงว่าอะไร??" เขาถามซ้ำอีกครั้งโดยใช้คำพูดที่เปลี่ยนไปขาเรียวค่อยๆ ก้าวถอยออกไปจนหลังชนผนังห้อง ใครจะไปทนได้ล่ะ ไม่รู้ว่ามันเป็นใคร อยู่ดีๆ ก็จับตัวเธอมา แถมพูดดูถูก ..แต่ตอนนี้มิลานคิดว่าเธอไม่สมควรที่จะไปกระตุ้นอารมณ์ของเขาแบบนั้นเลย"เราไม่เคยรู้จักกัน ฉันไม่รู้จักนาย แล้วนายจับตัวฉันมาทำไมล่ะ""เธอคิดว่า ฉันอยากจะจับตัวเธอมานักเหรอ ผู้หญิงแบบเธอ ไม่มีค่าอะไรในสายตาของฉันเลย""ดี! ถ้างั้นนายก็ปล่อยฉันไปสิ""ปล่อยเธอไปเพื่อยั่วยวนพวกเฒ่าตัณหากลับอย่างงั้นเหรอ""นั่นมันก็เรื่องของฉัน!""เรื่องของเธอ? ถ้าไม่ทำให้ครอบครัวคนอื่นเขาเดือดร้อน มันก็คงจะเป็นเรื่องของเธออยู่หรอก""นายหมายความว่ายังไง ฉันไปทำให้ครอบครัวใครเดือดร้อน โอ๊ยย! ปล่อยนะ!" ที่เธอร้องเจ็บเพราะตอนนี้อุ้งมือแกร่งของเขาได้ล็อคไว้ที่คอระหง"ฉันเจ็บนะ!" หญิงสาวเริ่มจะหายใจไม่ออกถึงแม้ว่าเขาจะใช้แรงบีบไม่มาก"คุณค่าในตัวเอง เธอรู้จักคำนี้ไหม""รู้" ตอนนี้เขาพูดอะไรมาเธอต้องอ่อนข้อไปก่อน เพราะไม่งั้นได้คอหักตายแน่"รู้แล้วทำไมต้องเอาตัวเองเข้าแลก จนทำให้ครอบคร
ณ. โรงแรมหรู"ดูแอสเซสเซอรี่ของคุณเธอสิตั้งแต่หัวจรดเท้ากลัวคนไม่รู้หรือไงว่ารวย""ได้ข่าวว่าตระกูลนี้รวยจริงไม่ใช่เหรอ""ถึงรวยพันล้าน แต่มีลูกสาวที่ชอบผลาญเงินแบบนี้ไม่นานก็คงหมด""ใช่ๆ ดีแต่ใช้เงินไปวันๆ เรียนจบมาเป็นปีแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่เห็นไปช่วยกิจการของพ่อแม่เลย""อย่าพูดแรงสิหล่อนกำลังเดินมาทางนี้แล้ว""ว่าไงคะคุณหนู เพิ่งไปเที่ยวยุโรปมาเหรอคะ" ที่ทักขึ้นแบบนี้เพราะชุดที่เธอสวมใส่ไม่มีขายทั่วไป"แค่เบื่อๆ ก็เลยไปหาใช้เงินเล่นค่ะ""มิลาน!!" หญิงวัยกลางคนรีบเดินมาคว้าแขนของมิลาน ก่อนที่จะพูดไม่ดีอะไรออกไปมากกว่านั้น"ฉันไม่พูดอะไรหรอกแม่""หนูมานั่งกับแม่ดีกว่า" ว่าแล้วนางก็พาลูกสาวมานั่งที่โต๊ะเดียวกัน"แล้วคุณพ่อล่ะคะ""พ่ออยู่กับท่าน"พอได้ยินแบบนั้นสายตางามก็ตวัดมองไปกลุ่มคนที่คิดว่าท่านคนนั้นจะนั่งอยู่"หนูมาถึงนานหรือยัง""ลงเครื่องก็ตรงมาที่นี่เลยค่ะ""ลงเครื่องแล้วตรงมา?" ผู้เป็นแม่ถามออกไปแบบสงสัย เพราะว่าชุดที่ลูกสาวสวมใส่รวมทั้งเครื่องประดับดูพร้อมมากในงานราตรีนี้"แค่แต่งตัวมันจะไปยากอะไรคะ ก็แต่งมันในรถนั่นแหละ""แม่บอกว่าอย่าทำแบบนั้นแล้วใช่ไหม" เพราะถ้าลูกสาวของนาง
ความคิดเห็น