ตอนที่18 กวนประสาท

ณ ร้านอาหารหรูในย่านตัวเมืองเวลาหัวค่ำตอนนี้สองสาวเพื่อนสนิทอย่างกชกรและพริมามาลูกสาวนักธุรกิจเจ้าของกิจการทัวร์นั่งทานอาหารกันได้พักใหญ่พูดคุยสัพเพเหระจนหันมาถามกชกรว่ารู้ข่าวที่ราชสีห์จะแต่งงานกับหมอสายธารหรือยังเพราะเธอเองก็พึ่งรู้จากปากของคนเป็นพ่อเมื่อวันนี้เอง

“ยัยแก้ว..คุณพ่อฉันได้รับการ์ดเชิญให้ไปร่วมงานแต่งของคุณสิงห์กับหมอสายธารในอีกไม่กี่วันข้างหน้า”

“อะไรนะ...คุณสิงห์จะแต่งงานแต่ทำไมไม่มีข่าวอะไรเลยล่ะ..แล้วเป็นไปได้ยังไงที่คุณสิงห์จะแต่งกับสายธารในเมื่อสายธารเป็นต้นเหตุทำให้ยัยเกรซต้องตายแถมยังผ่านงานศพยัยเกรซไปไม่เท่าไร”

กชกรถึงกับกินอะไรไม่ลงเพราะรู้สึกว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องที่น่าฟังและน่ายินดีสำหรับเธอเท่าไรทั้งยังมีความไม่พอใจอยู่พอสมควรที่ราชสีห์จะมาแต่งงานกะทันหันแถมยังแต่งกับสายธารคนที่ราชสีห์ก็รู้ว่าเธอเป็นต้นเหตุทำให้กัญญานั้นตาย

“ฉันก็งงอยู่เหมือนกัน...เห็นว่าที่ไม่เป็นข่าวเพราะไม่ต้องการจัดงานใหญ่โตเชิญแค่แขกผู้ใหญ่เท่านั้น”

พริมาส่ายหัวเบาๆเธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมราชสีห์ตัดสินใจแบบนี้อีกทั้งงานยังดูจัดกะทันหันและไม่ได้ให้ใครรู้มากมายด้วย

ในช่วงสายของวันต่อมาวันนี้ราชสีห์ไม่ได้ไปทำงานเขาออกมาตามนักของกชกรเพื่อลอยอังคารเถ้ากระดูกของกัญญาพร้อมกันทั้งสองใช้เวลาอยู่กลางแม่น้ำไม่นานเท่าไรนักทุกอย่างก็เรียบร้อยทุกขณะที่ราชสีห์อยู่บนเรือเขาจะมีน้ำตาเอ่อคลอตลอดเวลาเพราะยังอาลัยอาวรณ์กับคนรักที่จากไปอยู่ไม่ทุกนาที

“แก้วได้ข่าวว่าคุณสิงห์จะแต่งงานกับสายธารแก้วไม่เข้าใจว่าคุณคิดอะไรอยู่...อย่าลืมสิคะว่าสายธารเป็นคนทำให้เกรซต้องจากพวกเราไป...นี่ถ้าคุณพ่อคุณแม่แก้วยังอยู่คงไม่ปล่อยให้สายธารอยู่ดีมีสุขแบบนี้แน่ค่ะ”

หลังจากขึ้นฝั่งมาได้กชกรไม่รีรอที่จะเอ่ยถึงเรื่องที่ไม่ค่อยชอบใจในการกระทำของราชสีห์เท่าไรนัก

“ผมไม่ลืม...แต่ผมมีเหตุผลของผมถ้าคุณจะฟ้องเธอผมก็ไม่ว่า..ขอตัวนะครับ”

ร่างสูงหันหลังกลับมามองหมอสาวด้วยสีหน้าเรียบเฉยเขาไม่ว่าที่เธอจะคิดเช่นนั้นและเขาก็ไม่ได้อยากจะอธิบายอะไรให้เธอฟังด้วยว่าจบราชสีห์ก็หันหลังเดินกลับไปที่รถของตนทิ้งให้กชกรยืนกำมือแน่นสีหน้าตึงเครียดไม่สบอารมณ์อยู่คนเดียว

สองสามวันต่อมาวันนี้ราชสีห์ก็ต้องทำตัวเป็นว่าที่เจ้าบ่าวที่ดีตามคำสั่งของคนเป็นย่าที่เร่งเร้าให้เขานั้นพาสายธารมาที่ร้านของพิชชาเพื่อให้เขาและเธอมาลองชุดแต่งงานที่ย่าของเขาเป็นคนจัดแจงทุกอย่างเอาไว้ให้ด้วยเห็นว่าพวกเขาชักช้ากับเรื่องนี้เสียเหลือเกิน

ณ ร้านพรีเวดดิ้งสุดหรูที่คนในวงไฮโซนักธุรกิจหลายๆท่านจะต้องรู้จักเพราะเป็นกิจการของพิชชาลูกสาวท่านทูตตอนนี้ราชสีห์นั่งรอว่าที่เจ้าสาวตนพักใหญ่หลังจากเธอหายเข้าไปในห้องแต่งตัวกับพิชชา

“เจ้าสาวแต่งตัวเรียบร้อยแล้วค่ะ...ชุดนี้เป็นยังไงคะ”

หลังจากผ่านเวลาไปร่วมชั่วโมงกว่าพิชชาก็พาสายธารเดินออกมาจากห้องแต่งตัวเพื่อให้ราชสีห์นั้นได้เชยชมความสวยของว่าที่ภรรยาชุดที่สายธารใส่อยู่ตอนนี้เป็นชุดแต่งงานที่เป็นชุดไทยจักรพรรดิสไบสีชมพูกลีบบัวปักลวดลายวิจิตรละเอียดรองด้วยสไบผืนเรียบสีอ่อนกว่าเล็กน้อยนุ่งกับผ้าไหมสีเดียวกับสไบปักลวดลายทั้งตัวจับจีบหน้านางมีชายพก  

ใบหน้าของหญิงสาวหญิงสาวถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางโทนนู้ดชมพูผมถูกรวบเกล้ามวยต่ำเผยให้เห็นเค้าโครงหน้าหวานชัดบวกกับการแต่งหน้าอ่อนๆทำให้ใบหน้าดูน่ามองมากขึ้น

ราชสีห์จ้องมองร่างบางที่เดินออกมาแทบไม่กระพริบตาไม่คิดว่าพอสายธารแต่งองค์ทรงเครื่องจะดูสะดุดตาเขาขนาดนี้แต่ยังคงมีทีท่านิ่งเฉยไม่ยอมให้ใครได้รับรู้ว่าตนนั้นมีความชื่นชมอยู่ในใจ

“สวยจนตะลึงไปเลยใช่ไหมล่ะคะนี่ยังแต่งไม่ครบนะวันจริงจะต้องใส่เครื่องประดับหน้าผมเต็มกว่านี้อีกค่ะนี่พวกเราแค่ลองเฉยๆ”

พิชชาเห็นท่าทีของราชสีห์ก็ยิ้มร่าด้วยดูท่าว่าที่เจ้าบ่าวจะมองความสวยของเจ้าสาวไม่วางตาเอาเสียเลย

“..เสร็จแล้วก็เปลี่ยนชุดให้เธอได้เลยผมมีธุระต่อ”

พิชชาหน้าเสียเล็กน้อยคราแรกคิดว่าราชสีห์นั้นจะเอ่ยชมว่าที่เจ้าสาวของตัวเองสักคำแต่กลับไม่มีจนทำให้เธอหมดความมั่นใจในฝีมือตัวเองทั้งยังคิดว่าตัวเองคิดผิดที่คิดว่าราชสีห์นั้นมองสายธารด้วยความชื่นชม

“ค่ะๆ...รอสักครู่นะคะคุณสิงห์”

พิชชารีบพาสายธารเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องอย่างรวดเร็วใบหน้าของเธอเสียจนสายธารนั้นพอจะเดาได้ว่าพิชชาคงจะเสียใจเพราะคำพูดของราชสีห์แน่นอน

“นี่ฝีมือพี่ไม่ถูกใจคุณสิงห์เหรอคะถึงได้ไม่ชมคุณสายเลยสักนิด”

เมื่อเข้าห้องแต่งตัวมาได้พิชชาก็ปริปากออกมาเบาๆยิ่งถึงตอนนี้อาการที่เสียความมั่นใจของเธอยิ่งออกมาได้ชัดเจน

“ไม่ใช่หรอกค่ะ...คุณสิงห์พูดไม่ค่อยเก่งอีกอย่าง​ก็น่าจะรีบไปทำธุระด้วย”

สายธารต้องรีบแก้ตัวแทนราชสีห์เพราะรู้ว่าเธอจะสวยแค่ไหนเขาก็ไม่คิดจะชมเธอจนตอนนี้ทำให้พิชชาใจเสียไปแล้ว

“ได้ยินอย่างนี้ก็ค่อยโล่งอก”

พิชชาพอจะยิ้มออกหลังจากฟังเหตุผลของสายธารหากหญิงสาวไม่ว่ามาให้กระจ่างเธอคงจะคิดมากไปสองสามวันแน่เพราะเป็นคนที่ตั้งอกตั้งใจสร้างสรรค์งานมากไม่ว่าจะงานเล็กงานน้อย

“คุณมีธุระที่ไหนทำไมไม่บอกฉันก่อน...ฉันจะได้มาลองชุดเองค่ะ”

สายธารหันไปถามชายหนุ่มขณะที่เขากำลังขับรถไปส่งเธอที่บ้านหากเธอรู้ว่าเขามีธุระก็คงจะขอมาลองชุดเองไม่ต้องให้เขามารับจะได้ไม่ต้องมาเสียมารยาทกับพิชชาเหมือนเมื่อครู่ด้วย

“ฉันไม่มีธุระที่ไหนหรอกแค่ไม่อยากมาเสียเวลากับเธอนานๆ...อีกอย่างถ้าฉันไม่ไปรับเธอลองชุดคุณย่าก็เอ็ดฉันอีก”

ราชสีห์ตอบกลับเสียงห้วนโดยที่ไม่ได้คิดจะหันมามองร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆแม้แต่นิดเดียว

“งั้นก็ส่งฉันตรงนี้ฉันเรียกแท็กซี่กลับเองได้คุณก็กลับบ้านไปบอกคุณย่าว่าไปส่งฉันที่บ้านแล้วแค่นี้ก็จบ...ฉันก็ไม่อยากเสียเวลาอยู่ใกล้คุณนานเหมือนกัน”

สายธารเบื่อหน่ายกับคำประชดแดกดันจากปากของราชสีห์เสียจริงทั้งที่เขาเป็นคนเลือกที่จะให้เธออยู่ใกล้ตัวเองแต่มาทำอึดอัดใจคนเดียวเมื่ออยู่ใกล้เธอ..ตัวเธอเองต่างหากที่สมควรแสดงความอึดอัดใจที่ต้องมาอยู่ใกล้เขา

“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว​...อยู่กับเธอนานๆให้เธอทรมานใจเล่นดีกว่า”

ชายหนุ่มฟังคำประชดจากสายธารเขาก็เริ่มเปลี่ยนใจยิ่งเธออยากให้เป็นแบบไหนเขาก็จะทำตรงข้ามเขาไม่เพียงไม่จอดรถให้หญิงสาวลงแต่กลับผ่อนคันเร่งให้ช้าลงเพื่อที่จะได้ถึงบ้านของเธอช้าๆ

“โรคจิต”

ร่างบางที่เริ่มจะมีน้ำโหหันไปแยกเขี้ยวไม่พอใจใส่ราชสีห์ทั้งกร่นด่าต่อว่าในใจอีกหลายคำที่ไม่ได้เปล่งเสียงออกมาไม่ชอบใจที่เขาช่างเป็นคนที่กวนประสาทเธอเก่งเสียเหลือเกิน

ร่วมชั่วโมงกว่าราชสีห์จะพาสายธารกลับมาส่งที่บ้านของหญิงสาวเขาแกล้งขับรถวนอ้อมเพื่อที่จะกวนโมโหสายธารกว่าจะมาถึงก็ทำเอาสาวเจ้าถอนหายใจพรืดใหญ่อยู่หลายรอบ

“ส่งฉันเสร็จแล้วก็กลับไปสิคะ”

สายธารที่พึ่งจะไขกุญแจเข้าบ้านเธอยังคงเห็นราชสีห์ยืนตัวติดอยู่ไม่ห่างจึงต้องเอ่ยปากไล่ให้เขากลับ

“มานี่..”

มือหนาดึงแขนเรียวกระชากร่างบางเข้ามาในบ้านก่อนจะล็อกประตูแน่น

“อะไรของคุณอีก”

สายธารเริ่มเห็นว่าเหตุการณ์เวลานี้เริ่มไม่ค่อยจะดีแล้วจึงเริ่มใช้น้ำเสียงที่แข็งกร้าวขึ้นเพื่อให้อีกฝ่ายได้ยำเกรงเธอบ้างแต่มีหรือคนอย่างราชสีห์จะสะทกสะท้านยิ่งหญิงสาวมีท่าทีแข็งกร้าวพยศมากเท่าไรยิ่งทำให้เขาได้ใจเพราะรู้ว่าเธอกำลังกลัว