ตอนที่33

"คนไม่ดีก็ย่อมต้องได้รับสิ่งไม่ดีตอบ" คำพูดของไรอันเริ่มมีเสียงแข็งเพราะเขาไม่เข้าใจว่าทำไมหญิงสาวต้องคอยปกป้องคนอื่นขนาดนี้ด้วย

"ขอร้องอย่ายุ่งกับพวกเค้านะคะ..คุณก็รู้นี่คะว่าวันนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ"

"คุณรู้ไหมว่าทำไมผมถึงตามล่าคุณ..มีคนบอกผมว่าคนที่ชนน้องผมเมาแล้วขับแต่ผลตรวจของตำรวจบอกว่าคนที่ชนไม่ได้เมาและมีสติครบทุกอย่างตอนนั้นผมคิดว่ายังไงพวกคุณก็ต้องยัดเงินตำรวจแน่ๆแต่ผมหาหลักฐานไม่ได้เท่านั้น...ซึ่งถ้าวันนั้นน้องสาวคุณเป็นคนยอมรับผิดป่านน้น้องคุณคงอยู่ในคุกไปแล้ว.....และคุณจะปกป้องคนแบบนั้นไปทำไม...เค้าไม่ได้ห่วงคุณสักนิดว่าคุณจะเจออะไร"

"ถ้าคุณอยากให้ฉันกับลูกกลับมาอยู่กับคุณขอร้องอย่ายุ่งกับพวกเค้า" ว่านรักผละตัวออกจาอกของชายหนุ่มเธอเงยมองหน้าเขาขอร้องด้วยน้ำตาเธอคิดว่าหากเธอใช้ข้อต่อรองแบบนี้ก็คงจะทำให้ชายหนุ่มยอมได้

"ว่าน..."  ไรอันเริ่มมีสีหน้าไม่พอใจโมโหในความจิตใจดีของหญิงสาวเพราะแบบนี้ถึงทำให้เธอต้องมารับชะตากรรมที่ตังเองไม่ได้ก่อ

"แอ้..แง่..ๆๆ"

"ฉันไปดูเด็กๆก่อนนะคะ"  ว่านรักรีบเดินหนีไรอันเพราะต้องรีบไปดูลูกๆของเธอหลังจากได้ยินเสียงร้อง

"นี่คุณภาพพวกนี้ของใครเหรอ" ช่วงเย็นๆหลังจากที่เจคอปเดินเล่นสำรวจรอบๆบ้านอยู่พักใหญ่เขาก็สะดุดตากับภาพวาดที่ดูจะมีฝีมือเรื่องการวาดภาพอยู่พอสมควรกองรวมกันอยู่ใกล้ๆกับสต็อคเทียนหอมที่เมษากำลังนั่งแพ็คจึงเอ่ยถามเธอขึ้น

"ของฉันเองค่ะ" 

"คุณวาดเองเลยเหรอ" เจคอปถามย้ำหยิงสาวให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้พูดเล่นเพราะไม่คิอว่าหญิงสาวจะมีฝีมือเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน

"ใช่สิคะ...ฉันก็มีฝีมือพอตัวนะคะ" เมษาพยักหน้าในขณะที่มือก็ยังเตรียมแพ็คเทียนหอมส่งให้ลูกค้าอยู่

"ผมว่าภาพที่คุณวาดจัดประมูลในงานการกุศลคงจะได้เงินเยอะแน่เลย"   

"คุณดูภาพพวกนี้เป็นด้วยเหรอ"   เมษาต้องละมือหลังเจคอปพูดจบเพราะไม่รู้ว่าภาพวาดของเธอสามารถขึ้นไปอยู่งานประมูลอย่างที่ชายหนุ่มพูดจริงหรือเปล่า

"อืม.. ก็พอดูเป็น..."   เจคอปพอจะดูออกว่ารูปแบบไหนเหมาะแก่การเอาไปประมูลเพราะแฟนเก่าของเขาก็เป็นนักวาดภาพฝีมือดีเหมือนกัน

"คุณอยากได้หรือเปล่าฉันให้”

“พูดจริงเหรอ”

“อืม..”

“ผมขอทั้งหมดเลยได้หรือเปล่าจะเอาไปตกแต่งบ้าน”

“ก็ได้เอาไปเถอะ”  เมษาไม่ได้ใส่ใจว่าชายหนุ่มจะเอาไปทำอะไรเพราะหากอยู่กับเธอมันก็คงจะถูกวางแหมะไว้อยู่ที่เดิมแบบนี้

  

อาทิตย์ต่อมา

ว่านรักพร้อมลูกๆและไรอันกลับมาอยู่ที่บ้านได้สองสามวันแล้วและความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ดีขึ้นมากจนคนรอบข้างต่างก็ยินดีกับความรักของทั้งสองด้วยและวันนี้ก็เป็นวันที่บ้านค่อนข้างเงียบเพราะย่าของไรอันขอตัวเอาเด็กๆไปอยู่ด้วยอีกสองสามวันเพราะอยู่ในช่วงที่กำลังเห่อเพราะรู้ว่ามีเหลนให้ได้เชยชมแล้ว

"คุณยังเก็บมันไว้อยู่เหรอ"  ไรอันเดินถือกล่องดนตรีที่เขาเคยซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดว่านรักเข้ามาในห้องสต็อคเทียนหอมในขระที่หญิงสาวกำลังหล่อไขถั่วเหลืองทำเทียนหอมอยู่

"เอามาจากไหนคะ"  สาวเจ้ายิ้มอ่อนไม่รู้ว่าชายหนุ่มไปรื้อมาจากตรงไหนเพราะเธอเก็บมันไว้ในที่มิดชิดพ้นสายตานานแล้วเพราะกลัวเจ้าสองสบเอาออกมาเล่นแล้วทำแตก

"เมษาเอามาให้เมื่อกี้.." เมษาเอากล่องดนตรีมาให้ว่านรักก่อนที่เธอจะออกไปส่งของไรอันดีใจไม่น้อยที่แม้นเขาจะทำเธอเจ็บแต่เธอก็ยังคงเลือกที่จะเก็บทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขาเอาไว้

"...คิดถึงตอนนั้นนะคะที่คุณอยู่ที่ไร่กับฉัน.."  

“ผมก็คิดถึงไร่เหมือนกันอยากไปหาตาด้วยตอนนี้ท่านเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้”   ไรอันเข้ามาสวมกอดหญิงสาวเอาไว้ด้านหลัง

“ตาเดินไม่ค่อยไหวแล้วล่ะค่ะ...เดี๋ยวถ้างานออเดอร์น้อยลงแล้วฉันกับเมก็ว่าจะกลับไปเหมือนกัน”

 “ผมจะเตรียมตัวรอนะครับ”

“แล้วคุณไม่กลับไปทำงานของคุณเหรอคะ”  หญิงสาวหันมามองคนเป็นสามีเล็กน้อยก่อนจะจดจ่อกับงานในมือต่อ

“คงยังไม่หรอกขออยู่กับคุณกับลูกสักพักก่อน” ไรอันยังไม่มีงานด่วนอะไรมากมายในตอนนี้ทั้งคุณย่าของเขาก็เอ่ยปากบอกแล้วว่าให้อยู่กับลูกกับภรรยาไปก่อนเรื่องงานเดี๋ยวย่าของเขาจะให้คนจัดการดูแลให้เอง

ร้านอาหารXXX

“มีเรื่องอะไรจะคุยเหรอ” เมษาส่งของที่ไปรษณีย์เรียบร้อยแล้วเจคอปก็ไปรับเธอที่นั่นและมานั่งคุยกันที่ร้านอาหารไม่ใกล้ไม่ไกลจากบ้านเท่าไรนัก

“ผมมีข่าวดีจะบอก” เจคอปเอ่ยบอกกับหญิงสาวที่กำลังตักเค้กเข้าปากด้วยรอยยิ้ม

“อะไร...” 

“ภาพของคุณเพื่อนผมสนใจมากเลยนะแล้วเค้าก็อยากเอาภาพของคุณไปจัดประมูลด้วย”

“จริงเหรอ..” เมษามีสีหน้าที่ไม่ได้ใส่ใจกับพวกรูปเหล่านั้นเท่าไรนัก

“ดูท่าคุณจะไม่ดีใจเลยนะ” เจคอปเห็นท่าทีของหญิงสาวเฉยแปลกๆจึงถามขึ้น

“ฉันไม่ได้สนใจรูปภาพพวกนั้นอยู่แล้ว”

“ทำไม”

“รูปพวกนั้นฉันตั้งใจจะวาดให้แฟนเก่าฉันแต่มันดันชั่วเกินคนที่คบฉันก็เพราะจะหลอกให้ฉันวาดรูปให้เฉยๆ” สาวเจ้าพูดจบก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่

“อ๋อ...อย่างนี้นี่เอง..งั้นคุณวาดให้ผมใหม่สักรูปได้ไหมผมมีค่าตอบแทนให้” เจคอปเห็นว่าหากหญิงสาวไม่สนใจรูปเหล่านั้นเขาก็จะไม่สนใจมันด้วยเช่นกันแต่เขามีข้อเสนอบางอย่างกับเธอ

“วาดอะไร”

“ผมไง..” 

“ได้นะ แต่หลังจากที่ฉันกลับมาก่อนละกัน” ดวงตากลมมองลักษณะของชาหนุ่มครู่หนึ่งก่อนจะตอบตกลงแต่เธอคงยังไม่มีเวลาช่วงนี้ด้วยตั้งใจว่าอีกไม่กี่วันจะกลับไปที่ไร่ปาริชาต

“คุณจะไปไหน”

“กลับบ้านน่ะสิ”

“ผมไปด้วยผมอยากไปเที่ยว” เจคอปเคยได้ยินจากไรอันว่าที่บ้านของเมษาและว่านรักเป็นไร่ที่ติดกับธรรมชาติและน่าอยู่แถมอากาศยังดีมากๆเขาเลยขอถือโอกาสนี้ของหญิงสาวไปด้วยเสียเลย