บทที่ ึ6

ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าพ่อไม่มีความรักให้แม่เลย แต่พ่อของเขาไม่เคยทำร้ายร่างกายแม่แบบนี้ คงเป็นเพราะผู้หญิงคนนั้น ถึงทำให้พ่อมีอารมณ์ฉุนเฉียว

ที่เขาคิดว่าคงเป็นผู้หญิงคนนั้น ก็เพราะไม่ว่าพ่อจะคว้าใครมา ก็ไม่เคยแสดงกิริยาแบบนี้ออกมาให้เห็น

ชายหนุ่มขับรถออกมาจากบ้าน รถที่เขาใช้เป็นรถสี่ประตูแบบขับเคลื่อนสี่ล้อ เพราะที่ที่เขาอยู่มันเป็นพื้นที่กันดาร เหมือนอย่างที่มกราพูด ไฟฟ้าไม่มี น้ำประปาไม่ถึง ถนนเข้าหมู่บ้านก็ยังเป็นถนนลูกรังอยู่เลย

แต่ก่อนที่จะไปหมู่บ้านนั้น เขาต้องไปที่ที่หนึ่งก่อน ชายหนุ่มใช้เวลาขับรถนานพอสมควรก็มาถึง

"เป็นยังไงบ้าง"

"จะเป็นยังไงล่ะครับ ก็โวยวายอย่างเดียวน่ะสิ ผู้หญิงอะไรด่าเก่งฉิบหาย"

"แล้ว..?" สายตาคมมองเข้าไปในห้อง ซึ่งเป็นบ้านเก่าๆ ได้ยินลูกน้องบอกว่าด่าเก่งแต่ทำไมถึงเงียบจัง

"ผมขอโทษครับ ก็เล่นด่าพ่อด่าแม่ด่าถึงโคตรตระกูลผม"

"ไอ้มะลิมึงอย่าบอกนะว่า!?"

"ไม่ตายหรอกครับ" มะลิโมโหมากก็เลยเอายาสลบใส่ผ้าเช็ดหน้าปิดจมูก เพื่อทำให้เธอหมดฤทธิ์

..เรามารู้จักมะลิกันบ้าง ใช่แล้วเขาเป็นผู้ชายที่ชื่อมะลิ แถมมีชื่อจริงว่ามะลิซ้อนอีกด้วย มะลิเป็นคนติดตามเขามานานหลายปีแล้ว ทั้งสองถึงไหนถึงกัน

มะลิเป็นคนที่ไม่มีครอบครัว เป็นเด็กวัด เขาสงสารก็เลยเก็บมาเลี้ยง และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมามะลิก็เลยติดตามตัวเขาไปทุกที ไม่เว้นแม้แต่หมู่บ้านกันดารนั้น

"เราจะเดินทางกันคืนนี้ แกอยากจะได้อะไรก็ไปหาซื้อเอา เดี๋ยวทางนี้กูจะเป็นคนดูต่อเอง"

"จริงเหรอครับ" มะลิถึงกับมีรอยยิ้ม เพราะอยากจะไปซื้อของฝากให้กับสาวในหมู่บ้านนั้นอยู่แล้ว

"อย่าไปเถลไถลที่ไหนล่ะ เงินอยู่ในกระเป๋านั่นแหละได้ของแล้วก็รีบกลับ"

"ครับ"

สองชั่วโมงผ่านไป..

"มันใส่ยาเยอะเลยเหรอทำไมป่านนี้ยังไม่ตื่นอีก" ว่าแล้วนิ้วแกร่งก็ยื่นไปแตะจมูกเพื่อเช็คดูว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ไหม

"โอ๊ยย!!" แต่ทันใดนั้นผู้หญิงที่เขาคิดว่านอนหลับก็กัดเข้าที่นิ้วของเขาอย่างแรง

"อืมมม!!" มิลานต้องได้รีบปล่อยเพราะตอนนี้ถูกเขาบีบจมูกไว้

"เป็นคนหรือเป็นหมาวะเนี่ย!!"

"คุณนั่นแหละหมา!!"

"ปากดี"

"ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้เลยนะ! ถ้าไม่งั้น.."

"ถ้าไม่งั้นอะไร"

"คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร"

เขาไม่ตอบแต่สายตาคมมองตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วก็มองกลับขึ้นมาหยุดอยู่ที่น้องสาว

"แกมองอะไร!" หญิงสาวเริ่มเปลี่ยนสรรพนามการพูด เพราะพูดดีกับคนแบบนี้คงไม่ได้ผลแล้ว

"ไอ้เสี่ยบ้ากามมันชอบเธอตรงไหน"

"เสี่ยบ้ากาม? แกหมายถึงใคร!"

"ก็เสี่ยคนที่เธอทำตัวดี๊ด๊าด้วยไง"

"แล้วแกรู้ไหมเสี่ยที่แกพูดถึงเป็นใคร"

"เป็นใคร"

"ท่านเป็นถึงรัฐมนตรี ถ้าแกไม่อยากตายก็รีบปล่อยฉันไปซะ"

"ใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ ..ชักจะกลัวแล้วสิ"

"ถ้าแกกลัวแกก็ปล่อยฉันไปสิ!"

"ปล่อยไปก็โง่น่ะสิ ยังไม่ได้ชิมเลย ว่าเธอมีดีอะไร ถึงทำให้ท่านรัฐมนตรีหลงใหลได้ขนาดนี้"

"แกหมายความว่ายังไง!" ทีแรกมิลานคิดว่าเขาแค่จะจับเธอมาเรียกค่าไถ่ แต่นี่ไม่ใช่มันต้องการตัวเธออย่างนั้นเหรอ

"แกต้องการเท่าไรบอกมา" หญิงสาวลองเสนอไปก่อนเผื่อว่ามันจะเลือกเงิน

"เธอกล้าเสนอเงินให้ฉันอย่างนั้นเหรอ? ทั้งๆ ที่เธอก็เอาตัวของเธอไปแลกเงินมาไม่ใช่หรือไง"

"ใครจะไปเลวระยำเท่ากับแม่นายล่ะ!" มิลานไม่รู้ว่าจะด่าคำไหนกับผู้ชายที่มองเธอต่ำขนาดนั้น ก็เลยเผลอด่าไปถึงแม่ เหมือนกับด่าลูกน้องของเขา

"เธอว่าอะไรนะ!"