สามวันต่อมาสายธารและราชสีห์เดินทางออกจากกรุงเทพใช้เวลาร่วมวันกว่าจะมาถึงที่เกาะ
สายธารเดินตามราชสีห์และประสงค์มาที่บ้านไม้หลังเล็กๆที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากชายหาดเท่าไรนักเป็นบ้านที่ตั้งอยู่หลังเดียวโดดๆเพราะอยู่ที่ท้ายเกาะเธอรู้ว่าคนที่อยู่ที่นี่ส่วนมากจะอยู่ที่สำนักงานตรงหน้าเกาะมากกว่าจากคำบอกของอิงอรที่ไปหาเธอวันนั้น
“เชิญคุณทั้งสองเข้าบ้านพักผ่อนตามสบายเลยครับที่นี่ผมให้คนมาทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว”
ประสงค์ชายวัยห้าสิบกว่าเชิญทั้งสองให้เข้าบ้านก่อนหน้านี้เขาให้คนมาทำความสะอาดและจัดอาหารสดไว้ในครัวเหมือนทุกครั้งที่ราชสีห์นั้นมาพักที่นี่แต่ครั้งนี้จัดให้มากกว่าครั้งก่อนเท่าตัวด้วยราชสีห์นั้นมีภรรยามาด้วยกัน
“เธอไปพักก่อนเถอะ...ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณประสงค์...ห้องนอนอยู่นั่น”
ราชสีห์เข้าบ้านมาได้เขาก็รีบให้สายธารเข้าไปพักในห้องเพราะตนมีเรื่องสำคัญที่ต้องคุยกับประสงค์เป็นการส่วนตัว
“ค่ะ”
สายธารเดินเข้ามาในห้องตามคำสั่งของราชสีห์เพราะพอจะดูออกว่าเขานั้นมีเรื่องอะไรร้อนใจที่จะคุยธุระกับประสงค์แน่นอน
เมื่อเข้าห้องมาได้หญิงสาวก็เปิดหน้าต่างในห้องนอนครบทุกบานเธอจึงได้เห็นทั้งวิวทะเลอีกและหน้าต่างอีกด้านก็เป็นต้นไม้ใหญ่ทึบนับว่าที่นี่รักษาความเป็นธรรมชาติไว้ได้อย่างดีเลยทีเดียว
“มีคนแปลกหน้าเข้ามาที่นี่บ่อยแค่ไหนครับ”
ราชสีห์มายืนคุยกับประสงค์ที่ระเบียงถึงปัญหาที่เกิดขึ้นในตอนนี้
“ตอนแรกก็ไม่มีนะครับพอช่วงเดือนนี้ทั้งเดือนมีมาแทบทุกอาทิตย์อ้างว่าขับเรือหลงเข้ามาแต่ผมว่ามันแปลกๆ..แต่ก็พยายามไล่กลับไปได้ทุกครั้งนะครับไม่ยอมให้อยู่ที่นี่นาน...”
“ดีแล้วล่ะครับ...เห็นทีเราต้องเพิ่มคนสำรวจรอบๆเกาะบ่อยขึ้นแล้วล่ะครับ”
ชายหนุ่มมองทอดไปในทะเลด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างกังวลเกาะนี้มีคนประมูลแข่งกับเขาหลายคนคงจะส่งคนมาดูราดราวแต่อย่างไรเขาก็จะไม่ยอมให้ใครมาสัมปทานที่นี่ไปได้เพราะรู้ดีว่าคนเหล่านั้นหวังหาแต่ผลประโยชน์จากที่นี่แต่ไม่เคยคิดจะรักษาธรรมชาติ
ทางด้านป่าท้ายเกาะไม่ใกล้ไม่ไกลจากบ้านพักของราชสีห์เท่าไรนักมีสองเด็กหนุ่มช่วยกันขนกระติกน้ำมันมาซ่อนตามเถาไม้ที่เลื้อยที่ปกคลุมในป่า
“ไอ้เข้ม...ของครบใช่ไหมวะ”
พร้าวถามคนเป็นน้องว่าขอที่เอามาซ่อนครบหรือยังเพราะต้องลงมือทำการใหญ่ในคืนนี้
“อืม”
สองหนุ่มเก็บของซ่อนกันเรียบร้อยแล้วจึงรีบเดินเลาะแนวป่าพากันกลับเข้าไปในหมู่บ้านที่หน้าเกาะ
“คืนนี้ฉันจะออกไปกับพ่อขามเธออยู่คนเดียวได้ใช่ไหม”
ระหว่างที่ทานข้าวเย็นกันราชสีห์ต้องบอกสายธารให้รึ้ตัวก่อนว่าคืนนี้เขาจะไม่ได้กลับมาที่นี่
“ค่ะ...ไม่มีปัญหา.. แล้ว..คุณจะไปไหนทำอะไรเหรอ”
“ฉันจะสำรวจรอบๆเกาะหน่อย”
“ค่ะ”
ในคืนนี้ราชสีห์ต้องการออกทะเลสำรวจรอบๆเกาะดูว่าช่วงกลางคืนจุดไหนเป็นจุดที่คนจะลักลอบเข้ามาได้จะได้ให้คนหาสัญญาณไปติดไว้ตรงจุดนั้นเผื่อว่ามีคนลักลอบเข้ามาคนในสำนักงานหมู่บ้านจะได้รับรู้
หลังจากที่ราชสีห์ออกทะเลไปได้พักใหญ่จนตอนนี้ดึกมากแล้วสายธารยังคงนอนไม่หลับเพราะรู้สึกแปลกที่อีกอย่างพอจะข่มตาหลับลงก็กลับได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ
กุก กัก
“หืม...”
มือเรียวค่อยๆเปิดแง้มหน้าต่างอย่างเบามือดูว่าเสียงที่เกิดขึ้นนอกหน้าต่างเกิดจากอะไรและแล้วเธอก็เห็นว่ามีคนสองคนกำลังถือกระติกน้ำมันลาดบริเวณรอบๆของบ้านหลังนี้
“อะไรกันเนี่ย..”
สายธารตกใจจนยืนแน่นิ่งครู่หนึ่งเธอรีบหิ้วกระเป๋าของราชสีห์และของเธอพร้อมโน๊ตบุ๊คไว้ในอ้อมอกพอเห็นคนสองคนเดินไปที่อื่นแล้วเธอจึงค่อยๆเปิดหน้าต่างให้กว้างขึ้นและเบามือที่สุดเพื่อไม่ให้เกิดเสียงดังแล้วรีบกระโดดออกให้ไกลตัวบ้านหาที่หลบภัยภายในป่าหญิงสาวรู้สึกใจเต้นไม่เป็นส่ำหากมีเหตุการณ์นี้ขึ้นเท่ากับว่าคนที่ทำจะต้องพยายามฆ่าพวกเธอเป็นแน่
“นายครับนั่นแสงไฟ..”
ขามที่กำลังขับเรือเทียบท่าเห็นว่ามีแสงไฟโหมสูงขึ้นจึงรีบชี้ให้ราชสีห์และคนในเรือได้ดู
“นั่นมัน...”
ราชสีห์และคนในเรืออีกสองสามคนล้วนตกใจไปตามๆกันร่างสูงรีบกระโจนวิ่งโล่ไปที่บ้านพักของตนตอนนี้พบว่าตอนนี้ไฟได้ไหม้โหมจนไม่เหลือชิ้นดี
“สายธาร...”
ชายหนุ่มร้องเรียกหญิงสาวเสียงฝาดหัวใจของเขาเต้นระรัวจนแทบทะลักออกมาข้างนอกรู้สึกห่วงใยสายธารอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“นายอย่าเข้าไปครับ...ไฟโหมขนาดนั้น”
ขามรีบรั้งตัวราชสีห์เอาไว้ไม่ให้เข้าไปใกล้ไฟที่กำลังเผาไหม้บ้านพักอยู่ตอนนี้เพราะรู้ว่าหากมีคนติดอยู่ในนั้นไฟโหมขนาดนี้อย่างไรก็ไม่รอดแถมตัวคนที่เข้าไปหมายจะช่วยจะไม่รอดไปด้วย
“ปล่อยผม”
ตอนนี้แม้นใครจะใช้แรงฉุดกระชากอย่างไรก็เอาราชสีห์ไม่อยู่เพราะเขาอยากจะเข้าไปช่วยสายธารออกมาโดยที่ไม่รู้เลยว่าเธอยังมีชีวิตอยู่หรือไม่
“คุณสิงห์...”
ขณะที่ชายหนุ่มกำลังวิ่งเข้าไปใกล้กองเพลิงสายธารก็วิ่งโร่เข้ามาขวางหน้าของเขาเอาไว้ก่อนราชสีห์ในตอนนี้ชะงักงันมองหน้าหญิงสาวนิ่งเฉยจนเธอก็เดาอารมณ์ไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรคิดได้แต่ว่าตอนนี้ต้องพาราชสีห์ออกไปให้ห่างจากกองเพลิงนี้ก่อน
“ออกไปจากตรงนี้ก่อนค่ะมันร้อน”
หญิงสาวที่หอบหิ้วกระเป๋าพะลุงพะลังดึงมือราชสีห์ให้วิ่งตามออกมาหากลุ่มคนที่ยืนรออยู่
“คุณสาย..ออกมาจากบ้านตอนไหนครับ”
ประสงค์และคนอื่นเห็นเช่นนั้นก็โล่งใจไปตามๆกันทั้งรีบช่วยหญิงสาวหิ้วกระเป๋าเอาไว้คนละไม้คนละมือ
“ตั้งแต่เห็นคนมาลอบวางเพลิงแล้วค่ะ”
“คนวางเพลิง”
ทุกคนมองมาที่สายธารเป็นตาเดียวเพราะเชื่อว่าที่นี่มีแต่คนในเกาะเท่านั้นแล้วคนที่ลงมือวางเพลิงจะทำไปเพื่ออะไร
“เห็นหน้ามันหรือเปล่าครับ”
ขามรีบถามสายธารให้แน่ใจ
“ไม่เห็นค่ะ...ฉันรีบเก็บของออกมาก่อน”
“ไปพักที่บ้านผมก่อนดีกว่าครับ”
สายธารรีบเดินตามทุกคนไปที่บ้านของประสงค์ทุกคนคอยไถ่ถามหญิงสาวตลอดว่าเธอเป็นอย่างไรหลบอยู่ตรงไหนตลอดทางมีเพียงราชสีห์เท่านั้นที่เอาแต่เงียบไม่ยอมปริปากพูดจา
เขายังมึนงงกับความรู้สึกตัวเองพอสมควรในคราแรกรู้สึกห่วงสายธารมากพอเห็นหญิงสาวรอดมาได้ก็รู้สึกดีใจมากเช่นกันทั้งๆที่มันไม่ควรจะเป็นเช่นนั้นเลย
หลังจากเข้ามาพักในบ้านพักของประสงค์ไม่นานตอนนี้ขามก็ได้ตัวคนก่อเหตุไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นเข้มลูกชายของขามและพร้าวหลานชายของภรรยาขามเอง
เพียะสอางค์ภรรยาของขามตบหน้าเข้มต่อหน้าคนทั้งเกาะที่มารวมตัวกันในคืนนี้เธอรู้สึกผิดหวังในตัวลูกชายตัวเองที่สุด“แกทำแบบนี้ทำไมฮะ.. ทำแบบนี้ทำไม”สอางค์ร้องห่มร้องให้สะอึกสะอื้นที่ลูกเธอนั้นไม่มีหัวคิดดีที่ในเหตุวางเพลิงครั้งนี้ไม่มีใครได้รับอันตรายไม่อย่างนั้นเธอไม่อยากจะคิดว่าผลการกระทำของลูกและหลานจะต้องเจอจุดจบอย่างไรเพราะรู้ว่าอิงอรและสุรชัชไม่เอาลูกชายและหลานเธอไว้แน่“เอ็งก็เหมือนกันไอ้พร้าวที่นี่ให้ข้าวให้น้ำเอ็งทำไมถึงตัดสินใจทำร้ายคนที่มีบุญคุณกับพวกเอ็งได้”ขามหันมาต่อว่าพร้าวทั้งที่เป็นพี่ควรจะห้ามปรามน้องอย่างเข้มแต่กลับรวมหัวกันทำเรื่องผิดๆได้“ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่มีคนเสนอเงินให้ฉันถ้าสามารถไล่ให้คุณสิงห์ไปจากเกาะได้...ฉันต้องการเงินก้อนนั้นจะเอาไปตั้งต้นชีวิตใหม่ได้ใช้ชีวิตภายนอกบ้างไม่อยากติดแหง็กอยู่ในเกาะที่ไม่มีความเจริญแบบนี้”พร้าวเริ่มพูดในสิ่งที่ตัวเองต้องการออกมาพวกเขาทำไปทั้งหมดก็เพื่อที่จะมีชีวิตการเป็นอยู่นอกเกาะนี้เท่านั้น“ที่นี่มันไม่ดีกับพวกนายหรือไง...มีข้าวมีน้ำมีทุกอย่างอุดมสมบูรณ์ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัว...ของใช้ฉันก็มีให้ฟรีทุกอย่างจะอยากไ
ในส่วนของสายธารเธอไม่ได้หายไปไหนเพราะเข้ามาขลุกกับเหล่าสาวๆที่โรงครัวในหมู่บ้านตั้งแต่ช่วงกลางวันแถมเธอยังเข้ากันได้ดีกับคนที่นี่อีกด้วย“หืม..รสชาติแปลกๆไม่เคยกินแต่ก็อร่อยดี”“นั่นน่ะสิ..”“อะไรเหรอคะพี่วาด”สายธารที่กำลังตักแกงเหลืองใส่ปิ่นโตจะเอากลับไปที่บ้านพักให้ราชสีห์เธอเห็นสองแม่ครัววาดกับสาวกำลังแอบดื่มอะไรกันง่วนจึงเอ่ยถามเพราะอยากจะรู้ว่าไอ้น้ำสีขาวขุ่นในแก้วที่สองสาวถือคืออะไร“น้ำขาวค่ะนายหญิงญาตินังสาวเอามาฝากหลายขวดเลย”สิ้นเสียงของวาดสายธารก็เริ่มขมวดคิ้วมองไปยังแก้วในมือของวาดอย่างสงสัยเพราะเธอไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน“นายหญิงลองสิจ้ะ..กินแกล้มกับปลาเผาอร่อยมากเลยจะ”สาวเป็นคนรินน้ำสีขาวขุ่นใส่แก้วใสให้สายธารได้ลิ้มลองเชื่อว่านายหญิงของเธอคงจะชอบในรสชาติของมันเหมือนเช่นพวกเธอ“หืม...รสชาติเหมือนแป้งข้าวหมากเลยนะคะแต่จะขมๆกว่าหน่อย”สาวเจ้าจิบเข้าปากไปได้เธอรู้สึกว่ามันขึ้นจมูกนิดหน่อยแต่ก็รู้สึกว่าอร่อยแปลกใหม่สำหรับเธอดีแถมรสชาติยังคล้ายๆแป้งข้าวหมากเพียงแค่มีรสขมกว่า“อ๋อ... แป้งข้าวหมากเราก็ว่าเหมือนอะไร”วาดกับสาวเริ่มร้องอ๋อพร้อมกันเพราะพวกเธอก็คุ้นๆอยู่ว่ามันเ
“อื้อ.. อ.อ่ะ...อ้ะ.!”ใบหน้าหวานส่ายไปมาไม่อยู่สุขร้องครางออกมาในลำคอเล็กน้อยเธอรู้สึกแปลกไปจากการถูกกระทำครั้งก่อนเพราะมีแต่ความวาบหวามเข้ามาแทนที่ความเจ็บปวดไปเสียหมด“อืม.. อ้าสส..”ราชสีห์ยิ่งฟังเสียงครางของคนใต้ร่างมันยิ่งเหมือนเป็นเชื้อไฟเติมให้ความร้อนในกายระอุเพิ่มขึ้นมือหนาขยำขยี้สองเต้างามอวบอูมด้วยความสนุกมือทั้งสะโพกยังกระแทกกระทั้นร่างบางระรัวไม่ผ่อนเสียงคำรามในลำคอมีไม่ขาดด้วยท่าทีของสายธารในตอนที่ไม่ค่อยมีสติเช่นนี้ดูยั่วยวนเขาเป็นพิเศษ“อืม..”ชายหนุ่มโน้มตัวลงบดจูบหญิงสาวอีกครั้งขณะที่สะโพกแกร่งยังคงทำหน้าที่กระแทกร่างบางจนหัวสั่นหัวครอนไม่หยุดครั้งนี้ไม่รู้ว่าทำไมเขาจึงไม่คิดจะหยุดหรือเป็นเพราะคนใต้ร่างให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีต่างจากทุกครั้งที่เอาแต่ต่อต้านก็เป็นได้“อื้ออ.. อ๊ายย..”สองแขนแกร่งรวบพลิกร่างบางให้หันหลังยกสะโพกมนขึ้นคุกเข่าก่อนจะสอดใส่แท่งร้อนชุ่มชื้นเข้าช่องทางรักของหญิงสาวอีกครั้งจนสาวเจ้าร้องครางลั่นฟุบหน้าลงกับหมอนนุ่มเพราะรู้สึกทั้งเจ็บจุกและวาบหวามไปในคราเดียวกัน“อืม.. อ่าสส..”ราชสีห์ใช้สองมือจับสะโพกมนไว้แน่นรัวสะโพกถี่ยิบคำรามลั่นร่างบางถู
“ไม่ค่ะ..”“สายธาร..”เมื่อใช้ไม่อ่อนแล้วคนในอ้อมกอดไม่ยอมแต่โดยดีเขาจึงตวัดร่างขึ้นคร่อมมาอยู่บนตัวของเธอสองมือหนาช่วยกันดึงร่างบางให้หันหน้ามาหาเขาจนได้“ฉันไม่ชอบให้ใครมาหันหลังให้ฉัน”“ก็คุณพูดไม่รู้เรื่อง...ถือว่าฉันขอได้หรือเปล่าคะว่าอย่าตามใจคะนิ้งทุกเรื่อง”ดวงตากลมโตจ้องมองคนที่กำลังยื่นหน้ามาใกล้ๆด้วยความขุ่นเคืองเล้กน้อยแต่ก็ยังร้องขอให้เขานั้นเลือกที่จะตามใจคะนิ้งในทางที่ถูกดวงตาที่กลมโตที่แสนยั่วยวนบวกกับน้ำเสียงที่อู้อี้ดูออดอ้อนทำให้ราสีห์เริ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่ไม่รู้ว่าหญิงสาวจะรู้หรือเปล่าว่าพฤติกรรมของเธอเป็นสิ่งที่ยั่วอารมณ์ของเขาได้เป็นอย่างดี“อืม...ก็ได้”หากเธอพูดกับเขาด้วยท่าทางแบบนี้ตั้งแต่คราแรกเขาคงยอมไปนานแล้วว่าจบก็หมายจะก้มลงบดจูบให้ชื่นใจแต่ก็ต้องชะงักงันเมื่ออีกฝ่ายหันหน้าหนี“วันนี้พักไม่ได้เหรอคะ”สายธารพยายามพูดกับอีกฝ่ายเสียงอ่อนหวานเพื่อร้องขอเพราะไม่ได้นอนเต็มตื่นมาหลายคืนแล้ว“ข้อนี้ไม่ได้..”ใบหน้าคมส่ายไปมาทั้งอมยิ้มอ่อนสองมือหนาสอดประสานมือเรียวแน่นบดจูบพรมตั้งแต่หน้าผากมนมาบรรจบอยู่ที่ริมฝีปากบางลิ้นสากซุกไซร้ตวัดเข้าไปสำรวจโพรงปากหญิงสาวฉกชิ
“ผมมีข้อแม้...ถ้าคุณไม่อยากคืนลูกให้ผมคุณก็ไปบอกกับสามีคุณว่ายกเลิกการแข่งประมูลการสัมปทานเกาะซะ...ไม่อย่างนั้นผมจะใช้กฎหมายทำทุกอย่างให้ได้ลูกผมคืนมา”สายธารกำมือแน่นขอบตาเธอร้อนผ่าวมองคนตรงหน้าที่นั่งอมยิ้มระรื่นด้วยความโกรธที่แท้เขาก็เป็นคนเห็นแก่ตัวไม่เลิกคนแบบนี้ไม่สมควรจะเป็นพ่อของใครทั้งนั้น“ผมให้เวลาหนึ่งอาทิตย์”กฤษฎายื่นนามบัตรให้กับสายธารก่อนจะเดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ออกไปอย่างผู้ชนะเขาเชื่อว่าคนอย่างสายธารที่เลี้ยงลูกของเขามาแต่อ้อนแต่ออกไม่ยอมให้เด็กคนนั้นตกมาอยู่ในมือของเขาแน่หากเขารู้ว่าเธอแต่งงานกับราชสีห์เร็วกว่านี้อีกสักนิดคงจะดีไม่น้อยคงไม่ต้องเสียเงินเพิ่มในการประมูลเกาะนั้นสายธารเดินเหม่อออกมาจากร้านกาแฟกลับไปที่รถพอเข้ามาในรถได้เธอก็ฟุบหน้าดับพวงมาลัยร้องห่มร้องให้พักใหญ่เพราะไม่รู้ว่าราชสีห์จะยอมช่วยเหลือไม่ให้คะนิ้งถูกพรากไปจากอกเธอหรือไม่บริษัทXX“คุณสิงห์ครับ...คุณสายรอคุณสิงห์อยู่ที่ห้องรับแขกครับ”อาทิตย์รีบเข้ามาแจ้งกับคนเป็นนายว่าตอนนี้ภรรยาของเขาได้เข้ามานั่งรอที่ห้องรับแขกสักพักหนึ่งแล้วตอนนี้ชายหนุ่มสีหน้ำไม่ค่อยดีเท่าไรนักเพราะตั้งแต่สายธารเข้ามาเธอก็ร
“หมอณัฐ...”กชกรรู้ดีว่ากัญญามีสัมพันธ์กับเปรมณัฐหมอที่เชี่ยวชาญการตรวจโรคจากเลือดของโรงพยาบาลที่เธอทำงานอยู่แต่เรื่องนี้กัญญาขอให้เธอปิดเงียบโดยแลกกับการเซ็นแบ่งครึ่งหนึ่งของมรดกที่พ่อกัญญาทิ้งไว้ให้มาให้กับเธอส่วนหมอเปรมณัฐก็ปิดปากเงียบเช่นกันเพราะเขาเองก็มีลูกมีเมียแล้วอีกอย่างครอบครัวเมียก็มีอิทธิพลใหญ่โตจนเขาอยู่ใต้อำนาจของภรรยาเรื่องมีชู้จึงให้เรื่องแดงไม่ได้แถมชู้คนนั้นยังเป็นผู้หญิงของราชสีห์อีก“แล้วแกไม่คิดจะบอกความจริงกับคุณสิงห์หรือไง”“ไม่.. ตอนนี้ยัยเกรซก็เสียไปแล้วไม่จำเป็นต้องบอก”เรื่องนี้ในตอนกัญญาเสียคราแรกกชกรก็อยากจะบอกราชสีห์เช่นกันแต่เขานั้นดันไปตกลงแต่งงานกับสายธารเสียก่อนเธอจึงอยากให้เรื่องนี้เป็นความลับต่อไปชีวิตคู่ของราชสีห์และสายธารจะได้มีอะไรที่ตะขิดตะขวงใจกันตลอดเวลาขณะที่สองสาวนั่งคุยกันในร้านอาหารที่มีที่พนักพิงยกสูงจนท่วมหัวแม้จะดูส่วนตัวแต่ทุกคำที่สองสาวนั้นพูดคุยกันพอใจที่นั่งทานอาหารอยู่ก่อนหน้าที่สองสาวจะมานั่งเธอได้ยินที่ทั้งสองพูดจนหมดทุกคำหลังจากออกจากร้านอาหารมาได้พอใจก็รีบขับรถมาหาคาวีที่บริษัทเพื่อจะคุยกับเขาถึงเรื่องราวที่พึ่งได้ยินกับคาว
“แล้วคุณ..จะเสี่ยงมากหรือเปล่า”สายธารเห็นว่าหากแผนการของราชสีห์เป็นอย่างที่พูดก็เท่ากับว่าเขาต้องตั้งตนเป็นศรัตรูกับกฤษฎาชีวิตของเขาก็จะอยู่ในความเสี่ยงเพราะเชื่อว่าคนที่จิตใจหยาบช้าแบบนั้นไม่มีทางปล่อยคนที่ทำให้ตัวเองเสียชื่อไว้แน่“ก็ต้องยอมเสี่ยง...ไม่อยากให้ใครมาว่าใจร้ายใจดำ”ดวงตาคมมองมายังร่างบางด้วยความน้อยใจเล็กน้อยเขาจำได้ที่เธอว่าเขาใจดำทั้งๆที่เขาก็กำลังคิดหาวิธีจบปัญหาที่กำลังเกิดอยู่“ฉันขอโทษค่ะ...”ใบหน้าหวานก้มหน้างุดที่ครานั้นเอ่ยปากต่อว่าเขาเพราะความเห็นแก่ตัวของตัวเอง“คราวนี้ก็เลิกนอนร้องให้ได้แล้วมันทำให้ฉันนอนไม่หลับ”“ค่ะ...ต่อไปนี้ฉันจะทำดีกับคุณทุกอย่างตอบแทนที่คุณช่วยคะนิ้ง”หญิงสาวเงยหน้ายิ้มให้ชายหนุ่มค่อยๆยื่นมือจับมือของราชสีห์เอาไว้หลวมๆเป็นการสัญญา“มันเป็นหน้าที่ที่เธอต้องทำกับฉันอยู่แล้ว”ว่าจบก็อุ้มร่างบางนอนบนเตียงก่อนจะเข้าไปฟุบกอดใกล้ๆเริ่มใช้จมูกโด่งไล่หอมแก้มนวลซ้ายขวา“คุณสิงห์.. ““ตอบแทนฉันไง”คนตัวโตพลิกร่างคร่อมหญิงสาวให้ร่างของเขาสวมกอดเธอเอาไว้หลวมๆสองมือของเขาและเธอประสานกันแน่นก่อนที่ราชสีห์จะก้มใบหน้าคมก่ายกระซิบข้างหูคนตัวเล็กใต้ล่า
พอใจพยุงสายธารออกมาจากห้องครัวเพราะหญิงสาวเริ่มมีอาการหน้ามืดขณะที่กำลังช่วยกันทำอาหารเย็น“ทำไมจู่ๆจะเป็นลมได้ล่ะ...หรือว่า”ทั้งสองหย่อนก้นลงนั่งที่โซฟาห้องนั่งเล่นได้พอใจก็รีบถามถึงอาการของสายธารทันทีด้วยเป็นหมอจึงพอจะดูออกว่าอาการของสายธารเหมือนคนที่กำลังตั้งครรภ์“อืม..”ใบหน้าหวานซีดเซียวพยักหน้าตอบเพื่อนเธอเพราะรู้ว่าอย่างไรก็ปิดพอใจไม่มิด“แล้วนี่คุณสิงห์รู้หรือยัง”“ยัง...ฉันว่าจะบอกหลังจากกลับจากที่นี่ไม่อย่างนั้นทุกคนคงไม่ยอมให้ฉันทำอะไรแน่”“แล้วนี่กี่สัปดาห์แล้ว”“ประมาณแปด..”เท่าที่คำนวณจากประจำเดือนครั้งสุดท้ายดูสายธารคิดว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ได้ประมาณสองเดือนแล้ว“คราวนี้คะนิ้งก็จะมีคนมาวิ่งเล่นด้วยแล้ว”พอใจสวมกอดเพื่อนรักเอาไว้หลวมๆดีใจกับชีวิตของสายธารที่ตอนนี้ดูท่าอะไรๆจะลงตัวไปเสียหมด“เราน่าจะมีลูกพร้อมๆกันเนอะ”สิ้นเสียงสายธารพอใจก็เริ่มขมวดคิ้วผละออกจากการกอดเล็กน้อยตอนนี้เธอคงจะมีลูกพร้อมสายธารไม่ได้เพราะแฟนก็ยังไม่มี“พูดอะไร..ฉันจะมีกับใครล่ะ”“อ้าว..ก็เห็นคุณคาวีเอาแต่ตามตื๊อแกไม่ใจอ่อนบ้างเลยเหรอ”สายธารอมยิ้มกริ่มเธอรู้เรื่องนี้จากราชสีห์มาสักพักแล้วว่า