หนุ่มนักกีฬา(2)

 ตั้งแต่มาถึงมหาวิทยาลับ ซัมเมอร์ยังไม่เจอผู้ชายที่ถูกใจเธอเลยเพิ่งจะเจอก็วันนี้ อย่างน้อยมันก็ทำให้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยน่าอยู่ขึ้นเยอะเลย

          อาหารเย็นวันนี้ ลูกพีชกินจนเกลี้ยงจาน เพราะเมื่อกลางวันเธอมัวแต่เขิน จนอิ่มอกอิ่มใจ กินต่อไม่ไหว พอถึงมื้อเย็นท้องว่างจนกินหมดจานแบบไม่เหลือสักเม็ด

“ไปหิวมาจากไหนกัน เกือบกินจานเข้าไปด้วยเลย”

เพื่อนที่นั่งกินข้างๆแซว เพราะคนกินข้าวตัวนิดเดียวแต่กินจนหมดจาน

          “อิ่มแล้ว เรา...ก็ไปออกกำลังกายกัน” สาวสวยในชุดออกกำลังยืนขึ้นอย่างมีความสุข

          “เพิ่งกินข้าวอิ่ม ไปออกกำลังกายเดี๋ยวก็จุกกันพอดี” ลูกพีชร้องห้าม

          “นี่แม่คุณ ใครว่าเราจะไปออกกำลังกายกันจริงๆล่ะ เราจะแค่กำลังจะไปนั่งพักเพราะวิ่งมาจนเหนื่อย แล้วก็ไปนั่งพักตรงสนามบาสแค่นั้นเอง” แผนการที่แสนจะอ่อยเต็มที่

          “นั้นไง คนที่ใส่เสื้อสีแดง” ซัมเมอร์ชี้เป้าหมายให้เพื่อนสาวดู

          “ขาวดี แต่ยังเห็นหน้าไม่ชัดเลย”

          “ไปๆ เข้าไปนั่งข้างในเลย เขานั่งกันเยอะแยะ”

ซัมเมอร์จูงมือคนตัวเล็กร่างบางให้เดินตามแบบที่ไม่รอฟังคำตอบเลย ว่าเธอจะอยากเข้าไปด้วยไหม

          “ฮึ้ย... หันมาทางนี้ด้วย หล่อไหมๆ” ถึงแม้น้ำเสียงจะกรี๊ดกร๊าด แต่ด้วยความแสดงเป็น ซัมเมอร์ยังสงวนท่าทางเหมือนไม่มีอะไรตื่นเต้น

          “เขามองเพื่อนเขา หรืออาจจะเป็นแฟนเขาก็ได้มั้ง” ลูกพีชขัดคอ

          “ขัดตลอด พูดอะไรขัดตลอด ในสนามนี้จะมีใครหน้ามองกว่าเราไม่มีแล้ว จริงไหม ไหนๆชี้คนไหนสวยกว่าเรา” คนมั่นใจในตัวเองกอดอกอย่างภูมิใจ

          ก็สมแล้วที่ซัมเมอร์จะมั่นใจว่าเธอน่ามองที่สุดในนี้ เพราะลูกพีชะลองมองรอบๆ ก็ไม่เห็นมีใครจะหน้าตาดีไปกว่าเพื่อนของเธอ ที่ทั้งสวย หุ่นดี แถมผิวขาวขนาดนี้

          “เดี๋ยวเรามานะ”

          คนโดนชวนมาเป็นเพื่อน ยังไม่ยังจะอ้าปากถามว่าจะไปไหน เธอก็เห็นเพื่อนสาวไปยืนกดตู้ซื้อน้ำ แล้วเดินลงไปที่ข้างสนาม ยื่นขวดน้ำให้ ชายหนุ่มต้นเหตุที่ทำให้เธอต้องมานั่งอยู่ที่นี่

          “ซัมเมอร์ ทำไมทำอะไรไม่ปรึกษาเลย ไปซื้อให้เขาทำไม รู้จักกันเหรอก็เปล่า”

คนบ่นรู้สึกตกใจกับสิ่งที่เพื่อนทำ มันดูจู่โจมจนเกินงาม

          “แล้วถ้าไม่ทำแบบนี้เอาแต่นั่งดู จะมีวันได้รู้จักพี่เขาไหมล่ะ แม่กุลสตรีไทย”

          “จ้าแม่กระดังงาลนไฟ”

          สองเพื่อนใหม่ที่สนิทกันอย่างรวดเร็ว มองหน้ากันแล้วหัวเราะ ในความช่างเจรจาของตัวเอง ตั้งแต่ลูกพีชมารู้จักกับซัมเมอร์เธอรู้สึกว่าเธอเป็นคนกล้าพูดมากขึ้น อาจจะเป็นเพราะซึมซับมาจากเพื่อนใหม่อย่างไม่รู้ตัว

          “ขอบคุณมากนะครับ สำหรับน้ำ”

ความตั้งใจของซัมเมอร์เป็นผลสำเร็จ รุ่นพี่เดินถือขวดน้ำมาขอบคุณถึงที่

          “พี่ชื่อโอมนะครับ แล้วน้องทั้งสองคนชื่ออะไร”

 คนถามนั่งลงข้างๆหญิงสาวเจ้าของขวดน้ำ

          “ชื่อซัมเมอร์ค่ะ ส่วนเพื่อนชื่อลูกพีช พวกเรามาวิ่งออกกำลังกายกัน เห็นพี่ ๆ เล่นบาสอยู่ก็เลยมาแวะดู เห็นพี่โอมวิ่งตลอดเลย ซัมเมอร์ก็เลยกลัวพี่จะหิวน้ำ”

         ลูกพีชค่อยๆ พาตัวเองกระเทิบออกมาเพราะอยากให้คนทั้งคู่ คุยกันแบบส่วนตัว และเธอเองก็ไม่ค่อยชอบกับการที่ซัมเมอร์ไปทำท่าเหมือนจีบผู้ชายก่อน แต่ลูกพีชก็ไม่ได้คิดว่าซัมเมอร์ไม่ดี แค่คิดว่าเพื่อนของเธอทั้งสวยและดูดีขนาดนี้ อยู่เฉยๆก็มีแต่คนมาจีบแล้ว