เช้าวันใหม่ของอีกวันพอใจยกถาดอาหารเช้ามาที่ห้องของสายธารเธอพอจะยิ้มได้ออกเพราะดูท่าวันนี้เพื่อนเธออาการดีขึ้นรอยฟกช้ำค่อยๆจางลงมากขึ้นกว่าเมื่อวานเป็นเท่าตัว
“แกดูดีกว่าเมื่อวานเยอะเลยนะ”
“อืม...คะนิ้งล่ะ”
สายธารที่กำลังนั่งมองวิวทะเลยามเช้าอยู่ที่เก้าอี้หวายริมหน้าต่างเธอค่อยๆลุกมานั่งที่โต๊ะด้านในเพื่อทานอาหารเช้าที่พอใจนำมาให้ทั้งยังถามหาคะนิ้งเพราะปกติเห็นว่าถ้าพอใจเข้ามาคะนิ้งจะมาด้วย
“อยู่กับคุณย่ารายนั้นท่าจะติดคุณย่าแล้วล่ะ...เรื่องแต่งงานแกตัดสินใจดีแล้วเหรอฉันยังตกใจอยู่เลย”
พอใจหย่อนก้นนั่งตรงข้ามกับสายธารทั้งยังเกริ่นถามเรื่องที่เพื่อนเธอนั้นตัดสินใจจะแต่งงานอยากรู้จริงๆว่าเพื่อนเธอนั้นคิดดีแล้วใช่หรือไม่
“อืม..”
สายธารฝืนฉีกยิ้มออกมาเล็กน้อยให้พอใจได้เห็นว่าสิ่งที่เธอตกลงราชสีห์ไปเธอคิดดีแล้ว
“มั่นใจใช่หรือเปล่าว่าเค้าจะไม่ทำร้ายแก”
“จะกลัวอะไรมีคุณย่าทั้งคน..”
สายธารส่ายหัวเบาๆทั้งยังพูดติดตลกว่าเธอไม่กลัวอะไรด้วยมีคุณย่าคอยหนุนหลังอยู่ทั้งคนให้พอใจได้สบายใจ
“จริงสิ...เอาเป็นว่าฉันเคารพการตัดสินใจของแกมีปัญหาอะไรก็คุยกับฉันได้เสมอ...กินผลไม้นี่เถอะจะได้สดชื่น”
พอใจยื่นมือมากุมมือของสายธารเอาไว้แน่นเธออยากจะค้านใจจะขาดแต่ในเมื่อสายธารตัดสินใจแน่วแน่แล้วเธอก็ได้แต่ให้กำลังใจและทำให้สายธารรู้ว่าเธอนั้นอยู่ข้างๆเสมอ
“ขอบใจนะ”
สายธารยิ่งเห็นว่าพอใจเป็นห่วงและหวังดีกับเธอมากเท่าไรเธอยิ่งจะทำความเดือดร้อนให้พอใจไม่ได้เรื่องเลวร้ายทุกสิ่งทุกอย่างเธอขอรับมันเอาไว้เองคิดในแง่ดีว่าไม่นานนักราชสีห์อาจจะไม่อยากจะถือสาหาความกับเธอแล้วก็ได้
ในห้องโถงของบ้านตอนนี้อิงอรกับราชสีห์นั่งอยู่ด้วยกันโดยอิงอรนั่งปอกผลไม้จานใหญ่เอาไว้ให้ทุกที่อยู่ในบ้านได้ทานเป็นของว่างส่วนราชสีห์ก็นั่งทำงานจดจ่ออยู่กับหน้าโน๊ตบุ๊คเพราะเขาต้องอ่านตรวจทานอีเมลที่อาทิตย์แจงเรื่องเอกสารแต่ละวัน
“ตาสิงห์ย่าฝากดูคะนิ้งหน่อยนะลูกเดี๋ยวย่าจะไปต้มฟักทองไว้ให้คะนิ้งซะหน่อย”
อิงอรละมือจากมีดปอกผลไม้เธอเปรยสายตาไปมองคะนิ้งเด็กหญิงในชุดกระโปรงสีฟ้ามัดผมหางม้าผูกโบว์สีขาวที่กำลังเล่นง่วนอยู่กับกองตุ๊กตาที่ลานของเล่นมุมห้องโถงฝากให้ราชสีห์ช่วยดูให้เพราะเธอจะรีบไปหั่นฟักทองต้มเพื่อที่จะเอาไว้ให้คะนิ้งทานในช่วงเที่ยง
“ครับคุณย่า”
ราชสีห์พยักหน้ารับด้วยไม่เห็นว่าลำบากอะไรเพราะเห็นเจ้าก้อนกลมเล่นง่วนคนเดียวเงียบๆมานานแล้วน่าจะไม่ได้มากวนอะไรกับเขา
แปะๆ
หลังจากอิงอรเข้าครัวไปได้ไม่เท่าไรเจ้าก้อนกลมก็เดินตัวป้อมเข้ามาหาคนที่กำลังนั่งใจจดใจจ่ออยู่กับจอโน๊ตบุ๊คยกมืออวบอูมสะกิดที่หน้าของราชสีห์
“ว่าไงยัยตัวเล็ก”
ชายหนุ่มเริ่มทำตัวไม่ถูกเพราะไม่เคยเล่นกับเด็กเล็กหรือพูดคุยดูแลเขาจึงเอ่ยทักทายอย่างเก้ๆกังๆ
“หิวนม”
ดวงตากลมโตเงยหน้าจ้องมองราชสีห์ตาแป๋วก่อนจะชี้ไปที่ขวดนมของตนที่ตั้งอยู่ในตะกร้าที่โต๊ะกลางโซฟาในขวดมีแค่น้ำเท่านั้นเด็กหญิงจึงต้องการให้ราชสีห์นั้นชงนมให้
“หิวนม!”
สิ้นเสียงราชสีห์เด็กหญิงพยักหน้าหงึกหงักท่าทีน่าเอ็นดูหลังจากนั้นราชสีห์ก็หันซ้ายหันขวาเมื่อมองหาใครไม่เห็นเขาจึงเริ่มลงมือชงนมให้คะนิ้งเองด้วยเคยเห็นย่าตนทำอยู่บ้างและน่าจะไม่ยากอะไรเพราะนมผงถูกแบ่งใส่กระปุกแยกไว้อยู่แล้วเขาเพียงแค่ผสมมันเข้าไปในขวดนมที่มีน้ำอยู่เท่านั้น
“เรียบร้อย”
มือหนาปิดขาขวดนมเขย่าครู่หนึ่งจนคิดว่าได้ที่แล้วจึงเปิดฝาขวดนมยื่นให้เด็กหญิงที่ยืนจ้องมองขวดนมในมือของเขาไม่วางสายตาท่าทางคงจะหิวน่าดู
“อื้อ..”
เจ้าก้อนกลมยื่นมือป้อมรับขวดนมขวดใหญ่มาได้ก็เริ่มเกาะโซฟายกขาที่เป็นปล้องๆหมายจะปีนขึ้นโซฟาแต่ก็ดูท่าจะยากเย็นเสียเหลือเกินจนต้องส่งเสียงเรียกพลังออกมาแต่ก็ยังขึ้นไม่ได้เสียที
“ยกก้นขึ้นไม่ไหวล่ะสิ”
ราชสีห์เห็นเช่นนั้นจึงสบถขำเล็กน้อยก่อนจะรวบอุ้มเด็กหญิงขึ้นมานั่งบนโซฟาแล้วหันกลับมาดูงานที่หน้าจอโน๊ตบุ๊คต่อ
“เอ่อ..”
ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะยื่นมือพิมพ์อะไรตอบกลับอาทิตย์ไปในอีเมลก็ต้องก้มหน้ามองที่หน้าตักของตนด้วยจู่ๆเด็กหญิงก็ใช้หน้าตักของเขาเป็นหมอนชั้นดีหนุนหัวนอนกินนมไปเสียแล้ว
“สบายเลยสินะ”
เด็กหญิงยิ้มร่าชอบอกชอบใจเป็นคำตอบทั้งนอนดูดนมขวดใหญ่ด้วยท่าทีสบายใจระหว่างที่คะนิ้งนอนหนุนตักของชายหนุ่มอยู่เขาก็คอยเหลือบก้มมองเธออยู่ตลอดไม่นานนักนมที่เต็มขวดคราแรกก็ใกล้หมดแถมดวงตากลมโตที่เคยมองราชสีห์ตาแป๋วตอนนี้ปรือแทบจะหลับราชสีห์จึงละมือจากการทำงานลงมาตบก้นเด็กหญิงเบาๆกล่อมให้เธอหลับสนิท
“หลับแล้วเหรอลูก”
อิงอรถือถ้วยฟักทองต้มกับข้าวสวยมาวางที่โต๊ะหน้าโซฟาคราแรกเธอมองหาคะนิ้งไม่เห็นนึกว่าออกไปวิ่งเล่นข้างนอกที่ไหนได้มาหลับอยู่ที่ตักของหลานชายเธอนี่เอง
“ครับคุณย่า”
“อุ้มคะนิ้งมาลงเปลสิ”
“ครับ”
ราชสีห์ค่อยๆอุ้มเจ้าก้อนกลมอย่างถนอมด้วยกลัวว่าจะตื่น
“ท่าทางเราก็เลี้ยงเด็กคล่องเหมือนกันนี่นาดีแล้วอีกหน่อยก็จะต้องทำหน้าที่พ่อของคะนิ้งจริงๆหัดไว้ก็ดี”
อิงอรยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่หลานชายตนท่าทางจะมีฝีมือในการเลี้ยงเด็กเหมือนกัน
แดดร่มในช่วงเย็นอิงอรนั่งรับลมทะเลที่หน้าบ้านดูคะนิ้งวิ่งเล่นลูกบอลสีที่สนามหญ้าพอเห็นคาวีเดินเข้ามานั่งตรงข้ามจึงเอ่ยถามเรื่องที่หลานเธอนั้นไม่ยอมกลับไปทำการทำงานเห็นทีจะอยู่เฝ้าใครเสียมากกว่า
“นี่ตกลงจะอยู่เฝ้าหนูพอใจไม่ไปไหนเลยใช่หรือเปล่า”
“ก็ไม่ได้มีงานอะไรยุ่งนี่ครับอีกอย่างก็ถือโอกาสพักผ่อนรอคุณพ่อคุณแม่มาที่นี่ด้วย”
ชายหนุ่มตอบพร้อมหลบสายตาคนเป็นย่าเล็กน้อยเพราะไม่อยากให้ย่าตนรู้ว่าตนนั้นกำลังมีอาการเคอะเขินแต่คนเป็นย่าอย่างอิงอรหรือจะดูไม่ออก
“ย่าได้ยินว่ามีคนมายื่นประมูลการสัมปทานเกาะแข่งกับพี่เรางั้นเหรอ”
อิงอรได้ยินข่าวนี้มาจากคนที่รู้จักในวงการธุรกิจแม้นเธอจะเลือกที่จะทำตัวอยู่สมถะชีวิตบั้นปลายอย่างเงียบสงบแต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่รู้เรื่องอะไรเลยเกี่ยวกับกิจการของลูกๆหลานๆ
“ครับแต่ผมคิดว่ายังไงก็ไม่ชนะเพราะพี่สิงห์พร้อมทำทุกอย่างเพื่อให้ประมูลชนะอยู่แล้วครับที่นั่นมีแต่คนของเรา”
คาวีไม่ได้คิดจะปิดอะไรย่าตนเพราะรู้ว่าย่าของเขานั้นปิดบังเรื่องอะไรไม่เคยได้เขาเองก็เห็นราชสีห์พูดถึงเรื่องนี้อยู่เหมือนกันว่ามีบริษัทคู่แข่งทางอสังหามายื่นประมูลการสัมปทานเกาะในครั้งนี้ด้วยซึ่งเขารู้ดีว่าพี่ชายของเขาน่าจะไม่ยอมง่ายๆเพราะที่นั่นมีคนของพวกเขาอยู่กันตั้งแต่รุ่นปู่จนมาถึงตอนนี้
“ได้ยินแบบนี้ย่าก็สบายใจ”
อิงอรค่อยโล่งใจเมื่อเห็นว่าหลานๆยังให้ความสำคัญกับทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่บนเกาะด้วยเกาะแห่งนั้นเป็นที่ๆอุดมสมบูรณ์ไปด้วยผืนป่าวิวทิวทัศน์สวยงามและยังเป็นแหล่งของถ้ำนกนางแอ่นที่สามารถสร้างรายได้จากการขายรังนกเป็นรายได้ของผู้คนที่อยู่ที่เกาะอิงอรกลัวว่าหากคนที่สัมปทานได้ไม่ใช่หลานๆเธอคนที่ได้ไปจะไม่สามารถอนุรักษ์ความอุดมสมบูรณ์ของผืนป่าในที่แห่งนั้นได้
“คุณย่าจะอยู่คนเดียวแบบนี้ต่อไปจริงๆเหรอครับผมว่าหาคนมาดูแลสักคนจะดีกว่า”คาวีและราชสีห์เคยถามคำถามนี้กับย่าของเขาเป็นร้อยรอบได้แต่ก็ยังไม่ถอดใจเพราะอยากให้มีคนมาอยู่ดูแลย่าของตนที่นี่แม้พื้นที่ตรงนี้จะเป็นพื้นที่ส่วนตัวรั้วรอบขอบชิดไม่อาจมีใครเข้ามาได้ง่ายๆแต่หากย่าของเขาเกิดเป็นลมเป็นแล้วหรือเจ็บป่วยก็ยากที่จะมีใครรู้หากไม่มีคนมาอยู่คอยดูแล“เราก็รู้ว่าย่าชอบชีวิตแบบนี้ไม่ชอบให้ใครมาช่วยทำอะไรมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว”อิงอรยังคงชอบชีวิตที่อยู่คนเดียวไม่ต้องมามีคนรองมือรองเท้าด้วยชอบทำทุกอย่างด้วยตัวเองมาตั้งแต่สาวๆแล้ว“แต่อายุคุณย่าก็มากขึ้นทุกวัน...เกิดเป็นลมเป็นแล้งในบ้านจะได้มีคนมาอยู่ดูแลผมกับพี่สิงห์ไม่อยากทำงานด้วยความพะวงนะครับ”“อื้มม..งั้นเราก็หาคนมาก็แล้วกัน”สิ้นเสียงคาวีอิงอรก็เงียบไปครู่ใหญ่ก่อนจะตอบตกลงหลานเธอจนได้เพราะคิดว่าหากเธอยังดื้อดึงที่จะอยู่คนเดียวเช่นนี้เรื่อยไปหลานๆก็คงจะห่วงพะวงอย่างที่พูดออกมาไม่รู้จักจบ“ครับคุณย่า”คาวีเข้าสวมกอดย่าตนและแล้ววันนี้เขาก็คะยั้นคะยอให้ย่าของเขามีคนดูแลได้เสียทีส่วนคนที่จะจ้างให้มาดูแลย่าของเขาจะเป็นใครตอนนี้เขามีอยู่ในใจแล้วสองสา
ตอนนี้ทุกคนมาจัดแจงโต๊ะตั้งเอาไว้หน้าบ้านเพื่อที่จะปาร์ตี้ทานอาหารเย็นกันโดยมีคาวีเป็นตัวตั้งตัวตีเพราะเห็นครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าในส่วนของเปรมฤดีและสุรชัชก็ทำความรู้จักกับเจ้าก้อนกลมที่พึ่งตื่นอยู่ในห้องนั่งเล่นเพระกำลังเห่อที่ตัวเองพึ่งจะได้เป็นปู่เป็นย่าครั้งแรก“มาหาย่ามาเร็วลูก..นี่ย่ามีอะไรให้ด้วยน้า..”เปรมฤดีเข้าหาตีสนิทด้วยการซื้อตุ๊กตาบาร์บี้ราคาแพงถึงสามตัวมาตั้งอวดคะนิ้งดูท่าเธอจะคิดถูกเพราะเด็กหญิงปรี่เข้าหาเธอทันทีหลังวางตุ๊กตาเสร็จ“สวยจัง..”เจ้าก้อนกลมทิ้งก้นลงนั่งยกมือป้อมหยิบกลองตุ๊กตามาไว้ในอ้อมกอดทั้งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่เห็นของเล่นสวยๆงามๆเรียงรายอยู่ตรงหน้า“มาปู่แกะให้..นะคะ”สุรชัชฝันอยากจะมีลูกสาวกับเค้าแต่ก็ได้มาแค่ลูกชายวันนี้ได้หลานสาวมาจึงเห่อเป็นพิเศษเขาเข้ามานั่งใกล้ๆคะนิ้งพูดคุเสียงสองเสียงสามคุยกับเจ้าก้อนกลมกะหนุงกะหนิงไม่นานนักคะนิ้งก็เข้าได้กับทั้งสองได้เป็นอย่างดี“ทุกคนดูเอ็นดูแกกับคะนิ้งมากเลยเนอะเห็นแบบนี้ฉันก็ดีใจ”พอใจที่เห็นทุกอย่างในบ้านเธอก็พลอยดีใจกับสายธารที่เห็นผู้หลักผู้ใหญ่เอ็นดูคะนิ้งและเพื่อนของเธอ“อืม.. ตอนแรกก็แอบหวั่นว่าพวกเค้าจ
ณ ร้านอาหารหรูในย่านตัวเมืองเวลาหัวค่ำตอนนี้สองสาวเพื่อนสนิทอย่างกชกรและพริมามาลูกสาวนักธุรกิจเจ้าของกิจการทัวร์นั่งทานอาหารกันได้พักใหญ่พูดคุยสัพเพเหระจนหันมาถามกชกรว่ารู้ข่าวที่ราชสีห์จะแต่งงานกับหมอสายธารหรือยังเพราะเธอเองก็พึ่งรู้จากปากของคนเป็นพ่อเมื่อวันนี้เอง“ยัยแก้ว..คุณพ่อฉันได้รับการ์ดเชิญให้ไปร่วมงานแต่งของคุณสิงห์กับหมอสายธารในอีกไม่กี่วันข้างหน้า”“อะไรนะ...คุณสิงห์จะแต่งงานแต่ทำไมไม่มีข่าวอะไรเลยล่ะ..แล้วเป็นไปได้ยังไงที่คุณสิงห์จะแต่งกับสายธารในเมื่อสายธารเป็นต้นเหตุทำให้ยัยเกรซต้องตายแถมยังผ่านงานศพยัยเกรซไปไม่เท่าไร”กชกรถึงกับกินอะไรไม่ลงเพราะรู้สึกว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องที่น่าฟังและน่ายินดีสำหรับเธอเท่าไรทั้งยังมีความไม่พอใจอยู่พอสมควรที่ราชสีห์จะมาแต่งงานกะทันหันแถมยังแต่งกับสายธารคนที่ราชสีห์ก็รู้ว่าเธอเป็นต้นเหตุทำให้กัญญานั้นตาย“ฉันก็งงอยู่เหมือนกัน...เห็นว่าที่ไม่เป็นข่าวเพราะไม่ต้องการจัดงานใหญ่โตเชิญแค่แขกผู้ใหญ่เท่านั้น”พริมาส่ายหัวเบาๆเธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมราชสีห์ตัดสินใจแบบนี้อีกทั้งงานยังดูจัดกะทันหันและไม่ได้ให้ใครรู้มากมายด้วยในช่วงสายขอ
“ฉันแค่อยากระบาย”ราชสีห์เริ่มปลดกระดุมเชิ้ตของตนเองออกพร้อมวาดแขนตวัดโอบเอวสายธารที่กำลังจะเดินหนี“ฉันไม่ใช่ที่ระบายของคุณ”ใบหน้าหวานเงยหน้าจ้องมองราชสีห์ด้วยสายตาไม่พอใจทั้งมีน้ำตาเริ่มรื้นเอ่อคลอขึ้นมาแต่ยังคงพยายามกลั้นเอาไว้เพราะไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้ราชสีห์ได้เห็น“ลืมแล้วหรือไงว่าเธอต้องทำตามที่ฉันต้องการทุกอย่าง”ฟึ่บบร่างสูงเดินตวัดแขนรวบอุ้มร่างบางมาทิ้งตัวลงบนโซฟาพร้อมกันราชสีห์กดทับร่างบางขึงเธอเอาไว้ให้ขยับไปไหนไม่ได้ก่อนจะเริ่มถลกกระโปรงของหญิงสาวขึ้นมาจนเผยเห็นขาอ่อนสายธารเอาแต่นอนตัวเกร็งสั่นเทาเล็กน้อยด้วยความรู้สึกที่ถูกราชสีห์กระทำครั้งก่อนเริ่มกลับเข้ามาในหัวสมองให้ได้เห็นภาพและรับรู้ความรู้สึกชัดเจนแม้จะกลัวมากเพียงใดแต่เธอก็ไม่สามารถต่อต้านอะไรคนเอาแต่ใจได้เพราะยังกลัวในคำขู่ของเขา“หึ่..”ราชสีห์รู้สึกได้ว่าสายธารกำลังตัวสั่นแถมน้ำตาที่เห็นว่าเธอพยายามกลั้นเอาไว้คราแรกไหลพรากมาดั่งสายน้ำเขาจึงสบถในลำคออย่างพึงพอใจก่อนจะล้วงมือหนาดึงซับในใต้กระโปรงของหญิงสาวออก“อืม...”สายธารขบเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อเห็นว่าคนบนตัวเธอถอดกางเกงถอดเสื้อจนเปลือยเปล่าล่อนจ้อนและเ
หลังจากราชสีห์ออกจากเพนท์เฮ้าส์ไปได้สายธารก็เข้าไปพักผ่อนในห้องของตัวเองซึ่งก็อยู่ติดกับห้องของราชสีห์เธอเดาว่าห้องของเธอน่าจะเล็กกว่าห้องของราชสีห์มากแถมคราแรกที่เข้ามาก็รกมากกว่าเธอจะเก็บกวาดเสกให้มันเป็นห้องนอนที่ดูดีก็เหนื่อยพอสมควรซ่าา.. “เฮ้อ.. จะต้องเจออะไรอีกบ้างนะ”สาวเจ้าเปิดฝักบัวยืนนิ่งปล่อยสายน้ำชะโลมร่างกายพักใหญ่แอบคิดอะไรเรื่อยเปื่อยนึกภาพอนาคตข้างหน้าไม่ออกเลยว่าราชาสีห์จะหาเรื่องอะไรเธอและความโกรธของเขาขะหมดลงไปเมื่อไรยิ่งคิดก็ยิ่งหดหู่ใจณ วัดแห่งหนึ่งในย่านนนทบุรีราชสีห์ออกจากเพนท์เฮ้าส์ได้ก็รีบขับรถตรงมาที่วัดแห่งนี้เขาถือช่อกุหลาบสีขาวช่อใหญ่มาวางตรงหน้าฐานเก็บกระดูกของกัญญา“ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ผู้หญิงคนนั้นได้รับความเจ็บปวด...ผมคิดถึงคุณนะเกรซ”ร่างสูงนั่งฟุบมองรูปคนรักตรงหน้าด้วยแววตาอาลับอาวรณ์ครู่ใหญ่จนฟ้าเริ่มมืดเขาจึงเตรียมตัวกลับคิดว่าคืนนี้จะไปนอนที่บ้านสวนของคุณปู่เขาที่ได้ซื้อเอาไว้แถวนี้“วันนี้เป็นวันแต่งงานของคุณสิงห์ฉันนึกว่าคุณสิงห์จะอยู่กับหมอสายธารเสียอีกนะคะ”ราชสีห์ที่กำลังจะเปิดประตูรถเขาก็ต้องชะงักหันหลังกลับมาหาคนที่กำลังพูดด้วย“ผมแค
คนเจ้าอารมณ์กลับมาที่เพนท์เฮ้าส์ในช่วงเช้าเขาเห็นสายธารเอาแต่นั่งก้มหน้าก้มตาทานข้าวต้มกุ้งถ้วยใหญ่จึงเอาอารมณ์หงุดหงิดมาลงที่เธอ“เธอลืมไปแล้วหรือไงว่าไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้ว”เขาหย่อนก้นนั่งลงตรงข้ามกับหญิงสาวทั้งมองหน้าเธออย่างไม่พอใจด้วยเห็นว่าหญิงสาวเห็นว่าเขากลับมาแล้วแต่ไม่ยักจะหาอะไรมาเสริฟ“อะไรอีกคะ”ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมาถามอีกฝ่ายหน้าตาเฉยเธอดูออกว่าเขาน่าจะโมโหหิวและไม่มีที่ลงมากกว่า“เธอไม่ทำอาหารเช้าเผื่อฉัน...เป็นเมียประสาอะไร”ราชสีห์ถลึงตามองหญิงสาวไม่วางทั้งยังเอ่ยถ้อยคำเสียงแข็งต่อว่าเธอที่ไม่รู้หน้าที่ยอมรับว่าตอนนี้โมโหหิวเพราะกลิ่นข้าวต้มที่หญิงสาวกำลังนั่งทานหอมเตะจมูกเสียเหลือเกิน“ฉันจะรู้หรือเปล่าล่ะคะว่าคุณจะกลับมาตอนไหน...จะทานอะไรคราวหลังก็โทรบอกสิมือถือก็มี..”“ไปทำมาให้ฉัน”“ไม่ค่ะ..ฉันไม่ว่าง”ริมฝีปากบางฉีกยิ้มอ่อนลอยหน้าลอยตาตักข้าวต้มร้อนๆเป่าให้อุ่นก่อนจะเอาเข้าปากเธอนั่งทานด้วยท่าทีเอร็ดอร่อยยั่วน้ำลายอีกฝ่ายให้โมโหหนักกว่าเดิมเล่นไม่นานนักราชสีห์ก็ได้อาหารจากเชฟในโรงแรมของตนมาส่งที่เพนท์เฮ้าส์อาหารที่มาส่งอย่างรวดเร็วจึงมีแค่ใส้กรอกขนมปังและไข
“เอาอีก...อึก”ตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มกว่าๆสายธารที่ดื่มไปเพียงไม่กี่แก้วเธอก็เริ่มคลุมสติไม่อยู่ตาปรือมือไม้ไม่อยู่สุขเพราะสาวเจ้าเป็นคนที่คออ่อนไม่ว่าเครื่องดื่มจะมีแอลกอฮอลผสมอยู่มากหรือน้อยถ้าได้ดื่มเข้าไปแล้วเป็นอันเปลี่ยนเป็นคนละคนแทบทุกครั้งซึ่งเรื่องนี้เพื่อนสาวทั้งสองคนรู้ดี“พอแล้วสาย...รู้ว่าตัวเองคออ่อนแล้วยังจะดื่มอีก”พอใจรีบดึงแก้วเครื่องดื่มออกจากมือของสายธารคราแรกคิดว่าเพื่อนนั้นจะรู้ตัวเองเพียงแค่มาครึกครื้นเต้นปลดปล่อยกันที่ผับเฉยๆเท่านั้นไม่คิดว่าจะดื่มไม่ยอมวางแก้วเช่นนี้“สายมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”พราวฟ้าที่กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกตามจังหวะเสียงดนตรีที่อึกกระทึกครึกโครมเห็นสภาพของสายธารเธอต้องแอบถามกับพอใจว่าสายธารนั้นมีเรื่องกังวลอะไรอยู่ในใจหรือเป่าเพราะเห็นเริ่มนั่งดื่มตั้งแต่มาถึงจนตอนนี้ยังไม่หยุด“ไม่นะ...ปกติสายมันจะปรึกษาฉันเสมอแต่ช่วงนี้ไม่เห็นมีอะไร...คงดื่มเพราะเห็นว่านานๆเราจะเจอกันทีมั้ง”พอใจขมวดคิ้วส่ายหัวเบาๆเธอไม่เห็นว่าสายธารจะมีเรื่องอะไรมาปรับทุกข์กับเธอเหมือนทุกครั้งที่มีเรื่องไม่สบายใจจึงคิดว่าที่สายธารดื่มเพราะนานๆจะสังสรรค์กับเพื่อนๆท
“จำฉันได้หรือยัง”แขนแกร่งตวัดรวบร่างบางให้ลุกยืนขึ้นก่อนจะปิดน้ำที่กำลังไหลให้หยุดสนิทก่อนจะเอ่ยถามคนที่กำลังเมาอีกครั้งว่าเธอจำเขาได้หรือยัง“อืมม..”ดวงตาสาวเจ้ายังคงปรือเยิ้มขณะมองหน้าคนที่กำลังรวบกอดใกล้ๆ“หนาว..”เสียงหวานเอ่ยเบาๆก่อนจะยกมือทั้งสองรวบกอดแผ่นหลังกว้างซุกใบหน้าฟุบอยู่กับอกแกร่งของราชสีห์ไม่ยอมปล่อย“เธอ..”เมื่อเนื้อนวลนุ่มนุ่มบดเบียดกระชับมาที่หน้าท้องแกร่งความเป็นชายในตัวก็เริ่มรุ่มร้อนขึ้นเขาเริ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอและรวบกอดร่างบางแน่นขึ้น“ทำอะไร...อย่านะ..”มือหนาเร่งถอดเสื้อผ้าที่เปียกชุ่มของเขาและเธอทิ้งกองไว้ที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็วโดยไม่สนคำทัดทานของอีกฝ่ายเมื่อร่างของเขาและเธอเปลือยเปล่าได้ราชสีห์ก็อุ้มแบกหญิงสาวเข้าไปในห้องนอนฟึ่บบ.. “อืมม..”ร่างบางเปลือยเปล่าถูกวางลงบนเตียงนุ่มเธอพยายามปัดป่ายจะลุกขึ้นนั่งแต่ก็ถูกคนตัวโตถาโถมร่างมาทับเธอเอาไว้สองมือจับแยกขาเรียวโดยไม่รีรอก่อนจะสอดใส่แท่งร้อนที่ผงาดชูชันอัดบดเบียดเข้าไปในช่องทางรักโดยที่ไร้การเล้าโลมอีกฝ่าย“อื้ออ...”สาวเจ้าร้องครางสีหน้าเหยเกด้วยความเจ็บและจุกหลังจากนั้นร่างของเธอก็สั่นครอนด้วยแรงก