ร่างบางหลับตานอนนิ่งขณะที่ชายหนุ่มกำลังไล่ซุกไซร้ลำคอระหงส์และประกบริมฝีปากหนาบดจูบอย่างไร้ความนุ่มนวลภูมิไทดูดดึงจนริมฝีปากบางจนแทบห้อเลือดก่อนจะส่งลิ้นร้ายตวัดดึงลิ้นเรียวของหญิงสาวเล่น
น้ำตาของเธอที่ถูกปาดจนแห้งไปคราแรกตอนนี้กลับพรั่งพรูออกมาอีกรอบเพราะรู้สึกได้ว่าชายหนุ่มไม่มีทีท่าจะนุ่มนวลเอาเสียเลยทั้งยังเสียใจที่ตอนนี้รู้แก่ใจว่าอีกฝ่ายน่าจะเกลียดเธอเอามากทั้งที่ตอนนี้เธอนั้นเริ่มรู้สึกดีกับเขามากๆไปแล้ว
ภูมิไทไม่เคยคิดปราณีหญิงสาวแม้นเสี้ยววินาทีตอนนี้เขาอยู่ในอารมณ์โกรธที่เธอกล้ามาหลอกลวงเขาอีกอย่างก็โมโหที่หญิงสาวนั้นทำทุกอย่างได้ก็เพื่อเงินไม่เว้นแม้แต่ขายศักดิ์ศรีของตัวเองคนที่เขาคิดว่าดีไม่ได้ดีอย่างที่คิดเสียแล้ว
ฟึ่บบ
เมื่อสำรวจบดจูบริมฝีปากบางจนพอใจแล้วมือหนาก็กระชากเสื้อตัวบางที่เปมิกาสวมใส่ขาดวิ่นเผยให้เห็นบราชิ้นเล็กสีครีมที่ปกปิดสองเต้างามชายหนุ่มไม่รีรอเขารีบสอดแขนประคองยกร่างบางขึ้นเล็กน้อยปลดตะขอสลัดเจ้าบราชิ้นเล็กทิ้งลงไปข้างเตียง
ทุกการกระทำของชายหนุ่มเปมิกาไม่เคยมองมันได้อย่างเต็มตาเธอพยายามหันหน้าหนีและหลับตาตลอดไม่อยากจดจำภาพต่างๆที่ชายหนุ่มได้กระทำกับตนแม้แต่วินาทีเดียว
ทั้งยังอายจนหน้าชาเพราะไม่เคยมีผู้ชายคนไหนได้ใกล้ชิดเห็นเนื้อหนังของเธอมากขนาดนี้มาก่อน
วันทั้งวันร่างบางถูกกระทำอย่างป่าเถื่อนเพราะชายหนุ่มทำเหมือนแค่เธอเป็นเครื่องมือระบายความใคร่เท่านั้น
ภูมิไทเองแม้นจะรู้ว่าตนเป็นคนแรกของหญิงสาวแต่นั่นก็ไม่ได้เพิ่มความสงสารในหัวใจให้เกิดขึ้นเพราะโทสะที่มีอยู่ตอนนี้มันครอบงำเขาจนทำให้เขาลืมความรู้สึกดีๆที่มีให้เปมิกาเมื่อก่อนหน้าจนหมดสิ้น
"เช็กเงินสด...เดินไหวเมื่อไรก็กลับไปซะแล้วไม่ต้องมาให้ผมเห็นหน้าอีก"
หลังจากเสร็จสิ้นกิจกรรมสวาทภูมิไทก็ไม่สนร่างบางที่นอนร้องให้เปลือยอยู่ใต้ผ้าห่มแม้แต่น้อยเขาเซ็นเช็กมูลค่าสองล้านให้หญิงสาวตามที่เธอเอ่ยขอวางไว้ที่เตียงก่อนจะใส่เสื้อผ้าเดินออกไปข้างนอกโดยที่ไม่หันกลับมาเหลียวแลคนที่นอนอยู่บนเตียงแม้แต่น้อย
"ฮื่อๆๆๆ...ทำไม..ต้องเป็นแบบนี้ด้วย..ฮือๆๆๆ"
หลังจากชายหนุ่มเดินหนีออกไปเปมิกาก็ปล่อยโฮจนตัวโยนมือน้อยกำเช็กเงินสดที่เขาวางเอาไว้ให้แน่นน้อยใจในโชคชะตาที่ชีวิตไม่เคยได้ดั่งใจต้องการ
อาทิตย์ต่อมา
หลังจากวันที่เปมิกาและภูมิไททะเลาะจนขาดกันตอนนี้ก็เป็นเวลาร่วมอาทิตย์แล้วที่หญิงสาวกลับมาใช้ชีวิตอยู่ที่กรุงเทพโลมาหลานสาวของเปมิกาก็มีกำหนดผ่าตัดภายในสองสามวันนี้โดยใช้เงินประมาณล้านกว่าบาทรวมค่าโรงพยาบาลค่ายาก็เกือบสองล้านกว่าๆ
เปมิกาปฏิเสธการทำงานกับอรนิชาเรียบร้อยและมีของขวัญเพียงแค่คนเดียวที่รู้ว่าทุกอย่างเกิดอะไรขึ้นบ้างจึงสงสารเปมิกาอยู่พอสมควร
ณ บ้านเช่าหลังเล็กๆชั้นเดียวชานเมืองกรุงเทพมหานครบ้านหลังนี้เป็นบ้านที่เปมิกาเช่าอยู่ตั้งแต่พึ่งเริ่มทำงานได้ปีแรกๆกับของขวัญสองคนและอยู่มาจนถึงทุกวันนี้ด้วยค่าเช่าบ้านค่อนข้างถูกพื้นที่รอบบ้านกว้างขวางและบรรยากาศดีพอสมควร
เปมิกายังคงนั่งเหม่ออยู่ในห้องนอนเพราะเธอยังคงเสียใจกับเหตุการณ์ที่ผ่านมามากพอสมควรมือเรียวยังคงถือมือถือที่ภูมิไทซื้อให้ทั้งบนหน้าตักยังเป็นเสื้อผ้าของเขาที่เธอหยิบติดกระเป๋ามาก่อนที่จะกลับตอนนี้เธอคือคนที่อกหักจริงๆไปเสียแล้ว
เกาะXX
"อย่าดื่มเยอะนักเลยลูกมีเรื่องอะไรก็คุยกับย่าระบายมันออกมาเสียบ้างจะได้ไม่มีอะไรอัดอั้นตันใจ"
ทิพย์เกสรเดินเข้ามาหาหลานชายเธอในห้องทำงานเป็นอาทิตย์แล้วที่ทิพย์เกสรปล่อยให้หลานชายเธอขจัดความขุ่นมัวในใจดูท่าจะขจัดไม่ได้เห็นทีว่าเธอต้องยื่นมือเข้าช่วย
ภูมิไทกอดย่าตนเอาไว้แน่นคิดอยู่พักใหญ่ว่าจะพูดดีหรือไม่แต่แล้วเขาก็ยอมพูดเรื่องที่ปวดหัวใจออกมา
"คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆนะครับคุณย่า...ดาวเธอเข้าหาผมเพราะผลประโยชน์เธอถูกอรนิชาจ้างมาให้หลอกผมให้ขายที่"
"หนูดาวมีเหตุจำเป็นหรือเปล่าลูกเราได้ถามหนูดาวหรือยัง"
ทิพย์เกสรไม่ใช่คนที่จะตัดสินคนโดยที่ฟังความข้างเดียวเธอรู้ว่าเปมิกาไม่ใช่คนเลวร้าย
"เธอต้องการแค่เงินเท่านั้น...เธอทำทุกอย่างได้ก็เพราะเงิน"
เสียงของภูมิไทสั่นเครือพอสมควรทิพย์เกสรจึงไม่ได้คิดจะพูดอะไรต่อได้แต่กอดปลอบหลานไว้เงียบๆ
สามเดือนต่อมา
วันเวลาพ้นผ่านไปนานร่วมสามเดือนตอนนี้ชีวิตของเปมิกายุ่งอยู่กับการดูแลหลานสาวและการรับงานเป็นนางแบบเรื่องอดีตที่ผ่านมาเธอไม่เคยลืมเพียงแค่ไม่ได้มีเวลามานั่งคิดรายละเอียดถึงมันเท่าไรและคิดว่าเธอจะลืมมันได้ในเร็ววัน
"โลมาหลับแล้วทำไมแกไม่ไปนอน"
ของขวัญนั่งแพ็คเสื้อผ้าที่ลูกค้าสั่งมาในเพจพักใหญ่เธอก็เห็นเปมิกาเดินออกมาจากห้องนอนของโลมาตรงมาหาเธอทั้งที่เวลานี้เพื่อนเธอควรจะพักผ่อนเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าเพื่อขึ้นรถไปทำงานที่หัวหิน
"อืม..ฉันมาช่วยแกก่อนไง"
"พรุ่งนี้แกก็ต้องไปเดินแบบแต่เช้าไปนอนเถอะทางนี้เดี๋ยวฉันจัดการเอง"
ของขวัญเห็นว่าเหลือออเดอร์เพียงสิบกว่าออเดอร์ก็แพ็คเสร็จเรียบร้อยจึงคิดว่าจัดการเองได้
"เดี๋ยวฉันช่วยพรุ่งนี้แกก็ต้องพาโลมาไปหาหมอแต่เช้าเหมือนกัน"
เปมิกาหรือจะปล่อยให้ของขวัญรับหน้าที่นี้อยู่คนเดียวเพราะร้านเสื้อผ้าที่เปิดด้วยกันก็หุ้นกันคนละครึ่งแถมพรุ่งนี้เพื่อนเธอยังต้องรับหน้าที่ดูแลโลมาพาไปหาหมอตามนัดอีก
"ก็ได้..เอ่อ..แกจะไปกี่วัน"
"สองวันเสร็จแล้วจะรีบกลับ...นี่เงินเอาไว้ใช้"
เปมิกาควักเงินหมื่นที่เตรียมใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงยื่นให้ของขวัญเงินส่วนนี้เป็นของเธอที่ได้จากการถ่ายแบบครั้งล่าสุดอยากให้ของขวัญได้เก็บเอาไว้เพราะของขวัญช่วยเหลือเธอทุกอย่างทั้งยังไม่เคยปริปากบ่นเลยสักครั้ง
"เฮ้ย..ให้มาทำไมตั้งเยอะเงินฉันก็มี"
ของขวัญไม่ได้อยากรับไว้เพราะปกติเงินที่ได้จากการขายของก็แบ่งกันพอกินพอใช้อยู่แล้วเธอไม่ได้เดือดร้อนทั้งบางเดือนค่ากินค่าอยู่ยังเป็นเงินของเปมิกาที่ขอออกคนเดียวอีกต่างหาก
"เอาไปเหอะน่าขอบใจที่แกช่วยเหลือฉันทุกอย่างถ้าไม่อยากได้ก็เก็บไว้ซื้อขนมให้โลมากินแล้วกัน"
"อืม...ฉันจะรับเอาไว้เหลือก็จะเก็บไว้ให้"
เปมิกายิ้มออกเมื่อของขวัญยอมรับเงินไปได้ไม่อย่างนั้นคงรู้สึกไม่สบายใจเท่าไรนัก
เช้ามืดวันต่อมา"น้าไปทำงานก่อนนะโลมาเสร็จแล้วจะรีบกลับอย่าดื้อกับน้าขวัญล่ะ"เช้าวันต่อมาเปมิกาเข้ามากอดหอมหลานสาวตัวน้อยเช้ามืดในห้องของโลมาก่อนที่จะเดินทางไปทำงาน"ค่ะน้าดาว""เดินทางดีๆล่ะ"ของขวัญยื่นกระเป๋าให้เปมิกาทั้งอวยพรให้เพื่อนเธอเดินทางปลอดภัยเพราะต้องนั่งรถตู้ไกลพอสมควร"อืมไปล่ะ"หญิงสาวในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ธรรมดาหิ้วกระเป๋าใบไม่ใหญ่มากนักเดินออกไปจากบ้านนั่งแท็กซี่ไปต่อรถตู้ที่หน้าบ้านของแน็ตตี้โมเดลลิ่งเจ้าประจำที่ชอบเรียกเธอไปทำงานให้กว่าเปมิกาและเหล่านางแบบนายแบบอีกหลายคนเดินทางมาถึงหัวหินก็นั่งกันจนเมื่อยก้นนายแบบนางแบบบางคนที่มีทุนทรัพย์มากหน่อยก็ขับรถกันมาเองส่วนเปมิกาเลือกที่จะนั่งรถฟรีเพราะรถเก๋งคันเดียวของเธอต้องเอาไว้ให้ของขวัญใช้เพื่อพาโลมาไปหาหมอและไปส่งของตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้วเมื่อทุกคนมาถึงก็มารับคีย์การ์ดบ้านพักของตัวเองในรีสอร์ทหรูระดับห้าดาวที่มีบ้านพักหลายหลังรายล้อมติดริมทะเล"พักหรูแบบนี้เลยเหรอคะ"เปมิกานั่งรถกอล์ฟที่พนักงานจากรีสอร์ทขับมาส่งพร้อมแน็ตตี้เพราะบ้านที่เธอพักกับบ้านแน็ตตี้อยู่ใกล้ๆกันเธออดถามแน็ตตี้ไม่ได้ว่าให้พวกเธอพักค
ตกเย็นตอนนี้ทางทีมงานถ่ายแบบและเหล่านางแบบก็มารวมตัวกันที่ชายหาดและเริ่มถ่ายกันอย่างรวดเร็วก่อนที่แสงสวยๆของพระอาทิตย์เวลาที่กำลังตกจะหมดไปกชกรเองก็ดูงานอยู่ตลอดไม่เคยละสายตาแม้แต่วินาทีเดียวเพราะอยากให้ทุกอย่างสมบูรณ์แบบดั่งใจเธอที่สุด“ภูมิมันจะมาถึงที่นี่เมื่อไรครับ”ธันวาเดินเข้ามาหาภรรยาตัวเล็กในขณะที่เธอกำลังยืนดูการถ่ายแบบแบรนด์เสื้อผ้าเพื่อที่จะถามหาภูมิไทเพราะเห็นภรรยาตัวเองบอกว่าเพื่อนเขาจะมาวันนี้แต่เขาก็ไม่ยักจะเห็นเสียที“น่าจะดึกๆนะคะพี่ธันเพราะพี่ภูมิบอกว่าพึ่งจะขับรถออกมา”“อืมแล้วนี่อีกนานหรือเปล่าครับกว่าจะถ่ายแบบเสร็จ”ธันวากอดไหล่มนของภรรยาตัวน้อยเอาไว้หลวมๆ“ของวันนี้อีกเซ็ทเดียวก็เรียบร้อยแล้วค่ะทำไมเหรอคะ”“พี่ก็จะได้สวีทกับภรรยาพี่บ้างน่ะสิ.”ชายหนุ่มทำสีหน้าออดอ้อนเพราะตั้งแต่กชกรเริ่มต้นทำแบรนด์เสื้อผ้าเขากับเธอก็มีเวลาสวีทกันน้อยเสียเหลือเกิน“เกรซมีงานนี่คะ..เอาไว้คอลเลคชั่นแรกเปิดตัวแล้วและมีดีไซน์เนอร์ใหม่เมื่อไรเราไปเที่ยวกันนะคะ”“ดีเลย..แล้วเมื่อไรจะมีดีไซน์เนอร์ใหม่ล่ะ”“ตอนนี้เกรซกำลังทาบทามอยู่ค่ะ”“เร็วๆล่ะพี่อยากปั๊มเบบี๋แย่แล้ว”“คนลามก”ธันวากระ
"เสือก"พลั้กกภูมิไทเข้าไปกระชากเปมิกาให้หลุดจากมือของธนากรก่อนจะผลักอีกฝ่ายจนล้มลงไปกองกับพื้น"มึงเป็นใคร"ปึก.. ตุ้บบธนากรลุกมาหมายจะวาดหมัดตอกใส่หน้าของภูมิไทแต่ชายหนุ่มหลบได้และชกธนาการจนล้มลงไปอีกครั้ง"โอ้ยย..""อะไรกันคะพี่ภูมิ"กชกรที่ได้ยินเสียงเอะอะใกล้ๆกับบ้านที่เธอพักจึงรีบวิ่งออกมาดูเธอออกมาคนเดียวเพราะตอนนี้ธันวาสามีเธอเมาหลับไปเสียแล้ว"ไอ้นี่เป็นใครเกรซ"ภูมิไทชี้หน้าธนากรด้วยอารมณ์ที่ไม่พอใจอย่างมากเขารู้ว่าที่รีสอร์ทในตอนนี้มีแต่พวกทีมงานถ่ายแบบทั้งนั้นไม่รู้ว่าน้องสาวเขาเลือกคนมาทำงานไม่คัดคนบ้างหรืออย่างไร"ตากล้องที่เกรซจ้างมาเองค่ะ""หาตากล้องใหม่...แล้วแกก็ไปซะถ้าไม่อยากหมดอนาคตกับงานของแก""....."ธนากรพึ่งจะรู้ว่านี่คือภูมิไทพี่ชายของกชกรเขาก็ไม่คิดจะต่อกลอนอะไรด้วยอีกเพราะเกรงว่าจะหมดอนาคตได้ง่ายๆเพราะรู้จักอิทธิพลของทักษาธาราดีจึงรีบลุกแล้ววิ่งกลับไปที่พักของตน"อะไรกันคะพี่ภูมิ...ไล่เค้าไปใครจะถ่ายงานให้เกรซล่ะคะ"กชกรไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ชายเธอจึงต้องโมโหช่างภาพที่เธอจ้างมาขนาดนี้ด้วย"พี่ถ่ายให้เอง...คนสันดานเสียรุ่มร่ามกับผู้หญิงไปทั่วแบบนั้นอย่าเอามาทำ
"หืม...พี่ว่าแค่นี้ก็ได้แล้ว""เกรซว่าถ่ายไว้เผื่อเลือกก็ดีนะคะ"กชกรยังให้เปลี่ยนเซ็ทนางแบบนายแบบไม่ได้เพราะเธออยากให้เปมิกามีรูปที่ขี่หลังกับลูคัสเพราะคิดว่าทั้งสองถ่ายออกมาน่าจะน่ารักไม่น้อย"คุณเกรซคะ.. โอเคหรือเปล่าคะ"ยังไม่ทันที่กชกรจะสั่งตอนนี้เปมิกาก็ขึ้นขี่หลังลูคัสเรียบร้อยทำเอาช่างภาพจำเป็นอย่างภูมิไทกำมือแน่นไม่รู้ว่าน้องสาวเขาจะให้สองคนนั้นเป็นคู่รักที่สมจริงไปถึงขั้นไหน"น่ารักมากค่ะน้องดาว.. พี่ภูมิถ่ายเลยค่ะ""อืม...เรียบร้อย"ภูมิไทลั่นชัตเตอร์ครั้งเดียวอย่างไม่ใส่ใจรูปที่ออกมาอีกเช่นเคยภาวนาให้รูปที่เขาถ่ายมันใช้ไม่ได้จะได้ไม่มีรูปเนื้อแนบเนื้อของเปมิกาและลูคัสออกสื่อ"ได้รูปแล้วเหรอคะ"กชกรมองหน้าพี่ชายเธอด้วยสีหน้าสงสัยเพราะยังถ่ายไม่ถึงสามวิรูปที่ได้จะออกมาดีจริงหรือ"ใช่..จะเปลี่ยนอะไรอีกหรือเปล่า"ภูมิไทพยักหน้า"โอเคค่ะ.. พอก็พอ"“เดี๋ยวพี่ขอพักสักเดี๋ยวนะเกรซ”“ค่ะ”เมื่อน้องสาวยอมที่จะพอกับการถ่ายภาพสองคนนี้ภูมิไทก็ละจากหลังกล้องเดินไปสงบอารมณ์ไกลๆไม่ชอบตัวเองที่ต้องรู้สึกไม่ชอบใจที่เห็นเปมิกาอยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่นเอาเสียเลย“เป็นอะไรของเค้านะ..พี่ฉันเป็นไบโพล
วันเวลาล่วงเลยมาเป็นอาทิตย์วันนี้เป็นวันที่ของขวัญและเปมิกาถึงเวลาที่จะต้องเซ็นสัญญาร่วมงานกับกชกรเสียทีสามสาวนั่งคุยกันอยู่ในห้องรับรองโฮมของออฟฟิศกชกรที่นี่เป็นบ้านหลังใหญ่ของภูมิไทที่ให้กชกรใช้เป็นออฟฟิศและสตูดิโอในการทำงานของแบรนด์เสื้อผ้า“ออฟฟิศน่ารักดีนะคะ”ของขวัญเอ่ยชมออฟฟิศของกชกรเพราะตั้งแต่เข้ามาเธอรู้สึกไม่เหมือนที่นี่เป็นที่ทำงานเท่าไรเพราะแต่ละคนที่นั่งทำงานก็ชิวกันมากเหมือนมาเที่ยวบ้านเพื่อนอย่างไงอย่างงั้น“พี่อยากให้ที่ทำงานเป็นเหมือนบ้านไม่ต้องยึดคำว่าเจ้านายลูกน้องอยากให้เป็นแค่เราทุกคนช่วยกันสร้างองค์กรของเราให้เติบโตอย่างมีคุณภาพน่ะ..แล้วสัญญาอ่านกันครบหรือยัง”“เรียบร้อยค่ะวันนี้เตรียมตัวมาเซ็นโดยเฉพาะค่ะ”“ดีเลยนี่จะ..เซ็นทุกหน้าเลยนะ”กชกรยื่นเอกสารปึกหนาพอสมควรให้กับสองสาวหลังจากที่เสร็จธุระเรื่องสัญญาแล้วกชกรก็พาสองสาวเรียนรู้ระบบการทำงานของที่นี่และมอบหมายหน้าที่ให้ทั้งสองโดยการเริ่มออกแบบเสื้อผ้าคอลเลคชั่นต่อไปของแบรนด์ทันที“สวัสดีครับทุกคน”“คุณลูคัส”ระหว่างที่สามสาวกำลังยืนคุยเรื่องงานกันเพลินๆนายแบบลูกครึ่งร่างสูงก็เดินดุ่มๆเข้ามาทักทายเปมิกาที่เห็นลู
ตอนนี้เป็นเวลาร่วมเดือนหว่าแล้วที่เปมิกาและของขวัญได้ทำงานที่บรัทของกชกรพวกเธอสนุกกับการทำงานที่ออฟฟิศแห่งนี้มากตอนนี้คอลเลคชั่นหน้าหนาวที่กชกรต้องการสองสาวก็ออกแบบกันเสร็จเรียบร้อยแล้วขั้นตอนต่อไปก็เป็นการขึ้นตัวอย่างและเริ่มผลิตกับโรงงานเปมิกามีความสุขกับการทำงานดีเพราะตลอดเวลาที่เธอทำงานที่นี่ก็ไม่ได้เจอหน้าของภูมิไทเลยสักครั้งเธอแอบหวังว่าอยากให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปเพราะหากเธอจะต้องมาทำงานใกล้ชิดภูมิไทคงไม่ค่อยมีสมาธิแน่ในส่วนของของขวัญกับลูคัสก็ดูจะสนิทสนมกันมากขึ้นทุกวันสุดสัปดาห์ลูคัสจะไปกินข้าวเย็นกับสาวๆที่บ้านประจำแถมเขายังเข้ากันได้ดีกับโลมาอีกด้วยเปมิกาก็เป็นแม่สื่อแม่ชักดีที่หนึ่งหากเห็นลูคัสมีวันว่างวันไหนเป็นต้องนัดให้มาเจอกันเพื่อเปิดโอกาสให้ลูคัสและของขวัญได้พูดคุยสานสัมพันธ์กันให้สนิทสนมมากขึ้น"วันเสาร์นี้คุณลูคัสว่างหรือเปล่าคะ"เปมิกาเดินเข้ามาหาลูคัสขณะที่เขากำลังเข้ามาดื่มกาแฟในช่วงบ่ายครัว"ครับผมว่างทั้งเสาร์อาทิตย์เลย""ดีจังเลยค่ะฉันกับขวัญว่าจะพาโลมาไปทะเลคุณลูคัสไปด้วยกันนะคะพวกเราอยากมีรูปสวยๆที่ทะเลเก็บเอาไว้""ยินดีเลยครับ"ลูคัสไม่ปฏิเสธหญิงสาวเพราะเห
"เค้ามาที่นี่เหรอ""อืม...""ก็ช่างเค้าสิเค้าก็ไม่ได้มายุ่งกับเราซะหน่อย"เปมิกาตกใจเล็กน้อยแต่พยายามทำทีท่าไม่ใส่ใจเพราะถึงภูมิไทอยู่ที่นี่เขาก็ไม่ได้มายุ่งอะไรกับเธออยู่แล้วRrrrRrrrrrขณะที่สองสาวกำลังคุยกันด้วยสีหน้าค่อนข้างซีเรียสเสียงโทรศัพท์ที่โต๊ะทำงานก็ดังขึ้นเป็นของขวัญที่รีบเอื้อมมือยกหูรับ"ขวัญพูดค่ะ.. ค่ะ... ได้ค่ะคุณเกรซ""ดาวคุณเกรซให้ไปคุยที่ห้องยอกว่าจะคุยเรื่องโรงงานผ้า""ฉันคนเดียวเหรอ""อืม"เปมิการับเดินออกไปหากชกรในห้องทันทีหวังในมจว่าขอให้ภูมิไทไม่อยู่ในระหว่างที่เธอคุยงานแต่เมื่อมาถึงยังไม่ทันได้เปิดประตูดวงตากลมก็เห็นอยู่แล้วว่าในห้องทำงานของกชกรมีภูมิไทนั่งหัวโด่อยู่ด้วยสาวเจ้าจึงเริ่มมีความอึดอัดขึ้นมาทันที"น้องดาวมาพอดีพี่ภูมิมีเรื่องจะคุยกับเราหน่อยน่ะเดี๋ยวพี่ขอตัวก่อนนะ""เอ่อ.. ค่ะ.."หลังจากเปิดประตูเข้าห้องทำงานของกชกรมาได้เปมิกายังไม่ทันที่จะได้กล่าวอะไรกชกรก็พูดสวนออกมาทั้งเดินสวนเธอออกจากห้องไปทิ้งให้เธออยู่กับภูมิไทในห้องนี้สองต่อสองเสียอย่างนั้น"พรุ่งนี้คุณต้องไปเชียงใหม่ไปดูโรงงานผ้ากับผม"ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนล้วงมือทั้งสองเข้ากระเป๋าเอ่ยปากถึง
รถตู้คันหรูสีดำวิ่งออกจากตัวเมืองกรุงเทพมหานครมาได้สองสามชั่วโมงแล้วแต่ดูท่ามันจะยังไม่ไปถึงไหนเพราะภูมิไทเหยียบคันเร่งอย่างกับรถที่น้ำมันจะหมดเปมิกาเองก็นั่งหน้ามุ่ยขยับไปมาพักใหญ่จนต้องตัดสินใจพูดกับคนที่กำลังขับรถเป็นเต่าคลานว่าหากเขายังเหยียบคันเร่งแค่นี้เมื่อไรจะถึงที่หมาย"ขับให้เร็วกว่านี้ได้หรือเปล่าคะแบบนี้เมื่อไรจะถึง""มาขับเองดีหรือเปล่าล่ะให้นั่งเฉยๆยังจะบ่น"ภูมิไทตอบหญิงสาวอย่างลอยหน้าลอยตาเขานึกว่าเธอจะไม่ยอมพูดกับเขาตลอดทางเสียอีกนับว่าหญิงสาวใจเย็นพอสมควรที่ทนให้เขาแกล้งมาได้ถึงสองสามชั่วโมง"จอดค่ะ""อะไร""ฉันจะขับเองคุณจะได้นั่งสบายๆไงล่ะคะคุณเจ้านายใหญ่""อืม..."ภูมิไทค่อยๆลงไปจอดที่ไหล่ทางหากเปมิกาประสงค์จะขับเขาก็ไม่ขัดร่างบางเดินลงจากรถดุ่มๆสวนกับภูมิไทเพื่อนสลับที่นั่งเปมิกาเข้ามาในรถพร้อมกับภูมิไทขณะที่ชายหนุ่มกำลังหยิบขวดน้ำขึ้นดื่มบรื๊นนน....เอี๊ยดดดสาวเจ้ามองกระจกแล้วตอนนี้ถนนโล่งเธอจึงขอเอาคืนชายหนุ่มโดยการเหยียบคันเร่งแรงๆแล้วเบรกกะทันหันทำเอาคนตัวโตถึงกับสำลักน้ำแทบหัวทิ่มคอนโซลดีที่มีเบลคาดเอาไว้อยู่แล้ว"อึก..อืม..ทำอะไรของคุณ"ตอนนี้เสื้อยืดสีขา