ตอนที่35 แผนร้ายเปิดเผย

ร้านอาหาร

"แล้วไปอยู่ไหนกันล่ะเนี่ย"

ช่วงเที่ยงสองสาวต้องมานั่งปวดหัวกันที่ร้านอาหารด้วยไปบ้านภูมิไทก็ไม่เจอใครแถมติดต่อก็ไม่ได้เจอแบบนี้กชกรไม่รู้จะเอายังไงต่อเลย

ภูเก็ต

ภูมิไทมาถึงบ้านพักที่ภูเก็ตตั้งแต่เมื่อคืนเขานั่งเครื่องมาพักใจที่นี่มาถึงก็เอาแต่ดื่มหนักจวบจนเวลาเย็นของวันนี้

ปวดหัวใจที่ถูกหญิงสาวทำร้ายครั้งแล้วครั้งเล่าเข้าใจว่าการที่เธอไม่อยากแต่งงานกับเขาไม่ใช่เพียงอยากรอเวลาแต่เธอไม่ได้ต้องการผูกมัดกับเขามากกว่า

ทางด้านเปมิกาก็เดินทางขึ้นรถทัวร์มาทางเหนือเธอขอมาพักใจสักพักใหญ่เพื่อขจัดความรู้สึกที่มีต่อภูมิไทให้ได้จะได้กลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมที่เคยเป็น

เปมิกามาเช่าบ้านหลังเก่าๆในหมู่บ้านชนบทแห่งหนึ่งค่อนข้างที่จะกันดานพอสมควรเพื่อตัดจากโลกภายนอกอยู่กับตัวเองอยู่กับธรรมชาติเพื่อที่จะลืมสิ่งที่ปวดใจตอนนี้โดยเร็ว

วันเวลาพ้นผ่านไปร่วมเดือนที่เปมิกาและภูมิไทยังทำตัวสูญหายติดต่อไม่ได้กชกรก็ให้สามีเธอช่วยตามหาภูมิไททุกทางเพราะอยากจะพูดคุยถึงเรื่องราวที่อยากจะรู้แต่ตอนนี้ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะหาเจอเลยแม้แต่เงา

"คุณเกรซคะได้เรื่องยังไงบ้างคะ"

"ยังเลยน้องขวัญ..เฮ้อ.."

ขณะที่สองสาวกำลังหน้ามุ่ยอยู่นั้นเสียงมือถือของกชกรก็ได้ดังขึ้น

RrrrrrRrrr

"ค่ะพี่ธัน...ที่ภูเก็ต...ค่ะโอเคค่ะ"

นับว่าเป็นข่าวดีในรอบเดือนก็ว่าได้ที่ตอนนี้ธันวาได้รู้แล้วว่าภูมิไทอยู่ที่ไหน

หลังจากรู้ข่าวได้ตอนนี้ธันวากชกรเขตแดนและของขวัญก็รีบนั่งเครื่องตรงไปที่ภูเก็ตด้วยความรวดเร็วเมื่อมาถึงบ้านพักของภูมิไททุกคนที่ได้เห็นสภาพของภูมิไทตอนนี้ก็มีสีหน้าหดหู่ไม่แพ้กันเพราะตัวของเขามีแต่กลิ่นเหล้าหน้าตาโทรมหนวดเคราเฟิ้มขอบตาดำนอนแหมะอยู่กับกองขวดเหล้าหลายกอง

"คนหรือซากศพคะเนี่ยเหม็นอะไรขนาดนี้"

"พี่ขอจัดการกับซากนี่ก่อนแล้วกันพวกเราสองคนไปรอข้างนอกก่อน...มาครับคุณเขต"

"อืม...ปล่อยยย.."

ภูมิไทดิ้นสะบัดเล็กน้อยบ่นอู้อี้เพราะยังอยู่ในอาการเมาแต่ก็ไม่ได้หลุดมือของเขตแดนและธันวา

สองหนุ่มต้องรีบจัดการภูมิไทให้กลับมาเป็นผู้เป็นคนโดยการพาไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทำให้สร่างเมาจะได้มานั่งพูดคุยกันรู้เรื่อง

"คุณภูมิดูเหมือนคนอกหักเลยนะคะถ้าอยากจะเลิกกับดาวตามที่คุณอรบอกเค้าก็น่าจะดีใจไม่ใช่เหรอทำไมเป็นแบบนี้"

"นั่นสิ"

สองสาวยังคงสงสัยในอาการของภูมิไทพอสมควรขณะที่รอสองหนุ่มจัดการกับภูมิไทพวกเธอก็รีบยกขวดเครื่องดื่มไปกองไว้นอกบ้านไม่อย่างนั้นก็ไม่มีที่นั่งกันพอดี

หลังจากภูมิไทถูกชุบตัวอยู่เป็นชั่วโมงตอนนี้ก็สร่างพอที่จะพูดคุยอะไรรู้เรื่องแล้ว

"จะคุยอะไรกับพี่ยัยเกรซ"

"เกรซอยากรู้ว่าในรูปนี้ที่จริงแล้วเกิดอะไรขึ้น"

กชกรยื่นมือถือให้พี่ชายเธอได้ดูว่าทำไมถึงมีรูปอุ้มอรนิชาเข้าห้องไปแบบนั้นได้

"เอารูปมาจากไหน"

ภูมิไทขมวดคิ้วขึ้นผูกโบว์ไม่คิดว่าเหตุการณ์ในครั้งนั้นจะมีคนถ่ายรูปเขาเอาไว้ได้เพราะเป็นพื้นที่ส่วนตัวในโรงแรม

"บอกมาก่อนสิคะ"

"พี่บังเอิญเจออรนิชาที่อเมริกาเธอถูกทำร้ายพี่ถึงช่วยเอาไว้"

"พี่ภูมิไม่ได้ไปมีสัมพันธ์อะไรกับยัยอรนั่นแน่นะคะ"

"มีอะไรล่ะ..พี่ไปทำงานบังเอิญเจอกันเท่านั้นเธอบอกว่าเธอไปเที่ยว"

"แต่น้องดาวเล่าให้น้องขวัญฟังว่าคุณอรบอกกับน้องดาวว่าพี่ภูมิต้องการจะเลิกกับน้องดาวและเลือกคนที่เหมาะสมอย่างคุณอรเป็นคู่ชีวิตแถมยังไปนอนค้างอ้างแรมกันด้วย"

"เป็นไปไม่ได้...คนที่นอนค้างอ้างแรมกับคนอื่นเป็นปลาดาวมากกว่า"

ภูมิไทส่ายหัวพัลวันทั้งยังเอ่ยประชดถึงเปมิกา

"ดาวไปนอนกับใครคะ"

ของขวัญไม่รู้ว่าภูมิไทเอาเรื่องนี้มาจากไหนเพราะเชื่อว่าเพื่อนเธอไม่เคยทำอะไรแบบนั้นแน่

"ก็นายดลไง"

"คุณดลแค่คนที่ดาวทำเค้าเจ็บเลยต้องช่วยดูแลเท่านั้นค่ะ"

ของขวัญรีบแก้ตัวหากภูมิไทจะเข้าใจว่าเพื่อนเธอกับธนดลใกล้ชิดแล้วมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันเขาคิดผิด

"ผมก็อยากจะเชื่อหรอกนะแต่เมื่อไปถามจากปากนายดลที่บ้านมันเป็นคนบอกเองว่ามันนอนกับดาวทุกวันที่อยู่ด้วยกัน"

ภูมิไทอธิบายให้ของขวัญได้กระจ่างว่าเขาไม่ได้คิดเองเออเอง

"ไม่จริงค่ะ...ดาวรักคุณภูมิจะตายไม่มีทางทำแบบนั้นแน่"

"แล้วแกรู้บ้านนายดลนั่นได้ยังไง"

ธันวาเอ่ยถามกลางวงสนทนาเพราะสงสัยพอสมควรว่าเพื่อนเขาไปรู้จักบ้านธนดลจนเข้าไปคุยกันได้ยังไง

"มีคนส่งรูปมาให้ฉันแล้วฉันก็ให้คุณเขตหาที่อยู่ให้"

ภูมิไทยื่นมือถือให้ธันวาได้ดูรูปที่มีคนส่งมาในครานั้น

"นี่มันธนดล"

"อืม...นายรู้จักด้วยเหรอ"

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ธันวาเป็นตาเดียวด้วยเหมือนว่าธันวาจะรู้อะไรบางอย่าง

"ญาติคุณอรนิชาเคยแข่งรถกับฉันด้วย"

"ดาวบอกว่าคุณดลเป็นแค่นักวาดการ์ตูนขายนะคะเค้าแข่งรถด้วยเหรอคะหรือเรื่องวุ่นวายนี้จะเป็นแผนของใครหรือเปล่า"

ของขวัญเริ่มออกความคิดเห็นเพราะเริ่มรู้สึกได้ถึงความแปลกในความยังเอิญที่เพื่อนเธอเจอแล้ว

"ฉันว่ามันเริ่มแปลกๆแล้ว...นายนั่นมีบ้านอยู่ที่นี่เดี๋ยวฉันจัดการง้างปากหาคำตอบจากมันเอง"

ธันวารู้ดีว่าปกติแล้วธนดลจะอยู่ที่ภูเก็ตเสียส่วนใหญ่เพราะบ้านพ่อบ้านแม่ของธนดลอยู่ที่นี่

ในช่วงเย็นของวันหลังจากที่ธนดลได้รับการนัดหมายจากธันวาให้มาแข่งรถกันที่สนามแข่งเขาก็ได้มาถึงสนามแข่งภายในเวลาอันรวดเร็วธนดลมาถึงก็เห็นธันวายืนรออยู่แล้วจึงทักทายด้วยท่าทีที่ไม่เป็นมิตรเท่าไรนักด้วยทระนงตนว่าเขาเก่งกว่าคนอย่างธันวา

"ไง...อยากจะแพ้ฉันอีกหรือไงถึงได้นัดมาแข่งที่นี่"

"เปล่า...มีเรื่องอยากคุยด้วยนิดหน่อยตามมาสิ"

ธันวาไม่อยากจะเถียงกับเด็กติดเกมส์อย่างธนดลที่ชายหนุ่มชนะเขาได้ในทุกครั้งเพราะมีเวลาซ้อมมากกว่าด้วยวันๆไม่ทำอะไรเกาะพ่อเกาะแม่กินไปวันๆไม่ใช่อย่างเขาที่มีงานมีการต้องทำ

ธนดลเดินตามธันวาไปจนถึงห้องพักนักกีฬาซึ่งตอนนี้กชกรของขวัญเขตแดนและภูมิไทได้รออยู่ด้านใน

ธนดลเห็นของขวัญเขาก็จำได้ทันทีว่าเธอคือเพื่อนเปมิกาจึงหมายจะหนีแต่ก็ถูกรวบเอาไว้ก่อนแถมเขตแดนยังโชว์ปืนพกที่เหน็บข้างเอวขึ้นขู่ทำให้ธนดลจำยอมแน่นิ่งไปไหนไม่ได้

"จะรีบไปไหนล่ะคะคุยกันก่อนสิ....มีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเพื่อนฉันจริงเหรอคะ"

ของขวัญเปิดประเด็นถามธนดลไม่มีอ้อมค้อม

"อืม.."

"โกหกเพื่ออะไรฉันรู้ว่าดาวไม่เคยนอกลู่นอกทางแล้วก็ไม่ใช่คนใจง่ายด้วย...ใครสั่งให้คุณทำ"

"จะถามอะไรนักหนารำคาญ"

"ถ้ายังอยากใช้งานได้ก็พูดความจริงมา"

และแล้วธนดลก็ยอมพูดความจริงเมื่อเขตแดนเล็งปลายกระบอกปืนมาที่น้องชายของเขา

ธนดลยอมรับว่าแผนการทั้งหมดอรนิชาจ้างให้เขาเป็นคนทำเพื่อต้องการจะให้ภูมิไทเลิกกับเปมิกาอรนิชาไปอเมริกาไม่ใช่เรื่องบังเอิญคนที่ส่งรูปให้ทั้งสองก็เป็นฝีมืออรนิชา

รวมถึงบ้านที่เขตแดนสืบได้ว่าอยู่ในหมู่บ้านเปมิกาก็จ้างให้คนปลอมตัวเป็นนักสืบแล้วไปบอกกับเขตแดนว่าที่อยู่ของธนดลอยู่ที่ไหน​เรื่องทุกอย่างไม่มีความบังเอิญเมื่อทุกคนรู้ความจริงได้ก็ส่ายหน้าบ่นคำเดียวกันว่าอรนิชานั้นร้ายไม่เบา

คำสารภาพทั้งหมดของธนดลกชกรเก็บเป็นคลิปหลักฐานขั้นตอนต่อไปเธอกับของขวัญจะเป็นคนจัดการกับอรนิชาเอง

พอพากันกลับมาที่บ้านพักได้ตอนนี้ดูท่าภูมิไทจะมีสีหน้าที่เศร้าสลดยิ่งกว่าเดิมรู้สึกผิดจนอยากจะต่อยหน้าตัวเองพันครั้งที่พ่นคำดูถูกดูแคลนเปมิกาให้เธอช้ำใจทั้งที่เขาน่าจะเชื่อใจเธอเหมือนที่เธอเชื่อใจเขา

"ดาว..."

"เห็นไหมล่ะคะว่าเพื่อนฉันไม่มีทางนอกใจคุณทุกอย่างเป็นเพราะยัยอรนิชาเจ้าแผนการนั่น"

"ตอนนี้ยังไม่รู้อีกเหรอว่าดาวอยู่ที่ไหน"

ชายหนุ่มเอ่ยเสียงอ่อนถามของขวัญด้วยท่าทีซังกะตาย

"ดาวบอกว่าพร้อมแล้วจะกลับมาเอง"

หญิงสาวส่ายหัวเธอไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ

"ผมมันโง่เองดาว...คุณอยู่ที่ไหน"

ทั้งสี่ยืนมองภูมิไทที่ฟุบหน้าลงกุมขมับด้วยความสงสารปนหดหู่อยากจะช่วยแต่ก็ไม่รู้จริงๆว่าเปมิกาจะกลับมาเมื่อไร

วันต่อมา

"มาพบฉันมีเรื่องอะไรเหรอคะ"

อรนิชารีบเดินมาต้อนรับสองสาวในห้องรับแขกของบริษัทไม่รู้ว่าสองสาวกชกรและของขวัญมาหาเธอถึงบริษัทด้วยเรื่องอะไร

"ดูนี่ค่ะ"

ของขวัญเห็นอรนิขาเดินเข้ามาได้เธอก็รีบเปิดคลิปธนดลให้อรนิชาได้ดูจะได้จบๆไปไม่อยากอยู่ที่นี่นานเท่าไรนักสีหน้าอรนิชาดูเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัดที่มีคนรู้แผนการร้ายของตน

"ถ้าคุณคิดจะยุ่งกับพี่ภูมิอีกล่ะก็คลิปนี่ถึงหูถึงตานักข่าวแน่...ลูกคุณหนูผู้ดีอย่างคุณคงไม่อยากมีข่าวไล่จับผู้ชายหรอกมั้งคะ"

กชกรยืนเท้าเอวมองหน้าอรนิชาด้วยความไม่พอใจเธอไม่อยากจะอารมณ์เสียใส่ใครเท่าไรนักเดี๋ยวกระทบลูกในท้องแต่ก็อดไม่ได้ว่าจบก็รีบเดินกลับออกไปพร้อมของขวัญคิดว่าอย่างไรต่อไปนี้อรนิชาคงไม่กล้ายุ่งกับภูมิไทอีกเพราะเชื่อว่าหญิงสาวที่มีนิสัยหยิ่งทระนงตนเช่นอรนิชาไม่ยอมเป็นข่าวว่าใช้แผนการเพื่อจับผู้ชายแน่

ช่วงเย็นหลังจากกชกรจัดการกับอรนิชาเรียบร้อยเธอก็มาส่งของขวัญที่บ้านทั้งยังนั่งคุยหารือกันเรื่องตามหาเปมิกาแต่ดูท่าจะหมดหวังเพราะติดต่อไม่ได้เลยจริงๆและไม่รู้ด้วยว่าเปมิกาจะมุ่งหน้าไปพักใจที่ไหน

"คุณเดือนกับน้องขวัญเดาไม่ออกเลยเหรอว่าน้องดาวจะไปที่ไหน"

"ไม่จริงๆค่ะ"

เดือนฉายนั่งมองหน้ากับของขวัญด้วยความอ่อนใจตอนนี้พวกเธอก็ทำได้แค่รอให้เปมิกาติดต่อมาเองหรือกลับมาที่บ้านเท่านั้น