“ไม่ใช่ว่าฉันไม่เห็นใจเธอนะ...หากเด็กในท้องเป็นลูกตาสิงห์จริงพวกเรายินดีรับผิดชอบส่วนเธอต้องการค่าเสียหายเท่าไร..ฉันชดใช้ให้เธอแต่ถ้าจะให้ตาสิงห์มาตบแต่งเธอเป็นเมียอีกคนด้วยคงเป็นไปไม่ได้เพราะเมียเค้าก็อยู่ทั้งคน..”
เปรมฤดีรู้สึกไม่ถูกชะตากชกรเท่าไรเธอเข้าใจได้ว่ากชกรคงต้องการให้ราชสีห์ตบแต่งรับเธอมาอยู่ในครอบครัวแต่จะทำเช่นนั้นได้อย่างไรในเมื่อลูกชายเธอมีสายธารอยู่แล้วทั้งคน
“แต่งงานกับฉันมันยากอะไรในเมื่อ..กับฆาตกรที่ฆ่ายัยเกรซคุณยังแต่งงานด้วยได้เลยอย่าลืมสิว่าลูกคุณทั้งคนในท้องยัยเกรซตายเพราะใคร”
เมื่อเห็นว่าทุกคนในครอบครัวนี้มีทีท่าไม่ต้อนรับเธอกชกรจึงเริ่มอาละวาดออกมาด้วยความไม่พอใจ
“หึ่..ยังจะเอาเรื่องนี้มาพูดอีก...ลูกในท้องเกรซไม่ใช่ลูกผมคุณก็รู้ดีอยู่แก่ใจไม่ใช่หรือไง”
ทั้งราชสีห์และคาวีต่างก็มองกชกรด้วยความขุ่นเคืองเพราะรู้ว่าหญิงสาวรู้อยู่แก้ใจว่าความจริงเป็นเช่นไรยังจะหน้าด้านพูดเพื่อย้ำปมในใจของราชสีห์
“เอาอะไรมาพูด”
“ลูกในท้องเกรซเป็นลูกหมอณัฐ...คุณตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ต้องการให้ผมรู้สึกทรมานไปทั้งชีวิตอย่างนั้นหรือไง”
ราชสีห์เห็นทีเขาจะต้องต่อว่าเธอเรื่องนี้เสียหน่อยทั้งที่เขาไม่อยากจะพูดถึงกัญญาตอกย้ำความโง่ของตัวเองอีกแล้วแต่เมื่อกชกรยังชอบที่จะพูดเป็นกระตุ้นปมในใจของเขาก็จำเป็นต้องพูดให้เธอรู้ว่าเขารู้ความจริงทุกอย่าง
“ใช่..ฉันไม่ต้องการให้คุณมีความสุขกับสายธาร..เธอไม่สมควรได้รับความรักที่ดีเพราะเธอเป็นต้นเหตุทำให้น้องฉันตาย”
“ตอนแรกผมก็คิดแบบคุณ...แต่หลังจากที่เลิกอคติผมก็เข้าใจได้ว่าการตัดสินใจจบชีวิตมันเป็นความคิดของเกรซเองสายธารไม่ได้ผิดไปซะทุกอย่าง”
“ท่าทางจะหลงเมียคุณมากเลยสินะคะ...ได้..ถ้าคุณไม่รับผิดชอบฉันจะเอาเด็กคนนี้ออก”
คำพูดของกชกรทำเอาคนในที่นี้ตกใจกันไปตามๆกันทั้งยิ่งทำให้อิงอรมองหญิงสาวไม่ดีเพราะเธอเห็นว่ามันไม่สมเหตุสมผลเท่าไรที่จะเอาเด็กในท้องมาเป็นข้อต่อรองหากกชกรจะมาเป็นสะใภ้ของเธอคุณสมบัติในการเป็นแม่คนก็ไม่ผ่านตาเธอแล้ว
“คุณจะเอาความเป็นความตายของชีวิตบริสุทธิ์มาเล่นไม่ได้..”
ราชสีห์ลุกขึ้นพรวดแม้นเขาจะยังไม่รู้ว่าเด็กในท้องของกชกรเป็นลูกของเขาหรือไม่แต่เขาก็ไม่ใจร้ายใจดำจนกระทั่งไม่สนใจอะไรเลย
“ท่าทางจะอยากเป็นเมียหลานฉันเสียเหลือเกินนะ...ยอมฆ่าได้แม้กระทั้งลูกตัวเองเพราะผู้ชายไม่สนใจ”
อิงอรลุกขึ้นมาจับข้อมือของกชกรเอาไว้ทั้งพูดกับหญิงสาวด้วยท่าทีและถ้อยคำที่ไม่ได้รักษาน้ำใจ
“ท้องไม่มีพ่อ...ฉันก็อายเป็นนะคะ”
กชกรหันมาตวัดหางตาใส่หญิงชราด้วยความไม่พอใจที่อีกฝ่ายรู้ทัน
“หนูสายก็เคยเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวไม่เห็นเธอจะอายอะไรเลย..ยังไงฉันก็คงให้ตาสิงห์รับผิดชอบได้แค่ลูกหากไม่พอใจจะทำอะไรก็เรื่องของเธอ”
อิงอรเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยคำขาดออกมาทั้งยังมีสีหน้าระรื่นอมยิ้มอ่อนไม่ได้สนใจว่ากชกรนั้นจะทำอะไรกับเด็กในท้องแม้แต่นิดเดียว
“ขอตัวนะคะ”
หญิงสาวที่เห็นว่าตนกำลังเสียเปรียบเห็นทีจะต้องกลับไปตั้งหลักใหม่เสียก่อนเธอจึงรีบสะบัดข้อมือออกจากมือของอิงอรและเดินออกจากบ้านไปทันที
“คุณแม่คะถ้าเธอไปเอาเด็กออกจริงล่ะคะ..”
เปรมฤดีหน้าเสียที่เห็นแม่สามีเธอยื่นคำขาดกับกชกรไปแบบนั้นหากในท้องของหญิงสาวเป็นหลานของเธอจริงคงไม่ดีแน่ถ้ากชกรจะไปเอาออก
“หึ่ๆ...ไม่หรอก..เธอไม่มีอะไรจะให้เอาออก..”
อิงอรหัวเราะในลำคอเบาๆที่เธอยิ้มได้เพราะเธอรู้ได้จากการจับชีพจรของกชกรหญิงสาวไม่สามารถจะทำแท้งได้เพราะเธอไม่ได้ท้องจริงๆผลตรวจนั่นก็คงจะปลอมด้วยดูท่าผู้หญิงคนนี้ช่างวางแผนมาอย่างดิบดีเสียเหลือเกิน
“หมายความว่ายังไงคะ”
เปรมฤดียังคงมีสีหน้าสงสัยไม่เข้าใจที่แม่สามีพูดเท่าไรไม่ใช่แค่เปรมฤดีเท่านั้นแต่เป็นทุกคนที่สงสัยเหมือนกัน
“เธอไม่ได้ท้อง”
“จริงเหรอครับคุณย่า”
ราชสีห์ถึงกับต้องรีบถามย่าตนให้แน่ใจอีกครั้ง
“ก็จริงน่ะสิชีพจรปกติอย่างนั้นย่าทายไม่ผิดหรอก...แต่เรานี่นะไปทำอะไรแบบนั้นในคืนแต่งงานได้ยังไง”
ว่าจบก็บิดแขนหลานชายด้วยความหมั่นไส้หนึ่งครั้งที่แต่งงานแล้วยังจะมีเรื่องผู้หญิงอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องแถมยังเป็นพี่สาวของผู้หญิงที่เคยคบหาอีกด้วย
“โอ้ยๆ..คุณย่า...ผมไม่ได้ตั้งใจครับ”
“ต่อไปนี้อย่าให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก..ไม่อย่างนั้นไม่ต้องมาเรียกย่าว่าย่า”
“ครับคุณย่า..”
“ผู้หญิงคนนี้ร้ายลึกนัก...ท่าทางอยากจะได้แกจนตัวสั่นถึงได้กล้าโกหกหน้าด้านๆได้”
“ผมก็ไม่คิดว่าเธอจะร้ายขนาดนี้”
ราชสีห์ไม่คิดเลยว่ากชกรจะเป็นคนแบบนี้ไปได้แสดงว่าผลตรวจที่พอใจอ่านในคราแรกก็คงถูกกชกรจะปลอมเสียเนียนด้วยเช่นกัน
“เข้าไปหาเมียแกได้แล้ว..ไปขอโทษเธอซะ...เรื่องแม่นั่นย่าจัดการเอง”
อิงอรเห็นทีต้องยื่นมือช่วยหลานเธอเสียแล้วไม่เช่นนั้นผู้หญิงหน้าด้านอย่างกชกรไม่ยอมจบง่ายๆแน่นอนแม้นเธอจะไม่ได้ท้องจริงๆแต่หลานชายเธอก็ดันไปมีสัมพันธ์กับกชกรไปแล้วหากเธอเอาข้อนี้มาอ้างเรื่อยเปื่อยอีกครั้งเกรงว่าชีวิตคู่ของหลานเธอน่าจะระหองระแหงแน่นอน
ตั้งแต่ที่สายธารฟื้นขึ้นได้เธอก็เอาแต่นั่งนิ่งเงียบเก็บตัวอยู่แต่ในห้องไม่พูดไม่จากับใครแม้นจะรู้ว่ากชกรนั้นไม่ได้ตั้งท้องจริงๆอย่างที่เธออ้างแต่สายธารก็ยังทำใจได้ยากกับเรื่องที่ราชสีห์ไปมีสัมพันธ์กับกชกรถึงตอนนั้นเขากับเธอยังไม่ได้รักกันก็เถอะแต่ก็เป็นคืนที่เธอนั้นแต่งงานกับเขา
“ฉันขอโทษ...”
ราชสีหืเข้ามาสวมกอดร่างบางที่กำลังนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างยามค่ำคืนเขาปล่อยให้ทุกอย่างอยู่ในความเงียบต่อไปไม่ได้ปวดหัวใจเมื่อเห็นหญิงสาวจะต้องมีน้ำตาเพราะเขา
“มันทำใจยากจังเลยนะคะ...ทั้งที่ฉันก็รู้อยู่แกใจว่าตอนนั้นคุณก็มีสิทธิ์ที่จะยุ่งกับคนอื่น”
สายธารเอ่ยเสียงแหบปนสะอื้นเธอยกมือกุมมือหนาของชายหนุ่มเอาไว้หลวมๆเข้าใจทุกอย่างดีแต่เพียงแค่ในใจยังทำใจยอมรับได้ไม่ดีเท่าไรนักช่วงนี้อารมณ์ของเธอมันช่างอ่อนไหวง่ายเสียเหลือเกิน
“ตอนนั้นฉันไม่ได้ตั้งใจ...ไม่คิดว่าหมอแก้วจะสร้างเรื่องแบบนี้ได้”
ใบหน้าคมก้มลงจูบกระหม่อมของคนรักเขารู้สึกผิดมากจริงๆหากก่อนหน้าได้มีโอกาสบอกเรื่องราวเหล่านี้กับเธอก่อนคงดีแต่ด้วยความที่ไม่ได้ฉุกคิดว่ากชกรจะร้ายกาจเขาจึงคิดว่าเธอจะจบไปตั้งแต่วันนั้นแล้ว
“เธออาจจะอยากให้ครอบครัวเราพังเพราะแค้นฉัน”สาวเจ้ายกมือปาดน้ำตาลวกๆเธอคิดว่าที่กชกรทำทั้งหมดก็เพื่อทำลายครอบครัวของเธอตามที่หญิงสาวได้เคยพูดเอาไว้เมื่อครั้งที่เจอเธอครั้งก่อนนั้น“ฉันไม่อยากเห็นน้ำตาของคนที่ฉันรักเลย...ฉันขอโทษจริงๆ..ขอโทษ”ราชสีห์พยุงร่างบางให้ลุกขึ้นก่อนจะรวบร่างบางมาไว้ในอ้อมกอดลูบหัวทุยของเธอเบาๆพร้อมพูดความในใจด้วยเสียงสั่นเครือสายธารได้แต่กอดเอวหนาเอาไว้แน่นใบหน้านวลซบอยู่กับอกแกร่งเธอไม่อยากนึกถึงเรื่องที่กชกรพูดเพราะไม่อยากต้องแบ่งคนรักของเธอให้ใครทั้งนั้นโชคดีเหลือเกินที่กชกรไม่ได้ท้องจริงๆแต่หากเป็นไปได้เธอก็ไม่อยากให้ราชสีห์ไปมีสัมพันธ์อะไรกับกชกรเลยสามวันต่อมาตอนนี้ทุกคนกลับมาที่กรุงเทพกันเรียบร้อยแล้วเพราะเริ่มไม่มีความสนุกเมื่ออยู่ที่หัวหินเพราะมีคนไปทำให้เสียบรรยากาศการพักผ่อนของครอบครัวอิงอรและพอใจก็กลับมาที่กรุงเทพด้วยเช่นกันเพราะอิงอรต้องการที่จะสะสางเรื่องบางอย่างด้วยตัวเอง“พรุ่งนี้ย่าจะไปหาหมอแก้วหนูพอกับตาวีไปเป็นเพื่อนย่าหน่อยนะ”“ไปทำอะไรคะคุณย่า”“จัดการกับคนโกหกให้มายุ่งกับครอบครัวตาสิงห์ไม่ได้”“ขอรายละเอียดเพิ่มเติมอีกนิดได้หรือเปล่าครับ
หลายวันต่อมาหลังจากที่อิงอรเริ่มสงสัยในกชกรเธอก็เริ่มจ้างให้คนตามสืบเรื่องราวให้ละเอียดขึ้นจนได้รู้ว่ากชกรนั้นเคยมีประวิติการักษาอาการทางจิตและตอนนี้ก็ยังต้องกินยาอยู่เป็นประจำอีกเรื่องที่ทุกคนตกใจกันไปตามๆกันเมื่อรู้เรื่องก็คือคำสารภาพของตรีทศที่สารภาพทุกอย่างว่าเรื่องการตายของกัญญาเป็นฝีมือของกชกรทั้งหมดแต่เขาไม่รู้จริงๆว่าแรงจูงใจที่กชกรทำไปนั้นเป็นเพราะอะไรเขาเพียงแค่ได้เงินว่าจ้างจากกชกรและมีพันธ์ลับๆกันเท่านั้นคนที่ช่วยเหลือในแผนการของกชกรก็คือหมอเปรมณัฐเพระถูกกชกรขู่ว่าหากไม่ช่วยเธอจะเอาเรื่องที่กัญญาท้องกับเปรมณัฐไปบอกกับครอบครัวเปรมณัฐให้ได้รับรู้และยังขู่อีกว่าหากราชสีห์รู้เรื่องที่เปรมณัฐเป็นชู้กับกัญญาราชสีห์ไม่เอาหมอเปรมณัฐไว้แน่นอนเปรมณัฐจึงต้องทำตามที่กชกรบอกทุกอย่างอีกทั้งลายมือที่เขียนในจดหมายของกัญญาที่อยู่ในมือตำรวจอิงอรก็สามารถทำเรื่องขอให้ตรวจสอบใหม่ได้ในเวลาไม่นานนักและผลตรวจเทียบกับน้ำหนักลายเซ็นของเอกสารที่กัญญาเคยเซ็นก็ออกมาว่าลายมือในจดหมายไม่ใช่ของกัญญาแต่ดันไปตรงกับน้ำหนักลายมือของกชกรตอนนี้กชกรจึงมีหมายจับออกมาเรียบร้อย“ไม่น่าเชื่อว่าพี่จะทำกับน้องได้
“ดูๆไปแล้ว...ที่เธอเป็นแบบนี้ก็คงจะเพราะครอบครัวนะครับพี่สิงห์”สองหนุ่มกลับจากสถานีตำรวจได้ก็รีบขับรถตรงมาที่โรงพยาบาลสองพี่น้องพูดคุยกันด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างหดหู่เพราะสาเหตุส่วนหนึ่งที่ทำให้กชกรเป็นแบบนี้ก็น่าจะเป็นเพราะปมในวัยเด็ก“ก็ส่วนหนึ่ง...แต่มันก็อยู่ที่ตัวเธอด้วยที่มองแต่ด้านมืดจนมันทำร้ายตัวเองแบบนี้...หวังว่าวันนึงเธอจะคิดได้”ราชสีห์ที่มีอารมณ์โกรธกชกรในคราแรกอยู่มากตอนนี้กลับเปลี่ยนเป็นเวทนาสงสารเพราะเขารู้ว่าคนที่อยู่กับอคติและปมอดีตมันทุกข์แค่ไหนเขาเองก็เคยผ่านมาแล้วแถมตอนนั้นยังทำร้ายสายธารจนปางตายอีกด้วย“คุณสิงห์”สายธารที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยเธอเห็นหน้าสามีกลับมาได้ก็รีบเรียกหาเพราะยังมีอาการกลัวกับเหตุการณ์ก่อนหน้าแม้นตอนนี้จะมีทั้งพ่อแม่สามีอยู่เป็นเพื่อนก็ยังไม่อุ่นใจเท่ากับได้อยู่ใกล้กับชายหนุ่ม“เป็นยังไงบ้าง”คนตัวโตรีบสาวเท้าโผเข้ามาหาภรรยารักเขาเป็นห่วงหญิงสาวจนสุดหัวใจก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากมนเบาๆ“หมอยังไม่ให้ลุกไปไหนหนูสายอยู่ในภาวะเครียดมดลูกเลยบีบตัว”เปรมฤดีเป็นคนเอ่ยตอบให้ลูกชายเธอได้รับรู้เพราะคืนนี้ราชสีห์คงต้องนอนเฝ้าสายธารที่นี่“แล้วเรื่องที่โรง
“คุณวีไปคบกับพอใจตอนไหนทำไมฉันไม่รู้เลยคะ”หลังจากกลับมาจากโรงพยาบาลได้สายธารก็ได้มีโอกาสคุยกับสามีเธอเรื่องนี้เสียที“ไม่รู้เหมือนกัน”ราชสีห์อมยิ้มอ่อนพร้อมกับส่ายหัวไปมา“อย่าบอกนะคะว่าคุณวี..พูดขึ้นมาเอง”สายธารขมวดคิ้วหากเป็นเช่นที่เธอคิดพอใจฟื้นมารู้ว่าคาวีพูดอะไรกับพ่อแม่ของตัวเองได้อาละวาดคาวีแน่“รอดูตอนพอใจฟื้นละกัน”เรื่องนี้ราชสีห์เห็นว่าจะจริงหรือไม่จริงก็ต้องรอดูตอนพอใจฟื้นแต่ที่เป็นเรื่องจริงที่เขารู้ได้ก็คือน้องชายของเขาจริงจังกับพอใจแน่นอนวันเวลาพ้นผ่านนานแรมปีตอนนี้สายธารก็ได้ให้กำเนิดลูกชายแฝดตัวกลมทั้งสองได้หกเดือนแล้วคะนิ้งเองก็คอยทำหน้าที่พี่สาวที่แสนดีช่วยคนเป็นแม่ดูแลน้องๆไม่ห่างหลังจากกลับมาจากโรงเรียนส่วนราชสีห์ก็ละมือจากงานพักใหญ่ให้อาทิตย์เป็นคนดูแลบริษัทและอาศัยให้พ่อของเขาช่วยบริหารงานบ้างบางครั้งที่ต้องตัดสินใจงานใหญ่เพราะสงสารภรรยารักที่ต้องดูแลลูกคนเดียวถึงสามคนเขาคิดผิดไปเสียแล้วว่าจะมีลูกหลายๆคนเพราะแค่เจ้าแฝดมาเติมเต็มครอบครัวก็ทำเอาเหนื่อยแทบลากเลือดเลยทีเดียวทางด้านคาวีตั้งแต่ที่พอใจฟื้นมาได้และรู้ว่าคาวีพูดอะไรกับพ่อแม่เธอก็โกรธมากจนไม่ยอมคุยก
ค่ำคืนแห่งความโศกเศร้าราชสีห์นักธุรกิจไฮโซหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุมถึงกลางอกนั่งไขว่ห้างบนโซฟาแบรนด์หรูราคาแพงดื่มน้ำเมาอยู่ในเพนท์เฮ้าส์สุดหรูใบหน้าคมหล่อเหล่าตอนนี้แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอลนัยน์ตาปรือเยิ้มแดงก่ำมีน้ำตาคลอเล็กน้อยเสียใจกับเรื่องที่เกิดกับคนรักของตนที่กำลังจะแต่งงานด้วยกันแต่เธอกลับต้องมาจากเขาไปก่อนด้วยเหตุเพราะการทำงานที่ผิดพลาดของหมอสาวในโรงพยาบาลของเขาเองชายหนุ่มเสียใจจนแค้นคนที่เป็นต้นเหตุทำให้กัญญาหญิงสาวที่เขาเลือกให้เป็นคู่ชีวิตหลังจากที่รู้ว่าเธอท้องอีกไม่กี่เดือนก็จะถึงกำหนดการแต่งงานของเขาและเธอแต่วันนั้นมันก็ไม่มีแล้วณ บ้านหลังเล็กใจกลางเมืองที่มีอาณาเขตพื้นที่ประมาณสองงานเป็นสมบัติของพ่อแม่สายธารทิ้งเอาไว้ให้ก่อนที่พวกท่านจะเสียตอนนี้สายธารและพอใจหมอสาวอีกคนที่เป็นเพื่อนกันกำลังช่วยกันเก็บกระเป๋าเพราะพอใจต้องการให้สายธารนั้นหนีด้วยรู้ดีว่าราชสีห์คงไม่ปล่อยให้สายธารมีชีวิตอยู่ต่อไปแน่นอนด้วยเหตุผลที่ว่าสายธารเป็นต้นเหตุทำให้กัญญารับผลวินิจฉัยของสายธารไม่ได้ว่าเธอนั้นเป็นมะเร็งมดลูกระยะสุดท้ายจึงเขียนจดหมายลาตายก่อนจะไปผูกคอตายอยู่ในห้องเก็บของขอ
ซ่า..ซ่า...เสียงทะเลซัดสาดมาที่ริมหาดในตอนเช้ามีสายธารยืนกอดอกมองทอดไปที่ชายหาดอยู่ริมระเบียงบ้านไม้หลังไม่ใหญ่มากนักแต่มีอาณาเขตพื้นที่กว้างขวางติดริมทะเลเธอขับรถมาถึงประจวบคีรีขันธ์เกือบเช้าตั้งแต่มาถึงเธอก็นอนไม่หลับจนถึงตอนนี้ผิดกับลูกสาวตัวกลมของเธอที่ไม่รู้อะไรเลยว่าตัวเองกำลังอยู่ที่ไหนยังหลับสบายไม่รู้เรื่องรู้ราวหากตอนนี้เป็นการมาเที่ยวพักผ่อนตอนนี้สายธารคงอารมณ์ดีไม่น้อยแต่ติดตรงที่เธอต้องมาอยู่ที่นี่เพื่อเอาชีวิตรอดจึงมีความหดหู่อยู่ภายในใจพอสมควร“คุณแม่...”เสียงเรียกที่ดังออกมาจากในห้องนอนทำให้สายธารที่กำลังยืนครุ่นคิดอะไรในสมองหลุดจากภวังค์รีบหมุนตัวกลับไปเข้าไปในบ้านทันที“คนเก่งของแม่ตื่นแล้วเหรอคะ”หญิงสาวนั่งริมเตียงนอนยกอุ้มเด็กหญิงตัวกลมที่กำลังหัวยุ่งเหยิงเพราะเพิ่งตื่นนอนมาหอมฟอดใหญ่เห็นทีลูกเธอจะเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เธอยิ้มได้ในเวลาเช่นนี้“อยู่ที่ไหน”ดวงตากลมโตของเด็กหญิงมองไปรอบๆห้องอย่างไม่คุ้นเคยก่อนจะเอ่ยถามคนเป็นแม่อย่างอยากรู้คำตอบ“คุณแม่พาคะนิ้งมาอยู่ติดทะเลชอบหรือเปล่าคะ”สายธารอุ้มลูกสาวของเธอเดินออกมาจากห้องนอนมาที่ระเบียงบ้านเพื่อให้คะนิ้งนั้นได
สามวันต่อมาห้างสรรพสินค้า“ของทุกอย่างฉันซื้อตามที่สั่งครบแล้วกำลังจะส่งไปให้อีกสองสามวันน่าจะถึง”“ขอบใจมากนะพอ”“ไม่เป็นไรแค่นี้นะ”พอใจอยู่ในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้นใส่รองเท้าแตะธรรมดาปล่อยผมสลวยใส่แว่นหนาไม่ได้แต่งหน้าเธอวางหูได้ก็รีบเข็นรถเข็นไปที่รถเก๋งของเธอในลานจอดวันนี้เป็นวันหยุดของพอใจเธอจึงออกมาหาซื้อของใช้ของสายธารและคะนิ้งที่ห้างสรรพสินค้าส่งไปให้ที่ประจวบด้วยไม่อยากให้เพื่อนเธอออกไปเพ่นพ่านที่ไหนในตอนนี้เมื่อยกของเข้าหลังรถได้เธอก็เดินลากรถเข็นไปเก็บก่อนจะขับออกจากห้างไปที่ไปรษณีย์เพื่อส่งของให้สายธารทันทีโดยที่ไม่ได้รู้ตัวว่ากำลังมีใครบางคนตามจับตาดูเธออยู่ห่างๆไปรษณีย์ปึก..”ว้ายยย.”ขณะที่กำลังง่วนอยู่กับการขนของที่ท้ายรถหลังจากมาจอดในไปรษณีย์จู่ๆเธอก็ต้องล้มลงเมื่อมีใครบางคนเดินเข้ามาชนเธออย่างจังแกร๊กก.. เสียงแกร็กที่ดังอยู่ในตอนนี้ก็คือเสียงของว่านตาของพอใจที่กำลังถูกรองเท้าผ้าใบราคาแพงเหยียบจนแตกหัก“ผมขอโทษครับ”คาวีแสร้งทำหน้านตาตื่นรีบพยุงหญิงสาวให้ลุกยืนขึ้นพร้อมเอ่ยคำขอโทษเธอ“ไม่เป็นไรค่ะ..เอ่อ..แว่นฉัน”พอใจรีบนั่งลงควานหาแว่นเพราะตอนนี้เธอม
ตอนนี้ฟ้ามืดแล้วแต่พอใจก็ยังต้องขับรถเพื่อไปหัวหินเพราะเธอพยายามติดต่อสายธารอย่างไรก็ติดต่อไม่ได้เธอภาวนาว่าให้การที่คาวีเจอกับเธอเมื่อตอนกลางวันให้เป็นแค่เรื่องบังเอิญแต่ก็กยังไม่ชะล่าใจอย่างไรเธอก็จะต้องพาสายธารออกจากที่นั่นไปก่อน20.30 น.สายธารเดินออกมาจากห้องนอนหลังจากกล่อมคะนิ้งจนหลับไปแล้วเธอเข้ามาดูมือถือที่แช่เอาไว้ในถ้วยที่มีข้าวสารเต็มถ้วยเพราะเมื่อกลางวันมันตกน้ำเพราะฝีมือคะนิ้งเมื่อยกออกมาดูหมายจะเปิดให้ติดแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะเปิดติด“เสียจริงๆเหรอเนี่ย”สีหน้าของสายธารดูเหนื่อยใจอย่างเห็นได้ชัดสถานการณ์ตอนนี้เธอจะออกไปไหนมาไหนก็ไม่น่าปลอดภัยเท่าไรด้วยกุก..กัก..“หืม...”สายธารรีบวิ่งออกจากห้องครัวเพื่อดูว่ามีอะไรเกิดขึ้นเพราะเสียงที่ดังนั้นดังมาจากทางประตูหน้าบ้าน“หา...”ร่างบางแทบล้มทั้งยืนเมื่อเห็นราชสีห์ยืนสูงตระหง่านจ้องหน้าเธอเขม็งนัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยไฟโทสะทำให้เธอร้อนๆหนาวๆตัวชาวาบไปทั้งตัวและแล้วสติของเธอก็ดับวูบลงไปไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย“กว่าจะซ่อมเสร็จ”ตอนนี้เป็นเวลาเกือบสามทุ่มแล้วแต่พอใจยังอยู่ที่อยู่เพราะรถของพอใจดันมายางแตกกลางทางดีที่ในตอนที่เกิดอุบ