ความจริง

11

ความจริง

         ค่ำคืนนี้กันตภณหลับโดยไม่ต้องพึ่งยานอนหลับเลย เพราะเขารู้สึกสบายใจขึ้นมาก ที่พรุ่งนี้พ่อของเขาจะได้ถอดท่อช่วยหายใจ ความจริงทุกอย่างก็จะถูกเปิดเผย

          “มานอนกอดหน่อยสิ”

          ชายหนุ่มเรียกภรรยาที่กำลังนั่งหวีผม ให้มานอนข้างๆเขา เหมือนเด็กที่กำลังอยากอ้อนเอาอะไร

          “หวีผมอยู่...” ปาลิดาลากเสียง

          “ก็มาหวีตรงนี้ เดี๋ยวภณหวีให้”

          ปาลิดาอยากรู้ว่าสามีของเธอจะทำได้เหมือนที่พูดจริงไหม เธอจึงหยิบหวีและลุกไปนั่งข้างๆเขา

          “ผมคุณดำมากเลย ถ้ามีลูกผู้หญิงต้องผมสวยเหมือนคุณแน่ๆ”

 ชายหนุ่มพูดเหมือนลืมไปแล้ว ว่าเขาตกลงอะไรไว้กับครอบครัวของภรรยา

“ถ้าพ่อภณหายแล้ว ภณจะกลับไปอยู่ดูแลพ่อก็ได้นะ”

“แล้วดิวล่ะ” ชายหนุ่มถามกลับทันที

“ดิวก็คงต้องอยู่ดูแลพ่อที่บ้าน”

“ไม่เอา ถ้าดิวไม่ไปอยู่กับภณ ภณก็จะเอาพ่อมาอยู่กับเรา          ดิวคงไม่ว่าภณนะ นอนไม่หลับแน่ๆถ้าต้องนอนคนเดียว”

หญิงสาวแอบยิ้มให้กับคำตอบ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่ามันแทนคำว่ารักได้หรือเปล่า

“แต่ก่อนคุณก็นอนคนเดียวนะ ทำมาเป็นจะนอนไม่หลับ”หญิงสาวแย่งหวีจากมือชายหนุ่มมาหวีเอง

“ก็มันไม่ชินแล้ว นอนกอดเมียมาตั้งหลายเดือน จะให้กลับไปนอนคนเดียวได้ยังไง”

กันตภณทำตัวเป็นเด็กช่างอ้อน คว้าเอวภรรยามากอด ก่อนจะลุกมานอนหนุนตักและจับมือของปาลิดามาหอม

“ภณเคยคิดว่าคนเรา มีชีวิตเพื่อเรียนหนังสือ มีงานทำ แต่ตอนนี้กลับไม่คิดแบบนั้นแล้ว”

“แล้วคิดว่าอะไร ” ปาลิดาถาม

“คนเราเกิดมาเพื่อดูแลใครสักคน และก็เป็นใครสักให้คนอื่นต้องดูแล เหมือนอย่างตอนนี้ ภณยังคิดไม่ออกเลย ว่าถ้าต้องมานอนโรงแรมคนเดียวจะทำยังไง แต่พอมีดิวอยู่ด้วยชีวิตมันก็รู้สึกไม่เวิ้งว้าง เหมือนเราไม่ได้มีตัวคนเดียวในโลกใบนี้  ”

“ไม่มีดิว เดี๋ยวภณก็จะมีคนอื่นมาแทนที่” หญิงสาวพลั้งปากพูดออกไป

“ดิวหมายความว่าอะไร”

ชายหนุ่มลุกจากตักของปาลิดาแล้วหันหน้ามาจ้องตาเธออย่างรอคำตอบ

“ภณจำไม่ได้เหรอ ว่าภณจะหย่ากับดิวทันทีที่ดิวท้องพร้อมกับพ่อจะยอมขายที่คืนให้ และภณก็จะได้ไปแต่งงานกับผู้หญิงที่ภณรัก”

ชายหนุ่มไม่รู้จะพูดอะไร เพราะมันคือเรื่องจริงที่เขาเคยตั้งมั่นไว้ ไฟทุกดวงในห้องถูกปิดลงทันที ชายหนุ่มไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร เขารู้แต่ว่าวันนี้ เขาจะทำหน้าที่สามีให้ดีที่สุดก็พอ

“ไม่ได้ไม่ดีก็ทำแบบนี้นะ”

ปาลิดาต่อว่า เมื่อมือหนาเริ่มลูบไล้ไปตามเรือนร่างของเธอและทุกอย่างก็เป็นไปตามที่ทั้งสองเคยมีความสุขร่วมกัน

“พ่อเป็นไงบ้างครับ พูดได้แล้วนะ” ชายหนุ่มดีใจที่เห็นพ่อถอดท่อช่วยหายใจแล้ว

“ณิศามันทำพ่อ มันยิงพ่อ มันบอกว่าพ่อทำให้ชีวิตมันพัง”

วิมลเหมือนคนที่เก็บกดรอคอยเวลานี้มานาน เขารีบพูดทุกอย่างที่เขาอยากพูดมาตลอดที่รู้สึกตัว

“พ่อใจเย็นๆนะคะ ค่อยๆเล่าค่ะ” ปาลิดาจับมือพ่อสามีเพื่อหวังให้คนเจ็บใจเย็นลง

“มันบอกมันฆ่าพ่อเสร็จ มันจะไปฆ่าหนูดิว พ่อกลัวภณพ่อกลัว”

“พ่อผมอยู่ที่นี่แล้ว ไม่มีใครทำอะไรพ่อได้ทั้งนั้น ผมขอโทษที่พาผู้หญิงเลวๆเข้ามาในชีวิตครอบครัวเรา พ่อไม่ต้องกลัวนะ ตอนนี้ตำรวจกำลังตามจับณิศาอยู่”

ปาลิดารู้ว่าจิตใจสามีของเธอไม่ได้เข้มแข็งเลยตอนนี้ แต่เขาไม่กล้าอ่อนแอให้คนเป็นพ่อเห็น เพราะมันจะยิ่งทำให้คนเจ็บหวาดกลัวไปกันใหญ่

“ภณดูแลเมียลูกดีๆนะ พ่อกลัวใจมัน ขนาดพ่อแก่แบบนี้มันยังทำได้”

วิมลถึงจะเจ็บแค่ไหน ก็ยังอดเป็นห่วงลูกสะใภ้ไม่ได้ เขากลัวความบ้าคลั่งของณิศาเพราะเขาเจอมากับตัว เธอเหมือนคนไม่มีสติแล้ว

“พ่อสบายใจได้เลย ดิวไม่เคยคลาดสายตาไปจากผม ผมไม่มีทางปล่อยให้ใครมาทำร้ายเมียผมได้แน่นอน”

ยังคุยกันไม่ทันเท่าไหร่ คุณหมอก็เดินมาแจ้งอาการคนไข้ ทั้งสามคนจึงต้องหยุดคุยกันก่อน

“พรุ่งนี้ช่วงเย็นเราจะย้ายคนไข้ ขึ้นไปอยู่ห้องพิเศษได้แล้ว จริงๆย้ายได้ตั้งแต่เช้าแต่ห้องไม่ว่าง ไว้ช่วงเย็นญาติเข้ามาติดต่อที่หน้าห้องนะครับ และถ้าไม่มีอาการแทรกซ้อนอะไรสามสี่วันก็น่าจะกลับไปรักษาตัวที่บ้านได้ เพียงแต่ต้องทำแผลทุกวัน”

“ขอบคุณ คุณหมอมากนะครับที่ช่วยชีวิตพ่อผมไว้”

“มันเป็นหน้าที่ของหมอที่ต้องรักษาชีวิต ของทุกคนไว้ให้สุดความสามารถ”

หลังจากได้เข้ามาอยู่ที่ห้องพิเศษ ทางตำรวจก็ขออนุญาตมาสอบปากคำ ทางวิมลก็ได้ให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์กับทางตำรวจได้เป็นอย่างดี

“จากหลักฐานและพยานทางเราจะสามารถออกหมายจับได้เร็วๆนี้ ผู้ต้องหาซ่อนตัวอยู่ไม่ไกล ทางเรารู้ที่ซ่อนแล้ว แต่ยังรอให้มามอบตัวเอง ถ้ายังไม่มาเราก็จะออกหมายจับต่อไป”

กันตภณเขาอยากเจอกับณิศามาก เขาอยากถามเธอ ว่าเพราะอะไรเธอถึงทำกับพ่อของเขาแบบนี้ ทั้งที่ตัวเขาเองก็รักเธอจนสุดหัวใจ

“ณิศาอาจมีเหตุผลที่ต้องทำ และภณก็อาจจะเข้าใจและให้อภัยเธอได้ค่ะ อย่าเพิ่งคิดอะไรไปในทางที่ไม่ดีเลยนะคะ”

ปาลิดารู้ว่าเวลานี้ สามีของเธอกำลังอ่อนแอ เพราะเขาหลอกตัวเองมาตลอดตั้งแต่เกิดเรื่อง ว่าต้องไม่ใช่ณิศา แต่เมื่อได้ยินความจริงจากบิดา ชายหนุ่มก็ยังทำใจกับความจริงที่เขากลัวมาตลอดไม่ได้

“ผมขอโทษที่อ่อนแอ” ชายหนุ่มจับมือภรรยาที่จับไหล่เขาไว้อย่างขอโทษ

“ดิวก็อ่อนแอไม่ต่างจากภณหรอก เพราะอย่างไรณิศาก็เป็นเพื่อนเรามาตั้งแต่เด็กๆ ดิวเชื่อว่าณิศาต้องมีเหตุผล”

ถึงจะเจ็บแค่ไหน แต่ปาลิดาก็ยังคงทำตัวเข้มแข็ง เพื่อเป็นกำลังใจให้สามีของเธอในวันนี้ เพราะอีกไม่นานเธออาจไม่มีโอกาสได้ทำแล้ว