นอกใจ

บทที่5

นอกใจ

          การที่ซัมเมอร์ไปเฝ้ากวินซ้อมทุกวัน ทำให้เธอตกเป็นเป้าสายตาของโค้ชที่ชื่อณัฐ นอกจากเขาจะเป็นโค้ชแล้ว เขายังเป็นอาจารย์พิเศษของมหาวิทยาลัยอีกด้วย เขาเป็นชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง ที่มีความฮอทฮิตไม่น้อยไปกว่า นักบาสในทีมเลย

          “เห็นมานั่งรอเจ้ากวินหลายวันแล้ว โค้ชยังไม่รู้จักเลยชื่ออะไรกันบ้าง”

          วันนี้ลูกพีชไปที่สนามเป็นเพื่อนซัมเมอร์ โค้ชจึงถามชื่อของคนทั้งคู่ ทั้งที่สายตาดูแล้ว คงอยากรู้แค่ชื่อของซัมเมอร์คนเดียว

         สาวสวยช่างเจรจาทำหน้าที่ รายงานชื่อของตัวเธอและลูกพีช แววตาที่คนทั้งคู่มองกัน มันทำให้ลูกพีชที่สนิทกับซัมเมอร์มานาน พอเดาได้ ว่าเพื่อนของเธอกำลังคิดอะไรกับสายตาของโค้ชที่แสนจะดูเจ้าชู้ขนาดนั้น

          “โค้ชทั้งหล่อและเก่งแบบนี้ ถึงได้พาลูกทีมหล่อและเก่งไปด้วยทุกคน” ซัมเมอร์ป้อนคำหวาน

          “ยังหล่อสู้กวินไม่ได้ ไม่อย่างนั้นคงได้มีโอกาสมีสาวสวยหน้าตาดีมาเฝ้าทุกวันอย่างเจ้ากวิน”

          “โค้ชก็พูดเกินไปค่ะ” คนโดนชมทำท่าอายแบบยั่วยวน

         

หลังจากวันนั้น ลูกพีชก็ไม่ได้ไปที่สนามบาสอีก เพราะเธอมีรายงานที่ต้องทำหลายเรื่อง อีกทั้งตอนนี้            เธอมีงานคู่ที่ต้องทำกับฌอน ซึ่งเป็นเพื่อนที่เรียนสาขาเดียวกัน และเขาก็นัดเธอทำช่วงเย็นทุกวัน

ฌอนเป็นผู้ชายที่ชอบชายด้วยกัน เขามีรูปร่างหน้าตาดี บุคลิกภาพภายนอกดูเป็นผู้ชายที่ดูดีคนหนึ่งเลย มีแต่เพื่อนที่สนิทเท่านั้นถึงจะดูรู้ว่าเขาเป็นชายรักชาย

ตอนแรกใครๆในสาขาก็เข้าใจว่าฌอนจีบลูกพีช มีก็แต่ตัวสาวน้อยเองที่รู้ว่าเพื่อนชายของเธอ ไม่ได้มีผู้หญิงอย่างเธอเป็นเป้าหมายแน่นอน

“ลูกพีช ซัมเมอร์ล่ะ”

 เสียงคุ้นเคยดังมาจากด้านหลังของหญิงสาวที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่คนเดียว เพราะฌอนลงไปทำเรื่องยืมหนังสือที่ต้องใช้ทำรายงานด้านล่าง

“เอ้า!..พี่กวิน วันนี้ไม่ซ้อมบาสเหรอคะ” หญิงสาวแปลกใจ เพราะไม่เคยเจอชายหนุ่มรุ่นพี่ที่อื่น นอกจากที่คณะและสนามบาส

“ซ้อม แต่วันนี้โค้ชไม่ได้มา เลยพากันเลิกไว” ชายหนุ่มอธิบายด้วยสีหน้าไม่ดี

“ซัมเมอร์อยู่ไหน”

คนถามมองหน้าหญิงสาวตรงหน้าอย่างคาดคั้นเอาคำตอบ

“คือ... พีชไม่เข้าใจค่ะ คือพีชยังไม่ได้กลับหอเลย ทำรายงานอยู่ที่นี่ตั้งแต่บ่าย ไม่รู้เลยค่ะว่าซัมเมอร์ไปไหน ก็ปกติก็เห็นพี่กวินกับซัมเมอร์ก็อยู่ด้วยกันทุกเย็นนี่คะ ”

ลูกพีชพูดตามที่เธอรับรู้ นานมากแล้วที่เธอไม่ได้กินข้าวเย็นกับซัมเมอร์ เพราะตัวเธอเองก็ติดทำรายงานหลายเล่ม บางวันทำจนถึงดึกเพราะเธอมีฌอนคอยไปส่ง ก็ไม่ต้องกังวลว่าตอนกลับจะมืด กลับไปก็เจอซัมเมอร์อยู่ที่หอแล้ว มีเพียงแค่ไม่กี่ครั้งที่เธอกลับก่อนเพื่อนสาว

“ก็เกือบทุกวันนะ แต่ไม่ใช่ทุกวัน แต่วันนี้ซัมเมอร์ไลน์บอกพี่ว่าจะอยู่ที่หอ วันนี้จะไปกินข้าวกับลูกพีช เพราะไม่ได้กินข้าวด้วยกันหลายวันแล้ว” กวินอธิบาย

“อ๋อ..ซัมเมอร์คงคิดว่าพีชจะกลับเร็ว คงรออยู่ที่หอ เพราะพีชก็ไม่ได้บอกซัมเมอร์ค่ะว่าวันนี้จะทำรายงานกลับมืด พี่กวินอย่าคิดมากนะคะ”

ลูกพีชบอกให้กวินอย่าคิดมาก ทั้งที่ตัวเธอคิดไปไกลแล้ว ซัมเมอร์รู้อยู่แล้วว่าเธอกลับหอดึกทุกคืนช่วงนี้ แล้วถ้ารอเธอกินข้าวจริงๆ ป่านนี้คงโทรมาหาแล้ว แต่ถ้าพูดตามความจริง มีหวังคนทั้งคู่ต้องทะเลาะกันแน่ๆ

“พูดจริงใช่ไหม ช่วงนี้พี่ว่าซัมเมอร์เขาแปลกไป ไปหาพี่ที่สนามก็อยู่ไม่นานบ้าง หรือบางครั้งพอกินข้าวแล้วก็รีบกลับบอกมีรายงาน” กวินยังไม่สบายใจ

“พี่กวินคะ นี่มันใกล้จะสอบแล้วนะคะ ใครๆเขาก็มีรายงานเยอะกันทั้งนั้น ใครจะเหมือนพี่ปี3 ที่ช่วงนี้มีแต่วิชาปฏิบัติ ไม่ค่อยมีเล่มรายงานอย่างน้องๆล่ะคะ”             ลูกพีชพยายามพูดให้ชายหนุ่มสบายใจ

“แล้วเรามืดแล้วทำไมยังไม่กลับ”

 พอได้ฟังคำตอบที่พอช่วยให้สบายใจได้ รุ่นพี่ก็หันมาถามเรื่องของรุ่นน้องบ้าง

“พีชมากับเพื่อนค่ะ เดี๋ยวหอสมุดปิดเพื่อนเอา         รถมา เดี๋ยวก็ไปส่งที่หอค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นพี่กลับก่อนนะ”

ชายหนุ่มเดินหันหลังลงหอสมุดไป คนที่ถูกซักถามถอนหายใจด้วยความโล่งอก กลับไปเธอคงต้องมีเรื่องคุยกับซัมเมอร์แน่ๆ ทำไมถึงได้เอาชื่อเธอไปอ้างโดยไม่นัดกันก่อนเลย

“เมื่อกี้ใคร หล่อเชียว”

ฌอนเขามาตั้งนานแล้ว แต่ไม่อยากเข้ามาขัดคอก็เลยแอบอยู่ด้านนอก

“เขาเป็นรุ่นพี่ที่คณะเรานี่แหละ เขาเป็นแฟนกับเพื่อนเราที่อยู่หอด้วยกัน” ลูกพีชตอบตามความจริง

“ไอ้เราก็นึกว่า มาจีบพีชเสียอีก” คนแซวทำหน้าทะเล้น

“กลับกันเถอะ”

 หญิงสาวอยากลับหอใจจะขาด อยากกลับไปคาดคั้นเอาความจริงกับเพื่อนสาวของเธอ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

“เอ้า!...กลับมาแล้วเหรอลูกพีช”

“ไปไหนมาวันนี้ รู้ไหมพี่กวินไปหาเราถึงหอสมุด ไปถามว่าเธออยู่ไหน แล้วทำไมเอาชื่อเราไปอ้าง แล้วยังไม่บอกเราสักคำ ถ้าพี่เขาไม่เชื่อคำโกหกของเรา มีหวังเธอได้ทะเลาะกันแน่ๆ”

ลูกพีชไม่ตอบคำถาม แต่กลับร่ายยาวด้วยความอัดอั้น อยากจะพูดกับเพื่อน ซัมเมอร์ปกติมีอะไรจะเล่าให้เธอฟังตลอด ถึงแม้ทุกวันนี้ลูกพีชไม่ได้ไปกับซัมเมอร์                   ในทุกที่ แต่ซัมเมอร์ก็จะกลับมาคอยเล่าถึงความคืบหน้าความสัมพันธ์ของเธอกับรุ่นพี่ให้ลูกพีชได้ฟังตลอด

“เฮ้ย...แล้วเธอตอบเขาไปว่าไง”

 คราวนี้จากที่นั่งเขี่ยโทรศัพท์อย่างสบายใจก็ลุกนั่งอย่างตกใจ

“ก็บอกไปว่าเธอคงไม่รู้ว่าเราจะกลับดึก คงรออยู่ที่หอ” คนเล่าถอนหายใจ

“แล้วพี่กวินเชื่อไหม” ซัมเมอร์ลุกขึ้นมานั่งใกล้ๆเพื่อรอคำตอบ

“เชื่อมั้ง ใครจะไปรู้ว่าเขาเชื่อจริงหรือแกล้งเชื่อ”

ซัมเมอร์มั่นใจว่าเขาคงเชื่อจริง เพราะเมื่อก่อนที่ลูกพีชจะเข้ามา เขาเพิ่งโทรหาเธอ และพูดเหมือนเชื่อเธอว่านอนอยู่หอจริงๆ

“ซัมเมอร์ เธอไปไหนมา ถ้าไม่บอกความจริงกับเรา เราจะไม่โกหกให้อีกแล้วนะ”

ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมา ซัมเมอร์เองก็จะเป็นฝ่าย         ใช้น้ำเสียงที่จริงจังเสียมากกว่า แต่ครั้งนี้ ลูกพีชจ้องตาเพื่อนสาว น้ำเสียงที่ถามก็เอาจริงเอาจัง ไม่เหมือน              ลูกพีชคนเดิมเลย

ถ้าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับกวิน ชายหนุ่มที่เธอแอบรักมาหลายปี เธอคงไม่เข้าไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเพื่อนสาว แต่หัวใจของเธอกำลังจะไม่มีความสุข สีหน้าของเขา          ที่ลูกพีชเจอวันนี้ บอกได้ถึงความไม่สบายใจ

“ไว้เราพร้อม เราจะเล่าให้ฟังทุกเรื่องนะ              เราขอเวลากับเรื่องนี้อีกสักพัก เราสัญญา”

ซัมเมอร์เปลี่ยนสีหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ คว้ามือของเพื่อนสาวขึ้นมาจับไว้ แววตาที่เคยสดใสตลอดเวลา ตอนนี้มันมีความเศร้าปนอยู่ในนั้น