หลายวันต่อมา
หลังจากที่อิงอรเริ่มสงสัยในกชกรเธอก็เริ่มจ้างให้คนตามสืบเรื่องราวให้ละเอียดขึ้นจนได้รู้ว่ากชกรนั้นเคยมีประวิติการักษาอาการทางจิตและตอนนี้ก็ยังต้องกินยาอยู่เป็นประจำ
อีกเรื่องที่ทุกคนตกใจกันไปตามๆกันเมื่อรู้เรื่องก็คือคำสารภาพของตรีทศที่สารภาพทุกอย่างว่าเรื่องการตายของกัญญาเป็นฝีมือของกชกรทั้งหมดแต่เขาไม่รู้จริงๆว่าแรงจูงใจที่กชกรทำไปนั้นเป็นเพราะอะไรเขาเพียงแค่ได้เงินว่าจ้างจากกชกรและมีพันธ์ลับๆกันเท่านั้น
คนที่ช่วยเหลือในแผนการของกชกรก็คือหมอเปรมณัฐเพระถูกกชกรขู่ว่าหากไม่ช่วยเธอจะเอาเรื่องที่กัญญาท้องกับเปรมณัฐไปบอกกับครอบครัวเปรมณัฐให้ได้รับรู้และยังขู่อีกว่าหากราชสีห์รู้เรื่องที่เปรมณัฐเป็นชู้กับกัญญาราชสีห์ไม่เอาหมอเปรมณัฐไว้แน่นอนเปรมณัฐจึงต้องทำตามที่กชกรบอกทุกอย่าง
อีกทั้งลายมือที่เขียนในจดหมายของกัญญาที่อยู่ในมือตำรวจอิงอรก็สามารถทำเรื่องขอให้ตรวจสอบใหม่ได้ในเวลาไม่นานนักและผลตรวจเทียบกับน้ำหนักลายเซ็นของเอกสารที่กัญญาเคยเซ็นก็ออกมาว่าลายมือในจดหมายไม่ใช่ของกัญญาแต่ดันไปตรงกับน้ำหนักลายมือของกชกรตอนนี้กชกรจึงมีหมายจับออกมาเรียบร้อย
“ไม่น่าเชื่อว่าพี่จะทำกับน้องได้ลงคอนะคะ”
เปรมฤดีนั่งทานของว่างอยู่กับอิงอรที่หน้าบ้านเธอได้เอ่ยถึงเรื่องของกชกรขึ้นมาคุยกับแม่สามีเพราะยังรู้สึกหดหู่กับเรื่องราวที่ได้รับรู้มาไม่หาย
“อาจจะเป็นเพราะผลประโยชน์ก็ได้เพราะเท่าที่ฟังจากคำคาดการณ์ของตำรวจก็คือกชกรจะได้รับสมบัติทั้งหมดที่พ่อของกัญญาทิ้งไว้ให้หลังจากที่กัญญาเสีย”
“ความโลภไม่เข้าใครออกใครจริงๆนะคะ”
“นั่นน่ะสิ”
อิวอรคิดว่าการที่กชกรมาหลอกว่าตัวเองท้องให้หลานชายเธอรับผิดชอบคงจะเป็นเพราะความโลภที่อยากได้อยากมีอีกเช่นกันจากคราแรกที่ไม่ชอบใจนิสัยของกชกรแต่ตอนนี้กลับเริ่มนึกเวทนาเพราะคนอย่างกชกรถึงแม้นจะร่ำรวยมีกินมีใช้จนมากมายเพียงใดแต่ก็ยังมีแต่ทุกข์เพราะไม่รู้จักพอนั่นเอง
ช่วงเย็นวันนี้พอใจพาสายธารมานั่งทานก๋วยเตี๋ยวที่ร้านประจำเพราะคนท้องอยากจะหาก๋วยเตี๋ยวทานกะทันหันที่เธอต้องพาสายธารมาก็เพราะวันนี้ราชสีห์มีประชุมด่วนไม่อยากให้สายธารออกมาข้างนอกคนเดียวชายหนุ่มจึงโทรตามเธอให้มาเป็นเพื่อน
หลังจากทานก๋วยเตี๋ยวกันจนอิ่มแล้วสายธารก็สั่งกลับบ้านอีกหลายถุงเพราะช่วงนี้อยากทานแต่ก๋วยเตี๋ยวเป็นพิเศษ
“ซื้อกลับไปหลายถุงเลยดูท่าหลานฉันจะชอบทานเส้นนะเนี่ย..มาฉันช่วยถือ”
พอใจเอ่ยหยอกคุณแม่ที่หอบหิ้วถุงก๋วยเตี๋ยวสองไม้สองมือเธอรีบยื่นมือเข้าไปช่วยเพราะเดี๋ยวจะต้องเดินข้ามถนนกลับไปที่จอดรถอีกฝั่งหากสายธารถือคนเดียวคงเดินเหินสะดวกเท่าไร
“จะได้ไม่ต้องออกมาบ่อยๆไง”
สายธารหันมาตอบพอใจด้วยรอยยิ้มร่าเธอรู้สึกอุ่นใจที่ได้ก๋วยเตี๋ยวของโปรดกลับไปหลายถุงไม่อย่างนั้นคงต้องออกมาข้างนอกบ่อยๆแน่
“หึ่..”
สองสาวที่กำลังเดินข้ามถนนทางม้าลายโดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่ากำลังมีรถหรูเหยียบคันเร่งมาด้วยความเร็วและไม่ได้คิดจะหยุดเพราะหมายจะเอาชีวิตหญิงสาวที่กำลังท้องอ่อนๆ
“ถ้าฉันไม่ได้แกก็ต้องไม่ได้อีสายธาร”
กชกรใช้เงินมากมายที่มีประกันตัวออกมาเพื่อทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการเธอกำจัดกัญญาออกไปจากชีวิตราชสีห์ได้เธอก็กำจัดสายธารได้เช่นกัน
บรื๊นนน
เสียงเหยียบคันเร่งไม่มีผ่อนของรถหรูคันสีดำทำให้พอใจต้องละสายตาจากการมองด้านหน้าไปมองด้านข้างเธอเห็นรถกำลังพุ่งเข้ามาหาตัวจึงรีบผลักสายธารให้ออกไปให้ห่างวินาทีนี้รู้เพียงว่าจะให้เพื่อนเธอเป็นอะไรไม่ได้เพราะมีชีวิตอีกชีวิตในท้องที่กำลังจะเกิดมา
“สาย..”
ปั้งงงง
ร่างของพอใจกระเด็นต่อหน้าต่อตาสายธารที่นั่งฟุบอยู่ริมถนนผู้คนต่างหยุดชะงักมองมายังที่เกิดอุบัติเหตุเป็นตาเดียวผู้คนกรูกันเข้าไปดูร่างของพอใจที่กระเด็นไปอีกฝั่ง
“พอใจ...”
สายธารมองทุกอย่างไม่ชัดเท่าไรนักเพราะตอนนี้น้ำตาของเธอมันไหลเอ่อล้นออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ก่อนจะสลบไป
สองชั่วโมงต่อมา
หลังจากที่กชกรก่อเหตุไม่นานนักตำรวจก็ตามรวบตัวเธอมาได้ครั้งนี้แม้นเธอจะมีเงินมากเท่าไรก็ไม่สามารถประกันตัวออกไปได้อยู่ดีทั้งตอนนี้กชกรยังดูเหม่อลอยอย่างคนที่ไร้สติอีกด้วย
คาวีและราชสีห์รู้ข่าวจากตำรวจก็รีบบึ่งมาที่โรงพักทันทีโดยที่ยังไม่ไปที่โรงพยาบาลเพราะราชสีห์อยากจะถามกับปากกชกรให้รู้เรื่องว่าเหตุอะไรดลใจให้คิดทำร้ายสายธาร
“ทำแบบนี้ทำไม...สายธารไปทำไรให้เธอ”
ตอนนี้ราชสีห์เข้ามาในห้องที่ร้อยเวรกำลังสอบสวนกชกรด้วยความโมโหดีหน่อยที่ภรรยาและลูกของเขาไม่เป็นอะไรแต่คนี่อาการหนักคือพอใจถึงขั้นอยู่ในอาการโคม่าคาวีจึงโกรธกชกรจนพูดอะไรไม่ออก
“ฉันเกลียดมัน...คนที่มันคิดแย่งคุณไปมันต้องตายทุกคน..ฉันรักคุณมานานนะคะคุณสิงห์ของทุกอย่างของที่อีเกรซมันบอกว่ามันทำให้คุณฝีมือฉันทั้งนั้นมันบอกว่ามันจะเป็นแม่สื่อให้ฉันมันก็ดันได้คุณไปเสียเองอีเกรซมันตอแหลจะตายสมควรที่มันจะตายแล้ว..มันแย่งความรักที่แม่มีให้ฉันไป..มันแย่งทุกอย่างที่ฉันรักฉันเกลียดมัน..ได้ยินไหมว่าฉันเกลียดมัน...ฉันไม่ได้อยากฆ่าอีกเกรซเพื่อเอาสมบัติแต่ฉันฆ่าเพื่อความสะใจ...หลังจากที่อีเกรซตายฉันคิดว่าจะทำตัวเลียนแบบอีเกรซทุกอย่างเพื่อให้คุณสิงห์มาสนใจแต่คุณก็ไปเอาอีสายธารมาทำเมีย...อีแม่ลูกติดนั่นมันดีกว่าฉันตรงไหน..ฮือๆๆ..”
กชกรพรั่งพรูสิ่งที่ติดอยู่ในใจออกมาจนหมดเธอเกลียดกัญญาเกลียดที่น้องเธอนั้นแย่งความรักของคนเป็นแม่ไปและอีกหลายๆเรื่องที่เธอถูกสอนให้ต้องยอมกัญญาทำให้เป็นปมในใจเรื่อยมาจนถึงตอนนี้สภาพของกชกรเวลานี้สองสายตาของชายหนุ่มมองเธออย่างเวทนาเพราะเธอเหมือนคนละคนกับที่เขาเคยรู้จัก
“ฉันทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้ได้คุณมาแม้กระทั่งมอมยาเพื่อที่จะให้ได้ตัวคุณแต่คุณก็ไม่เคยสนใจใส่ใจฉันเลยฉันมันไม่ดีตรงไหนฮือๆๆๆ...อ๊ายย..อ๊ายยย..ฮือๆๆๆ”
ตอนนี้กชกรเริ่มพูดจาไม่รู้เรื่องแต่คาวีและราชสีห์ก็ยังพอฟังออกทำให้ราชสีห์หายคาใจว่าวันนั้นเขาทำไมถึงไปมีสัมพันธ์กับกชกรได้
“ผมคงต้องเรียกหมอมาดูอาการเธอก่อนแล้วต้องสอบสวนอีกทีครับ”
ร้อยเวรรีบเข้ามาดูอาการของหญิงสาวตอนี้เขาคงสอบปากคำอะไรกชกรต่อไม่ได้เพราะเหมือนเธอนั้นเริ่มอาการทางจิตกำเริบคงต้องเรียกหมอมารักษาให้อาการทุเลาลงก่อนจึงสรุปทุกอย่างได้
“ดูๆไปแล้ว...ที่เธอเป็นแบบนี้ก็คงจะเพราะครอบครัวนะครับพี่สิงห์”สองหนุ่มกลับจากสถานีตำรวจได้ก็รีบขับรถตรงมาที่โรงพยาบาลสองพี่น้องพูดคุยกันด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างหดหู่เพราะสาเหตุส่วนหนึ่งที่ทำให้กชกรเป็นแบบนี้ก็น่าจะเป็นเพราะปมในวัยเด็ก“ก็ส่วนหนึ่ง...แต่มันก็อยู่ที่ตัวเธอด้วยที่มองแต่ด้านมืดจนมันทำร้ายตัวเองแบบนี้...หวังว่าวันนึงเธอจะคิดได้”ราชสีห์ที่มีอารมณ์โกรธกชกรในคราแรกอยู่มากตอนนี้กลับเปลี่ยนเป็นเวทนาสงสารเพราะเขารู้ว่าคนที่อยู่กับอคติและปมอดีตมันทุกข์แค่ไหนเขาเองก็เคยผ่านมาแล้วแถมตอนนั้นยังทำร้ายสายธารจนปางตายอีกด้วย“คุณสิงห์”สายธารที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยเธอเห็นหน้าสามีกลับมาได้ก็รีบเรียกหาเพราะยังมีอาการกลัวกับเหตุการณ์ก่อนหน้าแม้นตอนนี้จะมีทั้งพ่อแม่สามีอยู่เป็นเพื่อนก็ยังไม่อุ่นใจเท่ากับได้อยู่ใกล้กับชายหนุ่ม“เป็นยังไงบ้าง”คนตัวโตรีบสาวเท้าโผเข้ามาหาภรรยารักเขาเป็นห่วงหญิงสาวจนสุดหัวใจก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากมนเบาๆ“หมอยังไม่ให้ลุกไปไหนหนูสายอยู่ในภาวะเครียดมดลูกเลยบีบตัว”เปรมฤดีเป็นคนเอ่ยตอบให้ลูกชายเธอได้รับรู้เพราะคืนนี้ราชสีห์คงต้องนอนเฝ้าสายธารที่นี่“แล้วเรื่องที่โรง
“คุณวีไปคบกับพอใจตอนไหนทำไมฉันไม่รู้เลยคะ”หลังจากกลับมาจากโรงพยาบาลได้สายธารก็ได้มีโอกาสคุยกับสามีเธอเรื่องนี้เสียที“ไม่รู้เหมือนกัน”ราชสีห์อมยิ้มอ่อนพร้อมกับส่ายหัวไปมา“อย่าบอกนะคะว่าคุณวี..พูดขึ้นมาเอง”สายธารขมวดคิ้วหากเป็นเช่นที่เธอคิดพอใจฟื้นมารู้ว่าคาวีพูดอะไรกับพ่อแม่ของตัวเองได้อาละวาดคาวีแน่“รอดูตอนพอใจฟื้นละกัน”เรื่องนี้ราชสีห์เห็นว่าจะจริงหรือไม่จริงก็ต้องรอดูตอนพอใจฟื้นแต่ที่เป็นเรื่องจริงที่เขารู้ได้ก็คือน้องชายของเขาจริงจังกับพอใจแน่นอนวันเวลาพ้นผ่านนานแรมปีตอนนี้สายธารก็ได้ให้กำเนิดลูกชายแฝดตัวกลมทั้งสองได้หกเดือนแล้วคะนิ้งเองก็คอยทำหน้าที่พี่สาวที่แสนดีช่วยคนเป็นแม่ดูแลน้องๆไม่ห่างหลังจากกลับมาจากโรงเรียนส่วนราชสีห์ก็ละมือจากงานพักใหญ่ให้อาทิตย์เป็นคนดูแลบริษัทและอาศัยให้พ่อของเขาช่วยบริหารงานบ้างบางครั้งที่ต้องตัดสินใจงานใหญ่เพราะสงสารภรรยารักที่ต้องดูแลลูกคนเดียวถึงสามคนเขาคิดผิดไปเสียแล้วว่าจะมีลูกหลายๆคนเพราะแค่เจ้าแฝดมาเติมเต็มครอบครัวก็ทำเอาเหนื่อยแทบลากเลือดเลยทีเดียวทางด้านคาวีตั้งแต่ที่พอใจฟื้นมาได้และรู้ว่าคาวีพูดอะไรกับพ่อแม่เธอก็โกรธมากจนไม่ยอมคุยก
ค่ำคืนแห่งความโศกเศร้าราชสีห์นักธุรกิจไฮโซหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุมถึงกลางอกนั่งไขว่ห้างบนโซฟาแบรนด์หรูราคาแพงดื่มน้ำเมาอยู่ในเพนท์เฮ้าส์สุดหรูใบหน้าคมหล่อเหล่าตอนนี้แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอลนัยน์ตาปรือเยิ้มแดงก่ำมีน้ำตาคลอเล็กน้อยเสียใจกับเรื่องที่เกิดกับคนรักของตนที่กำลังจะแต่งงานด้วยกันแต่เธอกลับต้องมาจากเขาไปก่อนด้วยเหตุเพราะการทำงานที่ผิดพลาดของหมอสาวในโรงพยาบาลของเขาเองชายหนุ่มเสียใจจนแค้นคนที่เป็นต้นเหตุทำให้กัญญาหญิงสาวที่เขาเลือกให้เป็นคู่ชีวิตหลังจากที่รู้ว่าเธอท้องอีกไม่กี่เดือนก็จะถึงกำหนดการแต่งงานของเขาและเธอแต่วันนั้นมันก็ไม่มีแล้วณ บ้านหลังเล็กใจกลางเมืองที่มีอาณาเขตพื้นที่ประมาณสองงานเป็นสมบัติของพ่อแม่สายธารทิ้งเอาไว้ให้ก่อนที่พวกท่านจะเสียตอนนี้สายธารและพอใจหมอสาวอีกคนที่เป็นเพื่อนกันกำลังช่วยกันเก็บกระเป๋าเพราะพอใจต้องการให้สายธารนั้นหนีด้วยรู้ดีว่าราชสีห์คงไม่ปล่อยให้สายธารมีชีวิตอยู่ต่อไปแน่นอนด้วยเหตุผลที่ว่าสายธารเป็นต้นเหตุทำให้กัญญารับผลวินิจฉัยของสายธารไม่ได้ว่าเธอนั้นเป็นมะเร็งมดลูกระยะสุดท้ายจึงเขียนจดหมายลาตายก่อนจะไปผูกคอตายอยู่ในห้องเก็บของขอ
ซ่า..ซ่า...เสียงทะเลซัดสาดมาที่ริมหาดในตอนเช้ามีสายธารยืนกอดอกมองทอดไปที่ชายหาดอยู่ริมระเบียงบ้านไม้หลังไม่ใหญ่มากนักแต่มีอาณาเขตพื้นที่กว้างขวางติดริมทะเลเธอขับรถมาถึงประจวบคีรีขันธ์เกือบเช้าตั้งแต่มาถึงเธอก็นอนไม่หลับจนถึงตอนนี้ผิดกับลูกสาวตัวกลมของเธอที่ไม่รู้อะไรเลยว่าตัวเองกำลังอยู่ที่ไหนยังหลับสบายไม่รู้เรื่องรู้ราวหากตอนนี้เป็นการมาเที่ยวพักผ่อนตอนนี้สายธารคงอารมณ์ดีไม่น้อยแต่ติดตรงที่เธอต้องมาอยู่ที่นี่เพื่อเอาชีวิตรอดจึงมีความหดหู่อยู่ภายในใจพอสมควร“คุณแม่...”เสียงเรียกที่ดังออกมาจากในห้องนอนทำให้สายธารที่กำลังยืนครุ่นคิดอะไรในสมองหลุดจากภวังค์รีบหมุนตัวกลับไปเข้าไปในบ้านทันที“คนเก่งของแม่ตื่นแล้วเหรอคะ”หญิงสาวนั่งริมเตียงนอนยกอุ้มเด็กหญิงตัวกลมที่กำลังหัวยุ่งเหยิงเพราะเพิ่งตื่นนอนมาหอมฟอดใหญ่เห็นทีลูกเธอจะเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เธอยิ้มได้ในเวลาเช่นนี้“อยู่ที่ไหน”ดวงตากลมโตของเด็กหญิงมองไปรอบๆห้องอย่างไม่คุ้นเคยก่อนจะเอ่ยถามคนเป็นแม่อย่างอยากรู้คำตอบ“คุณแม่พาคะนิ้งมาอยู่ติดทะเลชอบหรือเปล่าคะ”สายธารอุ้มลูกสาวของเธอเดินออกมาจากห้องนอนมาที่ระเบียงบ้านเพื่อให้คะนิ้งนั้นได
สามวันต่อมาห้างสรรพสินค้า“ของทุกอย่างฉันซื้อตามที่สั่งครบแล้วกำลังจะส่งไปให้อีกสองสามวันน่าจะถึง”“ขอบใจมากนะพอ”“ไม่เป็นไรแค่นี้นะ”พอใจอยู่ในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้นใส่รองเท้าแตะธรรมดาปล่อยผมสลวยใส่แว่นหนาไม่ได้แต่งหน้าเธอวางหูได้ก็รีบเข็นรถเข็นไปที่รถเก๋งของเธอในลานจอดวันนี้เป็นวันหยุดของพอใจเธอจึงออกมาหาซื้อของใช้ของสายธารและคะนิ้งที่ห้างสรรพสินค้าส่งไปให้ที่ประจวบด้วยไม่อยากให้เพื่อนเธอออกไปเพ่นพ่านที่ไหนในตอนนี้เมื่อยกของเข้าหลังรถได้เธอก็เดินลากรถเข็นไปเก็บก่อนจะขับออกจากห้างไปที่ไปรษณีย์เพื่อส่งของให้สายธารทันทีโดยที่ไม่ได้รู้ตัวว่ากำลังมีใครบางคนตามจับตาดูเธออยู่ห่างๆไปรษณีย์ปึก..”ว้ายยย.”ขณะที่กำลังง่วนอยู่กับการขนของที่ท้ายรถหลังจากมาจอดในไปรษณีย์จู่ๆเธอก็ต้องล้มลงเมื่อมีใครบางคนเดินเข้ามาชนเธออย่างจังแกร๊กก.. เสียงแกร็กที่ดังอยู่ในตอนนี้ก็คือเสียงของว่านตาของพอใจที่กำลังถูกรองเท้าผ้าใบราคาแพงเหยียบจนแตกหัก“ผมขอโทษครับ”คาวีแสร้งทำหน้านตาตื่นรีบพยุงหญิงสาวให้ลุกยืนขึ้นพร้อมเอ่ยคำขอโทษเธอ“ไม่เป็นไรค่ะ..เอ่อ..แว่นฉัน”พอใจรีบนั่งลงควานหาแว่นเพราะตอนนี้เธอม
ตอนนี้ฟ้ามืดแล้วแต่พอใจก็ยังต้องขับรถเพื่อไปหัวหินเพราะเธอพยายามติดต่อสายธารอย่างไรก็ติดต่อไม่ได้เธอภาวนาว่าให้การที่คาวีเจอกับเธอเมื่อตอนกลางวันให้เป็นแค่เรื่องบังเอิญแต่ก็กยังไม่ชะล่าใจอย่างไรเธอก็จะต้องพาสายธารออกจากที่นั่นไปก่อน20.30 น.สายธารเดินออกมาจากห้องนอนหลังจากกล่อมคะนิ้งจนหลับไปแล้วเธอเข้ามาดูมือถือที่แช่เอาไว้ในถ้วยที่มีข้าวสารเต็มถ้วยเพราะเมื่อกลางวันมันตกน้ำเพราะฝีมือคะนิ้งเมื่อยกออกมาดูหมายจะเปิดให้ติดแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะเปิดติด“เสียจริงๆเหรอเนี่ย”สีหน้าของสายธารดูเหนื่อยใจอย่างเห็นได้ชัดสถานการณ์ตอนนี้เธอจะออกไปไหนมาไหนก็ไม่น่าปลอดภัยเท่าไรด้วยกุก..กัก..“หืม...”สายธารรีบวิ่งออกจากห้องครัวเพื่อดูว่ามีอะไรเกิดขึ้นเพราะเสียงที่ดังนั้นดังมาจากทางประตูหน้าบ้าน“หา...”ร่างบางแทบล้มทั้งยืนเมื่อเห็นราชสีห์ยืนสูงตระหง่านจ้องหน้าเธอเขม็งนัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยไฟโทสะทำให้เธอร้อนๆหนาวๆตัวชาวาบไปทั้งตัวและแล้วสติของเธอก็ดับวูบลงไปไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย“กว่าจะซ่อมเสร็จ”ตอนนี้เป็นเวลาเกือบสามทุ่มแล้วแต่พอใจยังอยู่ที่อยู่เพราะรถของพอใจดันมายางแตกกลางทางดีที่ในตอนที่เกิดอุบ
ปึก..“โอ้ยย..”สายธารเจ็บจนตัวงอเมื่อราชสีห์เหวี่ยงร่างเธอเข้าไปในมุมห้องจนลำตัวกระแทกกับผนังอย่างรุนแรงสายธารเงยหน้าขึ้นมาได้ดวงตากลมโตก็เบิกโพรงอ้าปากค้างเริ่มกลัวจนตัวสั่นเมื่อเห็นว่าราชสีห์กำลังยกมือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาออก“จะ..ทำอะไร”“ฉันบอกแล้วไงว่าจะทำให้เธอเหมือนตายทั้งเป็น”ราชสีห์วาดวงแขนรวบอุ้มสายธารด้วยแขนข้างเดียวเหวี่ยงเธอไปไว้บนเตียงนุ่มสีหน้าแววตาของเขาแสดงออกถึงความสะใจอย่างเห็นได้ชัด“ไม่นะ..” ปึกกก..หญิงสาวพยายามดิ้นหนีแต่เธอก็ต้องชะงักตัวงอด้วยถูกหมัดหนักๆของคนที่กำลังบ้าคลั่งเหวี่ยงฟาดลงมาที่หน้าท้องน้อย“อึก..อืมม...ฮือๆๆ”แคว้กกก..ๆสาวเจ้านอนตัวงอฟุบหน้าลงสะอื้นเสียงอ่อนลงกับเตียงนุ่มเธอไม่สามารถขัดขืนกับการกระทำของราชสีห์ได้แม้เรี่ยวแรงจะหายใจยังไม่ค่อยจะมีเพราะเจ็บจุกจนร้าวไปทั้งตัวได้แต่ปล่อยให้เขาฉีกเสื้อผ้าของเธอด้วยความไม่เต็มใจเหตุการณ์วันนี้เป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตที่ต้องมาเสียลูกรักกะทันหันเพราะความผิดของตัวเองทั้งยังต้องถูกขืนใจอย่างไม่เต็มใจหากเขาจะย่ำยีเธอเช่นนี้สู้ฆ่าให้เธอตายไปเลยเสียจะยังดีกว่าตื๊ดดด...ตื๊ดดดดร่างกำยำที่เปลือยเปล
ตอนนี้ทั้งสองสาวยืนอยู่หน้าผับพอใจกับพราวฟ้าดูสวยเด่นเป็นสง่าจนใครๆเห็นก็ต้องหันมามองกันเป็นตาเดียว“พราวพวกคนรวยๆเค้าจะอยู่กันตรงไหน”พอใจเดินเข้ามาด้านในพร้อมพราวฟ้าเสียงอึกกระทึกครึกโครมของดนตรีในตอนนี้ทำเอาพราวฟ้าไม่โยกตามเสียงดนตรีไม่ได้มีเพียงแค่พอใจเท่านั้นที่เอาแต่มองหาคาวีก่อนยจะหันไปถามพราวฟ้าถึงที่อยู่ของเหล่าคนมีเงินที่เขามาเที่ยวที่นี่“โน่นไงด้านบนชั้นวีไอพี”“ไป”“เดี๋ยวแกมาหาใครกันแน่”พราวฟ้าต้องรีบรั้งมือพอใจเอาไว้เพราะรู้เพียงแค่ว่าพอใจมาที่นี่ด้วยเรื่องของธุระแต่ไม่รู้ว่าจะมาหาใครยิ่งพอใจจะขึ้นไปชั้นบนก็ยิ่งต้องห้ามเพราะชั้นนั้นมีบอดี้การ์ดคอยตรวจตราตลอดเวลาม่าใช่ว่าใครจะขึ้นไปก็ได้“คุณคาวี”“คุณคาวีน้องคุณสิงห์น่ะเหรอ”“อืม”“หา..แกมีธุระอะไรกับเค้ากันแน่เล่ามาก่อน”พราวฟ้ายอมรับว่าตกใจพอสมควรที่พอใจบอกว่ามาที่นี่เพราะคาวีคิดว่าคงไม่ใช่เพื่อนเธอพลาดท่าเสียทีให้กับผู้ชายเจ้าชู้อย่างคาวีไปแล้วล่ะ“บอกว่าเดี๋ยวเล่าให้ฟัง”พอใจรีบลากพราวฟ้าฝ่าฝูงชนไปที่หน้าบันไดเลื่อนที่จะขึ้นไปชั้นบนแต่แล้วก็มีเหล่าชายชุดดำที่เป็นบอดี้การ์ดเข้ามาขวางพวกเธอเอาไว้ก่อน“คุณคาวีให้ฉันมา