ตอนที่19

"ครับคุณหมอ" คนตัวโตที่นั่งอยู่บนเตียงเหลือบมองว่านรักที่นั่งปาดน้ำตาด้วยสายตาที่เรียบเฉยเดาอารมณ์ไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ในตอนนี้

“เลิกร้องได้แล้วสามีเนาไม่ได้เป็นอะไรมาก” ทัดเทพเอื้อมมือหนาวางบนบ่าของว่านรักเบาๆก่อนจะบอกให้ว่านรักนั้นสบายใจได้ว่าไรอันนั้นไม่เป็นอะไรมากแล้ว

“ค่ะพี่หมอ” สาวเจ้าพยักหน้าพร้อมปาดน้ำตาลวกๆ

"ครับ.. เดี๋ยวพี่ขอตัวก่อน"

"หิวหรือเปล่าคะ" หลังจากที่หมอหนุ่มออกไปแล้วว่านรักก็พอจะยิ้มออกได้บ้างเธอรีบเข้าไปถามไรอันทันทีว่าเขาอยากทานอะไรหรือไม่เธอจะได้รีบไปหามาให้

"ไม่.. ผมจะนอน" ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะล้มตัวนอนตะแคงหันหลังให้หญิงสาว

"เอ่อ.. ค่ะ" ว่านรักมองคนที่นอนหันหลังให้เธอด้วยสายจาที่ค่อนข้างจะแปลกใจเล็กน้อยที่ไรอันดูเหมือนไม่ค่อยอยากจะสนทนากับเธอเท่าไรแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะคิดว่าไรอันอาจจะกำลังเจ็บอยู่จึงอารมณ์ไม่ค่อยดี

"กินข้าวหน่อยนะคะจะได้กินยา" 

"อืม.."  ว่านรักพาไรอันกลับมาที่บ้านในช่วงเย็นเธอให้เขานอนพักอยู่แต่ในห้องหญิงสาวคอยหาข้าวหาน้ำหาของโปรดให้ไรอันทุกอย่างหวังว่าเขาจะอารมณ์ดีขึ้นแต่ไม่เลยเขายังดูเฉยชายไม่ค่อยจะยอมพูดยอมจากับเธอสักเท่าไร

"เดี๋ยวฉันไปเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้คุณเช็ดตัวนะคะ"

"ไม่ต้องหรอกผมอยากอาบน้ำ"

"อย่าพึ่งดีกว่าค่ะเดี๋ยวคุณจะไม่สบาย" 

"แต่ผมอยากอาบน้ำ" ไรอันเริ่มเอ่ยเสียงแข็งก่อนจะตวัดสายตามองหญิงสาวจนเธอต้องยอมให้เขาอาบน้ำตามที่เขาขอ

"เป็นอะไรของเค้านะ" ว่านรักเข้ามาเตรียมน้ำอุ่นให้ไรอันในห้องน้ำแม้นเขาจะไม่ยอมเช็ดตัวแต่อาบน้ำอุ่นก็ยังดีกว่าน้ำเย็นสีหน้าของว่านรักตอนนี้ห่อเหี่ยวลงเพราะเธอยิ่งเห็นไรอันอารมณ์ไม่ดีเธอก็พลอยทุกข์ใจตามไปด้วย

 หลังจากที่ไรอันอาบน้ำเรียบร้อยแล้วว่านรักก็ลงมือทำแผลให้ไรอันและเธอก็ชวนเขาหาเรื่องคุยต่างๆนาๆเพื่อที่จะให้เขาพูดคุยกับเธอบ้างไม่ใช่เอาแต่ทำหน้าบึ้งตึงอย่างเช่นทั้งวันที่ผ่านมา

"พรุ่งนี้คุณอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมคะเดี๋ยวฉันจะทำให้" 

"อะไรก็ได้"

"เป็นต้มจืดหมูสับตำลึงแบบที่คุณชอบนะคะ"

"อืม..เสร็จรึยังผมอยากพักผ่อน" ไรอันหันหลังกลับมามองหญิงสาวด้วยหางตา

"เรียบร้อยแล้วค่ะ" ว่านรักหลุบสายตาลงเล็กน้อยก่อนจะรีบเอาอุปกรณ์ทำแผลไปเก็บหลังจากทำแผลให้ไรอันเรียบร้อยแล้วเธอภาวนาในใจว่าขอให้เขาเป็นแบบนี้แค่วันนี้เพราะเธอไม่อยากจะสงสัยเลยว่าเขาอาจจะความจำฟื้นคืนกลับมาแล้ว

 เช้าวันต่อมา

"ไรอัน..มายืนทำอะไรตรงนี้คะ"  ว่านรักเดินตามหาไรอันตังแต่ตื่นพอออกมาหน้าบ้านเห็นเขายืนอยู่จึงโล่งใจคิดว่าเขาจะหายไปไหนเสียอีก

"ไร่นี้ใครถือกรรมสิทธิ์เป็นเจ้าของเหรอ" ไรอันยืนมองไร่ปาริชาตที่ตั้งแต่ตื่นมาเมื่อเช้าพอเห็นหญิงสาวเดินออกมาก็ถามเธอถึงเรื่องที่อยากจะรู้ทันที

"คุณเข็มแม่บุญธรรมฉันค่ะ" ว่านรักไม่รู้ว่าทำไมวันนี้ไรอันถึงอยากรู้เรื่องนี้ขึ้นมาแต่ก็ไม่ปฏิเสธที่จะตอบออกไป

"อ๋อ.. เข้าใจแล้ว...พรุ่งนี้วันเกิดคุณใช่หรือเปล่า"

"ค่ะ..ของขวัญที่คุณซื้อให้ฉัน..ฉันยังไม่ได้แกะนะคะรอแกะพรุ่งนี้" สาวเจ้าพอจะยิ้มออกเมื่อวันนี้ไรอันดูอารมณ์ดีขึ้นทั้งยังพูดถึง

วันเกิดของเธอด้วย

"ดีแล้วล่ะ" มือหนายกมาลูบหัวว่านรักเบาๆดวงตากลมของหญิงสาวตอนนี้ดูแปลกใจกับแววตาที่ดูจะแข็งกร้าวของไรอันมากแม้นเขาจะเริ่มพูดคุยเริ่มยิ้มให้เธอมากขึ้นแต่สายตาของเขามันไม่เป็นเช่นนั้นเลย

24.00 น.

วันนี้ทั้งวันว่านรักยังคงแปลกใจกับพฤติกรรมของไรอันจนตอนนี้เธอเริ่มอยากจะถามเขาเสียแล้วว่าความทรงจำของเขานั้นมีกลับมาบ้างหรือไม่

“ไรอันคะ..”   ว่านรักค่อยๆเอื้อมมือไปแตะคนที่นอนตะแคงหันหลังให้เธอก่อนจะเอ่ยเรียกเขาเสียงสั่น

“มีอะไร..” คนตัวโตเอ่ยตอยโดยที่ไม่ได้หันหลังกลับมาหาหญิงสาว

“คือ..ฝันดีนะคะ” สาวเจ้าหลับตาปี๋ก่อนจะเขยิบร่างบางเข้าไปกอดคนตัวโตเอาไว้แน่นและแล้วเธอก็ไม่กล้าที่จะถามเขาเป็นเพราะเธอเองที่กลัวคำตอบของเขามากกว่า

“อืม” เสียงทุ้มตอบรับในลำคอมือหนาเลื่อนมากุมมือเรียวเอาไว้เขาไม่อยากหันหลับไปมองหญิงสาวตอนนี้เท่าไรด้วยกลัวว่าจะระเบิดอารมณ์ออกมาก่อนที่จะถึงพรุ่งนี้

ใช่แล้วตอนนี้เขาจำได้ทุกอย่างทุกเรื่องและตอนนี้ก็รอเวลาให้ถึงพรุ่งนี้เท่านั้นที่ว่านรักจะต้องเจ็บปวดกับการกระทำของเธอเอง

เช้าวันต่อมา

"แย่แล้วว่าน.." เมื่อว่านรักมาถึงที่ไร่ในช่วงเช้าเมษาก็รีบวิ่งหน้าตาตื่นมาแจ้งข่าวร้ายทันที

"มีอะไรเหรอ"

"แม่แกน่ะสิขายที่นี่ไปแล้ว"        

"อะไรนะ.." 

"เรื่องนี้ฉันยังไม่ได้บอกคนอื่นโดยเฉพาะตาฉันบอกแกก่อนให้แกลองถามแม่แกซิว่าเกิดอะไรขึ้นจู่ๆมาขายแบบนี้" เมษาไม่รู้ที่มาที่ไปของการที่เขมิกาตัดสินใจทำแบบนี้โดยที่ไม่แจ้งพวกเธอก่อน

"ได้ฉันจะติดต่อท่านเดี๋ยวนี้..."  

 หลังจากที่ว่านรักติดต่อเขมิกาไปเธอก็ได้รู้ว่าตระกูลครูซขอซื้อที่ไร่ปาริชาตและพึ่งตกลงกันเมื่อวานด้วยราคาที่แสนแพงกว่าราคาประมูลถึงสามเท่าทำให้เขมิกาตัดสินใจขายโดยที่ไม่ลังเล

 เมื่อคุยกันจบตอนนี้ว่านรักก็ได้รู้แล้วว่าสิ่งที่เธอสงสัยในตัวไรอันเป็นอย่างที่เธอคิดจริงๆเพราะตระกูลครูซเป็นคนที่ทำธุรกิจร่วมกับตระกูลฮิลล์ของไรอัน

ตอนนี้เธอสงสัยเพียงว่าหากเขารู้ความจริงทุกอย่างแล้วทำไมเขาถึงยังอยู่กับเธอปกติแถมยังไม่คิดจะฆ่าเธอเหมือนครั้งก่อนหญิงสาวไม่ทนเก็บความสงสัยไว้ในใจอีกต่อไปเธอรีบกลับมาที่บ้านและถามหาความจริงกับไรอันทันที