รอยลิขิตภพนิรมิต

บทที่ 1 อาจเป็นแค่เรื่องบังเอิญ

เอี๊ยดดดดด ! เสียงเบรครถดังสนั่น จนผู้คนบนถนนหยุดชะงักด้วยความตกใจ แล้วกรูกันเข้ามามุงดูเหตุการณ์ พิธุ ภาณุพันธ์ ก้าวลงมาจากรถอย่างหัวเสีย ชายหนุ่มซ่อนความตระหนกไว้ภายใต้ใบหน้าหล่อปนหวานนั้น เขารีบเดินฉับ ๆ ด้วยอารมณ์เดือด มุ่งตรงไปยังรถเก๋งคันหรูคู่กรณีที่เลี้ยวกระทันหันจนเป็นเหตุให้รถของพิธุที่ขับตามมาต้องเบรครถจนตัวโก่ง “ดูสิ ขนาดนี้แล้วยังไม่ลงจากรถมาดูเลย เฮ้อ !ให้ตายสิ ใจดำชะมัด ไร้มารยาทอย่างที่สุด แบบนี้ต้องจัดการหน่อยละ ริอาจมาเล่นกับพิธุ ต้องเจอกันสักตั้ง” ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเอง ด้วยความที่กระจกติดฟิล์มมืดสีดำ จึงไม่อาจคาดเดาได้ว่าคนขับเป็นชายหรือหญิง แต่จะชายหรือหญิงนั้นไม่สำคัญแล้ว ถ้าไร้มารยาท ไร้ความรับผิดชอบกับเขาขนาดนี้ ก็ไม่ไว้หน้าเหมือนกัน ชายหนุ่มไม่พูดพล่ามทำเพลง ใช้ปลายนิ้วมือเคาะที่กระจกรถหรูรัวๆ ด้านฝั่งคนขับ ทันใดนั้นกระจกฝั่งคนขับค่อยๆเลื่อนลงอย่างช้าๆ มีมือโผล่มาพร้อมกับยื่นธนบัตรสีเทา จำนวน 3 ใบ ให้กับพิธุ “แค่นี้พอไหม” เสียงนุ่มทุ้มกัง...