ตอนที่28 ผมกำลังจะแต่งงาน

ครู่ต่อมา

"ได้ยินว่าคุณจะหมั้น"

ลอเลนโซ่ขอตัวจะทุกคนมาคุยกับเคลี่ที่ลานOutdoorของโรงแรมเพราะตอนนี้ที่นี่ค่อนข้างเงียบสงบเหมาะแก่การที่เขาจะเคลียร์ปัญหาหัวใจกับเธอที่เขาต้องรีบกลับมาที่นี่อย่างกะทันหันเพราะรู้ว่าเธอกลับมาเมืองไทยโดยที่ไม่บอกเขานั่นเอง

"ค่ะ... เมื่อเจอคนที่ใช่ฉันก็อยากจะใช้ชีวิตครอบครัว"

"แต่คุณกลับมาโดยไม่ได้บอกผมก่อนคุณจงใจหนีผมกลับมา"

ลอเลนโซ่พูดด้วยท่าทีน้อยใจ

"ฉันไม่ได้หนีค่ะแต่เราจบกันไปแล้วฉันจะไปไหนจะทำอะไรมันก็ไม่จำเป็นที่คุณจะต้องรับรู้"

เคลี่เห็นว่าเรื่องนี้เธอไม่จำเป็นต้องบอกเขาเพราะเธอเลือกที่จะจบกับเขาตั้งแต่อยู่ที่เนเธอร์แลนด์แล้วและเธอก็ได้เจอคนที่เข้ากับเธอได้และเธอก็อยากสร้างครอบครัวร่วมกับเขา

"ผมมันด้อยกว่าคู่หมั้นคุณตรงไหนทำไมระยะเวลาหลายปีที่ผมคบกับคุณขอคุณแต่งงานครั้งแล้วครั้งเล่าคุณไม่เคยจะตกลงแต่กับคนอื่นคบไม่กี่เดือนกลับจะหมั้นกันเสียอย่างนั้น

ลอเลนโซสบถออกมาอย่างไม่ยอมรับความจริงและน้อยใจ

"ตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าฉันจะไม่รักคุณนะคะแต่ฉันไม่เห็นว่าคนอย่างคุณจะมีความคิดที่โตพอจะเป็นหัวหน้าครอบครัวได้ฉันว่าฉันให้เวลาคุณมามากพอแล้วนะคะกับการพิสูจน์แต่คุณก็ยังไม่สามารถที่จะทำให้ฉันเห็นได้ดังนั้นตอนนี้เราจบกันด้วยดีดีกว่านะคะ"

ที่เธอเลือกจะจบกับเขาเพราะเธออยากจะเป็นเพื่อนกับเขาได้และอยากมองหน้ากันติดก่อนที่เธอจะทนจนมันระเบิดออกมา

ในตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยสร้างหรือทำให้เธอเห็นว่าเขาสามารถเป็นผู้นำครอบครัวได้มีแต่เตร็ดเตร่และทำตัวเสเพลไปเรื่อยเปื่อยเท่านั้นหากเขาไม่มีสมบัติมากมายและมีพี่ชายกับคุณย่าคอยหนุนหลังอยู่ตัวเขาเองก็เป็นผู้ชายที่ไม่มีอะไรเลยเหมือนกันเมื่อพูดจบหญิงสาวจึงเดินออกไปทันทีเพราะคิดว่าไม่มีอะไรที่ต้องอธิบายแล้ว

"....."

ลอเลนโซนั่งหน้าชาอยู่พักใหญ่ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ถูกที่เขากลับมาที่นี่เพราะเขาต้องการจะง้อเธอแต่ก็มาได้ยินข่าวว่าเธอจะหมั้นเสียก่อน

ชายหนุ่มหยิบกล่องแหวนในกระเป๋ากางเกงออกมาดูอย่างช้ำใจในมือของเขาเป็นแหวนที่เขาสั่งทำมาเพื่อเธอเพื่อที่จะขอเธอแต่งงานเพราะครั้งก่อนก่อนเขายังไม่มีของแทนใจอะไรให้เธอได้จะพูดปากเปล่าเท่านั้นแต่ตอนนี้ดูเหมือนที่เขาทำมามันจะไม่มีค่าอะไรแล้ว

"เราคุยธุระกัยเรียบร้อยแล้วค่ะคุณหมอ"

เคลี่เดินออกมาบอกหมอสาวที่ยืนอยู่หน้าประตูทางเข้าว่าเธอคุยธุระเสร็จแล้วให้หมอสาวเข้าไปดูแลคนไข้ของเธอได้

"อ๋อ..ค่ะ"

ลัลลลินพยักหน้ารับหญิงสาวพร้อมเดินออกไปที่ลาน Outdoorหาชายหนุ่ม

"..ทำไม.."

ลอเลนโซ่กำกล่องแหวนแน่นอย่างเจ็บใจ

"คุณ...ทำไมทำหน้าเป็นหมาหงอยอย่างนั้นล่ะ​"

ลัลลลิลเห็นสีหน้าของชายหนุามดูท่าจะไม่สู้ดีนัก

"ออกไปข้างนอกกันเถอะ"

ลอเลนโซพาตัวเองออกไปจากตรงนี้เพื่อที่จะเข้าไปในงานด้วยสีหน้าหมดอาลัยตายอยาก

"....."

ลัลลลิลทำหน้างงเล็กน้อยที่ตอนนี้ชายหนุ่มไม่เถียงกับเธอเหมือนอย่างเดิมที่เคยทำจึงอยากรู้นักว่าเมื่อคู่ทั้งสองคุยอะไรกันถึงทำให้ชายหนุ่มนั้นดูช็อตได้ขนาดนี้

ด้านในของงาน

"ขอถ่ายรูปครอบครัวหน่อยนะคะ"

"ได้ครับ"

แชะๆๆๆๆ

นักข่าวหลายสำนักเมื่อรู้ว่าฟรานซิสนักธุรกิจหนุ่มอันดับหนึ่งที่ไม่ค่อยจะออกสังคมนักมาเปิดตัวภรรยาและลูกที่นี่ก็พากันรัวภาพไม่ยอมหยุดพักใหญ่

"นั่นคุณลอสนี่"

นักข่าวกลุ่มใหญ่เมื่อหันไปเห็นลอเลนโซนั่งอยู่บนรถเข็นก็รีบย้ายกันกูเข้าไปสัมภาษณ์ใช้นมอย่างรวดเร็ว

"ไม่ทราบว่าคุณลอสเป็นอะไรคะถึงได้ใส่เฝือกแขนขาแบบนี้"

"อุบัติเหตุจากการลองสนามแข่งน่ะครับก็แค่แขนขาหัก..พี่ๆมาสัมภาษณ์ผมพอดีเลยงั้นผมขอแจ้งข่าวดีให้พี่ๆทราบก็แล้วกันนะครับ"

"เรื่องอะไรคะ"

นักข่าวหลายท่านต่างก็ฮือฮากับคำบอกกล่าวของชายหนุ่มทั้งยังดีใจที่มางานวันนี้ท่าจะได้ข่าวไปหลายข่าวอยู่พอสมควร

"เอ่อ.."

ลัลลลิลตกใจเล็กน้อยที่จู่ๆลอเรนโซก็ดึงมือซ้ายเธอไปจับซะอย่างนั้น

"ผมกำลังจะแต่งงานกับหมอลินครับ"

"หา..."

นักข่าวต่างคนต่างตกใจไปตามๆกันคนที่ดูจะตกใจมากที่สุดก็ดูจะเป็นลัลลลิลที่ตอนนี้ตัวเกร็งทำอะไรไม่ถูกไม่คิดว่าชายหนุ่มจะพูดอะไรออกมาแบบนี้

"ยินดีด้วยนะครับแล้วทั้งสองรู้จักกันได้ยังไงคะ"

"เธอเป็นเพื่อนพี่สะใภ้ผมน่ะครับแล้วก็ตอนนี้ก็เป็นหมอประจำตัวคอยดูแลผมอยู่ตลอดด้วย"

"อะไรของคุณเนี่ย..."

ลัลลลิลทนยืนอยู่ตรงนี้ไม่ไหวเพราะเธอไม่รู้ว่าชายหนุ่มเล่นอะไรเธอจึงรีบวิ่งเข้าไปหาที่หลบทันที

"คุณลินคะ/คุณลินครับอยู่สัมภาษณ์ก่อนครับ"

จากที่นักข่าวยังตกใจกับข่าวมากลูกยังจะต้องตกใจกับอาการของลัลลลิลอีกครั้ง

"เอ่อพอดีเธอขี้อายน่ะครับเรื่องที่ผมจะบอกก็มีแค่นี้แหละครับ"

ลอเลนโซแก้ตัวน้ำขุ่นๆเขาจะทำให้เคลี่รู้ว่าคนอย่างเขาก็มีตัวเลือกเหมือนกันไม่ใช่มีเพียงเธอที่เลือกได้เพียงคนเดียว

"ทำไมคุณลอสบอกกับนักข่าวแบบนั้นล่ะคะ"

ปลายฝนเงยหน้ามาถามฟรานซิสยังไม่เข้าใจในการกระทำของลอเลนโซ

"นั่นน่ะสิ"

ฟรานซิสเองก็ยังอึ้งกับเรื่องเมื่อครู่เหมือนกันไม่อาจคาดเดาสาเหตุครั้งนี้ได้

"เดี๋ยวปลายขอไปดูลินก่อนนะคะ"

ปลายฝนคิดว่าตอนนี้เธอจะต้องไปดูเพื่อนเธอเสียก่อน

"อืม.."

ฟรานซิสพยักหน้าอนุญาต

"คุณครับมีคนฝากมาให้คุณ"

บริกรหนุ่มเดินถือกระดาษที่มีคนฝากมาให้ฟรานซิส

"กู..จะ..ฆ่า..ทั้ง..ลูก..แล้วก็..เมีย..มึง"

"คนที่ให้อยู่ที่ไหน"

เมื่อฟรานซิสได้เปิดอ่านข้อความทั้งหมดก็รีบทำบริกรหนุ่มว่าคนที่ส่งจดหมายให้เขานั้นอยู่ที่ไหน

"เค้าบอกให้คุณไปเจอที่ลานจอดรถครับ"

บริกรหนุ่มชี้ไปทางลานจอดรถด้านหลัง

"...."

เมื่อฟรานซิสรู้อย่างนั้นเขาก็รีบสาวเท้ายาวๆไปหาตัวต้นเหตุที่กล้ามาหยามคนอย่างเขาด้วยสีหน้าไม่พอใจเอาเสียมากๆ

ห้องวีไอพี

"ทำไมไปพูดกับนักข่าวอย่างนั้นตาเล็กรู้รึเปล่าไปพูดแบบนั้นชีวิตหมอลินจะต้องเจอกับอะไร"

เฮเลนนั่งกุมขมับต่อว่าหลานชายคนเล็กของเธออย่างหัวเสียที่ทำอะไรไม่คิด