ตอนที่34 คนเดียวในโลกที่กำลังจะเป็นของฉัน

ครู่ต่อมา

แกร๊กก

"ต้นหนาวล่ะคะ"

ปลายฝนเข้าห้องมาเห็นว่าฟรานซิสนอนอยู่ที่เตียงคนเดียวคิดว่าเขาจะไปรับต้นหนาวมาแล้วเสียอีก

"คืนนี้ฉันฝากไว้กับคุณย่า"

ฟรานซิสตอบหญิงสาวด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์

"รบกวนคุณย่ารึเปล่าคะฉันไปพาต้นหนาวกลับมาดีกว่า"

"ไม่ต้องหรอก"

ปลายฝนไม่อยากรบกวนอะไรคุณย่ามากนักเพราะกลัวว่าต้นหนาวจะงอแงตอนกลางคืนแล้วทำให้คุณย่าไม่ได้​นอน

"อื้อ...จ..จะทำอะไรคะ"

ฟรานซิสเห็นว่าหญิงสาวกำลังจะเดินออกจากห้องไปเขาจึงรีบคว้าตัวเธอไว้ก่อนและใช้สองมือหนาขึงข้อมือหญิงสาวไว้กับผนังห้องจนเธอมีสีหน้าตกใจ

"พรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปจดทะเบียนสมรส"

ฟรานซิสโน้มตัวลงมากระซิบจ้างหูหญิงสาวเบาๆ

"คุณฟราน..พูดจริงเหรอคะ"

ปลายฝนถึงกับยิ้มกว้างตาเป็นประกายดีใจที่เขาอยากจะจดทะเบียนกับเธอ

"จริงสิ..ต้นหนาวจะได้เป็นลูกฉันถูกต้องตามกฏหมายซะที"

"ค่ะ"

ปลายฝนพยักหน้าตอบเขาด้วยรอยยิ้ม

"แล้วเธอก็ด้วยเธอจะได้เป็นเมียฉันถูกต้องตามนิตินัย...และ...คืนนี้..ก็...จะถูกต้องตามพฤตินัยด้วย"

คำพูดนุ่มนวลแหบพร่าข้างๆหูของหญิงสาวตอนนี้ทำให้เธอตัวชาวาบทำอะไรไม่ถูกแต่รู้ว่าตอนนี้หน้าของเธอคงแดงก่ำเป็นลูกตำลึงแน่นอน

"เอ่อ..อื้มมม.."

ฟรานซิสไม่รอให้หญิงสาวหายตะลึงเขารวบรัดกอดเธอเอาไว้พร้อมกดริมฝีปากหนาลงไปที่ริมฝีปากบางอวบอิ่ม

ฟึ่บบ

ชายหนุ่มบดจูบริมฝีปางบางอย่างนุ่มนวลโดยที่หญิงสาวเองก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรแขนแกร่งโอบอุ้มร่างบางมานอนลงที่เตียงนุ่มอย่างเบามือทั้งค่อยๆปลดเปลื้องผ้าทีละชิ้นของหญิงสาวและตัวของเขาเองออกจนหมดมีเพียงผ้านวมผืนหนาที่คลุมร่างกายของพวกเขาเอาไว้เท่านั้น

"รู้เอาไว้ว่าตอนนี้ฉันรู้สึกดีกับเธอมากๆไม่รู้ว่าตอนไหนเหมือนกันแต่รู้ตัวอีกทีเธอก็เข้ามาอยู่ในใจของฉันไปแล้ว"

ฟรานซิสขึ้นคร่อมอยู่บนร่างบางโดยไม่ทิ้งน้ำหนักไปที่ตัวเธอมากนักมือทั้งสองลูบไล้ปอยผมหญิงสาวเล่นทั้งพูดถึงความในใจด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

"ปากหวานกับผู้หญิงทุกคนหรือเปล่าคะ"

ปลายฝนมองชายหนุ่มตาแป๋วถามคนบนตัวเธอด้วยความสงสัยหากเขาไปหยอดคำหวานให้ผู้หญิงคนอื่นแบบนี้มีหวังได้ตามติดเขาทุกคนแน่

"เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบยุ่งกับใครแถมคนอื่นก็เข้าถึงตัวฉันยากมีแต่เธอเท่านั้นแหละที่จุ้นจ้านซะจนเอาใจฉันไปได้"

ฟอดดด

ฟรานซิสพูดเสียงแหบพร่าเพราะร่างกายของเขาเริ่มที่จะเร่าร้อนขึ้นทุกทีเมื่อสายตาต้องสะดุดกับผิวเนียนและเนินอกอูมของหญิงสาวทั้งยังกดจมูกโด่งและริมฝีปากหนาเลื้อยไล่พรมจูบลำคอระหงอย่างสบายอารมณ์จนหญิงสาวรู้สึกถึงอารมณ์แปลกใหม่และรู้สึกเหมือนกับว่ามีผีเสื้อบินวนอยู่ที่ท้องนับพันตัว

"ไม่ให้ใจคืนแล้วนะคะให้แล้วให้เลย"

ปลายฝนยกมือลูบไล้กล้ามแขนแน่นของชายหนุ่มเล่นทั้งพูดกับเขาเบาๆด้วยน้ำเสียงติดขัดเล็กน้อยเพราะตอนนี้เธอชักจะหายใจไม่เป็นจังหวะเมื่อมีคนคอยซุกซนอยู่ที่ลำคอระหงส์ของเธอ

"อืม.."

"อื้อ.."

ชายหนุ่มตอบรับเบาๆพร้อมเลื่อนมือไปบีบเค้นขยำเต้างามทั้งสองของเธอเล่นทำหญิงสาวร้องครางเล็กๆออกมาอย่างสะกัดกั้นไม่อยู่ดวงตาใสแป๋วเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นหวานหยาดเยิ้มจนคนมองแทบอยากจะกลืนกินเธอไปทั้งตัวในตอนนี้

"นี่แผลเป็นตอนผ่าคลอดสินะ"

มือหนาลูบไล้ร่างบางใต้ร่างของเขาเล่นจนมันไปหยุดอยู่ที่รอยแผลเป็นเล็กๆที่เขาสัมผัสได้เขาจึงชันแขนขึ้นมองดูรอยแผลนั้นให้ชัดเจนเดาไม่ยากน่าจะเป็นแผลผ่าคลอดของเธอในตอนที่คลอดต้นหนาวนั่นเอง

"....."

หญิงสาวพยักหน้ายิ้มตอบเขาเบาๆทั้งมือน้อยยังลูบไล้แผงอกแกร่งเล่นอย่างสนุกมือ

"จะมีผู้หญิงกี่คนที่เลือกทางแบบเธอฉันเห็นว่าจะมีคนเดียวบนโลกนี้ล่ะมั้ง"

ฟรานซิสโน้มตัวลงมาทาบทับร่างบางเช่นเดิมจนหญิงสาวรู้สึกได้ว่าช่วงล่างของเธอกำลังมีอะไรบางอย่างกดดันเอาไว้อยู่

".. ค่ะ.. คนอย่างฉันมีคนเดียวบนโลก"

ปลายฝนยกแขนเรียวกอดคอชายหนุ่มเอาไว้อย่างหวงแหนทั้งบอกให้เขารู้ว่าคนอย่างเธอมีคนเดียวความหมายนัยๆก็คือควรจะรักษาเธอเอาไว้ให้ดี

"และคนเดียวบนโลกนี้กำลังจะเป็นของฉัน"

ฟรานซิสมองหน้าหญิงสาวอย่างเจ้าเล่ห์พร้อมบดจูบเธออย่างนุ่มนวลและค่อยๆแทรกลิ้นร้ายเข้าไปฉกชิมความหวานจากปากของหญิงสาวอย่างกระหาย

"อื้มมม.."

"อะ...."

ชายหนุ่มค่อยๆใช้ขาแกร่งจองเขาแทรกและแยกเรียวขาเล็กของหญิงสาวออกมือหนาคว้าจับตัวตนของเขาที่พร้อมกับการร่วมรักครั้งนี้สอดใส่เข้าไปในช่องทางรักของเธอที่ดูจะคับแคบจนเข้าได้ยากลำบากแต่มันก็ไม่เกินความสามารถของเขาไปได้

"อ้ะ..อ๊ายย"

ปลายฝนร้องเสียงหลงเมื่อรู้สึกเจ็บและจุกจนหยุดหายใจไปชั่วขณะและค่อยๆสูดลมหายใจเข้าอย่างรวดเร็วและความเจ็บนั้นก็มิอาจทำให้เธอกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้

"ขอบคุณนะ...และฉันจะเบามือ"

ฟรานซิสรู้ว่าเมื่อครู่เขาได้ผ่านอะไรในตัวเธอไปชายหนุ่มใช้มือหนาวของเขาค่อยๆปาดน้ำตาให้หญิงสาวและสัญญาว่าครั้งนี้เขาจะไม่รุนแรงกับเธอทั้งยังขอบคุณเธอที่ยอมให้เขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธออีกด้วย

"อืม..."

ชายหนุ่มบดจูบลูบไล้ร่างบางอย่างถนอมสะโพกแกร่งยังกดแช่ตัวตนของเขาไว้ที่ช่องทางรักของหญิงสาวเพื่อให้เธอได้ปรับตัว

ครั้งนี้เป็นครั้งแรกของเธอเขารู้ว่าเธอจะรู้สึกเป็นอย่างไรจึงจะถนอมและเบามือให้มากที่สุดเพื่อที่เธอจะได้ไม่เก็บเป็นความทรงจำที่ไม่ดีครั้งหน้าหากร่วมรักกันอีกเธอจะได้รู้สึกว่ามันคือช่วงเวลาที่มีความสุข

บทรักที่ไม่ได้หวือหวาอะไรมากดำเนินไปครึ่งค่อนคืนและมันก็เป็นความทรงจำที่ดีของหญิงสาวและตัวของชายหนุ่มเองที่ได้มีความสุขดื่มดำช่ำชื่นในคืนนี้เต็มที่และสุขใจไปด้วยกัน

เช้าวันต่อมา

"ฉันอุ้ม"

ฟรานซิสที่กำลังเดินตามหลังหญิงสาวที่กำลังเดินลงบันไดอย่างทุลักทุเลเขารู้ว่าเธอเป็นอะไรถึงเดินไม่ถนัดแบบนี้จึงรวบตัวเธออุ้มแล้วพาเธอเดินลงบันไดเอง

"ไม่ต้องค่ะ"

ปลายฝนบอกชายหนุ่มด้วยสีหน้าเคอะเขินเล็กน้อยเพราะกลัวคนข้างล่างเห็นว่าเธอต้องให้เขาอุ้มลงบันไดมา

"แล้วเธอจะเดินยังไงไม่เจ็บหรือไง"

ฟรานซิสยกคิ้วถามหญิงสาวในขณะที่พาเธอเดินลงมาถึงด้านล่างเรียบร้อยแล้ว

"ฉันทนได้ค่ะ"

"ท่าฉันจะมีเหลนอีกคนแล้วมั้ง"

เฮเลนที่กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ในช่วงเช้าเห็นทั้งสองท่าจะหวานกันแต่เช้าจึงอดจะส่งคำพูดเย้าแหย่เล่นไม่ได้