ตอนที่27

"ร..ร้องให้ทำไม" เจคอปนั่งมองหญิงสาวสะอึกสะอื้นบนโซฟาพักใหญ่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดจนเขาถึงกับต้องเอ่ยถามเพราะชักรำคาญเสียแล้ว

“ไม่รู้” เมษาส่ายหัวหงึกหงักเธอก็ไม่รู้ว่าน้ำตาเจ้ากรรมนี่จะไหลมาทำไมนักหนา

"เพื่อนคุณอยู่ไหน" เจคอปเห็นทีต้องรีบคุยกับเมษาก่อนที่เธอจะตอบคำถามเขามีรู้เรื่อง

"เพื่อนฉัน.." 

"อืม..ว่านรัก"

"ว่านเหรอ...ป่านนี้นอนละมั้ง.." ร่างบางชี้มือชี้ไม้สะเปะสะปะ

"ผมถามว่าเพื่อนคุณอยู่ที่ไหนตอนนี้" มือหนาทั้งสองจับบ่าของหญิงสาวก่อนจะถามเธออีกครั้งเสียงเข้ม

"อยากดื่มมีอะไรให้ดื่มบ้าง" เมษาไม่ได้สะทกสะท้านกับคำพูดแข็งกระด้างของเจคอปแม้แต่น้อยเธอดวงตาปรือตอนนี้เฝ้ามองหาแต่น้ำเมา

"เฮ้อ...นี่คงไม่พ้นอกหักสินะ" ว่าจบเจคอปก็ลุกขึ้นเดินไปหยิบไวน์ราคาแพงมาวางตรงหน้าหญิงสาวเห็นทีวันนี้จะไม่ได้เรื่องเดาออกเลยว่าหญิงสาวคงจะถูกใครทำให้เจ็บมาไม่อย่างนั้นคงไม่โวยวายด่าทอเขาว่าเป็นคนหลอกลวงไม่จริงใจแบบนี้หรอก

ครู่ต่อมา

"คุณ..ตื่นมาบอกผมก่อนเพื่อนคุณอยู่ที่ไหน" เจคอปนั่งเฝ้าเมษาดื่มมาพักใหญ่คราแรกคิดว่าจะไม่ถามเธอต่อแต่ตอนนี้ก็อยากลองดูอีกสักครั้ง

"อือ..หล่อจางง..ตาก็สวย..ปากก็สวยยย...อืมมม.." เมษาไม่ได้สนใจคำถามของชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามเลยสักนิดเธอกระโจนเข้าไปกอดอีกฝ่ายโดยที่เขาไม่ได้ตั้งตัวก่อนจะบดจูบลงที่ริมฝีปากหนาจนเจคอปต้องรีบผลักร่างบางออกจนเธอนอนพับหลับไปบนโซฟา

"อื้อ...เล่นอะไรของคุณ..เดี๋ยวก็ได้เจ็บตัวฟรีหรอก" เจคอปยืนเท้าเอวมองร่างบางที่กลังหลับด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างตกใจแถมใจของเขาตอนนี้ยังเต้นรัวเป็นกลองไม่ยอมหยุดหญิงสาวไม่รู้เสียแล้วว่าเมื่อครู่เธอกำลังเล่นอยู่กับอะไร

“..นอนให้สบายเลยนะคุณ..” เจคอปอุ้มหญิงสาวเข้ามานอนในห้องของเขาเพราะกลัวว่าหากปล่อยเธอนอนอีกห้องเดี๋ยวเธอจะหนีเขาออกไปก่อนที่เขาจะถามเรื่องว่านรักกับเธอ

“....” สายตาของเจคอปที่มองเมษาตอนนี้อ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาหลายปีเพราะเมษานั้นเหมือนกับคนรักเก่าของเขาอย่างกับถอดแบบกันมาหากแต่นิสัยและบุคลิกสวนทางกันราวฟ้ากับเหวมินโฮรินที่เขารู้จักเธออ่อนหวานอ่อนโยนเรียบร้อยต่างจากเมษาเธอที่จะดูแก่นแก้วเกินผู้หญิง

   

ช่วงสายของวันต่อมา

"อือ..หืมม..." เมษางัวเงียตื่นขึ้นมาบนเตียงนุ่มขยี้หูขยี้ตาเล็กน้อยก่อนจะพยุงตัวเองลุกนั่งอย่างยากลำบากเพราะหนักหัวไปหมดด้วยเมื่อคืนดื่มไปเยอะพอสมควร

“ตื่นแล้วเหรอ..” 

“คุณ..จ..เจคอป” สาวเข้าสะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นชายหนุ่มโผล่หัวออกมาจากผ้าห่มข้างเธอใบหน้าของเขาเธอจำได้ดีแม้นจะผ่านไปกี่ปีเพราะเธอไม่เคยแกล้งใครให้หลงเข้าป่าเหมือนกับเขา

“จำผมได้แล้วใช่ไหม...ตอนนั้นคุณทำผมแสบมากรู้หรือเปล่า” เจคอปลุกนั่งข้างๆหญิงสาวตอนนี้เขาตัวเปล่าโชว์แผงกล้ามเป็นมัดต่อหน้าหญิงสาวเพราะต้องการแกล้งเธอ

“เมื่อคืนคุณทำอะไรฉัน” เมษาไม่ได้สนใจว่าชายหนุ่มจะพูดถึงเหตุการณ์ครั้งก่อนอย่าวไรเมื่อเห็นชายหนุ่มเปลือยเปล่าเธอก็เริ่มสำรวจตัวเองทันที

“ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ในห้องกันสองต่อสองตอนเมาจะทำอะไรคุณก็น่าจะคิดได้เองนะครับ” เจคอปเอ่ยด้วยสีหน้ายียวน

“ไอ้บ้า” เมษารีบลุกออกออกจากห้องของเจคอปวิ่งไปที่หน้าบ้านเรียกรถกลับทันทีโดยที่มารู้เลยว่าตอนนี้เจคอปกำลังตามเธออยู่ห่างจากเมื่อคืนที่เมษาบอกว่าว่านรักคงจะหลับไปแล้วเขาก็เดาว่าว่านรักคงจะอยู่ที่เดียวกับเมษาแน่นอน

  ไม่นานนักเมษาก็กลับมาถึงที่บ้านด้วยสภาพที่อิดโรยและใจเสียกับเรื่องที่เธอพึ่งผ่านมาเมื่อคืนหญิงสาวเดินสะเปะสะปะแววตาไหววูบอยู่ตลอดเวลาทั้งเสียใจเรื่องพุฒิพัตรแถมยังต้องมานอนกับผู้ชายในตอนที่ไม่สติอีก

"กลับมาซะเช้าเลยไปไหนมา"   ว่านรักที่กำลังป้อนข้าวเด็กๆเห็นเพื่อนเธอพึ่งกลับเลยเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

"พอดีดื่มหนักน่ะ" 

"แกเนี่ยนะดื่ม"

"ก็นิดหน่อยขอนอนพักสักวันนะตอนนี้ปวดหัวมากเลย" เมษาฝืนยิ้มอ่อนก่อนจะเข้าไปนอนในห้องของเธอเพราะตอนนี้ยังไม่พร้อมอธิบายอะไรให้ว่านรักฟังทั้งนั้น

"โอเค" ว่านรักรู้สึกได้ว่ามันมีอะไรแปลกๆแต่อยากจะให้เมษาได้พักผ่อนก่อนแล้วค่อยหาเวลาที่เหมาะคุยกับเพื่อนเอง

ตกดึก

งานที่โรงแรม

งานการกุศลครั้งนี้จัดขึ้นที่โรงแรมหรูที่สุดในตัวเมืองแขกเหรื่อที่มาก็มีแต่คนที่เป็นระดับเซเลปและนักธุรกิจชื่อดังและคนที่ดูจะเบื่อหน่ายงานแบบนี้ที่สุดเห็นจะเป็นไรอันเพราะคุณย่าของเขาจ้องแต่จะให้เขาคุยสานสัมพันธ์กับคนนั้นคนนี้ไปทั่วส่วนเขาเองก็ไม่ได้มีกระจิตกระใจจะคุยกับใครเท่าไรเพราะในใจตอนนี้มีแต่เรื่องของว่านรักเท่านั้น

"นี่หนูเกรซหลานคุณหญิงกชกรภรรยาท่านทูต" 

"สวัสดีค่ะคุณไรอัน" การเกตุสาวสวยร่างสูงราวกับนางแบบยื่นมือทักทายไรอันก่อนจะส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มไปให้เขา

"ครับยินดีที่ได้รู้จักนะครับ" ไรอันจับมือทักทายหญิงสาวครู่หนึ่งก็ต้องหลบสายตาทำให้เธอรู้ว่าเขาไม่ได้อยากสานสัมพันธ์อะไรต่อ

"ไรอัน"

"เจคมาพอดีผมขอตัวคุยธุระก่อนนะครับ" ไรอันเห็นเจคอปเข้างานมาพอดีเขาจึงรีบปลีกตัวออกจากคุณย่าของเขาไปนับว่าเพื่อนของเขามาถูกเวลาพอดี

"อ้าว.. เอ่อ.. หลานคนนี้"  เอมม่ามองตามหลานชายด้วยสีหน้าไม่พอใจเธอรู้ว่าหลานเธอตั้งใจจะปลีกตัวออกจากเธอนานแล้ว

"ลากฉันออกมาทำไมกำลังจะเข้าไปหาคุณย่าเลย" สองหนุ่มเดินมาหาที่เงียบๆคุยกันด้านนอก

"ฉันขี้เกียจถูกจับคู่"

"อ๋อ..สาวสวยข้างๆคุณย่าน่ะเหรอ" 

"อืม..แล้วนี่แกได้เรื่องว่านรักหรือยัง"  ไรอันไม่พูดพร่ำทำเพลงเขาอยากรู้เรื่องของว่านรักใจจะขาดว่าเธออยู่ที่ไหนกันแน่

"บ้านเธออยู่ไม่ไกลจากที่นี่...ลูกน้องฉันสืบมาได้ว่าเธอทำเทียนหอมขายด้วย"

"ดีงั้น...ถ้าช่วงนี้ฉันหายไปนายก็ออกหน้ากับคุณย่าแทนฉันด้วยละกัน"

"จะทำอะไรของนายอีก" เจคอปอยากจะรู้นักว่าในใจไรอันตอนนี้คิดอะไรอยู่

"เรื่องของฉันน่า"