ตอนที่26 น้ำขาว

ในส่วนของสายธารเธอไม่ได้หายไปไหนเพราะเข้ามาขลุกกับเหล่าสาวๆที่โรงครัวในหมู่บ้านตั้งแต่ช่วงกลางวันแถมเธอยังเข้ากันได้ดีกับคนที่นี่อีกด้วย

“หืม..รสชาติแปลกๆไม่เคยกินแต่ก็อร่อยดี”

“นั่นน่ะสิ..”

“อะไรเหรอคะพี่วาด”

สายธารที่กำลังตักแกงเหลืองใส่ปิ่นโตจะเอากลับไปที่บ้านพักให้ราชสีห์เธอเห็นสองแม่ครัววาดกับสาวกำลังแอบดื่มอะไรกันง่วนจึงเอ่ยถามเพราะอยากจะรู้ว่าไอ้น้ำสีขาวขุ่นในแก้วที่สองสาวถือคืออะไร

“น้ำขาวค่ะนายหญิงญาตินังสาวเอามาฝากหลายขวดเลย”

สิ้นเสียงของวาดสายธารก็เริ่มขมวดคิ้วมองไปยังแก้วในมือของวาดอย่างสงสัยเพราะเธอไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน

“นายหญิงลองสิจ้ะ..กินแกล้มกับปลาเผาอร่อยมากเลยจะ”

สาวเป็นคนรินน้ำสีขาวขุ่นใส่แก้วใสให้สายธารได้ลิ้มลองเชื่อว่านายหญิงของเธอคงจะชอบในรสชาติของมันเหมือนเช่นพวกเธอ

“หืม...รสชาติเหมือนแป้งข้าวหมากเลยนะคะแต่จะขมๆกว่าหน่อย”

สาวเจ้าจิบเข้าปากไปได้เธอรู้สึกว่ามันขึ้นจมูกนิดหน่อยแต่ก็รู้สึกว่าอร่อยแปลกใหม่สำหรับเธอดีแถมรสชาติยังคล้ายๆแป้งข้าวหมากเพียงแค่มีรสขมกว่า

“อ๋อ... แป้งข้าวหมากเราก็ว่าเหมือนอะไร”

วาดกับสาวเริ่มร้องอ๋อพร้อมกันเพราะพวกเธอก็คุ้นๆอยู่ว่ามันเหมือนกับอะไร

สามสาวนั่งดื่มน้ำขาวกันจนฟ้าเกือบมืดและแล้ววาดกับสาวก็ต้องช่วยกันหิ้วปีกสายธารมาส่งที่บ้านของประสงค์เพราะสายธารนั้นเริ่มไม่มีสติและโวยวายเสียงดัง

“ฮื่อๆๆ...”

“นายหญิงอย่า..งอแงสิคะ..จะถึงบ้านแล้วอีกนิดเดียวค่ะ”

“ขี้เกียจเดิน”

สายธารจู่ๆก็ร้องห่มร้องให้ไม่ยอมเดินต่อจนสองสาวเปลี่ยนจากการหิ้วปีกคนละข้างเป็นดึงลากร่างบางมาจนถึงหน้าบ้านของประสงค์จนได้

“นายคะ.. นายย”

วาดรีบตะโกนเรียกคนในบ้านให้ออกมารับเพราะพวกเธอก็ไม่ไหวจะดึงทึ้งสายธารไว้แล้ว

“ใครจะคิดว่าจะเมาน้ำขาววะเนี่ย”

สาวพยายามรวบร่างของสายธารเอาไว้ไม่ให้นั่งกองกับพื้นเธอบ่นอุกไม่คิดว่าสายธารจะเมาน้ำขาวได้แถมยังเมาแล้วพยศเก่งอีกต่างหาก

“นายคะนายหญิงเมาน้ำขาวค่ะ”

วาดกับสาวเห็นราชสีห์เดินออกมาจึงรีบส่งตัวสายธารให้กับคนเป็นนายด้วยหมดเรี่ยวแรงจะดึงสายธารเอาไว้แล้ว

“เฮ้อ... ขอบคุณที่พาเธอมาส่งนะครับ”

ราชสีห์รวบเอวร่างบางเอาไว้ได้ก็ถอนหายใจพรืดเพราะรอยแผลที่ใบหน้ายังไม่หายดีไม่รู้ว่าการที่สายธารเมาครั้งนี้จะทำให้เขาเจ็บตัวอีกหรือเปล่า

“ค่ะนาย...”

สองสาวหันหลังกลับไปได้ราชสีห์ก็รีบอุ้มคนที่กำลังเมาเข้าไปนอนในห้องขืนปล่อยยืนอยู่ข้างนอกไม่รู้ว่าเธอจะอาละวาดอะไรให้เขาขายหน้า

“อือ...ใคร?”

เมื่อร่างบางถูกวางลงที่เตียงได้ก็ชี้ไม้ชี้มือมาที่หน้าของราชสีห์จำเขาไม่ได้เหมือนเดิมเช่นครั้งที่เมาคราก่อน

“เฮ้อ..!”

ชายหนุ่มพ่นลมหายใจพรืดใหญ่อีกครั้งรู้ชะตากรรมตัวเองว่าคงต้องรับมือหญิงสาวเช่นครั้งก่อนที่เมาแน่นอน

“สามี...คุณคือคุณราชสีห์ที่เป็นสามีฉันใช่ไหม”

ร่างบางหน้าแดงก่ำชันตัวนั่งจ้องมองชายหนุ่มตาปรือ

“ดีที่จำได้”

ราชสีห์สบถขำเล็กน้อยแต่ก็ยังไม่ทันจะยิ้มได้เต็มปากก็ต้องหุบยิ้มเสียก่อนเพราะมือเรียวยกชี้นิ้วมาที่ใบหน้าของเขาอย่างไม่เกรงใจแถมยังดูท่าจะสับสนกับความคิดตัวเองอีกรอบ

“โกหก...”

“อะไรของเธออีก”

“ไหนดูหน้าใกล้ๆหน่อย...อืม...ใช่จริงๆหน้าหงิกงอแบบนี้ใช่จริงๆด้วย..”

สายธารชันเข่าตั้งมือน้อยทั้งสองเกาะบ่าราชสีห์เอาไว้แน่นก่อนจะค่อยๆยื่นใบหน้าไปให้ใกล้กับใบหน้าคมจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่กำลังพ่นรดใส่กัน

ฟอด.. ฟอดด

หญิงสาวจ้องรายละเอียดใบหน้าคมไม่นานนักก็กดจมูกลงที่แก้มสากหอมฟอดใหญ่จนคนที่ถูกจู่โจมนั่งตัวเกร็งเพราะไม่คิดว่าเธอจะกระทำเช่นนี้

“กลิ่นเหมือนสบู่ล้างมือในห้องน้ำเลย”

หญิงสาวกดหอมแก้มสากได้ฟอดใหญ่ยิ้มหัวเราะเสียงเล็กเสียงน้อยกอดคอของชายหนุ่มเอาไว้แน่นทั้งยังพรมจูบกดหอมใบหน้าคมไปแทบทั้งหน้าจนริมฝีปากของเธอและเขามาบรรจบกัน

“อืม..”

เมื่อสาวเจ้าสัมผัสริมฝีปากชายหนุ่มได้เธอก็ขบเม้มกัดริมฝีปากล่างของเขาเล่นจนราชสีห์เริ่มทนกับการกระทำของเธอไม่ไหวเพราะเขาก็ลูกผู้ชายเต็มตัวร่างหนารีบโน้มตัวกดร่างบางลงบนเตียงนุ่ม

“เธอหาเรื่องเองนะ”

เขาวาดขาคร่อมหญิงสาวที่กำลังนอนหลับตาพริ้มเริ่มบดจูบริมฝีปากบางอย่างเร่าร้อนเพราะเธอเป็นเชื้อเพลิงที่ก่อไฟในตัวของเขาเองเธอก็ต้องเป็นคนรับผิดชอบ

“อื้อ..”

สายธารเริ่มลืมตาขึ้นมือไม้ผลักไสคนบนตัวสะเปะสะปะเธอเริ่มที่จะสะบัดหน้าหนีด้วยถูกจูบจนหายใจไม่ออก

“อืมมม..”

สองมือหนาตวัดสอดประสานกับมือที่กำลังไล่ผลักตัวของเขาวาดกดลงข้างลำตัวไม่ให้เธอต่อต้านก่อนจะก้มลงบดจูบริมฝีปากบางอีกรอบครั้งนี้เขาเริ่มส่งลิ้นร้ายตวัดฉกชิมทั่วโพรงปาก

สาวเจ้านอนแน่นิ่งครู่หนึ่งเพราะสัมผัสได้ถึงความวาบหวามที่ไม่เคยเป็นมาก่อนด้วยไม่เคยถูกจู่โจมจูบอย่างอ่อนโยนเช่นนี้

“อืมม.. อื้ออ..”

ราชสีห์ดูดดึงลิ้นเรียวเล่นไม่ยอมละจนสายธารเริ่มหายไจไม่ออกอีกครั้งผิดกับราชสีห์ที่ลมหายใจตอนนี้พ่นแรงและเร็วขึ้นเมื่อความต้องการกำลังประทุมือหนาทั้งสองละปล่อยมือของหญิงสาวให้เป็นอิสระเมื่อเห็นว่าเธอเริ่มคล้อยตามอารมณ์ของเขา

ราชสีห์ค่อยๆสอดมือไปปลดบราเกาะอกสีหวานดึงมันออกแล้วดันเสื้อยืดของสายธารขึ้นเผยให้เห็นเต้างามอวบอูมที่กำลังตั้งชูชันใบหน้าคมรีบก้มซุกไซร้มูมมามดั่งสองเต้างามคืออาหารจานโปรด

“อืมม... อื้ออ..”

ใบหน้าหวานขมวดคิ้วส่ายไปมาสองมือกำหมอนที่หนุนอยู่บนหัวแน่นรู้สึกวาบหวามไปทั้งตัวกับสิ่งที่ราชสีห์กระทำอยู่บนตัวของเธอ

เมื่ออารมณ์ครุกรุ่นจนได้ที่ราชสีก็รีบเปลื้องผ้าทั้งเขาและคนที่อยู่ใต้ร่างจนเหลือแค่เนื้อแนบเนื้อสองมือหนายกแยกขาเรียวออกจากกันก่อนจะสอดใส่แท่งร้อนปูดเป่งเข้าช่องทางรักรวดเดียวจนสุด

“อื้อ..”

สายธารมีสีหน้าเหยเกมือเรียวทั้งสองกำหมอนแน่นกว่าเดิมรู้สึกเจ็บจุกจนตัวเกร็งเมื่อราชสีห์กดแช่ตัวตนอยู่แบบนั้นไม่ขยับ

“อืมม...”

คนตัวโตฟุบใบหน้าคมลงซอกคอระหงส์กัดฟันกรอดด้วยรู้สึกว่าตัวตนของเขากำลังถูกบีบรัดจนแทบจะปริแตกเขากดแช่อยู่เช่นนั้นไม่นานนักก็ค่อยๆขยับบดเบียดสะโพกเข้าออกเป็นจังหวะที่นุ่มนวลก่อนจะเร่งเป็นความเร่าร้อนในเวลาต่อมา