ตอนที่33 ร้ายกาจ

“ไม่ใช่ว่าฉันไม่เห็นใจเธอนะ...หากเด็กในท้องเป็นลูกตาสิงห์จริงพวกเรายินดีรับผิดชอบส่วนเธอต้องการค่าเสียหายเท่าไร..ฉันชดใช้ให้เธอแต่ถ้าจะให้ตาสิงห์มาตบแต่งเธอเป็นเมียอีกคนด้วยคงเป็นไปไม่ได้เพราะเมียเค้าก็อยู่ทั้งคน..”

เปรมฤดีรู้สึกไม่ถูกชะตากชกรเท่าไรเธอเข้าใจได้ว่ากชกรคงต้องการให้ราชสีห์ตบแต่งรับเธอมาอยู่ในครอบครัวแต่จะทำเช่นนั้นได้อย่างไรในเมื่อลูกชายเธอมีสายธารอยู่แล้วทั้งคน

“แต่งงานกับฉันมันยากอะไรในเมื่อ..กับฆาตกรที่ฆ่ายัยเกรซคุณยังแต่งงานด้วยได้เลยอย่าลืมสิว่าลูกคุณทั้งคนในท้องยัยเกรซตายเพราะใคร”

เมื่อเห็นว่าทุกคนในครอบครัวนี้มีทีท่าไม่ต้อนรับเธอกชกรจึงเริ่มอาละวาดออกมาด้วยความไม่พอใจ

“หึ่..ยังจะเอาเรื่องนี้มาพูดอีก...ลูกในท้องเกรซไม่ใช่ลูกผมคุณก็รู้ดีอยู่แก่ใจไม่ใช่หรือไง”

ทั้งราชสีห์และคาวีต่างก็มองกชกรด้วยความขุ่นเคืองเพราะรู้ว่าหญิงสาวรู้อยู่แก้ใจว่าความจริงเป็นเช่นไรยังจะหน้าด้านพูดเพื่อย้ำปมในใจของราชสีห์

“เอาอะไรมาพูด”

“ลูกในท้องเกรซเป็นลูกหมอณัฐ...คุณตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ต้องการให้ผมรู้สึกทรมานไปทั้งชีวิตอย่างนั้นหรือไง”

ราชสีห์เห็นทีเขาจะต้องต่อว่าเธอเรื่องนี้เสียหน่อยทั้งที่เขาไม่อยากจะพูดถึงกัญญาตอกย้ำความโง่ของตัวเองอีกแล้วแต่เมื่อกชกรยังชอบที่จะพูดเป็นกระตุ้นปมในใจของเขาก็จำเป็นต้องพูดให้เธอรู้ว่าเขารู้ความจริงทุกอย่าง

“ใช่..ฉันไม่ต้องการให้คุณมีความสุขกับสายธาร..เธอไม่สมควรได้รับความรักที่ดีเพราะเธอเป็นต้นเหตุทำให้น้องฉันตาย”

“ตอนแรกผมก็คิดแบบคุณ...แต่หลังจากที่เลิกอคติผมก็เข้าใจได้ว่าการตัดสินใจจบชีวิตมันเป็นความคิดของเกรซเองสายธารไม่ได้ผิดไปซะทุกอย่าง”

“ท่าทางจะหลงเมียคุณมากเลยสินะคะ...ได้..ถ้าคุณไม่รับผิดชอบฉันจะเอาเด็กคนนี้ออก”

คำพูดของกชกรทำเอาคนในที่นี้ตกใจกันไปตามๆกันทั้งยิ่งทำให้อิงอรมองหญิงสาวไม่ดีเพราะเธอเห็นว่ามันไม่สมเหตุสมผลเท่าไรที่จะเอาเด็กในท้องมาเป็นข้อต่อรองหากกชกรจะมาเป็นสะใภ้ของเธอคุณสมบัติในการเป็นแม่คนก็ไม่ผ่านตาเธอแล้ว

“คุณจะเอาความเป็นความตายของชีวิตบริสุทธิ์มาเล่นไม่ได้..”

ราชสีห์ลุกขึ้นพรวดแม้นเขาจะยังไม่รู้ว่าเด็กในท้องของกชกรเป็นลูกของเขาหรือไม่แต่เขาก็ไม่ใจร้ายใจดำจนกระทั่งไม่สนใจอะไรเลย

“ท่าทางจะอยากเป็นเมียหลานฉันเสียเหลือเกินนะ...ยอมฆ่าได้แม้กระทั้งลูกตัวเองเพราะผู้ชายไม่สนใจ”

อิงอรลุกขึ้นมาจับข้อมือของกชกรเอาไว้ทั้งพูดกับหญิงสาวด้วยท่าทีและถ้อยคำที่ไม่ได้รักษาน้ำใจ

“ท้องไม่มีพ่อ...ฉันก็อายเป็นนะคะ”

กชกรหันมาตวัดหางตาใส่หญิงชราด้วยความไม่พอใจที่อีกฝ่ายรู้ทัน

“หนูสายก็เคยเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวไม่เห็นเธอจะอายอะไรเลย..ยังไงฉันก็คงให้ตาสิงห์รับผิดชอบได้แค่ลูกหากไม่พอใจจะทำอะไรก็เรื่องของเธอ”

อิงอรเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยคำขาดออกมาทั้งยังมีสีหน้าระรื่นอมยิ้มอ่อนไม่ได้สนใจว่ากชกรนั้นจะทำอะไรกับเด็กในท้องแม้แต่นิดเดียว

“ขอตัวนะคะ”

หญิงสาวที่เห็นว่าตนกำลังเสียเปรียบเห็นทีจะต้องกลับไปตั้งหลักใหม่เสียก่อนเธอจึงรีบสะบัดข้อมือออกจากมือของอิงอรและเดินออกจากบ้านไปทันที

“คุณแม่คะถ้าเธอไปเอาเด็กออกจริงล่ะคะ..”

เปรมฤดีหน้าเสียที่เห็นแม่สามีเธอยื่นคำขาดกับกชกรไปแบบนั้นหากในท้องของหญิงสาวเป็นหลานของเธอจริงคงไม่ดีแน่ถ้ากชกรจะไปเอาออก

“หึ่ๆ...ไม่หรอก..เธอไม่มีอะไรจะให้เอาออก..”

อิงอรหัวเราะในลำคอเบาๆที่เธอยิ้มได้เพราะเธอรู้ได้จากการจับชีพจรของกชกรหญิงสาวไม่สามารถจะทำแท้งได้เพราะเธอไม่ได้ท้องจริงๆผลตรวจนั่นก็คงจะปลอมด้วยดูท่าผู้หญิงคนนี้ช่างวางแผนมาอย่างดิบดีเสียเหลือเกิน

“หมายความว่ายังไงคะ”

เปรมฤดียังคงมีสีหน้าสงสัยไม่เข้าใจที่แม่สามีพูดเท่าไรไม่ใช่แค่เปรมฤดีเท่านั้นแต่เป็นทุกคนที่สงสัยเหมือนกัน

“เธอไม่ได้ท้อง”

“จริงเหรอครับคุณย่า”

ราชสีห์ถึงกับต้องรีบถามย่าตนให้แน่ใจอีกครั้ง

“ก็จริงน่ะสิชีพจรปกติอย่างนั้นย่าทายไม่ผิดหรอก...แต่เรานี่นะไปทำอะไรแบบนั้นในคืนแต่งงานได้ยังไง”

ว่าจบก็บิดแขนหลานชายด้วยความหมั่นไส้หนึ่งครั้งที่แต่งงานแล้วยังจะมีเรื่องผู้หญิงอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องแถมยังเป็นพี่สาวของผู้หญิงที่เคยคบหาอีกด้วย

“โอ้ยๆ..คุณย่า...ผมไม่ได้ตั้งใจครับ”

“ต่อไปนี้อย่าให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก..ไม่อย่างนั้นไม่ต้องมาเรียกย่าว่าย่า”

“ครับคุณย่า..”

“ผู้หญิงคนนี้ร้ายลึกนัก...ท่าทางอยากจะได้แกจนตัวสั่นถึงได้กล้าโกหกหน้าด้านๆได้”

“ผมก็ไม่คิดว่าเธอจะร้ายขนาดนี้”

ราชสีห์ไม่คิดเลยว่ากชกรจะเป็นคนแบบนี้ไปได้แสดงว่าผลตรวจที่พอใจอ่านในคราแรกก็คงถูกกชกรจะปลอมเสียเนียนด้วยเช่นกัน

“เข้าไปหาเมียแกได้แล้ว..ไปขอโทษเธอซะ...เรื่องแม่นั่นย่าจัดการเอง”

อิงอรเห็นทีต้องยื่นมือช่วยหลานเธอเสียแล้วไม่เช่นนั้นผู้หญิงหน้าด้านอย่างกชกรไม่ยอมจบง่ายๆแน่นอนแม้นเธอจะไม่ได้ท้องจริงๆแต่หลานชายเธอก็ดันไปมีสัมพันธ์กับกชกรไปแล้วหากเธอเอาข้อนี้มาอ้างเรื่อยเปื่อยอีกครั้งเกรงว่าชีวิตคู่ของหลานเธอน่าจะระหองระแหงแน่นอน

ตั้งแต่ที่สายธารฟื้นขึ้นได้เธอก็เอาแต่นั่งนิ่งเงียบเก็บตัวอยู่แต่ในห้องไม่พูดไม่จากับใครแม้นจะรู้ว่ากชกรนั้นไม่ได้ตั้งท้องจริงๆอย่างที่เธออ้างแต่สายธารก็ยังทำใจได้ยากกับเรื่องที่ราชสีห์ไปมีสัมพันธ์กับกชกรถึงตอนนั้นเขากับเธอยังไม่ได้รักกันก็เถอะแต่ก็เป็นคืนที่เธอนั้นแต่งงานกับเขา

“ฉันขอโทษ...”

ราชสีหืเข้ามาสวมกอดร่างบางที่กำลังนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างยามค่ำคืนเขาปล่อยให้ทุกอย่างอยู่ในความเงียบต่อไปไม่ได้ปวดหัวใจเมื่อเห็นหญิงสาวจะต้องมีน้ำตาเพราะเขา

“มันทำใจยากจังเลยนะคะ...ทั้งที่ฉันก็รู้อยู่แกใจว่าตอนนั้นคุณก็มีสิทธิ์ที่จะยุ่งกับคนอื่น”

สายธารเอ่ยเสียงแหบปนสะอื้นเธอยกมือกุมมือหนาของชายหนุ่มเอาไว้หลวมๆเข้าใจทุกอย่างดีแต่เพียงแค่ในใจยังทำใจยอมรับได้ไม่ดีเท่าไรนักช่วงนี้อารมณ์ของเธอมันช่างอ่อนไหวง่ายเสียเหลือเกิน

“ตอนนั้นฉันไม่ได้ตั้งใจ...ไม่คิดว่าหมอแก้วจะสร้างเรื่องแบบนี้ได้”

ใบหน้าคมก้มลงจูบกระหม่อมของคนรักเขารู้สึกผิดมากจริงๆหากก่อนหน้าได้มีโอกาสบอกเรื่องราวเหล่านี้กับเธอก่อนคงดีแต่ด้วยความที่ไม่ได้ฉุกคิดว่ากชกรจะร้ายกาจเขาจึงคิดว่าเธอจะจบไปตั้งแต่วันนั้นแล้ว