ตอนที่23 หนาว

“จำฉันได้หรือยัง”

แขนแกร่งตวัดรวบร่างบางให้ลุกยืนขึ้นก่อนจะปิดน้ำที่กำลังไหลให้หยุดสนิทก่อนจะเอ่ยถามคนที่กำลังเมาอีกครั้งว่าเธอจำเขาได้หรือยัง

“อืมม..”

ดวงตาสาวเจ้ายังคงปรือเยิ้มขณะมองหน้าคนที่กำลังรวบกอดใกล้ๆ

“หนาว..”

เสียงหวานเอ่ยเบาๆก่อนจะยกมือทั้งสองรวบกอดแผ่นหลังกว้างซุกใบหน้าฟุบอยู่กับอกแกร่งของราชสีห์ไม่ยอมปล่อย

“เธอ..”

เมื่อเนื้อนวลนุ่มนุ่มบดเบียดกระชับมาที่หน้าท้องแกร่งความเป็นชายในตัวก็เริ่มรุ่มร้อนขึ้นเขาเริ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอและรวบกอดร่างบางแน่นขึ้น

“ทำอะไร...อย่านะ..”

มือหนาเร่งถอดเสื้อผ้าที่เปียกชุ่มของเขาและเธอทิ้งกองไว้ที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็วโดยไม่สนคำทัดทานของอีกฝ่ายเมื่อร่างของเขาและเธอเปลือยเปล่าได้ราชสีห์ก็อุ้มแบกหญิงสาวเข้าไปในห้องนอน

ฟึ่บบ..

“อืมม..”

ร่างบางเปลือยเปล่าถูกวางลงบนเตียงนุ่มเธอพยายามปัดป่ายจะลุกขึ้นนั่งแต่ก็ถูกคนตัวโตถาโถมร่างมาทับเธอเอาไว้สองมือจับแยกขาเรียวโดยไม่รีรอก่อนจะสอดใส่แท่งร้อนที่ผงาดชูชันอัดบดเบียดเข้าไปในช่องทางรักโดยที่ไร้การเล้าโลมอีกฝ่าย

“อื้ออ...”

สาวเจ้าร้องครางสีหน้าเหยเกด้วยความเจ็บและจุกหลังจากนั้นร่างของเธอก็สั่นครอนด้วยแรงกระแทกที่ถาโถมเข้ามาในจังหวะเร่าร้อนในตอนที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว

“อืม..อ่าาสส..”

ราชสีห์คำรามจนคอเป็นเอ็นด้วยช่องทางรักของคนใต้ร่างตอดรัดจนแท่งร้อนปวดหนึบตลอดเวลา

“อื้อ..ๆๆ”

ร่างบางที่มีสติบ้างไม่มีสติบ้างเอ่ยเสียงร้องระงมทั้งเจ็บทั้งจุกและในบางคราก็มีความวาบหวามแทรกมาเล็กน้อยในเวลาที่กำลังถูกคนตัวโตกระทำแต่ก็ยังไม่สามารถทำให้ตัวเธอพ้นความเจ็บไปอยู่ดี

ราชสีห์บดเบียดกระแทกสะโพกแกร่งเป็นจังหวะเร่าร้อนนานสองนานจนสายธารครางระงมแทบไม่มีเสียงก่อนจะเปลี่ยนท่วงท่ารวบหญิงสาวแล้วพลิกร่างให้เธอนั้นนอนทับตัวของเขาอยู่ด้านบน

“อื้อ.. อ้ายย.. อื้อๆๆ”

มือหนาทั้งสองยกสะโพกมนขึ้นสูงอัดกระแทกแท่งร้อนใส่ระรัวจนเธอต้องฟุบหน้าร้องครางกับอกแกร่งมือเรียวทั้งสองจิกไรผมของเขาแน่นเพื่อระบายความเจ็บ

“อ่า.สส..”

เสียงแหบพร่าคำรามไม่ขาดผสมโรงกับเสียงร้องของหญิงสาวเมื่อใกล้แตะขอบสวรรค์เขาก็ลุกขึ้นนั่งผลักร่างบางนอนลงใต้ร่างเช่นเดิมพร้อมกระหน่ำรัวสะโพกหนักหน่วงอีกครั้งฟุบใบหน้าคมลงดูดดึงสองเต้างามฟัดจนสนุกปากไม่นานนักก็ได้แตะขอบสวรรค์และคืนนี้ก็ไม่ใช่เพียงแค่ครั้งเดียวกว่าเขาจะปล่อยให้ร่างบางที่เมาไม่ได้สติเป็นอิสระก็ปาไปเกือบฟ้าสาง

“อืม..”

สายธารตื่นขึ้น​ในช่วงสายของอีกวันเธอรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งหัวแถมตัวยังปวดระบมไปทั่วตัวอีก

“ห้องนี้.. มัน”

เ​มื่อลืมตามองรอบๆห้องได้ก็พบว่าเธอไม่ได้นอนห้องตัวเองซ้ำตอนนี้ยังนอนเปลือยเปล่าอยู่ใต้ผ้าห่ม

“เมื่อคืนนี้เรา..”

ร่างบางผุดลุกนั่งพิงหัวเตียงพยายามคิดถึงเรื่องเมื่อคืนและแล้วภาพความทรงจำก็ค่อยๆลอยมาประติดประต่อกันแต่ก็ไม่ได้ชัดเจนเท่าไรนักรู้แค่ว่าเมื่อคืนเธอเมาและทะเลาะกับราชสีห์สุดท้ายก็มาจบที่เตียงของเขา

แกร๊ก

“ตื่นแล้วก็ดี..ออกไปได้แล้ว”

ราชสีห์เปิดประตูห้องเข้ามาเห็นว่าสายธารตื่นแล้วจึงโยนผ้าขนหนูให้เธอได้พันตัวจะได้ออกไปจากห้องนอนของเขาเสียที

“น..หน้าคุณเป็นอะไรคะ”

ดวงตากลมโตเพ่งมองไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มไม่รู้ว่าเขาไปทำอะไรมาถึงได้เป็นลอยแดงเต็มแทบทั้งหน้าแบบนั้น

“ก็..ฝีมือเธอไง..ฉันไม่กล้าเข้าบริษัทก็เพราะเธอ”

ราชสีห์ตอบกลับเสียงแข็งยิ่งเห็นหญิงสาวจำเรื่องที่ก่อเอาไว้ไม่ได้เขาก็เริ่มมีน้ำโหที่เธอนั้นทำให้เขามีแผลแทบจะทั้งหน้ายังจะกล้ามาถามว่าเขาเป็นอะไร

“ฝีมือฉัน”

สายธารยิ่งต้องกลับมาคิดหนักเธอจำได้แค่เธอทะเลาะเอะอะเสียงดังกับเขาแต่ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะลงไม้ลงมือกับอีกฝ่ายได้ในตอนนี้เธอก็ยังจำไม่ได้อยู่ดีว่าเธอทำอย่างไรกับใบหน้าของราชสีห์

ช่วงบ่ายอิงอรและเปรมฤดีพาคะนิ้งมาหาสายธารแต่ทั้งสองก็แอบแปลกใจที่เห็นราชสีห์นั้นอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์ด้วยทั้งที่วันนี้คือวันทำงาน

“ทำไมหน้าเป็นสภาพนี้ล่ะตาสิงห์”

เรื่องที่ทั้งสองแปลกใจอีกเรื่องก็เห็นจะเป็นเรื่องรอยแผลบนหน้าของราชสีห์ที่ดูๆแล้วเหมือนจะไปทะเลาะกับใครมาหนักพอสมควร

“นั่นสิลูก..”

เปรมฤดีรีบเข้าไปดูหน้าลูกชายเธอใกล้ๆห่วงเหลือเกินกลัวว่าแผลนี้จะกลายเป็นแผลเป็น

“ที่ผมไม่เข้าบริษัทก็เพราะเป็นแบบนี้นี่แหละครับ”

“ไปมีเรื่องกับใครมาแล้วแจ้งความหรือยังล่ะ...ทำกันขนาดนี้มันเกินไปแล้ว”

อิงอรเอ่ยด้วยสีหน้าร้อนใจ

“ก็อยากจะแจ้งอยู่เหมือนกันนะครับแต่กลัวว่าตำรวจจะไม่รับแจ้ง”

ดวงตาคมเปรยมองไปยังสายธารที่นั่งเล่นอยู่กับคะนิ้งไม่ไกลนัก

“ทำไมล่ะ”

“คือ...เมื่อคืนหนู...ไปดื่มกับพอใจแล้วก็รุ่นพี่อีกคนมาค่ะ...แล้วก็คิดว่าคุณสิงห์เป็นขโมย”

สายธารเห็นทีจะต้องรีบสารภาพความผิดนี้เองทั้งเปรมฤดีแะอิงอรจะได้เข้าใจเสียที

“ฮ่าๆๆๆๆ..ยังงั้นหรอกเเหรอ”

เป็นอิงอรที่ดูไม่ตกใจแต่กลับหัวเราะร่าคราแรกเธอก็นึกว่าหลานชายไปมีปัญหากับใครเสียอีกที่แท้ก็ฝีมือเมียตัวเอง

“หนูสาย..ถ้าดื่มแล้วเป็นแบบนี้แม่ว่าคราวหลังอย่าดื่มเลยดีกว่านะลูก”

เปรมฤดียกมือทาบอกเลี้ยงลูกมาไม่เคยตีหรือทำให้เจ็บตัวเธอเห็นทีจะต้องเตือนสายธารเสียหน่อยเรื่องดื่มสังสรรค์กับเพื่อนเธอไม่ว่าแต่หากขาดสติแล้วทำร้ายคนในครอบคนัวเช่นนี้คงไม่ดีนัก

“ค่ะ...คุณแม่ต่อไปหนูจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกค่ะ”

“ฮ่าาๆๆ..”

“ผมช้ำไปทั้งหน้าแบบนี้คุณย่ายังจะหัวเราะอีก”

“เอาน่า..ฮ่าๆๆ..แค่เรื่องเข้าใจผิด”

“จะเป็นแผลเป็นหรือเปล่าก็ไม่รู้”

“ไม่หรอกค่ะถ้าทายาทุกวันเดี๋ยวก็หาย”

สายธารว่าจบเธอก็ต้องรีบหลบสายตาของราชสีห์ที่มองค้อนมายังเธอหลังพูดจบหากดวงตาของเขาเป็นคมหอกคมดาบร่างของเธอในตอนนี้คงพรุนไปแล้ว

“เออ.. ตาสิงห์ย่าอยากให้เราไปดูที่เกาะเสียหน่อยเห็นคุณประสงค์บอกว่าชอบมีคนแปลกหน้าเข้าไปที่นั่น”

“ผมว่าจะเข้าไปเหมือนกันครับคุณย่า”

ชายหนุ่มว่าจะเข้าไปที่นั่นภายในไม่กี่วันนี้อยู่แล้วเพราะได้รับข่าวจากประสงค์คนเก่าแก่ตั้งแต่รุ่นปู่ที่เขาไว้ใจให้ดูแลเกาะที่นั่นเหมือนกัน

“พาหนูสายไปด้วยนะไปแนะนำให้ทุกคนรู้จักถือซะว่าพาเมียเราไปเปิดหูเปิดตาด้วย”

“ครับ”

ราชสีห์คิดว่างานนี้จะไปอย่างคล่องตัวเสียอีกครั้นจะปฏิเสธคนเป็นย่าคงไม่พ้นถูกคะยั้นคะยอจึงตอบตกลงย่าตนไปให้จบๆสายธารเองก็เอาแต่นั่งเงียบเพราะเธอจะได้ไปหรือไม่ได้ไปคงเป็นราชสีห์ที่ตัดสินใจแทนทุกอย่างอยู่แล้ว