พอใจพยุงสายธารออกมาจากห้องครัวเพราะหญิงสาวเริ่มมีอาการหน้ามืดขณะที่กำลังช่วยกันทำอาหารเย็น
“ทำไมจู่ๆจะเป็นลมได้ล่ะ...หรือว่า”
ทั้งสองหย่อนก้นลงนั่งที่โซฟาห้องนั่งเล่นได้พอใจก็รีบถามถึงอาการของสายธารทันทีด้วยเป็นหมอจึงพอจะดูออกว่าอาการของสายธารเหมือนคนที่กำลังตั้งครรภ์
“อืม..”
ใบหน้าหวานซีดเซียวพยักหน้าตอบเพื่อนเธอเพราะรู้ว่าอย่างไรก็ปิดพอใจไม่มิด
“แล้วนี่คุณสิงห์รู้หรือยัง”
“ยัง...ฉันว่าจะบอกหลังจากกลับจากที่นี่ไม่อย่างนั้นทุกคนคงไม่ยอมให้ฉันทำอะไรแน่”
“แล้วนี่กี่สัปดาห์แล้ว”
“ประมาณแปด..”
เท่าที่คำนวณจากประจำเดือนครั้งสุดท้ายดูสายธารคิดว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ได้ประมาณสองเดือนแล้ว
“คราวนี้คะนิ้งก็จะมีคนมาวิ่งเล่นด้วยแล้ว”
พอใจสวมกอดเพื่อนรักเอาไว้หลวมๆดีใจกับชีวิตของสายธารที่ตอนนี้ดูท่าอะไรๆจะลงตัวไปเสียหมด
“เราน่าจะมีลูกพร้อมๆกันเนอะ”
สิ้นเสียงสายธารพอใจก็เริ่มขมวดคิ้วผละออกจากการกอดเล็กน้อยตอนนี้เธอคงจะมีลูกพร้อมสายธารไม่ได้เพราะแฟนก็ยังไม่มี
“พูดอะไร..ฉันจะมีกับใครล่ะ”
“อ้าว..ก็เห็นคุณคาวีเอาแต่ตามตื๊อแกไม่ใจอ่อนบ้างเลยเหรอ”
สายธารอมยิ้มกริ่มเธอรู้เรื่องนี้จากราชสีห์มาสักพักแล้วว่าคาวีมีท่าทีจริงจังกับพอใจแต่ก็ไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองไปถึงไหนแล้ว
“กะล่อนแบบนั้นจะเชื่อใจอะไรได้”
“เดี๋ยวนี้เค้าก็ไม่ได้ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนเลยนะ..ดูท่าเค้าจะจริงจังกับแกจริงๆแล้วล่ะ”
“ของแบบนี้ต้องดูไปนานๆ”
“พูดแบบนี้แปลว่าแกก็ไม่ได้ปิดใจซะทีเดียวใช่หรือเปล่าล่ะ”
สายธารยกมือเรียวชี้หน้าพอใจทั้งยังมองด้วยสายตามีเลศนัย
“ไม่คุยเรื่องนี้แล้ว..ไปหาทุกคนข้างนอกกันดีกว่า”
พอใจรีบดึงมือสายธารไปหาทุกคนข้างนอกบ้านเธอเริ่มปั้นสีหน้าไม่ถูกเพราะหลังจากที่คาวีบอกชอบเธอครั้งนั้นเขาก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะจีบเธอไม่ว่าจะส่งข้อความหาทุกวันพอมีวันว่างก็จะต้องขับรถมาหาที่หัวหินตลอดจนพอใจเองก็เริ่มเปิดใจให้เขาแต่ก็ยังต้องขอดูให้นานกว่านี้อีกหน่อยว่าคนเจ้าชู้อย่างคาวีจะเปลี่ยนไปได้จริงหรือเปล่า
“อ๊ายย..ฮ่าๆๆๆ”
ริมชายหาดตอนนี้ดูจะครึกครื้นเป็นพิเศษเพราะมีแต่เสียงหัวเราะร่าของคะนิ้งที่กำลังถูกคนเป็นพ่อนั้นพาขี่คอวิ่งเล่น
“ค่อยๆวิ่งตาสิงห์เดี๋ยวลูกก็หล่นหรอก”
อิงอรคอยส่งเสียงปรามอยู่ไม่ขาดเมื่อเห็นราชสีห์พาเจ้าก้อนกลมเล่นอะไรโลดโผน
“ตาสิงห์ไม่ปล่อยให้ยัยหนูหล่นหรอกค่ะคุณแม่”
เปรมฤดีเห็นแม่สามีเอาแต่ห่วงเหลนตัวกลมเธอจึงรีบไปจูงมือหญิงชรามานั่งที่ม้านั่งด้วยกันเพราะเชื่อว่าอย่างไรราชสีห์ก็ไม่ปล่อยให้ลูกทั้งคนหล่นพื้นอยู่แล้ว
“ดูท่ายัยหนูจะชอบโลดโผนด้วยนะนั่นน่ะ..ฮ่าๆๆ”
สุรชัชนั่งหัวเราะร่าดูว่าแม่ตนห่วงคะนิ้งเกินเหตุแต่เขามองว่าการเล่นโลดโผนนั่นคือของชอบหลานสาวเขาเลย
“นั่นเล่นอะไรกัน..เสียงคะนิ้งหัวเราะร่าเลย”
พอใจเดินออกมานอกบ้านได้ก็ได้ยินเสียงคะนิ้งหัวเราะร่ามาแต่ไกลก่อนจะชะเง้อมองไปที่ริมหาดเห็นราชสีห์พาคะนิ้งขี่คอวิ่งเล่นอยู่ไกลๆจึงได้รู้สาเหตุของความสนุกเจ้าก้อนกลมแล้ว
“ของชอบสองพ่อลูก..”
สายธารอมยิ้มอ่อนเธอเห็นภาพนี้ประจำเพราะอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์แทบทุกวันตอนเย็นก่อนทานข้าวพ่อลูกจะต้องเล่นกันแบบนี้
“ขี่คอวิ่งเนี่ยนะ”
“เล่นกันประจำเลย..บางคืนละเมอหัวเราะให้พ่อพาขี่คออีก”
“ฮ่าๆๆ..ขนาดนั้นเลยเหรอ”
สองสาวคุยไปเดินไปจนมาถึงเรียบชายหาดที่ทุกคนอยู่พร้อมหน้ากันที่นี่
“มีความสุขกันจังเลยนะ”
เสียงของใครบางคนที่ดังแข็งกร้าวขึ้นทำให้ทุกคนหันมองกันเป็นตาเดียวไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นกชกรที่อยู่ในชุดเดรสสีดำและในมือถือซองอะไรบางอย่างเอาไว้เธอมองจ้องมายังทุกคนด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไรนัก
“หมอแก้ว..มาที่นี่ได้ยังไงคะ”
พอใจถึงกับขมวดคิ้วเมื่อเห็นกชกรมาโผล่ที่นี่
“สวัสดีทุกคนนะคะ”
กชกรไม่ได้ตอบคำถามของพอใจเธอเลือกที่จะหันมาสวัสดีผู้หลักผู้ใหญ่ที่นั่งกันอยู่ตรงหน้า
“คุณมาที่นี่ได้ยังไง”
ราชสีห์ถึงกับตัวชาวาบเมื่อเห็นกชกรที่เธอเขารีบส่งคะนิ้งให้กับคาวีและเดินเข้ามาถามหญิงสาวด้วยท่าทีร้อนใจด้วยหากเธอมาพูดอะไรที่ไม่สมควรจะพูดคงเป็นเรื่องไม่ดีแน่
“ฉันก็มาตามพ่อของลูกฉันให้รับผิดชอบยังไงล่ะคะ”
“พ่อของลูก”
เปรมฤดีเริ่มมีสีหน้าตรึงเครียดเช่นทุกคนในตอนนี้เพราะไม่รู้ว่าลูกชายของเธอคนไหนเป็นโจทย์ในเหตุการณ์นี้
“นี่ผลตรวจฉันท้อง..กับคุณสิงห์”
กชกรยื่นซองสีขาวให้กับพอใจสายธารที่ยืนแน่นิ่งอยู่ในคราแรกตอนนี้เธอแทบยืนไม่อยู่เมื่อได้ยินว่ากชกรพูดว่าท้องกับสามีของตัวเอง
“จริงเหรอคะคุณสิงห์”
พอใจกางผลตรวจออกอ่านก็อ้าปากค้างหันมาถามราชสีห์ที่เอาแต่ยืนหน้าบึ้งตึงเงียบเป็นเป่าสากสายธารเริ่มมองคนเป็นสามีด้วยแววตาไหววูบเพราะเขาเอาแต่หลบสายตาของเธอและไม่ยอมเอ่ยปากปฏิเสธใดๆแค่นี้เธอก็พอจะเดาออกว่าทุกอย่างน่าจะเป็นความจริง
“คืนวันแต่งงานของคุณสิงห์วันนั้นเค้าอยู่กับฉันทั้งคืน”
“ตาสิงห์”
ตอนนี้ทุกคนเพ่งเล็งมายังราชสีห์เป็นตาเดียวเพราะอยากจะให้เขานั้นปฏิเสธอะไรออกมาบ้างโดยเฉพาะสายธารยิ่งเห็นเขานิ่งเท่าไรใจของเธอก็ยิ่งสลายเท่านั้น
“สาย”
พอใจรีบประคองร่างเพื่อนที่กำลังจะล้มลงกองกับพื้นเอาไว้หน้าสายธารซีดเซียวจนพอใจเริ่มใจไม่ดีไม่อยากให้เรื่องเป็นทุกอย่างที่กชกรพูดแต่เธอก็ปฏิเสธต่อผลตรวจที่เห็นไม่ได้แถมราชสีห์ก็ยังไม่ปฏิเสธอะไรออกมาอีก
“สายธาร..”
ราชสีห์รีบเข้าไปอุ้มร่างบางของภรรยาแล้วสาวเท้าเข้าไปในบ้านทันทีเขารู้ว่าสายธารคงเสียใจมากแต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้เพราะวันนั้นเขามีสัมพันธ์กับกชกรจริงแต่เป็นเรื่องที่ไม่ได้ตั้งใจและไม่ได้คิดว่าจะมีปัญหาส่งผลมาถึงตอนนี้
ตอนนี้ราชสีห์ให้พอใจดูแลสายธารอยาในห้องส่วนเข้าก็ออกมาเคลียปัญหาพร้อมทุกคนที่ห้องรับแขก
“ที่ฉันมาที่นี่เพื่อที่จะต้องบอกให้คุณได้รับรู้ผลการกระทำของคุณและคุณต้องรับผิดชอบฉันเพราะฉันกำลังท้องลูกของคุณ “
กชกรเอ่ยเสียงดังฟังชัดให้ทุกคนได้ยินพร้อมกันเพราะที่เธอมาที่นี่ก็เพื่อที่จะมาแจ้งให้ทุกคนได้รับรู้ผลการกระทำของราชสีห์
ตอนนี้ใจของทุกคนร้อนรนอยากจะให้ราชสีห์ปริปากพูดเต็มทีแต่ก็ต้องเงียบเอาไว้เพราะอยากจะให้ราชสีห์เปิดปากมาเสียก่อนว่าต้องการจะแก้ปัญหานี้อย่างไร
“ได้...ผมจะรับผิดชอบถ้าตรวจแล้วเด็กในท้องคุณเป็นลูกของผม..ผมจะรับผิดชอบดูแลส่งเสียค่าเลี้ยงดูของเด็กคนนี้ทั้งหมดส่วนคุณผมคงรับผิดชอบได้แค่เงินเท่านั้นตามที่ผมบอกคุณไปครั้งนั้น”
ราชสีห์เริ่มปริปากพูดทำลายความเงียบที่มีมาครู่ใหญ่แต่ดูท่าคำตอบของราชสีห์จะไม่เป็นที่ถูกใจกชกรเอาเสียเลย
“คุณจะไม่รับผิดชอบฉัน..ฉันเป็นแม่ของลูกคุณนะคะ”
“ไม่ใช่ว่าฉันไม่เห็นใจเธอนะ...หากเด็กในท้องเป็นลูกตาสิงห์จริงพวกเรายินดีรับผิดชอบส่วนเธอต้องการค่าเสียหายเท่าไร..ฉันชดใช้ให้เธอแต่ถ้าจะให้ตาสิงห์มาตบแต่งเธอเป็นเมียอีกคนด้วยคงเป็นไปไม่ได้เพราะเมียเค้าก็อยู่ทั้งคน..”เปรมฤดีรู้สึกไม่ถูกชะตากชกรเท่าไรเธอเข้าใจได้ว่ากชกรคงต้องการให้ราชสีห์ตบแต่งรับเธอมาอยู่ในครอบครัวแต่จะทำเช่นนั้นได้อย่างไรในเมื่อลูกชายเธอมีสายธารอยู่แล้วทั้งคน“แต่งงานกับฉันมันยากอะไรในเมื่อ..กับฆาตกรที่ฆ่ายัยเกรซคุณยังแต่งงานด้วยได้เลยอย่าลืมสิว่าลูกคุณทั้งคนในท้องยัยเกรซตายเพราะใคร”เมื่อเห็นว่าทุกคนในครอบครัวนี้มีทีท่าไม่ต้อนรับเธอกชกรจึงเริ่มอาละวาดออกมาด้วยความไม่พอใจ“หึ่..ยังจะเอาเรื่องนี้มาพูดอีก...ลูกในท้องเกรซไม่ใช่ลูกผมคุณก็รู้ดีอยู่แก่ใจไม่ใช่หรือไง”ทั้งราชสีห์และคาวีต่างก็มองกชกรด้วยความขุ่นเคืองเพราะรู้ว่าหญิงสาวรู้อยู่แก้ใจว่าความจริงเป็นเช่นไรยังจะหน้าด้านพูดเพื่อย้ำปมในใจของราชสีห์“เอาอะไรมาพูด”“ลูกในท้องเกรซเป็นลูกหมอณัฐ...คุณตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ต้องการให้ผมรู้สึกทรมานไปทั้งชีวิตอย่างนั้นหรือไง”ราชสีห์เห็นทีเขาจะต้องต่อว่าเธอเรื่องนี้เสียหน่อยทั้ง
“เธออาจจะอยากให้ครอบครัวเราพังเพราะแค้นฉัน”สาวเจ้ายกมือปาดน้ำตาลวกๆเธอคิดว่าที่กชกรทำทั้งหมดก็เพื่อทำลายครอบครัวของเธอตามที่หญิงสาวได้เคยพูดเอาไว้เมื่อครั้งที่เจอเธอครั้งก่อนนั้น“ฉันไม่อยากเห็นน้ำตาของคนที่ฉันรักเลย...ฉันขอโทษจริงๆ..ขอโทษ”ราชสีห์พยุงร่างบางให้ลุกขึ้นก่อนจะรวบร่างบางมาไว้ในอ้อมกอดลูบหัวทุยของเธอเบาๆพร้อมพูดความในใจด้วยเสียงสั่นเครือสายธารได้แต่กอดเอวหนาเอาไว้แน่นใบหน้านวลซบอยู่กับอกแกร่งเธอไม่อยากนึกถึงเรื่องที่กชกรพูดเพราะไม่อยากต้องแบ่งคนรักของเธอให้ใครทั้งนั้นโชคดีเหลือเกินที่กชกรไม่ได้ท้องจริงๆแต่หากเป็นไปได้เธอก็ไม่อยากให้ราชสีห์ไปมีสัมพันธ์อะไรกับกชกรเลยสามวันต่อมาตอนนี้ทุกคนกลับมาที่กรุงเทพกันเรียบร้อยแล้วเพราะเริ่มไม่มีความสนุกเมื่ออยู่ที่หัวหินเพราะมีคนไปทำให้เสียบรรยากาศการพักผ่อนของครอบครัวอิงอรและพอใจก็กลับมาที่กรุงเทพด้วยเช่นกันเพราะอิงอรต้องการที่จะสะสางเรื่องบางอย่างด้วยตัวเอง“พรุ่งนี้ย่าจะไปหาหมอแก้วหนูพอกับตาวีไปเป็นเพื่อนย่าหน่อยนะ”“ไปทำอะไรคะคุณย่า”“จัดการกับคนโกหกให้มายุ่งกับครอบครัวตาสิงห์ไม่ได้”“ขอรายละเอียดเพิ่มเติมอีกนิดได้หรือเปล่าครับ
หลายวันต่อมาหลังจากที่อิงอรเริ่มสงสัยในกชกรเธอก็เริ่มจ้างให้คนตามสืบเรื่องราวให้ละเอียดขึ้นจนได้รู้ว่ากชกรนั้นเคยมีประวิติการักษาอาการทางจิตและตอนนี้ก็ยังต้องกินยาอยู่เป็นประจำอีกเรื่องที่ทุกคนตกใจกันไปตามๆกันเมื่อรู้เรื่องก็คือคำสารภาพของตรีทศที่สารภาพทุกอย่างว่าเรื่องการตายของกัญญาเป็นฝีมือของกชกรทั้งหมดแต่เขาไม่รู้จริงๆว่าแรงจูงใจที่กชกรทำไปนั้นเป็นเพราะอะไรเขาเพียงแค่ได้เงินว่าจ้างจากกชกรและมีพันธ์ลับๆกันเท่านั้นคนที่ช่วยเหลือในแผนการของกชกรก็คือหมอเปรมณัฐเพระถูกกชกรขู่ว่าหากไม่ช่วยเธอจะเอาเรื่องที่กัญญาท้องกับเปรมณัฐไปบอกกับครอบครัวเปรมณัฐให้ได้รับรู้และยังขู่อีกว่าหากราชสีห์รู้เรื่องที่เปรมณัฐเป็นชู้กับกัญญาราชสีห์ไม่เอาหมอเปรมณัฐไว้แน่นอนเปรมณัฐจึงต้องทำตามที่กชกรบอกทุกอย่างอีกทั้งลายมือที่เขียนในจดหมายของกัญญาที่อยู่ในมือตำรวจอิงอรก็สามารถทำเรื่องขอให้ตรวจสอบใหม่ได้ในเวลาไม่นานนักและผลตรวจเทียบกับน้ำหนักลายเซ็นของเอกสารที่กัญญาเคยเซ็นก็ออกมาว่าลายมือในจดหมายไม่ใช่ของกัญญาแต่ดันไปตรงกับน้ำหนักลายมือของกชกรตอนนี้กชกรจึงมีหมายจับออกมาเรียบร้อย“ไม่น่าเชื่อว่าพี่จะทำกับน้องได้
“ดูๆไปแล้ว...ที่เธอเป็นแบบนี้ก็คงจะเพราะครอบครัวนะครับพี่สิงห์”สองหนุ่มกลับจากสถานีตำรวจได้ก็รีบขับรถตรงมาที่โรงพยาบาลสองพี่น้องพูดคุยกันด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างหดหู่เพราะสาเหตุส่วนหนึ่งที่ทำให้กชกรเป็นแบบนี้ก็น่าจะเป็นเพราะปมในวัยเด็ก“ก็ส่วนหนึ่ง...แต่มันก็อยู่ที่ตัวเธอด้วยที่มองแต่ด้านมืดจนมันทำร้ายตัวเองแบบนี้...หวังว่าวันนึงเธอจะคิดได้”ราชสีห์ที่มีอารมณ์โกรธกชกรในคราแรกอยู่มากตอนนี้กลับเปลี่ยนเป็นเวทนาสงสารเพราะเขารู้ว่าคนที่อยู่กับอคติและปมอดีตมันทุกข์แค่ไหนเขาเองก็เคยผ่านมาแล้วแถมตอนนั้นยังทำร้ายสายธารจนปางตายอีกด้วย“คุณสิงห์”สายธารที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยเธอเห็นหน้าสามีกลับมาได้ก็รีบเรียกหาเพราะยังมีอาการกลัวกับเหตุการณ์ก่อนหน้าแม้นตอนนี้จะมีทั้งพ่อแม่สามีอยู่เป็นเพื่อนก็ยังไม่อุ่นใจเท่ากับได้อยู่ใกล้กับชายหนุ่ม“เป็นยังไงบ้าง”คนตัวโตรีบสาวเท้าโผเข้ามาหาภรรยารักเขาเป็นห่วงหญิงสาวจนสุดหัวใจก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากมนเบาๆ“หมอยังไม่ให้ลุกไปไหนหนูสายอยู่ในภาวะเครียดมดลูกเลยบีบตัว”เปรมฤดีเป็นคนเอ่ยตอบให้ลูกชายเธอได้รับรู้เพราะคืนนี้ราชสีห์คงต้องนอนเฝ้าสายธารที่นี่“แล้วเรื่องที่โรง
“คุณวีไปคบกับพอใจตอนไหนทำไมฉันไม่รู้เลยคะ”หลังจากกลับมาจากโรงพยาบาลได้สายธารก็ได้มีโอกาสคุยกับสามีเธอเรื่องนี้เสียที“ไม่รู้เหมือนกัน”ราชสีห์อมยิ้มอ่อนพร้อมกับส่ายหัวไปมา“อย่าบอกนะคะว่าคุณวี..พูดขึ้นมาเอง”สายธารขมวดคิ้วหากเป็นเช่นที่เธอคิดพอใจฟื้นมารู้ว่าคาวีพูดอะไรกับพ่อแม่ของตัวเองได้อาละวาดคาวีแน่“รอดูตอนพอใจฟื้นละกัน”เรื่องนี้ราชสีห์เห็นว่าจะจริงหรือไม่จริงก็ต้องรอดูตอนพอใจฟื้นแต่ที่เป็นเรื่องจริงที่เขารู้ได้ก็คือน้องชายของเขาจริงจังกับพอใจแน่นอนวันเวลาพ้นผ่านนานแรมปีตอนนี้สายธารก็ได้ให้กำเนิดลูกชายแฝดตัวกลมทั้งสองได้หกเดือนแล้วคะนิ้งเองก็คอยทำหน้าที่พี่สาวที่แสนดีช่วยคนเป็นแม่ดูแลน้องๆไม่ห่างหลังจากกลับมาจากโรงเรียนส่วนราชสีห์ก็ละมือจากงานพักใหญ่ให้อาทิตย์เป็นคนดูแลบริษัทและอาศัยให้พ่อของเขาช่วยบริหารงานบ้างบางครั้งที่ต้องตัดสินใจงานใหญ่เพราะสงสารภรรยารักที่ต้องดูแลลูกคนเดียวถึงสามคนเขาคิดผิดไปเสียแล้วว่าจะมีลูกหลายๆคนเพราะแค่เจ้าแฝดมาเติมเต็มครอบครัวก็ทำเอาเหนื่อยแทบลากเลือดเลยทีเดียวทางด้านคาวีตั้งแต่ที่พอใจฟื้นมาได้และรู้ว่าคาวีพูดอะไรกับพ่อแม่เธอก็โกรธมากจนไม่ยอมคุยก
ค่ำคืนแห่งความโศกเศร้าราชสีห์นักธุรกิจไฮโซหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุมถึงกลางอกนั่งไขว่ห้างบนโซฟาแบรนด์หรูราคาแพงดื่มน้ำเมาอยู่ในเพนท์เฮ้าส์สุดหรูใบหน้าคมหล่อเหล่าตอนนี้แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอลนัยน์ตาปรือเยิ้มแดงก่ำมีน้ำตาคลอเล็กน้อยเสียใจกับเรื่องที่เกิดกับคนรักของตนที่กำลังจะแต่งงานด้วยกันแต่เธอกลับต้องมาจากเขาไปก่อนด้วยเหตุเพราะการทำงานที่ผิดพลาดของหมอสาวในโรงพยาบาลของเขาเองชายหนุ่มเสียใจจนแค้นคนที่เป็นต้นเหตุทำให้กัญญาหญิงสาวที่เขาเลือกให้เป็นคู่ชีวิตหลังจากที่รู้ว่าเธอท้องอีกไม่กี่เดือนก็จะถึงกำหนดการแต่งงานของเขาและเธอแต่วันนั้นมันก็ไม่มีแล้วณ บ้านหลังเล็กใจกลางเมืองที่มีอาณาเขตพื้นที่ประมาณสองงานเป็นสมบัติของพ่อแม่สายธารทิ้งเอาไว้ให้ก่อนที่พวกท่านจะเสียตอนนี้สายธารและพอใจหมอสาวอีกคนที่เป็นเพื่อนกันกำลังช่วยกันเก็บกระเป๋าเพราะพอใจต้องการให้สายธารนั้นหนีด้วยรู้ดีว่าราชสีห์คงไม่ปล่อยให้สายธารมีชีวิตอยู่ต่อไปแน่นอนด้วยเหตุผลที่ว่าสายธารเป็นต้นเหตุทำให้กัญญารับผลวินิจฉัยของสายธารไม่ได้ว่าเธอนั้นเป็นมะเร็งมดลูกระยะสุดท้ายจึงเขียนจดหมายลาตายก่อนจะไปผูกคอตายอยู่ในห้องเก็บของขอ
ซ่า..ซ่า...เสียงทะเลซัดสาดมาที่ริมหาดในตอนเช้ามีสายธารยืนกอดอกมองทอดไปที่ชายหาดอยู่ริมระเบียงบ้านไม้หลังไม่ใหญ่มากนักแต่มีอาณาเขตพื้นที่กว้างขวางติดริมทะเลเธอขับรถมาถึงประจวบคีรีขันธ์เกือบเช้าตั้งแต่มาถึงเธอก็นอนไม่หลับจนถึงตอนนี้ผิดกับลูกสาวตัวกลมของเธอที่ไม่รู้อะไรเลยว่าตัวเองกำลังอยู่ที่ไหนยังหลับสบายไม่รู้เรื่องรู้ราวหากตอนนี้เป็นการมาเที่ยวพักผ่อนตอนนี้สายธารคงอารมณ์ดีไม่น้อยแต่ติดตรงที่เธอต้องมาอยู่ที่นี่เพื่อเอาชีวิตรอดจึงมีความหดหู่อยู่ภายในใจพอสมควร“คุณแม่...”เสียงเรียกที่ดังออกมาจากในห้องนอนทำให้สายธารที่กำลังยืนครุ่นคิดอะไรในสมองหลุดจากภวังค์รีบหมุนตัวกลับไปเข้าไปในบ้านทันที“คนเก่งของแม่ตื่นแล้วเหรอคะ”หญิงสาวนั่งริมเตียงนอนยกอุ้มเด็กหญิงตัวกลมที่กำลังหัวยุ่งเหยิงเพราะเพิ่งตื่นนอนมาหอมฟอดใหญ่เห็นทีลูกเธอจะเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เธอยิ้มได้ในเวลาเช่นนี้“อยู่ที่ไหน”ดวงตากลมโตของเด็กหญิงมองไปรอบๆห้องอย่างไม่คุ้นเคยก่อนจะเอ่ยถามคนเป็นแม่อย่างอยากรู้คำตอบ“คุณแม่พาคะนิ้งมาอยู่ติดทะเลชอบหรือเปล่าคะ”สายธารอุ้มลูกสาวของเธอเดินออกมาจากห้องนอนมาที่ระเบียงบ้านเพื่อให้คะนิ้งนั้นได
สามวันต่อมาห้างสรรพสินค้า“ของทุกอย่างฉันซื้อตามที่สั่งครบแล้วกำลังจะส่งไปให้อีกสองสามวันน่าจะถึง”“ขอบใจมากนะพอ”“ไม่เป็นไรแค่นี้นะ”พอใจอยู่ในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้นใส่รองเท้าแตะธรรมดาปล่อยผมสลวยใส่แว่นหนาไม่ได้แต่งหน้าเธอวางหูได้ก็รีบเข็นรถเข็นไปที่รถเก๋งของเธอในลานจอดวันนี้เป็นวันหยุดของพอใจเธอจึงออกมาหาซื้อของใช้ของสายธารและคะนิ้งที่ห้างสรรพสินค้าส่งไปให้ที่ประจวบด้วยไม่อยากให้เพื่อนเธอออกไปเพ่นพ่านที่ไหนในตอนนี้เมื่อยกของเข้าหลังรถได้เธอก็เดินลากรถเข็นไปเก็บก่อนจะขับออกจากห้างไปที่ไปรษณีย์เพื่อส่งของให้สายธารทันทีโดยที่ไม่ได้รู้ตัวว่ากำลังมีใครบางคนตามจับตาดูเธออยู่ห่างๆไปรษณีย์ปึก..”ว้ายยย.”ขณะที่กำลังง่วนอยู่กับการขนของที่ท้ายรถหลังจากมาจอดในไปรษณีย์จู่ๆเธอก็ต้องล้มลงเมื่อมีใครบางคนเดินเข้ามาชนเธออย่างจังแกร๊กก.. เสียงแกร็กที่ดังอยู่ในตอนนี้ก็คือเสียงของว่านตาของพอใจที่กำลังถูกรองเท้าผ้าใบราคาแพงเหยียบจนแตกหัก“ผมขอโทษครับ”คาวีแสร้งทำหน้านตาตื่นรีบพยุงหญิงสาวให้ลุกยืนขึ้นพร้อมเอ่ยคำขอโทษเธอ“ไม่เป็นไรค่ะ..เอ่อ..แว่นฉัน”พอใจรีบนั่งลงควานหาแว่นเพราะตอนนี้เธอม