“ฉันแค่อยากระบาย”
ราชสีห์เริ่มปลดกระดุมเชิ้ตของตนเองออกพร้อมวาดแขนตวัดโอบเอวสายธารที่กำลังจะเดินหนี
“ฉันไม่ใช่ที่ระบายของคุณ”
ใบหน้าหวานเงยหน้าจ้องมองราชสีห์ด้วยสายตาไม่พอใจทั้งมีน้ำตาเริ่มรื้นเอ่อคลอขึ้นมาแต่ยังคงพยายามกลั้นเอาไว้เพราะไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้ราชสีห์ได้เห็น
“ลืมแล้วหรือไงว่าเธอต้องทำตามที่ฉันต้องการทุกอย่าง”
ฟึ่บบ
ร่างสูงเดินตวัดแขนรวบอุ้มร่างบางมาทิ้งตัวลงบนโซฟาพร้อมกันราชสีห์กดทับร่างบางขึงเธอเอาไว้ให้ขยับไปไหนไม่ได้ก่อนจะเริ่มถลกกระโปรงของหญิงสาวขึ้นมาจนเผยเห็นขาอ่อน
สายธารเอาแต่นอนตัวเกร็งสั่นเทาเล็กน้อยด้วยความรู้สึกที่ถูกราชสีห์กระทำครั้งก่อนเริ่มกลับเข้ามาในหัวสมองให้ได้เห็นภาพและรับรู้ความรู้สึกชัดเจนแม้จะกลัวมากเพียงใดแต่เธอก็ไม่สามารถต่อต้านอะไรคนเอาแต่ใจได้เพราะยังกลัวในคำขู่ของเขา
“หึ่..”
ราชสีห์รู้สึกได้ว่าสายธารกำลังตัวสั่นแถมน้ำตาที่เห็นว่าเธอพยายามกลั้นเอาไว้คราแรกไหลพรากมาดั่งสายน้ำเขาจึงสบถในลำคออย่างพึงพอใจก่อนจะล้วงมือหนาดึงซับในใต้กระโปรงของหญิงสาวออก
“อืม...”
สายธารขบเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อเห็นว่าคนบนตัวเธอถอดกางเกงถอดเสื้อจนเปลือยเปล่าล่อนจ้อนและเรียวขาทั้งสองของเธอกำลังถูกคนตัวโตแทรกลำตัวไว้ตรงกลาง
“อืม...อ่าสส..”
เมื่อตัวตนที่ผงาดผึงเต็มที่ถูกแทรกผ่านเข้าไปในช่องทางรักจนสุดความคับแน่นด้านในที่บีบรัดตัวตนของชายหนุ่มจนแทบปริแตกทำให้เขาเริ่มคำรามในลำคอออกมา
“อื้ออ..ฮือๆๆ..”
ร่างบางสะอื้นให้เสียงสั่นเมื่อความเจ็บจุกแผ่ซ่านไปทั้งทั้งตัวดั่งเช่นคืนนั้นไม่มีผิดเพี้ยน
“อ่าสส...อืมม..”
ใบหน้าคมฟุบใบหน้าคำรามข้างใบหน้านวลไม่ขาดขณะถาโถมรัวสะโพกกระแทกร่างบางจนตัวโยน
“ฮือๆๆ...”
สายธารได้แต่ยกมือปิดปากร้องให้ไม่มีหยุดตลอดการกระทำของราชสีห์ไม่มีวินาทีไหนที่เธอไม่รู้สึกเจ็บเขาไม่เพียงไม่อ่อนโยนแต่ยังขบกัดฝังร่องฝังรอยไว้ทั่วบริเวณเนื้อตัวของเธอไม่ว่าจะเป็นเนินอกหรือหน้าท้องน้อยลามไปยันขาอ่อน
บทสวาทอันแสนทรมานสำหรับสายธารล่วงเลยจวบจนสองชั่วโมงเมื่อเสร็จสิ้นกิจกรรมสวาทแล้วราชสีห์ก็แต่งเนื้อแต่งตัวทิ้งร่างบางให้นอนร้องให้อยู่บนโซฟาหันหลังกลับโดยที่ไม่หันมาใยดีเธอแม้แต่น้อยเพราะต้องการย้ำชัดทำให้เธอรู้ว่าเธอก็แค่เครื่องมือระบายอารมณ์ของเขาเท่านั้น
หลายวันต่อมา
หลังจากเหตุการณ์เลวร้ายได้ผ่านไปหลังจากนั้นราชสีห์ก็ไม่ได้มายุ่มย่ามอะไรกับสายธารอีกเลยส่วนหญิงสาวก็พยายามเลี่ยงทุกทางที่จะเจอกับราชสีห์เมื่ออิงอรโทรมานัดทานข้าวด้วยกันเธอก็จะอ้างตลอดว่าไม่สบายและเมื่อคิดถึงลูกอยากจะไปหาเธอก็เลือกไปเวลาที่ราชสีห์นั้นไปทำงานที่บริษัทและต้องรีบชิงกลับก่อนที่เขาจะกลับมาที่บ้านเป็นเช่นนี้ทุกครั้งจนกระทั่งถึงวันแต่งงานเธอและเขาถึงได้มาเจอหน้ากันอีกครั้ง
งานแต่งของราชสีห์ถูกจัดขึ้นที่บ้านของสุรชัชและเปรมฤดีเป็นงานเล็กๆเชิญแขกมาไม่กี่คนไม่มีนักข่าวทุกอย่างตรงไปตามความคิดของราชสีห์งานแต่งครั้งนี้ไม่มีขบวนแห่ให้เอิกเกริกมีเพียงเจ้าบ่าวเจ้าสาวมาต้อนรับแขกที่มาและเชิญพระมาทำบุญหลังจากนั้นก็รดน้ำสังข์เป็นเสร็จสิ้นพิธีที่ราชสีห์นั้นวางเอาไว้
ในคราแรกก็มีเสียงค้านจากพ่อและแม่ของราชสีห์เช่นกันเพราะพิธีมันมีน้อยไปแต่เมื่อเห็นว่าสองบ่าวสาวเลือกที่จะทำเช่นนี้เองจึงต้องยอม
“ผมว่าวันนี้มีคนสวยแย่งซีนเจ้าสาวนะครับ”
ระหว่างที่พระกำลังสวดคาวีที่นั่งอยู่ข้างๆกับอิงอรก็อดเอ่ยหยอกย่าตนไม่ได้ด้วยวันนี้ย่าของเขานั้นแต่งองค์ทรงเครื่องดูสวยเป็นพิเศษ
“งานแต่งหลานชายคนโตทั้งทีขอสวยหน่อยไม่ได้หรือยังไง”
“หยอกเล่นครับคุณย่า”
“อื้มม..”
สองย่าหลานที่นั่งเถียงกันในตอนนี้เห็นทีสุรชัชจำต้องรีบปรามเพราะจะเป็นที่ดูไม่ดีกับแขกที่มาร่วมงานเอาได้
“ยิ้มหน่อยก็ได้นะคะบ่าวสาวเดี๋ยวจะถ่ายรูปออกมาไม่สวยเอานะ”
เมื่อถึงฤกษ์รดน้ำสังข์พอใจที่ยืนเตรียมน้ำให้แขกในงานร่วมรดน้ำสังข์เธอก็ต้องออกปากเอ่ยให้สองบ่าวสาวนั้นยิ้มกันบ้างเพราะทำหน้าบึ้งตึงกันตั้งแต่เช้าจนแขกเริ่มมองกันแปลกๆแล้ว
“นั่นสิครับ...”
คาวีที่ถือกล้องอัดวีดีโอบรรยากาศในงานเห็นด้วยกับพอใจอย่างยิ่งที่ต้องเตือนสองบ่าวสาวบ้างจากที่เขาถ่ายวีดีโอตั้งแต่เช้าน้อยช็อตเหลือเกินที่จะเห็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวยิ้มแถมยังไม่ได้ยิ้มให้กันแต่ยิ้มให้กับแขกในงาน
เมื่อถูกเตือนเช่นนั้นสองบ่าวสาวก็เริ่มที่จะต้องฝืนยิ้มกันบ้างกว่าพิธีทุกอย่างจะเสร็จสิ้นและส่งแขกเหรื่อจนหมดเล่นเอาเมื่อยหน้ากันเลยทีเดียว
“นี่จะไม่อยู่เข้าหอที่นี่ก่อนเหรอลูก”
อิงอรนั่งอยู่ที่โซฟาโดยมีคะนิ้งน้อยนอนดูดขวดนมอยู่บนตักเธอเอ่ยถามสองสามีภรรยาหมาดๆก่อนที่ทั้งสองจะเตรียมตัวกลับไปที่เพนท์เฮ้าส์ว่าพวกเขาจะไม่ยอมนอนห้องที่เธอจัดไว้เป็นห้องหอจริงหรือ
“ไม่หรอกครับพรุ่งนี้ผมมีงานต้องทำ”
ราชสีห์ยังคงปฏิเสธลูกเดียวทั้งที่สายธารอยากจะอยู่ที่นี่ต่อเพราะยังอยากอยู่กับคะนิ้งแต่เธอก็ไม่สามารถขัดใจราชสีห์ได้อยู่ดีครั้นจะขอเอาคะนิ้งกลับไปอยู่ด้วยก็จะทำให้อิงอรเหงาอีกเป็นเธอในตอนนี้ช่างน่าลำบากใจไปเสียทุกอย่างจริงๆ
“ตามใจ”
อิงอรเห็นทีจะไม่ต้องถามต่อเมื่อเห็นหลานชายปฏิเสธจนถึงตอนนี้แล้ว
“แม่กลับแล้วนะคะ..ไว้จะมาหาบ่อยๆนะลูก...หนูกลับแล้วนะคะคุณย่า”
สายธารรีบเข้ามากอดหอมเจ้าก้อนกลมที่กำลังนอนดูดนมจะหลับไม่หลับแหล่ให้ชื่นใจก่อนจะกลับ
“กลับกันดีๆล่ะ”
“ครับ”
อิงอรมองตามหลังหลานทั้งสองด้วยอาการที่ยังมีความแครงใจอะไรบางอย่างอยู่ด้วยช่วงหลังจากที่กลับมาอยู่กรุงเทพเธอเห็นว่าสายธารชอบเอาแต่หลบหน้าราชสีห์แถมวันนี้ทั้งคู่ก็ยังดูไม่เต็มใจแต่งงานกันทั้งที่ตกลงกันเองเรื่องนี้เธอต้องรู้ให้ได้ว่าสองคนนั้นที่จริงแล้วมีความลับอะไรซ่อนอยู่กันแน่
หลังจากที่พากันกลับมาที่เพนท์เฮ้าส์ได้ในช่วงบ่ายราชสีห์ก็แนะนำให้สายธารได้รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหนและเขากับเธอก็ต้องนอนแยกห้องกันระหว่างที่คะนิ้งยังไม่ได้มาอยู่ที่นี่ซึ่งเรื่องนั้นสายธารก็ไม่ได้มีปัญหาเพราะเธอก็ไม่ได้อยากอยู่ห้องเดียวกับราชสีห์อยู่แล้ว
“คืนนี้เธออยู่ที่นี่คนเดียวก็แล้วกัน”
เมื่อถึงเวลาเย็นราชสีห์ก็เตรียมออกไปข้างนอกเพราะไม่อยากทำตัวเป็นคู่ผัวตัวเมียกับสายธารว่าจะต้องอยู่ด้วยกันในคืนวันแต่งงาน
“ค่ะ”
สายธารตอบรับน้ำเสียงเรียบเธอไม่สนใจจะถามสักนิดว่าเขาจะไปไหนทำอะไรตอนนี้อยากพักผ่อนเอามากด้วยวันทั้งวันต้องเข้าพิธีไหนจะต้องต้อนรับแขกเหรื่อในงานกลับมาที่นี่ก็ใช่ว่าจะได้พักผ่อนเลยเพราะของที่ย้ายมายังไม่ได้ถูกเก็บเข้าที่
หลังจากราชสีห์ออกจากเพนท์เฮ้าส์ไปได้สายธารก็เข้าไปพักผ่อนในห้องของตัวเองซึ่งก็อยู่ติดกับห้องของราชสีห์เธอเดาว่าห้องของเธอน่าจะเล็กกว่าห้องของราชสีห์มากแถมคราแรกที่เข้ามาก็รกมากกว่าเธอจะเก็บกวาดเสกให้มันเป็นห้องนอนที่ดูดีก็เหนื่อยพอสมควรซ่าา.. “เฮ้อ.. จะต้องเจออะไรอีกบ้างนะ”สาวเจ้าเปิดฝักบัวยืนนิ่งปล่อยสายน้ำชะโลมร่างกายพักใหญ่แอบคิดอะไรเรื่อยเปื่อยนึกภาพอนาคตข้างหน้าไม่ออกเลยว่าราชาสีห์จะหาเรื่องอะไรเธอและความโกรธของเขาขะหมดลงไปเมื่อไรยิ่งคิดก็ยิ่งหดหู่ใจณ วัดแห่งหนึ่งในย่านนนทบุรีราชสีห์ออกจากเพนท์เฮ้าส์ได้ก็รีบขับรถตรงมาที่วัดแห่งนี้เขาถือช่อกุหลาบสีขาวช่อใหญ่มาวางตรงหน้าฐานเก็บกระดูกของกัญญา“ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ผู้หญิงคนนั้นได้รับความเจ็บปวด...ผมคิดถึงคุณนะเกรซ”ร่างสูงนั่งฟุบมองรูปคนรักตรงหน้าด้วยแววตาอาลับอาวรณ์ครู่ใหญ่จนฟ้าเริ่มมืดเขาจึงเตรียมตัวกลับคิดว่าคืนนี้จะไปนอนที่บ้านสวนของคุณปู่เขาที่ได้ซื้อเอาไว้แถวนี้“วันนี้เป็นวันแต่งงานของคุณสิงห์ฉันนึกว่าคุณสิงห์จะอยู่กับหมอสายธารเสียอีกนะคะ”ราชสีห์ที่กำลังจะเปิดประตูรถเขาก็ต้องชะงักหันหลังกลับมาหาคนที่กำลังพูดด้วย“ผมแค
คนเจ้าอารมณ์กลับมาที่เพนท์เฮ้าส์ในช่วงเช้าเขาเห็นสายธารเอาแต่นั่งก้มหน้าก้มตาทานข้าวต้มกุ้งถ้วยใหญ่จึงเอาอารมณ์หงุดหงิดมาลงที่เธอ“เธอลืมไปแล้วหรือไงว่าไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้ว”เขาหย่อนก้นนั่งลงตรงข้ามกับหญิงสาวทั้งมองหน้าเธออย่างไม่พอใจด้วยเห็นว่าหญิงสาวเห็นว่าเขากลับมาแล้วแต่ไม่ยักจะหาอะไรมาเสริฟ“อะไรอีกคะ”ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมาถามอีกฝ่ายหน้าตาเฉยเธอดูออกว่าเขาน่าจะโมโหหิวและไม่มีที่ลงมากกว่า“เธอไม่ทำอาหารเช้าเผื่อฉัน...เป็นเมียประสาอะไร”ราชสีห์ถลึงตามองหญิงสาวไม่วางทั้งยังเอ่ยถ้อยคำเสียงแข็งต่อว่าเธอที่ไม่รู้หน้าที่ยอมรับว่าตอนนี้โมโหหิวเพราะกลิ่นข้าวต้มที่หญิงสาวกำลังนั่งทานหอมเตะจมูกเสียเหลือเกิน“ฉันจะรู้หรือเปล่าล่ะคะว่าคุณจะกลับมาตอนไหน...จะทานอะไรคราวหลังก็โทรบอกสิมือถือก็มี..”“ไปทำมาให้ฉัน”“ไม่ค่ะ..ฉันไม่ว่าง”ริมฝีปากบางฉีกยิ้มอ่อนลอยหน้าลอยตาตักข้าวต้มร้อนๆเป่าให้อุ่นก่อนจะเอาเข้าปากเธอนั่งทานด้วยท่าทีเอร็ดอร่อยยั่วน้ำลายอีกฝ่ายให้โมโหหนักกว่าเดิมเล่นไม่นานนักราชสีห์ก็ได้อาหารจากเชฟในโรงแรมของตนมาส่งที่เพนท์เฮ้าส์อาหารที่มาส่งอย่างรวดเร็วจึงมีแค่ใส้กรอกขนมปังและไข
“เอาอีก...อึก”ตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มกว่าๆสายธารที่ดื่มไปเพียงไม่กี่แก้วเธอก็เริ่มคลุมสติไม่อยู่ตาปรือมือไม้ไม่อยู่สุขเพราะสาวเจ้าเป็นคนที่คออ่อนไม่ว่าเครื่องดื่มจะมีแอลกอฮอลผสมอยู่มากหรือน้อยถ้าได้ดื่มเข้าไปแล้วเป็นอันเปลี่ยนเป็นคนละคนแทบทุกครั้งซึ่งเรื่องนี้เพื่อนสาวทั้งสองคนรู้ดี“พอแล้วสาย...รู้ว่าตัวเองคออ่อนแล้วยังจะดื่มอีก”พอใจรีบดึงแก้วเครื่องดื่มออกจากมือของสายธารคราแรกคิดว่าเพื่อนนั้นจะรู้ตัวเองเพียงแค่มาครึกครื้นเต้นปลดปล่อยกันที่ผับเฉยๆเท่านั้นไม่คิดว่าจะดื่มไม่ยอมวางแก้วเช่นนี้“สายมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”พราวฟ้าที่กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกตามจังหวะเสียงดนตรีที่อึกกระทึกครึกโครมเห็นสภาพของสายธารเธอต้องแอบถามกับพอใจว่าสายธารนั้นมีเรื่องกังวลอะไรอยู่ในใจหรือเป่าเพราะเห็นเริ่มนั่งดื่มตั้งแต่มาถึงจนตอนนี้ยังไม่หยุด“ไม่นะ...ปกติสายมันจะปรึกษาฉันเสมอแต่ช่วงนี้ไม่เห็นมีอะไร...คงดื่มเพราะเห็นว่านานๆเราจะเจอกันทีมั้ง”พอใจขมวดคิ้วส่ายหัวเบาๆเธอไม่เห็นว่าสายธารจะมีเรื่องอะไรมาปรับทุกข์กับเธอเหมือนทุกครั้งที่มีเรื่องไม่สบายใจจึงคิดว่าที่สายธารดื่มเพราะนานๆจะสังสรรค์กับเพื่อนๆท
“จำฉันได้หรือยัง”แขนแกร่งตวัดรวบร่างบางให้ลุกยืนขึ้นก่อนจะปิดน้ำที่กำลังไหลให้หยุดสนิทก่อนจะเอ่ยถามคนที่กำลังเมาอีกครั้งว่าเธอจำเขาได้หรือยัง“อืมม..”ดวงตาสาวเจ้ายังคงปรือเยิ้มขณะมองหน้าคนที่กำลังรวบกอดใกล้ๆ“หนาว..”เสียงหวานเอ่ยเบาๆก่อนจะยกมือทั้งสองรวบกอดแผ่นหลังกว้างซุกใบหน้าฟุบอยู่กับอกแกร่งของราชสีห์ไม่ยอมปล่อย“เธอ..”เมื่อเนื้อนวลนุ่มนุ่มบดเบียดกระชับมาที่หน้าท้องแกร่งความเป็นชายในตัวก็เริ่มรุ่มร้อนขึ้นเขาเริ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอและรวบกอดร่างบางแน่นขึ้น“ทำอะไร...อย่านะ..”มือหนาเร่งถอดเสื้อผ้าที่เปียกชุ่มของเขาและเธอทิ้งกองไว้ที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็วโดยไม่สนคำทัดทานของอีกฝ่ายเมื่อร่างของเขาและเธอเปลือยเปล่าได้ราชสีห์ก็อุ้มแบกหญิงสาวเข้าไปในห้องนอนฟึ่บบ.. “อืมม..”ร่างบางเปลือยเปล่าถูกวางลงบนเตียงนุ่มเธอพยายามปัดป่ายจะลุกขึ้นนั่งแต่ก็ถูกคนตัวโตถาโถมร่างมาทับเธอเอาไว้สองมือจับแยกขาเรียวโดยไม่รีรอก่อนจะสอดใส่แท่งร้อนที่ผงาดชูชันอัดบดเบียดเข้าไปในช่องทางรักโดยที่ไร้การเล้าโลมอีกฝ่าย“อื้ออ...”สาวเจ้าร้องครางสีหน้าเหยเกด้วยความเจ็บและจุกหลังจากนั้นร่างของเธอก็สั่นครอนด้วยแรงก
สามวันต่อมาสายธารและราชสีห์เดินทางออกจากกรุงเทพใช้เวลาร่วมวันกว่าจะมาถึงที่เกาะสายธารเดินตามราชสีห์และประสงค์มาที่บ้านไม้หลังเล็กๆที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากชายหาดเท่าไรนักเป็นบ้านที่ตั้งอยู่หลังเดียวโดดๆเพราะอยู่ที่ท้ายเกาะเธอรู้ว่าคนที่อยู่ที่นี่ส่วนมากจะอยู่ที่สำนักงานตรงหน้าเกาะมากกว่าจากคำบอกของอิงอรที่ไปหาเธอวันนั้น“เชิญคุณทั้งสองเข้าบ้านพักผ่อนตามสบายเลยครับที่นี่ผมให้คนมาทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว”ประสงค์ชายวัยห้าสิบกว่าเชิญทั้งสองให้เข้าบ้านก่อนหน้านี้เขาให้คนมาทำความสะอาดและจัดอาหารสดไว้ในครัวเหมือนทุกครั้งที่ราชสีห์นั้นมาพักที่นี่แต่ครั้งนี้จัดให้มากกว่าครั้งก่อนเท่าตัวด้วยราชสีห์นั้นมีภรรยามาด้วยกัน“เธอไปพักก่อนเถอะ...ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณประสงค์...ห้องนอนอยู่นั่น”ราชสีห์เข้าบ้านมาได้เขาก็รีบให้สายธารเข้าไปพักในห้องเพราะตนมีเรื่องสำคัญที่ต้องคุยกับประสงค์เป็นการส่วนตัว“ค่ะ”สายธารเดินเข้ามาในห้องตามคำสั่งของราชสีห์เพราะพอจะดูออกว่าเขานั้นมีเรื่องอะไรร้อนใจที่จะคุยธุระกับประสงค์แน่นอนเมื่อเข้าห้องมาได้หญิงสาวก็เปิดหน้าต่างในห้องนอนครบทุกบานเธอจึงได้เห็นทั้งวิวทะเลอีกและหน
เพียะสอางค์ภรรยาของขามตบหน้าเข้มต่อหน้าคนทั้งเกาะที่มารวมตัวกันในคืนนี้เธอรู้สึกผิดหวังในตัวลูกชายตัวเองที่สุด“แกทำแบบนี้ทำไมฮะ.. ทำแบบนี้ทำไม”สอางค์ร้องห่มร้องให้สะอึกสะอื้นที่ลูกเธอนั้นไม่มีหัวคิดดีที่ในเหตุวางเพลิงครั้งนี้ไม่มีใครได้รับอันตรายไม่อย่างนั้นเธอไม่อยากจะคิดว่าผลการกระทำของลูกและหลานจะต้องเจอจุดจบอย่างไรเพราะรู้ว่าอิงอรและสุรชัชไม่เอาลูกชายและหลานเธอไว้แน่“เอ็งก็เหมือนกันไอ้พร้าวที่นี่ให้ข้าวให้น้ำเอ็งทำไมถึงตัดสินใจทำร้ายคนที่มีบุญคุณกับพวกเอ็งได้”ขามหันมาต่อว่าพร้าวทั้งที่เป็นพี่ควรจะห้ามปรามน้องอย่างเข้มแต่กลับรวมหัวกันทำเรื่องผิดๆได้“ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่มีคนเสนอเงินให้ฉันถ้าสามารถไล่ให้คุณสิงห์ไปจากเกาะได้...ฉันต้องการเงินก้อนนั้นจะเอาไปตั้งต้นชีวิตใหม่ได้ใช้ชีวิตภายนอกบ้างไม่อยากติดแหง็กอยู่ในเกาะที่ไม่มีความเจริญแบบนี้”พร้าวเริ่มพูดในสิ่งที่ตัวเองต้องการออกมาพวกเขาทำไปทั้งหมดก็เพื่อที่จะมีชีวิตการเป็นอยู่นอกเกาะนี้เท่านั้น“ที่นี่มันไม่ดีกับพวกนายหรือไง...มีข้าวมีน้ำมีทุกอย่างอุดมสมบูรณ์ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัว...ของใช้ฉันก็มีให้ฟรีทุกอย่างจะอยากไ
ในส่วนของสายธารเธอไม่ได้หายไปไหนเพราะเข้ามาขลุกกับเหล่าสาวๆที่โรงครัวในหมู่บ้านตั้งแต่ช่วงกลางวันแถมเธอยังเข้ากันได้ดีกับคนที่นี่อีกด้วย“หืม..รสชาติแปลกๆไม่เคยกินแต่ก็อร่อยดี”“นั่นน่ะสิ..”“อะไรเหรอคะพี่วาด”สายธารที่กำลังตักแกงเหลืองใส่ปิ่นโตจะเอากลับไปที่บ้านพักให้ราชสีห์เธอเห็นสองแม่ครัววาดกับสาวกำลังแอบดื่มอะไรกันง่วนจึงเอ่ยถามเพราะอยากจะรู้ว่าไอ้น้ำสีขาวขุ่นในแก้วที่สองสาวถือคืออะไร“น้ำขาวค่ะนายหญิงญาตินังสาวเอามาฝากหลายขวดเลย”สิ้นเสียงของวาดสายธารก็เริ่มขมวดคิ้วมองไปยังแก้วในมือของวาดอย่างสงสัยเพราะเธอไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน“นายหญิงลองสิจ้ะ..กินแกล้มกับปลาเผาอร่อยมากเลยจะ”สาวเป็นคนรินน้ำสีขาวขุ่นใส่แก้วใสให้สายธารได้ลิ้มลองเชื่อว่านายหญิงของเธอคงจะชอบในรสชาติของมันเหมือนเช่นพวกเธอ“หืม...รสชาติเหมือนแป้งข้าวหมากเลยนะคะแต่จะขมๆกว่าหน่อย”สาวเจ้าจิบเข้าปากไปได้เธอรู้สึกว่ามันขึ้นจมูกนิดหน่อยแต่ก็รู้สึกว่าอร่อยแปลกใหม่สำหรับเธอดีแถมรสชาติยังคล้ายๆแป้งข้าวหมากเพียงแค่มีรสขมกว่า“อ๋อ... แป้งข้าวหมากเราก็ว่าเหมือนอะไร”วาดกับสาวเริ่มร้องอ๋อพร้อมกันเพราะพวกเธอก็คุ้นๆอยู่ว่ามันเ
“อื้อ.. อ.อ่ะ...อ้ะ.!”ใบหน้าหวานส่ายไปมาไม่อยู่สุขร้องครางออกมาในลำคอเล็กน้อยเธอรู้สึกแปลกไปจากการถูกกระทำครั้งก่อนเพราะมีแต่ความวาบหวามเข้ามาแทนที่ความเจ็บปวดไปเสียหมด“อืม.. อ้าสส..”ราชสีห์ยิ่งฟังเสียงครางของคนใต้ร่างมันยิ่งเหมือนเป็นเชื้อไฟเติมให้ความร้อนในกายระอุเพิ่มขึ้นมือหนาขยำขยี้สองเต้างามอวบอูมด้วยความสนุกมือทั้งสะโพกยังกระแทกกระทั้นร่างบางระรัวไม่ผ่อนเสียงคำรามในลำคอมีไม่ขาดด้วยท่าทีของสายธารในตอนที่ไม่ค่อยมีสติเช่นนี้ดูยั่วยวนเขาเป็นพิเศษ“อืม..”ชายหนุ่มโน้มตัวลงบดจูบหญิงสาวอีกครั้งขณะที่สะโพกแกร่งยังคงทำหน้าที่กระแทกร่างบางจนหัวสั่นหัวครอนไม่หยุดครั้งนี้ไม่รู้ว่าทำไมเขาจึงไม่คิดจะหยุดหรือเป็นเพราะคนใต้ร่างให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีต่างจากทุกครั้งที่เอาแต่ต่อต้านก็เป็นได้“อื้ออ.. อ๊ายย..”สองแขนแกร่งรวบพลิกร่างบางให้หันหลังยกสะโพกมนขึ้นคุกเข่าก่อนจะสอดใส่แท่งร้อนชุ่มชื้นเข้าช่องทางรักของหญิงสาวอีกครั้งจนสาวเจ้าร้องครางลั่นฟุบหน้าลงกับหมอนนุ่มเพราะรู้สึกทั้งเจ็บจุกและวาบหวามไปในคราเดียวกัน“อืม.. อ่าสส..”ราชสีห์ใช้สองมือจับสะโพกมนไว้แน่นรัวสะโพกถี่ยิบคำรามลั่นร่างบางถู