ตอนที่12 ไม่อยากนึกถึงเรื่องเก่า

เช้ามืดวันต่อมา

"น้าไปทำงานก่อนนะโลมาเสร็จแล้วจะรีบกลับอย่าดื้อกับน้าขวัญล่ะ"

เช้าวันต่อมาเปมิกาเข้ามากอดหอมหลานสาวตัวน้อยเช้ามืดในห้องของโลมาก่อนที่จะเดินทางไปทำงาน

"ค่ะน้าดาว"

"เดินทางดีๆล่ะ"

ของขวัญยื่นกระเป๋าให้เปมิกาทั้งอวยพรให้เพื่อนเธอเดินทางปลอดภัยเพราะต้องนั่งรถตู้ไกลพอสมควร

"อืมไปล่ะ"

หญิงสาวในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ธรรมดาหิ้วกระเป๋าใบไม่ใหญ่มากนักเดินออกไปจากบ้านนั่งแท็กซี่ไปต่อรถตู้ที่หน้าบ้านของแน็ตตี้โมเดลลิ่งเจ้าประจำที่ชอบเรียกเธอไปทำงานให้

กว่าเปมิกาและเหล่านางแบบนายแบบอีกหลายคนเดินทางมาถึงหัวหินก็นั่งกันจนเมื่อยก้นนายแบบนางแบบบางคนที่มีทุนทรัพย์มากหน่อยก็ขับรถกันมาเองส่วนเปมิกาเลือกที่จะนั่งรถฟรีเพราะรถเก๋งคันเดียวของเธอต้องเอาไว้ให้ของขวัญใช้เพื่อพาโลมาไปหาหมอและไปส่งของ

ตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้วเมื่อทุกคนมาถึงก็มารับคีย์การ์ดบ้านพักของตัวเองในรีสอร์ทหรูระดับห้าดาวที่มีบ้านพักหลายหลังรายล้อมติดริมทะเล

"พักหรูแบบนี้เลยเหรอคะ"

เปมิกานั่งรถกอล์ฟที่พนักงานจากรีสอร์ทขับมาส่งพร้อมแน็ตตี้เพราะบ้านที่เธอพักกับบ้านแน็ตตี้อยู่ใกล้ๆกันเธออดถามแน็ตตี้ไม่ได้ว่าให้พวกเธอพักคนละหลังฟรีจริงๆใช่หรือเปล่าเพราะพึ่งจะเห็นเจ้าของแบรนด์รายแรกที่ใจป้ำปิดรีสอร์ทที่หรูขนาดนี้ให้นายแบบนางแบบและทีมงานคนละหลัง

"ใช่..เจ้าของงานตั้งใจจะให้ทีมงานพักให้สบายงานทุกคนจะได้มีกำลังใจทำงานให้ออกมาดี...พวกชุดทีมงานเตรียมไว้ให้แล้วอยู่ในตู้มีป้ายบอกว่าชุดไหนใส่ก่อนใส่หลัง..ตอนเช้าไม่เกินเจ็ดโมงต้องรีบออกไปแต่งหน้าทำผมกันนะจ้ะคืนนี้อย่านอนดึกล่ะ"

แน็ตตี้พยักหน้ายืนยันว่าพักฟรีจริงๆเพราะกชกรภรรยาของธันวาไฮโซเจ้าของบริษัทนำเข้ารถยนต์ต้องการสร้างแบรนด์เสื้อผ้าเป็นของตัวเองและการถ่ายแบบครั้งนี้ก็จะเป็นการเปิดตัวคอลเล็คชั่นแรกของแบรนด์จึงอยากจะทำให้ดีที่สุด

"ค่ะ"

เมื่อคุยกันจบทั้งสองก็ต้องแยกย้ายกันไปเก็บของพักผ่อนกันสักครู่หลังจากนั่งรถกันมาเหนื่อยๆก่อนจะเริ่มถ่ายแบบกันตอนแดดร่มลมตกในช่วงเย็น

“อืม..แอบวาบหวิวเหมือนกันนะเนี่ย...แต่ก็น่ารักดี”

เมื่อเข้าห้องเก็บของเรียบร้อยแล้วเปมิกาก็รีบดูเสื้อผ้าที่เธอต้องถ่ายแบบในตู้นี้มีประมาณสิบกว่าชุดส่วนมากจะเป็นผ้าลินินที่เหมาะแก่การใส่เดินทะเลและผ้าพิมพ์ลายของแบรนด์ที่มีสีสันพอสมควร

แม้นจะเป็นเสื้อผ้าแนวที่วัยรุ่นใส่แต่บางชุดก็แอบวาบหวิวบ้างเพราะเป็นเกาะอกชิ้นเล็กที่ใส่แล้วน่าจะเห็นเนินอกเยอะพอสมควรแต่ก็มีเสื้อคลุมบางๆกับกางเกงเอวสูงขาสั้นเธอพอจะใส่มันได้ไม่ได้เรื่องมากอะไร

ชุดส่วนมากจะเป็นชุดเกาะอกกระโปรงยาวพริ้วและสายเดี่ยวมินิเดรสมากกว่าซึ่งชุดพวกนี้เธอก็ไม่ได้มีปัญหาในการใส่แม้แต่นิดเดียว

ก๊อกๆๆ

“เริ่มถ่ายแล้วเหรอคะพี่แน็ต”

เปมิกาแปลกใจพอสมควรที่เกิดประตูมาเจอแน็ตตี้เพราะพึ่งจะเข้ามาพักในบ้านไม่ถึงครึ่งชั่วโมง

“เปล่าจะมีคนอยากจะคุยกับดาว”

“สวัสดีค่ะน้องดาว”

กชกรไฮโซสาววัยยี่สิบเก้าภรรยาป้ายแดงของธันวาเจ้าของแบรนด์ที่จ้างให้พวกเธอมาถ่ายงานในวันนี้หญิงสาวร่างเล็กใบหน้าหวานยิ้มทักทายเปมิกาอย่างเป็นมิตร

“คุณเกรซสวัสดีค่ะ”

เปมิการีบยกมือไหว้กชกรด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างมีความสงสัยภายในใจว่ากชกรมีเรื่องอะไรจะคุยกับเธอ

หลังจากทักทายกันได้ทั้งสามก็มานั่งคุยกันในบ้าที่เปมิกาพัก

ที่กชกรอยากจะคุยกับเปมิกาก็เพราะเกิดจากแน็ตตี้รู้ว่ากชกรกำลังหาดีไซน์เนอร์เพิ่มและเห็นว่าเปมิกาก็มีความสามารถด้านนี้จึงแนะนำให้กชกรมาคุยส่วนตัวกับเปมิกาลองดูว่าวิสัยทัสน์ไปด้วยกันได้หรือไม่

“พี่ชอบการออกแบบของน้องดาวมากเลย...เป็นไปได้หรือเปล่าว่าเราจะร่วมมือกันทำให้แบรนด์ทั้งสองแบรนด์โตขึ้นเรื่องเงินทุนน้องดาวไม่ต้องห่วงพี่มีคนสนับสนุนใหญ่อยู่แล้วขอแค่ให้น้องดาวมาช่วยพี่ออกแบบให้กับแบรนด์ก็พอ

“ดาวสนใจมากเลยนะคะคุณเกรซเพราะมันเป็นความฝันของดาวเลยที่อยากจะเห็นแบรนด์โตกว่านี้แต่แบรนด์ที่ดาวทำดาวทำกับเพื่อนสองคนค่ะผลงานที่ได้ไม่ใช่แค่ความคิดดาวคนเดียว”

“ยิ่งดีเลยพี่กำลังต้องการดีไซน์เนอร์สองคนพอดีถ้าน้องดาวและเพื่อนน้องดาวตกลงพี่ก็พร้อมที่จะเซ็นสัญญาทันที”

“ดาวขอให้คำตอบพรุ่งนี้นะคะเพราะต้องปรึกษาเพื่อนดาวก่อนค่ะ”

“แล้วพี่จะรอนะคะ”

“ค่ะ”

กชกรเห็นท่าทางเปมิกาจะยินดีกับข้อเสนอของเธอก็ดีใจเอาไว้ก่อนแล้วเกินแปดสิบเปอร์เซ็นตอนนี้ก็แค่รอจากเพื่อนของเปมิกาเท่านั้น

“เค้นให้เพื่อนยอมตกลงไห้ได้นะดาว”

“ค่ะพี่แน็ต

หลังจากกชกรเดินหันหลังออกนอกประตูไปแล้วแน็ตตี้ก็รีบกระซิบกับเปมิกาก่อนจะออกไปเพราะเธออยากให้เปมิกาได้ร่วมงานกับกชกรจริงๆ

บริษัทXXX

ภูมิไทกลับมาทำงานในบริษัทได้ร่วมสองเดือนแล้วตอนนี้เขาก็มีโปรเจคใหม่ที่ทำร่วมกับน้องสาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องทางฝั่งแม่ของเขาทำแบรนด์เสื้อผ้าด้วยกันเพราะอยากจะลองทำงานใหม่ๆบ้างนอกจากบริหารโรงแรมและกิจการของเครือทักษาธารา

“ต้องฝากงานทางนี้กับคุณเขตยาวแล้วล่ะครับ”

ภูมิไทเซ็นเอกสารเรียบร้อยก็ยื่นให้กับเขตแดนเลขาหนุ่มโสดวัยสามสิบห้าที่ทำงานแทนเขาได้ทุกอย่างโดยไม่ต้องห่วงอะไร

“ปกติก็เป็นเช่นนี้ประจำอยู่แล้วนี่ครับ...แต่ไม่เป็นไรครับเพราะผมรอโบนัสก้อนงามให้สมกับการทำงานแทนนายเป็นปีๆ”

เขตแดนอมยิ้มอ่อนเอ่ยหยอกเย้ากับประธานหนุ่มเขารู้ตัวตั้งแต่เจ้านายตนออกมาจากเกาะแล้วร่วมหุ้นกับกชกรแล้วว่ายังไงงานที่เขาเคยดูแลแทนภูมิไทมาเป็นครึ่งค่อนปีก็ต้องดูแลต่อเพราะภูมิไทคงจะต้องยุ่งอยู่กับโปรเจคใหม่นี้แน่นอน

“ผมจัดเอาไว้ให้ก้อนงามอยู่แล้วครับ”

เรื่องโบนัสภูมิไทเตรียมเอาไว้ให้เขตแดนก้อนงามอยู่แล้วเล่นบริหารงานจนแทบจะเป็นเข้าของบริษัทแทนเขาเสียขนาดนี้

ภูมิไทจัดการธุระที่บริษัทเสร็จเขาก็เตรียมตัวเดินทางมาที่โรงแรมของย่าเขาที่หัวหินเพื่อมาดูการทำงานช่วยกับกชกรหากไม่ใช่เพราะเห็นว่ากชกรตั้งใจทำงานครั้งนี้มากเขาก็คงไม่ยื่นมือร่วมหุ้นด้วยแน่นอนอีกอย่างที่อยากจะหาอะไรใหม่ๆทำก็เพาะอยากหาอะไรแปลกใหม่ใส่หัวเป็นประสปการณ์รวมทั้งไม่อยากนึกถึงเรื่องเก่าๆที่เคยปวดหัวใจอีกด้วย

กชกรเป็นลูกสาวของพิมพ์ทองน้าสาวของภูมิไทแถมตอนนี้กชกรก็ได้แต่งงานกับธันวาเพื่อนของเขาการทำแบรนด์ด้วยกันครั้งนี้เขาเห็นกชกรรบเร้าสามีเธอมานานแล้วจนได้ทำและคนแรกที่กชกรอยากจะชวนร่วมลงทุนด้วยก็คือเขาเพราะความน่าเชื่อถือของทักษาธาราในตัวภูมิไทจะทำให้แบรนด์ของเธอน่าเชื่อถือไปด้วย