วาย

รันไม่อยากเป็นเมียเสี่ย! รันพยายามหนี แต่ไม่ว่าจะหนีกี่ครั้ง เสี่ยศิวกรก็ลากกลับมาได้ทุกที! เสี่ยคนนี้ทั้งหล่อ ทั้งรวย แต่ก็ทั้งดื้อด้านและเอาแต่ใจที่สุด "ฉันบอกแล้วไง ว่าถ้าหนี... ฉันจะทำให้เดินไม่ไหว!" สุดท้ายแล้ว รันจะต้านทานความร้ายกาจของเสี่ยศิวกรได้หรือไม่... หรือจะกลายเป็นเมียเสี่ยโดยสมบูรณ์?!

รอยยิ้มของวังหลวงแคว้นซี คือองค์ชายสิบที่ถูกถวายตัวเป็นเครื่องบรรณาการจากแคว้นที่เรืองอำนาจอย่างแคว้นเหยา ส่งมอบมาให้สวามิภักดิ์แด่องค์รัชทายาท ‘หวังซีเอ่อ’ เพื่อหลีกเลี่ยงสงคราม แต่มิมีผู้ใดล่วงรู้ว่ารอยยิ้มของ ‘อู๋เสี่ยวหวา' นั้นมีให้องค์รัชทายาทเพียงผู้เดียวเท่านั้น ท่ามกลางวันเวลาอันแสนสงบสุข ฮ่องเต้กลับสละราชบัลลังก์ ส่งไม้ต่อยกตำแหน่งให้หวังซีเอ่อก้าวขึ้นรับหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบนับแต่ขึ้นครองราชย์ ซีเอ่อตั้งปณิธานว่าจะครองแผ่นดินโดยความชอบธรรม แต่เมื่อพรหมลิขิตให้พระชายาองค์ชายต่างแคว้นเข้ามามีอิทธิพลในการตัดสินใจต่าง ๆ จึงถูกตราหน้าข้อหาเป็นกบฏถึงขั้นประหารชีวิตโดยไร้ความเป็นธรรมในการไต่สวน ตาชั่งเมตตาธรรมอันเด็ดเดี่ยวของหวังซีเอ่อก็เริ่มเอนเอียงทันที

ในฐานะของหนุ่มบ้านนอกคนหนึ่งที่ต้องการช่วยเหลือคนที่มีใจให้ เมื่อแรกสบตาเขายอมรับว่ามันคือความรู้สึกอันฉาบฉวย แต่เพราะเขาไม่อยากให้มันเป็นเช่นนั้น พันตำรวจโท พดุงกิตติ์ ชยธาดา จึงเต็มใจจะยอมมอบเงินและเวลาอันมีค่าเพื่อจีบนายสถานีตัวเล็กให้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งอันแสนวิเศษในชีวิต แต่อดีตตำรวจภูธรจากพิษณุโลกคนนี้กลับไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วพระนครอันใครต่อใครต่างก็เชื่อว่ามีเพียงความเจริญรุ่งเรืองกลับแฝงไปด้วยมุมอื่น ๆ ซึ่งไม่มีใครอยากให้เห็น ยิ่งไปกว่านั้นเขากลับได้มารู้ทีหลังว่าแท้จริงแล้วน้องแผน นอกเหนือไปจากงานนายสถานีอันได้ช่วยเหลือเหล่าผู้โดยสาร และงานเสริม ณ ร้านกินดื่มย่านสีเทา ยังมีอีกหนึ่งงานซึ่งซ่อนไว้เบื้องหลัง "เฮียอยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าผมหาเงินใช้หนี้ให้พ่อยังไง" พูน ได้แต่อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ กับภาพอันเย้ายวนตรงหน้า กายเล็กบดเบียดเข้าหาอย่างออกรสออกชาติ ปลายนิ้วที่เขาปรารถนาจะได้สัมผัสอย่างทะนุถนอม กำลังลูบไล้ไปตามแผ่นหลังและกรอบเข็มขัดเงินเงาด้วยความเร่งเร้า "ผมถ่างขาให้แล้ว เฮียก็รีบถอดกางเกงสิ"

ตอนนี้มันคงสายเกินไปแล้วในเมื่อคนที่น้องชายเขาเฝ้ารอมาตลอดมาปรากฎอยู่ตรงหน้า เขา...คงต้องยอมแพ้ กระนั้นดูเหมือนฟ้าจะยังเข้าข้างเขา เพราะเพียงหลังจากวันที่เขาเริ่มทำใจยอมรับชะตากรรมผ่านมาเพียงสัปดาห์เศษ น้องชายซึ่งกลับมาจากการทำงานจากที่จะยิ้มมีความสุขหรือทำกิริยาทักทายสมาชิกในบ้าน เจ้าตัวกลับมีสีหน้าเศร้าหมอง เหม่อลอยผิดสังเกต จนเมื่อตกดึกเขาไปเคาะห้องถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง เมื่อเจ้าของห้องเปิดประตูออกมาจึงได้เห็นแววตากลมใสคลอหน่วย “ฮึก...พี่ไกร...” “ไหนมีอะไรเล่าให้พี่ฟังซิ” “ฮึก...เขา...” “ไหนครับ ใครทำอะไรน้องด้วงของพี่” “คนที่ผมรอมาตลอด...คนที่ผมชอบ...เขา...มีเจ้าของแล้ว ฮึก” “ไม่เป็นไร ยังมีคนอื่นอีกเยอะ หรือเราไม่ต้องมีใคร...อยู่กับพี่ไปแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว” ไกรวิชญ์กระตุกยิ้มจดจ้องมองต่ำลงไปยังคนเด็กกว่าข้างกายอย่างคนเจ้าแผนการ ในเมื่อไม่มีแล้วซึ่งคนที่น้องชายรัก ต่อจากนี้เขาจะไม่มีอุปสรรคอีกต่อไป

กู่ซิงอีถูกสหายคนสนิทขอร้องให้ช่วยยกเลิกงานหมั้นให้ งานนี้เขาจึงต้องออกหน้าเอง ทุกอย่างดูเข้าร่องเข้ารอยแผนของเขาก็ค่อนข้างเข้าท่า แต่ไหงกลายเป็นตนที่คล้ายจะเป็นเจ้าสาวเสียเอง!

มาเฟียที่เย็นชาอย่างสิงหล เขาเจอกับโอเมก้าตัวเล็กที่มีกลิ่นมะลิเป็นกลิ่นประจำตัวด้วยความบังเอิญ ใครจะไปรู้ล่ะว่าการเจอกันแบบบังเอิญของพวกเขา จะเป็นจุดเริ่มต้นของครอบครัว แสนดีเป็นคนที่เกิดในสมัยอโยธยา เขาหนีโจรป่าในระหว่างที่กำลังเดินทางเข้าสู่วัง เขาหนีตายจนกระทั่งวิ่งเข้าไปในถ้ำที่ไม่มีทางออก โผล่มาอีกทีก็เจอกับคนตัวโตอย่างกับยักษ์ ทำท่าทางแปลกประหลาด คำพูดก็แปลกประหลาด เขาต้องการที่จะหลีกหนี แต่ดูท่าแล้วเจ้ายักษ์วัดแจ้งจะตามติดเขา ต้องทำให้เจ้ายักษ์คนนี้รู้เสียบ้างว่า คนอย่างแสนดีไม่ได้ยอมใครง่ายๆ วิชาการต่อสู้ของแสนดีไม่เป็นรองใคร ความรักของทั้งคู่เป็นจุดเริ่มต้นของจักรวาลเลิศรัตนวรชัย ซึ่งจะมีอีก 2 เรื่องนั่นคือเรื่องของรุ่นลูก เป็นเรื่องราวของสิรินทร์ ลูกชายคนโต และสีหราช ลูกชายคนเล็ก ตระกูลเลิศรัตนวรชัยเกิดขึ้นได้จากสิงหลและแสนดีเลิศรัตนวรชัยคู่นี้

เมื่อชะตานำพา ให้ผู้กุมหัวใจของเขา โคจรมาพบกันอีกครั้ง ทว่าเขาจะทำเช่นไรเล่า เมื่อคนผู้นั้นกลับจำเขาไม่ได้ กุนซือหนุ่มจะทำเช่นไร เพื่อให้ท่านอ๋องสิบแปดจดจำเขาได้ หรือว่าเขาจะยอมปล่อย ให้ทุกอย่างเลือนหายไปกับความทรงจำ ของอ๋องหนุ่มผู้กุมหัวใจเขามาเนิ่นนาน

เมื่อถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เล็กจนโต ว่าทั้งคู่เป็นพี่น้องกัน แต่คนทั้งคู่กลับอยากที่เป็นมากกว่านั้น แล้วมันจะสามารถเป็นไปได้ไหม ต้องมาลุ้นเอาใจช่วยพี่คินกับน้องวาด้วยนะคะ

ศิลาเป็นเเฟนกับคิวมา7ปี วันหนึ่งเขาเล่นพนันเเพ้ไม่มีเงินจ่ายบอดี้การด์ของพายุไม่ให้ออกจากร้าน ถ้าจะออกให้เอาของมาจำนำถึงจะออกได้ ศิลาโวยวาย พายุที่นั่งอยู่ในห้องส่วนตัว บอดี้การ์ดเข้ามารายงาน เขาจึงลุกขึ้นไปดูด้วยตัวเองก็เห็นศิลาเพื่อนร้ก พายุยิ้มมุมปาก มองศิลา ไม่คิดว่า มาเฟียอันดับต้นของ ของประเทศมหาเศรษฐี ถึงได้สภาพเป็นเเบบนี้ ยาจกชัดๆ ศิลา:พายุ พายุ:อืมกูเอง ไม่เจอกันนานเลยนะเพื่อนรัก มึงสบายดีไหมศิลา พายุ:ฉันต้องการคุยกับศิลาเป็นการส่วนตัว คีริน: เเต่... นายครับ พายุ:ไม่มีเเต่ ออกไป คีริน:ครับนาย พายุ:ฉันได้ข่าวว่านายเล่นพนันเเพ้เหรอ ศิลา:อืม กูเล่นพนันเเพ้ พายุ:อืม เห็นเเกที่กูกับมึงเป็นเพื่อนกัน กูมีข้อเสนอให้มึง ศิลา: ข้อเสนอ อะไร พายุ :กูได้ข่าวว่าเเฟนมึงสวยที่สุด เห็นเขาลือกัน กูอยากเห็นเเฟนมึงพามาให้กูดูหน่อยสิ มึงอย่าทำหน้าเเบบนั้นสิ เเค่ดูเฉยๆน่า อย่าคิดมากเลย

ยีนส์เด็กหนุ่มบ้านนอก ต้องมาผจญโลกในเมืองกรุง ท่ามกลางแสงสี จนหลงระเริงเมื่อถูกทอดทิ้ง เขาจึงคิดได้ กลับมายืนหยัด ด้วยลำแข้งตัวเอง

เรื่องราวของเพื่อนสนิทสองคนต้องผิดใจกัน เพราะรักผู้ชายคนเดียว จึงทำให้เกิดเรื่องราวที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น

หูของทหารยศร้อยเอกได้ยินเสียงกระพรวนข้อเท้าดังกรุ๊งกริ๊งมาแต่ไกล มือหยาบละเมียดจับกระดาษบางขึ้นมาพิจารณา แม้จะมีเงาของผู้มาเยือนพาดผ่านโต๊ะไม้เนื้อดีก็ยังคงไม่เงยหน้าขึ้นไปพาที ตึง! เสียงฝ่ามือฟาดเข้าบนพื้นที่ทำงาน นายทหารมองว่าเป็นจังหวะเหมาะสมจึงได้เงยหน้าขึ้นมาแต่ก็ยังไม่ได้ปรับระยะสายตาให้ดี "คุณฝึกหนักเกินไปแล้วนะครับ ถึงพวกเขาจะเป็นยุวชนทหารแต่ยังไงก็เป็นเด็กนะ!" เขาชินชากับประโยคพวกนี้แล้วจึงฟังหูซ้ายทะลุหูขวา อย่างไรเสียก็คงจะเป็นผู้ปกครองที่ไม่เข้าใจบริบทของสังคมไทยตอนนี้ที่พวกญี่ปุ่นกดดันเราเข้ามาทุกที ทหารชั้นกลางหลับตา เอนกายกับพนักพิงก่อนจะหรี่ตามองแล้วเห็นว่าคู่สนทนาหาได้ใส่ชุดคลุมมิดชิดตามมารยาทแต่เป็นผ้าเกาะอกและผ้าถุงทว่าเผยเนื้อเอวบางส่วนแม้จะมีผ้าแพรคลุมสัดส่วนแต่ในมุมของกาลเทศะอย่างไรผิดก็คือผิด เขาจึงกล่าวตักเตือนไปอย่างไม่ยี่หระ "ผู้ปกครองครับ ผมเข้าใจในสัมมาอาชีพของคุณ แต่ที่นี่เป็นโรงเรียน รบกวนให้เกียรติสถานที่ราชการโดยการไม่ใส่ชุดนางรำมาพบด้วยครั- เสียงเข้มขาดห้วงเมื่อเขาเงยหน้ามามองเจ้าของเสียงเจี๊ยวจ้าวนั่นชัด ๆ 'อะไรกัน นักเรียนเขามีผู้ปกครองเป็น นางฟ้า ด้วยเหรอ'

เบสต้องมารับผิดชอบดูแลเด็กที่พี่สาวขับรถชน แต่คิมรู้ความจริงว่าใครเป็นคนทำ บทลงโทษจึงเกิดขึ้น แต่ความวุ่นวายเกิดขึ้น เพราะว่าเบสไม่ยอมคน

ฉันแค่อยากจะมาเตือนนาย ว่าให้ระวังตัวไว้ให้ดี ทั้งตัวนายเองและบุญธรรมของนาย อย่ามาล้ำเส้น หรือทำตัวเป็นปลิงดูดเลือดหรือเปรตขอส่วนบุญให้มันมากเกินไป ไม่อย่างนั้น ฉันจะจัดการทั้งแม่ทั้งลูกแน่” ชายหนุ่มพูดกับคนตรงหน้าเสียงเข้ม พร้อมกับชี้หน้าคาดโทษ “รับทราบครับ” หนุ่มน้อยหน้าใสเอาแต่ก้มหัวปลก ๆ พร้อมกับขอโทษขอโพยเสียงสั่นอยู่อย่างนั้น ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องนอนของตัวเองไปด้วยความตื่นกลัว

นักศึกษาหนุ่มในยุคปัจจุบันได้หลงเข้าไปในอดีตยุค90 เขาต้องไปเป็นนักศึกษาในยุค90 และเจอคนที่เขารักในยุคอดีต แต่เมื่อกลับมาในยุคปัจจุบันเขาอายุมากกว่าเป็น20ปี นักศึกษาหนุ่มต้องฟันฝ่าอุปสรรครักนี้ไปให้ได้

ภาคนี้ย้อนกลับในปัจจุบันอีกครั้ง ตัวละครอยู่ครบทุกตัว ทั้งภาค1และ2 ทุกตัวละครจะชุลมุนวุ่นรัก กว่ารักจะลงตัว

ในโลกที่อย่างกับหนังแฟนตาซี เขาเกิดใหม่เป็นนักรบหุ่นล่ำพร้อมสกิลนักดาบเลเวล99 ทีแรกก็คิดว่าตัวเองเก่งที่สุด แต่ดันมีคนเจ๋งกว่า นั่นก็คือผัวเขา ใช่ผัว พระเจ้าให้เขาเกิดใหม่เป็นนักรบหล่อล่ำ..แต่ดันมีผัว

เพราะเป็นลูกอนุที่ไร้ค่า บิดาบังเกิดเกล้าจึงยกเขาให้เป็นชายบำเรอของมหาอำมาตย์ แต่มหาอำมาตย์เกิดหัวใจวายตายในคืนเข้าหอ ทำให้เขาถูกตราหน้าว่าร่านราคะ และจะจับเขาฝังทั้งเป็น!

เพราะไม่อยากตายก่อนเบญจเพสทำให้คนที่กลัวผีจนขี้ขึ้นหัวอย่างฟีฟ่าต้องไปอยู่วัด คิดว่าจะได้นอนกุฏิติดแอร์ที่ไหนได้กลับถูกส่งไปยังบ้านร้างหลังป่าช้า ซ้ำคนที่ทำพิธีต่อชะตาดันเป็นคนที่เขาพรากพรหมจรรย์มาอีก

สีหราช เลิศรัตนวรชัย อายุ 21 ปี หรือสิงโต มีสายพันธุ์ อัลฟ่า ฟีโรโมนกลิ่นเหล้านอก มีนิสัยอารมณ์ร้อน พูดจาโผงผาง เป็นนักแข่งรถระดับฝีมือฉกาจ ความที่เป็นลูกคนเล็ก จะมีความเอาแต่ใจเล็กๆ อยากได้อะไรก็ต้องได้ มีความเป็นผู้นำสูง  กลิ่นหอม กำจรวัฒนา อายุ 18 ปี โอเมก้ากลิ่นมะลิ เขาเป็นเด็กกำพร้า พ่อของเขาที่เป็นเพื่อนสนิทกับเฮียสิงหล เสียชีวิตกะทันหัน แม่ของเขาหนีไปมีครอบครัวใหม่ ทำให้กลิ่นหอมไร้ที่พึ่ง เฮียสิงหลจึงรับอุปการะกลิ่นหอมได้รับกลิ่นหอมเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์เลิศรัตนวรชัย กลิ่นหอมทำหน้าที่เป็นแม่บ้านดูแลความความสะอาด เขาได้รับโอกาสจากแสนดี ที่ส่งเขาเรียนมหาวิทยาลัย แสนดีให้กลิ่นหอมไปมหาลัยกับสีหราชทุกวัน โดยไม่รู้เลยว่าแสนดีกำลังฝากปลาย่างไว้กับแมว