กว่าภูมิไทจะพาเปมิกากลับถึงบ้านได้ตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนหญิงสาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วเธอก็มานั่งข้างๆคนรักที่นั่งเปลือยเปล่าโชว์แผงอกพันผ้าขนหนูรอบเอวอยู่ที่โซฟาดวงตากลมโตของเปมิกามองหน้าภูมิไทด้วยสีหน้าที่สงสัยเพราะเห็นว่าเขาทำหน้าเครียดๆตั้งแต่ก่อนจะกลับจากงานแล้ว
"เป็นอะไรหรือเปล่าคะสีหน้าดูไม่ดีเลย"
"ไม่มีอะไรหรอกครับ.. คุณเหนื่อยหรือเปล่ายืนตลอดทั้งงานเลย"
ชายหนุ่มส่ายหัวก่อนจะยกอุ้มร่างบางไปนอนที่เตียงด้วยกัน
"ไม่หรอกค่ะฉันสนุกมากกว่า"
เปมิกายิ้มร่าส่ายหัวเล็กๆเธอสนุกกับงานที่ทำมากกว่าจะเหนื่อย
"ครั้งหน้าผมไม่ให้รับงานอะไรแบบนี้แล้วนะครับมีแต่ผู้ชายมาคุยกับคุณผมไม่ชอบเลย"
ชายหนุ่มบุ้ยปากจนน่าเอ็นดูก่อนจะซุกใบหน้าลงที่ลำคอระหงส์บ่นอุกไม่ชอบใจที่เห็นเหล่าผู้ชายไฮโซในงานเฝ้าอยู่แต่กับคนรักของตน
"เค้าแค่มาคุยถามเรื่องเพชรที่ฉันใส่เท่านั้นแหละค่ะ"
"วันนี้คุณสวยมากเลยสวยจนผมอยากจะลากคุณกลับไม่อยากให้ใครมามองของๆผม"
ริมฝีปากหนาขยับบ่นพึมพำขณะที่มือยังคงรีบทำงานปลดเสื้อผ้าร่างบางออกจนเหลือตัวเปลือยเปล่าก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมร่างของเขาและเธอเอาไว้
"ขนาดนั้นเลยเหรอคะ"
เปมิกาจ้องมองคนรักที่กำลังคร่อมอยู่บนตัวพร้อมทั้งยิ้มอ่อนมองว่าเวลาชายหนุ่มบ่นอู้อี้เช่นคนงี่เง่าก็ดูน่าเอ็นดูสำหรับเธอไม่น้อย
"อืม..ก็คนมันหวง..ตรงนี้ก็หวง..ตรงนี้ก็ยิ่งหวง"
ภูมิไทพยักหน้าทั้งก้มลงจูบหน้าผากไล่มาแทบจะทั่วไปหน้ามาที่เนินหน้าอกแล้วกิจกรรมกระชับความสัมพันธ์ที่แสนดูดดื่มบนเตียงก็ได้เริ่มขึ้นพักนี้ภูมิไทยอมรับว่าเขาติดเปมิกาพอสมควรตอนนี้ก็รอคอยวันที่เธอจะตั้งท้องจะได้แต่งงานแล้วพาเธอมาอยู่ด้วยกันตลอดเสียที
ในวันต่อมาเมื่อเปมิกาเข้ามาทำงานในออฟฟิศของขวัญก็รีบเข้ามาคุยกับเธอเรื่องข่าวของภูมิไทและอรนิชาทันที
ไฮโซสาวทายาทเครื่องเพชรกับไฮโซหนุ่มจอมลึกลับแอบกุ๊กกิ๊กกันในงานประมูลเครื่องเพชรคนเชียร์เป็นคู่ที่เหมาะสม
"เขียนข่าวบ้าอะไรเนี่ย..แกน่าจะเปิดตัวกับคุณภูมิให้รู้แล้วรู้รอดนักข่าวพวกนี้จะได้เลิกเขียนข่าวมั่วๆแบบนี้ซะที"
"ฉันไม่สนใจหรอกมันไม่จริงนี่นา"
แม้นจะแอบมีไม่ชอบใจกับข่าวนี้บ้างแต่เปมิกาก็เชื่อว่ามันน่าจะไม่มีอะไรและเข้าใจว่าวงการข่าวต้องใส่สีตีไข่เพิ่มอยู่แล้ว
"ข่าวนี้มาได้ไงคะพี่ภูมิ"
ทางด้านกชกรเองก็ต้องรีบถามภูมิไทเช่นกันว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงทำไมถึงมีคนเขียนข่าวแบบนี้ได้
"นักข่าวหรือนักใส่สีตีไข่กันแน่..ที่เห็นอยู่ในภาพพี่กำลังทะเลาะกับยัยอรนิชานั่นด้วยซ้ำ"
ภูมิไทส่ายหัวกรอกตามองบนกับข่าวที่เผยแพร่ออกมาเรื่องจริงต่างจากในข่าวฟ้ากับเหวเขาไมได้กุ๊กกิ๊กอะไรกับอรนิชาแต่กำลังโมโหเธอต่างหากที่ดูถูกคนรักของเขา
"เกรซว่าพี่ภูมิต้องรีบเปิดตัวกับน้องดาวแล้วล่ะค่ะผู้หญิงไม่ชอบให้แฟนตัวเองมีข่าวแบบนี้กับผู้หญิงอื่นหรอกนะคะแม้จะรู้ว่าเรื่องจริงเป็นยังไงก็ตาม"
"พี่จะหาโอกาสนั้นนะ"
ภูมิไทคิดเอาไว้ว่าคงต้องทำอย่างที่กชกรบอกเร็วๆเช่นกันเขาจึงรีบต่อสายไปที่สำนักข่าวที่ทำข่าวออกมาทันทีเพราะไม่ชอบเป็นข่าวหากจะมีใบหน้าของตนอยู่ในข่าวก็ต้องเป็นข่าวกับเปมิกาเท่านั้นเขาถึงจะยอม
บริษัทXXX
“มีข่าวแบบนี้ได้ไงลูก”
ตระการเข้ามาหาลูกสาวตนในห้องทำงานเพราะข่าวที่พึ่งได้อ่าน
“อรว่าดีออกค่ะ...ถ้าสังคมรู้ว่าเราสนิทสนมกับภูมิไทก็จะเป็นผลดีต่อทางธุรกิจไม่น้อยนะคะ”
“จริงสิ..แล้วภูมิไทเค้าสนใจลูกสาวพ่อมากน้อยแค่ไหนล่ะ”
“ตอนนี้ยังค่ะอนาคตไม่แน่”
อรนิชารู้ดีว่าตอนนี้ภูมิไทมีคนที่สนใจอยู่แล้วแต่อีกไม่นานนี้เขาต้องหมดความสนใจกับแม่นางแบบโนเนมคนนั้นแล้วหันมาสนใจคนที่คู่ควรกับเขาอย่างเธอ
ตกเย็นภูมิไทชวนเปมิกามานั่งทานข้าวเย็นในร้านอาหารหรูในย่านที่ผู้คนค่อนข้างพลุกพล่านเปมิกาเห็นว่าวันนี้ชายหนุ่มมาแปลกอีกแล้วด้วยปกติเป็นคนที่รักความเป็นส่วนตัวมากแต่ทำไมอยากจะมานั่งร้านอาหารกลางฝูงชนเช่นนี้ได้
"ทำไมชวนฉันมากินข้าวข้างนอกปกติคุณไม่ค่อยชอบนั่งที่ร้านอาหารไม่ใช่เหรอคะ"
"อยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้างอีกอย่างวันนี้ก็อยากจะเอาใจคุณด้วยแก้ตัวที่เป็นข่าวให้คุณรำคาญใจ"
มือหนายกกุมมือของเปมิกาเอาไว้หลวมๆทั้งยังทำเสียงอ่อนเสียงหวานด้วยสีหน้าที่รู้สึกผิดกับหญิงสาว
"ฉันเข้าใจดีค่ะว่ามันไม่มีอะไร"
ริมฝีปากบางเริ่มอมยิ้มเข้าใจแล้วว่าทำไมวันนี้คนรักของเธอมาแปลกที่แท้ก็อยากจะเอาใจเธอเท่านั้นนับว่าเรื่องตะขิดตะขวงใจกับข่าวได้มลายหายไปหมดสิ้นเพราะรู้ว่าอย่างไรภูมิไทก็ไม่มีวันหักหลังเธอเด็ดขาด
"ปลาดาวน่ารักกับทะเลเสมอเลยนะครับ"
จากที่กุมมือเรียวอยู่หลวมๆตอนนี้ยกขึ้นมาหยิกแก้มนวลเล่นเบาๆไม่ได้แคร์สายตาผู้คนที่นี่แม้แต้น้อย
"ปากหวานอีกแล้วนะคะ"
เปมิกายิ้มแก้มปริก้มหน้างุดมีอาการเขินกับคำพูดของภูมิไทพอสมควรแม้ช่วงหลังๆมานี้เขาจะป้อนคำหวานกับเธออยู่บ่อยๆแต่ได้ฟังทีไรก็ใจเต้นแรงทุกทีไป
วันต่อมา
"..ข่าวก่อนหน้าแค่ข่าวโคมลอยหวานใจตัวจริงที่ภูมิไทกำลังจะแต่งงานด้วยคือนางแบบสาวที่ชื่อปลาดาวต่างหากงานนี้ไม่ใช่ข่าวที่มโนขึ้นเพราะหนุ่มไฮโซฉายาจอมลึกลับเป็นคนให้ข่าวเอง...เปิดตัวกันแบบนี้เลยเหรอคะน้องดาวรู้ตัวหรือเปล่าคะเนี่ย"
กชกรอ่านข่าวไปก็อมยิ้มไปรู้สึกปลื้มแทนเปมิกาที่พี่ชายเธอนั้นชัดเจนและปกป้องความรู้สึกผู้หญิงที่ตัวเองรักขนาดนี้
"คงรู้จากข่าวเอง"
ชายหนุ่มในชุดสูทราคาแพงนั่งไขว่ห้างกอดอกหน้าระรื่นสบายใจที่เอาข่าวนี้กลบเรื่องไม่จริงก่อนหน้าได้
"แหม..ต้องเตรียมตัดชุดไว้ใช้งานแต่งของพี่ภูมิแล้วล่ะมั้ง"
"เตรียมไว้เลยก็ได้พี่ว่าน่าจะเร็วๆนี้"
"ตื่นเต้นแทนว่าที่เจ้าสาวป้ายแดงจังเลยค่ะ"
กชกรรู้สึกตื่นเต้นเหมือนคราแรกที่จะได้แต่งงานเองด้วยยินดีกับทั้งคู่มากเป็นพิเศษ
แต่ทางด้านของคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างเปมิกาตอนนี้เริ่มมีความกังวลเพราะเธอเชื่อว่าการที่เธอเป็นข่าวกับภูมิไทคงทำให้เธอและภูมิไทน่าจะเป็นที่สนใจของนักข่าวอยู่ตลอดแบบนี้คงไม่ดีแน่
"ทำไมไม่ถามฉันสักคำคะ"
ตกเย็นหลังเลิกงานเปมิกาเดินหน้ามุ่ยเข้ามาหาภูมิไทในห้องทำงานบ่นเขาอุกเรื่องที่เขาให้ข่าวกับนักข่าวแบบนั้น
"ถามทำไมเพราะอีกหน่อยเราก็ต้องแต่งกันจริงๆอยู่แล้ว...หรือที่จริงแล้วคุณไม่อยากแต่งกับผม"
ดวงตาคมเริ่มตวัดมองใบหน้านวลเริ่มจะน้อยใจที่เขาอุตส่าห์ชัดเจนกับเธอแต่เธอกลับไม่พอใจเสียอย่างนั้น
"เปล่าค่ะ..ฉันหมายถึงให้ข่าวกับนักข่าวแบบนั้นได้ยังไงฉันไม่อยากให้คู่เราอยู่ในสื่อแบบนี้ค่ะ...ต่อไปเราจะไม่มีความเป็นส่วนตัว"
เปมิการับส่ายหัวที่เธอห่วงเป็นเรื่องอนาคตต่างหากที่เวลาเธอจะไปไหนทำอะไรอาจจะไม่เป็นส่วนตัวเพราะมีคนคอยจับจ้องทำข่าวอยู่ตลอดแน่ด้วยรู้ดีว่าวงการข่าวซุบซิบนักข่าวชอบทำเพราะมันขายดี
"ผมขอโทษแล้วกันครั้งหน้าสัญญาว่าทำอะไรจะบอกก่อน"
ภูมิไทเข้าใจว่าเปมิกาสื่ออะไรเขารู้ว่ามันอาจจะมีเรื่องที่หญิงสาวกังวลเกิดขึ้นแต่เขาเชื่อว่าเขาจัดการได้ชายหนุ่มลุกขึ้นมากอดร่างบางเอาไว้แน่นขอโทษที่ทำให้เธอเป็นกังวล
"ค่ะ"
เปมิกาคิดว่าคราวนี้คงแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วจึงต้องปล่อยเลยตามเลยหากภูมิไทรับปากเธอว่าคราวหน้าจะปรึกษาก่อนเธอก็ค่อยสบายใจ
ณ เพนท์เฮ้าส์หรูใจกลางเมืองสาวสวยไฮโซที่นั่งดื่มคนเดียวบนโซฟาแบรนด์หรูราคาแพงเธอนั่งมองไอแพดในมืออ่านข่าวของภูมิไทและเปมิกาอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงวางลง"หึ่...มาทำให้ฉันถูกใจแล้วจะหนีไปแต่งงานง่ายๆได้ยังไงคะ"อรนิชาหยิบแก้วไวน์ขึ้นจิบด้วยใบหน้าบึ้งตึงไม่คิดว่าภูมิไทจะให้ข่าวด้วยตัวเองว่าจะแต่งงานกับเปมิกาแต่มีหรือที่เธอจะปล่อยให้คนที่เธอถูกใจมากๆหลุดมือไปคนอย่างเธออยากได้อะไรก็ต้องได้หรือถ้าเธอไม่ได้คนอื่นก็ไม่ต้องได้เช่นกันอาทิตย์ต่อมาวันนี้ภูมิไทขออนุญาตเดือนฉายพาเปมิกามาค้างที่บ้านเช่นทุกอาทิตย์แต่อาทิตย์นี้ดูชายหนุ่มจะเศร้าหมองเป็นพิเศษเพราะเขารู้ตัวว่าพรุ่งนี้จะต้องห่างจากเปมิกาไปร่วมสองอาทิตย์เขาคะยั้นคะยอให้เธอไปด้วยเท่าไรเธอก็ไม่ตอบตกลง"ผมต้องไปดูงานเป็นครึ่งเดือนไม่ไปกับผมจริงๆเหรอครับ""เราจะตัวติดกันตลอดเวลาไม่ได้นะคะตอนนี้เริ่มถ่ายแบบคอลเลคชั่นใหม่แล้วด้วย""ผมอยากแยกร่างได้จังเลยครับ"ชายหนุ่มกอดก่ายร่างบางบ่นอู้อี้เป็นเด็กตอนนี้เขาติดเธอมากห่างวันนึงความรู้สึกเหมือนห่างเป็นปีก็ว่าได้สองวันต่อมาตอนนี้เปมิกาและของขวัญยกทีมมาถ่ายงานกันที่เชียงใหม่ตลอดงานนี้เปมิกาไม่มีกะใจ
ระหว่างที่ภูมิไทกำลังจอดรถที่โรงแรมที่เขาพักขณะที่กำลังจะเดินเข้าลิฟท์ก็ได้ยินเสียงของใครบางคนร้องเรียกให้ช่วยเหลือจึงรีบหันมองไปตามเสียง"ช่วยด้วยค่ะ.."ปึกเมื่อเห็นว่าคนที่ร้องขอความช่วยเหลือคืออรนิชาเธอกำลังถูกดึงรั้งกระเป๋าเขาจึงรีบวิ่งไปกระโดดถีบโจรร่างใหญ่จนล้มไปกองกับพื้น"โอ้ยย..."โจรชุดดำเห็นว่าตอนนี้เริ่มมีคนกรูเข้ามาพร้อมคนที่รักษาความปลอดภัยที่นี่จึงรีบหนีไป"ตามมันไปเลยครับ...ลุกไหวหรือเปล่าครับ"ภูมิไทรีบชี้ให้รปภ.วิ่งตามโจรไปและเขาก็เข้ามาดูอรนิชาที่ล้มฟุบลงไปกับพื้น"อืม..ฉันเจ็บค่ะ"อรนิชาส่ายหัวทั้งเอื้อมมือบีบที่ข้อเท้าด้วยสีหน้าเหยเก"คุณมาทำอะไรที่นี่"ภูมิไทไม่คิดว่าจะเจออรนิชาที่อเมริกาไม่รู้ว่าเธอมีธุระอะไรที่นี่"ฉันมาเที่ยวพักผ่อนน่ะค่ะพักโรงแรมนี้...บังเอิญจังเลยนะคะที่มาเจอคุณที่นี่...แล้วก็เป็นโชคดีที่ได้คุณมาช่วยฉัน"หลังจากคุยกันเสร็จภูมิไทก็ต้องอุ้มอรนิชาขึ้นมาส่งที่ห้องเพราะเธอเจ็บข้อเท้าตอนล้มพับลงไป"ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉัน"อรนิชานั่งมองภูมิไทด้วยสีหน้าปลื้มปริ่มขณะที่ภูมิไทกำลังนั่งนวดข้อเท้าให้เธอยอมรับว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษจนเธอถูกใจเอามากๆแม้เคยทะเ
อรนิชาเห็นเปมิกานั่งลงได้ก็เปิดประเด็นไม่พูดพร่ำนอกเรื่องให้เสียเวลา"เคยเกริ่นๆไว้ค่ะ"สีหน้าของเปมิกาตอนนี้ไม่สู้ดีนักเพราะไม่รู้ว่าอรนิชาจะถามเรื่องนี้กับเธอเพื่ออะไร"อืม...ฉันก็ไม่ได้อยากจะมาพูดให้เธอเสียใจหรอกนะตอนไปดูงานเค้าก็โทรตามฉันไปด้วยแถมตอนที่เราอยู่ด้วยกันบนเตียงเค้าก็บอกเองว่าไม่ได้จริงจังกับเธอและจะพยายามหาเรื่องทะเลาะตีตัวออกห่างเธอให้มากที่สุดเพื่อที่จะแต่งงานกับฉันคนที่เหมาะสมกับเค้า""แค่นี้ใช่ไหมคะที่คุณจะพูด"จากคราแรกที่ว่าจะมาถามหาความจริงจากอรนิชาตอนนี้เปมิกาคิดว่าได้คำตอบแล้วเธอจึงไม่คิดจะอยู่ต่อเพราะกลัวว่าน้ำตาเจ้ากรรมจะไหลออกมาเธอไม่กลัวจะเสียมารยาทด้วยดูท่าอีกฝ่ายก็ไม่ได้อยากจะเห็นมารยาทจากเธอเช่นกันคงอยากเห็นเธอเสียใจเสียมากกว่า"จะไม่เชื่อฉันก็ได้แต่ขอให้ดูเอาเองว่าหลังจากนี้เขาจะเปลี่ยนไปแค่ไหน...อ่อ..แล้วตอนนี้เค้าก็กลับมาที่ไทยตั้งแต่เมื่อวานแล้วก็อยู่กับฉันทั้งคืนเค้าได้บอกเธอก่อนหรือเปล่า"อรนิชาเปรยตามหลังเปมิกาด้วยสีหน้าท่าทางของผู้ชนะเธอรู้ดีว่าต่อไปเปมิกาจะต้องเจอกับอะไรเพราะเรื่องราวทุกอย่างที่เปมิกาเจอล้วนเป็นเธอที่จ้างคนจัดฉากขึ้นมาทั้งนั้น
ร้านอาหาร"แล้วไปอยู่ไหนกันล่ะเนี่ย"ช่วงเที่ยงสองสาวต้องมานั่งปวดหัวกันที่ร้านอาหารด้วยไปบ้านภูมิไทก็ไม่เจอใครแถมติดต่อก็ไม่ได้เจอแบบนี้กชกรไม่รู้จะเอายังไงต่อเลยภูเก็ตภูมิไทมาถึงบ้านพักที่ภูเก็ตตั้งแต่เมื่อคืนเขานั่งเครื่องมาพักใจที่นี่มาถึงก็เอาแต่ดื่มหนักจวบจนเวลาเย็นของวันนี้ปวดหัวใจที่ถูกหญิงสาวทำร้ายครั้งแล้วครั้งเล่าเข้าใจว่าการที่เธอไม่อยากแต่งงานกับเขาไม่ใช่เพียงอยากรอเวลาแต่เธอไม่ได้ต้องการผูกมัดกับเขามากกว่าทางด้านเปมิกาก็เดินทางขึ้นรถทัวร์มาทางเหนือเธอขอมาพักใจสักพักใหญ่เพื่อขจัดความรู้สึกที่มีต่อภูมิไทให้ได้จะได้กลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมที่เคยเป็นเปมิกามาเช่าบ้านหลังเก่าๆในหมู่บ้านชนบทแห่งหนึ่งค่อนข้างที่จะกันดานพอสมควรเพื่อตัดจากโลกภายนอกอยู่กับตัวเองอยู่กับธรรมชาติเพื่อที่จะลืมสิ่งที่ปวดใจตอนนี้โดยเร็ววันเวลาพ้นผ่านไปร่วมเดือนที่เปมิกาและภูมิไทยังทำตัวสูญหายติดต่อไม่ได้กชกรก็ให้สามีเธอช่วยตามหาภูมิไททุกทางเพราะอยากจะพูดคุยถึงเรื่องราวที่อยากจะรู้แต่ตอนนี้ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะหาเจอเลยแม้แต่เงา"คุณเกรซคะได้เรื่องยังไงบ้างคะ""ยังเลยน้องขวัญ..เฮ้อ.."ขณะที่สองสาวกำลังห
เดือนต่อมาเปมิกามาอยู่ที่หมู่บ้านชนบทแห่งนี้ได้ร่วมเดือนกว่าแล้วหัวใจช่วงนี้ก็เริ่มดีขึ้นมากกว่าเดิมพอสมควรยิ่งอยู่ในที่ๆสงบใจเธอก็เริ่มเย็นลงมาก"ยินดีด้วยนะคะคุณตั้งครรภ์ได้สิบสองสัปดาห์แล้ว"หญิงสาวนั่งเหม่ออยู่ริมระเบียงบ้านไม้ยามค่ำคืนคำพูดของหมอสาวที่เธอไปหาที่โรงพยาบาลเมื่อเช้ายังลอยอยู่ในหัวตอนนี้จะว่าดีใจที่มีลูกก็ดีใจแต่จะดีกว่านี้ถ้าเธอและภูมิไทไม่มีปัญหากันหากเธอกลับไปบอกภูมิไทว่าเธอท้องลูกของเขาก็คงไม่เชื่ออยู่ดีดังนั้นเธอคิดว่าไม่ควรจะบอกเขาดีกว่าด้วยกลัวว่าจะถูกเขากล่าววาจาร้ายๆใส่เธออีกแค่ลูกคนเดียวเธอเลี้ยงได้อยู่แล้ว"ได้เรื่องยังไงบ้างครับคุณเขต""เธอเข้ารักษาที่โรงพยาบาลxxxครับ"ทางด้านของภูมิไทแม้นจะงานยุ่งเขาก็ยังให้คนคอยตามหาเปมิกาอยู่ตลอดจวบจนวันนี้เขาก็ยิ้มได้เสียทีแต่ก็ตกใจพอสมควรเมื่อเขตแดนบอกว่าเธอเข้ารักษาที่โรงพยาบาลภาวนาในใจว่าอย่าให้เธอได้เป็นอะไรร้ายแรงเลย"แล้วเธอเป็นอะไร""คุณดาวตั้งท้องครับ"เขตแดนอมยิ้มอ่อนรู้ว่าข่าวนี้คงทำให้เจ้านายตนใจชื้นชุ่มฉ่ำขึ้นมาได้ในรอบหลายวัน"ว...ว่าไงนะ"ภูมิไทใจเต้นระรัวดั่งกลองเพลเขาดีใจจนน้ำตาคลอแม้นจะยังไม่รู้พิกั
ซ่าาา.. ซ่าาา....เสียงคลื่นซัดเข้าฝั่งบนเกาะเล็กๆทางตอนใต้ของประเทศไทยบรรยากาศยามค่ำคืนนี้ท้องฟ้าโปร่งเดือนหงายมีดาวระยิบระยับอยู่เต็มท้องฟ้าแสงของดวงจันทร์กลมโตสะท้อนกับน้ำทะเลเป็นภาพที่สวยงามในสายตาของชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงผ้าใบริมชายหาดไม่น้อยภูมิไท ทักษาธาราชายหนุ่มวัยสามสิบสองทายาทกิจการโรงแรมหมื่นล้านและธุรกิจอื่นๆของเครือทักษาธาราเพียงคนเดียวของตระกูลเพราะย่าของภูมิไทก็มีลูกชายคนเดียวส่วนพ่อกับเม่ชายหนุ่มก็มีแค่ภูมิไทเป็นลูกชายคนเดียวเท่านั้นสถานะของภูมิไทคือโสดมีรูปร่างหน้าตาหล่อเหลาคมเข้มคิ้วหนาดวงตาคมจมูกโด่งเป็นสันริมฝีปากหนาเป็นกระจับอมชมพูปล่อยผมยาวหยิกหยักศกประบ่ามีไรหนวดเคราเล็กน้อยสูง180ร่างกายกำยำบึกบึนเพราะออกกำลังกายเป็นประจำเขากำลังนอนมองท้องฟ้าด้วยรอยยิ้มอ่อน....แทบทุกคืนของวันพระจันทร์เต็มดวงเขาจะต้องมานอนสัมผัสบรรยากาศแทบทุกครั้งเพราะมันทำให้เขาผ่อนคลายเหมือนล่องลอยอยู่ในอากาศเขาชอบความสงบนอนฟังเสียงคลื่นไปเพลินๆเสมือนธรรมชาติกำลังบำบัดขัดเกลาความขุ่นมัวในใจออกไปได้เป็นอย่างดีเกาะที่นี่เป็นเกาะส่วนตัวของภูมิไทที่สัมปทานไว้ได้ตั้งแต่รุ่นปู่จนมาถึงมือของช
"..เฮ้อ.."ของขวัญเองก็ได้แต่ยืนถอนหายใจเพราะเงินที่เธอมียังไงก็รวมกับเปมิกาไม่ถึงที่จะเป็นค่าใช้จ่ายใช้ผ่าตัดให้โลมาอยู่ดีของขวัญหญิงสาวตัวเล็กผอมแห้งวัยยี่สิบสี่ใบหน้าจิ้มลิ้มปากนิดจมูกหน่อยคิ้วบางได้รูปตาคมเหมือนลูกแมวผิวขาวอมชมพูผมหยักศกสีน้ำตาลยาวถึงกลางหลังเธอเป็นเพื่อนกับเปมิกาตั้งแต่เข้ามหาลัยหญิงสาวมีชะตาชีวิตที่ค่อนข้างเหมือนกับเปมิกาจึงเข้าอกเข้าใจกันและสนิทกันมากทำงานหาเงินเรียนแฟชั่นด้วยกันจบมาก็ช่วยกันออกแบบเสื้อผ้าขายและติดตามเป็นคนช่วยเหลือเปมิกาทุกครั้งที่เพื่อนเธอต้องมาเดินแบบหรือถ่ายแบบให้โมเดลลิ่งที่จ้างแต่ช่วงหลังมานี้ไม่ค่อยติดตามเพื่อนเธอเท่าไรเพราะต้องช่วยดูแลโลมาหลานสาวของเปมิกาอีกอย่างแบรนด์เสื้อผาที่พวกเธอทำก็ค่อนข้างขายได้เยอะกว่าแต่ก่อนส่วนมากจึงจะทำงานอยู่กับบ้านมากกว่า"ฉันขอคุยกับเธอหน่อยได้หรือเปล่า""คุณอรนิชา...เอ่อ...ได้ค่ะ"ขณะที่สองสาวนั่งเครียดกันอยู่จู่ๆก็มีอรนิชาไฮโซสาววัยสามสิบลูกสาวเจ้าของงานเดินแบบโชว์เครื่องเพชรวันนี้เข้ามาขอคุยกับเปมิกาทำเอานางแบบสาวตกใจพอสมควรไม่รู้ว่าเธอทำเพชรเม็ดไหนของเจ้าของงานหลุดไปหรือเปล่าถึงตามมาคุยกับเธอถึงตรงน
ช่วงเย็นของวันรัชนนท์หนุ่มหล่อร่างสูงบึกบึนหน้าคมผมยาวรวบมัดตึงวัยสามสิบห้าในชุดเสื้อลินินสีงาช้างกางเกงเลสีดำใส่รองเท้าแตะหูหนีบเดินดุ่มๆแบกถังน้ำมันมาหาภูมิไทที่ท่าเรือก่อนจะวางมันลงที่เรือประมงของตัวเอง“ทำไมวันนี้อยากจะใช้เรือพี่ล่ะ”รัชนนน์เอ่ยถามกับชายหนุ่มเจ้าของเกาะที่นั่งรอเขาอยู่ที่ในเรือ“ผมอยากนั่งเรือเล่นยืมคืนนึงนะครับพี่นนท์”“ตามสบายเลย”รัชนนท์รู้ดีว่าภูมิไทคงอยากหาอะไรทำแก้เบื่อเขาก็ไม่ติดอะไรที่ชายหนุ่มจะใช้เรือของเขาไปหาความสนุกเพราะภูมิไทก็ให้ที่พักอาศัยแก่เขาฟรีๆโดยที่ไม่ได้เรียกร้องอะไรแถมยังคอยดูแลอย่างดีอีกต่างหากเช้าตรู่วันต่อมาและแล้วเช้าของวันใหม่หลังจากที่สองสาววางแผนกันมาดิบดีแล้วทั้งสองก็มายืนอยู่ที่หน้าผาชันไม่ใกล้ไม่ไกลกับเกาะของภูมิไทมากนักสองสาวยืนรับลมทะเลกันมาพักใหญ่เพื่อรอดูเรือประมงว่าจะมีหันหัวแล่นเข้าเกาะเมื่อไหร่เพราะเมื่อมีเรือมาเปทิกาก็จะรีบกระโดดจากหน้าผาลงไปที่ทะเลทันทีตามแผนที่วางเอาไว้คิดว่ายังไงคนบนเรือก็ต้องลงมาช่วยเธอจังหวะนั้นเธอจะได้ออกอุบายเพื่อเข้าไปที่เกาะส่วนตัวของภูมิไทได้“เอาแบบนี้จริงเหรอดาว”ของขวัญที่ยืนอยู่ข้างๆเปมิกาต