ตอนที่34 ตามสืบ

“เธออาจจะอยากให้ครอบครัวเราพังเพราะแค้นฉัน”

สาวเจ้ายกมือปาดน้ำตาลวกๆเธอคิดว่าที่กชกรทำทั้งหมดก็เพื่อทำลายครอบครัวของเธอตามที่หญิงสาวได้เคยพูดเอาไว้เมื่อครั้งที่เจอเธอครั้งก่อนนั้น

“ฉันไม่อยากเห็นน้ำตาของคนที่ฉันรักเลย...ฉันขอโทษจริงๆ..ขอโทษ”

ราชสีห์พยุงร่างบางให้ลุกขึ้นก่อนจะรวบร่างบางมาไว้ในอ้อมกอดลูบหัวทุยของเธอเบาๆพร้อมพูดความในใจด้วยเสียงสั่นเครือ

สายธารได้แต่กอดเอวหนาเอาไว้แน่นใบหน้านวลซบอยู่กับอกแกร่งเธอไม่อยากนึกถึงเรื่องที่กชกรพูดเพราะไม่อยากต้องแบ่งคนรักของเธอให้ใครทั้งนั้นโชคดีเหลือเกินที่กชกรไม่ได้ท้องจริงๆแต่หากเป็นไปได้เธอก็ไม่อยากให้ราชสีห์ไปมีสัมพันธ์อะไรกับกชกรเลย

สามวันต่อมาตอนนี้ทุกคนกลับมาที่กรุงเทพกันเรียบร้อยแล้วเพราะเริ่มไม่มีความสนุกเมื่ออยู่ที่หัวหินเพราะมีคนไปทำให้เสียบรรยากาศการพักผ่อนของครอบครัวอิงอรและพอใจก็กลับมาที่กรุงเทพด้วยเช่นกันเพราะอิงอรต้องการที่จะสะสางเรื่องบางอย่างด้วยตัวเอง

“พรุ่งนี้ย่าจะไปหาหมอแก้วหนูพอกับตาวีไปเป็นเพื่อนย่าหน่อยนะ”

“ไปทำอะไรคะคุณย่า”

“จัดการกับคนโกหกให้มายุ่งกับครอบครัวตาสิงห์ไม่ได้”

“ขอรายละเอียดเพิ่มเติมอีกนิดได้หรือเปล่าครับคุณย่า”

คาวีเริ่มมีความอยากรู้ว่าย่าของเขาจะจัดการกับกชกรอย่างไรเพราะเขาเองก็จะได้เตรียมตัวถูก

“ย่าให้คนไปสืบมาว่าตอนนี้หมอแก้วมีพฤติกรรมอย่างไรบ้างตลอดสองสามวันที่ผ่านมาเธอไม่ได้ไปทำงานแต่มาอยู่โรงแรมกับผู้ชายคนนี้ซึ่งย่าก็รู้ด้วยอีกว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่เคยทำงานในโรงพยาบาลของตาสิงห์แต่ลาออกไปแล้ว”

อิงอรเดินไปหยิบซองสีน้ำตาลในลิ้นชักออกมาให้ทั้งสองได้ดูหลังจากเกิดเรื่องวันนั้นที่เธอเอ่ยปากบอกกับราชสีห์ว่าจะจัดการกชกรให้เธอก็รีบติดต่อคนที่รู้จักกันเก่าแก่ให้ตามกชกรทุกฝีเก้าและรายงานให้เธอได้รับรู้เพราะต้องการจะหาช่องทางที่ทำให้กชกรออกไปจากชีวิตหลานเธอให้พ้นๆ

“คนนี้คือตรีทศหัวหน้าร.ป.ภที่ควบคุมห้องวงจรปิดนี่คะตั้งแต่ที่คุณกัญญาเสียวันนั้นเค้าก็ลาออกไปเลยแล้วหมอแก้วไปสนิทสนมกับเค้าตอนไหน”

พอใจเห็นรูปผู้ชายผิวแทนร่างสูงที่เดินอยู่ข้างกชกรนรูปก็จำได้ทันทีว่าเขาเป็นคนที่เธอนั้นรู้จักเพราะเคยทักทายกันบ้างเมื่อเจอที่โรงพยาบาลไม่ยักรู้ว่ากชกรไปสนิทกับตรีทศตอนไหนเพราะอยู่คนละสังคมกันเลย

“ย่าจะไปหาแม่นั่นแล้วบอกความจริงว่าเรารู้ว่าเธอมีคนคบหาอยู่แล้วก่อนที่จะพาเธอไปตรวจครรภ์ด้วยกันให้มันรู้ผลความจริงต่อหน้าพวกเราไปเลยเธอจะได้ไม่หน้าด้านหน้าทนมาให้ตาสิงห์รับผิดชอบลูกในท้องอีก”

“ผมว่าเอาแบบนี้ดีกว่าครับ...เราไปหาตรีทศกันน่าจะดีกว่า”

คาวีเห็นว่าวิธีของย่าเขาดีก็จริงแต่หากเข้าทางตรีทศทุกอย่างจะง่ายกว่าในความคิดของเขาด้วยถ้าตรีทศคบหากับกชกรจริงเขาคงไม่ยอมแน่ที่จะให้กชกรไปยุ่งอะไรกับราชสีห์และสองคนนั้นก็จะมีปัญหากันเอง

“หนูก็เห็นด้วยนะคะคุณย่า...อีกอย่างหนูเชื่อว่าหมอแก้วต้องมีอะไรที่ต้องปิดบังเราอยู่เยอะแน่ๆเลยค่ะ”

พอใจคิดว่าเข้าทางตรีทศอย่างที่คาวีเสนอมาก็ดีเพราะเธอก็อยากจะคุยถึงเรื่องราวเก่าๆกับตรีทศว่าวันนั้นเกิดอะไรขึ้นกล้องถึงมาเสียได้และเขาก็ลาออกหายหน้าหายตาไปเลย

“ยังไงเหรอลูก”

อิงอรเริ่มมีสีหน้าสงสัยใคร่อยากรู้ในเรื่องที่พอใจเอ่ยพูดขึ้นมา

“เธอไม่เคยเปิดตัวว่าคบกับใครแถมเพื่อนในแวดวงสังคมของเธอก็มีแต่ไฮโซทั้งนั้นอีกอย่างหนูไม่ได้ดูถูกอะไรตรีทศนะคะแต่หนูเชื่อว่าหมอแก้วไม่น่าจะคบคนอย่างตรีทศได้หากไม่มีผลประโยชน์มาเกี่ยวข้องอีกอย่างหนูไม่เห็นหมอแก้วจะดูเสียใจสักนิดที่น้องสาวตัวเองเสียแถมตอนที่สายได้ผลตรวจจากห้องแลบว่าคุณกัญญาเป็นโรคร้ายหมอแก้วก็อาสาจะเอาเรื่องนี้ไปบอกกับคุณกัญญาอย่างรวดเร็วด้วยทั้งที่สายเองก็อยากจะตรวจให้แน่ใจอีกรอบ...คนเป็นพี่เค้าอยากให้น้องรับรู้เรื่องร้ายๆอย่างนั้นเหรอคะ...แถมวันนั้นจุดเกิดเหตุทั้งหมดกล้องก็เสียแต่ตรงอื่นไม่เป็นอะไรยิ่งมาเห็นหมอแก้วรู้จักกับตรีทศอีกหนูคิดดีไม่ได้เลยค่ะ”

พอใจพูดทุกอย่างตามที่เธอนั้นคิดเพราะเก็บเรื่องความสงสัยนี้มานานเหลือเกิน

“แล้วหมอที่ตรวจอยู่ในแลบที่เอาผลมาให้สายธารล่ะเป็นใคร”

คาวีได้ฟังเช่นนี้เขาก็เริ่มมีการระแคะระคายอะไรเพิ่มมาอีกอย่าง

“วันนั้นคือหมอณัฐ”

“หมอณัฐที่คุณบอกว่าเป็นพ่อของลูกเกรซหรือเปล่า”

“อ่อ..ใช่ค่ะ”

“ย่าว่าเรื่องนี้มีเงื่อนงำเยอะแล้วล่ะ...จดหมายที่เกรซเขียนก่อนตายอยู่ที่ไหน”

“ตำรวจค่ะคุณย่า”

ทั้งสามนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดเพราะกำลังใช้ความคิดตอนนี้เริ่มมีความสงสัยกับการตายของกัญญาว่ามันจะไม่เป็นไปตามที่ตำรวจสรุปสำนวนเสียแล้ว

เพนท์เฮ้าส์

ตั้งแต่พ่อกับแม่ของราชสีห์ขอคะนิ้งไว้อยู่ด้วยตั้งแต่กลับมาจากหัวหินสายธารก็เอาแต่นอนซมทั้งวันทั้งคืนจนราชสีห์อดเป็นห่วงกับพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของเธอไม่ได้

“ช่วงนี้ดูเหนื่อยๆเป็นอะไรหรือเปล่าสาย”

ชายหนุ่มปิดไฟในห้องเหลือเพียงแค่แสงส่องสว่างของโคมไฟใกล้กับหัวเตียงเท่านั้นเขาค่อยๆลงมานอนกอดด้านหลังภรรยารักเอาไว้หลวมๆถามอาการของเธอน้ำเสียงอ่อนด้วยความเป็นห่วง

“เป็นเรื่องปกติของ..คนท้อง..ค่ะ”

ร่างบางพลิกตัวหันหน้ามามองคนเป็นสามีคิดว่าเวลานี้เหมาะแล้วที่จะบอกความจริงกับเขา

“ท..ท้อง”

“คุณสิงห์ไม่ดีใจเหรอคะ”

สีหน้าและน้ำเสียงของราชสีห์ที่ดูจะตกใจกับเรื่องที่เธอบอกเสียเหลือเกินสายธารจึงหน้าเสียเพราะคิดว่าสามีของเธอน่าจะไม่ได้ดีใจกับสิ่งที่ได้รับรู้เท่าไร

“ดีใจสิ..ฉันดีใจจนทำอะไรไม่ถูกเลย”

ราชสีห์ต้องรีบอธิบายเมื่อเห็นคนเป็นภรรยาเริ่มหน้าเจื่อนเขาไม่ไช่ไม่ดีใจแต่ดีใจมากจนตัวชาทำอะไรไม่ถูกต่างหาก

“เราจะมีน้องให้คะนิ้งแล้วนะคะต่อไปนี้คุณสิงห์ก็จะเป็นคุณพ่อลูกสองแล้ว”

สาวเจ้าได้ยินดังนั้นก็ยิ้มออกเธอยกสองมือเรียวกุมไปที่แก้มสากของสามีทั้งเอ่ยเสียงหวานบอกให้เขาได้เตรียมตัวว่าวันข้างหน้าก็จะมีเจ้าตัวเล็กอีกคนมาให้เลี้ยงแล้ว

“ใครว่าล่ะฉันจะเป็นคุณพ่อลูกสามหรือไม่ก็ลูกสี่เลยต่างหาก...ทุกคนจะได้ไม่ต้องแย่งกันเลี้ยงลูกเราดูตอนนี้สิทุกคนแย่งกันจะเลี้ยงคะนิ้งจนเราต้องเหงาบ่อยๆ”

ราชสีห์รวบกอดสายธารแน่นกว่าเดิมเขาไม่ได้ต้องการจะเป็นแค่คุณพ่อลูกสองแต่เขาต้องการที่จะมีลูกเยอะๆให้เป็นครอบครัวใหญ่ทั้งย่าและพ่อแม่ของเขาจะได้ไม่ต้องแย่งกันเลี้ยงหลานๆจนเขาและสายธารต้องมานอนเหงากันสองคนเช่นทุกวันนี้มีให้เลี้ยงกันบ้านละคนสองคนเสียก็หมดเรื่อง

“จะเป็นคุณพ่อลูกสามลูกสี่เลยเหรอคะ..”

สายธารเงยหน้าถามสามีเธออีกรอบดูว่าเขาพูดจริงหรือพูดเล่น

“อืม..ครอบครัวเราจะได้ใหญ่ๆไงล่ะ”

สายธารกลืนน้ำลายเล็กน้อยก่อนจะก้มลงซบกับอกอุ่นๆของสามีเธอต่อดูท่าเขาจะพูดจริงตอนนี้เธอก็ได้แต่ทำใจเท่านั้นเพราะรู้ว่าคงจะเหนื่อยน่าดูแต่อีกใจก็คิดว่าพอถึงวันนั้นคงจะมีความสุขมากเช่นกัน