ตอนที่39 น่าจะเกิดเรื่องไม่ดีซะแล้ว

"มันพังไปหมดแล้ว...หุ้นส่วนพี่โดนมันซื้อตัวให้อยู่ข้างมันไปหมดแล้วทั้งคนที่หนุนหลังพี่อยู่ก็โดนไอ้ฟรานซิสมันติดต่อข่มขู่เอาไว้ทั้งหมดจนตอนนี้พี่เหลือหัวเดียวตัวเดียวแล้วพี่ไม่เหลืออะไรทั้งนั้นนนน..."

ภูผาพูดเสียงแข็งด้วยท่าทีคับแค้นใจตอนนี้ภูผาเหมือนคนที่เหลือแต่ตัวไม่รู้ว่าฟรานซิสทำอีท่าไหนจึงสามารถทำให้หุ้นส่วนที่ไว้ใจในการทำธุรกิจกับเขามานานหมดความเชื่อถือในตัวเขาและตัดหางปล่อยวัดไม่ช่วยเหลืออะไรเขาอีกต่อไปแถมคนใหญ่คนโตที่เขารู้จักก็ไม่มีใครยื่นมือที่จะมาช่วยเขาอีกด้วยเพราะเกรงกลัวในคำขู่ของฟรานซิสที่ขู่ว่าจะแฉสิ่งที่ร่วมกันทุจริตหลายครั้งหลายคราจนคนพวกนั้นกลัวจนหัวหด

"เอ่อ..อื้อ...ปวดหัว"

จู่ๆปลายฝนก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมากะทันหัน

"คุณฟรานกำลังเข้ามาแล้วค่ะ"

ภัทรินทร์เดินเข้ามาบอกกับภูผาให้รู้ตัว

"เธอ.."

ปลายฝนมองไปยังภัทรินทร์อย่างไม่พอใจครั้งที่แล้วที่เธอโดนตำรวจจับไปยังไม่เข็ดยังจะร่วมมือกับภูผาทำแบบนี้อีก

"ใช่ฉันเอง...เห็นเธอในสภาพนี้แล้วฉันก็สะใจจริงๆนะเธอยังคุยกันดีกับสามีเธออยู่ไหมล่ะ"

ภัทรินทร์เดินเข้ามาหาหญิงสาวด้วยสีหน้าระรื่นพอใจอย่างมากที่เห็นว่าหญิงสาวอยู่ในสภาพที่เป็นรองเธอ

"เธอพูดแบบนี้แสดงว่า...เธอเป็นคนส่งคลิปนั้นให้คุณฟรานสินะ"

ปลายฝนพอจะเข้าใจแล้วว่าใครเป็นคนสร้างความร้าวฉานให้เธอกับฟรานซิส

"ฉลาดนี่"

ภัทรินทร์นั่งลงกระชากผมปลายฝนอย่างหมั่นใส้

"โอ้ยย..."

"คนอย่างเธอไม่สมควรที่จะเป็นเมียคุณฟรานเลยสักนิด.. แต่ฉันนี่ทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้อยู่ใกล้เค้าแต่กลับมารู้ทีหลังว่าแกมาแย่งเค้าไป.... ฉันเกลียดแก.... ได้ยินไหมว่าฉันเกลียดแก"

เพี๊ยะะ

"โอ้ยย.."

ภัทรินทร์ระบายอารมณ์ภายในใจทั้งยังยกมือเรียวฟาดไปที่แก้มนวลของปลายฝนจนหน้าหัน

"นี่..มันใช่เวลามาระบายอารมณ์เธอไหม"

ภูผาไม่ค่อยชอบเห็นผู้หญิงตบตีกันเท่าไรนักจึงตวาดภัทรินทร์เสียงแข็งเพราะเขาก็ยังมีความเอ็นดูปลายฝนเหมือนน้องสาวที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆอยู่บ้างแต่ที่เขาต้องทำแบบนี้เพราะเธอดันเป็นเหยื่อล่อชั้นดี

"หึ่.."

ภัทรินทร์กัดฟันกรอดหากภูผาไม่ปรามเธอเอาไว้ก่อนปลายฝนคงเสียโฉมเพราะฝีมือเธอแน่นอน

คฤหาสน์ฮันส์

ตอนนี้ทุกคนมารวมตัวกันอยู่ที่ห้องโถงรอฟังข่าวจากอีธานและมอแกนเพราะสังหรณ์ว่าปลายฝนและฟรานซิสจะเกิดเรื่องขึ้น

"เจอคุณฟรานกับเพื่อนฉันที่สวนไหมคะ"

เมื่อลัลลลิลเห็นอีธานเดินเข้ามาในบ้านกับมอแกนเธอจึงถามหาเพื่อนเธอทันที

"ผมตามหาทั่วสวนแล้วไม่เจอเลยครับ"

อีธานส่ายหัวด้วยสีหน้ากังวล

"นายลองตามจีพีเอสรถคันที่่พี่ฉันขับดูสิว่าอยู่ที่ไหน"

ลอเลนโซคิดว่าถ้าหากจะตามพี่ชายของเขาคงไม่ยากเพราะรถก็น่าจะมีเครื่องติดตามทุกคัน

"รถส่วนตัวนายใหญ่พวกผมตามไม่ได้ครับ"

มอแกนส่ายหัวเพราะถ้าหากเขาตามได้คงไม่กลับมาอย่างไม่รู้เรื่องอะไรแน่นอน

"เฮ้อ...จะรักความเป็นส่วนตัวอะไรขนาดนี้พี่ฉัน"

ลอเลนโซถอนหายใจเฮือกใหญ่รู้ว่าพี่ชายเขารักความเป็นส่วนตัวแต่ความปลอดภัยก็น่าจะสำคัญกว่า

"เอามือถือย่าไปเครื่องนี้เป็นเครื่องเดียวที่ตามสัญญาณรถคันนั้นได้"

เฮเลนหยิบมือถืออีกเครื่องของเธอยื่นให้ลอเลนโซ

"มีแบบนี้ด้วยเหรอครับคุณย่า"

ลอเลนโซถึงกับหน้าเหวอเพราะดูท่าคุณย่าของเขานี่จะรอบคอบไม่เบาทั้งส่งต่อให้มอแกนตรวจดูทันทีว่าพี่ของเขาอยู่ที่ไหน

"ย่าก็ต้องรอบคอบไว้ก่อนอยู่แล้วนี่ถ้าฝังชิพในตัวเราสองพี่น้องได้ย่าก็จะทำ"

เฮเลนให้คนมาติดตั้งเครื่องส่งสัญญาณกับรถที่บ้านทุกคันและกล้องวงจรที่เยอะขึ้นตั้งแต่เกิดเรื่องคราวก่อนเพราะรู้ว่ามันคงจะไม่จบเรื่องง่ายๆแน่โดยไม่ให้คนในบ้านรู้ตัว

"สุดยอดไปเลยค่ะคุณย่า"

ลัลลลิลยกนิ้วโป้งให้เฮเลนอย่างภูมิใจที่ดูคนที่ฉลาดสุดในบ้านน่าจะเป็นเฮเลน

"นี่ครับเจอพิกัดแล้วครับแต่ทำไมนายใหญ่ต้องไปแถวนั้นด้วยเพราะตรงนั้นมีแต่โกดังร้างแถมยังเป็นป่าทึบอีกต่างหาก"

ใช้เวลาไม่นานมอแกนก็เจอพิกัดของรถฟรานซิส

"แล้วสัญญาณมือถือปลายล่ะคะเชคได้ไหม"

ลัลลลิลลองให้มอแกนค้นหาสัญญาณจากมือถือของปลายฝนดูว่าทั้งคู่อยู่ด้วยกันหรือไม่

"หาไม่เจอเลยครับ"

มอแกนพยายามจับสัญญาณเท่าไรก็จับไม่ได้เพราะไม่มีสัญญาณมือถือของปลายฝนเลย

"ฉันว่าน่าจะเกิดเรื่องไม่ดีแล้วล่ะ"

ลัลลลิลคิดว่านี่คงไม่ใช่เรื่องธรรมดาแล้ว

"งั้นพวกเธอรีบไปดูหลานฉันเถอะ"

เฮเลนสั่งให้บอดี้การ์ดในบ้านรีบตามฟรานซิสไปอย่างรวดเร็ว

"ฉันไปด้วยค่ะ"

ลัลลลิลอยากจะไปกับพวกบอดี้การ์ดด้วยเพราะว่าเธอเป็นห่วงปลายฝนอย่างมาก

"จะไปทำไมคุณ"

ลอเลนโซดึงแขนลัลลลิลเอาไว้เพราะดูท่าเธอไปก็น่าจะไปเกะกะคนอื่นมากกว่า

"ฉันเป็นหมออีกอย่างก็แม่นปืนด้วย"

ลัลลลิลยืนยันว่าเธอจะไม่ทำตัวมีปัญหา

"ไปกันเถอะครับอย่าช้าเลย"

มอแกนเห็นว่าเมื่อหมอสาวยืนยันแบบนั้นคงจะไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงและคิดว่าพวกเขาคงคุ้มกันเธอได้

โกดังร้าง

"ปลาย"

ฟรานซิสเดินเข้ามาด้านในโกดังร้างคนเดียวโดยมีเหล่าชายชุดดำคนของภูผาเดินประกบอยู่สีหน้าของเขาไม่พอใจอย่างมากเมื่อเห็นสภาพของปลายฝนที่ถูกจับมัดเอาไว้และมีภัทรินทร์ยืนประกบอยู่

"มาเร็วดีนี่"

ภูผาทักทายฟรานซิสด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

"ปล่อยเมียฉันเดี๋ยวนี้แกต้องการอะไรก็ว่ามา"

ฟรานซิสไม่อยากเสียเวลามากอยากรู้ว่าภูผาทำแบบนี้ต้องการอะไรก็ให้เขาพูดมาเลยจะดีกว่า

"ใจร้อนจังเลยนะมาถึงก็ให้ข้อเสนอเลย"

พลั้กกก

"โอ้ยยยย.."

ภูผาพูดด้วยน้ำเสียงกวนอารมณ์พร้อมเข้าไปชกที่หน้าของฟรานซิสอย่างแรงจนเขาล้มฟุบลงไปและใช้ฝ่าเท้าเหยียบหลังเขาเอาไว้ทั้งยังจ่อปืนเล็งไปที่หัวของฟรานซิส

"คุณฟราน.."

ปลายฝนตะโกนเรียกฟรานซิสเสียงหลงพรางจะลุกไปหาเขาแต่ก็โดนภัทรินทร์ดึงผมของเธอเอาไว้อย่างแรง

"เงียบปากแกเดี๋ยวนี้"

ภัทรินทร์สะใจเมื่อเห็นฟรานซิสได้เห็นปลายฝนเจ็บเธอยิ่งเห็นฟรานซิสเป็นห่วงปลายฝนมากเท่าไรเธอก็ยิ่งกระชากผมของปลายฝนแรงขึ้นเท่านั้นจนปลายฝนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

"อ๊ายย.."

"อย่าแตะต้องเธอนะ"

ฟรานซิสทนเห็นปลายฝนเจ็บเพราะเขาไม่ได้จึงรีบลุกขึ้นมาเพื่อที่จะต่อสู้กับภูผา