บทที่18.แสงสีแห่งความลับ

ในห้องน้ำเล็กๆของโรงแรม แสงสีส้มอมทองส่องลงมาจากไฟบนเพดาน เสียงจากปลายสายดังลอดออกมาจากลำโพงมือถือที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์ข้างอ่างล้างหน้า คำพูดที่เต็มไปด้วยแรงกดดันและความเร่งเร้าเหมือนบีบคั้นฮันน่าในทุกลมหายใจ

"ฮันน่า ตกลงเธอจะเคลียร์เงินวันไหน ขอความชัดเจนหน่อยได้ไหม ไม่ใช่ให้รอไปวันๆ"

เสียงนั้นกระแทกหูเธอซ้ำๆ ฮันน่าจับขอบอ่างล้างหน้าแน่นจนข้อนิ้วเปลี่ยนสี ความเงียบที่แทรกระหว่างคำพูดนั้นเหมือนกับจะกดดันเธอยิ่งกว่าเสียงตะคอก

"ฮันน่า ...ฮันน่า"

เสียงปลายสายยังคงเรียกชื่อเธอ ทว่าฮันน่าไม่ได้ตอบอะไรกลับ เธอก้มหน้ามองมือที่สั่นเล็กน้อยก่อนจะปล่อยให้สายนั้นตัดไป เสียง "ตี๊ด ตี๊ด ตี้ด" แทรกผ่านเข้ามาในความเงียบ เธอเงยหน้าขึ้นมองตัวเองในกระจก สบสายตากับเงาสะท้อนที่ดูอ่อนล้าและเต็มไปด้วยความสับสน

"อดทนสิฮันน่า..." เธอบอกตัวเองในใจ ราวกับพยายามยึดเหนี่ยวคำปลอบโยนเล็กๆ เพื่อก้าวผ่านช่วงเวลานี้ไป เธอหลับตาลง สูดลมหายใจเข้าลึก และถอนหายใจออกมาอย่างช้าๆ

จากนั้นเธอเอื้อมไปหยิบขวดยาที่วางอยู่ข้างๆ บนเคาน์เตอร์ เปิดฝาและเทมันออกมา เธอจ้องเม็ดกลมๆอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะโยนเข้าปากตามด้วยน้ำที่อยู่ในแก้วพลาสติกบนอ่างล้างหน้า

เสียงกลืนลงคอเบาๆ ดังตัดกับความเงียบภายในห้องน้ำ เธอยืนนิ่งอยู่สักพัก ถอนหายใจเข้าออกอย่างช้า  แล้วโยกร่างล้มลงบนเตียง

………………..

เสียงดังสั้นๆ บนหัวเตียง ทำให้ฮันน่าสะดุ้งตื่นจากฝันที่เลือนลางพลันทำให้เธอรีบลืมตา แล้วคว้าโทรศัพท์มาดู หน้าจอที่สว่างวาบเผยให้เห็นเวลา 5 โมงเย็น ตัวเลขนั้นทำให้เธออึ้งไปชั่วครู่

ฤทธิ์ของยานั้นทำให้เธอหลับสนิท ความเมื่อยล้าที่สะสมในจิตใจและร่างกายค่อยๆ ถูกชะล้างออกไป แต่ในขณะเดียวกัน ความเป็นจริงก็กลับมาอย่างรวดเร็ว

เธอสไลด์หน้าจอเพื่อเปิดดูข้อความที่เพิ่งเข้ามา ข้อความนั้นส่งมาจากลินลี่ เนื้อหาสั้นกระชับ แต่บอกได้ชัดเจน

“ถ้าเธอจะมาหาฉัน มาที่นี่ได้เลย เวลา 2 ทุ่ม”

ตามมาด้วยโลเคชันสถานที่ที่แนบมาในข้อความ ฮันน่ามองมันนิ่งอยู่สักพัก จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความลังเลและคำถาม แต่เธอก็รู้ดีว่าต้องไป เธอวางโทรศัพท์ลงบนเตียง ถอนหายใจยาว ก่อนลุกขึ้นจากเตียงไปเตรียมตัว

………

ฮันน่าสวมแจ๊กเก็ตยีนส์ ทับเสื้อยืดสีเข้ม กางเกงยีนส์รัดรูปที่ดูทะมัดทะแมง เธอยืนอยู่หน้าปากซอยเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยบรรยากาศอึมครึม ดวงตาเธอเหลือบมองหน้าจอโทรศัพท์ที่แสดงโลเคชันจากข้อความของลินลี่ ก่อนเงยหน้าขึ้นมองซอยตรงหน้า

ซอยนั้นแคบและดูมืดสลัว แม้จะยังมีแสงไฟนีออนหลากสีสาดออกมาจากร้านรวงที่ตั้งเรียงรายตามทาง เสียงเพลงเบาๆ ลอยมาแตะหู พร้อมกับเสียงหัวเราะและพูดคุยจากผู้คนที่เดินผ่านไปมา บางคนมองมาทางเธอด้วยสายตาเฉยชา บางคนเร่งฝีเท้าหายไปในเงามืด

ฮันน่าจับมือถือในมือแน่น สายตาไล่ตามป้ายชื่อร้านต่างๆ ที่มีแสงไฟวิบวับ เธอเดินช้าๆ ผ่านป้ายไฟรูปหญิงสาวข้างๆ มีสัญลักษณ์ดนตรีที่กระพริบเป็นจังหวะตามเสียงเพลง

ชื่อร้านที่ลินลี่ส่งมาในข้อความปรากฏอยู่ตรงนั้นพอดีฮันน่ายืนนิ่งอยู่หน้าประตูร้าน มองมันครู่หนึ่งราวกับจะรวบรวมความกล้า เธอสูดลมหายใจลึก ก่อนจะก้าวเข้าไปในสถานเริงรมย์ที่รอเธออยู่ภายใน.

ฮันน่าก้าวเข้าสู่โลกอีกใบ ประตูที่เปิดออกเผยให้เห็นแสงสีฉูดฉาดที่สะท้อนกับผนังและเพดานตกแต่งอย่างหรูหรา เสียงเพลงจังหวะหนักหน่วงดังก้องในอากาศ บรรยากาศนั้นเต็มไปด้วยชายหญิงแต่งตัวจัดจ้าด เต้นรำ และพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

ชายสองคนแต่งกายด้วยชุดสูทสีดำเข้ม พวกเขาคือการ์ดของร้าน หนึ่งในนั้นก้าวเข้ามาหาเธอ สายตาเข้มขรึมของเขาสบกับฮันน่าเพียงชั่วครู่

“นัดกับใครไว้หรือเปล่าครับ?” การ์ดเอ่ยถามเสียงเรียบ สายตาเขามองสำรวจฮันน่าที่ดูกวาดสายตามองหาใครบางคนในความวุ่นวายของสถานที่

“ฉันมาหาคุณลินลี่” ฮันน่าตอบพลางจับกระเป๋าแน่น เธอพยายามควบคุมเสียงให้มั่นคง

การ์ดพยักหน้า เขาไม่ถามอะไรต่อ แต่หันไปส่งสัญญาณให้การ์ดอีกคน แล้วนำทางเธอไปยังอีกด้านของร้าน

ฮันน่าเดินตามชายสูทดำแต่ดวงตายังคงกวาดมองรอบๆ อย่างไม่อาจห้ามได้ บรรยากาศในนี้แปลกตาและชวนให้อึดอัด ผู้หญิงในชุดวาบหวิวเดินผ่านพร้อมถาดเครื่องดื่มในมือ เสียงหัวเราะและเสียงแก้วกระทบกันสลับกับเสียงดนตรีที่กระแทกจังหวะหัวใจ

เธอเดินตามชายสูทดำเข้าไปในโถงทางเดินที่แยกออกจากส่วนหลักของร้าน บรรยากาศที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังก้าวเข้าไปสู่อะไรที่ลึกกว่าเดิม เธอไม่อาจละสายตาจากสิ่งรอบตัวได้ แม้ในใจจะรู้สึกหวั่นไหวต่อสถานที่ที่ดูหรูหราแต่ก็เต็มไปด้วยความลึกลับและไม่อาจคาดเดา..

ลินลี่นั่งเด่นเป็นสง่าบนโซฟาหนังสีเข้มที่ตั้งอยู่ในห้องรับรองส่วนตัว ท่าทางของเธอเต็มไปด้วยพลังและความมั่นใจ ราวกับเธอเป็นเจ้าของสถานที่แห่งนี้ ทุกอิริยาบถของเธอสื่อถึงการควบคุมและอำนาจ

เธอนั่งไขว่ห้าง รองเท้าแก้วส้นสูงวิบวับเล่นกับแสงไฟ ชุดเดรสเกาะอกสั้นสีดำที่เธอสวมใส่เผยให้เห็นสัดส่วนที่โดดเด่น พร้อมความโค้งมนที่ดูลงตัวในทุกมุม

มือข้างหนึ่งของเธอถือบุหรี่ไว้ระหว่างนิ้วเรียวยาว ควันสีเทาจางลอยคลอเคลียไปตามอากาศ ในขณะที่อีกมือถือแก้วเครื่องดื่มที่มีน้ำแข็งละลายเพียงเล็กน้อย เสียงน้ำแข็งกระทบแก้วเบาๆ ขณะที่เธอพลิกข้อมือไปมา

ฮันน่าเดินเข้ามา สายตาคมกริบของลินลี่จับจ้องฮันน่าอย่างพินิจราวกับอ่านความคิดของอีกฝ่ายออก เธอไม่พูดอะไรในทันที

เธอวางบุหรี่ที่คีบอยู่ลงในที่เขี่ยบุหรี่คริสตัล แล้วกระดกเครื่องดื่มที่ถือในมือจนหมดในจังหวะเดียว เสียงน้ำแข็งกระทบกันดังเบาๆ ก่อนเธอจะวางแก้วลงบนโต๊ะตรงหน้า

“เธอมาถึงเร็วกว่าที่คิดนะ” ลินลี่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่ม แต่แฝงความเย็นชา ริมฝีปากของเธอยกยิ้ม ขณะที่ดวงตายังคงมองฮันน่าเหมือนต้องการสำรวจทุกอารมณ์ที่แฝงอยู่ในดวงตาคู่นั้น