“อื้อ.. อ.อ่ะ...อ้ะ.!”
ใบหน้าหวานส่ายไปมาไม่อยู่สุขร้องครางออกมาในลำคอเล็กน้อยเธอรู้สึกแปลกไปจากการถูกกระทำครั้งก่อนเพราะมีแต่ความวาบหวามเข้ามาแทนที่ความเจ็บปวดไปเสียหมด
“อืม.. อ้าสส..”
ราชสีห์ยิ่งฟังเสียงครางของคนใต้ร่างมันยิ่งเหมือนเป็นเชื้อไฟเติมให้ความร้อนในกายระอุเพิ่มขึ้นมือหนาขยำขยี้สองเต้างามอวบอูมด้วยความสนุกมือทั้งสะโพกยังกระแทกกระทั้นร่างบางระรัวไม่ผ่อนเสียงคำรามในลำคอมีไม่ขาดด้วยท่าทีของสายธารในตอนที่ไม่ค่อยมีสติเช่นนี้ดูยั่วยวนเขาเป็นพิเศษ
“อืม..”
ชายหนุ่มโน้มตัวลงบดจูบหญิงสาวอีกครั้งขณะที่สะโพกแกร่งยังคงทำหน้าที่กระแทกร่างบางจนหัวสั่นหัวครอนไม่หยุดครั้งนี้ไม่รู้ว่าทำไมเขาจึงไม่คิดจะหยุดหรือเป็นเพราะคนใต้ร่างให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีต่างจากทุกครั้งที่เอาแต่ต่อต้านก็เป็นได้
“อื้ออ.. อ๊ายย..”
สองแขนแกร่งรวบพลิกร่างบางให้หันหลังยกสะโพกมนขึ้นคุกเข่าก่อนจะสอดใส่แท่งร้อนชุ่มชื้นเข้าช่องทางรักของหญิงสาวอีกครั้งจนสาวเจ้าร้องครางลั่นฟุบหน้าลงกับหมอนนุ่มเพราะรู้สึกทั้งเจ็บจุกและวาบหวามไปในคราเดียวกัน
“อืม.. อ่าสส..”
ราชสีห์ใช้สองมือจับสะโพกมนไว้แน่นรัวสะโพกถี่ยิบคำรามลั่นร่างบางถูกกระแทกจนตัวโยนนานสองนานกว่าคนตัวโตจะเริ่มหยุดให้เธอได้พักราชสีห์นอนฟุบกอดร่างบางที่นอนกายใจหอบถี่ครู่หนึ่งเมื่อเห็นว่าเธอเริ่มหายใจเป็นปกติแล้วเขาจึงรวบอุ้มร่างที่อ่อนปวกเปียกไปนั่งพิงกับหัวเตียงและค่อยๆแทรกลำตัวไปที่กลางระหว่างขาเรียวของหญิงสาวอีกครั้ง
“อื้ออ..”
เขาค่อยๆกดเสียบแท่งร้อนเข้าช่องทางรักชื้นแฉะสองมือยกขาเรียวพาดไว้บนบ่าหลังจากนั้นบทสวาทอันเร่าร้อนก็ได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้งจนครึ่งค่อนคืน
ช่วงเช้าของวันต่อมาสายธารสะลึมสะลือรู้สึกตัวตื่นเพราะรู้สึกว่ามีอะไรกำลังทับอยู่บนตัวของเธอ
“อืม...”
เมื่อลืมตามองทุกอย่างชัดได้เธอก็ต้องรีบผละตัวออกจากอ้อมแขนของราชสีห์ทั้งยังครุ่นคิดถึงภาพเหตุการณ์ก่อนหน้าว่าเกิดอะไรขึ้นเธอกับเขาถึงได้มานอนเปลือยเปล่าใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันเช่นนี้
คิดอยู่ไม่นานเท่าไรนักเธอก็พอจะนึกได้เพราะน้ำขาวเมื่อวานที่ทำให้เธอเปลี่ยนเป็นคนละคนแถมยังเริ่มจู่โจมราชสีห์ก่อนอีกต่างหาก
“อื้มม..”
ชายหนุ่มผุดลุกโชว์แผงกล้ามหันมาหาหญิงสาวที่กำลังนั่งก้มหน้าก้มตาเขาตื่นได้พักใหญ่แล้วแต่เห็นเธอยังนอนอุตุเลยไม่อยากปลุกที่หญิงสาวเห็นว่าเขาหลับอยู่เมื่อครู่เป็นเพียงแค่การหลับตาเฉยๆเท่านั้น
“ฉันจะไปอาบน้ำวันนี้จะไปที่ถ้ำรังนกถ้าอยากจะไปกับฉันก็เตรียมตัวลุกมาอาบน้ำ”
ว่าจบก็ผุดลุกออกจากเตียงเดินแก้ผ้าโชว์แก้มก้นเดินเข้าห้องน้ำไปหน้าตาเฉยโดยที่ไม่คิดจะอายเธอสักนิด
“หน้าไม่อาย....”
สายธารรีบยกมือปิดตาตัวเองเอาไว้ส่งเสียงต่อว่าตามหลังชายหนุ่มที่เขาช่างกล้าให้เธอเห็นภาพเช่นนี้
สายธารและราชสีห์อยู่ที่เกาะเพื่อดูความเรียบร้อยต่ออีกสองสามวันจึงพากันกลับหลังจากกลับมาได้ราชสีห์ก็ไปรับคะนิ้งกลับมาอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์ด้วยกันกับเขาและสายธารเพราะต้องพาคะนิ้งเข้าโรงเรียนหากให้อิงอรดูแลต่อจะต้องลำบากไปรับไปส่งกันอีกแน่
ร่วมเดือนแล้วที่สายธารได้อยู่กับคะนิ้งเช้าเธอก็ส่งลูกไปโรงเรียนเย็นเธอก็ไปรับส่วนราชสีห์ก็เข้าบริษัททุกวันไม่ค่อยได้มีวันหยุดแต่เขาจะกลับไม่ดึกมากนักหรือบางวันก็ไปครึ่งวันเพราะอยากมีเวลาอยู่กับคะนิ้ง
ช่วงนี้ราชสีห์ยังค่อนขอดและหาเรื่องสายธารน้อยลงแต่สิ่งที่มีมากขึ้นคือความสนิทสนมของทั้งสองที่มากขึ้นโดยไม่รู้ตัวอีกทั้งราชสีห์ยังไม่เคยปล่อยให้สายธารนั้นได้พักร่างกายแม้แต่คืนเดียวเขาพยายามมีสัมพันธ์กับเธอตลอดแม้หญิงสาวจะยอมบ้างไม่ยอมบ้างก็ตาม
“ได้เวลานอนแล้วพรุ่งนี้ค่อยเล่นใหม่นะคะ...”
สิ้นเสียงของคนเป็นแม่เด็กหญิงตัวกลมที่นั่งเล่นตุ๊กตาที่คนเป็นย่าซื้อมาให้ใหม่ก็นั่งหน้ามุ่ยเล็กน้อยเพราะยังไม่อยากจะละมือจากการเล่นเท่าไร
“ไม่หน้ามุ่ยสิคะ..ดึกมากแล้วนะลูก”
สายธารส่ายหัวเบาๆที่เดี๋ยวนี้ลูกเธอบอกยากบอกเย็นขึ้นมากกว่าแต่ก่อนก็เพราะมีแต่คนคอยแต่ตามใจโดยเฉพาะราชสีห์
“คุณพ่อขา..”
เจ้าก้อนกลมส่งเสียงเรียกหาคนเป็นพ่อที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาใกล้ๆขอความเห็นใจเพราะยังไม่อยากละจากเจ้าตุ๊กตาตัวใหม่ในมือ
“พ่อให้เวลาหนูอีกครึ่งชั่วโมงครับ”
ถูกลูกสาวหันมาทำหน้าออดอ้อนขนาดนี้คนอย่างราชสีห์จะทนได้อย่างไรไหวเขาเพิ่มเวลาให้ลูกสาวได้นั่งเล่นอีกสักพักเพราะเห็นว่าคะนิ้งนั้นไม่ได้เล่นเลยเวลาเช่นนี้ทุกวัน
“คุณสิงห์”
สายธารมองจ้องชายหนุ่มเขม็งเธอต่อเวลาให้คะนิ้งมาร่วมชั่วโมงแล้วเพราะเห็นว่าลูกเธอนั้นกำลังเห่อกับของเล่นใหม่ตอนนี้ราชสีห์ยังจะให้เวลาเพิ่มอีกแบบนี้เธอเริ่มไม่เห็นด้วยสักเท่าไร
“จะขัดใจผมเหรอ”
ราชสีห์เอ่ยปากพูดโดยที่ไม่มีเสียงสายธารได้แต่นั่งนิ่งอยากจะเถียงกับอีกฝ่ายใจจะขาดแต่ไม่อยากมาเถียงกันให้ลูกได้เห็น
หลังจากที่ราชสีห์อนุญาตให้คะนิ้งนั่งเล่นต่ออีกไม่นานนักเจ้าก้อนกลมในชุดนอนสีชมพูก็ผลอยหลับลงกับกองของเล่นสายธารจึงรีบเข้าไปอุ้มลูกน้อยของเธอลงเปลสีชมพูใหญ่มีมุ้งสีขาวคลุมที่ตั้งอยู่มุมห้อง
เมื่อจัดการกับลูกน้อยเสร็จตอนนี้ก็ถึงเวลาที่เธอจะพูดคุยตกลงกับชายหนุ่มต่อเพราะเธอไม่อยากให้ลูกต้องมาเสียนิสัยหากวันนี้ขอได้วันหน้าก็คงต้องขออีกแน่นอน
“ฉันให้เวลาคะนิ้งเลยมาเป็นชั่วโมงแล้วคุณมาต่อเวลาให้แกอีกแบบนี้มันไม่โอเคค่ะ..พรุ่งนี้จะตื่นสายเอาได้”
“คะนิ้งคงไม่นอนดึกแบบนี้ทุกวันหรอกน่าลูกอยากเล่นอะไรเธอก็ปล่อยให้เล่นไปเถอะ...”
ราชสีห์วางหนังสือลงก่อนจะดึงร่างบางที่กำลังบ่นอู้อี้หน้าบูดบึ้งมานั่งบนตัก
“คะนิ้งมีคุณให้ท้ายทุกอย่างแกจะเป็นคนที่ไม่ยอมรับกฏระเบียบคุณเคยคิดหรือเปล่าคะหรือคิดจะเอาชนะแค่ฉันอย่างเดียว”
สายธารเริ่มมีสีหน้าบอกบุญไม่รับมากกว่าเดิม
“...มาโมโหใส่ฉันทำไมฉันก็แค่ตามใจลูกเพราะอยากเห็นลูกมีความสุขผิดตรงไหน”
ราชสีห์รวบอุ้มคนที่กำลังนั่งตักมานอนที่เตียงนุ่มทั้งยังก่ายกระซิบข้างใบหูเสียงกระเส่าสายธารรู้ว่าเขาต้องการอะไรจากเธอในตอนนี้แต่ในเมื่อเขาไม่ฟังเธอตัวเธอก็จะไม่ยอมให้เขามายุ่งกับร่างกายของเธอในคืนนี้เช่นกัน
“อยากเห็นคะนิ้งมีความสุขมันไม่ผิดค่ะ...แต่ก็ควรรู้ว่าอะไรควรปล่อยอะไรไม่ควรปล่อย”
ร่างบางรีบดึงผ้านวมผืนหนามาพันตัวและนอนหันหลังให้อีกฝ่ายโดยที่ไม่ใส่ใจว่าเขากำลังจะพูดอะไรต่อ
“หันหน้ามาหาฉันเดี๋ยวนี้เลย”
มือหนาตวัดรั้งผ้านวมผืนหนาออกจากลำตัวหญิงสาวและรวบกอดเอวบางของเธอเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
“ไม่ค่ะ..”“สายธาร..”เมื่อใช้ไม่อ่อนแล้วคนในอ้อมกอดไม่ยอมแต่โดยดีเขาจึงตวัดร่างขึ้นคร่อมมาอยู่บนตัวของเธอสองมือหนาช่วยกันดึงร่างบางให้หันหน้ามาหาเขาจนได้“ฉันไม่ชอบให้ใครมาหันหลังให้ฉัน”“ก็คุณพูดไม่รู้เรื่อง...ถือว่าฉันขอได้หรือเปล่าคะว่าอย่าตามใจคะนิ้งทุกเรื่อง”ดวงตากลมโตจ้องมองคนที่กำลังยื่นหน้ามาใกล้ๆด้วยความขุ่นเคืองเล้กน้อยแต่ก็ยังร้องขอให้เขานั้นเลือกที่จะตามใจคะนิ้งในทางที่ถูกดวงตาที่กลมโตที่แสนยั่วยวนบวกกับน้ำเสียงที่อู้อี้ดูออดอ้อนทำให้ราสีห์เริ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่ไม่รู้ว่าหญิงสาวจะรู้หรือเปล่าว่าพฤติกรรมของเธอเป็นสิ่งที่ยั่วอารมณ์ของเขาได้เป็นอย่างดี“อืม...ก็ได้”หากเธอพูดกับเขาด้วยท่าทางแบบนี้ตั้งแต่คราแรกเขาคงยอมไปนานแล้วว่าจบก็หมายจะก้มลงบดจูบให้ชื่นใจแต่ก็ต้องชะงักงันเมื่ออีกฝ่ายหันหน้าหนี“วันนี้พักไม่ได้เหรอคะ”สายธารพยายามพูดกับอีกฝ่ายเสียงอ่อนหวานเพื่อร้องขอเพราะไม่ได้นอนเต็มตื่นมาหลายคืนแล้ว“ข้อนี้ไม่ได้..”ใบหน้าคมส่ายไปมาทั้งอมยิ้มอ่อนสองมือหนาสอดประสานมือเรียวแน่นบดจูบพรมตั้งแต่หน้าผากมนมาบรรจบอยู่ที่ริมฝีปากบางลิ้นสากซุกไซร้ตวัดเข้าไปสำรวจโพรงปากหญิงสาวฉกชิ
“ผมมีข้อแม้...ถ้าคุณไม่อยากคืนลูกให้ผมคุณก็ไปบอกกับสามีคุณว่ายกเลิกการแข่งประมูลการสัมปทานเกาะซะ...ไม่อย่างนั้นผมจะใช้กฎหมายทำทุกอย่างให้ได้ลูกผมคืนมา”สายธารกำมือแน่นขอบตาเธอร้อนผ่าวมองคนตรงหน้าที่นั่งอมยิ้มระรื่นด้วยความโกรธที่แท้เขาก็เป็นคนเห็นแก่ตัวไม่เลิกคนแบบนี้ไม่สมควรจะเป็นพ่อของใครทั้งนั้น“ผมให้เวลาหนึ่งอาทิตย์”กฤษฎายื่นนามบัตรให้กับสายธารก่อนจะเดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ออกไปอย่างผู้ชนะเขาเชื่อว่าคนอย่างสายธารที่เลี้ยงลูกของเขามาแต่อ้อนแต่ออกไม่ยอมให้เด็กคนนั้นตกมาอยู่ในมือของเขาแน่หากเขารู้ว่าเธอแต่งงานกับราชสีห์เร็วกว่านี้อีกสักนิดคงจะดีไม่น้อยคงไม่ต้องเสียเงินเพิ่มในการประมูลเกาะนั้นสายธารเดินเหม่อออกมาจากร้านกาแฟกลับไปที่รถพอเข้ามาในรถได้เธอก็ฟุบหน้าดับพวงมาลัยร้องห่มร้องให้พักใหญ่เพราะไม่รู้ว่าราชสีห์จะยอมช่วยเหลือไม่ให้คะนิ้งถูกพรากไปจากอกเธอหรือไม่บริษัทXX“คุณสิงห์ครับ...คุณสายรอคุณสิงห์อยู่ที่ห้องรับแขกครับ”อาทิตย์รีบเข้ามาแจ้งกับคนเป็นนายว่าตอนนี้ภรรยาของเขาได้เข้ามานั่งรอที่ห้องรับแขกสักพักหนึ่งแล้วตอนนี้ชายหนุ่มสีหน้ำไม่ค่อยดีเท่าไรนักเพราะตั้งแต่สายธารเข้ามาเธอก็ร
“หมอณัฐ...”กชกรรู้ดีว่ากัญญามีสัมพันธ์กับเปรมณัฐหมอที่เชี่ยวชาญการตรวจโรคจากเลือดของโรงพยาบาลที่เธอทำงานอยู่แต่เรื่องนี้กัญญาขอให้เธอปิดเงียบโดยแลกกับการเซ็นแบ่งครึ่งหนึ่งของมรดกที่พ่อกัญญาทิ้งไว้ให้มาให้กับเธอส่วนหมอเปรมณัฐก็ปิดปากเงียบเช่นกันเพราะเขาเองก็มีลูกมีเมียแล้วอีกอย่างครอบครัวเมียก็มีอิทธิพลใหญ่โตจนเขาอยู่ใต้อำนาจของภรรยาเรื่องมีชู้จึงให้เรื่องแดงไม่ได้แถมชู้คนนั้นยังเป็นผู้หญิงของราชสีห์อีก“แล้วแกไม่คิดจะบอกความจริงกับคุณสิงห์หรือไง”“ไม่.. ตอนนี้ยัยเกรซก็เสียไปแล้วไม่จำเป็นต้องบอก”เรื่องนี้ในตอนกัญญาเสียคราแรกกชกรก็อยากจะบอกราชสีห์เช่นกันแต่เขานั้นดันไปตกลงแต่งงานกับสายธารเสียก่อนเธอจึงอยากให้เรื่องนี้เป็นความลับต่อไปชีวิตคู่ของราชสีห์และสายธารจะได้มีอะไรที่ตะขิดตะขวงใจกันตลอดเวลาขณะที่สองสาวนั่งคุยกันในร้านอาหารที่มีที่พนักพิงยกสูงจนท่วมหัวแม้จะดูส่วนตัวแต่ทุกคำที่สองสาวนั้นพูดคุยกันพอใจที่นั่งทานอาหารอยู่ก่อนหน้าที่สองสาวจะมานั่งเธอได้ยินที่ทั้งสองพูดจนหมดทุกคำหลังจากออกจากร้านอาหารมาได้พอใจก็รีบขับรถมาหาคาวีที่บริษัทเพื่อจะคุยกับเขาถึงเรื่องราวที่พึ่งได้ยินกับคาว
“แล้วคุณ..จะเสี่ยงมากหรือเปล่า”สายธารเห็นว่าหากแผนการของราชสีห์เป็นอย่างที่พูดก็เท่ากับว่าเขาต้องตั้งตนเป็นศรัตรูกับกฤษฎาชีวิตของเขาก็จะอยู่ในความเสี่ยงเพราะเชื่อว่าคนที่จิตใจหยาบช้าแบบนั้นไม่มีทางปล่อยคนที่ทำให้ตัวเองเสียชื่อไว้แน่“ก็ต้องยอมเสี่ยง...ไม่อยากให้ใครมาว่าใจร้ายใจดำ”ดวงตาคมมองมายังร่างบางด้วยความน้อยใจเล็กน้อยเขาจำได้ที่เธอว่าเขาใจดำทั้งๆที่เขาก็กำลังคิดหาวิธีจบปัญหาที่กำลังเกิดอยู่“ฉันขอโทษค่ะ...”ใบหน้าหวานก้มหน้างุดที่ครานั้นเอ่ยปากต่อว่าเขาเพราะความเห็นแก่ตัวของตัวเอง“คราวนี้ก็เลิกนอนร้องให้ได้แล้วมันทำให้ฉันนอนไม่หลับ”“ค่ะ...ต่อไปนี้ฉันจะทำดีกับคุณทุกอย่างตอบแทนที่คุณช่วยคะนิ้ง”หญิงสาวเงยหน้ายิ้มให้ชายหนุ่มค่อยๆยื่นมือจับมือของราชสีห์เอาไว้หลวมๆเป็นการสัญญา“มันเป็นหน้าที่ที่เธอต้องทำกับฉันอยู่แล้ว”ว่าจบก็อุ้มร่างบางนอนบนเตียงก่อนจะเข้าไปฟุบกอดใกล้ๆเริ่มใช้จมูกโด่งไล่หอมแก้มนวลซ้ายขวา“คุณสิงห์.. ““ตอบแทนฉันไง”คนตัวโตพลิกร่างคร่อมหญิงสาวให้ร่างของเขาสวมกอดเธอเอาไว้หลวมๆสองมือของเขาและเธอประสานกันแน่นก่อนที่ราชสีห์จะก้มใบหน้าคมก่ายกระซิบข้างหูคนตัวเล็กใต้ล่า
พอใจพยุงสายธารออกมาจากห้องครัวเพราะหญิงสาวเริ่มมีอาการหน้ามืดขณะที่กำลังช่วยกันทำอาหารเย็น“ทำไมจู่ๆจะเป็นลมได้ล่ะ...หรือว่า”ทั้งสองหย่อนก้นลงนั่งที่โซฟาห้องนั่งเล่นได้พอใจก็รีบถามถึงอาการของสายธารทันทีด้วยเป็นหมอจึงพอจะดูออกว่าอาการของสายธารเหมือนคนที่กำลังตั้งครรภ์“อืม..”ใบหน้าหวานซีดเซียวพยักหน้าตอบเพื่อนเธอเพราะรู้ว่าอย่างไรก็ปิดพอใจไม่มิด“แล้วนี่คุณสิงห์รู้หรือยัง”“ยัง...ฉันว่าจะบอกหลังจากกลับจากที่นี่ไม่อย่างนั้นทุกคนคงไม่ยอมให้ฉันทำอะไรแน่”“แล้วนี่กี่สัปดาห์แล้ว”“ประมาณแปด..”เท่าที่คำนวณจากประจำเดือนครั้งสุดท้ายดูสายธารคิดว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ได้ประมาณสองเดือนแล้ว“คราวนี้คะนิ้งก็จะมีคนมาวิ่งเล่นด้วยแล้ว”พอใจสวมกอดเพื่อนรักเอาไว้หลวมๆดีใจกับชีวิตของสายธารที่ตอนนี้ดูท่าอะไรๆจะลงตัวไปเสียหมด“เราน่าจะมีลูกพร้อมๆกันเนอะ”สิ้นเสียงสายธารพอใจก็เริ่มขมวดคิ้วผละออกจากการกอดเล็กน้อยตอนนี้เธอคงจะมีลูกพร้อมสายธารไม่ได้เพราะแฟนก็ยังไม่มี“พูดอะไร..ฉันจะมีกับใครล่ะ”“อ้าว..ก็เห็นคุณคาวีเอาแต่ตามตื๊อแกไม่ใจอ่อนบ้างเลยเหรอ”สายธารอมยิ้มกริ่มเธอรู้เรื่องนี้จากราชสีห์มาสักพักแล้วว่า
“ไม่ใช่ว่าฉันไม่เห็นใจเธอนะ...หากเด็กในท้องเป็นลูกตาสิงห์จริงพวกเรายินดีรับผิดชอบส่วนเธอต้องการค่าเสียหายเท่าไร..ฉันชดใช้ให้เธอแต่ถ้าจะให้ตาสิงห์มาตบแต่งเธอเป็นเมียอีกคนด้วยคงเป็นไปไม่ได้เพราะเมียเค้าก็อยู่ทั้งคน..”เปรมฤดีรู้สึกไม่ถูกชะตากชกรเท่าไรเธอเข้าใจได้ว่ากชกรคงต้องการให้ราชสีห์ตบแต่งรับเธอมาอยู่ในครอบครัวแต่จะทำเช่นนั้นได้อย่างไรในเมื่อลูกชายเธอมีสายธารอยู่แล้วทั้งคน“แต่งงานกับฉันมันยากอะไรในเมื่อ..กับฆาตกรที่ฆ่ายัยเกรซคุณยังแต่งงานด้วยได้เลยอย่าลืมสิว่าลูกคุณทั้งคนในท้องยัยเกรซตายเพราะใคร”เมื่อเห็นว่าทุกคนในครอบครัวนี้มีทีท่าไม่ต้อนรับเธอกชกรจึงเริ่มอาละวาดออกมาด้วยความไม่พอใจ“หึ่..ยังจะเอาเรื่องนี้มาพูดอีก...ลูกในท้องเกรซไม่ใช่ลูกผมคุณก็รู้ดีอยู่แก่ใจไม่ใช่หรือไง”ทั้งราชสีห์และคาวีต่างก็มองกชกรด้วยความขุ่นเคืองเพราะรู้ว่าหญิงสาวรู้อยู่แก้ใจว่าความจริงเป็นเช่นไรยังจะหน้าด้านพูดเพื่อย้ำปมในใจของราชสีห์“เอาอะไรมาพูด”“ลูกในท้องเกรซเป็นลูกหมอณัฐ...คุณตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ต้องการให้ผมรู้สึกทรมานไปทั้งชีวิตอย่างนั้นหรือไง”ราชสีห์เห็นทีเขาจะต้องต่อว่าเธอเรื่องนี้เสียหน่อยทั้ง
“เธออาจจะอยากให้ครอบครัวเราพังเพราะแค้นฉัน”สาวเจ้ายกมือปาดน้ำตาลวกๆเธอคิดว่าที่กชกรทำทั้งหมดก็เพื่อทำลายครอบครัวของเธอตามที่หญิงสาวได้เคยพูดเอาไว้เมื่อครั้งที่เจอเธอครั้งก่อนนั้น“ฉันไม่อยากเห็นน้ำตาของคนที่ฉันรักเลย...ฉันขอโทษจริงๆ..ขอโทษ”ราชสีห์พยุงร่างบางให้ลุกขึ้นก่อนจะรวบร่างบางมาไว้ในอ้อมกอดลูบหัวทุยของเธอเบาๆพร้อมพูดความในใจด้วยเสียงสั่นเครือสายธารได้แต่กอดเอวหนาเอาไว้แน่นใบหน้านวลซบอยู่กับอกแกร่งเธอไม่อยากนึกถึงเรื่องที่กชกรพูดเพราะไม่อยากต้องแบ่งคนรักของเธอให้ใครทั้งนั้นโชคดีเหลือเกินที่กชกรไม่ได้ท้องจริงๆแต่หากเป็นไปได้เธอก็ไม่อยากให้ราชสีห์ไปมีสัมพันธ์อะไรกับกชกรเลยสามวันต่อมาตอนนี้ทุกคนกลับมาที่กรุงเทพกันเรียบร้อยแล้วเพราะเริ่มไม่มีความสนุกเมื่ออยู่ที่หัวหินเพราะมีคนไปทำให้เสียบรรยากาศการพักผ่อนของครอบครัวอิงอรและพอใจก็กลับมาที่กรุงเทพด้วยเช่นกันเพราะอิงอรต้องการที่จะสะสางเรื่องบางอย่างด้วยตัวเอง“พรุ่งนี้ย่าจะไปหาหมอแก้วหนูพอกับตาวีไปเป็นเพื่อนย่าหน่อยนะ”“ไปทำอะไรคะคุณย่า”“จัดการกับคนโกหกให้มายุ่งกับครอบครัวตาสิงห์ไม่ได้”“ขอรายละเอียดเพิ่มเติมอีกนิดได้หรือเปล่าครับ
หลายวันต่อมาหลังจากที่อิงอรเริ่มสงสัยในกชกรเธอก็เริ่มจ้างให้คนตามสืบเรื่องราวให้ละเอียดขึ้นจนได้รู้ว่ากชกรนั้นเคยมีประวิติการักษาอาการทางจิตและตอนนี้ก็ยังต้องกินยาอยู่เป็นประจำอีกเรื่องที่ทุกคนตกใจกันไปตามๆกันเมื่อรู้เรื่องก็คือคำสารภาพของตรีทศที่สารภาพทุกอย่างว่าเรื่องการตายของกัญญาเป็นฝีมือของกชกรทั้งหมดแต่เขาไม่รู้จริงๆว่าแรงจูงใจที่กชกรทำไปนั้นเป็นเพราะอะไรเขาเพียงแค่ได้เงินว่าจ้างจากกชกรและมีพันธ์ลับๆกันเท่านั้นคนที่ช่วยเหลือในแผนการของกชกรก็คือหมอเปรมณัฐเพระถูกกชกรขู่ว่าหากไม่ช่วยเธอจะเอาเรื่องที่กัญญาท้องกับเปรมณัฐไปบอกกับครอบครัวเปรมณัฐให้ได้รับรู้และยังขู่อีกว่าหากราชสีห์รู้เรื่องที่เปรมณัฐเป็นชู้กับกัญญาราชสีห์ไม่เอาหมอเปรมณัฐไว้แน่นอนเปรมณัฐจึงต้องทำตามที่กชกรบอกทุกอย่างอีกทั้งลายมือที่เขียนในจดหมายของกัญญาที่อยู่ในมือตำรวจอิงอรก็สามารถทำเรื่องขอให้ตรวจสอบใหม่ได้ในเวลาไม่นานนักและผลตรวจเทียบกับน้ำหนักลายเซ็นของเอกสารที่กัญญาเคยเซ็นก็ออกมาว่าลายมือในจดหมายไม่ใช่ของกัญญาแต่ดันไปตรงกับน้ำหนักลายมือของกชกรตอนนี้กชกรจึงมีหมายจับออกมาเรียบร้อย“ไม่น่าเชื่อว่าพี่จะทำกับน้องได้