ตอนที่16 ตอกย้ำชัด

วันเวลาล่วงเลยมาเป็นอาทิตย์วันนี้เป็นวันที่ของขวัญและเปมิกาถึงเวลาที่จะต้องเซ็นสัญญาร่วมงานกับกชกรเสียทีสามสาวนั่งคุยกันอยู่ในห้องรับรองโฮมของออฟฟิศกชกรที่นี่เป็นบ้านหลังใหญ่ของภูมิไทที่ให้กชกรใช้เป็นออฟฟิศและสตูดิโอในการทำงานของแบรนด์เสื้อผ้า

“ออฟฟิศน่ารักดีนะคะ”

ของขวัญเอ่ยชมออฟฟิศของกชกรเพราะตั้งแต่เข้ามาเธอรู้สึกไม่เหมือนที่นี่เป็นที่ทำงานเท่าไรเพราะแต่ละคนที่นั่งทำงานก็ชิวกันมากเหมือนมาเที่ยวบ้านเพื่อนอย่างไงอย่างงั้น

“พี่อยากให้ที่ทำงานเป็นเหมือนบ้านไม่ต้องยึดคำว่าเจ้านายลูกน้องอยากให้เป็นแค่เราทุกคนช่วยกันสร้างองค์กรของเราให้เติบโตอย่างมีคุณภาพน่ะ..แล้วสัญญาอ่านกันครบหรือยัง”

“เรียบร้อยค่ะวันนี้เตรียมตัวมาเซ็นโดยเฉพาะค่ะ”

“ดีเลยนี่จะ..เซ็นทุกหน้าเลยนะ”

กชกรยื่นเอกสารปึกหนาพอสมควรให้กับสองสาวหลังจากที่เสร็จธุระเรื่องสัญญาแล้วกชกรก็พาสองสาวเรียนรู้ระบบการทำงานของที่นี่และมอบหมายหน้าที่ให้ทั้งสองโดยการเริ่มออกแบบเสื้อผ้าคอลเลคชั่นต่อไปของแบรนด์ทันที

“สวัสดีครับทุกคน”

“คุณลูคัส”

ระหว่างที่สามสาวกำลังยืนคุยเรื่องงานกันเพลินๆนายแบบลูกครึ่งร่างสูงก็เดินดุ่มๆเข้ามาทักทายเปมิกาที่เห็นลูคัสเธอก็รีบยิ้มต้อนรับอีกฝ่ายแต่ก็แอบสงสัยว่าเขามาทำอะไรที่นี่ทั้งที่ไม่ได้มีการถ่ายงานอะไร

“อ้าวมาพอดีเลย..สองสาวนี่เป็นตากล้องประจำออฟฟิศคนใหม่ของพี่ค่ะ”

“คุณลูคัสรับงานเป็นช่างภาพด้วยเหรอคะ”

“พี่ก็พึ่งรู้ว่าลูคัสรับงานช่างภาพจากพี่แน็ตตี้นี่แหละพี่เลยทาบทามมาให้เป็นตากล้องประจำซะเลยกลัวว่าจะหาช่างกล้องแล้วเจอคนไม่ดีอีก...ลูคัสนี่น้องขวัญเพื่อนน้องดาวเป็นดีไซน์เนอร์ที่พี่ทาบทามให้มาทำงานด้วยอีกคน”

กชกรเห็นความผิดพลาดจากการจ้างตากล้องถ่ายงานแล้วเธอคิดว่าควรจะหาคนที่ไว้ใจได้ทำงานนี้ประจำจะดีกว่าจึงเป็นลูคัสที่เธอเลือกชวนเขามาทำงานด้วยตามคำแนะนำของแน็ตตี้

“ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณขวัญ”

“เช่นกันค่ะ”

ของขวัญยิ้มทักทายชายหนุ่มลูกครึ่งตาน้ำข้าวน้อยครั้งนักที่จะได้เห็นคนหล่อเหลาเช่นนี้เธอจึงเขินจนต้องหลบสายตาอีกฝ่ายเปมิกาเห็นท่าทางของเพื่อนสาวก็รู้ได้ในทันทีว่าของขวัญกำลังรู้สึกประหม่าลูคัสเป็นผู้ชายคนแรกเลยก็ว่าได้ที่ทำให้ของขวัญรู้สึกเขินได้แบบนี้

หลังจากที่ทำความรู้จักกันเรียบร้อยแล้วทุกคนก็อยู่ประชุมงานกันพักใหญ่กว่าจะได้กลับก็เข้าช่วงบ่ายวันนี้ของขวัญต้องขับรถกลับคนเดียวไปก่อนเพื่อที่จะไปรับโลมากลับจากโรงเรียนส่วนเปมิกาก็เดินทางไปหาแน็ตตี้ที่โมเดลลิ่งพร้อมลูคัสเพราะต้องไปรับเช็กกับแน็ตตี้ด้วยกัน

“ฉันไม่ได้มานั่งร้านไอติมนานแล้วเท่าที่จำได้ครั้งล่าสุดก็น่าจะเป็นช่วงที่เรียนจบใหม่ๆ”

เปมิกาเสร็จธุระกับแน็ตตี้แล้วเธอกับลูคัสก็มานั่งกันที่ร้านไอศครีมชื่อดังของห้างสรรพสินค้าในตัวเมืองหากลูคัสไม่ได้เอ่ยปากว่าอยากจะกินไอศครีมเธอคงไม่ได้มานั่งที่นี่แน่ด้วยติดนิสัยเป็นคนไม่ค่อยชอบนั่งแวะกินเที่ยวที่ไหนหลังจากต้องทำงานหาเงินอย่างหนัก

“เหรอครับผมเองก็เหมือนกันน้อยครั้งมากที่ผมจะมานั่งร้านแบบนี้เสียดายนะครับที่คุณขวัญไม่ได้มาด้วยจะได้ทำความรู้จักกันให้มากขึ้นก่อนจะทำงานร่วมกัน”

ที่ลูคัสชวนเปมิกามานั่งที่ร้านนี้ก็เพื่อสร้างสัมพันธ์ให้สนิทมากขึ้นการทำงานต่อไปจะได้ราบรื่นแอบเสียดายที่ของขวัญต้องมีธุระที่ต้องกลับไปทำก่อนไม่อย่างนั้นคงได้มาด้วยกัน

“วันหลังไปกินข้าวเย็นที่บ้านฉันสิคะจะได้ทำความรู้จักกับยัยขวัญให้มากขึ้น”

เปมิกาอมยิ้มอ่อนนึกในใจว่าลูคัสคงมีความสนใจในตัวเพื่อนของเธออยู่บ้างไม่เช่นนั้นคงไม่พูดถึงจึงถือโอกาสนี้ชวนชายหนุ่มไปหาเธอที่บ้านบ้างคิดว่าอาจจะถึงเวลาที่เพื่อนเธอจะมีความรักบ้างแล้วก็เป็นได้

“นั่นลูคัสกับปลาดาวนี่”

สองหนุ่มไฮโซธันวาและภูมิไทที่พึ่งทำธุระในชอปเสื้อผ้าแบรนด์ดังเสร็จพลันสายตาของธันวาก็ดันเหลือบไปเห็นคนรู้จักอย่างเปมิกาและลูคัสจึงกะว่าจะเข้าไปทักทายทั้งสอง

ภูมิไทเกิดอารมณ์เสียกะทันหันเมื่อเห็นเปมิกากับนายแบบหน้าหล่อนั่นเขาต้องรีบรั้งธันวาเอาไว้จนตัวโยนเมื่อเห็นเพื่อนของเขากำลังจะไปขัดขวางเวลาของลูคัสและเปมิกาคิดว่าบางทีสองคนนั้นอาจจะอยากสวีทหวานกันสองต่อสองก็เป็นได้

 “เดี๋ยวแกจะไปไหนธัน”

“ก็ไปทักทายสองคนนั้นไง”

“เค้าอาจจะอยากสวีทกันแค่สองคนก็ได้อย่าไปยุ่งเลย”

“อ่อ..ลืมไปสองคนนั้นก็ดูเหมาะสมกันดีนะคนนึงเป็นนายแบบคนนึงก็นางแบบแถมต่อไปยังทำงานใกล้ชิดกันอีก”

ธันวาฟังเสียงค้านของภูมิไทเขาก็เริ่มคิดได้ว่าไม่ควรไปยุ่งกับสองคนนั้นตอนนี้

“หมายความว่าไง”

ภูมิไทเริ่มขมวดคิ้วสงสัยอยากจะรู้รายละเอียดถึงสิ่งที่ธันว่าพึ่งจะกล่าวออกมา

“เมียฉันไม่ได้บอกแกหรือไงว่าให้ลูคัสมาเป็นช่างภาพประจำของแบรนด์แก”

“เปล่านี่...ต้องคุยกับยัยเกรซหน่อยแล้วรับใครเข้าทำงานไม่ปรึกษากันบ้างเลย”

ชายหนุ่มเท้าเอวถอนหายใจพรืดใหญ่

“อย่ามาดุเมียฉันนะโว้ย...เกรซแค่เห็นแกมีงานอื่นอีกเยอะเรื่องพนักงานเกรซเลยจะจัดการเอง”

ธันวารีบแก้ตัวแทนกชกรไม่อยากให้ภูมิไทไปต่อว่าอะไรภรรยาของเขาให้คิดมาก

“แตะต้องไม่ได้เลยนะ..”

“ฉันไม่อยากให้เมียฉันเครียดกำลังจะเตรียมตัวมีเบบี๋ด้วย”

“โถ..เตรียมตัวๆ...ฉันเห็นแกเตรียมตัวมาตั้งนานแล้วถ้าน้ำยาดีป่านนี้ยัยเกรซท้องไปแล้ว”

ว่าจบก็เดินหนีเพื่อนตนดุ่มๆหมายจะออกไปลานจอดรถด้วยไม่อยากจะยืนจุดนี้นานเท่าไร

“เมียฉันมัวแต่ยุ่งกับงานต่างหากเล่าถึงไม่ค่อยมีเวลาให้กัน...ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้เลย”

ธันวาขมวดคิ้วขึ้นผูกโบว์เรื่องอื่นเขายอมให้เพื่อนต่อว่าได้ไม่มีปัญหาแต่เรื่องคำว่าไม่มีน้ำยาเขาค่อนข้างเคืองใจด้วยมีปมอยู่แล้วว่าแต่งงานกับภรรยามาหลายเดือนแต่กชกรก็ยังไม่ท้องเสียที

22.00 น.

ภูมิไทออกมานอนเล่นริมสระน้ำในบ้านหลังใหญ่สุดหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยาปกติแล้วดาวบนท้องฟ้าจะเป็นที่สนใจแก่สายตาของชายหนุ่มแต่คืนนี้ไม่เป็นเช่นนั้นเขายกมือถือเครื่องที่เปมิกาทำหน้าจอแตกขึ้นมาเลื่อนดูภาพในเครื่อง

นิ้วโป้งหนาเลื่อนดูภาพของเปมิกาที่ถ่ายในตอนที่นั่งดูพระอาทิตย์ตกด้วยกันเขาเลื่อนภาพกลับไปกลับมาหลายหนพยายามให้ตัวเองไม่รู้สึกอะไรกับคนในภาพแต่ยิ่งมองภาพความทรงจำกลับยิ่งตอกย้ำชัดเจนจนต้องรีบวางมือถือลง