“ฮ่าๆๆ..หนูเป็นคนคุยสนุกแบบนี้นี่เองหลานย่าถึงได้มีรอยยิ้มเยอะกว่าเดิมมากเลย”
“คุณทะเลเค้าไม่ค่อยยิ้มเหรอคะคุณย่า...ตอนอยู่ด้วยกันเค้ายิ้มตลอดเลยปากแทบจะฉีกถึงหูเลยล่ะค่ะ”
ว่าแล้วก็พูดอวดทิพย์เกสรยกใหญ่ว่าตอนที่ชายหนุ่มอยู่กับเธอเขาแทบจะไม่หุบยิ้มเลยด้วยซ้ำนึกไม่ออกเลยว่าเวลาเขาทำหน้าดุจะเป็นเช่นไร
“ขนาดนั้นเลยเหรอลูก”
“ค่ะ..”
“ใครนินทาผมอยู่หรือเปล่าครับ”
ภูมิไทที่กำลังจะเข้ามาเรียกทั้งสองไปที่โต๊ะอาหารเขาก็ได้ยินประโยคหลังๆที่เปมิกาและทิพย์เกสรคุยกันแทบทุกคำจึงรู้ตัวว่ากำลังถูกนินทา
“อืม...แฮร่..”
คนที่รู้ตัวว่าถูกจับได้อย่างเปมิกาก็รีบยิ้มแหยให้ฝ่ายชายก่อนจะก้มหน้างุดมองไหมพรมที่กำลังถักในมือต่อ
“อย่าทำให้หนูดาวเสียหายนะลูก”
ก่อนภูมิไทและเปมิกาจะกลับทิพย์เกสรก็เรียกหลานชายเธอมาคุยตามลำพังถึงเธอจะไว้ใจหลานชายมากเพียงใดแต่ก็ไม่ลืมจะย้ำให้เขาได้ฟังอีกรอบว่าการเป็นสุภาพบุรุษจะต้องทำอย่างไร
“ครับคุณย่าผมจะให้เกียรติเธอ”
ชายหนุ่มรับปากคนเป็นย่าด้วยรอยยิ้มอ่อนแม้นเขาจะชอบเธอเพียงใดแต่ก็ไม่คิดจะล่วงเกินหากหญิงสาวไม่เต็มใจและจะไม่ทำให้เธอดูไม่ดีในสายตาของคนอื่นเด็ดขาด
22.00 น.
จากทุกคืนที่เคยหลับสนิทวันนี้เปมิกากลับเครียดเสียจนนอนไม่หลับยิ่งภูมิไทดีกับเธอมากเท่าไรเธอยิ่งรู้สึกผิดมากเท่านั้นคราแรกคิดว่าจะมาตีสนิทกับเจ้าของเกาะและตะล่อมให้เขายอมขายที่ตอนนี้เธอกลับไม่กล้าที่จะทำมันแล้วแต่อีกใจก็ยังมีเสียงมาบังคับว่าเธอจะต้องทำเพื่อชีวิตหลานของเธอ
วันต่อมาเปมิกามีอาการเหม่อลอยตั้งแต่ตื่นจนภูมิไทนั้นจับสังเกตได้ว่าคนที่อยู่กับเขากำลังมีเรื่องเครียดและแอบคิดในทางลบว่าหรือหญิงสาวอาจจะคิดถึงแฟนเก่าที่ทำให้ตัวเองอกหักอยู่ก็เป็นได้
“เป็นอะไรครับผมเห็นคุณดูไม่ร่าเริงตั้งแต่เช้าแล้ว”
ภูมิไทเข้ามานั่งข้างๆหญิงสาวทั้งดึงมือเธอมากุมเล่นเบาๆ
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”
เปมิการีบฝืนฉีกยิ้มอ่อนให้อีกฝ่ายทันทีเพราะไม่อยากให้เขามาใส่ใจอะไรกับอารมณ์ของเธอ
“หรือว่ายังคิดถึงแฟนเก่าอยู่เหรอครับ”
“ไม่ใช่สักหน่อย”
หญิงสาวรีบปฏิเสธทันควันหลังจากที่ภูมิไทพูดจบ
“เอาแบบนี้คืนนี้เราไปล่องเรือเล่นกันดีหรือเปล่าครับ”
“ก็ดีค่ะ...”
หลังจากที่ตกลงกับชายหนุ่มได้ตกเย็นเขาก็พาเธอมาที่ท่าเรือแต่เรือที่จะไปกลับไม่ใช่เรือประมงที่เธอเคยขึ้นตอนนี้เป็นเรือยอร์ชลำใหญ่มาจอดแทน
“เรือใครคะ?”
“เรือผมเองครับคืนนี้เราจะล่องเรือลำนี้กัน”
“ค่ะ..”
เมื่อขึ้นเรือมาได้เปมิกาก็สำรวจในเรือพักใหญ่ขณะที่ภูมิไทขับเรืออยู่ด้านบน
“รวยขนาดนี้เลยเหรอ”
หญิงสาวสำรวจดูแลวว่าในเรือมีห้องนอนถึงสี่ห้องราคาเรือลำนี้คงไม่ต่ำกว่าแปดหลักแน่นอนแต่นี่ภูมิไทซื้อเอาไว้ขับเล่นเขารวยขนาดนี้เธอคิดว่าคงจะไม่ยอมขายที่ดินง่ายๆแน่เพราะเขาไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินอีกใจหนึ่งก็เริ่มนอยกับตัวเองแล้วว่าเธอคงจะไม่ได้สานสัมพันธ์อะไรกับภูมิไทต่อเพราะเขากับเธอฐานะต่างกันราวฟ้ากับเหวเลยทีเดียวยิ่งคิดก็ยิ่งห่อเหี่ยวหัวใจให้เขาเป็นนายทะเลชาวประมงคนเดิมที่เธอรู้จักในตอนแรกยังจะดีเสียกว่า
“อยากพักผ่อนเหรอครับผมเห็นคุณยืนอยู่หน้าห้องนอนนานแล้ว”
“คือ...ฉันกำลังจะขึ้นไปหาคุณพอดีค่ะ”
“ดีเลยตอนนี้พระอาทิตย์กำลังสวยเลยครับ”
ภูมิไทจอดเรือพาหญิงสาวมานั่งชมพระอาทิตย์ยามเย็นด้วยกันที่หัวเรือจวบจนพระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าไป
"คุณมีเรื่องอะไรในใจหรือเปล่า...คุยกับผมได้นะครับ"
ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวนั่งเงียบตั้งแต่ช่วงเย็นดูออกว่าเธอมีอะไรภายในใจจึงอยากให้เธอพูดมันออกมาเผื่อว่าเธอจะสบายใจขึ้นแล้วเขาจะทำตัวเป็นผู้ฟังที่ดี
เปมิกาส่ายหัวเบาๆก่อนจะซบหัวทุยเข้ากับไหล่ของภูมิไทหากเธอพูดเรื่องที่อึดอัดใจตอนนี้ออกไปมีหวังเธอเองได้เครียดกว่าเดิมแน่
"ทำไมคุณถึงอยู่ที่เกาะตลอดเหรอคะ...ไม่มีงานอะไรที่ต้องรับผิดชอบหรือไง"
หญิงสาวพยายามหาเรื่องคุยกับภูมิไทเพราะตัวเองก็ไม่อยากนั่งเหม่อจนทำให้คนข้างๆไม่สบายใจเช่นกัน
"ผมให้เลขาที่ไว้ใจได้ดูแลบริษัทให้อยู่ครับไม่อยากออกจากเกาะเบื่อที่จะพบคนมาติดต่อเรื่องที่ไม่อยากคุย"
"เรื่องอะไรคะ"
"หลังจากที่พ่อผมเสียผมก็ต้องรับมรดกทุกอย่างของคุณพ่อมาเป็นของตัวเองเพราะเป็นลูกชายคนเดียวหลังจากนั้นชีวิตผมก็ไม่สงบสุขอีกต่อไปเพราะมีแต่คนเข้ามาเจรจาขอซื้อที่ของพ่อผมไม่ว่างเว้นทั้งที่ผมก็ปฏิเสธตลอด"
เปมิกาฟังที่ภูมิไทเล่าจบเธอก็พอจะรู้ว่าที่ดินที่ภูมิไทพูดเป็นผืนไหน
"อืม...ถ้าฉันเป็นคุณหากที่ผืนนั้นมันทำให้เราต้องปวดหัวก็ตัดใจขายไปก็หมดเรื่องค่ะ"
"ถ้ามันไม่สำคัญผมก็อยากทำแบบนั้นครับแต่ที่ตรงนั้นเป็นที่ดินผืนแรกที่คุณพ่อผมซื้อให้คุณแม่แถมตอนนี้ยังมีผู้คนที่ไม่มีที่อยู่ที่ทำกินมาอยู่ถ้าผมขายไปแล้วพวกเค้าจะไปอยู่ที่ไหนกันล่ะครับ"
"เอ่อ...ฉันเข้าใจแล้วค่ะ"
หลังจากที่จบบทสนทนาไปได้พักใหญ่ภูมิไทก็พึ่งจะรู้ตัวว่าคนที่เงียบไปตอนนี้หลับไปเสียแล้วเพราะตัวเธอหล่นวูบมาที่ตักของเขาโดยที่ไม่ได้ตั้งตัว
ด้วยความเพลียสะสมที่นอนไม่หลับติดกันมาสองคืนทำให้หญิงสาวเผลอหลับไปโดยง่ายเมื่อสัมผัสกับคลื่นลมคลื่นทะเลเงียบๆพักใหญ่
"หลับหนีผมเฉยเลยนะครับว่าจะชวนดูดาวด้วยกันสักหน่อย"
ชายหนุ่มรวบอุ้มร่างบางลงมานอนในห้องนอนใหญ่ก่อนจะนั่งกุมมือเธอเอาไว้หลวมๆข้างเตียงเขาพึ่งได้มองหน้าหญิงสาวเวลาหลับใกล้ๆแบบนี้ครั้งแรกความสวยน่ารักของเธอทำเอาชายหนุ่มไม่อยากที่จะละสายตาจากใบหน้านวลริมฝีปากบางที่อวบอิ่มตอนนี้มันดึงดูดเสียจนเขาอดที่จะก้มลงไปจุมพิศไม่ได้
"อือ..คุณทะเล"
เปมิการู้สึกตัวตื่นมาเห็นชายหนุ่มกำลังยุ่มย่ามกับริมฝีปากเธอจึงรีบผละใบหน้าหนีเล็กน้อย
"ผมจะไม่ทำอะไรไปมากกว่านี้แน่นอนครับ"
เสียงแหบพร่าที่บอกให้หญิงสาวได้เชื่อใจก่ายกระซิบข้างหูทำให้สาวเจ้าไม่ได้คิดจะขัดขืนเพราะเชื่อในคำพูดของเขา
ภูมิไทบดจูบหญิงสาวอยู่เนิ่นนานมือทั้งสองของเขาและเธอประสานกันแน่นไม่ยอมปล่อยแล้วเขาก็ทำอย่างที่พูดเขาไม่ก้าวล้ำการจูบไปแม้แต่น้อยเมื่อสัมผัสจูบจนพอใจแล้วก็นอนกอดร่างบางเอาไว้แนบแน่นจนหญิงสาวหลับอยู่ในอ้อมอกของเขาหลังจากนั้นไม่นานเขาก็หลับตามเธอไปจวบจนรุ่งเช้าที่สดใสของอีกวัน
"ฉันยืมมือถือคุณโทรหาเพื่อนได้หรือเปล่าคะเผื่อตอนนี้พวกเค้าจะตามหาฉันอยู่"สองหนุ่มสาวกลับมาถึงเกาะได้เปมิกาก็ขอยืมมือถือชายหนุ่มเพราะเธอนั้นขาดการติดต่อกับของขวัญนานแล้วทั้งยังอยากรู้ว่าหลานสาวของเธอตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง"นี่ครับผมให้คนซื้อมาไว้ให้คุณตั่งแต่เมื่อวานแล้วแบตชาร์จเต็มแล้วด้วยคุณใช้งานได้เลย..แล้วก็มีพวกชุดที่ผมซื้อเพิ่มมาให้คุณด้วยนะครับ"ภูมิไทรีบจูงหญิงสาวเข้ามาในห้องและหยิบกล่องมือถือแบรนด์ดังราคาเหยียบครึ่งแสนที่วางอยู่บนโต๊ะให้เธอพร้อมเปิดตู้เสื้อผ้าให้หญิงสาวดูว่าตอนนี้เธอมีเสื้อผ้าของผู้หญิงใส่ไม่ต้องใส่เสื้อผ้าของเขาอีกต่อไป"ขอบคุณนะคะคุณดีกับฉันอีกแล้ว"เปมิกายิ้มแก้มปริชายหนุ่มเล่นดีกับเธอแบบนี้เธอจะไม่ให้เธอรู้สึกผิดกับเขาได้ยังไง"ผมต้องดีกับแฟนผมอยู่แล้วครับ"ภูมิไทยกมือลูบหัวหญิงสาวเบาๆอย่างเอ็นดู"ฉันตกลงเป็นแฟนคุณตอนไหนคะ"สาวเจ้าเงยหน้าขมวดคิ้วใส่ชายหนุ่มดูท่าว่าเขาจะคิดเองเออเองเสีย"ในห้องนอนบนเรือไงครับ"ภูมิไทก้มกระซิบข้างใบหน้านวลเขาถือว่าเรื่องที่เธอยอมให้เขาจูบโดยไม่ขัดขืนนั้นแสดงว่าเธอตกลงเป็นแฟนกับเขาแล้วไม่ใช่เพียงแค่คนคุยธรรมดาอีกต่อไป"คนบ้
ร่างบางหลับตานอนนิ่งขณะที่ชายหนุ่มกำลังไล่ซุกไซร้ลำคอระหงส์และประกบริมฝีปากหนาบดจูบอย่างไร้ความนุ่มนวลภูมิไทดูดดึงจนริมฝีปากบางจนแทบห้อเลือดก่อนจะส่งลิ้นร้ายตวัดดึงลิ้นเรียวของหญิงสาวเล่นน้ำตาของเธอที่ถูกปาดจนแห้งไปคราแรกตอนนี้กลับพรั่งพรูออกมาอีกรอบเพราะรู้สึกได้ว่าชายหนุ่มไม่มีทีท่าจะนุ่มนวลเอาเสียเลยทั้งยังเสียใจที่ตอนนี้รู้แก่ใจว่าอีกฝ่ายน่าจะเกลียดเธอเอามากทั้งที่ตอนนี้เธอนั้นเริ่มรู้สึกดีกับเขามากๆไปแล้วภูมิไทไม่เคยคิดปราณีหญิงสาวแม้นเสี้ยววินาทีตอนนี้เขาอยู่ในอารมณ์โกรธที่เธอกล้ามาหลอกลวงเขาอีกอย่างก็โมโหที่หญิงสาวนั้นทำทุกอย่างได้ก็เพื่อเงินไม่เว้นแม้แต่ขายศักดิ์ศรีของตัวเองคนที่เขาคิดว่าดีไม่ได้ดีอย่างที่คิดเสียแล้วฟึ่บบเมื่อสำรวจบดจูบริมฝีปากบางจนพอใจแล้วมือหนาก็กระชากเสื้อตัวบางที่เปมิกาสวมใส่ขาดวิ่นเผยให้เห็นบราชิ้นเล็กสีครีมที่ปกปิดสองเต้างามชายหนุ่มไม่รีรอเขารีบสอดแขนประคองยกร่างบางขึ้นเล็กน้อยปลดตะขอสลัดเจ้าบราชิ้นเล็กทิ้งลงไปข้างเตียงทุกการกระทำของชายหนุ่มเปมิกาไม่เคยมองมันได้อย่างเต็มตาเธอพยายามหันหน้าหนีและหลับตาตลอดไม่อยากจดจำภาพต่างๆที่ชายหนุ่มได้กระทำกับตนแม้
เช้ามืดวันต่อมา"น้าไปทำงานก่อนนะโลมาเสร็จแล้วจะรีบกลับอย่าดื้อกับน้าขวัญล่ะ"เช้าวันต่อมาเปมิกาเข้ามากอดหอมหลานสาวตัวน้อยเช้ามืดในห้องของโลมาก่อนที่จะเดินทางไปทำงาน"ค่ะน้าดาว""เดินทางดีๆล่ะ"ของขวัญยื่นกระเป๋าให้เปมิกาทั้งอวยพรให้เพื่อนเธอเดินทางปลอดภัยเพราะต้องนั่งรถตู้ไกลพอสมควร"อืมไปล่ะ"หญิงสาวในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ธรรมดาหิ้วกระเป๋าใบไม่ใหญ่มากนักเดินออกไปจากบ้านนั่งแท็กซี่ไปต่อรถตู้ที่หน้าบ้านของแน็ตตี้โมเดลลิ่งเจ้าประจำที่ชอบเรียกเธอไปทำงานให้กว่าเปมิกาและเหล่านางแบบนายแบบอีกหลายคนเดินทางมาถึงหัวหินก็นั่งกันจนเมื่อยก้นนายแบบนางแบบบางคนที่มีทุนทรัพย์มากหน่อยก็ขับรถกันมาเองส่วนเปมิกาเลือกที่จะนั่งรถฟรีเพราะรถเก๋งคันเดียวของเธอต้องเอาไว้ให้ของขวัญใช้เพื่อพาโลมาไปหาหมอและไปส่งของตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้วเมื่อทุกคนมาถึงก็มารับคีย์การ์ดบ้านพักของตัวเองในรีสอร์ทหรูระดับห้าดาวที่มีบ้านพักหลายหลังรายล้อมติดริมทะเล"พักหรูแบบนี้เลยเหรอคะ"เปมิกานั่งรถกอล์ฟที่พนักงานจากรีสอร์ทขับมาส่งพร้อมแน็ตตี้เพราะบ้านที่เธอพักกับบ้านแน็ตตี้อยู่ใกล้ๆกันเธออดถามแน็ตตี้ไม่ได้ว่าให้พวกเธอพักค
ตกเย็นตอนนี้ทางทีมงานถ่ายแบบและเหล่านางแบบก็มารวมตัวกันที่ชายหาดและเริ่มถ่ายกันอย่างรวดเร็วก่อนที่แสงสวยๆของพระอาทิตย์เวลาที่กำลังตกจะหมดไปกชกรเองก็ดูงานอยู่ตลอดไม่เคยละสายตาแม้แต่วินาทีเดียวเพราะอยากให้ทุกอย่างสมบูรณ์แบบดั่งใจเธอที่สุด“ภูมิมันจะมาถึงที่นี่เมื่อไรครับ”ธันวาเดินเข้ามาหาภรรยาตัวเล็กในขณะที่เธอกำลังยืนดูการถ่ายแบบแบรนด์เสื้อผ้าเพื่อที่จะถามหาภูมิไทเพราะเห็นภรรยาตัวเองบอกว่าเพื่อนเขาจะมาวันนี้แต่เขาก็ไม่ยักจะเห็นเสียที“น่าจะดึกๆนะคะพี่ธันเพราะพี่ภูมิบอกว่าพึ่งจะขับรถออกมา”“อืมแล้วนี่อีกนานหรือเปล่าครับกว่าจะถ่ายแบบเสร็จ”ธันวากอดไหล่มนของภรรยาตัวน้อยเอาไว้หลวมๆ“ของวันนี้อีกเซ็ทเดียวก็เรียบร้อยแล้วค่ะทำไมเหรอคะ”“พี่ก็จะได้สวีทกับภรรยาพี่บ้างน่ะสิ.”ชายหนุ่มทำสีหน้าออดอ้อนเพราะตั้งแต่กชกรเริ่มต้นทำแบรนด์เสื้อผ้าเขากับเธอก็มีเวลาสวีทกันน้อยเสียเหลือเกิน“เกรซมีงานนี่คะ..เอาไว้คอลเลคชั่นแรกเปิดตัวแล้วและมีดีไซน์เนอร์ใหม่เมื่อไรเราไปเที่ยวกันนะคะ”“ดีเลย..แล้วเมื่อไรจะมีดีไซน์เนอร์ใหม่ล่ะ”“ตอนนี้เกรซกำลังทาบทามอยู่ค่ะ”“เร็วๆล่ะพี่อยากปั๊มเบบี๋แย่แล้ว”“คนลามก”ธันวากระ
"เสือก"พลั้กกภูมิไทเข้าไปกระชากเปมิกาให้หลุดจากมือของธนากรก่อนจะผลักอีกฝ่ายจนล้มลงไปกองกับพื้น"มึงเป็นใคร"ปึก.. ตุ้บบธนากรลุกมาหมายจะวาดหมัดตอกใส่หน้าของภูมิไทแต่ชายหนุ่มหลบได้และชกธนาการจนล้มลงไปอีกครั้ง"โอ้ยย..""อะไรกันคะพี่ภูมิ"กชกรที่ได้ยินเสียงเอะอะใกล้ๆกับบ้านที่เธอพักจึงรีบวิ่งออกมาดูเธอออกมาคนเดียวเพราะตอนนี้ธันวาสามีเธอเมาหลับไปเสียแล้ว"ไอ้นี่เป็นใครเกรซ"ภูมิไทชี้หน้าธนากรด้วยอารมณ์ที่ไม่พอใจอย่างมากเขารู้ว่าที่รีสอร์ทในตอนนี้มีแต่พวกทีมงานถ่ายแบบทั้งนั้นไม่รู้ว่าน้องสาวเขาเลือกคนมาทำงานไม่คัดคนบ้างหรืออย่างไร"ตากล้องที่เกรซจ้างมาเองค่ะ""หาตากล้องใหม่...แล้วแกก็ไปซะถ้าไม่อยากหมดอนาคตกับงานของแก""....."ธนากรพึ่งจะรู้ว่านี่คือภูมิไทพี่ชายของกชกรเขาก็ไม่คิดจะต่อกลอนอะไรด้วยอีกเพราะเกรงว่าจะหมดอนาคตได้ง่ายๆเพราะรู้จักอิทธิพลของทักษาธาราดีจึงรีบลุกแล้ววิ่งกลับไปที่พักของตน"อะไรกันคะพี่ภูมิ...ไล่เค้าไปใครจะถ่ายงานให้เกรซล่ะคะ"กชกรไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ชายเธอจึงต้องโมโหช่างภาพที่เธอจ้างมาขนาดนี้ด้วย"พี่ถ่ายให้เอง...คนสันดานเสียรุ่มร่ามกับผู้หญิงไปทั่วแบบนั้นอย่าเอามาทำ
"หืม...พี่ว่าแค่นี้ก็ได้แล้ว""เกรซว่าถ่ายไว้เผื่อเลือกก็ดีนะคะ"กชกรยังให้เปลี่ยนเซ็ทนางแบบนายแบบไม่ได้เพราะเธออยากให้เปมิกามีรูปที่ขี่หลังกับลูคัสเพราะคิดว่าทั้งสองถ่ายออกมาน่าจะน่ารักไม่น้อย"คุณเกรซคะ.. โอเคหรือเปล่าคะ"ยังไม่ทันที่กชกรจะสั่งตอนนี้เปมิกาก็ขึ้นขี่หลังลูคัสเรียบร้อยทำเอาช่างภาพจำเป็นอย่างภูมิไทกำมือแน่นไม่รู้ว่าน้องสาวเขาจะให้สองคนนั้นเป็นคู่รักที่สมจริงไปถึงขั้นไหน"น่ารักมากค่ะน้องดาว.. พี่ภูมิถ่ายเลยค่ะ""อืม...เรียบร้อย"ภูมิไทลั่นชัตเตอร์ครั้งเดียวอย่างไม่ใส่ใจรูปที่ออกมาอีกเช่นเคยภาวนาให้รูปที่เขาถ่ายมันใช้ไม่ได้จะได้ไม่มีรูปเนื้อแนบเนื้อของเปมิกาและลูคัสออกสื่อ"ได้รูปแล้วเหรอคะ"กชกรมองหน้าพี่ชายเธอด้วยสีหน้าสงสัยเพราะยังถ่ายไม่ถึงสามวิรูปที่ได้จะออกมาดีจริงหรือ"ใช่..จะเปลี่ยนอะไรอีกหรือเปล่า"ภูมิไทพยักหน้า"โอเคค่ะ.. พอก็พอ"“เดี๋ยวพี่ขอพักสักเดี๋ยวนะเกรซ”“ค่ะ”เมื่อน้องสาวยอมที่จะพอกับการถ่ายภาพสองคนนี้ภูมิไทก็ละจากหลังกล้องเดินไปสงบอารมณ์ไกลๆไม่ชอบตัวเองที่ต้องรู้สึกไม่ชอบใจที่เห็นเปมิกาอยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่นเอาเสียเลย“เป็นอะไรของเค้านะ..พี่ฉันเป็นไบโพล
วันเวลาล่วงเลยมาเป็นอาทิตย์วันนี้เป็นวันที่ของขวัญและเปมิกาถึงเวลาที่จะต้องเซ็นสัญญาร่วมงานกับกชกรเสียทีสามสาวนั่งคุยกันอยู่ในห้องรับรองโฮมของออฟฟิศกชกรที่นี่เป็นบ้านหลังใหญ่ของภูมิไทที่ให้กชกรใช้เป็นออฟฟิศและสตูดิโอในการทำงานของแบรนด์เสื้อผ้า“ออฟฟิศน่ารักดีนะคะ”ของขวัญเอ่ยชมออฟฟิศของกชกรเพราะตั้งแต่เข้ามาเธอรู้สึกไม่เหมือนที่นี่เป็นที่ทำงานเท่าไรเพราะแต่ละคนที่นั่งทำงานก็ชิวกันมากเหมือนมาเที่ยวบ้านเพื่อนอย่างไงอย่างงั้น“พี่อยากให้ที่ทำงานเป็นเหมือนบ้านไม่ต้องยึดคำว่าเจ้านายลูกน้องอยากให้เป็นแค่เราทุกคนช่วยกันสร้างองค์กรของเราให้เติบโตอย่างมีคุณภาพน่ะ..แล้วสัญญาอ่านกันครบหรือยัง”“เรียบร้อยค่ะวันนี้เตรียมตัวมาเซ็นโดยเฉพาะค่ะ”“ดีเลยนี่จะ..เซ็นทุกหน้าเลยนะ”กชกรยื่นเอกสารปึกหนาพอสมควรให้กับสองสาวหลังจากที่เสร็จธุระเรื่องสัญญาแล้วกชกรก็พาสองสาวเรียนรู้ระบบการทำงานของที่นี่และมอบหมายหน้าที่ให้ทั้งสองโดยการเริ่มออกแบบเสื้อผ้าคอลเลคชั่นต่อไปของแบรนด์ทันที“สวัสดีครับทุกคน”“คุณลูคัส”ระหว่างที่สามสาวกำลังยืนคุยเรื่องงานกันเพลินๆนายแบบลูกครึ่งร่างสูงก็เดินดุ่มๆเข้ามาทักทายเปมิกาที่เห็นลู
ตอนนี้เป็นเวลาร่วมเดือนหว่าแล้วที่เปมิกาและของขวัญได้ทำงานที่บรัทของกชกรพวกเธอสนุกกับการทำงานที่ออฟฟิศแห่งนี้มากตอนนี้คอลเลคชั่นหน้าหนาวที่กชกรต้องการสองสาวก็ออกแบบกันเสร็จเรียบร้อยแล้วขั้นตอนต่อไปก็เป็นการขึ้นตัวอย่างและเริ่มผลิตกับโรงงานเปมิกามีความสุขกับการทำงานดีเพราะตลอดเวลาที่เธอทำงานที่นี่ก็ไม่ได้เจอหน้าของภูมิไทเลยสักครั้งเธอแอบหวังว่าอยากให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปเพราะหากเธอจะต้องมาทำงานใกล้ชิดภูมิไทคงไม่ค่อยมีสมาธิแน่ในส่วนของของขวัญกับลูคัสก็ดูจะสนิทสนมกันมากขึ้นทุกวันสุดสัปดาห์ลูคัสจะไปกินข้าวเย็นกับสาวๆที่บ้านประจำแถมเขายังเข้ากันได้ดีกับโลมาอีกด้วยเปมิกาก็เป็นแม่สื่อแม่ชักดีที่หนึ่งหากเห็นลูคัสมีวันว่างวันไหนเป็นต้องนัดให้มาเจอกันเพื่อเปิดโอกาสให้ลูคัสและของขวัญได้พูดคุยสานสัมพันธ์กันให้สนิทสนมมากขึ้น"วันเสาร์นี้คุณลูคัสว่างหรือเปล่าคะ"เปมิกาเดินเข้ามาหาลูคัสขณะที่เขากำลังเข้ามาดื่มกาแฟในช่วงบ่ายครัว"ครับผมว่างทั้งเสาร์อาทิตย์เลย""ดีจังเลยค่ะฉันกับขวัญว่าจะพาโลมาไปทะเลคุณลูคัสไปด้วยกันนะคะพวกเราอยากมีรูปสวยๆที่ทะเลเก็บเอาไว้""ยินดีเลยครับ"ลูคัสไม่ปฏิเสธหญิงสาวเพราะเห