คนเจ้าอารมณ์กลับมาที่เพนท์เฮ้าส์ในช่วงเช้าเขาเห็นสายธารเอาแต่นั่งก้มหน้าก้มตาทานข้าวต้มกุ้งถ้วยใหญ่จึงเอาอารมณ์หงุดหงิดมาลงที่เธอ
“เธอลืมไปแล้วหรือไงว่าไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้ว”
เขาหย่อนก้นนั่งลงตรงข้ามกับหญิงสาวทั้งมองหน้าเธออย่างไม่พอใจด้วยเห็นว่าหญิงสาวเห็นว่าเขากลับมาแล้วแต่ไม่ยักจะหาอะไรมาเสริฟ
“อะไรอีกคะ”
ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมาถามอีกฝ่ายหน้าตาเฉยเธอดูออกว่าเขาน่าจะโมโหหิวและไม่มีที่ลงมากกว่า
“เธอไม่ทำอาหารเช้าเผื่อฉัน...เป็นเมียประสาอะไร”
ราชสีห์ถลึงตามองหญิงสาวไม่วางทั้งยังเอ่ยถ้อยคำเสียงแข็งต่อว่าเธอที่ไม่รู้หน้าที่ยอมรับว่าตอนนี้โมโหหิวเพราะกลิ่นข้าวต้มที่หญิงสาวกำลังนั่งทานหอมเตะจมูกเสียเหลือเกิน
“ฉันจะรู้หรือเปล่าล่ะคะว่าคุณจะกลับมาตอนไหน...จะทานอะไรคราวหลังก็โทรบอกสิมือถือก็มี..”
“ไปทำมาให้ฉัน”
“ไม่ค่ะ..ฉันไม่ว่าง”
ริมฝีปากบางฉีกยิ้มอ่อนลอยหน้าลอยตาตักข้าวต้มร้อนๆเป่าให้อุ่นก่อนจะเอาเข้าปากเธอนั่งทานด้วยท่าทีเอร็ดอร่อยยั่วน้ำลายอีกฝ่ายให้โมโหหนักกว่าเดิมเล่น
ไม่นานนักราชสีห์ก็ได้อาหารจากเชฟในโรงแรมของตนมาส่งที่เพนท์เฮ้าส์อาหารที่มาส่งอย่างรวดเร็วจึงมีแค่ใส้กรอกขนมปังและไข่ดาวเท่านั้นราชสีห์มีสีหน้าผิดหวังเพราะที่เขาสั่งไปเขาไม่ได้อยากได้อาหารเช้าแบบนี้
“นี่ค่ะ..ฉันกลัวคุณไม่อิ่ม”
สายธารเดินเข้าครัวเอาถ้วยข้าวต้มของเธอไปเก็บครู่หนึ่งและออกมาพร้อมถ้วยข้าวต้มร้อนๆถ้วยใหม่มาวางตรงหน้าของราชสีห์เพราะเห็นว่าเขามีของทานเป็นอาหารเช้าแค่นั้นคงจะไม่อิ่ม
“แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกว่ายังมีข้าวต้ม”
คนที่กำลังนั่งหั่นไส้กรอกละวางมือทันทีเขาเงยหน้ามามองหญิงสาวด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจเป็นรอบที่ร้อยเห็นจะได้
“อ้าว..ก็คุณไม่เดินไปดูในครัวเองล่ะคะอีกอย่างก็ไม่ได้ถาม...คิดไปเองก่อนว่าฉันไม่ได้ทำเผื่อคุณ”
สาวเจ้าว่าจบก็เดินหนีออกไปไม่อยากจะอยู่ต่อปากต่อคำให้เสียบรรยากาศยามเช้าเท่าไรนี่ก็ถือว่าเธอใจดีมากแล้วที่ยกถ้วยข้าวต้มมาเสริฟให้เขาแต่อาจจะช้าหน่อยก็เท่านั้น
“สายธาร..”
ราชสีห์กัดฟันกรอดแต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรต่อตามหลังหญิงสาวเพราะตอนนี้อยากจะทานอาหารให้อิ่มเสียก่อนด้วยตอนนี้เกือบจะเก้าโมงเช้าแล้ว
“เรื่องยื่นประมูลเป็นยังไงบ้าง”
กฤษฏาหนุ่มใหญ่วัยสามสิบห้าเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่กำลังตีตนเป็นคู่แข่งกับกิจการของราชสีห์เขาเอ่ยถามเมฆาคนสนิทว่าตอนนี้เรื่องที่เขายื่นประมูลเกาะที่ตอนนี้ราชสีห์สัมปทานเอาไว้อยู่เป็นอย่างไรบ้างเขาอยากจะได้เกาะนั้นใจจะขาดเพราะทรัพยากรอุดมสมบูรณ์แถมเป็นเกาะที่เข้าถึงยากหากจะทำอะไรที่นั่นก็จะไม่ถูกตรวจสอบได้โดยง่าย
“คนของเราบอกมาว่าทางนั้นไม่ยอมง่ายๆครับยังคงยื่นประมูลในราคาที่สูงขึ้นเรื่อยๆ”
เมฆาหนุ่มมาดเข้มหน้าขรึมวัยสามสิบส่ายหัวเบาๆด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนักเพราะเห็นๆอยู่ว่าทางราชสีห์ไม่เคยยอมแม้แต่นิดเดียวแม้จะต้องสัมปทานด้วยราคาที่สูงขึ้นหลายเท่ากว่าครั้งที่ผ่านๆมา
“มันจะไม่ยอมแพ้เลยหรือไงวะ”
กฤษฎาขบกรามจนขึ้นเป็นสันมือหนากำกันแน่นเขาต้องการได้เกาะนั้นเพราะมีงานใหญ่ที่กำลังคิดจะทำแต่ต้องใช้พื้นที่เกาะที่ราชสีห์สัมปทานอยู่เท่านั้น
“ท่าทางจะไม่ยอมง่ายๆครับ”
“ฉันก็ไม่ยอมเหมือนกัน”
“ถ้าเราประมูลในราคาที่สูงกว่านี้ไม่ได้แล้วนะครับบริษัทเราไม่ได้มีผลกำไรขนาดนั้น”
เมฆาต้องรีบแย้งเจ้านายตนเพราะเขาเห็นว่าหากกฤษฎาจะยื่นประมูลด้วยราคาที่สูงไปกว่านี้ทำไม่ได้เพราะเงินที่มีไม่ได้มีมากที่จะไปแข่งกับคนอย่างราชสีห์ได้
“เอาเป็นว่าเรื่องนี้ฉันจะจัดการเอง”
กฤษฎาได้ฟังดังนั้นจึงเงียบไปครูหนึ่งในเขาคิดว่าในเมื่อสู้กันซึ่งๆหน้าไม่ได้เขาก็ต้องใช้กลอุบายบ้างเพราะเห็นแล้วว่าตอนนี้ราชสีห์กำลังมีจุดอ่อนที่เขาสามารถเล่นงานได้หลายทาง
หลายวันต่อมา
แม้นสายธารจะร่วมใช้ชีวิตอยู่ที่เดียวกันกับราชสีห์แต่ก็น้อยครั้งที่เธอจะเห็นหน้าของเขาเพราะกว่าจะกลับมาก็ดึกดื่นจะเห็นกันก็แต่ช่วงเช้าก่อนที่เขาจะออกไปทำงานเพราะเธอต้องตื่นมาเตรียมอาหารเช้าให้เขา
ยิ่งวันนี้จนถึงอาทิตย์หน้าเธอคงไม่ได้เจอเขาเลยเพราะว่าราชสีห์นั้นไม่อยู่ต้องไปดูงานกับอาทิตย์ที่ต่างประเทศนับว่าเป็นช่วงเวลาของความสุขที่สายธารไม่มีมาร่วมสองเดือนกว่าก็ว่าได้
สามวันต่อมา
วันนี้สายธารออกมาจากเพนท์เฮ้าส์ช่วงบ่ายเกือบๆเย็นเธอกะว่าจะหาเวลามาซื้อของใช้ส่วนตัวบ้างเพราะตั้งแต่เกิดเรื่องเธอก็ไม่มีกะใจหาซื้ออะไรบำรุงตัวเองเลยตอนนี้จึงยืนอยู่ที่หน้าร้านเครื่องสำอางเคาเตอร์แบรนด์เลือกผลิตภัณฑ์อย่างใจจดใจจ่อจนไม่รู้ตัวว่าตอนนี้มีคนกำลังเข้ามาหาเรื่อง
“ใช้ครีมแพงๆพวกนี้บ้างก็ดีนะคะเผื่อว่าหน้าที่หนาๆอยู่จะได้บางลงบ้าง”
“หมอแก้ว..”
ใบหน้าหวานผละเงยหน้ามองคนที่เข้ามายืนข้างๆเพราะคำพูดคำจาของอีกฝ่ายฟังไม่รื่นหูเท่าไรนักเมื่อเห็นว่าเป็นกชกรสายธารจึงเข้าใจได้และไม่ได้คิดจะถือโทษอะไรเพราะรู้ดีว่าหญิงสาวคงโกรธเธอเรื่องกัญญาและไหนจะเรื่องที่เธอมาแต่งงานกับราชสีห์กะทันหันอีก
“ฉันคงจะพูดดีกับคุณไม่ได้แล้วล่ะค่ะหมอสายคุณเป็นต้นเหตุทำให้น้องฉันจบชีวิตแบบนั้นแถมยังมีหน้ามาแต่งงานกับสามีของน้องสาวฉันอีกจิตใจคุณมันทำด้วยอะไรคะ”
กชกรเน้นเขี้ยวเน้นฟันถลึงตาใส่สายธารด้วยความไม่พอใจอย่างมาก
“ฉันขอโทษค่ะ...”
สายธารได้แต่ยืนเงียบในตอนนี้เธอทำได้เพียงพูดคำขอโทษกับกชกรเท่านั้นเพราะไม่มีคำแก้ตัวใดๆและไม่คิดจะอธิบายเรื่องที่จะต้องมาแต่งงานกับราชสีห์เพราะเธอคิดว่าอย่างไรกชกรก็อคติกับเธอไปแล้วอยู่ดี
“ขอให้ชีวิตครอบครัวของคุณพินาศไม่มีชินดีนะคะ... ฉันขอตัว”
ว่าจบกชกรก็เดินหนีออกไปทิ้งให้สายธารยืนอารมณ์ขุ่นมัวอยู่คนเดียวแถมคนในร้านยังมองเธอเป็นตาเดียวจึงทำให้ต้องรีบเดินออกมาหาที่นั่งพักขจัดอารมณ์ที่กำลังขุ่นมัวที่ลานนั่งเล่น
“แก..นั่นสายนี่”
พราวฟ้ารีบสะกิดพอใจเมื่อเห็นสายธารสองสาวพราวฟ้าและพอใจออกมาทำธุระที่ห้างด้วยกันเมื่อเห็นสายธารนั่งอยู่ที่เก้าอี้ลานนั่งเล่นจึงรีบจูงมือกันเดินปรี่เข้าไปหา
“สาย”
“อ้าว..มาทำอะไรกัน”
สายธารหลุดออกจากภวังค์ความคิดฟุ้งซ่านขุ่นมัวเธอพอจะยิ้มออกเมื่อเห็นเพื่อนสาวทั้งสองเดินเข้ามาหาดีใจที่ตอนนี้มีเพื่อนมาอยู่ใกล้ๆไม่เช่นนั้นคงห่อเหี่ยวหดหู่ใจไปพักใหญ่แน่
“ฉันออกมาคุยกับลูกค้าเลยชวนพอใจมาด้วยเห็นว่าว่างๆ..แกล่ะมาทำอะไรนึกว่าอยู่ดูแลลูกกับสามีซะอีก”
พราวฟ้าเอ่ยตอบก่อนจะหย่อนก้นนั่งลงพร้อมพอใจขนาบข้างของสายธาร
“นั้นสิ..”
พอใจก็คิดเช่นเดียวกันกับพราวฟ้าด้วยเห็นว่าช่วงนี้สายธารเงียบๆไป
“วันนี้ว่าง...คุณสิงห์ไม่อยู่ไปต่างประเทศส่วนคะนิ้งคุณย่าก็กักตัวไม่ยอมคืน..”
“คนกำลังหลงเหลนก็อย่างนี้แหละน้า...”
พอใจคาดการณ์เอาไว้แล้วว่าอย่างไรอิงอรคงไม่คืนคะนิ้งให้สายธารง่ายๆ
“ว่างๆพร้อมกันแบบนี้...ไปดูหนังกันดีกว่าไม่ได้ดูด้วยกันนานแล้วด้วย”
พราวฟ้าเห็นทีวันนี้จะเป็นวันดีที่พวกเธอบังเอิญว่างตรงกันจึงนึกอยากจะสังสรรค์ตามประสาเพื่อนสาวบ้างเพราะไม่ได้เจอบรรยากาศสนุกๆร่วมกันมานานมากแล้วว่าจบก็ลากทั้งสองสาวไปซื้อตั๋วดูหนังกันทันที
หลังจากดูหนังได้ร่วมสองชั่วโมงกว่าๆออกมาจากห้างกันได้ก็สี่ทุ่มครึ่งพราวฟ้ายังไม่หมดสนุกเธอลากสองสาวไปเที่ยวต่อกันที่ผับหรูไม่ใกล้ไม่ไกลจากห้างดังเท่าไรนักเพราะไหนๆนานๆเจอเพื่อนทีก็ต้องสนุกให้สุด
“เอาอีก...อึก”ตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มกว่าๆสายธารที่ดื่มไปเพียงไม่กี่แก้วเธอก็เริ่มคลุมสติไม่อยู่ตาปรือมือไม้ไม่อยู่สุขเพราะสาวเจ้าเป็นคนที่คออ่อนไม่ว่าเครื่องดื่มจะมีแอลกอฮอลผสมอยู่มากหรือน้อยถ้าได้ดื่มเข้าไปแล้วเป็นอันเปลี่ยนเป็นคนละคนแทบทุกครั้งซึ่งเรื่องนี้เพื่อนสาวทั้งสองคนรู้ดี“พอแล้วสาย...รู้ว่าตัวเองคออ่อนแล้วยังจะดื่มอีก”พอใจรีบดึงแก้วเครื่องดื่มออกจากมือของสายธารคราแรกคิดว่าเพื่อนนั้นจะรู้ตัวเองเพียงแค่มาครึกครื้นเต้นปลดปล่อยกันที่ผับเฉยๆเท่านั้นไม่คิดว่าจะดื่มไม่ยอมวางแก้วเช่นนี้“สายมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”พราวฟ้าที่กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกตามจังหวะเสียงดนตรีที่อึกกระทึกครึกโครมเห็นสภาพของสายธารเธอต้องแอบถามกับพอใจว่าสายธารนั้นมีเรื่องกังวลอะไรอยู่ในใจหรือเป่าเพราะเห็นเริ่มนั่งดื่มตั้งแต่มาถึงจนตอนนี้ยังไม่หยุด“ไม่นะ...ปกติสายมันจะปรึกษาฉันเสมอแต่ช่วงนี้ไม่เห็นมีอะไร...คงดื่มเพราะเห็นว่านานๆเราจะเจอกันทีมั้ง”พอใจขมวดคิ้วส่ายหัวเบาๆเธอไม่เห็นว่าสายธารจะมีเรื่องอะไรมาปรับทุกข์กับเธอเหมือนทุกครั้งที่มีเรื่องไม่สบายใจจึงคิดว่าที่สายธารดื่มเพราะนานๆจะสังสรรค์กับเพื่อนๆท
“จำฉันได้หรือยัง”แขนแกร่งตวัดรวบร่างบางให้ลุกยืนขึ้นก่อนจะปิดน้ำที่กำลังไหลให้หยุดสนิทก่อนจะเอ่ยถามคนที่กำลังเมาอีกครั้งว่าเธอจำเขาได้หรือยัง“อืมม..”ดวงตาสาวเจ้ายังคงปรือเยิ้มขณะมองหน้าคนที่กำลังรวบกอดใกล้ๆ“หนาว..”เสียงหวานเอ่ยเบาๆก่อนจะยกมือทั้งสองรวบกอดแผ่นหลังกว้างซุกใบหน้าฟุบอยู่กับอกแกร่งของราชสีห์ไม่ยอมปล่อย“เธอ..”เมื่อเนื้อนวลนุ่มนุ่มบดเบียดกระชับมาที่หน้าท้องแกร่งความเป็นชายในตัวก็เริ่มรุ่มร้อนขึ้นเขาเริ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอและรวบกอดร่างบางแน่นขึ้น“ทำอะไร...อย่านะ..”มือหนาเร่งถอดเสื้อผ้าที่เปียกชุ่มของเขาและเธอทิ้งกองไว้ที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็วโดยไม่สนคำทัดทานของอีกฝ่ายเมื่อร่างของเขาและเธอเปลือยเปล่าได้ราชสีห์ก็อุ้มแบกหญิงสาวเข้าไปในห้องนอนฟึ่บบ.. “อืมม..”ร่างบางเปลือยเปล่าถูกวางลงบนเตียงนุ่มเธอพยายามปัดป่ายจะลุกขึ้นนั่งแต่ก็ถูกคนตัวโตถาโถมร่างมาทับเธอเอาไว้สองมือจับแยกขาเรียวโดยไม่รีรอก่อนจะสอดใส่แท่งร้อนที่ผงาดชูชันอัดบดเบียดเข้าไปในช่องทางรักโดยที่ไร้การเล้าโลมอีกฝ่าย“อื้ออ...”สาวเจ้าร้องครางสีหน้าเหยเกด้วยความเจ็บและจุกหลังจากนั้นร่างของเธอก็สั่นครอนด้วยแรงก
สามวันต่อมาสายธารและราชสีห์เดินทางออกจากกรุงเทพใช้เวลาร่วมวันกว่าจะมาถึงที่เกาะสายธารเดินตามราชสีห์และประสงค์มาที่บ้านไม้หลังเล็กๆที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากชายหาดเท่าไรนักเป็นบ้านที่ตั้งอยู่หลังเดียวโดดๆเพราะอยู่ที่ท้ายเกาะเธอรู้ว่าคนที่อยู่ที่นี่ส่วนมากจะอยู่ที่สำนักงานตรงหน้าเกาะมากกว่าจากคำบอกของอิงอรที่ไปหาเธอวันนั้น“เชิญคุณทั้งสองเข้าบ้านพักผ่อนตามสบายเลยครับที่นี่ผมให้คนมาทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว”ประสงค์ชายวัยห้าสิบกว่าเชิญทั้งสองให้เข้าบ้านก่อนหน้านี้เขาให้คนมาทำความสะอาดและจัดอาหารสดไว้ในครัวเหมือนทุกครั้งที่ราชสีห์นั้นมาพักที่นี่แต่ครั้งนี้จัดให้มากกว่าครั้งก่อนเท่าตัวด้วยราชสีห์นั้นมีภรรยามาด้วยกัน“เธอไปพักก่อนเถอะ...ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณประสงค์...ห้องนอนอยู่นั่น”ราชสีห์เข้าบ้านมาได้เขาก็รีบให้สายธารเข้าไปพักในห้องเพราะตนมีเรื่องสำคัญที่ต้องคุยกับประสงค์เป็นการส่วนตัว“ค่ะ”สายธารเดินเข้ามาในห้องตามคำสั่งของราชสีห์เพราะพอจะดูออกว่าเขานั้นมีเรื่องอะไรร้อนใจที่จะคุยธุระกับประสงค์แน่นอนเมื่อเข้าห้องมาได้หญิงสาวก็เปิดหน้าต่างในห้องนอนครบทุกบานเธอจึงได้เห็นทั้งวิวทะเลอีกและหน
เพียะสอางค์ภรรยาของขามตบหน้าเข้มต่อหน้าคนทั้งเกาะที่มารวมตัวกันในคืนนี้เธอรู้สึกผิดหวังในตัวลูกชายตัวเองที่สุด“แกทำแบบนี้ทำไมฮะ.. ทำแบบนี้ทำไม”สอางค์ร้องห่มร้องให้สะอึกสะอื้นที่ลูกเธอนั้นไม่มีหัวคิดดีที่ในเหตุวางเพลิงครั้งนี้ไม่มีใครได้รับอันตรายไม่อย่างนั้นเธอไม่อยากจะคิดว่าผลการกระทำของลูกและหลานจะต้องเจอจุดจบอย่างไรเพราะรู้ว่าอิงอรและสุรชัชไม่เอาลูกชายและหลานเธอไว้แน่“เอ็งก็เหมือนกันไอ้พร้าวที่นี่ให้ข้าวให้น้ำเอ็งทำไมถึงตัดสินใจทำร้ายคนที่มีบุญคุณกับพวกเอ็งได้”ขามหันมาต่อว่าพร้าวทั้งที่เป็นพี่ควรจะห้ามปรามน้องอย่างเข้มแต่กลับรวมหัวกันทำเรื่องผิดๆได้“ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่มีคนเสนอเงินให้ฉันถ้าสามารถไล่ให้คุณสิงห์ไปจากเกาะได้...ฉันต้องการเงินก้อนนั้นจะเอาไปตั้งต้นชีวิตใหม่ได้ใช้ชีวิตภายนอกบ้างไม่อยากติดแหง็กอยู่ในเกาะที่ไม่มีความเจริญแบบนี้”พร้าวเริ่มพูดในสิ่งที่ตัวเองต้องการออกมาพวกเขาทำไปทั้งหมดก็เพื่อที่จะมีชีวิตการเป็นอยู่นอกเกาะนี้เท่านั้น“ที่นี่มันไม่ดีกับพวกนายหรือไง...มีข้าวมีน้ำมีทุกอย่างอุดมสมบูรณ์ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัว...ของใช้ฉันก็มีให้ฟรีทุกอย่างจะอยากไ
ในส่วนของสายธารเธอไม่ได้หายไปไหนเพราะเข้ามาขลุกกับเหล่าสาวๆที่โรงครัวในหมู่บ้านตั้งแต่ช่วงกลางวันแถมเธอยังเข้ากันได้ดีกับคนที่นี่อีกด้วย“หืม..รสชาติแปลกๆไม่เคยกินแต่ก็อร่อยดี”“นั่นน่ะสิ..”“อะไรเหรอคะพี่วาด”สายธารที่กำลังตักแกงเหลืองใส่ปิ่นโตจะเอากลับไปที่บ้านพักให้ราชสีห์เธอเห็นสองแม่ครัววาดกับสาวกำลังแอบดื่มอะไรกันง่วนจึงเอ่ยถามเพราะอยากจะรู้ว่าไอ้น้ำสีขาวขุ่นในแก้วที่สองสาวถือคืออะไร“น้ำขาวค่ะนายหญิงญาตินังสาวเอามาฝากหลายขวดเลย”สิ้นเสียงของวาดสายธารก็เริ่มขมวดคิ้วมองไปยังแก้วในมือของวาดอย่างสงสัยเพราะเธอไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน“นายหญิงลองสิจ้ะ..กินแกล้มกับปลาเผาอร่อยมากเลยจะ”สาวเป็นคนรินน้ำสีขาวขุ่นใส่แก้วใสให้สายธารได้ลิ้มลองเชื่อว่านายหญิงของเธอคงจะชอบในรสชาติของมันเหมือนเช่นพวกเธอ“หืม...รสชาติเหมือนแป้งข้าวหมากเลยนะคะแต่จะขมๆกว่าหน่อย”สาวเจ้าจิบเข้าปากไปได้เธอรู้สึกว่ามันขึ้นจมูกนิดหน่อยแต่ก็รู้สึกว่าอร่อยแปลกใหม่สำหรับเธอดีแถมรสชาติยังคล้ายๆแป้งข้าวหมากเพียงแค่มีรสขมกว่า“อ๋อ... แป้งข้าวหมากเราก็ว่าเหมือนอะไร”วาดกับสาวเริ่มร้องอ๋อพร้อมกันเพราะพวกเธอก็คุ้นๆอยู่ว่ามันเ
“อื้อ.. อ.อ่ะ...อ้ะ.!”ใบหน้าหวานส่ายไปมาไม่อยู่สุขร้องครางออกมาในลำคอเล็กน้อยเธอรู้สึกแปลกไปจากการถูกกระทำครั้งก่อนเพราะมีแต่ความวาบหวามเข้ามาแทนที่ความเจ็บปวดไปเสียหมด“อืม.. อ้าสส..”ราชสีห์ยิ่งฟังเสียงครางของคนใต้ร่างมันยิ่งเหมือนเป็นเชื้อไฟเติมให้ความร้อนในกายระอุเพิ่มขึ้นมือหนาขยำขยี้สองเต้างามอวบอูมด้วยความสนุกมือทั้งสะโพกยังกระแทกกระทั้นร่างบางระรัวไม่ผ่อนเสียงคำรามในลำคอมีไม่ขาดด้วยท่าทีของสายธารในตอนที่ไม่ค่อยมีสติเช่นนี้ดูยั่วยวนเขาเป็นพิเศษ“อืม..”ชายหนุ่มโน้มตัวลงบดจูบหญิงสาวอีกครั้งขณะที่สะโพกแกร่งยังคงทำหน้าที่กระแทกร่างบางจนหัวสั่นหัวครอนไม่หยุดครั้งนี้ไม่รู้ว่าทำไมเขาจึงไม่คิดจะหยุดหรือเป็นเพราะคนใต้ร่างให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีต่างจากทุกครั้งที่เอาแต่ต่อต้านก็เป็นได้“อื้ออ.. อ๊ายย..”สองแขนแกร่งรวบพลิกร่างบางให้หันหลังยกสะโพกมนขึ้นคุกเข่าก่อนจะสอดใส่แท่งร้อนชุ่มชื้นเข้าช่องทางรักของหญิงสาวอีกครั้งจนสาวเจ้าร้องครางลั่นฟุบหน้าลงกับหมอนนุ่มเพราะรู้สึกทั้งเจ็บจุกและวาบหวามไปในคราเดียวกัน“อืม.. อ่าสส..”ราชสีห์ใช้สองมือจับสะโพกมนไว้แน่นรัวสะโพกถี่ยิบคำรามลั่นร่างบางถู
“ไม่ค่ะ..”“สายธาร..”เมื่อใช้ไม่อ่อนแล้วคนในอ้อมกอดไม่ยอมแต่โดยดีเขาจึงตวัดร่างขึ้นคร่อมมาอยู่บนตัวของเธอสองมือหนาช่วยกันดึงร่างบางให้หันหน้ามาหาเขาจนได้“ฉันไม่ชอบให้ใครมาหันหลังให้ฉัน”“ก็คุณพูดไม่รู้เรื่อง...ถือว่าฉันขอได้หรือเปล่าคะว่าอย่าตามใจคะนิ้งทุกเรื่อง”ดวงตากลมโตจ้องมองคนที่กำลังยื่นหน้ามาใกล้ๆด้วยความขุ่นเคืองเล้กน้อยแต่ก็ยังร้องขอให้เขานั้นเลือกที่จะตามใจคะนิ้งในทางที่ถูกดวงตาที่กลมโตที่แสนยั่วยวนบวกกับน้ำเสียงที่อู้อี้ดูออดอ้อนทำให้ราสีห์เริ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่ไม่รู้ว่าหญิงสาวจะรู้หรือเปล่าว่าพฤติกรรมของเธอเป็นสิ่งที่ยั่วอารมณ์ของเขาได้เป็นอย่างดี“อืม...ก็ได้”หากเธอพูดกับเขาด้วยท่าทางแบบนี้ตั้งแต่คราแรกเขาคงยอมไปนานแล้วว่าจบก็หมายจะก้มลงบดจูบให้ชื่นใจแต่ก็ต้องชะงักงันเมื่ออีกฝ่ายหันหน้าหนี“วันนี้พักไม่ได้เหรอคะ”สายธารพยายามพูดกับอีกฝ่ายเสียงอ่อนหวานเพื่อร้องขอเพราะไม่ได้นอนเต็มตื่นมาหลายคืนแล้ว“ข้อนี้ไม่ได้..”ใบหน้าคมส่ายไปมาทั้งอมยิ้มอ่อนสองมือหนาสอดประสานมือเรียวแน่นบดจูบพรมตั้งแต่หน้าผากมนมาบรรจบอยู่ที่ริมฝีปากบางลิ้นสากซุกไซร้ตวัดเข้าไปสำรวจโพรงปากหญิงสาวฉกชิ
“ผมมีข้อแม้...ถ้าคุณไม่อยากคืนลูกให้ผมคุณก็ไปบอกกับสามีคุณว่ายกเลิกการแข่งประมูลการสัมปทานเกาะซะ...ไม่อย่างนั้นผมจะใช้กฎหมายทำทุกอย่างให้ได้ลูกผมคืนมา”สายธารกำมือแน่นขอบตาเธอร้อนผ่าวมองคนตรงหน้าที่นั่งอมยิ้มระรื่นด้วยความโกรธที่แท้เขาก็เป็นคนเห็นแก่ตัวไม่เลิกคนแบบนี้ไม่สมควรจะเป็นพ่อของใครทั้งนั้น“ผมให้เวลาหนึ่งอาทิตย์”กฤษฎายื่นนามบัตรให้กับสายธารก่อนจะเดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ออกไปอย่างผู้ชนะเขาเชื่อว่าคนอย่างสายธารที่เลี้ยงลูกของเขามาแต่อ้อนแต่ออกไม่ยอมให้เด็กคนนั้นตกมาอยู่ในมือของเขาแน่หากเขารู้ว่าเธอแต่งงานกับราชสีห์เร็วกว่านี้อีกสักนิดคงจะดีไม่น้อยคงไม่ต้องเสียเงินเพิ่มในการประมูลเกาะนั้นสายธารเดินเหม่อออกมาจากร้านกาแฟกลับไปที่รถพอเข้ามาในรถได้เธอก็ฟุบหน้าดับพวงมาลัยร้องห่มร้องให้พักใหญ่เพราะไม่รู้ว่าราชสีห์จะยอมช่วยเหลือไม่ให้คะนิ้งถูกพรากไปจากอกเธอหรือไม่บริษัทXX“คุณสิงห์ครับ...คุณสายรอคุณสิงห์อยู่ที่ห้องรับแขกครับ”อาทิตย์รีบเข้ามาแจ้งกับคนเป็นนายว่าตอนนี้ภรรยาของเขาได้เข้ามานั่งรอที่ห้องรับแขกสักพักหนึ่งแล้วตอนนี้ชายหนุ่มสีหน้ำไม่ค่อยดีเท่าไรนักเพราะตั้งแต่สายธารเข้ามาเธอก็ร