“จำฉันได้หรือยัง”
แขนแกร่งตวัดรวบร่างบางให้ลุกยืนขึ้นก่อนจะปิดน้ำที่กำลังไหลให้หยุดสนิทก่อนจะเอ่ยถามคนที่กำลังเมาอีกครั้งว่าเธอจำเขาได้หรือยัง
“อืมม..”
ดวงตาสาวเจ้ายังคงปรือเยิ้มขณะมองหน้าคนที่กำลังรวบกอดใกล้ๆ
“หนาว..”
เสียงหวานเอ่ยเบาๆก่อนจะยกมือทั้งสองรวบกอดแผ่นหลังกว้างซุกใบหน้าฟุบอยู่กับอกแกร่งของราชสีห์ไม่ยอมปล่อย
“เธอ..”
เมื่อเนื้อนวลนุ่มนุ่มบดเบียดกระชับมาที่หน้าท้องแกร่งความเป็นชายในตัวก็เริ่มรุ่มร้อนขึ้นเขาเริ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอและรวบกอดร่างบางแน่นขึ้น
“ทำอะไร...อย่านะ..”
มือหนาเร่งถอดเสื้อผ้าที่เปียกชุ่มของเขาและเธอทิ้งกองไว้ที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็วโดยไม่สนคำทัดทานของอีกฝ่ายเมื่อร่างของเขาและเธอเปลือยเปล่าได้ราชสีห์ก็อุ้มแบกหญิงสาวเข้าไปในห้องนอน
ฟึ่บบ..
“อืมม..”
ร่างบางเปลือยเปล่าถูกวางลงบนเตียงนุ่มเธอพยายามปัดป่ายจะลุกขึ้นนั่งแต่ก็ถูกคนตัวโตถาโถมร่างมาทับเธอเอาไว้สองมือจับแยกขาเรียวโดยไม่รีรอก่อนจะสอดใส่แท่งร้อนที่ผงาดชูชันอัดบดเบียดเข้าไปในช่องทางรักโดยที่ไร้การเล้าโลมอีกฝ่าย
“อื้ออ...”
สาวเจ้าร้องครางสีหน้าเหยเกด้วยความเจ็บและจุกหลังจากนั้นร่างของเธอก็สั่นครอนด้วยแรงกระแทกที่ถาโถมเข้ามาในจังหวะเร่าร้อนในตอนที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว
“อืม..อ่าาสส..”
ราชสีห์คำรามจนคอเป็นเอ็นด้วยช่องทางรักของคนใต้ร่างตอดรัดจนแท่งร้อนปวดหนึบตลอดเวลา
“อื้อ..ๆๆ”
ร่างบางที่มีสติบ้างไม่มีสติบ้างเอ่ยเสียงร้องระงมทั้งเจ็บทั้งจุกและในบางคราก็มีความวาบหวามแทรกมาเล็กน้อยในเวลาที่กำลังถูกคนตัวโตกระทำแต่ก็ยังไม่สามารถทำให้ตัวเธอพ้นความเจ็บไปอยู่ดี
ราชสีห์บดเบียดกระแทกสะโพกแกร่งเป็นจังหวะเร่าร้อนนานสองนานจนสายธารครางระงมแทบไม่มีเสียงก่อนจะเปลี่ยนท่วงท่ารวบหญิงสาวแล้วพลิกร่างให้เธอนั้นนอนทับตัวของเขาอยู่ด้านบน
“อื้อ.. อ้ายย.. อื้อๆๆ”
มือหนาทั้งสองยกสะโพกมนขึ้นสูงอัดกระแทกแท่งร้อนใส่ระรัวจนเธอต้องฟุบหน้าร้องครางกับอกแกร่งมือเรียวทั้งสองจิกไรผมของเขาแน่นเพื่อระบายความเจ็บ
“อ่า.สส..”
เสียงแหบพร่าคำรามไม่ขาดผสมโรงกับเสียงร้องของหญิงสาวเมื่อใกล้แตะขอบสวรรค์เขาก็ลุกขึ้นนั่งผลักร่างบางนอนลงใต้ร่างเช่นเดิมพร้อมกระหน่ำรัวสะโพกหนักหน่วงอีกครั้งฟุบใบหน้าคมลงดูดดึงสองเต้างามฟัดจนสนุกปากไม่นานนักก็ได้แตะขอบสวรรค์และคืนนี้ก็ไม่ใช่เพียงแค่ครั้งเดียวกว่าเขาจะปล่อยให้ร่างบางที่เมาไม่ได้สติเป็นอิสระก็ปาไปเกือบฟ้าสาง
“อืม..”
สายธารตื่นขึ้นในช่วงสายของอีกวันเธอรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งหัวแถมตัวยังปวดระบมไปทั่วตัวอีก
“ห้องนี้.. มัน”
เมื่อลืมตามองรอบๆห้องได้ก็พบว่าเธอไม่ได้นอนห้องตัวเองซ้ำตอนนี้ยังนอนเปลือยเปล่าอยู่ใต้ผ้าห่ม
“เมื่อคืนนี้เรา..”
ร่างบางผุดลุกนั่งพิงหัวเตียงพยายามคิดถึงเรื่องเมื่อคืนและแล้วภาพความทรงจำก็ค่อยๆลอยมาประติดประต่อกันแต่ก็ไม่ได้ชัดเจนเท่าไรนักรู้แค่ว่าเมื่อคืนเธอเมาและทะเลาะกับราชสีห์สุดท้ายก็มาจบที่เตียงของเขา
แกร๊ก
“ตื่นแล้วก็ดี..ออกไปได้แล้ว”
ราชสีห์เปิดประตูห้องเข้ามาเห็นว่าสายธารตื่นแล้วจึงโยนผ้าขนหนูให้เธอได้พันตัวจะได้ออกไปจากห้องนอนของเขาเสียที
“น..หน้าคุณเป็นอะไรคะ”
ดวงตากลมโตเพ่งมองไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มไม่รู้ว่าเขาไปทำอะไรมาถึงได้เป็นลอยแดงเต็มแทบทั้งหน้าแบบนั้น
“ก็..ฝีมือเธอไง..ฉันไม่กล้าเข้าบริษัทก็เพราะเธอ”
ราชสีห์ตอบกลับเสียงแข็งยิ่งเห็นหญิงสาวจำเรื่องที่ก่อเอาไว้ไม่ได้เขาก็เริ่มมีน้ำโหที่เธอนั้นทำให้เขามีแผลแทบจะทั้งหน้ายังจะกล้ามาถามว่าเขาเป็นอะไร
“ฝีมือฉัน”
สายธารยิ่งต้องกลับมาคิดหนักเธอจำได้แค่เธอทะเลาะเอะอะเสียงดังกับเขาแต่ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะลงไม้ลงมือกับอีกฝ่ายได้ในตอนนี้เธอก็ยังจำไม่ได้อยู่ดีว่าเธอทำอย่างไรกับใบหน้าของราชสีห์
ช่วงบ่ายอิงอรและเปรมฤดีพาคะนิ้งมาหาสายธารแต่ทั้งสองก็แอบแปลกใจที่เห็นราชสีห์นั้นอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์ด้วยทั้งที่วันนี้คือวันทำงาน
“ทำไมหน้าเป็นสภาพนี้ล่ะตาสิงห์”
เรื่องที่ทั้งสองแปลกใจอีกเรื่องก็เห็นจะเป็นเรื่องรอยแผลบนหน้าของราชสีห์ที่ดูๆแล้วเหมือนจะไปทะเลาะกับใครมาหนักพอสมควร
“นั่นสิลูก..”
เปรมฤดีรีบเข้าไปดูหน้าลูกชายเธอใกล้ๆห่วงเหลือเกินกลัวว่าแผลนี้จะกลายเป็นแผลเป็น
“ที่ผมไม่เข้าบริษัทก็เพราะเป็นแบบนี้นี่แหละครับ”
“ไปมีเรื่องกับใครมาแล้วแจ้งความหรือยังล่ะ...ทำกันขนาดนี้มันเกินไปแล้ว”
อิงอรเอ่ยด้วยสีหน้าร้อนใจ
“ก็อยากจะแจ้งอยู่เหมือนกันนะครับแต่กลัวว่าตำรวจจะไม่รับแจ้ง”
ดวงตาคมเปรยมองไปยังสายธารที่นั่งเล่นอยู่กับคะนิ้งไม่ไกลนัก
“ทำไมล่ะ”
“คือ...เมื่อคืนหนู...ไปดื่มกับพอใจแล้วก็รุ่นพี่อีกคนมาค่ะ...แล้วก็คิดว่าคุณสิงห์เป็นขโมย”
สายธารเห็นทีจะต้องรีบสารภาพความผิดนี้เองทั้งเปรมฤดีแะอิงอรจะได้เข้าใจเสียที
“ฮ่าๆๆๆๆ..ยังงั้นหรอกเเหรอ”
เป็นอิงอรที่ดูไม่ตกใจแต่กลับหัวเราะร่าคราแรกเธอก็นึกว่าหลานชายไปมีปัญหากับใครเสียอีกที่แท้ก็ฝีมือเมียตัวเอง
“หนูสาย..ถ้าดื่มแล้วเป็นแบบนี้แม่ว่าคราวหลังอย่าดื่มเลยดีกว่านะลูก”
เปรมฤดียกมือทาบอกเลี้ยงลูกมาไม่เคยตีหรือทำให้เจ็บตัวเธอเห็นทีจะต้องเตือนสายธารเสียหน่อยเรื่องดื่มสังสรรค์กับเพื่อนเธอไม่ว่าแต่หากขาดสติแล้วทำร้ายคนในครอบคนัวเช่นนี้คงไม่ดีนัก
“ค่ะ...คุณแม่ต่อไปหนูจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกค่ะ”
“ฮ่าาๆๆ..”
“ผมช้ำไปทั้งหน้าแบบนี้คุณย่ายังจะหัวเราะอีก”
“เอาน่า..ฮ่าๆๆ..แค่เรื่องเข้าใจผิด”
“จะเป็นแผลเป็นหรือเปล่าก็ไม่รู้”
“ไม่หรอกค่ะถ้าทายาทุกวันเดี๋ยวก็หาย”
สายธารว่าจบเธอก็ต้องรีบหลบสายตาของราชสีห์ที่มองค้อนมายังเธอหลังพูดจบหากดวงตาของเขาเป็นคมหอกคมดาบร่างของเธอในตอนนี้คงพรุนไปแล้ว
“เออ.. ตาสิงห์ย่าอยากให้เราไปดูที่เกาะเสียหน่อยเห็นคุณประสงค์บอกว่าชอบมีคนแปลกหน้าเข้าไปที่นั่น”
“ผมว่าจะเข้าไปเหมือนกันครับคุณย่า”
ชายหนุ่มว่าจะเข้าไปที่นั่นภายในไม่กี่วันนี้อยู่แล้วเพราะได้รับข่าวจากประสงค์คนเก่าแก่ตั้งแต่รุ่นปู่ที่เขาไว้ใจให้ดูแลเกาะที่นั่นเหมือนกัน
“พาหนูสายไปด้วยนะไปแนะนำให้ทุกคนรู้จักถือซะว่าพาเมียเราไปเปิดหูเปิดตาด้วย”
“ครับ”
ราชสีห์คิดว่างานนี้จะไปอย่างคล่องตัวเสียอีกครั้นจะปฏิเสธคนเป็นย่าคงไม่พ้นถูกคะยั้นคะยอจึงตอบตกลงย่าตนไปให้จบๆสายธารเองก็เอาแต่นั่งเงียบเพราะเธอจะได้ไปหรือไม่ได้ไปคงเป็นราชสีห์ที่ตัดสินใจแทนทุกอย่างอยู่แล้ว
สามวันต่อมาสายธารและราชสีห์เดินทางออกจากกรุงเทพใช้เวลาร่วมวันกว่าจะมาถึงที่เกาะสายธารเดินตามราชสีห์และประสงค์มาที่บ้านไม้หลังเล็กๆที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากชายหาดเท่าไรนักเป็นบ้านที่ตั้งอยู่หลังเดียวโดดๆเพราะอยู่ที่ท้ายเกาะเธอรู้ว่าคนที่อยู่ที่นี่ส่วนมากจะอยู่ที่สำนักงานตรงหน้าเกาะมากกว่าจากคำบอกของอิงอรที่ไปหาเธอวันนั้น“เชิญคุณทั้งสองเข้าบ้านพักผ่อนตามสบายเลยครับที่นี่ผมให้คนมาทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว”ประสงค์ชายวัยห้าสิบกว่าเชิญทั้งสองให้เข้าบ้านก่อนหน้านี้เขาให้คนมาทำความสะอาดและจัดอาหารสดไว้ในครัวเหมือนทุกครั้งที่ราชสีห์นั้นมาพักที่นี่แต่ครั้งนี้จัดให้มากกว่าครั้งก่อนเท่าตัวด้วยราชสีห์นั้นมีภรรยามาด้วยกัน“เธอไปพักก่อนเถอะ...ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณประสงค์...ห้องนอนอยู่นั่น”ราชสีห์เข้าบ้านมาได้เขาก็รีบให้สายธารเข้าไปพักในห้องเพราะตนมีเรื่องสำคัญที่ต้องคุยกับประสงค์เป็นการส่วนตัว“ค่ะ”สายธารเดินเข้ามาในห้องตามคำสั่งของราชสีห์เพราะพอจะดูออกว่าเขานั้นมีเรื่องอะไรร้อนใจที่จะคุยธุระกับประสงค์แน่นอนเมื่อเข้าห้องมาได้หญิงสาวก็เปิดหน้าต่างในห้องนอนครบทุกบานเธอจึงได้เห็นทั้งวิวทะเลอีกและหน
เพียะสอางค์ภรรยาของขามตบหน้าเข้มต่อหน้าคนทั้งเกาะที่มารวมตัวกันในคืนนี้เธอรู้สึกผิดหวังในตัวลูกชายตัวเองที่สุด“แกทำแบบนี้ทำไมฮะ.. ทำแบบนี้ทำไม”สอางค์ร้องห่มร้องให้สะอึกสะอื้นที่ลูกเธอนั้นไม่มีหัวคิดดีที่ในเหตุวางเพลิงครั้งนี้ไม่มีใครได้รับอันตรายไม่อย่างนั้นเธอไม่อยากจะคิดว่าผลการกระทำของลูกและหลานจะต้องเจอจุดจบอย่างไรเพราะรู้ว่าอิงอรและสุรชัชไม่เอาลูกชายและหลานเธอไว้แน่“เอ็งก็เหมือนกันไอ้พร้าวที่นี่ให้ข้าวให้น้ำเอ็งทำไมถึงตัดสินใจทำร้ายคนที่มีบุญคุณกับพวกเอ็งได้”ขามหันมาต่อว่าพร้าวทั้งที่เป็นพี่ควรจะห้ามปรามน้องอย่างเข้มแต่กลับรวมหัวกันทำเรื่องผิดๆได้“ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่มีคนเสนอเงินให้ฉันถ้าสามารถไล่ให้คุณสิงห์ไปจากเกาะได้...ฉันต้องการเงินก้อนนั้นจะเอาไปตั้งต้นชีวิตใหม่ได้ใช้ชีวิตภายนอกบ้างไม่อยากติดแหง็กอยู่ในเกาะที่ไม่มีความเจริญแบบนี้”พร้าวเริ่มพูดในสิ่งที่ตัวเองต้องการออกมาพวกเขาทำไปทั้งหมดก็เพื่อที่จะมีชีวิตการเป็นอยู่นอกเกาะนี้เท่านั้น“ที่นี่มันไม่ดีกับพวกนายหรือไง...มีข้าวมีน้ำมีทุกอย่างอุดมสมบูรณ์ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัว...ของใช้ฉันก็มีให้ฟรีทุกอย่างจะอยากไ
ในส่วนของสายธารเธอไม่ได้หายไปไหนเพราะเข้ามาขลุกกับเหล่าสาวๆที่โรงครัวในหมู่บ้านตั้งแต่ช่วงกลางวันแถมเธอยังเข้ากันได้ดีกับคนที่นี่อีกด้วย“หืม..รสชาติแปลกๆไม่เคยกินแต่ก็อร่อยดี”“นั่นน่ะสิ..”“อะไรเหรอคะพี่วาด”สายธารที่กำลังตักแกงเหลืองใส่ปิ่นโตจะเอากลับไปที่บ้านพักให้ราชสีห์เธอเห็นสองแม่ครัววาดกับสาวกำลังแอบดื่มอะไรกันง่วนจึงเอ่ยถามเพราะอยากจะรู้ว่าไอ้น้ำสีขาวขุ่นในแก้วที่สองสาวถือคืออะไร“น้ำขาวค่ะนายหญิงญาตินังสาวเอามาฝากหลายขวดเลย”สิ้นเสียงของวาดสายธารก็เริ่มขมวดคิ้วมองไปยังแก้วในมือของวาดอย่างสงสัยเพราะเธอไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน“นายหญิงลองสิจ้ะ..กินแกล้มกับปลาเผาอร่อยมากเลยจะ”สาวเป็นคนรินน้ำสีขาวขุ่นใส่แก้วใสให้สายธารได้ลิ้มลองเชื่อว่านายหญิงของเธอคงจะชอบในรสชาติของมันเหมือนเช่นพวกเธอ“หืม...รสชาติเหมือนแป้งข้าวหมากเลยนะคะแต่จะขมๆกว่าหน่อย”สาวเจ้าจิบเข้าปากไปได้เธอรู้สึกว่ามันขึ้นจมูกนิดหน่อยแต่ก็รู้สึกว่าอร่อยแปลกใหม่สำหรับเธอดีแถมรสชาติยังคล้ายๆแป้งข้าวหมากเพียงแค่มีรสขมกว่า“อ๋อ... แป้งข้าวหมากเราก็ว่าเหมือนอะไร”วาดกับสาวเริ่มร้องอ๋อพร้อมกันเพราะพวกเธอก็คุ้นๆอยู่ว่ามันเ
“อื้อ.. อ.อ่ะ...อ้ะ.!”ใบหน้าหวานส่ายไปมาไม่อยู่สุขร้องครางออกมาในลำคอเล็กน้อยเธอรู้สึกแปลกไปจากการถูกกระทำครั้งก่อนเพราะมีแต่ความวาบหวามเข้ามาแทนที่ความเจ็บปวดไปเสียหมด“อืม.. อ้าสส..”ราชสีห์ยิ่งฟังเสียงครางของคนใต้ร่างมันยิ่งเหมือนเป็นเชื้อไฟเติมให้ความร้อนในกายระอุเพิ่มขึ้นมือหนาขยำขยี้สองเต้างามอวบอูมด้วยความสนุกมือทั้งสะโพกยังกระแทกกระทั้นร่างบางระรัวไม่ผ่อนเสียงคำรามในลำคอมีไม่ขาดด้วยท่าทีของสายธารในตอนที่ไม่ค่อยมีสติเช่นนี้ดูยั่วยวนเขาเป็นพิเศษ“อืม..”ชายหนุ่มโน้มตัวลงบดจูบหญิงสาวอีกครั้งขณะที่สะโพกแกร่งยังคงทำหน้าที่กระแทกร่างบางจนหัวสั่นหัวครอนไม่หยุดครั้งนี้ไม่รู้ว่าทำไมเขาจึงไม่คิดจะหยุดหรือเป็นเพราะคนใต้ร่างให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีต่างจากทุกครั้งที่เอาแต่ต่อต้านก็เป็นได้“อื้ออ.. อ๊ายย..”สองแขนแกร่งรวบพลิกร่างบางให้หันหลังยกสะโพกมนขึ้นคุกเข่าก่อนจะสอดใส่แท่งร้อนชุ่มชื้นเข้าช่องทางรักของหญิงสาวอีกครั้งจนสาวเจ้าร้องครางลั่นฟุบหน้าลงกับหมอนนุ่มเพราะรู้สึกทั้งเจ็บจุกและวาบหวามไปในคราเดียวกัน“อืม.. อ่าสส..”ราชสีห์ใช้สองมือจับสะโพกมนไว้แน่นรัวสะโพกถี่ยิบคำรามลั่นร่างบางถู
“ไม่ค่ะ..”“สายธาร..”เมื่อใช้ไม่อ่อนแล้วคนในอ้อมกอดไม่ยอมแต่โดยดีเขาจึงตวัดร่างขึ้นคร่อมมาอยู่บนตัวของเธอสองมือหนาช่วยกันดึงร่างบางให้หันหน้ามาหาเขาจนได้“ฉันไม่ชอบให้ใครมาหันหลังให้ฉัน”“ก็คุณพูดไม่รู้เรื่อง...ถือว่าฉันขอได้หรือเปล่าคะว่าอย่าตามใจคะนิ้งทุกเรื่อง”ดวงตากลมโตจ้องมองคนที่กำลังยื่นหน้ามาใกล้ๆด้วยความขุ่นเคืองเล้กน้อยแต่ก็ยังร้องขอให้เขานั้นเลือกที่จะตามใจคะนิ้งในทางที่ถูกดวงตาที่กลมโตที่แสนยั่วยวนบวกกับน้ำเสียงที่อู้อี้ดูออดอ้อนทำให้ราสีห์เริ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่ไม่รู้ว่าหญิงสาวจะรู้หรือเปล่าว่าพฤติกรรมของเธอเป็นสิ่งที่ยั่วอารมณ์ของเขาได้เป็นอย่างดี“อืม...ก็ได้”หากเธอพูดกับเขาด้วยท่าทางแบบนี้ตั้งแต่คราแรกเขาคงยอมไปนานแล้วว่าจบก็หมายจะก้มลงบดจูบให้ชื่นใจแต่ก็ต้องชะงักงันเมื่ออีกฝ่ายหันหน้าหนี“วันนี้พักไม่ได้เหรอคะ”สายธารพยายามพูดกับอีกฝ่ายเสียงอ่อนหวานเพื่อร้องขอเพราะไม่ได้นอนเต็มตื่นมาหลายคืนแล้ว“ข้อนี้ไม่ได้..”ใบหน้าคมส่ายไปมาทั้งอมยิ้มอ่อนสองมือหนาสอดประสานมือเรียวแน่นบดจูบพรมตั้งแต่หน้าผากมนมาบรรจบอยู่ที่ริมฝีปากบางลิ้นสากซุกไซร้ตวัดเข้าไปสำรวจโพรงปากหญิงสาวฉกชิ
“ผมมีข้อแม้...ถ้าคุณไม่อยากคืนลูกให้ผมคุณก็ไปบอกกับสามีคุณว่ายกเลิกการแข่งประมูลการสัมปทานเกาะซะ...ไม่อย่างนั้นผมจะใช้กฎหมายทำทุกอย่างให้ได้ลูกผมคืนมา”สายธารกำมือแน่นขอบตาเธอร้อนผ่าวมองคนตรงหน้าที่นั่งอมยิ้มระรื่นด้วยความโกรธที่แท้เขาก็เป็นคนเห็นแก่ตัวไม่เลิกคนแบบนี้ไม่สมควรจะเป็นพ่อของใครทั้งนั้น“ผมให้เวลาหนึ่งอาทิตย์”กฤษฎายื่นนามบัตรให้กับสายธารก่อนจะเดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ออกไปอย่างผู้ชนะเขาเชื่อว่าคนอย่างสายธารที่เลี้ยงลูกของเขามาแต่อ้อนแต่ออกไม่ยอมให้เด็กคนนั้นตกมาอยู่ในมือของเขาแน่หากเขารู้ว่าเธอแต่งงานกับราชสีห์เร็วกว่านี้อีกสักนิดคงจะดีไม่น้อยคงไม่ต้องเสียเงินเพิ่มในการประมูลเกาะนั้นสายธารเดินเหม่อออกมาจากร้านกาแฟกลับไปที่รถพอเข้ามาในรถได้เธอก็ฟุบหน้าดับพวงมาลัยร้องห่มร้องให้พักใหญ่เพราะไม่รู้ว่าราชสีห์จะยอมช่วยเหลือไม่ให้คะนิ้งถูกพรากไปจากอกเธอหรือไม่บริษัทXX“คุณสิงห์ครับ...คุณสายรอคุณสิงห์อยู่ที่ห้องรับแขกครับ”อาทิตย์รีบเข้ามาแจ้งกับคนเป็นนายว่าตอนนี้ภรรยาของเขาได้เข้ามานั่งรอที่ห้องรับแขกสักพักหนึ่งแล้วตอนนี้ชายหนุ่มสีหน้ำไม่ค่อยดีเท่าไรนักเพราะตั้งแต่สายธารเข้ามาเธอก็ร
“หมอณัฐ...”กชกรรู้ดีว่ากัญญามีสัมพันธ์กับเปรมณัฐหมอที่เชี่ยวชาญการตรวจโรคจากเลือดของโรงพยาบาลที่เธอทำงานอยู่แต่เรื่องนี้กัญญาขอให้เธอปิดเงียบโดยแลกกับการเซ็นแบ่งครึ่งหนึ่งของมรดกที่พ่อกัญญาทิ้งไว้ให้มาให้กับเธอส่วนหมอเปรมณัฐก็ปิดปากเงียบเช่นกันเพราะเขาเองก็มีลูกมีเมียแล้วอีกอย่างครอบครัวเมียก็มีอิทธิพลใหญ่โตจนเขาอยู่ใต้อำนาจของภรรยาเรื่องมีชู้จึงให้เรื่องแดงไม่ได้แถมชู้คนนั้นยังเป็นผู้หญิงของราชสีห์อีก“แล้วแกไม่คิดจะบอกความจริงกับคุณสิงห์หรือไง”“ไม่.. ตอนนี้ยัยเกรซก็เสียไปแล้วไม่จำเป็นต้องบอก”เรื่องนี้ในตอนกัญญาเสียคราแรกกชกรก็อยากจะบอกราชสีห์เช่นกันแต่เขานั้นดันไปตกลงแต่งงานกับสายธารเสียก่อนเธอจึงอยากให้เรื่องนี้เป็นความลับต่อไปชีวิตคู่ของราชสีห์และสายธารจะได้มีอะไรที่ตะขิดตะขวงใจกันตลอดเวลาขณะที่สองสาวนั่งคุยกันในร้านอาหารที่มีที่พนักพิงยกสูงจนท่วมหัวแม้จะดูส่วนตัวแต่ทุกคำที่สองสาวนั้นพูดคุยกันพอใจที่นั่งทานอาหารอยู่ก่อนหน้าที่สองสาวจะมานั่งเธอได้ยินที่ทั้งสองพูดจนหมดทุกคำหลังจากออกจากร้านอาหารมาได้พอใจก็รีบขับรถมาหาคาวีที่บริษัทเพื่อจะคุยกับเขาถึงเรื่องราวที่พึ่งได้ยินกับคาว
“แล้วคุณ..จะเสี่ยงมากหรือเปล่า”สายธารเห็นว่าหากแผนการของราชสีห์เป็นอย่างที่พูดก็เท่ากับว่าเขาต้องตั้งตนเป็นศรัตรูกับกฤษฎาชีวิตของเขาก็จะอยู่ในความเสี่ยงเพราะเชื่อว่าคนที่จิตใจหยาบช้าแบบนั้นไม่มีทางปล่อยคนที่ทำให้ตัวเองเสียชื่อไว้แน่“ก็ต้องยอมเสี่ยง...ไม่อยากให้ใครมาว่าใจร้ายใจดำ”ดวงตาคมมองมายังร่างบางด้วยความน้อยใจเล็กน้อยเขาจำได้ที่เธอว่าเขาใจดำทั้งๆที่เขาก็กำลังคิดหาวิธีจบปัญหาที่กำลังเกิดอยู่“ฉันขอโทษค่ะ...”ใบหน้าหวานก้มหน้างุดที่ครานั้นเอ่ยปากต่อว่าเขาเพราะความเห็นแก่ตัวของตัวเอง“คราวนี้ก็เลิกนอนร้องให้ได้แล้วมันทำให้ฉันนอนไม่หลับ”“ค่ะ...ต่อไปนี้ฉันจะทำดีกับคุณทุกอย่างตอบแทนที่คุณช่วยคะนิ้ง”หญิงสาวเงยหน้ายิ้มให้ชายหนุ่มค่อยๆยื่นมือจับมือของราชสีห์เอาไว้หลวมๆเป็นการสัญญา“มันเป็นหน้าที่ที่เธอต้องทำกับฉันอยู่แล้ว”ว่าจบก็อุ้มร่างบางนอนบนเตียงก่อนจะเข้าไปฟุบกอดใกล้ๆเริ่มใช้จมูกโด่งไล่หอมแก้มนวลซ้ายขวา“คุณสิงห์.. ““ตอบแทนฉันไง”คนตัวโตพลิกร่างคร่อมหญิงสาวให้ร่างของเขาสวมกอดเธอเอาไว้หลวมๆสองมือของเขาและเธอประสานกันแน่นก่อนที่ราชสีห์จะก้มใบหน้าคมก่ายกระซิบข้างหูคนตัวเล็กใต้ล่า