Share
ตอนที่37 ตอนจบ
“คุณวีไปคบกับพอใจตอนไหนทำไมฉันไม่รู้เลยคะ”
หลังจากกลับมาจากโรงพยาบาลได้สายธารก็ได้มีโอกาสคุยกับสามีเธอเรื่องนี้เสียที
“ไม่รู้เหมือนกัน”
ราชสีห์อมยิ้มอ่อนพร้อมกับส่ายหัวไปมา
“อย่าบอกนะคะว่าคุณวี..พูดขึ้นมาเอง”
สายธารขมวดคิ้วหากเป็นเช่นที่เธอคิดพอใจฟื้นมารู้ว่าคาวีพูดอะไรกับพ่อแม่ของตัวเองได้อาละวาดคาวีแน่
“รอดูตอนพอใจฟื้นละกัน”
เรื่องนี้ราชสีห์เห็นว่าจะจริงหรือไม่จริงก็ต้องรอดูตอนพอใจฟื้นแต่ที่เป็นเรื่องจริงที่เขารู้ได้ก็คือน้องชายของเขาจริงจังกับพอใจแน่นอน
วันเวลาพ้นผ่านนานแรมปีตอนนี้สายธารก็ได้ให้กำเนิดลูกชายแฝดตัวกลมทั้งสองได้หกเดือนแล้วคะนิ้งเองก็คอยทำหน้าที่พี่สาวที่แสนดีช่วยคนเป็นแม่ดูแลน้องๆไม่ห่างหลังจากกลับมาจากโรงเรียน
ส่วนราชสีห์ก็ละมือจากงานพักใหญ่ให้อาทิตย์เป็นคนดูแลบริษัทและอาศัยให้พ่อของเขาช่วยบริหารงานบ้างบางครั้งที่ต้องตัดสินใจงานใหญ่เพราะสงสารภรรยารักที่ต้องดูแลลูกคนเดียวถึงสามคนเขาคิดผิดไปเสียแล้วว่าจะมีลูกหลายๆคนเพราะแค่เจ้าแฝดมาเติมเต็มครอบครัวก็ทำเอาเหนื่อยแทบลากเลือดเลยทีเดียว
ทางด้านคาวีตั้งแต่ที่พอใจฟื้นมาได้และรู้ว่าคาวีพูดอะไรกับพ่อแม่เธอก็โกรธมากจนไม่ยอมคุยกับคาวีอีกดีที่พอใจไม่ได้บอกให้พ่อและแม่ตัวเองรู้ว่าคาวีโกหกแต่คาวีก็อาศัยความจริงใจเข้าสู้พอใจจึงใจอ่อนลงได้และยอมคบหาเป็นแฟนจริงจังเมื่อไม่นานมานี้
วันนี้พอใจและคาวีซื้อของฝากมาเยี่ยมเยียนสายธารและหลานๆที่เพนท์เฮ้าส์เมื่อมาถึงได้ทั้งสองก็ครองหลานชายคนละคนไว้ในอ้อมอกเป็นประจำทุกครั้งที่มา
“คุณดูหลานสิ..จ้ำม่ำอะไรขนาดนี้”
พอใจยกอุ้มน้ำเหนือเด็กชายจ้ำม่ำขาเป็นปล้องมากอดหอมฟอดใหญ่ด้วยความหมั่นเขี้ยว
“อยากมีบ้างหรือเปล่าล่ะผมทำให้ได้นะครับ”
คาวีที่กำลังอุ้มต้นหนาวป้อนนมก็รีบหันไปเอ่ยหยอกคนรักของตัวเองแม้นจะพูดแกมหยอกแต่เขานั้นคิดจริงทุกคำเพราะอยากจะมีลูกมีเต้าเช่นพี่ชายแย่แล้วแต่พอใจยังไม่ตอบตกลงแต่งงานกับเขาเสียที
“ของว่างค่ะ”
สายธารเดินออกมาจากในครัวยกจานคุ้กกี้และผลไม่มาวางที่โต๊ะหน้าโซฟาเพื่อเป็นของว่างให้คาวีและพอใจ
“คุณสิงห์ไปไหนล่ะสาย”
“ออกไปซุปเปอร์น่ะ..น่าจะรอแวะรับคะนิ้งกลับจากโรงเรียนด้วยเลย”
“เดี๋ยวนี้ท่านประธานใหญ่กลายเป็นคุณพ่อบ้านเต็มตัวไปแล้ว..ฮ่าๆๆ”
คาวีเห็นทีเจอหน้าพี่ชายต้องเอ่ยแซวเสียหน่อยเพราะตั้งแต่สายธารคลอดเจ้าแฝดมาได้พี่ชายของเขาก็ทำงานบ้านช่วยภรรยาดูแลลูกทุกอย่างจนแทบจะเป็นประหนึ่งพ่อบ้านครบวงจรแล้ว
“แอร๊ะ..”
เด็กชายจ้ำม่ำที่กำลังนอนดูดขวดนมอยู่รีบผละริมฝีปากส่งเสียงดุคนเป็นอาเพราะหัวเราะเสียงดัง
“ยังไงตาหนาวอาพูดถึงพ่อเราหน่อยถึงกับส่งเสียงดุเลยหรือไง..”
คาวีก้มหน้าขมวดคิ้วใส่เจ้าก้อนกลมบนตัก
“หลานคงรำคาญที่คุณพูดมากเสียงดังน่ะค่ะ”
“เฮ่อๆๆ..”
น้ำเหนือส่งเสียงหัวเราะมาประสมโรงกับน้าสาวที่กำลังอุ้มดูท่าจะชอบอกชอบใจในคำพูดของพอใจไม่น้อย
“นั่นไง..ใช่ไหมตาเหนือคุณอาเราเค้าพูดมากใช่ไหมครับ”
“อู..”
เจ้าก้อนกลมทำปากจู๋เหมือนจะคุยกับคนโตเค้ารู้เรื่องความไร้เดียงสาน่าเอ็นดูจึงเรียกรอยยิ้มจากทุกคนได้เป็นอย่างดี
“จ้ำม่ำน่าขยำอะไรขนาดนี้เนี่ยฮะ..” ฟอดด ฟอดด
โดยเฉพาะพอใจที่กอดหอมน้ำเหนือฟอดใหญ่ถูกใจกับพฤติกรรมน่าเอ็นดูของหลานชายเสียเหลือเกิน
อาทิตย์ต่อมา
“ทำไมพาฉันมาที่นี่ล่ะคะ”
สายธารสงสัยตั้งแต่ราชสีห์หาเรื่องพาเธอขับออกมาจากบ้านคุณย่าแล้วตรงเข้ามาที่บ้านเล็กหลังนี้บ้านหลังที่เขาเคยจับเธอขังเอาไว้ในคราที่มีปัญหากันไม่รู้ว่าเขาจะเข้ามาทำอะไรที่นี่ทั้งที่ฟ้าก็มืดแล้ว
“อยากพาที่รักมาลบความทรงจำที่ไม่ดีออกไปไงครับ”
ราชสีห์เดินจูงหญิงสาวเข้ามาบ้านใบหน้าของเขาเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มวันนี้ถือเป็นโอกาสดีที่ครอบครัวพากันมาพักผ่อนที่หัวหินเขาจึงฝากลูกๆกับพ่อแม่และย่าเอาไว้ได้เพื่อที่จะมาลบล้างภาพความจำที่ไม่ดีภายในใจของภรรยารักของเขาเสียที
“หืม..”
สายธารมองหน้าคนเป็นสามีอย่างไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรนัก
“คืนนี้เราจะนอนกันที่นี่นะ”
“แล้วลูกๆล่ะคะ..”
สายธารเห็นจะปล่อยให้เป็นเช่นนั้นไม่ได้เพราะยังไม่ได้เอ่ยปากฝากลูกๆไว้กับใครเลย
“คุณย่ากับคุณพ่อคุณแม่อาสาดูแลให้แล้วครับ”
“พวกท่านก็รู้สิคะว่าคุณจะพาฉันมาที่นี่”
ดวงตากลมโตจ้องคนเป็นสามีอย่างสงสัยเขาพูดเช่นนี้แสดงว่าเตรียมการมาก่อนล่วงหน้าแน่นอน
“จะว่าอย่างนั้นก็ได้..มานี่สิ”
มือหนารีบดึงมือของสายธารให้เดินตามเข้ามาในห้องนอน
“ที่นี่ยังเหมือนเดิมเลยนะคะ”
สายธารมองไปรอบๆห้องเฟอร์นิเจอร์และของทุกอย่างที่นี่ยังอยู่เหมือนเดิมทุกอย่างจนทำให้เธอเริ่มหน้าเสียเพราะยิ่งมองที่นี่เต็มตาเท่าไรภาพเก่าๆที่เธอไม่อยากจำมันก็เริ่มผุดขึ้นมาในหัวเรื่อยๆ
ราชสีห์หันมากอดร่างบางเอาไว้หลวมๆก่อนจะเริ่มพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาเบาๆขณะที่มือหนาก็คอยลูบหัวทุยของภรรยารักอยู่ไม่วาง
“ต่อไปนี้จะไม่เหมือนเดิมอีกแล้วเพราะมันจะมีแต่ความทรงจำที่ดี...ผมขอโทษที่เคยทำเรื่องไม่ดีกับคุณทำให้คุณเจ็บช้ำทั้งกายและใจ..ขอให้คุณเชื่อใจผมว่ามันจะไม่มีเหตุการณ์ที่ผมจะทำร้ายจิตใจและร่างกายของคุณเกิดขึ้นอีก”
“ฉันเชื่อแบบนั้นมานานแล้วล่ะค่ะ..เชื่อตั้งแต่คุณเป็นพ่อที่ดีของคะนิ้งจนถึงต้นหนาวและน้ำเหนือ...ขอบคุณนะคะที่เป็นสามีที่ดีตลอดมา”
สายธารฟังจบก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ผละใบหน้าหวานที่ฟุบอยู่กับอกแกร่งเงยหน้ามามองสามีให้เต็มตาและขอบคุณเขาที่ทำให้เธอเห็นว่าเขานั้นไม่ได้เป็นคนเลวร้ายที่เธอเจอคราแรก
“ขอบคุณที่รักเหมือนกันนะครับที่เป็นเหมือนครูที่สอนให้ผมได้รู้ผิดชอบชั่วดี..ได้รู้ว่าควรใช้เหตุผลแก้ปัญหาแทนอคติ..ได้ให้ผมเป็นหัวหน้าครอบครัวมีลูกที่น่ารัก..ขอบคุณที่คุณทำหน้าที่ภรรยาได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง..ผมรักคุณมากรู้ไหมครับ”
“ฉันก็รักคุณมากเหมือนกันค่ะ..”
เมื่อสาวเจ้าว่าจบใบหน้าคมก็ก้มลงบดจูบริมฝีปากบางด้วยความนุ่มนวลก่อนจะรวบอุ้มเธอขึ้นไปนอนบนเตียงนุ่มด้วยกันชายหนุ่มพรมจูบเนื้อนวลนุ่มนิ่มของคนเป็นภรรยาไปทั่วทั้งตัวด้วยความอ่อนโยนหลังจากนั้นไม่นานนักบทรักอันแสนนุ่มนวลก็ได้เกิดขึ้นราชสีห์ต้องการร่วมรักครั้งนี้กับสายธารให้เป็นความประทับใจของภรรยาเขาที่สุดเพื่อที่จะทำให้เธอลบภาพในอดีตอันแสนโหดร้ายของที่นี่ไปเขาไม่ใช่ผู้วิเศษที่จะเปลี่ยนแปลงอดีตได้แต่เขาจะพยายามทำทุกวันของปัจจุบันให้หญิงสาวได้มีความสุขที่สุดเมื่ออยู่กับเขา
จบแล้วค่า...
Related chapter
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่1 หนี
ค่ำคืนแห่งความโศกเศร้าราชสีห์นักธุรกิจไฮโซหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุมถึงกลางอกนั่งไขว่ห้างบนโซฟาแบรนด์หรูราคาแพงดื่มน้ำเมาอยู่ในเพนท์เฮ้าส์สุดหรูใบหน้าคมหล่อเหล่าตอนนี้แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอลนัยน์ตาปรือเยิ้มแดงก่ำมีน้ำตาคลอเล็กน้อยเสียใจกับเรื่องที่เกิดกับคนรักของตนที่กำลังจะแต่งงานด้วยกันแต่เธอกลับต้องมาจากเขาไปก่อนด้วยเหตุเพราะการทำงานที่ผิดพลาดของหมอสาวในโรงพยาบาลของเขาเองชายหนุ่มเสียใจจนแค้นคนที่เป็นต้นเหตุทำให้กัญญาหญิงสาวที่เขาเลือกให้เป็นคู่ชีวิตหลังจากที่รู้ว่าเธอท้องอีกไม่กี่เดือนก็จะถึงกำหนดการแต่งงานของเขาและเธอแต่วันนั้นมันก็ไม่มีแล้วณ บ้านหลังเล็กใจกลางเมืองที่มีอาณาเขตพื้นที่ประมาณสองงานเป็นสมบัติของพ่อแม่สายธารทิ้งเอาไว้ให้ก่อนที่พวกท่านจะเสียตอนนี้สายธารและพอใจหมอสาวอีกคนที่เป็นเพื่อนกันกำลังช่วยกันเก็บกระเป๋าเพราะพอใจต้องการให้สายธารนั้นหนีด้วยรู้ดีว่าราชสีห์คงไม่ปล่อยให้สายธารมีชีวิตอยู่ต่อไปแน่นอนด้วยเหตุผลที่ว่าสายธารเป็นต้นเหตุทำให้กัญญารับผลวินิจฉัยของสายธารไม่ได้ว่าเธอนั้นเป็นมะเร็งมดลูกระยะสุดท้ายจึงเขียนจดหมายลาตายก่อนจะไปผูกคอตายอยู่ในห้องเก็บของขอ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่2 ขอความช่วยเหลือ
ซ่า..ซ่า...เสียงทะเลซัดสาดมาที่ริมหาดในตอนเช้ามีสายธารยืนกอดอกมองทอดไปที่ชายหาดอยู่ริมระเบียงบ้านไม้หลังไม่ใหญ่มากนักแต่มีอาณาเขตพื้นที่กว้างขวางติดริมทะเลเธอขับรถมาถึงประจวบคีรีขันธ์เกือบเช้าตั้งแต่มาถึงเธอก็นอนไม่หลับจนถึงตอนนี้ผิดกับลูกสาวตัวกลมของเธอที่ไม่รู้อะไรเลยว่าตัวเองกำลังอยู่ที่ไหนยังหลับสบายไม่รู้เรื่องรู้ราวหากตอนนี้เป็นการมาเที่ยวพักผ่อนตอนนี้สายธารคงอารมณ์ดีไม่น้อยแต่ติดตรงที่เธอต้องมาอยู่ที่นี่เพื่อเอาชีวิตรอดจึงมีความหดหู่อยู่ภายในใจพอสมควร“คุณแม่...”เสียงเรียกที่ดังออกมาจากในห้องนอนทำให้สายธารที่กำลังยืนครุ่นคิดอะไรในสมองหลุดจากภวังค์รีบหมุนตัวกลับไปเข้าไปในบ้านทันที“คนเก่งของแม่ตื่นแล้วเหรอคะ”หญิงสาวนั่งริมเตียงนอนยกอุ้มเด็กหญิงตัวกลมที่กำลังหัวยุ่งเหยิงเพราะเพิ่งตื่นนอนมาหอมฟอดใหญ่เห็นทีลูกเธอจะเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เธอยิ้มได้ในเวลาเช่นนี้“อยู่ที่ไหน”ดวงตากลมโตของเด็กหญิงมองไปรอบๆห้องอย่างไม่คุ้นเคยก่อนจะเอ่ยถามคนเป็นแม่อย่างอยากรู้คำตอบ“คุณแม่พาคะนิ้งมาอยู่ติดทะเลชอบหรือเปล่าคะ”สายธารอุ้มลูกสาวของเธอเดินออกมาจากห้องนอนมาที่ระเบียงบ้านเพื่อให้คะนิ้งนั้นได
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่3 ทำตามแผน
สามวันต่อมาห้างสรรพสินค้า“ของทุกอย่างฉันซื้อตามที่สั่งครบแล้วกำลังจะส่งไปให้อีกสองสามวันน่าจะถึง”“ขอบใจมากนะพอ”“ไม่เป็นไรแค่นี้นะ”พอใจอยู่ในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้นใส่รองเท้าแตะธรรมดาปล่อยผมสลวยใส่แว่นหนาไม่ได้แต่งหน้าเธอวางหูได้ก็รีบเข็นรถเข็นไปที่รถเก๋งของเธอในลานจอดวันนี้เป็นวันหยุดของพอใจเธอจึงออกมาหาซื้อของใช้ของสายธารและคะนิ้งที่ห้างสรรพสินค้าส่งไปให้ที่ประจวบด้วยไม่อยากให้เพื่อนเธอออกไปเพ่นพ่านที่ไหนในตอนนี้เมื่อยกของเข้าหลังรถได้เธอก็เดินลากรถเข็นไปเก็บก่อนจะขับออกจากห้างไปที่ไปรษณีย์เพื่อส่งของให้สายธารทันทีโดยที่ไม่ได้รู้ตัวว่ากำลังมีใครบางคนตามจับตาดูเธออยู่ห่างๆไปรษณีย์ปึก..”ว้ายยย.”ขณะที่กำลังง่วนอยู่กับการขนของที่ท้ายรถหลังจากมาจอดในไปรษณีย์จู่ๆเธอก็ต้องล้มลงเมื่อมีใครบางคนเดินเข้ามาชนเธออย่างจังแกร๊กก.. เสียงแกร็กที่ดังอยู่ในตอนนี้ก็คือเสียงของว่านตาของพอใจที่กำลังถูกรองเท้าผ้าใบราคาแพงเหยียบจนแตกหัก“ผมขอโทษครับ”คาวีแสร้งทำหน้านตาตื่นรีบพยุงหญิงสาวให้ลุกยืนขึ้นพร้อมเอ่ยคำขอโทษเธอ“ไม่เป็นไรค่ะ..เอ่อ..แว่นฉัน”พอใจรีบนั่งลงควานหาแว่นเพราะตอนนี้เธอม
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่4 อยากฆ่าก็ฆ่าเลย
ตอนนี้ฟ้ามืดแล้วแต่พอใจก็ยังต้องขับรถเพื่อไปหัวหินเพราะเธอพยายามติดต่อสายธารอย่างไรก็ติดต่อไม่ได้เธอภาวนาว่าให้การที่คาวีเจอกับเธอเมื่อตอนกลางวันให้เป็นแค่เรื่องบังเอิญแต่ก็กยังไม่ชะล่าใจอย่างไรเธอก็จะต้องพาสายธารออกจากที่นั่นไปก่อน20.30 น.สายธารเดินออกมาจากห้องนอนหลังจากกล่อมคะนิ้งจนหลับไปแล้วเธอเข้ามาดูมือถือที่แช่เอาไว้ในถ้วยที่มีข้าวสารเต็มถ้วยเพราะเมื่อกลางวันมันตกน้ำเพราะฝีมือคะนิ้งเมื่อยกออกมาดูหมายจะเปิดให้ติดแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะเปิดติด“เสียจริงๆเหรอเนี่ย”สีหน้าของสายธารดูเหนื่อยใจอย่างเห็นได้ชัดสถานการณ์ตอนนี้เธอจะออกไปไหนมาไหนก็ไม่น่าปลอดภัยเท่าไรด้วยกุก..กัก..“หืม...”สายธารรีบวิ่งออกจากห้องครัวเพื่อดูว่ามีอะไรเกิดขึ้นเพราะเสียงที่ดังนั้นดังมาจากทางประตูหน้าบ้าน“หา...”ร่างบางแทบล้มทั้งยืนเมื่อเห็นราชสีห์ยืนสูงตระหง่านจ้องหน้าเธอเขม็งนัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยไฟโทสะทำให้เธอร้อนๆหนาวๆตัวชาวาบไปทั้งตัวและแล้วสติของเธอก็ดับวูบลงไปไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย“กว่าจะซ่อมเสร็จ”ตอนนี้เป็นเวลาเกือบสามทุ่มแล้วแต่พอใจยังอยู่ที่อยู่เพราะรถของพอใจดันมายางแตกกลางทางดีที่ในตอนที่เกิดอุบ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่5 ตายทั้งเป็น
ปึก..“โอ้ยย..”สายธารเจ็บจนตัวงอเมื่อราชสีห์เหวี่ยงร่างเธอเข้าไปในมุมห้องจนลำตัวกระแทกกับผนังอย่างรุนแรงสายธารเงยหน้าขึ้นมาได้ดวงตากลมโตก็เบิกโพรงอ้าปากค้างเริ่มกลัวจนตัวสั่นเมื่อเห็นว่าราชสีห์กำลังยกมือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาออก“จะ..ทำอะไร”“ฉันบอกแล้วไงว่าจะทำให้เธอเหมือนตายทั้งเป็น”ราชสีห์วาดวงแขนรวบอุ้มสายธารด้วยแขนข้างเดียวเหวี่ยงเธอไปไว้บนเตียงนุ่มสีหน้าแววตาของเขาแสดงออกถึงความสะใจอย่างเห็นได้ชัด“ไม่นะ..” ปึกกก..หญิงสาวพยายามดิ้นหนีแต่เธอก็ต้องชะงักตัวงอด้วยถูกหมัดหนักๆของคนที่กำลังบ้าคลั่งเหวี่ยงฟาดลงมาที่หน้าท้องน้อย“อึก..อืมม...ฮือๆๆ”แคว้กกก..ๆสาวเจ้านอนตัวงอฟุบหน้าลงสะอื้นเสียงอ่อนลงกับเตียงนุ่มเธอไม่สามารถขัดขืนกับการกระทำของราชสีห์ได้แม้เรี่ยวแรงจะหายใจยังไม่ค่อยจะมีเพราะเจ็บจุกจนร้าวไปทั้งตัวได้แต่ปล่อยให้เขาฉีกเสื้อผ้าของเธอด้วยความไม่เต็มใจเหตุการณ์วันนี้เป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตที่ต้องมาเสียลูกรักกะทันหันเพราะความผิดของตัวเองทั้งยังต้องถูกขืนใจอย่างไม่เต็มใจหากเขาจะย่ำยีเธอเช่นนี้สู้ฆ่าให้เธอตายไปเลยเสียจะยังดีกว่าตื๊ดดด...ตื๊ดดดดร่างกำยำที่เปลือยเปล
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่6 ฉันท้องกับเค้า
ตอนนี้ทั้งสองสาวยืนอยู่หน้าผับพอใจกับพราวฟ้าดูสวยเด่นเป็นสง่าจนใครๆเห็นก็ต้องหันมามองกันเป็นตาเดียว“พราวพวกคนรวยๆเค้าจะอยู่กันตรงไหน”พอใจเดินเข้ามาด้านในพร้อมพราวฟ้าเสียงอึกกระทึกครึกโครมของดนตรีในตอนนี้ทำเอาพราวฟ้าไม่โยกตามเสียงดนตรีไม่ได้มีเพียงแค่พอใจเท่านั้นที่เอาแต่มองหาคาวีก่อนยจะหันไปถามพราวฟ้าถึงที่อยู่ของเหล่าคนมีเงินที่เขามาเที่ยวที่นี่“โน่นไงด้านบนชั้นวีไอพี”“ไป”“เดี๋ยวแกมาหาใครกันแน่”พราวฟ้าต้องรีบรั้งมือพอใจเอาไว้เพราะรู้เพียงแค่ว่าพอใจมาที่นี่ด้วยเรื่องของธุระแต่ไม่รู้ว่าจะมาหาใครยิ่งพอใจจะขึ้นไปชั้นบนก็ยิ่งต้องห้ามเพราะชั้นนั้นมีบอดี้การ์ดคอยตรวจตราตลอดเวลาม่าใช่ว่าใครจะขึ้นไปก็ได้“คุณคาวี”“คุณคาวีน้องคุณสิงห์น่ะเหรอ”“อืม”“หา..แกมีธุระอะไรกับเค้ากันแน่เล่ามาก่อน”พราวฟ้ายอมรับว่าตกใจพอสมควรที่พอใจบอกว่ามาที่นี่เพราะคาวีคิดว่าคงไม่ใช่เพื่อนเธอพลาดท่าเสียทีให้กับผู้ชายเจ้าชู้อย่างคาวีไปแล้วล่ะ“บอกว่าเดี๋ยวเล่าให้ฟัง”พอใจรีบลากพราวฟ้าฝ่าฝูงชนไปที่หน้าบันไดเลื่อนที่จะขึ้นไปชั้นบนแต่แล้วก็มีเหล่าชายชุดดำที่เป็นบอดี้การ์ดเข้ามาขวางพวกเธอเอาไว้ก่อน“คุณคาวีให้ฉันมา
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่7 ถูกด่าฟรี
“พราวฟังฉันก่อน...แกเงียบก่อนฉันขอร้องล่ะ”“ก็ได้”เป็นพอใจที่ต้องทำให้พราวฟ้านั้นเงียบก่อนจะเค้นเอาความจริงจากคาวีว่าเมื่อกลางวันเป็นแผนของเขาใช่หรือไม่พราวฟ้าเองแม้นจะไม่ค่อยเข้าใจเรื่องที่พอใจสาวความจากคาวีเท่าไรนักแต่เธอก็รับปากเพื่อนเอาไว้แล้วจึงต้องนั่งเงียบๆ“ผมยอมรับแล้วคุณจะเอาอะไรอีก”“จิตสำนึกของคุณมันมีบ้างหรือเปล่าเพื่อนฉันจะเป็นตายร้ายดียังไงบ้างคุณไม่สนใจเลยหรือไง”“พี่ผมขอร้องจะให้ผมทำยังไง”“บอกมานะว่าเพื่อนฉันอยู่ที่ไหน”“ผมบอกว่าผมไม่รู้แต่ผมรู้อย่างเดียวคือตอนนี้คุณก็มีความผิดเหมือนกันแล้วพี่ผมก็หมายหัวคุณเอาไว้แล้วด้วยโทษฐานที่ให้ความช่วยเหลือเพื่อนคุณ”“โอ้ยย..ฉันจะบ้าตาย”พอใจยกมือกุมขมับหนึบไหนจะห่วงเพื่อนตอนนี้ยังต้องห่วงความปลอดภัยของตัวเองอีก“ใช่ฉันก็จะบ้าตาย..พูดเรื่องอะไรกันให้ฉันเข้าใจหน่อยได้หรือเปล่า”พราวฟ้าที่จะบ้าตายอีกคนเพราะทนกับความอยากรู้ไม่ไหวว่าเรื่องที่สองคนกำลังนั่งคุยกันอยู่มันคือเรื่องอะไร“เฮ้อ..สายมันวินิจฉัยโรคของคุณกัญญาผิดทำให้เธอเครียดฆ่าตัวตายฉันให้สายหนีเพราะกลัวคุณสิงห์ฆ่าแต่เพราะอีตานี่ทำให้คุณสิงห์รู้ว่าสายกับคะนิ้งอยู่ที่ไหนแล้
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่8 ตัวอันตราย
ตั้งแต่เช้าจนบ่ายอิงอรง่วนอยู่แต่กับคะนิ้งจนตอนนี้เธอกล่อมเด็กหญิงจนหลับไปแล้วเห็นว่าอาทิตย์กำลังหอบข้าวของที่เป็นของคะนิ้งมาไว้ที่บ้านจึงได้โอกาสถามว่าราชสีห์จะมาที่นี่เพื่อหาลูกและให้ความกระจ่างเรื่องที่มีคะนิ้งตอนไหน“ตกลงตาสิงห์จะมาหาฉันเมื่อไรล่ะอาท”“ผมยังไม่ได้รับคำตอบเลยครับคุณท่าน”อาทิตย์วางข้าวของลงก่อนจะส่ายหัวเบาๆเขาก็ไม่รู้ว่าเจ้านายตนจะมาที่นี่เมื่อไรได้แต่เพียงบอกทุกอย่างตามที่เจ้านายตนสั่งเท่านั้น“แล้วนี่เรื่องจริงใช่หรือเปล่า..ไม่ได้หลอกให้ฉันดีใจเล่นล่ะ”หญิงชราเปรยสายตาไปมองคะนิ้งที่นอนหลับอยู่บนโซฟาใหญ่เธอไม่อยากให้เรื่องนี้เป็นแค่เรื่องล้อเล่นเท่านั้นด้วยเธออยากจะมีเหลนจริงๆมานานแล้ว“เอาไว้คุณท่านขอคำตอบจากคุณสิงห์เองดีกว่าครับ”อาทิตย์หลุบสายตาลงต่ำเล็กน้อยทั้งอมยิ้มอ่อนเขาไม่อยากพูดอะไรมากเพราะรู้ว่าอิงอรนั้นไม่รู้เรื่องที่ราชสีห์ได้คบกับกัญญาแล้วเกิดปัญหาอะไรขึ้นเขาอยากจะให้เจ้านายของเขาเป็นคนพูดกับอิงอรเองจะดีกว่า20.00 น.ราชสีห์กลับมาที่บ้านหลังเล็กด้วยความมึนเมาเขายังคงต้องพึ่งเครื่องดื่มพวกนี้เพื่อที่จะทำให้ตัวเองไม่ทรมานเมื่อนึกถึงเรื่องของกัญญาแต่ดูท่
Latest chapter
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่37 ตอนจบ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่36 เป็นแฟน
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่35 อุบัติเหตุ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่34 ตามสืบ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่33 ร้ายกาจ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่32 ท้อง
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่31 พูดเรื่องอะไรคะ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่30 สาบานว่าพูดจริง
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่29 ไม่ใช่ลูกคุณสิงห์
