ตอนที่24 นอนกับคนอื่น

เย็นของวันนี้กับข้าวทุกอย่างล้วนเป็นฝีมือของเดือนฉายเพราะเธอเอ่ยปากจะดูแลงานบ้านกับโลมาทั้งหมดให้สองสาวได้มีเวลาทำงานของตนเองไป

"โลมาดีใจที่สุดเลยค่ะที่แม่กลับมาอยู่กับโลมาแล้วแม่อยู่กับโลมาตลอดไปเลยนะคะ"

"จะ..แม่จะอยู่กับหนูทุกวันเลย"

"เย่"

เปมิกาและของขวัญยิ้มจนแก้มปริเพราะโลมาน้อยดูจะร่าเริงพูดเจื้อยแจ้วมากคำเมื่อได้อยู่กับแม่

หลายวันต่อมาวันนี้เป็นวันศุกร์สุดสัปดาห์ลูคัสรีบมานัดแนะเปมิกาว่าเขาต้องการจัดเซอร์ไพรซ์ของของขวัญหมั้นแม้นเวลาที่รู้จักกันมันจะไม่นานเท่าไรแต่เขาก็มั่นใจว่าของขวัญเป็นผู้หญิงที่ทำให้เขามีความสุขที่สุดเวลาที่ได้ใกล้ชิดกันจึงอยากจะหมั้นจับจองหญิงสาวเอาไว้ก่อนหากอนาคตมีทุนทรัพย์มากกว่านี้ก็อยากจะแต่งงานใช้ชีวิตครอบครัวกับของขวัญอีกด้วย

"เย็นนี้นะครับคุณดาว"

"ให้ดาวไปที่คอนโดคุณใช่หรือเปล่าคะ"

"ครับ"

"โอเคค่ะเลิกงานแล้วดาวจะรีบไปนะคะ"

เป็นอีกครั้งที่เหมือนเป็นเรื่องบังเอิญที่ภูมิไทได้มาเห็นลูคัสและเปมิกาหัวร่อต่อกระซิกกันในห้องทำงานผ่านหน้าห้องกระจกเขาไม่รู้ว่าเรื่องที่สองคนนั้นคุยกันมันเรื่องอะไรแต่ดูท่าทั้งสองจะคุยกันเพลินจนไม่เห็นว่าเขายืนดูทั้งสองอยู่

"นี่เหรอที่บอกผมว่าไม่มีแฟน"

ร่างสูงในชุดสูทราคาแพงสีดำเดินดุ่มๆหน้าบึ้งตึงออกไปด้านนอกไม่อยากจะเห็นสองหนุ่มสาวนั่งจีบกันให้เสียอารมณ์เท่าไร

14.00​ น.

ระหว่างที่เปมิกากำลังนั่งออกแบบเสื้อผ้าเงียบๆจู่ๆภูมิไทก็เดินเข้าห้องมายืนกอดอกจ้องหน้าเธอไม่พูดไม่จาเปมิกาจึงต้องเอ่ยทักอีกฝ่ายก่อนว่ามีธุระอะไรจึงเข้ามาในห้องทำงานของเธอและเอาแต่จ้องอยู่แบบนี้

"คุณภูมิมีอะไรหรือเปล่าคะ"

ร่างสูงล้วงกล่องบางอย่างออกจากกระเป๋ายื่นใส่มือหญิงสาวที่กำลังอยู่ในอาการงงงวยกับพฤติกรรมของอีกฝ่าย

"ผมเอาไอ้นี่มาให้เผื่อว่าวันไหนคุณไปนอนกับผู้ชายคนอื่นจะได้ไม่เอาโรคร้ายๆมาติดผมไง"

เปมิกามองกล่องถุงยางอนามัยในมือก็เริ่มลมออกหูไม่รู้ว่าวันนี้เขากินยาผิดหรือไปอารมณ์เสียมาจากไหนกันแน่ถึงได้มาพ่นวาจาดูถูกหาเรื่องให้เธอเจ็บใจเล่นแบบนี้แล้วคนอย่างเธอหรือจะอดใจได้ที่ไม่ประชดอีกฝ่ายกลับ

"ฉันเป็นคนขายตัว...รู้ตัวเองดีอยู่แล้วค่ะว่าจะต้องป้องกันตัวเองยังไงถึงจะนอนกับผู้ชายเป็นร้อยฉันก็ไม่มีทางเอาโรคไปติดคุณแน่นอนค่ะคุณ..ผีทะเล"

เปมิกาเปล่งวาจาเน้นถ้อยเน้นคำให้คนที่ยืนหน้าตึงได้ฟังให้เข้าใจเขาจะได้ไม่ต้องกังวลกลัวว่าเธอจะพาโรคร้ายๆไปติดเขา

"อ่อ...แล้วถ้าคุณไปซื้อบริการกับใครก็ควรจะป้องกันด้วยนะคะเดี๋ยวจะพาโรคร้ายมาติดฉันเหมือนกัน"

เมื่อเห็นอีกฝ่ายมีสีหน้าไม่พอใจเปมิกาก็รีบเอ่ยเสริมเพิ่มคำพูดประชดให้ภูมิไทได้รู้สึกจุกอกอย่างที่เธอถูกเขากระทำบ้างคราวหน้าคราวหลังจะพูดจาดูถูกใครจะได้รู้ซึ้งถึงใจเขาใจเราว่าจะรู้สึกอย่างไร

สิ้นเสียงหญิงสาวได้ภูมิไทก็เดินหันหลังหนีร่างบางออกไปเขาหรือจะไปซื้อบริการคนอื่นที่จ่ายให้เธอครั้งล่าสุดก็เพราะเธอมาเสนอเองต่างหากไม่ใช่พวกชอบซื้อไปเรื่อยเสียหน่อย

"เป็นบ้าอะไรของเค้าอีกอยู่ๆก็มาหาเรื่องกันเฉยเลย"

ร่างสูงออกไปได้เปมิกาก็นั่งกอดอกไม่มีอารมณ์จะสร้างสรรค์ชิ้นงานต่อด้วยทำงานอย่างอารมณ์ดีอยู่คราแรกก็ถูกคนประสาทกินมาหาเรื่องเอาเสียได้

ทางด้านภูมิไทที่เดินกลับเข้ามาห้องทำงานตัวเองได้ก็นั่งไม่ติดยืนเดินไปเดินมาบ่นพึมพำด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์

"นอนกับผู้ชายเป็นร้อย...งั้นเหรอ"

"พี่ภูมิว่าอะไรนะคะ"

กชกรที่เปิดประตูเข้ามาพอดีก็รีบถามถึงคำพูดที่พี่ชายตนบ่นเมื่อครู่เพราะเธอฟังไม่ค่อยถนัดเท่าไร

"อ่อ...คือ..อากาศร้อนน่ะ"

"แอร์ห้องนี้​ 18​ องศาร้อนเหรอคะ"

ดวงตากลมมองตวัดขึ้นไปยังอุณหภูมิที่ปรากฏอยู่บนเครื่องแอร์เธอว่าแอร์ห้องทำงานของเธอกับภูมิไทเย็นจนแทบจะเรียกว่าหนาวยังได้แต่พี่ชายเธอกลับบ่นร้อนครั้นจะปรับให้ต่ำกว่านี้ก็คงจะไม่ได้ด้วย

"อืมร้อนพี่ขอตัวก่อนนะ"

ว่าจบก็หนีหน้าน้องตนออกข้างนอกทั้งที่พึ่งจะเข้ามา

"ถ้าห้องนี้ร้อนฉันต้องทำที่นี่ให้เป็นตู้เย็นล่ะมั้งเนี่ยพี่ฉันถึงจะพอใจ"

กชกรยกมือเกาหัวแกรกๆใบหน้าหวานขมวดคิ้วงงงวยกับอาการพี่ชายหากจะให้ห้องนี้เย็นตามใจภูมิไทได้เธอคงต้องทำห้องนี้ให้กลายเป็นตู้แช่แข็งอย่างเดียวแล้ว

ตกเย็นถึงเวลาเลิกงานภูมิไทเห็นกชกรรีบเก็บกระเป๋าเตรียมตัวกลับก็ต้องรีบถามว่าน้องเธอมีธุระที่ไหนด้วยปกติแล้วเห็นกว่าจะกลับจากออฟฟิศก็เลยเวลาเลิกงานเป็นชั่วโมงสองชั่วโมง

"จะรีบไปไหนเกรซ"

"รีบไปช่วยลูคัสเซอร์ไพรซ์แฟนน่ะค่ะ"

"เอ่อ...แล้วใครเป็นแฟนลูคัส"

เมื่อได้ทีถามถึงเรื่องแฟนสาวของงลูคัสภูมิไทก็ไม่พลาดที่จะถามเพราะหากคำตอบคือลูคัสเป็นแฟนกับเปมิกาเขาจะได้มีข้อแย้งหญิงสาวกลับว่าเรื่องที่เธอบอกว่าไม่มีแฟนเป็นเรื่องไม่จริง

"ก็น้องขวัญไงคะพี่ภูมิ...นี่ลูคัสทุ่มทุนในการเอาใจน้องขวัญมากเลยให้น้องดาวพาไปเลือกแหวนที่ร้านคุณแม่เกรซเลยนะคะ"

"อ่อ...งั้นเหรอ"

ภูมิไทนึกขบขันตัวเองในใจก่อนจะยิ้มออกมาอย่างโล่งอกที่แท้ทุกอย่างที่เขารู้เห็นเป็นเรื่องที่เข้าใจผิดทั้งหมด

"ค่ะเกรซขอตัวก่อนนะคะ"

"อืม.."

กชกรออกจากออฟฟิศไปได้ภูมิไทก็นั่งยิ้มอย่างคนบ้าเรื่องอึดอัดภายในใจหายไปจนหมดรู้สึกผิดอยู่บ้างที่ไปหาเรื่องเปมิกาเพราะความเข้าใจผิด

หลังเลิกงานพักใหญ่ของขวัญได้รับสายจากลูคัสว่าเขาไม่สบายกินอะไรไม่ได้เลยอยากให้หญิงสาวมาหาที่คอนโดเพื่อพาไปโรงพยาบาลเธอจึงรีบมาที่นี่ทั้งที่เกือบจะกลับถึงบ้านแล้ว

ติ๊งง

เมื่อมาถึงหน้าห้องลูคัสได้ของขวัญก็กดออดหน้าประตูพอเห็นชายหนุ่มเปิดประตูมารับเธอได้ก็รีบยกมือเรียวอังที่หน้าผากของอีกฝ่ายเพื่อวัดอุณหภูมิดูว่าเขามีไข้หรือไม่ด้วยสีหน้าที่ทีที่ค่อนข้างเป็นห่วง