Share
ตอนที่17 เห่อหลาน
ตอนนี้ทุกคนมาจัดแจงโต๊ะตั้งเอาไว้หน้าบ้านเพื่อที่จะปาร์ตี้ทานอาหารเย็นกันโดยมีคาวีเป็นตัวตั้งตัวตีเพราะเห็นครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้า
ในส่วนของเปรมฤดีและสุรชัชก็ทำความรู้จักกับเจ้าก้อนกลมที่พึ่งตื่นอยู่ในห้องนั่งเล่นเพระกำลังเห่อที่ตัวเองพึ่งจะได้เป็นปู่เป็นย่าครั้งแรก
“มาหาย่ามาเร็วลูก..นี่ย่ามีอะไรให้ด้วยน้า..”
เปรมฤดีเข้าหาตีสนิทด้วยการซื้อตุ๊กตาบาร์บี้ราคาแพงถึงสามตัวมาตั้งอวดคะนิ้งดูท่าเธอจะคิดถูกเพราะเด็กหญิงปรี่เข้าหาเธอทันทีหลังวางตุ๊กตาเสร็จ
“สวยจัง..”
เจ้าก้อนกลมทิ้งก้นลงนั่งยกมือป้อมหยิบกลองตุ๊กตามาไว้ในอ้อมกอดทั้งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่เห็นของเล่นสวยๆงามๆเรียงรายอยู่ตรงหน้า
“มาปู่แกะให้..นะคะ”
สุรชัชฝันอยากจะมีลูกสาวกับเค้าแต่ก็ได้มาแค่ลูกชายวันนี้ได้หลานสาวมาจึงเห่อเป็นพิเศษเขาเข้ามานั่งใกล้ๆคะนิ้งพูดคุเสียงสองเสียงสามคุยกับเจ้าก้อนกลมกะหนุงกะหนิงไม่นานนักคะนิ้งก็เข้าได้กับทั้งสองได้เป็นอย่างดี
“ทุกคนดูเอ็นดูแกกับคะนิ้งมากเลยเนอะเห็นแบบนี้ฉันก็ดีใจ”
พอใจที่เห็นทุกอย่างในบ้านเธอก็พลอยดีใจกับสายธารที่เห็นผู้หลักผู้ใหญ่เอ็นดูคะนิ้งและเพื่อนของเธอ
“อืม.. ตอนแรกก็แอบหวั่นว่าพวกเค้าจะไม่ชอบคนที่มีลูกติดอย่างฉันซะแล้ว”
สายธารยอมรับว่าคราแรกคิดในแง่ร้ายไปเองว่าจะถูกตั้งแง่แต่เปล่าเลยเธอรู้ว่าตอนนี้ทุกคนพยายามไม่พูดถึงเรื่องเก่าๆและไม่ได้คิดรังเกียจเธอกับลูกแม้แต่น้อยเห็นจะมีอยู่คนเดียวที่เธอจะต้องรับมือก็คงจะมีแค่ราชสีห์เท่านั้น
“พึ่งเคยเห็นมุมนี้ของตาสิงห์นะคุณ”
สองสามีภรรยานั่งดูราชสีห์ขณะอยู่กับคะนิ้งเปรมฤดียอมรับเลยว่าในหัวไม่เคยมีภาพว่าลูกชายคนโตของเธอมีท่าทีอ่อนโยนต่อเด็กอย่างไรเล็กวันนี้ได้เห็นกับตาแล้วก็รู้สึกชื่นชมไม่น้อยเพราะราชสีห์เข้ากับคะนิ้งได้ดีกว่าที่เธอคิด
“อืม...อีกหน่อยเถอะหลงหัวปลักหัวปลำ..ยัยหนูน่ารักน่าชังขนาดนั้น”
สุรชัชคิดว่าไม่นานนักราชสีห์จะติดคะนิ้งมากกว่านี้ด้วยเด็กหญิงทั้งน่ารักน่าชังเข้ากับคนง่ายไหนจะเวลาพูดเวลาจาน้ำเสียงที่ไร้เดียงสายังดูออดอ้อนจนน่าหลงไหลเขาเองอยู่ด้วยไม่กี่ชั่วโมงยังรู้สึกเอ็นดูคะนิ้งเอามากเลย
“ผมมีงานมาเสนอคุณ”
“อะไรเหรอคะ”
“ดูแลคุณย่าท่านแก่แล้วผมอยากหาคนมาคอยดูแลท่านเงินเดือนผมให้คุณสองเท่าที่งานเก่าคุณให้เลยครับ”
คาวีที่นั่งทานกุ้งเผากับพอใจสองคนในขณะที่คนอื่นๆออกไปเดินเล่นย่อยอาหารที่ชายหาดริมทะเลเขาถือโอกาสนี้ทาบทามหญิงสาวให้มาเป็นคนดูแลคุณย่าของเขาเสียเลยเพราะไว้ใจเธอที่สุดที่จะให้ทำหน้าที่นี้อีกอย่างหากเขาอยากจะเจอเธอเมื่อไรก็ไม่ยากด้วย
“ฉันรู้มาว่าคุณย่าชอบอยู่คนเดียวไม่ใช่เหรอคะ...อีกอย่างฉันบอกแล้วว่าอยากกลับไปเป็นหมอรักษาคนมากกว่า...งานบ้านฉันก็ไม่เก่งฉันดูแลคุณย่าไม่ได้ดีหรอกค่ะคุณจ้างคนอื่นเถอะ”
พอใจค่อนข้างสนใจเม็ดเงินที่คาวีจะจ้างอยู่เหมือนกันแต่เธอคิดไปคิดมาเธอรู้ตัวเองเลยว่าคงจะทำหน้าที่นี้ไม่ได้ดีพอจึงตอบปฏิเสธไป
“ผมถามท่านแล้วท่านยอมให้ผมหาคนมาดูแล..แล้วคุณก็คือคนที่ผมไว้ใจเรื่องงานบ้านไม่ต้องเรียบร้อยมากก็ได้เพราะผมรู้ว่ายังไงคุณย่าผมก็ชอบที่จะลงมือทำเองคุณแค่ดูแลสุขภาพท่านช่วยหยิบจับอะไรที่ท่านต้องการก็พอ”
“อืม..ฉันขอคิดดูก่อนนะคะ”
“หลังงานแต่งพี่สิงห์ผมจะขอคำตอบ”
“โอเคค่ะ”
คาวียิ้มร่าที่อย่างน้อยเขาก็ทำให้หญิงสาวกลับไปไตร่ตรองใหม่ได้แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าตอนนี้ร้อยเปอร์เซ็นในใจของหญิงสาวจะปฏิเสธก็ตาม
อาทิตย์ต่อมา
ตอนนี้ทุกคนย้ายกลับมาที่กรุงเทพรวมถึงอิงอรด้วยเพื่อที่จะมาเตรียมงานแต่งของราชสีห์พอใจก็กลับไปอยู่คอนโดของตัวเองส่วนสายธารก็ขอตัวกลับมาอยู่ที่บ้านกับลูกสองคนเพราะอยากจะมีเวลาพักหายใจการที่จะต้องรับมือกับราชสีห์บ้างก่อนหน้างานแต่งไม่กี่อาทิตย์ก็ยังดี
สามวันต่อมา
ติ๊ง..งงงงต่องงง
“คุณย่า..คุณแม่”
สายธารเดินออกมาเปิดประตูหน้าบ้านเห็นว่าอิงอรยืนอยู่ข้างรถเบนซ์สีขาวกับเปรมฤดีจึงรีบออกมาต้อนรับเชิญทั้งสองให้เข้ามานั่งพักในบ้านทานของว่างก่อนจะพูดคุยธุระกัน
“น้ำกับขนมค่ะ...ทำไมมาที่นี่กะทันหันล่ะคะ”
ทั้งสองเข้าบ้านมาได้สายธารก็รีบหาน้ำเย็นๆกับของว่างมาให้เปรมฤดีและอิงอรไม่รู้ว่าทั้งสองมีธุระอะไรถึงมาที่นี่โดยที่ไม่ได้โทรบอกก่อน
“ย่าคิดถึงคะนิ้งน่ะลูก”
อิงอรเอ่ยอย่างไม่อ้อมค้อมห่างคะนิ้งเพียงสองสามวันเธอก็คิดถึงจนแทบจะกินไม่ได้แล้วจึงต้องรบให้เปรมฤดีพามาหาที่นี่
“ค่ะ..คะนิ้งหลับไปพักใหญ่แล้วอีกเดี๋ยวก็คงตื่นค่ะคุณย่า...ถ้าหนูยอมอยู่ที่บ้านใหญ่ตั้งแต่แรกคุณย่าคงไม่ต้องมาที่นี่”
“หนูสายไม่ได้ผิดอะไรหรอกลูก..ผิดที่ย่าเองที่คิดถึงเจ้าก้อนกลมนี่เกินไป”
สายธารเข้าใจอิงอรดีคราแรกเธอก็ถูกขอให้อยู่ที่บ้านกับทุกคนแต่เธอเลือกที่จะขอมาพักที่บ้านตัวเองเพราะอยากจะห่างจากราชสีห์บ้างแต่ดูท่าการที่เธอทำเช่นนี้ดูจะเป็นการทำร้ายคนชราอย่างอิงอรเสียแล้ว
“แล้วได้เลือกชุดแต่งงานกันหรือยังล่ะ”
เปรมฤดีเอ่ยถามสายธารเพราะเห็นว่านี่ก็ใกล้จะถึงงานแต่งแล้ว
“เอ่อ...ยังค่ะ”
“อืม...ต้องให้ไวกว่านี้นะลูก..เดี๋ยวจะไม่ทันเอาเผื่อว่าต้องปรับต้องแก้ตรงไหนอีก”
อิงอรเห็นทีจะต้องเร่งคราแรกคิดว่าทั้งสองไปดูชุดกันแล้วเสียอีกเพราะเห็นราชสีห์กลับบ้านดึกๆดื่นๆแทบจะทุกวัน
“ค่ะ..คุณย่า”
สายธารก้มหน้ารับปากผู้ใหญ่ทั้งสองไปก่อนแต่ยังไงก็ต้องรอราชสีห์ตัดสินใจทุกอย่างอยู่ดี
“นี่ก็ใกล้งานแต่งแล้ว..ย่าอยากให้เรากับตาสิงห์มีเวลาเตรียมตัวส่วนคะนิ้งย่าขอเอาไปอยู่ด้วยสักพักได้หรือเปล่าล่ะลูก..ไว้หลังแต่งงานอะไรเข้าที่เข้าทางแล้วย่าจะพาคะนิ้งมาคืนพวกเรา”
อิงอรมาที่นี่ก็เพื่อที่จะมาขอรับคะนิ้งไปอยู่ด้วยชั่วคราวเพราะยังไม่อยากห่างจากเหลนคนนี้เพราะกำลังเห่ออักอย่างก็อยากให้สายธารและราชสีห์ได้มีเวลาเตรียมตัวเรื่องงานแต่งด้วย
“คือ..จะรบกวนคุณย่าเกินไปหรือเปล่าคะ”
สายธารตอบตะกุกตะกักอย่างลำบากใจแต่ก็เห็นใจอิงอรเพราะรู้ว่าตอนนี้กำลังหลงคะนิ้งมาก
“ไม่รบกวนหรอกหนูสายคุณย่าเราเค้าจะได้เลิกห่อเหี่ยวหัวใจเสียที..”
“ก็ได้ค่ะ”
เมื่อเปรมฤดีว่าจบสายธารจำต้องตอบตกลงทั้งสองไปอย่างลำบากใจคิดว่าคนทั้งสองมาที่นี่คงจะเพื่อมาพูดกับเธอเรื่องนี้เป็นประเด็นหลักแน่นอน
Related chapter
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่18 กวนประสาท
ณ ร้านอาหารหรูในย่านตัวเมืองเวลาหัวค่ำตอนนี้สองสาวเพื่อนสนิทอย่างกชกรและพริมามาลูกสาวนักธุรกิจเจ้าของกิจการทัวร์นั่งทานอาหารกันได้พักใหญ่พูดคุยสัพเพเหระจนหันมาถามกชกรว่ารู้ข่าวที่ราชสีห์จะแต่งงานกับหมอสายธารหรือยังเพราะเธอเองก็พึ่งรู้จากปากของคนเป็นพ่อเมื่อวันนี้เอง“ยัยแก้ว..คุณพ่อฉันได้รับการ์ดเชิญให้ไปร่วมงานแต่งของคุณสิงห์กับหมอสายธารในอีกไม่กี่วันข้างหน้า”“อะไรนะ...คุณสิงห์จะแต่งงานแต่ทำไมไม่มีข่าวอะไรเลยล่ะ..แล้วเป็นไปได้ยังไงที่คุณสิงห์จะแต่งกับสายธารในเมื่อสายธารเป็นต้นเหตุทำให้ยัยเกรซต้องตายแถมยังผ่านงานศพยัยเกรซไปไม่เท่าไร”กชกรถึงกับกินอะไรไม่ลงเพราะรู้สึกว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องที่น่าฟังและน่ายินดีสำหรับเธอเท่าไรทั้งยังมีความไม่พอใจอยู่พอสมควรที่ราชสีห์จะมาแต่งงานกะทันหันแถมยังแต่งกับสายธารคนที่ราชสีห์ก็รู้ว่าเธอเป็นต้นเหตุทำให้กัญญานั้นตาย“ฉันก็งงอยู่เหมือนกัน...เห็นว่าที่ไม่เป็นข่าวเพราะไม่ต้องการจัดงานใหญ่โตเชิญแค่แขกผู้ใหญ่เท่านั้น”พริมาส่ายหัวเบาๆเธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมราชสีห์ตัดสินใจแบบนี้อีกทั้งงานยังดูจัดกะทันหันและไม่ได้ให้ใครรู้มากมายด้วยในช่วงสายขอ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่19 แค่ที่ระบาย
“ฉันแค่อยากระบาย”ราชสีห์เริ่มปลดกระดุมเชิ้ตของตนเองออกพร้อมวาดแขนตวัดโอบเอวสายธารที่กำลังจะเดินหนี“ฉันไม่ใช่ที่ระบายของคุณ”ใบหน้าหวานเงยหน้าจ้องมองราชสีห์ด้วยสายตาไม่พอใจทั้งมีน้ำตาเริ่มรื้นเอ่อคลอขึ้นมาแต่ยังคงพยายามกลั้นเอาไว้เพราะไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้ราชสีห์ได้เห็น“ลืมแล้วหรือไงว่าเธอต้องทำตามที่ฉันต้องการทุกอย่าง”ฟึ่บบร่างสูงเดินตวัดแขนรวบอุ้มร่างบางมาทิ้งตัวลงบนโซฟาพร้อมกันราชสีห์กดทับร่างบางขึงเธอเอาไว้ให้ขยับไปไหนไม่ได้ก่อนจะเริ่มถลกกระโปรงของหญิงสาวขึ้นมาจนเผยเห็นขาอ่อนสายธารเอาแต่นอนตัวเกร็งสั่นเทาเล็กน้อยด้วยความรู้สึกที่ถูกราชสีห์กระทำครั้งก่อนเริ่มกลับเข้ามาในหัวสมองให้ได้เห็นภาพและรับรู้ความรู้สึกชัดเจนแม้จะกลัวมากเพียงใดแต่เธอก็ไม่สามารถต่อต้านอะไรคนเอาแต่ใจได้เพราะยังกลัวในคำขู่ของเขา“หึ่..”ราชสีห์รู้สึกได้ว่าสายธารกำลังตัวสั่นแถมน้ำตาที่เห็นว่าเธอพยายามกลั้นเอาไว้คราแรกไหลพรากมาดั่งสายน้ำเขาจึงสบถในลำคออย่างพึงพอใจก่อนจะล้วงมือหนาดึงซับในใต้กระโปรงของหญิงสาวออก“อืม...”สายธารขบเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อเห็นว่าคนบนตัวเธอถอดกางเกงถอดเสื้อจนเปลือยเปล่าล่อนจ้อนและเ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่20 ไม่รู้ตัว
หลังจากราชสีห์ออกจากเพนท์เฮ้าส์ไปได้สายธารก็เข้าไปพักผ่อนในห้องของตัวเองซึ่งก็อยู่ติดกับห้องของราชสีห์เธอเดาว่าห้องของเธอน่าจะเล็กกว่าห้องของราชสีห์มากแถมคราแรกที่เข้ามาก็รกมากกว่าเธอจะเก็บกวาดเสกให้มันเป็นห้องนอนที่ดูดีก็เหนื่อยพอสมควรซ่าา.. “เฮ้อ.. จะต้องเจออะไรอีกบ้างนะ”สาวเจ้าเปิดฝักบัวยืนนิ่งปล่อยสายน้ำชะโลมร่างกายพักใหญ่แอบคิดอะไรเรื่อยเปื่อยนึกภาพอนาคตข้างหน้าไม่ออกเลยว่าราชาสีห์จะหาเรื่องอะไรเธอและความโกรธของเขาขะหมดลงไปเมื่อไรยิ่งคิดก็ยิ่งหดหู่ใจณ วัดแห่งหนึ่งในย่านนนทบุรีราชสีห์ออกจากเพนท์เฮ้าส์ได้ก็รีบขับรถตรงมาที่วัดแห่งนี้เขาถือช่อกุหลาบสีขาวช่อใหญ่มาวางตรงหน้าฐานเก็บกระดูกของกัญญา“ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ผู้หญิงคนนั้นได้รับความเจ็บปวด...ผมคิดถึงคุณนะเกรซ”ร่างสูงนั่งฟุบมองรูปคนรักตรงหน้าด้วยแววตาอาลับอาวรณ์ครู่ใหญ่จนฟ้าเริ่มมืดเขาจึงเตรียมตัวกลับคิดว่าคืนนี้จะไปนอนที่บ้านสวนของคุณปู่เขาที่ได้ซื้อเอาไว้แถวนี้“วันนี้เป็นวันแต่งงานของคุณสิงห์ฉันนึกว่าคุณสิงห์จะอยู่กับหมอสายธารเสียอีกนะคะ”ราชสีห์ที่กำลังจะเปิดประตูรถเขาก็ต้องชะงักหันหลังกลับมาหาคนที่กำลังพูดด้วย“ผมแค
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่21 พูดดีด้วยไม่ได้
คนเจ้าอารมณ์กลับมาที่เพนท์เฮ้าส์ในช่วงเช้าเขาเห็นสายธารเอาแต่นั่งก้มหน้าก้มตาทานข้าวต้มกุ้งถ้วยใหญ่จึงเอาอารมณ์หงุดหงิดมาลงที่เธอ“เธอลืมไปแล้วหรือไงว่าไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้ว”เขาหย่อนก้นนั่งลงตรงข้ามกับหญิงสาวทั้งมองหน้าเธออย่างไม่พอใจด้วยเห็นว่าหญิงสาวเห็นว่าเขากลับมาแล้วแต่ไม่ยักจะหาอะไรมาเสริฟ“อะไรอีกคะ”ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมาถามอีกฝ่ายหน้าตาเฉยเธอดูออกว่าเขาน่าจะโมโหหิวและไม่มีที่ลงมากกว่า“เธอไม่ทำอาหารเช้าเผื่อฉัน...เป็นเมียประสาอะไร”ราชสีห์ถลึงตามองหญิงสาวไม่วางทั้งยังเอ่ยถ้อยคำเสียงแข็งต่อว่าเธอที่ไม่รู้หน้าที่ยอมรับว่าตอนนี้โมโหหิวเพราะกลิ่นข้าวต้มที่หญิงสาวกำลังนั่งทานหอมเตะจมูกเสียเหลือเกิน“ฉันจะรู้หรือเปล่าล่ะคะว่าคุณจะกลับมาตอนไหน...จะทานอะไรคราวหลังก็โทรบอกสิมือถือก็มี..”“ไปทำมาให้ฉัน”“ไม่ค่ะ..ฉันไม่ว่าง”ริมฝีปากบางฉีกยิ้มอ่อนลอยหน้าลอยตาตักข้าวต้มร้อนๆเป่าให้อุ่นก่อนจะเอาเข้าปากเธอนั่งทานด้วยท่าทีเอร็ดอร่อยยั่วน้ำลายอีกฝ่ายให้โมโหหนักกว่าเดิมเล่นไม่นานนักราชสีห์ก็ได้อาหารจากเชฟในโรงแรมของตนมาส่งที่เพนท์เฮ้าส์อาหารที่มาส่งอย่างรวดเร็วจึงมีแค่ใส้กรอกขนมปังและไข
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่22 เมา
“เอาอีก...อึก”ตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มกว่าๆสายธารที่ดื่มไปเพียงไม่กี่แก้วเธอก็เริ่มคลุมสติไม่อยู่ตาปรือมือไม้ไม่อยู่สุขเพราะสาวเจ้าเป็นคนที่คออ่อนไม่ว่าเครื่องดื่มจะมีแอลกอฮอลผสมอยู่มากหรือน้อยถ้าได้ดื่มเข้าไปแล้วเป็นอันเปลี่ยนเป็นคนละคนแทบทุกครั้งซึ่งเรื่องนี้เพื่อนสาวทั้งสองคนรู้ดี“พอแล้วสาย...รู้ว่าตัวเองคออ่อนแล้วยังจะดื่มอีก”พอใจรีบดึงแก้วเครื่องดื่มออกจากมือของสายธารคราแรกคิดว่าเพื่อนนั้นจะรู้ตัวเองเพียงแค่มาครึกครื้นเต้นปลดปล่อยกันที่ผับเฉยๆเท่านั้นไม่คิดว่าจะดื่มไม่ยอมวางแก้วเช่นนี้“สายมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”พราวฟ้าที่กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกตามจังหวะเสียงดนตรีที่อึกกระทึกครึกโครมเห็นสภาพของสายธารเธอต้องแอบถามกับพอใจว่าสายธารนั้นมีเรื่องกังวลอะไรอยู่ในใจหรือเป่าเพราะเห็นเริ่มนั่งดื่มตั้งแต่มาถึงจนตอนนี้ยังไม่หยุด“ไม่นะ...ปกติสายมันจะปรึกษาฉันเสมอแต่ช่วงนี้ไม่เห็นมีอะไร...คงดื่มเพราะเห็นว่านานๆเราจะเจอกันทีมั้ง”พอใจขมวดคิ้วส่ายหัวเบาๆเธอไม่เห็นว่าสายธารจะมีเรื่องอะไรมาปรับทุกข์กับเธอเหมือนทุกครั้งที่มีเรื่องไม่สบายใจจึงคิดว่าที่สายธารดื่มเพราะนานๆจะสังสรรค์กับเพื่อนๆท
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่23 หนาว
“จำฉันได้หรือยัง”แขนแกร่งตวัดรวบร่างบางให้ลุกยืนขึ้นก่อนจะปิดน้ำที่กำลังไหลให้หยุดสนิทก่อนจะเอ่ยถามคนที่กำลังเมาอีกครั้งว่าเธอจำเขาได้หรือยัง“อืมม..”ดวงตาสาวเจ้ายังคงปรือเยิ้มขณะมองหน้าคนที่กำลังรวบกอดใกล้ๆ“หนาว..”เสียงหวานเอ่ยเบาๆก่อนจะยกมือทั้งสองรวบกอดแผ่นหลังกว้างซุกใบหน้าฟุบอยู่กับอกแกร่งของราชสีห์ไม่ยอมปล่อย“เธอ..”เมื่อเนื้อนวลนุ่มนุ่มบดเบียดกระชับมาที่หน้าท้องแกร่งความเป็นชายในตัวก็เริ่มรุ่มร้อนขึ้นเขาเริ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอและรวบกอดร่างบางแน่นขึ้น“ทำอะไร...อย่านะ..”มือหนาเร่งถอดเสื้อผ้าที่เปียกชุ่มของเขาและเธอทิ้งกองไว้ที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็วโดยไม่สนคำทัดทานของอีกฝ่ายเมื่อร่างของเขาและเธอเปลือยเปล่าได้ราชสีห์ก็อุ้มแบกหญิงสาวเข้าไปในห้องนอนฟึ่บบ.. “อืมม..”ร่างบางเปลือยเปล่าถูกวางลงบนเตียงนุ่มเธอพยายามปัดป่ายจะลุกขึ้นนั่งแต่ก็ถูกคนตัวโตถาโถมร่างมาทับเธอเอาไว้สองมือจับแยกขาเรียวโดยไม่รีรอก่อนจะสอดใส่แท่งร้อนที่ผงาดชูชันอัดบดเบียดเข้าไปในช่องทางรักโดยที่ไร้การเล้าโลมอีกฝ่าย“อื้ออ...”สาวเจ้าร้องครางสีหน้าเหยเกด้วยความเจ็บและจุกหลังจากนั้นร่างของเธอก็สั่นครอนด้วยแรงก
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่24 วางเพลิง
สามวันต่อมาสายธารและราชสีห์เดินทางออกจากกรุงเทพใช้เวลาร่วมวันกว่าจะมาถึงที่เกาะสายธารเดินตามราชสีห์และประสงค์มาที่บ้านไม้หลังเล็กๆที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากชายหาดเท่าไรนักเป็นบ้านที่ตั้งอยู่หลังเดียวโดดๆเพราะอยู่ที่ท้ายเกาะเธอรู้ว่าคนที่อยู่ที่นี่ส่วนมากจะอยู่ที่สำนักงานตรงหน้าเกาะมากกว่าจากคำบอกของอิงอรที่ไปหาเธอวันนั้น“เชิญคุณทั้งสองเข้าบ้านพักผ่อนตามสบายเลยครับที่นี่ผมให้คนมาทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว”ประสงค์ชายวัยห้าสิบกว่าเชิญทั้งสองให้เข้าบ้านก่อนหน้านี้เขาให้คนมาทำความสะอาดและจัดอาหารสดไว้ในครัวเหมือนทุกครั้งที่ราชสีห์นั้นมาพักที่นี่แต่ครั้งนี้จัดให้มากกว่าครั้งก่อนเท่าตัวด้วยราชสีห์นั้นมีภรรยามาด้วยกัน“เธอไปพักก่อนเถอะ...ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณประสงค์...ห้องนอนอยู่นั่น”ราชสีห์เข้าบ้านมาได้เขาก็รีบให้สายธารเข้าไปพักในห้องเพราะตนมีเรื่องสำคัญที่ต้องคุยกับประสงค์เป็นการส่วนตัว“ค่ะ”สายธารเดินเข้ามาในห้องตามคำสั่งของราชสีห์เพราะพอจะดูออกว่าเขานั้นมีเรื่องอะไรร้อนใจที่จะคุยธุระกับประสงค์แน่นอนเมื่อเข้าห้องมาได้หญิงสาวก็เปิดหน้าต่างในห้องนอนครบทุกบานเธอจึงได้เห็นทั้งวิวทะเลอีกและหน
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่25 สับสน
เพียะสอางค์ภรรยาของขามตบหน้าเข้มต่อหน้าคนทั้งเกาะที่มารวมตัวกันในคืนนี้เธอรู้สึกผิดหวังในตัวลูกชายตัวเองที่สุด“แกทำแบบนี้ทำไมฮะ.. ทำแบบนี้ทำไม”สอางค์ร้องห่มร้องให้สะอึกสะอื้นที่ลูกเธอนั้นไม่มีหัวคิดดีที่ในเหตุวางเพลิงครั้งนี้ไม่มีใครได้รับอันตรายไม่อย่างนั้นเธอไม่อยากจะคิดว่าผลการกระทำของลูกและหลานจะต้องเจอจุดจบอย่างไรเพราะรู้ว่าอิงอรและสุรชัชไม่เอาลูกชายและหลานเธอไว้แน่“เอ็งก็เหมือนกันไอ้พร้าวที่นี่ให้ข้าวให้น้ำเอ็งทำไมถึงตัดสินใจทำร้ายคนที่มีบุญคุณกับพวกเอ็งได้”ขามหันมาต่อว่าพร้าวทั้งที่เป็นพี่ควรจะห้ามปรามน้องอย่างเข้มแต่กลับรวมหัวกันทำเรื่องผิดๆได้“ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่มีคนเสนอเงินให้ฉันถ้าสามารถไล่ให้คุณสิงห์ไปจากเกาะได้...ฉันต้องการเงินก้อนนั้นจะเอาไปตั้งต้นชีวิตใหม่ได้ใช้ชีวิตภายนอกบ้างไม่อยากติดแหง็กอยู่ในเกาะที่ไม่มีความเจริญแบบนี้”พร้าวเริ่มพูดในสิ่งที่ตัวเองต้องการออกมาพวกเขาทำไปทั้งหมดก็เพื่อที่จะมีชีวิตการเป็นอยู่นอกเกาะนี้เท่านั้น“ที่นี่มันไม่ดีกับพวกนายหรือไง...มีข้าวมีน้ำมีทุกอย่างอุดมสมบูรณ์ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัว...ของใช้ฉันก็มีให้ฟรีทุกอย่างจะอยากไ
Latest chapter
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่37 ตอนจบ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่36 เป็นแฟน
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่35 อุบัติเหตุ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่34 ตามสืบ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่33 ร้ายกาจ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่32 ท้อง
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่31 พูดเรื่องอะไรคะ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่30 สาบานว่าพูดจริง
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่29 ไม่ใช่ลูกคุณสิงห์
