"มันพังไปหมดแล้ว...หุ้นส่วนพี่โดนมันซื้อตัวให้อยู่ข้างมันไปหมดแล้วทั้งคนที่หนุนหลังพี่อยู่ก็โดนไอ้ฟรานซิสมันติดต่อข่มขู่เอาไว้ทั้งหมดจนตอนนี้พี่เหลือหัวเดียวตัวเดียวแล้วพี่ไม่เหลืออะไรทั้งนั้นนนน..."
ภูผาพูดเสียงแข็งด้วยท่าทีคับแค้นใจตอนนี้ภูผาเหมือนคนที่เหลือแต่ตัวไม่รู้ว่าฟรานซิสทำอีท่าไหนจึงสามารถทำให้หุ้นส่วนที่ไว้ใจในการทำธุรกิจกับเขามานานหมดความเชื่อถือในตัวเขาและตัดหางปล่อยวัดไม่ช่วยเหลืออะไรเขาอีกต่อไปแถมคนใหญ่คนโตที่เขารู้จักก็ไม่มีใครยื่นมือที่จะมาช่วยเขาอีกด้วยเพราะเกรงกลัวในคำขู่ของฟรานซิสที่ขู่ว่าจะแฉสิ่งที่ร่วมกันทุจริตหลายครั้งหลายคราจนคนพวกนั้นกลัวจนหัวหด
"เอ่อ..อื้อ...ปวดหัว"
จู่ๆปลายฝนก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมากะทันหัน
"คุณฟรานกำลังเข้ามาแล้วค่ะ"
ภัทรินทร์เดินเข้ามาบอกกับภูผาให้รู้ตัว
"เธอ.."
ปลายฝนมองไปยังภัทรินทร์อย่างไม่พอใจครั้งที่แล้วที่เธอโดนตำรวจจับไปยังไม่เข็ดยังจะร่วมมือกับภูผาทำแบบนี้อีก
"ใช่ฉันเอง...เห็นเธอในสภาพนี้แล้วฉันก็สะใจจริงๆนะเธอยังคุยกันดีกับสามีเธออยู่ไหมล่ะ"
ภัทรินทร์เดินเข้ามาหาหญิงสาวด้วยสีหน้าระรื่นพอใจอย่างมากที่เห็นว่าหญิงสาวอยู่ในสภาพที่เป็นรองเธอ
"เธอพูดแบบนี้แสดงว่า...เธอเป็นคนส่งคลิปนั้นให้คุณฟรานสินะ"
ปลายฝนพอจะเข้าใจแล้วว่าใครเป็นคนสร้างความร้าวฉานให้เธอกับฟรานซิส
"ฉลาดนี่"
ภัทรินทร์นั่งลงกระชากผมปลายฝนอย่างหมั่นใส้
"โอ้ยย..."
"คนอย่างเธอไม่สมควรที่จะเป็นเมียคุณฟรานเลยสักนิด.. แต่ฉันนี่ทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้อยู่ใกล้เค้าแต่กลับมารู้ทีหลังว่าแกมาแย่งเค้าไป.... ฉันเกลียดแก.... ได้ยินไหมว่าฉันเกลียดแก"
เพี๊ยะะ
"โอ้ยย.."
ภัทรินทร์ระบายอารมณ์ภายในใจทั้งยังยกมือเรียวฟาดไปที่แก้มนวลของปลายฝนจนหน้าหัน
"นี่..มันใช่เวลามาระบายอารมณ์เธอไหม"
ภูผาไม่ค่อยชอบเห็นผู้หญิงตบตีกันเท่าไรนักจึงตวาดภัทรินทร์เสียงแข็งเพราะเขาก็ยังมีความเอ็นดูปลายฝนเหมือนน้องสาวที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆอยู่บ้างแต่ที่เขาต้องทำแบบนี้เพราะเธอดันเป็นเหยื่อล่อชั้นดี
"หึ่.."
ภัทรินทร์กัดฟันกรอดหากภูผาไม่ปรามเธอเอาไว้ก่อนปลายฝนคงเสียโฉมเพราะฝีมือเธอแน่นอน
คฤหาสน์ฮันส์
ตอนนี้ทุกคนมารวมตัวกันอยู่ที่ห้องโถงรอฟังข่าวจากอีธานและมอแกนเพราะสังหรณ์ว่าปลายฝนและฟรานซิสจะเกิดเรื่องขึ้น
"เจอคุณฟรานกับเพื่อนฉันที่สวนไหมคะ"
เมื่อลัลลลิลเห็นอีธานเดินเข้ามาในบ้านกับมอแกนเธอจึงถามหาเพื่อนเธอทันที
"ผมตามหาทั่วสวนแล้วไม่เจอเลยครับ"
อีธานส่ายหัวด้วยสีหน้ากังวล
"นายลองตามจีพีเอสรถคันที่่พี่ฉันขับดูสิว่าอยู่ที่ไหน"
ลอเลนโซคิดว่าถ้าหากจะตามพี่ชายของเขาคงไม่ยากเพราะรถก็น่าจะมีเครื่องติดตามทุกคัน
"รถส่วนตัวนายใหญ่พวกผมตามไม่ได้ครับ"
มอแกนส่ายหัวเพราะถ้าหากเขาตามได้คงไม่กลับมาอย่างไม่รู้เรื่องอะไรแน่นอน
"เฮ้อ...จะรักความเป็นส่วนตัวอะไรขนาดนี้พี่ฉัน"
ลอเลนโซถอนหายใจเฮือกใหญ่รู้ว่าพี่ชายเขารักความเป็นส่วนตัวแต่ความปลอดภัยก็น่าจะสำคัญกว่า
"เอามือถือย่าไปเครื่องนี้เป็นเครื่องเดียวที่ตามสัญญาณรถคันนั้นได้"
เฮเลนหยิบมือถืออีกเครื่องของเธอยื่นให้ลอเลนโซ
"มีแบบนี้ด้วยเหรอครับคุณย่า"
ลอเลนโซถึงกับหน้าเหวอเพราะดูท่าคุณย่าของเขานี่จะรอบคอบไม่เบาทั้งส่งต่อให้มอแกนตรวจดูทันทีว่าพี่ของเขาอยู่ที่ไหน
"ย่าก็ต้องรอบคอบไว้ก่อนอยู่แล้วนี่ถ้าฝังชิพในตัวเราสองพี่น้องได้ย่าก็จะทำ"
เฮเลนให้คนมาติดตั้งเครื่องส่งสัญญาณกับรถที่บ้านทุกคันและกล้องวงจรที่เยอะขึ้นตั้งแต่เกิดเรื่องคราวก่อนเพราะรู้ว่ามันคงจะไม่จบเรื่องง่ายๆแน่โดยไม่ให้คนในบ้านรู้ตัว
"สุดยอดไปเลยค่ะคุณย่า"
ลัลลลิลยกนิ้วโป้งให้เฮเลนอย่างภูมิใจที่ดูคนที่ฉลาดสุดในบ้านน่าจะเป็นเฮเลน
"นี่ครับเจอพิกัดแล้วครับแต่ทำไมนายใหญ่ต้องไปแถวนั้นด้วยเพราะตรงนั้นมีแต่โกดังร้างแถมยังเป็นป่าทึบอีกต่างหาก"
ใช้เวลาไม่นานมอแกนก็เจอพิกัดของรถฟรานซิส
"แล้วสัญญาณมือถือปลายล่ะคะเชคได้ไหม"
ลัลลลิลลองให้มอแกนค้นหาสัญญาณจากมือถือของปลายฝนดูว่าทั้งคู่อยู่ด้วยกันหรือไม่
"หาไม่เจอเลยครับ"
มอแกนพยายามจับสัญญาณเท่าไรก็จับไม่ได้เพราะไม่มีสัญญาณมือถือของปลายฝนเลย
"ฉันว่าน่าจะเกิดเรื่องไม่ดีแล้วล่ะ"
ลัลลลิลคิดว่านี่คงไม่ใช่เรื่องธรรมดาแล้ว
"งั้นพวกเธอรีบไปดูหลานฉันเถอะ"
เฮเลนสั่งให้บอดี้การ์ดในบ้านรีบตามฟรานซิสไปอย่างรวดเร็ว
"ฉันไปด้วยค่ะ"
ลัลลลิลอยากจะไปกับพวกบอดี้การ์ดด้วยเพราะว่าเธอเป็นห่วงปลายฝนอย่างมาก
"จะไปทำไมคุณ"
ลอเลนโซดึงแขนลัลลลิลเอาไว้เพราะดูท่าเธอไปก็น่าจะไปเกะกะคนอื่นมากกว่า
"ฉันเป็นหมออีกอย่างก็แม่นปืนด้วย"
ลัลลลิลยืนยันว่าเธอจะไม่ทำตัวมีปัญหา
"ไปกันเถอะครับอย่าช้าเลย"
มอแกนเห็นว่าเมื่อหมอสาวยืนยันแบบนั้นคงจะไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงและคิดว่าพวกเขาคงคุ้มกันเธอได้
โกดังร้าง
"ปลาย"
ฟรานซิสเดินเข้ามาด้านในโกดังร้างคนเดียวโดยมีเหล่าชายชุดดำคนของภูผาเดินประกบอยู่สีหน้าของเขาไม่พอใจอย่างมากเมื่อเห็นสภาพของปลายฝนที่ถูกจับมัดเอาไว้และมีภัทรินทร์ยืนประกบอยู่
"มาเร็วดีนี่"
ภูผาทักทายฟรานซิสด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
"ปล่อยเมียฉันเดี๋ยวนี้แกต้องการอะไรก็ว่ามา"
ฟรานซิสไม่อยากเสียเวลามากอยากรู้ว่าภูผาทำแบบนี้ต้องการอะไรก็ให้เขาพูดมาเลยจะดีกว่า
"ใจร้อนจังเลยนะมาถึงก็ให้ข้อเสนอเลย"
พลั้กกก
"โอ้ยยยย.."
ภูผาพูดด้วยน้ำเสียงกวนอารมณ์พร้อมเข้าไปชกที่หน้าของฟรานซิสอย่างแรงจนเขาล้มฟุบลงไปและใช้ฝ่าเท้าเหยียบหลังเขาเอาไว้ทั้งยังจ่อปืนเล็งไปที่หัวของฟรานซิส
"คุณฟราน.."
ปลายฝนตะโกนเรียกฟรานซิสเสียงหลงพรางจะลุกไปหาเขาแต่ก็โดนภัทรินทร์ดึงผมของเธอเอาไว้อย่างแรง
"เงียบปากแกเดี๋ยวนี้"
ภัทรินทร์สะใจเมื่อเห็นฟรานซิสได้เห็นปลายฝนเจ็บเธอยิ่งเห็นฟรานซิสเป็นห่วงปลายฝนมากเท่าไรเธอก็ยิ่งกระชากผมของปลายฝนแรงขึ้นเท่านั้นจนปลายฝนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
"อ๊ายย.."
"อย่าแตะต้องเธอนะ"
ฟรานซิสทนเห็นปลายฝนเจ็บเพราะเขาไม่ได้จึงรีบลุกขึ้นมาเพื่อที่จะต่อสู้กับภูผา
"ถ้าแกสู้ฉัน...เมียแกได้ตายแน่"ภูผาจ่อปืนไปที่หน้าของฟรานซิสทั้งยังขู่ด้วยท่าทีขึงขังจนฟรานซิสต้องชะงักมองไปที่ปลายฝนอย่างเป็นห่วง"ข้างนอกคนของเราโดนทำร้ายหมดเลยครับ"ชายชุดดำวิ่งหน้าตาตื่นมาบอกกับภูผาเพราะคนข้างนอกสู้กำลังคนของฟรานซิสไม่ไหว"ฉันคิดไว้แล้วว่ายังไงแกก็ต้องเล่นไม่ซื่อ"ภูผาสบถออกมาอย่างเจ็บใจ"ฉันมาที่นี่คนเดียวไม่รู้ว่าพวกเค้าตามมาได้ไง"ฟรานซิสตอบไปตามความจริงเขาเองก็ไม่รู้ว่าคนมีของเขาตามเขามาได้อย่างไรเหมือนกัน"อย่ามาโกหก"ปั้งงง"อ้าสสส.."ภูผาไม่เชื่อคำของฟรานซิสเขาเล็งปืนไปที่ขาของชายหนุ่มและลั่นไกจนฟรานซิสล้มลงอีกครั้ง"นี่สำหรับน้องชายฉัน"ภูผายังไม่ปล่อยให้ฟรานซิสตายไปง่ายๆเขายังอยากทรมานชายหนุ่มตรงหน้าอีกสักพักแม้จะรู้ว่ามีคนของฟรานซิสตามมาช่วยก็ตาม"คุณฟราน..อือ..ฮือ..ไม่นะพี่ภูหยุดเดี๋ยวนี้นะ"ปลายฝนสะอื้นไม่ยอมหยุดรู้สึกสงสารฟรานซิสอย่างมากและพยายามดีดดิ้นให้รู้จักพันธนาการของภัทรินทร์เพื่อที่จะไปช่วยชายหนุ่มปั้กกกก"อะ..โอ้ยย"ภัทรินทร์หมั่นไส้ในท่าทีเป็นห่วงเป็นใยของปลายผลที่มีต่อฟรานซิสเธอจึงใช้ปลายกระบอกปืนในมือฟาดไปที่หัวหญิงสาวหนึ่งครั้งอย่างแรงๆ
"นายครับ""มีอะไร"ฟรานซิสกำลังนั่งกุมมือปลายฝนอยู่ด้วยสีหน้าหดหู่เมื่อเห็นลูกน้องเดินเข้ามาหน้าตาตื่นจึงต้องรีบถามว่ามีเรื่องอะไร"ตอนนี้มีข่าวว่าพิรัชฆ่าตัวตายเพราะไม่เหลืออะไรครับ"ข่าวล่าสุดที่อีธานพึ่งจะได้รู้มาก็คือว่าพิรัชตัดสินใจจบชีวิตตนเองเพราะสาเหตุที่ตนเองไม่เหลืออะไรแถมพี่ชายก็ดันต้องมาติดคุก"อืม...ถ้าไม่คิดจะงัดข้อกับฉันตั้งแต่แรกคงไม่เป็นแบบนี้"ฟรานซิสพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย"แล้วเรื่องคดีของภูผากับภัทรินทร์ล่ะครับ""ให้ตำรวจจัดการฉันว่าคงไม่มีใครยื่นมือเข้าไปช่วยพวกมันแล้วล่ะ"ฟรานซิสไม่อยากจะยุ่งอะไรกับคนพวกนี้ทั้งนั้นให้กฎหมายเป็นคนจัดการจะดีกว่าเพราะในหัวของเขาตอนนี้ยังกังวลเรื่องของปลายฝนอยู่อย่างมาก"ครับ"ครู่ต่อมา"แดดดี๊""ครับ"ต้นหนาวเดินเข้าห้องมาพร้อมกับเฮเลนเพื่อมาเยี่ยมคนเป็นแม่"มี๊เป็นราย"เด็กชายมองไปยังคนเป็นแม่ที่นอนอยู่บนเตียงพรางหันมาถามพ่อเจ้าตัวว่าแม่เป็นอะไร"มามี๊ไม่สบายต้องนอนพักผ่อนเยอะๆครับ""นอนนานไหม""อืม...คงไม่นานมั้งครับ"ฟรานซิสตอบพร้อมลูบหัวต้นหนาวเบาๆรู้ว่าลูกชายคงอยากจะให้แม่ตื่นมาเล่นด้วยเป็นแน่"ท่าจะอยากเล่นกับแม่แล้วล่ะมั้ง"เฮ
ทางด้านฟรานซิสหน้าห้องปลายฝน"ตาใหญ่ทำไมออกมานั่งตรงนี้ล่ะ"เมื่อรู้ว่าปลายฝนฟื้นแล้วจากปากหลานชายของเธอจึงรีบหอบเหลนชายมาที่โรงพยาบาลอย่างรวดเร็วเมื่อมาถึงก็เห็นฟรานซิสมีสีหน้ากังวลอยู่หน้าห้องจึงถามด้วยความสงสัยว่าทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้ไม่อยู่ด้านในห้องกับปลายฝน"หมอเรียลกับหมอลินกำลังเชคอาการของปลายฝนอย่างละเอียดน่ะครับดูท่าเธอจะความจำเสื่อมจำผมไม่ได้ไปเสียแล้ว"ฟรานซิสนั่งก้มหน้าพูดเสียงอ่อนหัวใจของเขาตอนนี้อ่อนแออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน"อะไรนะ"เฮเลนถึงกับหน้าเสียเมื่อรู้ว่าปลายฝนมีอาการข้างเคียงเช่นไรไม่รู้ว่าหลานชายกับหลานสะใภ้ของเธอจะได้มีความสุขกันจริงๆเสียทีเมื่อไรผ่านครั้งนี้ไปเธอก็ขอภาวนาว่าอย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นกับทั้งสองอีกเลยเชื่อว่าฟ้าคงทดสอบคนสองคนมากพอแล้ว"หามามี๊"ต้นหนาวยืนเกาะประตูที่ปิดสนิทหน้ามุ่ยเพราะเด็กชายต้องการจะเข้าไปหาคนเป็นแม่ด้านใน"เดี๋ยวก่อนครับต้นหนาวคุณหมอกำลังตรวจมามี๊อยู่นะครับ"ฟรานซิสต้องดึงมือลูกชายของเขาเอามาอุ้มไว้ที่ตักมาอธิบายว่าทำไมถึงยังเข้าไม่ได้เพราะกลัวว่าจะงอแงทั้งพรมจูบที่กระหม่อมลูกชายของเขาหนึ่งทีเพื่อเรียกกำลังใจให้ตัวเอง"ฮับ"ต้
อาทิตย์ต่อมาโรงพยาบาล"นี่หมอชาร์ลมาทำธุระที่เมืองไทยพอดีเป็นหมอที่เก่งมากเรื่องเส้นประสาทที่ไขสันหลังเคสของปลายฝนหมอชาร์ลรับปากว่าจะดูแลให้ถ้าพร้อมก็กลับอเมริกาพร้อมเขาในอีกสองวันข้างหน้าเลย"รัชตะแนะนำหมอชาร์ลเป็นเพื่อนของเขาที่อยู่อเมริกาเมื่อหมอชาร์ลมาทำธุระที่นี่จึงแนะนำให้ปลายฝนกับฟรานซิสได้รู้จักหมอชาร์ลเป็นหมอฝีมือดีวิธีรักษาคนเป็นอัมพาตหายไปแล้วนะต่อนัก"ยินดีที่ได้รู้จักครับ"ฟรานซิสยื่นมือไปทักทายกับหมอหนุ่ม"ฉันพร้อมค่ะ"ปลายฝนตอบกลับรัชตะอย่างมั่นใจเพราะเธอเองก็อยากหายเร็วๆเหมือนกัน"...."ฟรานซิสถึงกับชะงักเล็กน้อยอันที่จริงเขาอยากให้หญิงสาวอยู่ที่นี่อีกสักพักมากกว่าเพราะเขายังมีงานที่ต้องสะสางคิดว่าถ้าหากเสร็จงานแล้วก็จะเป็นคนพาเธอไปหาหมอชาร์ลเองแต่ดูท่าหญิงสาวจะใจร้อนเสียเหลือเกินสองวันต่อมา21.00น.เมื่อปลายฝนตัดสินใจที่จะไปรักษาที่อเมริกากะทันหันฟรานซิสจึงขอให้เธอมาพักที่บ้านก่อนที่จะไปเพื่อที่จะได้มีเวลาอยู่กับเธอเต็มที่"พรุ่งนี้เธอก็จะต้องไปรักษาตัวที่อเมริกาแล้วฉันคงคิดถึงเธอแย่สินะ"ชายหนุ่มนอนกอดคนเป็นภรรยาด้วยสีหน้าที่ห่อเหี่ยวเพราะเขาต้องรอประชุมกับหุ้นส่ว
"คุณฟราน"ปลายฝนไม่คิดว่าชายหนุ่มจะพาลูกมาหาเธอกะทันหันจึงมองด้วยสีหน้าแปลกใจ"พักก่อนก็ได้ครับ.. เชิญพวกคุณตามสบายครับเดี๋ยวผมขอเข้าไปเตรียมยาให้คุณปลายก่อน"หมอชาร์ลประคองหญิงสาวนั่งที่เก้าอี้สวนหย่อมหน้าบ้านเขารู้อยู่แล้วว่าฟรานซิสจะมาเพราะมอแกนติดต่อมาหาเขาเมื่อสามวันก่อนโดยกำชับว่าห้ามบอกหญิงสาวเพราะต้องการเซอร์ไพรซ์"ครับ"ฟรานซิสหย่อนก้นลงนั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับปลายฝนทั้งตอบหมอหนุ่มโดยที่สายตายังจ้องอยู่ที่ปลายฝนเขม็งเรื่องที่เธอไม่ติดต่อเขาบ้างยังไม่สะสางเขาก็ดันมาเจอเธอมีทีท่าสนิทสนมกับหมอชาร์ลอีกยิ่งทำให้เขาน้อยใจในใจไม่น้อย"เป็นยังไงบ้างอาการดีขึ้นบ้างไหม"เฮเลนรู้ดีว่าอาการของหลานชายเธอที่ทำเงียบขรึมแบบนี้คืออะไรจึงรีบหาเรื่องคุยกับปลายฝนทำลายบรรอากาศเงียบงันนี้เสียก่อน"หมอชาร์ลเก่งมากเลยค่ะตอนนี้หนูเริ่มขยับขาได้เยอะแล้วค่ะคุณย่า"ปลายฝนตอบคนเป็นย่าด้วยรอยยิ้มที่ร่าเริงบ่งบอกว่าเธออยู่ที่นี่ค่อนข้างที่จะมีความสุขอย่างมาก"แสดงว่าหมอชาร์ลเก่งมากๆเลยนะเนี่ยจริงไหมตาใหญ่"เฮเลนหันไปถามความเห็นจากหลานชายคนโต"ครับ"ฟรานซิสยังคงนั่งนิ่งไม่พูดอะไรเมื่อมีคำถามมาคำก็ตอบคำเท่านั้น
"คิดถึงเมืองไทยบ้างหรือเปล่า"ชายหนุ่มอยากจะรู้ว่าปลายฝนคิดถึงเมืองไทยบ้างหรือไม่เพราะจากที่นั่นมาร่วมสองเดือนแล้ว"คิดถึงค่ะฉันถึงรีบฝึกให้เดินคล่องเร็วๆจะได้กลับเมืองไทยเร็วๆไงคะ"ปลายฝนคิดถึงบ้านเกิดเธออยู่ตลอดเวลาแต่ที่เธอต้องมาอยู่ที่นี่เพราะเธออยากรักษาตัวให้หายเร็วๆเธอจะได้กลับไปใช้ชีวิตอยู่อย่างปกติไม่ต้องเป็นภาระคนอื่น"อืม..งั้นวันนี้เดินทั้งวันเลยดีไหม""นี่อยากให้ฉันกลับเร็วๆเหมือนกันใช่ไหมคะ"ปลายฝนบุ้ยปากใส่ฟรานซิสเล็กน้อยที่เขาจะใฟ้เธอหัดเดินโดยไม่ยอมให้พักกรุงเทพมหานคร08.00 น."นายเล็กยังไม่ลงมาเลยครับหมอลิน"อีธานได้รับคำสั่งจากฟรานซิสว่าให้ช่วยดูแลความเรียบร้อยในวันเปิดบริษัทของลอเลนโซแต่ตอนนี้ก็ใกล้จะสายแล้วแต่เขายังไม่เห็นนายเล็กของเขาจะลงมาจากห้องเห็นเพียงแค่ลัลลลิลเท่านั้น"อ้าวเหรอคะเดี๋ยวฉันไปตามให้ค่ะ"ลัลลลิลรีบวิ่งขึ้นบันไดไปเคาะประตูห้องชายหนุ่มก๊อกๆๆ"คุณแต่งตัวเสร็จหรือยังวันนี้คุณต้องเข้าบริษัทวันแรกนะ"แกร๊กกก"มานี่หน่อยสิคุณ"ลอเลนโซเปิดประตูออกมาพร้อมดึงมือหญิงสาวเข้าไปในห้องเพื่อให้เธอตัดสินใจช่วยอะไรบางอย่าง"อะไรนี่มันจะสายแล้วนะ"ลัลลลิลบ่นอุ
วันต่อมา08.30 น"ลินล่ะ"ลอเลนโซเตรียมตัวไปทำงานในช่วงเช้าแต่วันนี้เขาไม่อยากจะเห็นลัลลลินจึงถามอีธานว่าเธออยู่ไหน"เก็บกระเป๋ากลับไปตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วครับนายเล็ก""ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลยล่ะ..."ลอเลนโซขมวดคิ้วกับคำตอบของอีธาน"นายเล็กจะไปไหนครับวันนี้ต้องเข้าบริษัทนะครับ"อีธานเห็นว่าลอเลนโซเดินจ้ำอ้าวไปที่รถส่วนตัวจึงรีบวิ่งไปดักหน้า"นายไปก่อนเดี๋ยวฉันตามเข้าไป""เอ่อ...ครับๆ"ลอเลนโซจะให้ลัลลลิลไปโดยไม่มีคำตอบแบบนี้ไม่ได้บ้านณฤดีลอเลนโซใช้เวลาไม่กี่นาทีก็ขับรถมาถึงบ้านแม่ของลัลลลิล"คุณแม่ครับ""มีอะไรหรือเปล่าคุณลอสมาแต่เช้าเลย""ลินอยู่ไหนครับ"ชายหนุ่มถามหาหญิงสาวด้วยท่าทีร้อนรน"ลินบินไปที่สวิตตั้งแต่เช้าแล้วนะแล้วน้องไม่ได้บอกเราเหรอ"ณฤดีเห็นว่าทั้งสองน่าจะมีอะไรแปลกๆหากเดาไม่ผิดก็อาจจะทะเลาะกันตามประสาลิ้นกับฟัน"เอ่อ...เปล่าครับ""ทะเลาะอะไรกันหรือเปล่า""เปล่าครับเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับคุณแม่"ลอเลนโซไม่รู้ว่าลัลลลินไม่อยู่ที่นี่จึงขอตัวแม่ของเธอกลับอย่างรวดเร็วจนณฤดีเรียกไว้ไม่ทัน"อ้าว..เดี๋ยวๆ"ณฤดีส่ายหัวให้กับความใจร้อนของเด็กสมัยนี้จริงๆบริษัทxxx"ทำไมติดต
ครู่ต่อมา"ต้นหนาวครับเหนื่อยหรือยังลูก"ปลายฝนนั่งดูลูกชายเธอเล่นอยู่พักใหญ่แล้วแต่ดูท่าลูกชายของเธอจะไม่หมดพลังไปกับการเล่นรถแข่งง่ายๆ"ม่ายเหนื่อยฮับ.. บู้น.บู้นน""ปลาย"ฟรานซิสเดินมานั่งข้างๆปลายนทั้งมองลูกชายตัวกลมนั่งเล่นด้วยรอยยิ้ม"อ้าวคุณฟรานทำไมวันนี้กลับไวล่ะคะ""งานเสร็จเร็วก็กลับเร็วไม่ได้หรือไง""ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่คะทำไมต้องกวนประสาทด้วยล่ะ"ปลายฝนรู้สึกว่าชายหนุ่มจะใช้คำพูดคำจาเล่นลิ้นกับเธอบ่อยขึ้นเสียเหลือเกินในพักหลังมานี้"ต้นหนาวเล่นคนเดียวมานานแล้วนะ"ฟรานซิสแกล้งกระซิบข้างหูหญิงสาว"ค่ะพักใหญ่แล้วฉันว่าจะพาลูกเข้าไปหาคุณย่าแล้วล่ะคะ"ปลายฝนพยักหน้าเบาๆ"ฉันหมายถึงอยากให้ต้นหนาวมีน้องตัวเล็กๆมาเล่นเป็นเพื่อนน่ะ"ฟรานซิสอธิบายให้เธอได้ฟังเสียใหม่ว่าความหมายที่เขาพูดถึงมันคนละอย่างกัน"อืม...คุณอยากมีลูกอีกคนเหรอคะ""ใช่""ให้ฉันขโมยสเปริ์มคุณอีกดีรึเปล่า"ปลายฝนแอบกระซิบข้างหูชายหนุ่มกลับด้วยน้ำเสียงและสีหน้าทะเล้น"ตอนนี้เธอไม่ต้องใช้วิธีนั้นแล้วฉันให้เธอด้วยความเต็มใจเหมือนเมื่อคืนไง"ฟรานซิสพูดด้วยสีหน้าระรื่นเล่นเอาหญิงสาวแก้มแดงเป็นลูกตำลึง"ไม่คุยด้วยแล้ว..ต