ช่วยกันสร้างตัว

7

ช่วยกันสร้างตัว

          “นิรัชคุณว่ามันจะได้ผลเหรอ เมื่อวานนี้ฉันไปหาภณมา เขากลับสนใจแต่เมียเขาไม่สนใจฉันเลย”

          ณิศาโมโห หงุดหงิด จึงโทรเรียกชายหนุ่มผู้สามารถใช้รสรักทำให้เธอมีความสุขขึ้นมาได้

          “ก่อนจะคุยกันเรื่องนี้ ผมว่าเรามาหาอะไรทำกันก่อนดีกว่า”

          จากบทรักบทแรกที่เกิดขึ้นที่เถียงหน้าในที่ของกันตภณ ตอนนี้บทรักครั้งต่อๆไป มันถูกพัฒนามาเป็นรีสอร์ตต่างอำเภอ เพราะจะได้ไม่มีใครมาพบเห็น

          บทสวาทที่แสนจะโลดโผน ของคนที่หลงในกลิ่นความโลกีย์ด้วยกันทั้งคู่ เป็นไปอย่างดุเดือด นิรัชเขามักจะหาอุปกรณ์เสริม มาสร้างความเสียวซ่านให้กับณิศาอยู่เรื่อยๆ จนหญิงสาวหลงในกามอารมณ์ที่เขามอบให้เธอ จนไม่มีที่ว่างในหัวใจให้ใครอีกเลย

          “นิรัชคุณนี่สุดยอดจริงๆ เล่นเสียณิศาใจจะขาด” หญิงสาวเอ่ยปากชมคู่นอน

          “คุณชอบของเล่นชิ้นใหม่ไหม ผมเพิ่งได้มาจากเพื่อนที่ญี่ปุ่นเลยนะ ”

          “ชอบสิคะ มันโดนจุดเสียว จนณิศารู้สึกเหมือนจะขาดใจเลย แต่มันก็ยังสู้ของคุณไม่ได้ มันตรงจุดตรงใจ มากกว่า”

          พูดจบหญิงสาวก็ก้มลงไปใช้ปาก ออรัลมังกรใหญ่ของนิรัช เพื่อเริ่มเกมใหม่ ทุกครั้งที่ทั้งคู่นัดกันออกมาแบบนี้ ไม่เคยเกมเดียวจบ มันมักจะสามหรือสี่ จนแทบจะคลานกันลงจากเตียงเลย บางครั้งณิศาเองทำจนนิรัชรู้สึกว่าตัวเองไม่มีน้ำรักหลงเหลือแล้ว

          เมื่อต่างฝ่ายต่างหมดแรง นอนพักกันไปคนละตื่นจึงได้หันกลับมาคุยเรื่องผลประโยชน์กันอีกรอบ

          “ณิศาคุณก็ปล่อยๆมันไปก่อน ให้มันรักกันมากๆ มันจะได้มีลูกกันเร็วๆ จะได้หย่าและได้ที่มาขายให้เรา” นิรัชเริ่มคุยเรื่องเครียด

          “แล้วถ้ามันรักกัน มันไม่หย่าล่ะ” ณิศาชักเริ่มไม่แน่ใจ

          “คุณคบกับมันมาตั้งกี่ปี ดูไม่ออกเลยเหรอ มันเป็นคนรักษาคำพูด ต่อให้มันไม่หย่า ผมว่ามันก็ต้องยอมขายที่ให้ ราคาที่ท่านให้เรามันมากจนเราคุ้มที่จะรอคอยนะ”

          ณิศาลองคิดดูจริงอย่างที่นิรัชพูด ขนาดแต่งงานปุ๊บ ชายหนุ่มก็ไปไถ่ที่ให้เธอทันที ตามที่สัญญาไว้

         “ของแบบนี้ต้องใช้เวลา แต่คุณไม่ต้องกลัว ถ้าแผนนี้ไม่สำเร็จ ผมมีอีกแผนแต่คุณยังไม่จำเป็นต้องรู้”

          “ยังไม่หายโกรธภณอีกเหรอ”

          ชายหนุ่มพยายามง้อภรรยา แต่เขาก็ไม่สามารถพูดคำว่าขอโทษได้ เพราะเขารู้ว่าสิ่งที่เขาพูดไปมันคือความจริง

          “ดิวไม่ได้โกรธค่ะ” หญิงสาวตอบเพียงสั้นๆ

          “ถ้าไม่โกรธแล้วทำไมยังไม่ไปอาบน้ำ มานั่งทำอะไรตรงระเบียง ภณนอนรอนานแล้วนะ” ชายหนุ่มออดอ้อน

          “ภณก็หลับไปก่อนสิ เดี๋ยวดิวเข้าไปจะให้เงียบที่สุดไม่ทำให้คุณตื่นเลย” หญิงสาวยังทำเสียงแข็ง

          “จะไม่ตื่นได้ไง ก็ตอนนี้มันตื่นแล้ว ถ้าไม่ยอมไปอาบน้ำ เดี๋ยวจะไปอาบให้เดี๋ยวนี้”

          คนพูดทำท่าว่าจะไม่ใช่แค่ขู่ เขาลุกและเตรียมช้อนมือจะอุ้มหญิงสาวจริงๆ จนปาลิดาต้องรีบลุกและเดินเข้าห้องน้ำไป

          ค่ำคืนนี้ทุกอย่างก็ผ่านไปเหมือนเช่นทุกคืน จะมีแตกต่างบ้างก็เล็กน้อย เพื่อสร้างสีสันให้กับชีวิตคู่

          “ที่ภณอยากนอนกับดิวทุกวัน เพราะอยากมีลูกและอยากหย่าเร็วๆใช่ไหม”

          เมื่อบทรักแห่งสามีภรรยาจบลง หญิงสาวก็ถามคำถามที่เธออยากรู้มานานในหัวใจ

         “ภณอยากมีลูกนะ มีติดๆกันเลยสักสามคน เอาให้ท้องไม่ต้องว่างเลย ถึงจะเหนื่อยหน่อยมีลูกเยอะแต่มีพ่อตารวยไม่ต้องห่วง พ่อภณก็ยังช่วยเลี้ยงหลานได้ เวลาไปสวนเราก็เอาลูกไปด้วย พ่อภณก็คงเลิกทำไร่และหันมาเลี้ยงหลานเต็มตัว”

          คำตอบของภณทำให้หญิงสาวคิดเข้าข้างตัวเอง เขาอยากมีลูกถึงสามคน แปลว่าเขาจะไม่หย่ากับเธอ ทันทีที่เธอท้อง แต่มันก็เป็นเพียงแค่คำพูดลอยๆ เพราะทุกวันนี้เธอยังไม่เคยได้ยินคำว่ารักจากปากของเขาเลย

          เช้านี้ทุกคนในบ้านรวมทั้งกำนันต่างพากันไปที่ที่ดิน ที่กำลังจะทำเป็นสวน ต้นมะม่วงถูกนำมาส่งเกือบสามร้อยต้น ขนุนอีกสามร้อย เรียกได้ว่า ไม่ใช่สวนเล็กๆเลย

         ชาวบ้านที่ว่างงาน ต่างถูกจ้างมาช่วยกันปลูก ดิวทำหน้าที่ดูแลกับข้าว น้ำ และช่วยหยิบจับต้นไม้ส่งให้คนที่ปลูก ส่วนภณก็กำลังคลุมงานปรับพื้นที่ไร่ต่อไป

          “ภณ มาหาพ่อสิ” กำนันเรียกลูกเขยมาหา

          “ว่าไงครับพ่อกำนัน”

          “เอ็งไปบอกพ่อเอ็งนะ เก็บมันคราวนี้เสร็จแล้วไม่ต้องทำแล้ว มาช่วยเอ็งดูแลสวน แก่ขนาดนี้แล้ว ควรจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของลูกๆได้แล้ว”

          ภณรู้สึกซาบซึ้งที่พ่อกำนัน ยังมีใจเป็นห่วงไปถึงพ่อของเขา และมันก็ตรงกับที่เขาตั้งใจไว้

          บ่ายแล้วได้เวลาคนแก่อย่างพ่อกำนันจะต้องพักผ่อน คำทำหน้าที่ไปส่ง ปล่อยให้ปาลิดากับกันตภณดูแลการปลูกและปรับพื้นที่ต่อไป

          “เอะ...นั่นมันรถใคร” กำนันถาม เพราะในหมู่บ้านนี้ มีเพียงไม่กี่บ้านที่มีรถยนต์

          “รถเจ้าคนที่ชื่อนิรัช ที่มันอยากได้ที่ดินที่ลุงวิมลเอามาขายให้เรา และที่นั่งข้างๆมันมาก็ยายณิศา”

          คำรายงานผู้เป็นเจ้านาย เพราะเขาจะคอยสืบเสาะเรื่องราวในตำบลไว้หมด คำสร้างเครือข่ายลูกน้องไว้เยอะ เพราะเขารู้ว่าการที่กำนันเป็นคนที่ชอบช่วยชาวบ้านย่อมมีคนที่ไม่พอใจอยู่ และตัวกำนันเองก็ไม่เคยระแวดระวังภัย

          “เอ็งนี่เห็นไม่เคยห่างข้า แต่รู้ได้รอบด้าน เออดีๆ ข้าจะได้เชื่อใจ ไว้ใจว่าเอ็งจะดูแลน้องสาวเอ็งได้”

          น้องสาวในที่นี้กำนันสมยศหมายถึงปาลิดา เพราะสองคนนี้ถูกเลี้ยงมาอย่างพี่ชายกับน้องสาว จึงมีความผูกพันกันมาก

          กว่าจะเสร็จงานก็เกือบค่ำ วันนี้สองคนสามีภรรยา                         ขี่มอเตอร์ไซค์กลับด้วยกัน สองมือของหญิงสาวก็ถือของรุงรัง ลมหนาวเริ่มพัดมา บรรยากาศดูเป็นใจให้กับคนทั้งคู่ที่กำลังเริ่มสร้างครอบครัวกัน