ตอนที่27 ความจริง

"เอ่อ...เธอปวดท้องผมเลยให้เธอนอนพักอยู่ข้างบน"

ภูมิไทไม่รู้ว่าเปมิกาได้บอกกับที่บ้านเธอเรื่องที่มาอยู่ที่นี่ในวันเสาร์หรือไม่แต่เขาก็ไม่ได้อยากโกหก

"ที่ฉันมาที่นี่ก็เพราะ...ฉันจะมาขอร้องให้คุณหยุดใช้น้องฉันเป็นเครื่องบำเรอความสุขจะได้หรือเปล่าคะ...เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะฉันเงินทุกบาททุกสตางค์ฉันจะทำงานใช้หนี้คุณเอง"

"เพราะคุณ...ช่วยอธิบายให้ผมเข้าใจได้หรือเปล่าครับ"

ดวงตาคมเริ่มมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความสงสัยภูมิไทเริ่มอยากจะฟังรายละเอียดให้มันมากกว่านี้เพราะเขานั้นไม่เข้าใจในสิ่งที่หญิงสาวพูดเท่าไรนัก

"ฉันมันเลวเองที่ทิ้งลูกที่ป่วยให้ยัยดาวดูแลแล้วก็หนีหายไปจนยัยดาวต้องไปรับงานจากคุณอรนิชาเพื่อที่จะเอาเงินมาผ่าตัดโลมาลูกฉันให้เร็วที่สุด...จนเป็นเหตุทำให้ยัยดาวต้องไปหลอกลวงคุณแล้วเรื่องเงินสามล้านที่ยัยดาวต้องวิ่งโล่มาขายตัวให้คุณเพื่อแลกกับเงินก็เพราะฉันที่ติดหนี้พนันจนเกือบถูกขายที่ชายแดนดีที่ยัยดาวไปช่วยเอาไว้..."

เดือนฉายพูดไปปาดน้ำตาไปเธอไม่อายที่จะดูแย่ในสายตาคนอื่นแต่เธออายมากกว่าที่รู้ว่าน้องตัวเองเดือดร้อนเพราะตัวเองอย่างไรแล้วไม่คิดจะยื่นมือช่วยทำอะไรให้ดีขึ้นเลย

"ดาว"

ภูมินิ่งไปครู่หนึ่งตอนนี้เขาเข้าใจทุกอย่างแล้วที่แท้เปมิกาก็ไม่ใช่คนเห็นแก่เงินอย่างที่เขาตราหน้าว่า

"ฉันพึ่งรู้ความจริงจากปากยัยขวัญวันนี้เองฉันรู้สึกผิดกับน้องฉันมากไม่อยากให้ใครมาดูถูกศักดิ์ศรีของยัยดาวได้อีก"

"ผมเข้าใจทุกอย่างแล้ว...เงินนั่นคุณไม่จำเป็นต้องใช้คืนแล้วเรื่องดาวผมรับปากว่าผมจะไม่ย่ำยีดูถูกศักดิ์ศรีของเธออีก"

"คุณพูดจริงเหรอคะ"

"ครับ...คนอย่างผมพูดแล้วไม่คืนคำ"

"ขอบคุณนะคะ.. ขอบคุณมากๆ"

เดือนฉายรู้เช่นนี้ก็ใจชื้นจำใส่หัวเอาไว้เลยว่าต่อไปนี้เธอจะไม่ยอมทำเรื่องเดือดร้อนให้เปมิกาอีก

หลังจากที่เดือนฉายกลับไปได้ภูมิไทก็เอาแต่นั่งยิ้มแก้มแทบปริเมื่อทิฐิในหัวใจหมดไปความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้เปมิกามันก็กลับมาเหมือนเดิมเห็นจะมากกว่าเดิมเสียด้วย

ตกดึกวันนี้ภูมิไทชวนเปมิกาดูหนังด้วยกันที่ห้องนั่งเล่นแต่ดูท่าเขาจะไม่ยอมมองหน้าจอแม้แต่น้อยเอาแต่มองหน้าหญิงสาวอยู่ได้ไม่วางตาจนเธอเริ่มรู้สึกอึดอัดพอสมควร

"อืม..คุณภูมิเอาแต่จ้องฉันอยู่นั่นแหละหน้าฉันมีอะไรติดเหรอคะ"

"ผมอยากมองคุณนานๆผู้หญิงอะไรน่ารักได้ขนาดนี้"

มือหนารวบหัวไหล่มนดึงให้เธอมาซบหัวทุยที่อกของเขา

"คือ...ฉันเริ่มจะกินไม่ลงแล้วนะคะ"

คำพูดคำจาและการกระทำที่ดูอ่อนโยนของภูมิไททำเอาเปมิกาที่กำลังหยิบชิ้นส้มจะเข้าปากเธอกลับต้องวางมันลงที่จานเพราะรู้สึกว่าภูมิไทมีอารมณ์แปรปรวนจนน่ากลัวบางครั้งก็ดูจะร้ายกับเธอจิกกัดเป็นว่าเล่นมาตอนนี้ทำมาเป็นปากหวานทำตัวผีเข้าผีออกเสียได้

"ดาว.."

"อะไรคะ"

"ผมรู้ทุกอย่างแล้วว่าสิ่งที่คุณทำลงไปทั้งหมดเพราะอะไร...ขอโทษที่เคยมองคุณผิดไป..ขอโทษที่ชอบทำอารมณ์ร้ายใส่คุณ"

ว่าจบก็ก้มลงจูบกระหม่อมคนในอ้อมกอดเบาๆ

"ฉันไม่เข้าใจที่คุณพูดค่ะ"

เปมิกาขมวดคิ้วเงยหน้ามองชายหนุ่มที่กำลังเพ้อเจ้อเรื่องที่เธอไม่ค่อยเข้าใจ

"เรื่องที่เกาะคุณทำไปเพราะต้องการเงินมารักษาหลานสาวอย่างเร่งด่วนส่วนเงินสามล้านคุณก็เอาไปช่วยชีวิตพี่สาวคุณออกมาจากบ่อน"

"ยัยขวัญบอกคุณเหรอคะ"

เปมิกานั่งตัวตรงผึงคิดว่าเรื่องนี้มีคนเดียวเท่านั้นที่จะพูดได้ก็คงจะเป็นของขวัญแต่เพื่อนเธอมาคุยกับภูมิไทเพื่ออะไรและคุยตั้งแต่เมื่อไร

"พี่สาวคุณต่างหากเธอมาหาผมที่นี่ตอนที่คุณหลับ"

"พี่เดือน"

คำตอบของชายหนุ่มนั่นยิ่งทำให้เปมิกามีสีหน้าแปลกใจยิ่งขึ้นไปอีกป่านนี้ไม่รู้ว่าพี่สาวเธอจะโกรธเธอหรือเปล่าที่ทำตัวแบบนี้เพื่อแลกกับเงิน

"เธอมาขอร้องผมให้ผมเลิกทำเหมือนคุณเป็นคนขายตัวผมรับปากเธอไปแล้วว่าต่อไปนี้จะไม่ดูถูกศักดิ์ศรีของคุณอีก...ผมขอถามอะไรคุณอย่างได้หรือเปล่า"

"อะไรเหรอคะ"

"ตอนที่อยู่บนเกาะความรู้สึกที่คุณมีให้ผมจริงๆแล้วมันคืออะไร"

ภูมิไทอยากจะฟังความรู้สึกของเปมิกาให้แน่ชัดว่าทุกการกระทำทุกคำพูดที่เธอทำที่เกาะล้วนแล้วออกมาจากใจจริงหรือเสแสร้งเขาจะได้สานสัมพันธ์ต่อกับเธอได้ถูกว่าควรจะเป็นแค่คนรู้จักกันหรือเขาสามารถคบหากับเธอแบบคนรัก

เปมิกาก้มหน้างุดเมื่อสิ้นคำถามเธอยื่นมือไปจับมือของภูมิไทเอาไว้หลวมๆก่อนจะเงยหน้ามองตาอีกฝ่ายพูดทุกอย่างจากหัวใจจริงๆ

"คือ...ตอนนั้น..ฉันยอมรับว่าตั้งใจไปหลอกให้เจ้าของเกาะขายที่ดินเพราะต้องการเงิน...แต่พอเจอนายทะเลคนนั้นและได้รู้ว่าเค้าคือเจ้าของเกาะฉันก็เริ่มรู้สึกผิดเพราะเค้าช่างแสนดีกับฉันเหลือเกินดีจนฉันอยากจะให้นายทะเลคนนั้นเป็นแค่ชาวประมงธรรมดาที่ฉันไม่ต้องไปหลอกเค้าและเป็นคนรักของเค้าโดยที่ไม่ต้องรู้สึกผิด"

"รักนายทะเลคนนั้นใช่หรือเปล่า"

“อืม”

ภูมิไทเปลี่ยนเป็นบีบมือของเปมิกาเอาไว้แน่นขณะที่เปมิกาพยักหน้าตอบรับสีหน้าของเขาตอนนี้ดูระรื่นยิ้มร่าเป็นนายทะเลคนเดิมที่เปมิกาเคยรู้จักเมื่อตอนไปที่เกาะวันแรกตอนนี้เขารู้แล้วว่าต่อไปควรจะสานสัมพันธ์ในสถานะไหนกับหญิงสาว

"กลับมาเป็นคนรักของนายทะเลคนเดิมนะครับ"

"ค่ะ"

ภูมิไทรวบกอดเปมิกาเอาไว้แน่นและแล้วความรักของเขาก็ไม่ใช่เป็นความรักที่ผิดหวังอีกต่อไปแล้ว

วันเวลาพ้นผ่านนานร่วมเดือนตอนนี้ดูอะไรๆจะลงตัวไปเสียทุกอย่างภูมิไทกับเปมิกาเป็นคู่รักที่หวานชื่นแซงหน้าคู่ของลูคัสและของขวัญเดือนฉายเองก็ไมได้ไปยุ่งอะไรกับความสุขของน้องหากภูมิไทรักเปมิกาและอยากจะคบกันเธอก็ไม่ว่าขอแค่ภูมิไทรักน้องสาวของเธอจริงๆไม่ดูถูกดูแคลนน้องสาวเธอเป็นพอ

วันนี้เป็นวันหยุดเรือยอร์ชลำใหญ่แล่นออกจากฝั่งเพื่อตรงไปที่เกาะโดยมีภูมิไทเป็นคนขับบนเรือมีเปมิกากชกรและธันวาร่วมเดินทางมาด้วยเพื่อมาช่วยกันเซอร์ไพรซ์ทิพย์เกสรในวันเกิด

เปมิกาถือโอกาสนี้มากราบขอโทษทิพย์เกสรด้วยตัวเองที่ครั้งก่อนมาที่นี่ด้วยความไม่จริงใจนักกชกรก็อยากมาเยี่ยมทิพย์เกสรและอีกคนที่เธออยากจะมาเยี่ยมก็คือรัชนนท์พี่ชายของเธอที่อยู่เกาะของภูมิไทนานหลายเดือนแล้วเพราะอกหักไม่ยอมกลับไปทำงานทำการ