All Chapters of แม่สื่อรักหัวใจว้าวุ่น: Chapter 1 - Chapter 10

ทั้งคู่เลือกกินร้านอาหารตามสั่งที่ อยู่ไม่ไกลจากหอ ในซอยที่อยู่ห่างไปจากหอไม่ถึง500 เมตร เป็นแหล่งกิน แหล่งซื้อของ ของบรรดานักศึกษาที่นี่ ถึงแม้จะเป็นซอยแคบๆ แต่ผู้คนเดินไปเดินมา กันเต็มไปหมด ซัมเมอร์ไม่ชอบที่จะต้องคอยเดินหลบรถมอเตอร์ไซค์ที่ขี่เข้ามาในซอย จึงชวนลูกพีชกินร้านๆแรกๆที่เจอเลย “เธอมองอะไรซัมเมอร์”สาวน้อยขี้อายดุใส่เพื่อน เมื่อเห็นเธอกำลังส่งสายตาหวานให้โต๊ะข้างๆ ที่มีแต่ผู้ชายนั่งอยู่ทั้งโต๊ะ “ก็เขามอง เราก็มองตอบ ไม่มีอะไรหรอก” คนตอบไม่สนใจจริงจัง ถึงแม้ตอนนี้ซัมเมอร์จะเลิกสนใจมองผู้ชายที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆแล้ว แต่ผู้ชายหนึ่งในนั้นยังนั่งมองเธออยู่ ลูกพีชรู้สึกไม่ชอบเลย ถึงแม้ว่าผู้ชายคนนั้นจะมองด้วยสายตาที่ดี แต่มันเหมือนพวกเธอกำลังตกเป็นจุดสนใจ “ซัมเมอร์อิ่มหรือยัง ไปกันเถอะ” “ยังๆ อีกนิดนะ เธอกลัวพวกนั้นเหรอ ” ซัมเมอร์ รู้ใจคนชวนกลับ “ก็ดูพวกเขามองสิ เล่นจ้องไม่ละสายตา โดยเฉพาะเจ้าคนที่นั่งตรงข้ามเธอ ส่งตาหวานเชียว” คนพูดอายแทนคนถูกมอง “ปล่อยให้มองไป เราสวย เรารู้ ฮ่าๆ ๆ” ยังมีข้าวอยู่ในปากแ

ตั้งแต่มาถึงมหาวิทยาลับ ซัมเมอร์ยังไม่เจอผู้ชายที่ถูกใจเธอเลยเพิ่งจะเจอก็วันนี้ อย่างน้อยมันก็ทำให้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยน่าอยู่ขึ้นเยอะเลย อาหารเย็นวันนี้ ลูกพีชกินจนเกลี้ยงจาน เพราะเมื่อกลางวันเธอมัวแต่เขิน จนอิ่มอกอิ่มใจ กินต่อไม่ไหว พอถึงมื้อเย็นท้องว่างจนกินหมดจานแบบไม่เหลือสักเม็ด“ไปหิวมาจากไหนกัน เกือบกินจานเข้าไปด้วยเลย”เพื่อนที่นั่งกินข้างๆแซว เพราะคนกินข้าวตัวนิดเดียวแต่กินจนหมดจาน “อิ่มแล้ว เรา...ก็ไปออกกำลังกายกัน” สาวสวยในชุดออกกำลังยืนขึ้นอย่างมีความสุข “เพิ่งกินข้าวอิ่ม ไปออกกำลังกายเดี๋ยวก็จุกกันพอดี” ลูกพีชร้องห้าม “นี่แม่คุณ ใครว่าเราจะไปออกกำลังกายกันจริงๆล่ะ เราจะแค่กำลังจะไปนั่งพักเพราะวิ่งมาจนเหนื่อย แล้วก็ไปนั่งพักตรงสนามบาสแค่นั้นเอง” แผนการที่แสนจะอ่อยเต็มที่ “นั้นไง คนที่ใส่เสื้อสีแดง” ซัมเมอร์ชี้เป้าหมายให้เพื่อนสาวดู “ขาวดี แต่ยังเห็นหน้าไม่ชัดเลย” “ไปๆ เข้าไปนั่งข้างในเลย เขานั่งกันเยอะแยะ”ซัมเมอร์จูงมือคนตัวเล็กร่างบางให้เดินตามแบบที่ไม่รอฟังคำตอบเลย ว่าเธอจะอยากเข้าไปด้วยไหม

บทที่4แม่สื่อหัวใจว้าวุ่น “นอนหลับฝันดีนะครับ” กวีเปิดหน้าต่างรถ แล้วตะโกนบอกซัมเมอร์ที่กำลังเดินเข้าหอ อารมณ์แบบนี้เขาเรียกอิจฉาใช่ไหม ลูกพีชถามตัวเอง ทำไมนะ ทำไมคนที่เขาบอกไม่ใช่เธอ คืนนี้คงเป็นคืนที่เธอจะต้องจัดการกับความรู้สึกของตัวเองให้ได้ เพราะมันไม่ใช่ความผิดของทั้งคู่ เธอจะมาแอบโกรธซัมเมอร์ในใจแบบนี้ไม่ได้ ลูกพีชพยายามรวมรวมสติ “ลูกพีช เธอว่าพี่เขาจะชอบเราไหม” ซัมเมอร์ถามทันทีหลังจากถึงห้องที่หอพัก “เราไม่รู้ แต่คงชอบแหละ ถึงได้พาไปกินชาบู” คนตอบแทบจะอกแตกตาย “ไม่รู้ล่ะ เธอต้องช่วยเรา ก็เธอเคยเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันมาก่อน แถมตอนนี้ก็เรียนคณะเดียวกันอีก” คนขอให้ช่วยกอดเอวเพื่อสาวอย่างเอาใจ “เราไม่ได้สนิทกับพี่เขาขนาดนั้นนะ แค่เคยเห็นกันเฉย ๆ ” ลูกพีชหาทางออก “ไม่รู้ล่ะ ลูกพีชเพื่อนที่แสนจะน่ารักต้องช่วยเรานะ แม่สื่อคนสวย” ความน่ารักช่างเอาอกเอาใจของซัมเมอร์นี่แหละ ที่ทำให้ลูกพีชใจอ่อน ถึงแม้มันคงจะเป็นการทำร้ายหัวใจของตัวเอง หญิงสาวได้แต่บอกกับตัวเองว่า เธอเป็นเพียงคนที่แอบชอบ ไม่ได้เป็นแฟนพี่เ

บทที่6สงสัย จากเรื่องราววันนั้นที่กวิน มาตามหาซัมเมอร์ก็สร้างความสงสัยให้กับเพื่อนสนิทอย่างลูกพีช เธอจึงพยายามสืบเรื่องนี้ด้วยตัวเอง “พี่โอมคะ พีชมีอะไรอยากขอคุยด้วยหน่อย” คนที่ลูกพี่พอจะรู้จักในทีมบาสอีกคนก็มีเพียงโอมเพื่อนของกวิน “พี่รู้ว่าเราอยากคุยกับพี่เรื่องอะไร เราไปที่คุยที่คนน้อยกว่านี้เถอะ” ชายหนุ่มรูปร่างดีแต่ความหล่อยังสู้พี่กวินของ ลูกพีชไม่ได้ เขาพาเธอขับมอเตอร์ไซค์ ไปหาที่คุยแถวชายหาด ที่ไม่ค่อยมีคน “ว่ามา มีอะไรจะคุยกับพี่”หลังจากจอดรถตรงบริเวณที่มีโขดหินให้นั่ง คนพามาก็ชิงถามก่อนเลย “พี่รู้ไหมคะ ว่าตอนนี้ซัมเมอร์เขาไปไหนมาไหนกับใครยังไงบ้าง” ลูกพีชไม่รู้จะเริ่มถามตรงไหนก่อน “ถามอ้อม พี่ก็ตอบอ้อมๆนะ” “ถ้าอย่างนั้น พีชถามตรงๆ ซัมเมอร์กำลังนอกใจพี่กวินอยู่หรือเปล่าคะ”หญิงสาวไม่อยากพูดตรงๆ แต่ถ้าขืนยังอ้อมต่อไป คงไม่ได้รู้ความจริง “นอกใจ แน่นอน แต่ยังไม่มีหลักฐาน” ชายหนุ่มนั่งค่อมรถกอดอกอย่างครุ่นคิด “พี่โอมสงสัยใครคะ” ความจริงแล้วหญิงสาวมีคนในใจอยู่เหมือนกัน

บทที่8แค้นที่ลงผิดคน พรุ่งนี้เช้าเป็นวันหยุด กวินจึงขับรถออกจากที่จอดรถใต้หอ และขับออกมาตามถนนเลียบหาด อยู่ดีๆความรู้สึกของเขาก็คิดถึงใครบางคน “ออกมาหาพี่หน่อยได้ไหม ไม่ต้องบอกซัมเมอร์นะ พี่มีอะไรจะเล่าให้ฟัง” ชายหนุ่มกดโทรศัพท์ เพื่อขอให้รุ่นน้องสาวออกมาหาเขาหน่อย “เอ่อ...ได้ค่ะ” ปลายสายถึงจะลังเลอยู่บ้าง แต่จากฝั่งน้ำเสียง ก็มั่นใจ ว่าคนโทรมาจิตใจคงไม่ปกติแน่ ๆ ลูกพีชเลือกที่จะโกหกซัมเมอร์ว่าเพื่อนที่สาขาโทรมา คืนนี้เธออาจกลับเช้าเลยเพราะนี่ก็จะตีหนึ่งแล้ว ถึงแม้จะสงสัยแต่ซัมเมอร์ก็ไม่กล้าถาม เพราะเมื่อคราวเธอ เพื่อนของเธอยังไม่ถามเธอเลย จึงได้แต่บอกให้เพื่อนระวังตัว เพราะมันดึกแล้ว “มีอะไรหรือคะพี่กวิน”เมื่อประตูรถถูกปิดลงหญิงสาวก็ถามด้วยความสงสัยทันที “พีชรู้เรื่องนี้มานานแค่ไหน” คนถามไม่แม้แต่จะหันมามอง “เรื่องอะไรคะ” ลูกพีชไม่แน่ใจ ว่าเรื่องที่กวินถาม กับเรื่องที่เธอรู้เรื่องเดียวกันไหม “ลงไปซื้อเบียร์ให้หน่อย เอาให้หมดเงินที่ให้ไป” ชายหนุ่มยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้เธอ ไม่นานหญิงสา