“แล้วคุณ..จะเสี่ยงมากหรือเปล่า”
สายธารเห็นว่าหากแผนการของราชสีห์เป็นอย่างที่พูดก็เท่ากับว่าเขาต้องตั้งตนเป็นศรัตรูกับกฤษฎาชีวิตของเขาก็จะอยู่ในความเสี่ยงเพราะเชื่อว่าคนที่จิตใจหยาบช้าแบบนั้นไม่มีทางปล่อยคนที่ทำให้ตัวเองเสียชื่อไว้แน่
“ก็ต้องยอมเสี่ยง...ไม่อยากให้ใครมาว่าใจร้ายใจดำ”
ดวงตาคมมองมายังร่างบางด้วยความน้อยใจเล็กน้อยเขาจำได้ที่เธอว่าเขาใจดำทั้งๆที่เขาก็กำลังคิดหาวิธีจบปัญหาที่กำลังเกิดอยู่
“ฉันขอโทษค่ะ...”
ใบหน้าหวานก้มหน้างุดที่ครานั้นเอ่ยปากต่อว่าเขาเพราะความเห็นแก่ตัวของตัวเอง
“คราวนี้ก็เลิกนอนร้องให้ได้แล้วมันทำให้ฉันนอนไม่หลับ”
“ค่ะ...ต่อไปนี้ฉันจะทำดีกับคุณทุกอย่างตอบแทนที่คุณช่วยคะนิ้ง”
หญิงสาวเงยหน้ายิ้มให้ชายหนุ่มค่อยๆยื่นมือจับมือของราชสีห์เอาไว้หลวมๆเป็นการสัญญา
“มันเป็นหน้าที่ที่เธอต้องทำกับฉันอยู่แล้ว”
ว่าจบก็อุ้มร่างบางนอนบนเตียงก่อนจะเข้าไปฟุบกอดใกล้ๆเริ่มใช้จมูกโด่งไล่หอมแก้มนวลซ้ายขวา
“คุณสิงห์.. “
“ตอบแทนฉันไง”
คนตัวโตพลิกร่างคร่อมหญิงสาวให้ร่างของเขาสวมกอดเธอเอาไว้หลวมๆสองมือของเขาและเธอประสานกันแน่นก่อนที่ราชสีห์จะก้มใบหน้าคมก่ายกระซิบข้างหูคนตัวเล็กใต้ล่าง
“เรื่องที่ผ่านมาฉันมันโง่เอง..ฉันขอโทษ”
“คุณสิงห์พูดถึงเรื่องอะไรคะ”
สายธารเอียงหันหน้าถามคนที่กำลังพูดเรื่องที่เธอไม่เข้าใจ
“เรื่องที่ฉันเอาทุกอย่างมาลงที่เธอ...อันที่จริงเรื่องทุกอย่างมันก็เป็นอย่างที่คุณย่าพูดเธอไม่ได้ผิดไปเสียหมดแต่เกรซเลือกที่จะตัดสินใจแบบนั้นเอง...อีกอย่างฉันก็พึ่งรู้ว่าลูกในท้องเกรซไม่ใช่ลูกฉัน...ฉันไม่น่าโง่ถูกล้อเล่นกับความรู้สึกเลย”
“อะไรนะคะ..คุณรู้มาจากไหน..”
“พอใจไปบังเอิญได้ยินที่หมอแก้วกับเพื่อนคุยกันที่ร้านอาหาร”
“...คุณคงเสียใจมากใช่ไหมคะ..เรื่องมันผ่านไปแล้วอย่าโกรธอย่าเคืองอะไรคุณเกรซเลยนะคะ”
ฟังจบสายธารก็เริ่มมีสีหน้าสลดรู้สึกสงสารราชสีห์ที่ต้องผิดหวังกับเรื่องของกัญญาเธอคิดว่าเขาคงเจ็บปวดมากด้วยรักกัญญามากเหลือเกิน
“อืม..ตอนนี้ฉันไม่โกรธหรอกกลับดีใจด้วยซ้ำ”
ราชสีห์จ้องดวงตากลมโตไม่วาง
“ยังไงคะ..”
“พักหลังฉันสับสนกับความรู้สึกตัวเอง..ฉันห่วงเธอไม่ชอบเห็นเธอร้องให้ทั้งที่ทิฐิในใจฉันมันบอกว่าไม่ควรจะเป็นอย่างนั้น...แต่พอฉันรู้เรื่องความลับของเกรซฉันก็โล่งใจที่ฉันจะไม่ต้องอึดอัดสับสนกับความคิดของตัวเองต่อไป...ฉันสามารถห่วงใยเธอได้อย่างไม่มีอะไรตะขิดตะขวงใจ”
“คุณสิงห์”
ตอนนี้สายธารเริ่มปั้นสีหน้าไม่ถูกรู้สึกขวยเขินจนเริ่มหน้าแดงอย่างที่ไม่เคยเป็นกับคนตรงหน้ามาก่อน
“ฉันว่าฉันน่าจะชอบเธอไปแล้วล่ะ...เธอก็คงจะคิดแบบเดียวกับฉันไม่อย่างนั้นคงไม่มาห่วงว่าฉันจะไม่สบายใจเรื่องเกรซหรอกจริงหรือเปล่า”
“ฉัน...”
“..ไม่ต้องตอบก็ได้ให้ความรู้สึกของเธอตอบฉันก็พอ”
ริมฝีปากหนาเริ่มจูบไล่จากหน้าผากมนจนมาถึงริมฝีปากบางชายหนุ่มบรรจงจูบหญิงสาวอย่างนุ่มนวลค่อยๆสอดแทรกลิ้นร้ายเข้าไปในโพรงปากตวัดฉกชิมความหวานพักใหญ่จากรสจูบที่ดูเนิบนาบคราแรกตอนนี้เปลี่ยนเป็นเร่าร้อนพ่นลมหายใจหอบถี่เพราะอารมณ์รักในตัวเริ่มประทุพลุ่งพล่านเฉกเช่นเดียวกับหญิงสาวในตอนนี้สองมือเรียวที่กำลังสอดประสานกับมือหนาเธอบีบแน่นเป็นระยะเมื่อเริ่มมีอาการวาบหวามในกาย
“อืม..”
ราชสีหืบดจูบริมฝีปากบางจนพอใจแล้วจึงค่อยๆไล่โลมเลียตวัดลิ้นไปทั่วลำคอระหงส์ขณะเดียวกันที่มือหนาสอดใส่เข้าไปข้างในชุดนอนสีหวานก่อนจะถอดมันออกจนสาวเจ้าเปลือยเปล่ามือหนาทั้งสองบีบเค้นขยี้เต้างามเล่นก่อนจะก้มใบหน้าคมมาบดจูบดูดดึงยอดปทุมถันด้วยท่าทีมูมมามจนเรียกอาการวาบหวามจากกายหญิงสาวได้เป็นอย่างดี
“อืม.. อ้ะ.. “
สาวเจ้าครางเสียงหวานใบหน้าเหยเกเมื่อคนบนตัวกำลังดูดดึงเค้นยอดปทุมถันสองข้างสลับไปมาในบางครารู้สึกเจ็บด้วยถูกฟันคมเกี่ยวกัดแต่บางคราก็ขนลุกวาบเมื่อปลายลิ้นนุ่มตวัดไปมาอยู่บนเต้างามทั้งสองจนชุ่มฉ่ำ
ราชสีห์รีบถอดเสื้อผ้าตัวเองออกด้วยความรีบร้อนปล่อยตัวตนที่กำลังผงาดปูดเป่งชี้ประจันหน้าคนตัวเล็กจนเธอต้องหันหน้าหลบด้วยความเอียงอาย
เขาก้มลงจูบไล่ลงมาจากหน้าท้องน้อยมาจนถึงกลีบกุหลาบงามมือหนาทั้งสองจับแยกขาเรียวแหกกว้างก่อนจะก้มหน้าบดจูบร่องสวาทด้วยความกระหาย
“อ้า.. อ้ะ..”
ลิ้นร้ายตวัดไปทั่วกลับกุหลาบลงมาสอดส่ายปากทางร่องสวาทจนร่างบางนอนเกร็งบิดเร่าแทบเสร็จสม
“อืมม..”
เสียงทุ้มกระเส่าอยู่ในลำคอเริ่มทนไม่ไหวเขาเลื่อนตัวขึ้นบดจูบริมฝีปากบางอีกรอบพร้อมสอดใส่บดเบียดตัวตนเข้าไปในช่องทางรักที่กำลังชื้นแฉะพรวดเดียวจนสุด
“อื้ออ.”
“อ่าส..”
ความคับแน่นของร่องสวาทที่ไม่ว่าจะมีสัมพันธ์กันกี่ครั้งก็ตอดรัดเขาเช่นในเดิมทำให้ชายหนุ่มผละจูบเงยหน้ากัดฟันกรอดหลับตาปี๋คำรามในลำคอกระเส่าเริ่มบดเบียดสะโพกเข้าออกเป็นจังหวะนุ่มนวล
“อืม.. อื้อ.ๆๆ”
ร่างบางที่ถูกก้มบดจูบอีกรอบเธอก็เริ่มร้องครางในลำคอเมื่อสะโพกแกร่งของคนตัวโตเริ่มกระแทกจากจังหวะนุ่มนวลมาเป็นเร่าร้อนขึ้นในเวลาไม่นานนัก
“อืม..”
“อ้าสส...”
สองเสียงกระเส่าแข่งกันร้องครางระงมได้อย่างเต็มที่เพราะตอนนี้ในห้องนี้มีเพียงแค่เธอและเขาและคืนนี้ราชสีห์ก็จะไม่ยอมปล่อยให้ร่างบางนุ่มนิ่มนี้ได้พักผ่อนอีกคืน
เดือนต่อมา
ความสัมพันธ์ของสายธารและราชสีห์ดูจะหวานชื่นกันจนผิดหูผิดตาเขาเริ่มวางแผนที่จะมีลูกน้อยอีกคนตามคำขอของอิงอรและสายธารก็ได้ออกงานสังคมกับราชสีห์อยู่บ่อยๆจนใครๆก็รู้กันมากขึ้นว่าราชสีห์ได้แต่งงานแล้ว
ในส่วนของกฤษฎาตอนนี้ก็ได้เข้าตารางไปเรียบร้อยเพราะตำรวจเจอหลักฐานเป็นไอซ์ในโกดังของกฤษฎาหลักฐานมัดแน่นจนดิ้นไม่หลุดสิทธิ์ในการสัมปทานเกาะจึงเป็นของราชสีห์อย่างที่เคยคาดการณ์เอาไว้ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของสายธารและราชสีห์ตอนนี้จึงดูลงตัวไปหมดทุกอย่าง
ตอนนี้ทุกคนหอบพากันมาเที่ยวหาอิงอรและพอใจที่ประจวบคีรีขันธ์เพราะช่วงนี้คาวีและราชสีห์ค่อนข้างว่าง
เมื่อพากันมาถึงคะนิ้งก็ไม่เคยได้อยู่กับพ่อกับแม่เพราะส่วนมากจะอยู่กับปู่และย่าตกดึกอิงอรก็จองตัวไปนอนด้วยทริปนี้สายธารและราชสีห์จึงสบายไปโดยปริยาย
พอใจพยุงสายธารออกมาจากห้องครัวเพราะหญิงสาวเริ่มมีอาการหน้ามืดขณะที่กำลังช่วยกันทำอาหารเย็น“ทำไมจู่ๆจะเป็นลมได้ล่ะ...หรือว่า”ทั้งสองหย่อนก้นลงนั่งที่โซฟาห้องนั่งเล่นได้พอใจก็รีบถามถึงอาการของสายธารทันทีด้วยเป็นหมอจึงพอจะดูออกว่าอาการของสายธารเหมือนคนที่กำลังตั้งครรภ์“อืม..”ใบหน้าหวานซีดเซียวพยักหน้าตอบเพื่อนเธอเพราะรู้ว่าอย่างไรก็ปิดพอใจไม่มิด“แล้วนี่คุณสิงห์รู้หรือยัง”“ยัง...ฉันว่าจะบอกหลังจากกลับจากที่นี่ไม่อย่างนั้นทุกคนคงไม่ยอมให้ฉันทำอะไรแน่”“แล้วนี่กี่สัปดาห์แล้ว”“ประมาณแปด..”เท่าที่คำนวณจากประจำเดือนครั้งสุดท้ายดูสายธารคิดว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ได้ประมาณสองเดือนแล้ว“คราวนี้คะนิ้งก็จะมีคนมาวิ่งเล่นด้วยแล้ว”พอใจสวมกอดเพื่อนรักเอาไว้หลวมๆดีใจกับชีวิตของสายธารที่ตอนนี้ดูท่าอะไรๆจะลงตัวไปเสียหมด“เราน่าจะมีลูกพร้อมๆกันเนอะ”สิ้นเสียงสายธารพอใจก็เริ่มขมวดคิ้วผละออกจากการกอดเล็กน้อยตอนนี้เธอคงจะมีลูกพร้อมสายธารไม่ได้เพราะแฟนก็ยังไม่มี“พูดอะไร..ฉันจะมีกับใครล่ะ”“อ้าว..ก็เห็นคุณคาวีเอาแต่ตามตื๊อแกไม่ใจอ่อนบ้างเลยเหรอ”สายธารอมยิ้มกริ่มเธอรู้เรื่องนี้จากราชสีห์มาสักพักแล้วว่า
“ไม่ใช่ว่าฉันไม่เห็นใจเธอนะ...หากเด็กในท้องเป็นลูกตาสิงห์จริงพวกเรายินดีรับผิดชอบส่วนเธอต้องการค่าเสียหายเท่าไร..ฉันชดใช้ให้เธอแต่ถ้าจะให้ตาสิงห์มาตบแต่งเธอเป็นเมียอีกคนด้วยคงเป็นไปไม่ได้เพราะเมียเค้าก็อยู่ทั้งคน..”เปรมฤดีรู้สึกไม่ถูกชะตากชกรเท่าไรเธอเข้าใจได้ว่ากชกรคงต้องการให้ราชสีห์ตบแต่งรับเธอมาอยู่ในครอบครัวแต่จะทำเช่นนั้นได้อย่างไรในเมื่อลูกชายเธอมีสายธารอยู่แล้วทั้งคน“แต่งงานกับฉันมันยากอะไรในเมื่อ..กับฆาตกรที่ฆ่ายัยเกรซคุณยังแต่งงานด้วยได้เลยอย่าลืมสิว่าลูกคุณทั้งคนในท้องยัยเกรซตายเพราะใคร”เมื่อเห็นว่าทุกคนในครอบครัวนี้มีทีท่าไม่ต้อนรับเธอกชกรจึงเริ่มอาละวาดออกมาด้วยความไม่พอใจ“หึ่..ยังจะเอาเรื่องนี้มาพูดอีก...ลูกในท้องเกรซไม่ใช่ลูกผมคุณก็รู้ดีอยู่แก่ใจไม่ใช่หรือไง”ทั้งราชสีห์และคาวีต่างก็มองกชกรด้วยความขุ่นเคืองเพราะรู้ว่าหญิงสาวรู้อยู่แก้ใจว่าความจริงเป็นเช่นไรยังจะหน้าด้านพูดเพื่อย้ำปมในใจของราชสีห์“เอาอะไรมาพูด”“ลูกในท้องเกรซเป็นลูกหมอณัฐ...คุณตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ต้องการให้ผมรู้สึกทรมานไปทั้งชีวิตอย่างนั้นหรือไง”ราชสีห์เห็นทีเขาจะต้องต่อว่าเธอเรื่องนี้เสียหน่อยทั้ง
“เธออาจจะอยากให้ครอบครัวเราพังเพราะแค้นฉัน”สาวเจ้ายกมือปาดน้ำตาลวกๆเธอคิดว่าที่กชกรทำทั้งหมดก็เพื่อทำลายครอบครัวของเธอตามที่หญิงสาวได้เคยพูดเอาไว้เมื่อครั้งที่เจอเธอครั้งก่อนนั้น“ฉันไม่อยากเห็นน้ำตาของคนที่ฉันรักเลย...ฉันขอโทษจริงๆ..ขอโทษ”ราชสีห์พยุงร่างบางให้ลุกขึ้นก่อนจะรวบร่างบางมาไว้ในอ้อมกอดลูบหัวทุยของเธอเบาๆพร้อมพูดความในใจด้วยเสียงสั่นเครือสายธารได้แต่กอดเอวหนาเอาไว้แน่นใบหน้านวลซบอยู่กับอกแกร่งเธอไม่อยากนึกถึงเรื่องที่กชกรพูดเพราะไม่อยากต้องแบ่งคนรักของเธอให้ใครทั้งนั้นโชคดีเหลือเกินที่กชกรไม่ได้ท้องจริงๆแต่หากเป็นไปได้เธอก็ไม่อยากให้ราชสีห์ไปมีสัมพันธ์อะไรกับกชกรเลยสามวันต่อมาตอนนี้ทุกคนกลับมาที่กรุงเทพกันเรียบร้อยแล้วเพราะเริ่มไม่มีความสนุกเมื่ออยู่ที่หัวหินเพราะมีคนไปทำให้เสียบรรยากาศการพักผ่อนของครอบครัวอิงอรและพอใจก็กลับมาที่กรุงเทพด้วยเช่นกันเพราะอิงอรต้องการที่จะสะสางเรื่องบางอย่างด้วยตัวเอง“พรุ่งนี้ย่าจะไปหาหมอแก้วหนูพอกับตาวีไปเป็นเพื่อนย่าหน่อยนะ”“ไปทำอะไรคะคุณย่า”“จัดการกับคนโกหกให้มายุ่งกับครอบครัวตาสิงห์ไม่ได้”“ขอรายละเอียดเพิ่มเติมอีกนิดได้หรือเปล่าครับ
หลายวันต่อมาหลังจากที่อิงอรเริ่มสงสัยในกชกรเธอก็เริ่มจ้างให้คนตามสืบเรื่องราวให้ละเอียดขึ้นจนได้รู้ว่ากชกรนั้นเคยมีประวิติการักษาอาการทางจิตและตอนนี้ก็ยังต้องกินยาอยู่เป็นประจำอีกเรื่องที่ทุกคนตกใจกันไปตามๆกันเมื่อรู้เรื่องก็คือคำสารภาพของตรีทศที่สารภาพทุกอย่างว่าเรื่องการตายของกัญญาเป็นฝีมือของกชกรทั้งหมดแต่เขาไม่รู้จริงๆว่าแรงจูงใจที่กชกรทำไปนั้นเป็นเพราะอะไรเขาเพียงแค่ได้เงินว่าจ้างจากกชกรและมีพันธ์ลับๆกันเท่านั้นคนที่ช่วยเหลือในแผนการของกชกรก็คือหมอเปรมณัฐเพระถูกกชกรขู่ว่าหากไม่ช่วยเธอจะเอาเรื่องที่กัญญาท้องกับเปรมณัฐไปบอกกับครอบครัวเปรมณัฐให้ได้รับรู้และยังขู่อีกว่าหากราชสีห์รู้เรื่องที่เปรมณัฐเป็นชู้กับกัญญาราชสีห์ไม่เอาหมอเปรมณัฐไว้แน่นอนเปรมณัฐจึงต้องทำตามที่กชกรบอกทุกอย่างอีกทั้งลายมือที่เขียนในจดหมายของกัญญาที่อยู่ในมือตำรวจอิงอรก็สามารถทำเรื่องขอให้ตรวจสอบใหม่ได้ในเวลาไม่นานนักและผลตรวจเทียบกับน้ำหนักลายเซ็นของเอกสารที่กัญญาเคยเซ็นก็ออกมาว่าลายมือในจดหมายไม่ใช่ของกัญญาแต่ดันไปตรงกับน้ำหนักลายมือของกชกรตอนนี้กชกรจึงมีหมายจับออกมาเรียบร้อย“ไม่น่าเชื่อว่าพี่จะทำกับน้องได้
“ดูๆไปแล้ว...ที่เธอเป็นแบบนี้ก็คงจะเพราะครอบครัวนะครับพี่สิงห์”สองหนุ่มกลับจากสถานีตำรวจได้ก็รีบขับรถตรงมาที่โรงพยาบาลสองพี่น้องพูดคุยกันด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างหดหู่เพราะสาเหตุส่วนหนึ่งที่ทำให้กชกรเป็นแบบนี้ก็น่าจะเป็นเพราะปมในวัยเด็ก“ก็ส่วนหนึ่ง...แต่มันก็อยู่ที่ตัวเธอด้วยที่มองแต่ด้านมืดจนมันทำร้ายตัวเองแบบนี้...หวังว่าวันนึงเธอจะคิดได้”ราชสีห์ที่มีอารมณ์โกรธกชกรในคราแรกอยู่มากตอนนี้กลับเปลี่ยนเป็นเวทนาสงสารเพราะเขารู้ว่าคนที่อยู่กับอคติและปมอดีตมันทุกข์แค่ไหนเขาเองก็เคยผ่านมาแล้วแถมตอนนั้นยังทำร้ายสายธารจนปางตายอีกด้วย“คุณสิงห์”สายธารที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยเธอเห็นหน้าสามีกลับมาได้ก็รีบเรียกหาเพราะยังมีอาการกลัวกับเหตุการณ์ก่อนหน้าแม้นตอนนี้จะมีทั้งพ่อแม่สามีอยู่เป็นเพื่อนก็ยังไม่อุ่นใจเท่ากับได้อยู่ใกล้กับชายหนุ่ม“เป็นยังไงบ้าง”คนตัวโตรีบสาวเท้าโผเข้ามาหาภรรยารักเขาเป็นห่วงหญิงสาวจนสุดหัวใจก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากมนเบาๆ“หมอยังไม่ให้ลุกไปไหนหนูสายอยู่ในภาวะเครียดมดลูกเลยบีบตัว”เปรมฤดีเป็นคนเอ่ยตอบให้ลูกชายเธอได้รับรู้เพราะคืนนี้ราชสีห์คงต้องนอนเฝ้าสายธารที่นี่“แล้วเรื่องที่โรง
“คุณวีไปคบกับพอใจตอนไหนทำไมฉันไม่รู้เลยคะ”หลังจากกลับมาจากโรงพยาบาลได้สายธารก็ได้มีโอกาสคุยกับสามีเธอเรื่องนี้เสียที“ไม่รู้เหมือนกัน”ราชสีห์อมยิ้มอ่อนพร้อมกับส่ายหัวไปมา“อย่าบอกนะคะว่าคุณวี..พูดขึ้นมาเอง”สายธารขมวดคิ้วหากเป็นเช่นที่เธอคิดพอใจฟื้นมารู้ว่าคาวีพูดอะไรกับพ่อแม่ของตัวเองได้อาละวาดคาวีแน่“รอดูตอนพอใจฟื้นละกัน”เรื่องนี้ราชสีห์เห็นว่าจะจริงหรือไม่จริงก็ต้องรอดูตอนพอใจฟื้นแต่ที่เป็นเรื่องจริงที่เขารู้ได้ก็คือน้องชายของเขาจริงจังกับพอใจแน่นอนวันเวลาพ้นผ่านนานแรมปีตอนนี้สายธารก็ได้ให้กำเนิดลูกชายแฝดตัวกลมทั้งสองได้หกเดือนแล้วคะนิ้งเองก็คอยทำหน้าที่พี่สาวที่แสนดีช่วยคนเป็นแม่ดูแลน้องๆไม่ห่างหลังจากกลับมาจากโรงเรียนส่วนราชสีห์ก็ละมือจากงานพักใหญ่ให้อาทิตย์เป็นคนดูแลบริษัทและอาศัยให้พ่อของเขาช่วยบริหารงานบ้างบางครั้งที่ต้องตัดสินใจงานใหญ่เพราะสงสารภรรยารักที่ต้องดูแลลูกคนเดียวถึงสามคนเขาคิดผิดไปเสียแล้วว่าจะมีลูกหลายๆคนเพราะแค่เจ้าแฝดมาเติมเต็มครอบครัวก็ทำเอาเหนื่อยแทบลากเลือดเลยทีเดียวทางด้านคาวีตั้งแต่ที่พอใจฟื้นมาได้และรู้ว่าคาวีพูดอะไรกับพ่อแม่เธอก็โกรธมากจนไม่ยอมคุยก
ค่ำคืนแห่งความโศกเศร้าราชสีห์นักธุรกิจไฮโซหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุมถึงกลางอกนั่งไขว่ห้างบนโซฟาแบรนด์หรูราคาแพงดื่มน้ำเมาอยู่ในเพนท์เฮ้าส์สุดหรูใบหน้าคมหล่อเหล่าตอนนี้แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอลนัยน์ตาปรือเยิ้มแดงก่ำมีน้ำตาคลอเล็กน้อยเสียใจกับเรื่องที่เกิดกับคนรักของตนที่กำลังจะแต่งงานด้วยกันแต่เธอกลับต้องมาจากเขาไปก่อนด้วยเหตุเพราะการทำงานที่ผิดพลาดของหมอสาวในโรงพยาบาลของเขาเองชายหนุ่มเสียใจจนแค้นคนที่เป็นต้นเหตุทำให้กัญญาหญิงสาวที่เขาเลือกให้เป็นคู่ชีวิตหลังจากที่รู้ว่าเธอท้องอีกไม่กี่เดือนก็จะถึงกำหนดการแต่งงานของเขาและเธอแต่วันนั้นมันก็ไม่มีแล้วณ บ้านหลังเล็กใจกลางเมืองที่มีอาณาเขตพื้นที่ประมาณสองงานเป็นสมบัติของพ่อแม่สายธารทิ้งเอาไว้ให้ก่อนที่พวกท่านจะเสียตอนนี้สายธารและพอใจหมอสาวอีกคนที่เป็นเพื่อนกันกำลังช่วยกันเก็บกระเป๋าเพราะพอใจต้องการให้สายธารนั้นหนีด้วยรู้ดีว่าราชสีห์คงไม่ปล่อยให้สายธารมีชีวิตอยู่ต่อไปแน่นอนด้วยเหตุผลที่ว่าสายธารเป็นต้นเหตุทำให้กัญญารับผลวินิจฉัยของสายธารไม่ได้ว่าเธอนั้นเป็นมะเร็งมดลูกระยะสุดท้ายจึงเขียนจดหมายลาตายก่อนจะไปผูกคอตายอยู่ในห้องเก็บของขอ
ซ่า..ซ่า...เสียงทะเลซัดสาดมาที่ริมหาดในตอนเช้ามีสายธารยืนกอดอกมองทอดไปที่ชายหาดอยู่ริมระเบียงบ้านไม้หลังไม่ใหญ่มากนักแต่มีอาณาเขตพื้นที่กว้างขวางติดริมทะเลเธอขับรถมาถึงประจวบคีรีขันธ์เกือบเช้าตั้งแต่มาถึงเธอก็นอนไม่หลับจนถึงตอนนี้ผิดกับลูกสาวตัวกลมของเธอที่ไม่รู้อะไรเลยว่าตัวเองกำลังอยู่ที่ไหนยังหลับสบายไม่รู้เรื่องรู้ราวหากตอนนี้เป็นการมาเที่ยวพักผ่อนตอนนี้สายธารคงอารมณ์ดีไม่น้อยแต่ติดตรงที่เธอต้องมาอยู่ที่นี่เพื่อเอาชีวิตรอดจึงมีความหดหู่อยู่ภายในใจพอสมควร“คุณแม่...”เสียงเรียกที่ดังออกมาจากในห้องนอนทำให้สายธารที่กำลังยืนครุ่นคิดอะไรในสมองหลุดจากภวังค์รีบหมุนตัวกลับไปเข้าไปในบ้านทันที“คนเก่งของแม่ตื่นแล้วเหรอคะ”หญิงสาวนั่งริมเตียงนอนยกอุ้มเด็กหญิงตัวกลมที่กำลังหัวยุ่งเหยิงเพราะเพิ่งตื่นนอนมาหอมฟอดใหญ่เห็นทีลูกเธอจะเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เธอยิ้มได้ในเวลาเช่นนี้“อยู่ที่ไหน”ดวงตากลมโตของเด็กหญิงมองไปรอบๆห้องอย่างไม่คุ้นเคยก่อนจะเอ่ยถามคนเป็นแม่อย่างอยากรู้คำตอบ“คุณแม่พาคะนิ้งมาอยู่ติดทะเลชอบหรือเปล่าคะ”สายธารอุ้มลูกสาวของเธอเดินออกมาจากห้องนอนมาที่ระเบียงบ้านเพื่อให้คะนิ้งนั้นได