ตอนที่36 รู้ตัวคนร้าย

"ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะฉันเอาตัวรอดเก่ง"

ปลายฝนหันหน้าไปบอกกับชายหนุ่มด้วยรอยยิ้ม

"ให้มันเก่งอย่างที่พูดก็แล้วกัน​รู้ไหมคนร้ายที่มันทำร้ายฉันที่โรงแรมวันนั้นมันขู่ว่าจะเล่นงานเธอกับลูกทำให้ฉันใจไม่ดีซะเลยหากสู้กันซึ่งๆหน้าฉันจะไม่กลัวเลยสักนิด"

เรื่องนี้ถึงเวลาแล้วที่เขาต้องบอกให้เธอรู้เพราะเธอเองก็จะได้ระวังตัว

"แบบนี้สินะคะฉันถึงเห็นคุณเครียดอยู่บ่อยๆ"

สิ่งที่คาใจของปลายฝนมานานวันนี้ก็ได้กระจ่างเสียทีเพราะเธอเห็นเขาชอบนั่งเครียดอยู่บ่อยๆแต่ก็ไม่ได้อยากถามอะไรออกไป

"สังเกตด้วยเหรอ"

ฟรานซิสเอียงคอถามคนที่นอนอยู่บนแขน

"ค่ะ.. ถ้าคุณเป็นห่วงขนาดนี้ฉันจะพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้คุณสบายใจนะคะ"

หากชายหนุ่มเป็นห่วงเธอ..เธอเองก็ไม่อยากทำให้เขากังวลต่อไปนี้เธอจะเชื่อฟังเขาทุกอย่างและจะไม่ทำให้เขาไม่สบายใจอีก

"ดีแล้ว...อ้ะ"

ฟรานซิสพูดพร้อมพลิกตัวมาอยู่บนตัวของหญิงสาวจนเธอร้องตกใจเบิกตาโพรง

"คืนนี้มีความสุขกันอีกนะ"

ชายหนุ่มกระซิบข้างหูหญิงสาวเบาๆด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

"แต่ว่าฉันยัง..."

ปลายฝนหน้าเจื่อนเล็กน้อยเธอไม่ได้อยากปฏิเสธแต่เธอยังรู้สึกว่าส่วนนั้นของเธอยังไม่หายระบมดีสีกเท่าไร

"ฉันจะไม่รุนแรงสัญญา"

ฟรานซิสรู้ดีว่าเธอจะพูดอะไรเขาจึงให้สัญญากับเธอว่าจะไม่ให้เธอทรมานจนเกินไป

"ก็ได้ค่ะ...อื้มม"

เมื่อหญิงสาวพยักหน้าตกลงชายหนุ่มก็จัดการพาหญิงสาวเข้าสู่บทรักที่นุ่มนวลไปจนค่อนคืนตามประสาคู่รักข้าวใหม่ปลามันที่ดูช่วงนี้พวกเขาจะมีแต่คำว่าความสุขสดชื่น

วันต่อมา

ห้างสรรพสินค้า

ร้านอาหาร

"แกทำไมพาบอดี้การ์ดมาเยอะขนาดนี้ล่ะ"

สองสาวนั่งกันอยู่ในร้านอาหารปิ้งย่างชื่อดังร้านหนึ่งลัลลลิลถามเพื่อนเธอด้วยความสงสัยว่าวันนี้ทำไมเธอจึงพาบอดี้การ์ดออกมาเยอะกว่าปกติจนคนอื่นมองกันเป็นตาเดียว

"คุณฟรานจะได้ไม่เป็นห่วงไงช่วงนี้ยิ่งศรัตรูเค้ารอบด้านฉันไม่อยากให้เค้าเป็นห่วง"

"แหมๆ.. เดี๋ยวนี้หวานกันจังเลยนะ... ว่าแต่ดีใจด้วยนะที่แกพิชิตใจเค้าสำเร็จตามแผนแถมตอนนี้ยังได้ทะเบียนสมรสมาครองอีกด้วย"

"อืม...ก็ตลกดีเนอะฉันเข้าหาเค้าอ่อยสารพัดเพราะอยากที่จะทำให้เค้ารักเพื่อที่จะได้อยู่กับลูกแถมยังไปเปิดตัวที่บริษัทกันท่าผู้หญิงคนอื่นอีกนึกๆไปก็ขำตัวเองเนอะที่ช่างกล้าทำ"

ปลายฝนไม่เคยคิดเหมือนกันว่าเธอจะมาลงเอยกับฟรานซิสแบบนี้ทั้งที่ก่อนหน้านั้นเธอคิดว่าเธอจะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวไปตลอดแล้วน่าจะไม่เจอเขาเสียอีก

"แล้วตอนนี้เป็นไงล่ะ"

ลัลลลิลถามด้วยท่าทีหยอกเย้า

"ก็รักเค้าไปจริงๆน่ะสิตอนนี้ฉันมีความสุขแบบบอกไม่ถูกเลยอะแก"

ปลายฝนกระซิบข้างหูเพื่อนเธออย่างเขินอาย

"ดีแล้วๆ"

ลัลลลิลดีใจด้วยที่เพื่อนของเธอดูท่าตอนนี้จะเป็นคนที่มีความสุขสุดๆไปเลย

"... หึ่... ช่างเป็นวันซวยของเธอสินะยัยปลายฝน"

สองสาวนั่งคุยกันอย่างเพลิดเพลินโดยไม่รู้ตัวว่ามีใครบางคนกำลังอัดคลิปวีดีโอที่พวกเธอกำลังพูดคุยกันอยู่อย่างไม่ประสงค์ดี

บริษัทxxx

"ได้เรื่องแล้วครับนาย"

มอแกนรีบวิ่งเข้ามาในห้องของเจ้านายของเขาอย่างรวดเร็วหลังจากที่อีธานได้ส่งข้อมูลมาให้เขาเมื่อครู่

"ยังไง"

ฟรานซิสละมือจากงานทั้งหมดหันมาคุยกับมอแกนอย่างจริงจัง

"คนที่อุ้มบริษัทของพิรัชเอาไว้เป็นหุ้นส่วนของพี่ชายมันครับ"

"พี่ชาย"

ฟรานซิสมีสีหน้าสงสัย

"ครับคนของเรายังสืบได้ว่าพี่ชายของพิรัชพึ่งจะกลับมาเมื่อไม่นานมานี้เองครับแถมพี่ชายของมันยังรู้จักกับคนใหญ่คนโตและมีนักฆ่าฝีมือดีที่เคยเป็นพวกกันมาก่อนด้วยผมว่าเรื่องที่นายโดนทำร้ายคงรู้ได้ไม่ยากแล้วล่ะครับ"

"อืม...คนพวกนี้น่าจะคิดไม่เป็นกันจริงๆสินะเข้าข้างน้องตัวเองได้ทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่าน้องตัวเองเป็นอันธพาลหาเรื่องคนอื่นก่อน..."

ฟรานซิสกัดฟันกรอดที่ดูถ้าพี่น้องคู่นี้จะนิสัยเสียเพราะๆกัน

"เรื่องที่ผมรู้มาก็คือภูผาเคยคบหากับภรรยาเก่าของนายด้วยครับ"

มอแกนบอกข้อมูลอีกอย่างที่เขาได้รับรูปมาให้เจ้านายของเขาได้ฟัง

"แค้นฝังหุ่นสินะ...มอแกนนายจัดการติดต่อไปที่หุ้นส่วนของไอ้ภูผาให้ฉันทีแล้วทำตามที่ฉันบอก"

ฟรานซิสพูดออกมาด้วยท่าทีเฉยชาเพราะเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับคนที่เป็นภรรยาเก่าเขาอยู่แล้วที่แต่งงานกันก็เพราะธุรกิจเท่านั้นหากวันนั้นเธอไม่เสียไปเสียก่อนตอนนี้เขาก็คงจะมีลูกกับภรรยาเก่าเขาไปแล้ว

เพราะด้วยความที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับภรรยาเก่าของเขาจึงไม่ทำให้เขาเอะใจสืบประวัติอะไรเธอมากมายว่าเธอได้ผ่านใครมาบ้างก่อนที่จะมาถึงเขาแค่รู้ว่าบ้านเธอมีธุรกิจมากมายและคุณย่าของเขากับครอบครัวของเธออยากจะเป็นทองแผ่นเดียวกันจึงจับเขาและภรรยาเก่าแต่งงานกันก็เท่านั้น

"ได้ครับนาย"

มอแกนรับคำสั่งจากเจ้านายของเขาและเร่งมือทำตามแผนอย่างรวดเร็วทันที

ชั่วโมงต่อมา

ตืดๆ.. ตืดๆ

"หืม....ปลายฝน!!"

ในขณะที่ฟรานซิสพยายามเคลียร์งานทั้งหมดเพื่อที่จะได้กลับบ้านเร็วๆก็มีคลิปจากเบอร์ปริศนาส่งมาหาเขาเมื่อเปิดดูคลิปทั้งหมดเขาก็กำมือถือแน่นจนแทบจะแหลกคามือด้วยความเสียใจปนเจ็บใจ

ร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดัง

"ชุดนี้แกว่าจะเข้ากับคุณฟรานไหม"

ปลายฝนเลือกชุดสูทผู้ชายเพื่อซื้อกลับไปให้ฟรานซิสแต่เธอเลือกเท่าไหร่ก็เลือกไม่ถูกเสียทีจึงขอความเห็นจากเพื่อนเธอด้วย

"เอาที่แกชอบเลย... ฉันว่าแกน่าจะรู้ว่าคุณฟรานชอบอะไรมากที่สุดนะ"

ลัลลลินเล่นมือถือนั่งอยู่ที่เก้าอี้ภายในร้านเธอคงออกความเห็นอะไรให้เพื่อนเธอไม่ได้เพราะรู้ว่าเพื่อนเธอคงจะเป็นคนที่รู้ใจความคิดดีที่สุดว่าเขาชอบอะไร

"อืมม...."

ปลายฝนพยักหน้ารับเพื่อนเธอทั้งหันไปเลือกเสื้อผ้าต่อพักใหญ่จนตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเธอมองอะไรไม่ค่อยชัดเท่าไหร่และรู้สึกปวดหัวจี๊ดขึ้นมากะทันหันจึงเดินโซซัดโซเซกลับมาหาลัลลลิลที่กำลังนั่งรอเธออยู่

"เฮ้ยย..เป็นอะไรแก"

ลัลลลิลรีบเข้าไปพยุงตัวของปลายฝนมานั่งพักและถามอาการของเพื่อนเธอทันที

"ฉันปวดหัว..แล้วก็มองอะไรไม่ค่อยเห็นด้วย"

"ฉันว่าฉันพาแกไปตรวจหน่อยดีกว่า"

ลัลลลิลเห็นว่าคงจะไม่ได้การเธอจึงพาปลายฝนไปหาหมอรัชตะที่คลีนิคก่อน