7
ช่วยกันสร้างตัว
“นิรัชคุณว่ามันจะได้ผลเหรอ เมื่อวานนี้ฉันไปหาภณมา เขากลับสนใจแต่เมียเขาไม่สนใจฉันเลย”
ณิศาโมโห หงุดหงิด จึงโทรเรียกชายหนุ่มผู้สามารถใช้รสรักทำให้เธอมีความสุขขึ้นมาได้
“ก่อนจะคุยกันเรื่องนี้ ผมว่าเรามาหาอะไรทำกันก่อนดีกว่า”
จากบทรักบทแรกที่เกิดขึ้นที่เถียงหน้าในที่ของกันตภณ ตอนนี้บทรักครั้งต่อๆไป มันถูกพัฒนามาเป็นรีสอร์ตต่างอำเภอ เพราะจะได้ไม่มีใครมาพบเห็น
บทสวาทที่แสนจะโลดโผน ของคนที่หลงในกลิ่นความโลกีย์ด้วยกันทั้งคู่ เป็นไปอย่างดุเดือด นิรัชเขามักจะหาอุปกรณ์เสริม มาสร้างความเสียวซ่านให้กับณิศาอยู่เรื่อยๆ จนหญิงสาวหลงในกามอารมณ์ที่เขามอบให้เธอ จนไม่มีที่ว่างในหัวใจให้ใครอีกเลย
“นิรัชคุณนี่สุดยอดจริงๆ เล่นเสียณิศาใจจะขาด” หญิงสาวเอ่ยปากชมคู่นอน
“คุณชอบของเล่นชิ้นใหม่ไหม ผมเพิ่งได้มาจากเพื่อนที่ญี่ปุ่นเลยนะ ”
“ชอบสิคะ มันโดนจุดเสียว จนณิศารู้สึกเหมือนจะขาดใจเลย แต่มันก็ยังสู้ของคุณไม่ได้ มันตรงจุดตรงใจ มากกว่า”
พูดจบหญิงสาวก็ก้มลงไปใช้ปาก ออรัลมังกรใหญ่ของนิรัช เพื่อเริ่มเกมใหม่ ทุกครั้งที่ทั้งคู่นัดกันออกมาแบบนี้ ไม่เคยเกมเดียวจบ มันมักจะสามหรือสี่ จนแทบจะคลานกันลงจากเตียงเลย บางครั้งณิศาเองทำจนนิรัชรู้สึกว่าตัวเองไม่มีน้ำรักหลงเหลือแล้ว
เมื่อต่างฝ่ายต่างหมดแรง นอนพักกันไปคนละตื่นจึงได้หันกลับมาคุยเรื่องผลประโยชน์กันอีกรอบ
“ณิศาคุณก็ปล่อยๆมันไปก่อน ให้มันรักกันมากๆ มันจะได้มีลูกกันเร็วๆ จะได้หย่าและได้ที่มาขายให้เรา” นิรัชเริ่มคุยเรื่องเครียด
“แล้วถ้ามันรักกัน มันไม่หย่าล่ะ” ณิศาชักเริ่มไม่แน่ใจ
“คุณคบกับมันมาตั้งกี่ปี ดูไม่ออกเลยเหรอ มันเป็นคนรักษาคำพูด ต่อให้มันไม่หย่า ผมว่ามันก็ต้องยอมขายที่ให้ ราคาที่ท่านให้เรามันมากจนเราคุ้มที่จะรอคอยนะ”
ณิศาลองคิดดูจริงอย่างที่นิรัชพูด ขนาดแต่งงานปุ๊บ ชายหนุ่มก็ไปไถ่ที่ให้เธอทันที ตามที่สัญญาไว้
“ของแบบนี้ต้องใช้เวลา แต่คุณไม่ต้องกลัว ถ้าแผนนี้ไม่สำเร็จ ผมมีอีกแผนแต่คุณยังไม่จำเป็นต้องรู้”
“ยังไม่หายโกรธภณอีกเหรอ”
ชายหนุ่มพยายามง้อภรรยา แต่เขาก็ไม่สามารถพูดคำว่าขอโทษได้ เพราะเขารู้ว่าสิ่งที่เขาพูดไปมันคือความจริง
“ดิวไม่ได้โกรธค่ะ” หญิงสาวตอบเพียงสั้นๆ
“ถ้าไม่โกรธแล้วทำไมยังไม่ไปอาบน้ำ มานั่งทำอะไรตรงระเบียง ภณนอนรอนานแล้วนะ” ชายหนุ่มออดอ้อน
“ภณก็หลับไปก่อนสิ เดี๋ยวดิวเข้าไปจะให้เงียบที่สุดไม่ทำให้คุณตื่นเลย” หญิงสาวยังทำเสียงแข็ง
“จะไม่ตื่นได้ไง ก็ตอนนี้มันตื่นแล้ว ถ้าไม่ยอมไปอาบน้ำ เดี๋ยวจะไปอาบให้เดี๋ยวนี้”
คนพูดทำท่าว่าจะไม่ใช่แค่ขู่ เขาลุกและเตรียมช้อนมือจะอุ้มหญิงสาวจริงๆ จนปาลิดาต้องรีบลุกและเดินเข้าห้องน้ำไป
ค่ำคืนนี้ทุกอย่างก็ผ่านไปเหมือนเช่นทุกคืน จะมีแตกต่างบ้างก็เล็กน้อย เพื่อสร้างสีสันให้กับชีวิตคู่
“ที่ภณอยากนอนกับดิวทุกวัน เพราะอยากมีลูกและอยากหย่าเร็วๆใช่ไหม”
เมื่อบทรักแห่งสามีภรรยาจบลง หญิงสาวก็ถามคำถามที่เธออยากรู้มานานในหัวใจ
“ภณอยากมีลูกนะ มีติดๆกันเลยสักสามคน เอาให้ท้องไม่ต้องว่างเลย ถึงจะเหนื่อยหน่อยมีลูกเยอะแต่มีพ่อตารวยไม่ต้องห่วง พ่อภณก็ยังช่วยเลี้ยงหลานได้ เวลาไปสวนเราก็เอาลูกไปด้วย พ่อภณก็คงเลิกทำไร่และหันมาเลี้ยงหลานเต็มตัว”
คำตอบของภณทำให้หญิงสาวคิดเข้าข้างตัวเอง เขาอยากมีลูกถึงสามคน แปลว่าเขาจะไม่หย่ากับเธอ ทันทีที่เธอท้อง แต่มันก็เป็นเพียงแค่คำพูดลอยๆ เพราะทุกวันนี้เธอยังไม่เคยได้ยินคำว่ารักจากปากของเขาเลย
เช้านี้ทุกคนในบ้านรวมทั้งกำนันต่างพากันไปที่ที่ดิน ที่กำลังจะทำเป็นสวน ต้นมะม่วงถูกนำมาส่งเกือบสามร้อยต้น ขนุนอีกสามร้อย เรียกได้ว่า ไม่ใช่สวนเล็กๆเลย
ชาวบ้านที่ว่างงาน ต่างถูกจ้างมาช่วยกันปลูก ดิวทำหน้าที่ดูแลกับข้าว น้ำ และช่วยหยิบจับต้นไม้ส่งให้คนที่ปลูก ส่วนภณก็กำลังคลุมงานปรับพื้นที่ไร่ต่อไป
“ภณ มาหาพ่อสิ” กำนันเรียกลูกเขยมาหา
“ว่าไงครับพ่อกำนัน”
“เอ็งไปบอกพ่อเอ็งนะ เก็บมันคราวนี้เสร็จแล้วไม่ต้องทำแล้ว มาช่วยเอ็งดูแลสวน แก่ขนาดนี้แล้ว ควรจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของลูกๆได้แล้ว”
ภณรู้สึกซาบซึ้งที่พ่อกำนัน ยังมีใจเป็นห่วงไปถึงพ่อของเขา และมันก็ตรงกับที่เขาตั้งใจไว้
บ่ายแล้วได้เวลาคนแก่อย่างพ่อกำนันจะต้องพักผ่อน คำทำหน้าที่ไปส่ง ปล่อยให้ปาลิดากับกันตภณดูแลการปลูกและปรับพื้นที่ต่อไป
“เอะ...นั่นมันรถใคร” กำนันถาม เพราะในหมู่บ้านนี้ มีเพียงไม่กี่บ้านที่มีรถยนต์
“รถเจ้าคนที่ชื่อนิรัช ที่มันอยากได้ที่ดินที่ลุงวิมลเอามาขายให้เรา และที่นั่งข้างๆมันมาก็ยายณิศา”
คำรายงานผู้เป็นเจ้านาย เพราะเขาจะคอยสืบเสาะเรื่องราวในตำบลไว้หมด คำสร้างเครือข่ายลูกน้องไว้เยอะ เพราะเขารู้ว่าการที่กำนันเป็นคนที่ชอบช่วยชาวบ้านย่อมมีคนที่ไม่พอใจอยู่ และตัวกำนันเองก็ไม่เคยระแวดระวังภัย
“เอ็งนี่เห็นไม่เคยห่างข้า แต่รู้ได้รอบด้าน เออดีๆ ข้าจะได้เชื่อใจ ไว้ใจว่าเอ็งจะดูแลน้องสาวเอ็งได้”
น้องสาวในที่นี้กำนันสมยศหมายถึงปาลิดา เพราะสองคนนี้ถูกเลี้ยงมาอย่างพี่ชายกับน้องสาว จึงมีความผูกพันกันมาก
กว่าจะเสร็จงานก็เกือบค่ำ วันนี้สองคนสามีภรรยา ขี่มอเตอร์ไซค์กลับด้วยกัน สองมือของหญิงสาวก็ถือของรุงรัง ลมหนาวเริ่มพัดมา บรรยากาศดูเป็นใจให้กับคนทั้งคู่ที่กำลังเริ่มสร้างครอบครัวกัน
8ขวางผลประโยชน์ “เหนื่อยไหมวันนี้ เห็นยกนั่นยกนี่ทั้งวัน” ภณถามภรรยาที่วันนี้เข้านอนก่อนเขาอีก “มันเมื่อยๆ สงสัยจะยกของผิดท่าไปหน่อย” เมื่อได้ยินคนตัวเล็กบอกว่าเมื่อย ภณก็สวมบทบาทหน้าที่เป็นหมอนวดทันที “ทำอะไร” หญิงสาวสะดุ้งเมื่อมือหนาบีบลงไปที่ขาของเขา “ก็นวดให้ไง เห็นบอกว่าว่าเมื่อย” “นวดอ่ะดี แต่เบาแรงหน่อยนะคะ พ่อแรงเยอะ ขาจะหักแล้ว” ภณหัวเราะให้กับคำพูดของภรรยา เขาลืมไปเลยว่า ขาของ ปาลิดาเล็กกว่าแขนของเขาเสียอีก คืนนี้สามีผู้มีแรงเยอะยอมให้ภรรยาได้พักร่างหนึ่งวัน เพราะต่างฝ่ายก็เหนื่อยกับงานที่สวนจนพากันหลับสนิทถึงเช้า*****หนึ่งเดือนผ่านไป***** สวนผลไม้ตอนนี้ถูกลงต้นไม้เต็มแล้วทุกพื้นที่ เหลือก็แต่ที่ดินของวิมล ที่ตอนนี้เลิกปลูกมันแล้ว เพราะต้องมาช่วยลูกชายดูแลสวน “ภณพ่อว่าจะให้เจ้าต้อมมันมาปลูกถั่วลิสงที่ที่ดินของเรา ไม่คิดค่าเช่ามัน เพราะมันก็ไม่มีที่ดินจะทำกิน และที่ดินเราจะได้บำรุงไปในตัวด้วย” วิมลบอกกับลูกชาย เพราะสงสารเด็กหนุ่มในหมู่บ้านที่กำลังมีลูกเล็ก ท
9แค้น “พ่อ พ่อได้ยินภณไหม” ชายหนุ่มร้องเรียกพ่อไปตลอดทาง วิมลทำได้เพียงแค่บีบมือลูกชายเพื่อให้รู้ว่าเขาได้ยินลูกอยู่ “รถพยาบาล มารอรับอยู่กลางทางแล้ว เพื่อความรวดเร็ว” ไม่นานพ่อของภณก็ถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉิน ส่วนญาติๆถูกกันไว้ข้างนอก เพื่อสะดวกแก่การรักษา ทางโรงพยายบาลทำการผ่าตัดด่วน เพื่อเอากระสุนออก โชคยังดีที่ไม่ถูกจุดสำคัญ แต่คนไข้เสียเลือดมาก เพราะกว่าที่ภณจะไปเจอ วิมลน่าจะถูกยิงมาได้สักพักแล้ว “ภณคุณจะไปไหน”ปาลิดาคว้าแขนสามีของเธอไว้ เมื่อเห็นว่าเขาทำท่ารีบร้อนจะเดินออกจากโรงพยาบาล“ผมจะไปฆ่ามัน” ชายหนุ่มกัดฟันแน่น“ภณคุณจะไปฆ่าใคร คุณรู้เหรอว่าใครทำ”“มันต้องเป็นฝีมือไอ้นิรัชแน่ๆ” ชายหนุ่มมั่นใจ“ใช่เขาคือคนที่น่าจะทำที่สุด แต่ก็ยังไม่ได้หมายความว่าเขาทำ การที่ภณจะไปฆ่าเขา แล้วพ่อล่ะ พ่อคุณต้องการคุณที่สุดในเวลานี้ ไม่ใช่พ่ออยู่โรงพยาบาล ลูกอยู่ในคุก ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของกฎหมาย คุณต้องตั้งสตินะภณ”ปาลิดาพยายามเรียกสติของสามีให้กลับคืนมา เธอเข้าใจ ว่าเป็นใคร ใครก็ต้องแค้น แต่ในเมื่อเรายังไม่มีหลักฐานแล
10ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างกัน หัวใจของกันตภณตอนนี้มันวุ่นวายสับสนไปหมด เขาอยากให้ทุกอย่างเป็นแค่เพียงความฝัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่พ่อของเขาถูกยิง หรือเรื่องที่ทุกคนกำลังสงสัยว่าณิศาอยู่เบื้องหลัง ชายหนุ่มได้แต่เดินไปเดินมา เพราะทางโรงพยาบาลยังไม่เปิดให้เยี่ยม ต้องรออีกทีพรุ่งนี้เช้าเลย “สวัสดีครับ คุณใช่ลูกชายคุณวิมลที่ถูกยิงเมื่อช่วงเย็นใช่ไหมครับ” ตำรวจร้อยเวรเดินทางมาที่โรงพยาบาล เพื่อสอบสวนภณผู้เป็นลูกชายเพียงคนเดียว ชายหนุ่มให้การไปตามความจริงทุกอย่าง และเขาหลีกเลี่ยงการพูดถึงณิศาให้ได้มากที่สุด เพราะอย่างไรเสีย เขาก็ยังไม่เชื่อ จนกว่าจะมีพยานหลักฐานมายืนยันหรือบิดาของเขาบอกเขาด้วยตัวเอง “ตำรวจมาทำไมคะ” หญิงสาวเดินสวนกับตำรวจพอดี “ก็มาสอบถาม สอบสวนหาข้อมูลทั่วไป ” ชายหนุ่มตอบโดยที่ยังคงนั่งก้มหน้ากำมือทั้งสองข้างแน่น “ดิวแวะจองที่พักไว้แล้ว อยู่ห่างจากโรงพยาบาลแค่ไม่ถึงสองร้อยเมตร กลับไปพักก่อนดีกว่า พรุ่งนี้ถึงจะเยี่ยมได้ ถ้ามีอะไรทางโรงพยาบาลจะโทรไปแจ้งอยู่แล้ว ภณไม่ต้องกังวล” ถึงแม้ไม่อยาก
11ความจริง ค่ำคืนนี้กันตภณหลับโดยไม่ต้องพึ่งยานอนหลับเลย เพราะเขารู้สึกสบายใจขึ้นมาก ที่พรุ่งนี้พ่อของเขาจะได้ถอดท่อช่วยหายใจ ความจริงทุกอย่างก็จะถูกเปิดเผย “มานอนกอดหน่อยสิ” ชายหนุ่มเรียกภรรยาที่กำลังนั่งหวีผม ให้มานอนข้างๆเขา เหมือนเด็กที่กำลังอยากอ้อนเอาอะไร “หวีผมอยู่...” ปาลิดาลากเสียง “ก็มาหวีตรงนี้ เดี๋ยวภณหวีให้” ปาลิดาอยากรู้ว่าสามีของเธอจะทำได้เหมือนที่พูดจริงไหม เธอจึงหยิบหวีและลุกไปนั่งข้างๆเขา “ผมคุณดำมากเลย ถ้ามีลูกผู้หญิงต้องผมสวยเหมือนคุณแน่ๆ” ชายหนุ่มพูดเหมือนลืมไปแล้ว ว่าเขาตกลงอะไรไว้กับครอบครัวของภรรยา“ถ้าพ่อภณหายแล้ว ภณจะกลับไปอยู่ดูแลพ่อก็ได้นะ”“แล้วดิวล่ะ” ชายหนุ่มถามกลับทันที“ดิวก็คงต้องอยู่ดูแลพ่อที่บ้าน”“ไม่เอา ถ้าดิวไม่ไปอยู่กับภณ ภณก็จะเอาพ่อมาอยู่กับเรา ดิวคงไม่ว่าภณนะ นอนไม่หลับแน่ๆถ้าต้องนอนคนเดียว”หญิงสาวแอบยิ้มให้กับคำตอบ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่ามันแทนคำว่ารักได้หรือเปล่า“แต่ก่อนคุณก็นอนคนเดียวนะ ทำมาเป็นจะนอนไม่หลับ”หญิงสาวแย่งหวีจากมือชายหนุ่มมาหวีเอง“ก็มันไม่ชินแล้
12มอบตัว หลังจากตำรวจออกหมายเรียกได้ไม่นาน พ่อของณิศาก็พาลูกสาวเข้ามอบตัว จากการสอบสวนผู้ต้องหาทำให้รู้เรื่องราวทั้งหมด ทุกอย่างมันเกิดขึ้นจากการที่ณิศาและนิรัชเกิดมีความสัมพันธ์กันเกิดขึ้น และทางฝ่ายชายได้อัดคลิปไว้ เพื่อใช้เป็นสิ่งต่อรองให้เธอทำตามที่เขาต้องการ ที่ดินของวิมลกับของต้อมคือที่ดินที่ ทางนายใหญ่ของนิรัชต้องการ เพราะในที่ดินทั้งสองผืน เคยเป็นที่ฝังสมบัติเมื่อสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง เมื่อณิศาทำไม่สำเร็จ ทางนิรัชก็ถูกนายใหญ่ทำโทษด้วยความโกรธเขาจึงปล่อยคลิปเขากับณิศา หญิงสาวเครียดไม่รู้จะทางออกยังไง จึงเอาปืนที่พ่อของเธอซ่อนไว้ หวังจะมายิงปาลิดา แต่ไม่มีโอกาสจึงหันมาทำร้ายวิมลแทน เพราะถ้าวิมลยอมทำตามที่เธอต้องการตั้งแต่ทีแรก ภณก็คงไม่ต้องแต่งงาน และเธอก็จะไม่ต้องอายคนทั้งประเทศแบบนี้ ชายหนุ่มได้ฟังข้อมูลจากทางตำรวจทั้งหมด เขาคิดไม่ถึง ว่าผู้หญิงที่เขารักและซื่อสัตย์กับเธอตลอด ที่ไปเรียนต่อที่กรุงเทพเธอจะนอกใจเขา แต่ด้วยความรักที่ทั้งคู่เคยมีให้กัน และณิศาก็ได้รับกรรมของเธอแล้ว ชายหนุ่มจึงอโหสิกรรมให้“กลับบ้านกันนะพ่อ”หมอให
บทที่ 1น้องปี1 การอยู่หอของน้องปีหนึ่งถือได้ว่า เป็นเรื่องที่สุดแสนจะตื่นเต้น แต่ละคนได้มาอยู่ห้องเดียวกัน ต่างก็มาจากคนละที่ คนละจังหวัด บางคนก็ขนของมาเต็มที่ บางคนก็มีของติดตัวมาเพียงน้อยนิด “เราชื่อซัมเมอร์นะ เธอล่ะเชื่ออะไร”สาวสวยที่ดูจะพกความมั่นใจมาเต็มร้อย ท่าทางการแต่งตัวของเธอบ่งบอกถึงความทันสมัย และมีฐานะ “เราชื่อลูกพีช ยินดีที่ได้รู้จักนะ” สาวน้อยหน้าตาท่าทางเรียบร้อย ดูยังขี้อายอยู่ที่ต้องคุยทักทายกับเพื่อนใหม่ ห้องนอนถูกแบ่งให้แต่ละห้องนอนด้วยกันสองคน โดยการสุ่มเลือกของทางมหาวิทยาลัย ลูกพีชกับซัมเมอร์ถูกเลือกให้นอนห้องเดียวกัน “ลูกพีชเลือกตู้เสื้อผ้า กับเตียงก่อนได้เลยนะ เราเอาอันไหนก็ได้”พูดจบซัมเมอร์ก็เดินออกจากห้องที่อยู่ชั้นสามออกไปข้างนอก เมื่อเหลือตัวเองอยู่ในห้องคนเดียว ลูกพีชก็อดน้ำตาซึมไม่ได้ ตั้งแต่โตมา ก็เพิ่งจะเคยห่างพ่อกับแม่ครั้งแรก ไม่รู้เมื่อไหร่จะชิน สาวน้อยน้ำตาไหลอาบแก้มอย่างไม่ต้องอายใครเวลานี้ “ลูกพีช เราซื้อขนมมาฝาก”คนสวยของห้องลงไปข้างล่างได้ไม่นาน ก็เดินขึ้นมาพร้อมถุงขนมใบใหญ่
ทั้งคู่เลือกกินร้านอาหารตามสั่งที่ อยู่ไม่ไกลจากหอ ในซอยที่อยู่ห่างไปจากหอไม่ถึง500 เมตร เป็นแหล่งกิน แหล่งซื้อของ ของบรรดานักศึกษาที่นี่ ถึงแม้จะเป็นซอยแคบๆ แต่ผู้คนเดินไปเดินมา กันเต็มไปหมด ซัมเมอร์ไม่ชอบที่จะต้องคอยเดินหลบรถมอเตอร์ไซค์ที่ขี่เข้ามาในซอย จึงชวนลูกพีชกินร้านๆแรกๆที่เจอเลย “เธอมองอะไรซัมเมอร์”สาวน้อยขี้อายดุใส่เพื่อน เมื่อเห็นเธอกำลังส่งสายตาหวานให้โต๊ะข้างๆ ที่มีแต่ผู้ชายนั่งอยู่ทั้งโต๊ะ “ก็เขามอง เราก็มองตอบ ไม่มีอะไรหรอก” คนตอบไม่สนใจจริงจัง ถึงแม้ตอนนี้ซัมเมอร์จะเลิกสนใจมองผู้ชายที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆแล้ว แต่ผู้ชายหนึ่งในนั้นยังนั่งมองเธออยู่ ลูกพีชรู้สึกไม่ชอบเลย ถึงแม้ว่าผู้ชายคนนั้นจะมองด้วยสายตาที่ดี แต่มันเหมือนพวกเธอกำลังตกเป็นจุดสนใจ “ซัมเมอร์อิ่มหรือยัง ไปกันเถอะ” “ยังๆ อีกนิดนะ เธอกลัวพวกนั้นเหรอ ” ซัมเมอร์ รู้ใจคนชวนกลับ “ก็ดูพวกเขามองสิ เล่นจ้องไม่ละสายตา โดยเฉพาะเจ้าคนที่นั่งตรงข้ามเธอ ส่งตาหวานเชียว” คนพูดอายแทนคนถูกมอง “ปล่อยให้มองไป เราสวย เรารู้ ฮ่าๆ ๆ” ยังมีข้าวอยู่ในปากแ
บทที่2หนุ่มนักกีฬา เช้านี้ทั้งสองคนต่างแยกกันไปเรียน เพราะต่างคนต่างเรียนกันคนละคณะ ลูกพีชคณะของเธออยู่ด้างข้างของมหาวิทยาลัย เป็นคณะที่มีหนุ่มหล่อที่สุดเมื่อเทียบกับทุกคณะ ส่วนซัมเมอร์เธอเรียนคณะที่มีตึกสูงที่สุดและเป็นคณะที่ถือว่า มีแต่ผู้หญิงสวยๆ ซึ่งก็เหมาะกับเธอมาก เพราะความสวยของซัมเมอร์ไม่เป็นรองใคร มื้อกลางวันลูกพีชเลือกกินอาหารใต้อาคารเรียน เพราะไม่อยากเดินไปไหน อากาศข้างนอกร้อนจนแทบจะเผาเธอได้ “มีคนนั่งไหมครับ ขอนั่งด้วยคนนะ” เสียงดังมาจากด้านหลัง หญิงสาวจึงหันไปมองตามเสียง “ว่างค่ะ” “เอ้า! จำพี่ได้ไหม เราเคยเรียนโรงเรียนมัธยมด้วยกัน พี่ชื่อกวิน” ชายหนุ่มรีบแนะนำตัว เผื่อหญิงสาวตรงหน้าจะพอคุ้นชื่อและจำเขาได้ “คุ้นๆค่ะ” ลูกพีชตอบ ใครว่าคุ้นๆ ชายหนุ่มผู้นี้ทำเอาหัวใจของลูกพีชแทบหยุดเต้น เขาคือรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่า เธอแอบชอบเขาตั้งแต่เข้าไปเรียนใหม่ๆ และเขาก็คือสาเหตุที่ทำให้เธอเลือกเรียนที่นี่ด้วย “เรียนศิลปกรรมเหรอ ถึงมากินข้าวที่นี่” คนมาใหม่ถาม “ใช่ค่ะ เรียนที่นี่” คนตอบไ