ตอนที่29 ถูกรุมทำร้าย

"....."

ลอเลนโซยังคงนั่งนิ่งไม่ได้พูดอะไรเพราะเขาไม่มีอะไรจะปฏิเสธ

"อย่าคิดว่าย่าไม่รู้ว่าแกต้องการจะประชดใครนะทำตัวเป็นเด็กแบบนี้คิดเหรอว่าจะมีใครเค้าเอาไปเป็นหัวหน้าครอบครัวหน่ะ"

เฮเลนพอจะรู้ว่าหลานชายเธอทำไปด้วยเรื่องอะไรแต่ที่เธอโมโหมากๆก็คือไม่รู้ว่าทำไมหลานชายของเธอจะต้องดึงลัลลลิลเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยทั้งที่เธอก็ไม่รู้อิโหน่อิเหน่และผลที่มันจะตามมามันไม่ใช่ผลดีต่อลัลลลิลเลยสักนิด

อีกหน่อยชีวิตของเธอก็ถูกจับตามองไปด้วยสื่ออีกอย่างหากวันนึงหลานชายเธอเปลี่ยนใจประกาศข่าวไม่แต่งงานหรือรักหรือเลิกอะไรกันก็เท่ากับว่าหญิงสาวเคยมีข่าวว่ามีแฟนแล้วแบบนี้ก็จะเป็นเหตุทำให้หญิงสาวเสียหายได้

เธออยากจะรู้จริงๆว่าจะมีวันไหนที่หลานชายของเธอคิดอะไรที่มันรอบคอบสักนิดก่อนจะตัดสินใจทำอะไรลงไป

"...."

ลอเลนโซยอมรับว่าเรื่องเมื่อครู่เขาทำไปด้วยความสะใจและเพิ่งจะไตร่ตรองเรื่องปัญหาที่ตามมาของหญิงสาวได้เมื่อครู่นี้เอง

"เราจะทำให้ย่าปวดหัวไปถึงไหนห้ะ"

เป็นครั้งนี้ที่เธอดูจะโมโหหลานชายเธอเอามากๆเพราะไม่ได้สร้างปัญหาคนเดียวยังจะดึงคนอื่นมาเป็นปัญหาด้วยอีก

ปลายฝนเดินมาหาเพื่อนของเธอที่กำลังหลบมุมนักข่าวอยู่

"ลิน.."

"นายนั่นจะเล่นอะไรของเค้ากันนะ...จ้องจะแกล้งฉันอยู่เรื่อย"

ลัลลลิลบ่นอุกด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายกับเรื่องที่เพิ่งจะเจอมา

"นั่นสิจู่ๆมาประกาศแต่งงานสายฟ้าแลบกับแกแบบนี้เค้าคิดอะไรของเค้ากัน... เดี๋ยวเรื่องนี้เราไปคุยที่บ้านกันดีกว่า"

ปลายฝนคิดว่าจะขอตัวจากทุกคนกลับเสียตอนนี้เพราะอยู่ต่อก็คงจะต้องถูกนักข่าวถามอะไรอีก

"เฮ้อ... ให้ตายสิ.."

ลัลลลิลโน้มหลังพิงผนังกอดอกด้วยสีหน้าทุกข์ใจ

"คุณฟรานซิสกำลังโดนรุมทำร้ายอยู่ที่ลานจอดรถครับ"

"คุณฟราน... ลินฉันฝากต้นหนาวก่อนนะ"

ปลายฝนได้ยินผู้ชายบางคนตะโกนเข้ามาในงานเธอจึงรีบฝากลูกที่กำลังหลับไว้กับเพื่อนเธอแล้ววิ่งไปดูทันทีเพราะรู้ว่าฟรานซิสกำลังมีอันตราย

"อะ.. อ้าวรอด้วยสิ"

ลัลลลิลตามไปติดๆแต่ไม่ได้วิ่งเร็วอะไรมากนักเพราะกลัวหลานจะตื่นทั้งเกณฑ์คนไปช่วยทางด้านฟรานซิสอีกแรงเหมือนคนร้ายเลือกก่อเหตุถูกวันจริงๆเพราะวันนี้ฟรานซิสเลือกที่จะไม่พาบอดี้การ์ดมาเลยสักคน

ลานจอดรถ

ตุ้บ...ปั้กกก..ตุ้บ... พลั่กกกก..ตุ้บ...

ชายชุดดำกว่าสิบคนรุมทำร้ายฟรานซิสอย่างไม่ยั้งมือแต่คนอย่างฟรานซิสไม่ใช่ว่าใครจะมาทำอะไรได้ง่ายๆเขาสู้อย่างไม่เกรงกลัวแม้ศรัตรูจะมีมากกว่าก็ตาม

"หยุด"

ชายชุดดำสั่งให้ลูกน้องของเขาที่กำลังต่อสู้กับฟรานซิสนั้นหยุดมือและเดินมาที่กลางวงล้อมเพื่อคุยกับฟรานซิสโดยที่ไม่ยอมเปิดเผยหน้า

"แกทำแบบนี้เพื่ออะไร"

ฟรานซิสมองไปยังคนที่เดินมาหาเขาอย่างเคียดแค้น

"ฉันก็แค่มาเตือนแกว่าต่อไปลูกเมียของแกจะอยู่อย่างไม่ปลอดภัย"

ชายชุดดำเข้ามาพูดข้างหูฟังเบาๆแต่คำเหล่านั้นแฝงไปด้วยความน่ากลัวในน้ำเสียง

"หา.."

เมื่อได้ยินว่าลูกและปลายฝนจะเป็นอันตรายจิตใจของเขาก็ร้อนรุ่มหลุดสมาธิทำให้โดนอีกฝ่ายใช้ปลายกระบอกปืนฟาดที่ใบหน้าจนล้มลงกับพื้น

ปั้กกกก

"โอ้ยยย"

"หึ้ยย.."

ชายชุดดำเรียกลูกน้องอีกคนที่กำลังถือไม้เข้ามาให้ฟาดไปที่ที่กำลังล้มลงอยู่ตอนนี้ปลายฝนเห็นเช่นนั้นจึงรีบวิ่งเข้ามากอดเขาเอาไว้ปกป้องยังไม่ทันระวังตัว

"คุณฟรา..อร้าย"

ปั้กกกก

"อึก..."

ทำให้ไม้ท่อนใหญ่ถูกฟาดไปที่ศีรษะของหญิงสาวจนเธอแน่นิ่งและสลบลงไป

"ปลายฝน....ปลายฝนนนนนน"

ฟรานซิสถึงกับมือไม้สั่นรีบอุ้มปลายฝนเข้ามากอดไว้ในอ้อมอกเมื่อเห็นเธอไม่มีสติเขาก็ยิ่งใจเสีย

"กลับ"

หัวหน้าชายชุดดำสั่งลูกน้องของเขาให้กลับเสียงดังฟังชัดและชายชุดดำเหล่านั้นก็รีบวิ่งหนีไปทันที

"ทางนี้ค่ะทางนี้ค่ะ..."

ลัลลลิลรีบพารปภเข้ามาช่วยเพื่อนเธอและฟรานซิสที่ลานจอดรถเมื่อมาถึงก็เห็นว่าชายชุดดำพวกนั้นได้วิ่งหนีกันไปแล้วจึงชี้ให้รปภตามไปแต่เพื่อนเธอน่ะสิท่าจะดูไม่ดีเอาเสียเลยเธอจึงรีบวิ่งเข้าไปดูใกล้ๆ

"ปลาย.."

เมื่อเข้ามาดูใกล้ๆลัลลลิลจำต้องโทรเรียกรถพยาบาลอย่างเร่งด่วนเพราะตอนนี้เพื่อเธอเลือดไหลออกเยอะมากแถมยังสลบไปอีก

โรงพยาบาลxxx

"รู้รึเปล่าว่าคนที่ทำร้ายเรามันเป็นใคร"

เฮเลนให้ลัลลลิลพาต้นหนาวกับหลานชายคนเล็กของเธอกลับบ้านไปก่อนแล้วเธอจะดูแลเรื่องที่โรงพยาบาลเอง

เมื่อฟรานซิสตรวจร่างกายทำแผลฟกช้ำที่ต่อยตีกับพวกโจรมาเรียบร้อยแล้วจึงออกมาคุยกับคุณย่าของเขาที่หน้าห้องฉุกเฉินรอฟังอาการของปลายฝน

เฮเลนอยากรู้เมื่อหลานชายของเธอรู้หรือไม่ว่าใครเป็นคนทำเพราะเธอจะสั่งให้คนของเธอจัดการเรื่องนี้ให้ถึงที่สุด

"ไม่เลยครับ"

ฟรานซิสส่ายหัวอย่างครุ่นคิดเขาไม่รู้และเดาไม่ออกเลยจริงๆเพราะศรัตรูที่พึ่งจะบาดหมางกันมาตอนนี้ยังนอนเป็นพักอยู่ที่โรงพยาบาลคงไม่สามารถคิดจะทำอะไรเขาได้แน่

"นายครับคนพวกนั้นคงจะเตรียมการกันมาเป็นอย่างดีกล้องแถวนั้นโดนพังก่อนจะเกิดเหตุตอนนี้เราตามรอยพวกมันไม่ได้ครับ"

อีธานวิ่งเข้ามารายงานความคืบหน้าถึงเรื่องคนร้ายเขากับมอแกนตามรอยอะไรคนพวกนั้นไม่ได้เลยเหมือนคนพวกนั้นจะวางแผนกันมาอย่างดีมากและรอบคอบจนนน่ากลัว

"เจอของแข็งเข้าแล้วสิ"

เฮเลนเห็นสีหน้าที่เป็นกังวลของหลานชายเธอก็พอจะรู้ว่าคิดอะไรในใจฟรานซิสไม่เคยดูเครียดมากกับเรื่องแบบนี้มาก่อนและดูท่าศัตรูของหลานเธอตอนนี้จะไม่ธรรมดาเลยจริงๆ

"ผมไม่เคยกลัวพวกมัน"

ฟรานซิสไม่เคยกลัวคนพวกนั้นอยู่แล้วแต่ที่เขากลัวก็คือคำขู่ของมันที่จะเล่นวิธีสกปรกโดยการทำร้ายคนของเขา

วันต่อมา

07.30 น.

"อื้อ.. ปวดหัว"

ปลายฝนตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าวันใหม่อีกวันด้วยการปวดศีรษะอย่างมาก

"ตื่นแล้วเหรอ"

ฟรานซิสมาเฝ้าหญิงสาวตั้งแต่ช่วงเช้าตรู่เมื่อเห็นเธอฟื้นแล้วเขาจึงขยับเข้าไปนั่งใกล้ๆเตียงของเธอทั้งกลุ่มมือเรียวของเธอเอาไว้อย่างเป็นห่วง

"คุณฟราน.. คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม"

ปลายฝนตื่นขึ้นมาเห็นฟรานซิสเธอก็ถามถึงเรื่องอาการของเขาทันทีเพราะว่าเมื่อวานรู้ว่าเขาโดนรุมทำร้าย