บทที่9หลบหน้า หลังจากความสัมพันธ์ที่เกิดจากความไม่ตั้งใจได้ผ่านพ้นไป ลูกพีชตื่นขึ้นพร้อมร่างกายที่เปลือยเปล่า เธอค่อย ๆ ควานหาเสื้อผ้าของเธอ แต่งตัวให้เรียบร้อย เหมือนเมื่อคืนนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วจึงเดินทางกลับหอด้วยตัวเอง เพราะไม่อยากให้เขาตื่นมาเจอหน้าเธอ “ไปไหนมาพีช ท่าทางเหมือนไม่ได้นอนเลย” ซัมเมอร์กำลังเตรียมที่จะไปเรียนแต่เช้า เห็นสภาพเพื่อนเหมือนคนไม่ได้นอนมาทั้งคืน “ทำรายงานทั้งคืนเลย งานไม่เสร็จ” คนตอบหลบสายตา “ถ้าไปเรียนไม่ไหว ก็นอนก่อน ขาดแค่ไม่กี่ครั้งอาจารย์เขาไม่ว่าหรอก”ซัมเมอร์เห็นสภาพเพื่อน อยากให้ลูกพีช พักผ่อนก่อน เพราะไปเรียนสภาพนี้คงไม่ไหว “ว่าจะไม่ไป เดี๋ยวเราไปอาบน้ำก่อนนะ” หญิงสาวพาร่างไร้เรี่ยวแรงเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อเสียงปิดประตูดัง หญิงสาวก็ปล่อยเสียงร้องไห้ อย่างสุดที่จะกลั้นเอาไว้อยู่ ตอนนี้ในห้องมีเพียงเธออยู่คนเดียว เธอไม่จำเป็นต้องกลัวใครรู้ ภาพสภาพใบหน้าที่แสนจะหมองคล้ำ อาบได้ด้วยคราบน้ำตา ลูกพีชมองตัวเองในกระจก เธอมีคุณค่าเพียงแค่เป็นที่ระบายแค้นของเขา เธอนี่มันใจง่ายจริง ๆ
บทที่10ความลับของเราสองคน ความผิดครั้งนี้ฝังลงในจิตใจ ของหญิงสาว เธอนั่งเรียนแบบร่างที่ไร้วิญญาณ ตาเหม่อลอย ไม่ได้ยินเสียงต่าง ๆ ที่ดังอยู่รอบตัว “เป็นอะไรของเธอลูกพีช ทำท่าเหมือนคนกำลังอกหัก” ฌอนถามเพราะนั่งสังเกตมานาน “ลูกพีช” เรียกชื่อซ้ำอีกรอบ “ฮะ! อะไรนะ เรียกเราเหรอ” หญิงสาวได้สติหันมาตอบตามเสียงคนที่เรียกชื่อ “เป็นอะไรของเธอ ตั้งแต่เช้าแล้ว เอาแต่นั่งเหม่อ อกหักหรือไง มีอะไรก็เล่า ให้เราฟังได้นะ” ถึงแม้ลูกพีชกับฌอน จะสนิทกันไม่เท่าซัมเมอร์ อาจเป็นเพราะทั้งสองคน คนละเพศกัน แต่หลายเรื่องที่เพื่อนสนิทต่างเพศคนนี้ เป็นที่ปรึกษาให้เธอได้ตลอด ความคิดแผนการบางอย่าง ผุดขึ้นในหัวของ หญิงสาว ซึ่งแผนนี้ฌอนต้องช่วยเธอได้แน่ๆ เอาไว้เลิกเรียน เธอจะลองขอร้องเขา แต่คงเป็นการขอร้องแบบที่เธอคงไม่เล่าความจริงทั้งหมดให้เขาฟัง “เดี๋ยวเลิกเรียน เราไปหาอะไรกินกันนะ แล้วพีชจะเล่าให้ฌอนฟัง” ชายหนุ่มพยักหน้า เขาทั้งเป็นห่วงทั้งอยากรู้ เพราะอาการของเพื่อนสาว ดูแล้วจะแย่เอาการ ใต้ตาช้ำจนกลายเป็นสีน้ำตาล หน้า
บทที่11เมื่อมันไม่ใช่ความรักก็ควรจบ “เป็นไงล่ะ ตีบทแตกกันทั้งคู่เลยนะ” สองนักแสดงพากันหัวเรา ให้กับผลงานการแสดงของทั้งคู่ ที่เพิ่งแสดงไปที่ร้านอาหาร “เขาเชื่อสนิทเลย เชื่อเราสิพีช” ฌอนมั่นใจ “เราก็ว่าอย่างนั้นแหละ” ลูกพีช แอบมองสายตา ที่กวินมองมาที่เธอและฌอน เขาเชื่อจริงๆ เพราะสายตามีความโมโหแสดงออกมาอย่างชัดเจน เขาเห็นเธอมีแฟนแล้ว เขาคงเลิกยุ่งกับเธอแน่ๆ หญิงสาวโล่งใจ เลิกเรียนแล้ว วันนี้ฌอนมีนัดกับเพื่อนชายคนสนิทของเขา เลยไม่ได้ไปส่งลูกพีชที่หอ เหมือนที่ตั้งใจไว้ หญิงสาวจึงเดินกลับคนเดียวตามปกติ “ขึ้นรถ บอกให้ขึ้นรถ” เสียงตะโกนดังมาจาชายหนุ่มที่อยู่ในรถที่ขับมาจอดข้างเธอ แทนที่จะขึ้นรถ ตามคำสั่งของคนในรถ หญิงสาวกลับรีบสาวเท้าเดินให้ไวที่สุดเท่าที่ทำได้ โดยไม่หันหน้ามามอง รถที่ขับตามเธอมาอย่างติดๆ ปี๊ด ๆ ๆ เสียงบีบแตรของกวิน ทำเอาสายตาคนแถวนั้นหันมามาอง ตามแหล่งที่มาของเสียงพร้อมกัน หญิงสาวแทบจะวิ่งไปให้พ้นเขา แต่ก็ไม่กล้า กลัวผู้คนจะพากันตกใจ และจะกลายเป็นเรื่องราวใหญ่โต “จะขึ้นมาดีๆ
บทที่12รักเธอ..แม่สื่อของฉัน “อย่าเรียกมันว่าความรักเลย ระหว่างพี่กับซัมเมอร์ มันเป็นความหลงมากว่า พี่ยอมรับพี่หลงเพราะเขาเป็นผู้หญิงหน้าตาดี” ชายหนุ่มค่อยๆปล่อยมือทั้งสองข้าง ออกจากแขนเรียว ที่แดงช้ำเพราะถูกแรงของเขารัดไว้จนแน่น หญิงสาวจึงค่อยๆขยับตัวลุกขึ้น “ที่พี่เสียใจ เพราะผิดหวังกับความรู้สึกดีๆที่พี่ให้ซัมเมอร์ แต่เขากับทำลายทุกอย่างเพียงเพราะตามใจอารมณ์ของตัวเอง” กวินก้มหน้ากับฝ่ามือทั้งสองข้างของตัวเอง “ทั้งพี่และซัมเมอร์ไม่ได้รักกัน ตั้งแต่เกิดเรื่อง เพื่อนของพีช ก็พยายามขอกลับไปอยู่สถานะเดิมกับโค้ช จนโค้ชต้องมาขอให้พี่ช่วย แต่พี่ก็ปฏิเสธไป เพราะไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวอีก” “จริงเหรอคะ” หญิงสาวถามทั้งที่เธอก็พอรู้เรื่องนี้อยู่แล้วบ้าง “ส่วนพี่ ตั้งแต่ที่เรามีอะไรกัน พี่ก็ถามตัวเองตลอด ว่ามันเกิดขึ้นเพราะอะไร และความรู้สึกตอนนี้มันคืออะไรกันแน่” กวินเงยหน้าจากฝ่ามือทั้งสองข้างและหันมาจ้องตาหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆบนเตียง “ใช่มันเกิดจากความเมา และความโกรธ จนเมื่อพี่มาเห็นพีชอยู่กับไอ้ผู้ชายคนนั้น หัวใจของพี่
1หวังดี “ภณนายไปเรียนมหาวิทยาลัยมา ณิศาเขาไม่เหมือนเดิมแล้วนะ” ปาลิดาตัดสินใจมาเตือนเพื่อน ซึ่งเป็นเพื่อนที่เธอแอบหลงรักมาตั้งแต่เด็ก ๆ “ไม่เหมือนเดิมยังไง ดิวนี่เธอโตแล้วนะ ยังจะไม่เลิกอิจฉาณิศาเขาอีกเหรอ” ปาลิดาคิดแล้วว่า กันตภณไม่มีทางเชื่อในสิ่งที่เธอมาเตือนเขา และสุดท้ายเธอเองนั่นแหละที่จะเป็นฝ่ายโดนว่าให้ช้ำใจกลับมา “นายจะคิดจะว่าอะไรเรา ก็ตามใจ แต่หัดเปิดหูเปิดตาดูบ้าง เผื่อจะโง่น้อยลง” หญิงสาวเริ่มมีอารมณ์ “ได้ แต่เธอก็ควรจะไปลดความขี้อิจฉาลงบ้าง อย่างไรเราก็เป็นเพื่อนกันมานานทั้งสามคน ณิศาเขาไม่เคยว่าเธอเลยสักคำ มีแต่เธอที่คอยจะมาใส่ร้ายเขาตลอดเวลา” ชายหนุ่มรักและเชื่อใจในตัวแฟนสาวมาก เพราะเขากับเธอ ตกลงคบกันเป็นแฟนมาเกือบสิบปีแล้วกันตภณเขาจำได้เมื่อตอนเด็กๆ ปาลิดาแอบชอบเขาถึงขนาดเขียนจดหมาย มาวางไว้ที่ใต้โต๊ะทุกวัน และวันที่เขาตัดสินใจเป็นแฟนกับณิศา ดิวก็เอาแต่ร้องไห้และอาละวาดใส่ณิศาหาว่าแย่งเขาไปจากเธอ“ฉันยอมรับ ว่าเมื่อตอนเด็กๆ ฉันมันขี้อิจฉา แต่ตอนนี้ฉันโตแล้ว จำไว้นะว่าฉันมาเตือนนายแล้ว”ถึงแม้จะเ
2เกลี้ยกล่อม ณิศาร้องไห้มาหาคนรักที่กำลังทำงานอยู่ที่ไร่ หน้าตาของเธอบวมแดงเหมือนผ่านการร้องไห้อย่างหนักมา “ณิศาเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นบอกภณมาสิ มีใครทำอะไร ภณจะไปจัดการมันเอง” ชายหนุ่มลูบผมคนรักในอ้อมกอด “ที่ดินแปลงสุดท้ายของบ้าน พ่อเอาไปจำนองไว้กับนายอำเภอ เขากำลังจะยึดที่ของพ่อ ณิศาไม่รู้จะทำยังไง” หญิงสาวบีบน้ำตา ได้เหมือนสั่งมันได้อย่างใจ ชายหนุ่มเชื่อในคำพูดทุกอย่างที่เธอบอก “ภณจะช่วยณิศาได้ยังไงกัน ภณคิดไม่ออกจริงๆ” ชายหนุ่มมองไม่เห็นหนทาง “ภณก็เอาเงินจากคุณนิรัชไปซื้อที่คืนจากกำนันแล้วเอากำไรที่ได้มาแต่งงานกับณิศา แค่นี้พ่อก็จะไม่ต้องโดนยึดที่แล้ว แต่...ถ้าภณยังไม่อยากแต่งงานหรือไม่อยากช่วยก็ไม่เป็นไรนะ” เมื่อได้ยินคำพูดแกมน้อยใจของคนรัก มีหรือที่ผู้ชายอย่าง กันตภณจะไม่หวั่นไหว เขาตัดสินใจที่จะพูดกับพ่อคืนนี้ หลังอาหารมื้อเย็นชายหนุ่มตัดสินใจ ที่จะพูดเรื่องการซื้อที่คืนจากกำนันแล้วเอาส่วนต่างที่ได้ไปขอณิศาแต่งงาน เพื่อช่วยไม่ให้พ่อของเธอโดนยึดที่ดินที่เหลือแค่แปลงสุดท้าย “แล้วแต่ลูกต
3วิวาห์จำยอม “เอ้า...ทำไมย้อนกลับมาเร็วจังล่ะเจ้าภณ อย่าบอกนะว่านางณิศามันยอมให้เอ็งแต่งงาน” การเป็นผู้ใหญ่ที่อาบน้ำร้อนมาก่อนของกำนัน มองเหตุการณ์ทุกอย่างได้ชัดเจน ในเมื่อผู้หญิงเขามีคนอื่นไปแล้ว มันไม่มีความรักหลงเหลือมันคงมีก็แต่ผลประโยชน์ “ผมต้องการแต่งงานกับดิวให้เร็วที่สุดครับ” ชายหนุ่มไม่ยอมพูดถึงคนรัก เพราะเขารู้ ยิ่งพูดถึงยิ่งทำให้กำนันมองณิศาไปในทางที่ไม่ดี “ใจร้อนเสียด้วย เดี๋ยวฉันจะไปดูฤกษ์ดี ที่เร็วที่สุดกับหลวงตาที่วัดแล้วจะไปบอกเอ็งที่บ้าน” ฤกษ์ที่เหมาะที่สุด เร็วสมใจจริงๆ ทั้งสองฝ่ายมีเวลาเตรียมตัวแค่สามวัน แต่ชาวบ้านในหมู่บ้านต่างมาช่วยกัน ไม่นานงานทุกอย่างก็พร้อมสำหรับงานแต่งงานในวันพรุ่งนี้ พิธีในช่วงเช้าเป็นในส่วนของพิธีสงฆ์ ชายหนุ่มพยายามมองหาคนรักแต่ก็ไม่พบว่าหญิงสาวมาร่วมงาน ปาลิดาเธอเห็นสีหน้าของเจ้าบ่าว จิตใจที่คิดว่าจะหนักแน่น ก็ยังอดน้อยใจไม่ได้ พิธีเช้าและบ่ายผ่านไปได้ด้วยดี ถึงพิธีส่งตัวเข้าหอ บ้านหลังเล็กที่อยู่ติดกับบ้านของกำนัน ถูกตกแต่งให้เป็นเรือนหอของบ่าวสาว
4ข้าวใหม่ปลามัน วันนี้ปาลิดาตื่นสายกว่าทุกวัน เพราะเธอรู้สึกเนื้อตัวช้ำไปหมด แสงแดดจากนอกหน้าต่างลอดผ่านช่องว่างของผ้าม่านผืนสีขาวเข้ามา ทำให้หญิงสาวรู้ว่าตอนนี้คงสายมากแล้ว หญิงสาวพยายามจะลุกขึ้นจากที่นอนแต่มันกลับทำให้เธอรู้สึกวูบและล้มลงกลับไปนอนบนที่นอนที่ตอนนี้ผ้าปูยุ่งเหยิงไปหมด “ดิว ดิว ” เสียงเรียกจากเสียงที่เธอฟังไม่ค่อยถนัด กว่าจะนึกได้ว่าคือเสียงของสามีของเธอนั่นเอง “ตัวร้อนเชียว ” กันตภณเอาหลังมือทาบลงที่หน้าผากของหญิงสาว ที่นอนหน้าแดงกร่ำอยู่บนที่นอน “รู้สึกเหมือนจะเป็นไข้เลย” ปาลิดาบอกสามี ทั้งที่เธอยังคงหลับตาอยู่ เพราะร่างกายอ่อนเพลียเกินกว่าจะลืมตาได้ “ภณนายทำอะไร” หญิงสาวถามเมื่อรู้สึก ว่ามีผ้าชุบน้ำมาสัมผัสกับเรือนร่างของเธอ “ก็เช็ดตัวให้อย่างไรล่ะ ไม่สบายก็นอนไป อย่าพูดมาก” ชายหนุ่มไล่เช็ดตัวให้ภรรยาตั้งแต่บริเวณที่อยู่นอกเสื้อผ้า ไปจนถึงในส่วนที่ถูกปกปิดไว้ นาทีนี้ปาลิดาก็ยังคงอายเขาอยู่ ถึงแม้เมื่อคืนเขาจะได้เห็นทุกส่วนของร่างกายเธอแล้ว แต่ด้วยพิ
12มอบตัว หลังจากตำรวจออกหมายเรียกได้ไม่นาน พ่อของณิศาก็พาลูกสาวเข้ามอบตัว จากการสอบสวนผู้ต้องหาทำให้รู้เรื่องราวทั้งหมด ทุกอย่างมันเกิดขึ้นจากการที่ณิศาและนิรัชเกิดมีความสัมพันธ์กันเกิดขึ้น และทางฝ่ายชายได้อัดคลิปไว้ เพื่อใช้เป็นสิ่งต่อรองให้เธอทำตามที่เขาต้องการ ที่ดินของวิมลกับของต้อมคือที่ดินที่ ทางนายใหญ่ของนิรัชต้องการ เพราะในที่ดินทั้งสองผืน เคยเป็นที่ฝังสมบัติเมื่อสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง เมื่อณิศาทำไม่สำเร็จ ทางนิรัชก็ถูกนายใหญ่ทำโทษด้วยความโกรธเขาจึงปล่อยคลิปเขากับณิศา หญิงสาวเครียดไม่รู้จะทางออกยังไง จึงเอาปืนที่พ่อของเธอซ่อนไว้ หวังจะมายิงปาลิดา แต่ไม่มีโอกาสจึงหันมาทำร้ายวิมลแทน เพราะถ้าวิมลยอมทำตามที่เธอต้องการตั้งแต่ทีแรก ภณก็คงไม่ต้องแต่งงาน และเธอก็จะไม่ต้องอายคนทั้งประเทศแบบนี้ ชายหนุ่มได้ฟังข้อมูลจากทางตำรวจทั้งหมด เขาคิดไม่ถึง ว่าผู้หญิงที่เขารักและซื่อสัตย์กับเธอตลอด ที่ไปเรียนต่อที่กรุงเทพเธอจะนอกใจเขา แต่ด้วยความรักที่ทั้งคู่เคยมีให้กัน และณิศาก็ได้รับกรรมของเธอแล้ว ชายหนุ่มจึงอโหสิกรรมให้“กลับบ้านกันนะพ่อ”หมอให
11ความจริง ค่ำคืนนี้กันตภณหลับโดยไม่ต้องพึ่งยานอนหลับเลย เพราะเขารู้สึกสบายใจขึ้นมาก ที่พรุ่งนี้พ่อของเขาจะได้ถอดท่อช่วยหายใจ ความจริงทุกอย่างก็จะถูกเปิดเผย “มานอนกอดหน่อยสิ” ชายหนุ่มเรียกภรรยาที่กำลังนั่งหวีผม ให้มานอนข้างๆเขา เหมือนเด็กที่กำลังอยากอ้อนเอาอะไร “หวีผมอยู่...” ปาลิดาลากเสียง “ก็มาหวีตรงนี้ เดี๋ยวภณหวีให้” ปาลิดาอยากรู้ว่าสามีของเธอจะทำได้เหมือนที่พูดจริงไหม เธอจึงหยิบหวีและลุกไปนั่งข้างๆเขา “ผมคุณดำมากเลย ถ้ามีลูกผู้หญิงต้องผมสวยเหมือนคุณแน่ๆ” ชายหนุ่มพูดเหมือนลืมไปแล้ว ว่าเขาตกลงอะไรไว้กับครอบครัวของภรรยา“ถ้าพ่อภณหายแล้ว ภณจะกลับไปอยู่ดูแลพ่อก็ได้นะ”“แล้วดิวล่ะ” ชายหนุ่มถามกลับทันที“ดิวก็คงต้องอยู่ดูแลพ่อที่บ้าน”“ไม่เอา ถ้าดิวไม่ไปอยู่กับภณ ภณก็จะเอาพ่อมาอยู่กับเรา ดิวคงไม่ว่าภณนะ นอนไม่หลับแน่ๆถ้าต้องนอนคนเดียว”หญิงสาวแอบยิ้มให้กับคำตอบ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่ามันแทนคำว่ารักได้หรือเปล่า“แต่ก่อนคุณก็นอนคนเดียวนะ ทำมาเป็นจะนอนไม่หลับ”หญิงสาวแย่งหวีจากมือชายหนุ่มมาหวีเอง“ก็มันไม่ชินแล้
10ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างกัน หัวใจของกันตภณตอนนี้มันวุ่นวายสับสนไปหมด เขาอยากให้ทุกอย่างเป็นแค่เพียงความฝัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่พ่อของเขาถูกยิง หรือเรื่องที่ทุกคนกำลังสงสัยว่าณิศาอยู่เบื้องหลัง ชายหนุ่มได้แต่เดินไปเดินมา เพราะทางโรงพยาบาลยังไม่เปิดให้เยี่ยม ต้องรออีกทีพรุ่งนี้เช้าเลย “สวัสดีครับ คุณใช่ลูกชายคุณวิมลที่ถูกยิงเมื่อช่วงเย็นใช่ไหมครับ” ตำรวจร้อยเวรเดินทางมาที่โรงพยาบาล เพื่อสอบสวนภณผู้เป็นลูกชายเพียงคนเดียว ชายหนุ่มให้การไปตามความจริงทุกอย่าง และเขาหลีกเลี่ยงการพูดถึงณิศาให้ได้มากที่สุด เพราะอย่างไรเสีย เขาก็ยังไม่เชื่อ จนกว่าจะมีพยานหลักฐานมายืนยันหรือบิดาของเขาบอกเขาด้วยตัวเอง “ตำรวจมาทำไมคะ” หญิงสาวเดินสวนกับตำรวจพอดี “ก็มาสอบถาม สอบสวนหาข้อมูลทั่วไป ” ชายหนุ่มตอบโดยที่ยังคงนั่งก้มหน้ากำมือทั้งสองข้างแน่น “ดิวแวะจองที่พักไว้แล้ว อยู่ห่างจากโรงพยาบาลแค่ไม่ถึงสองร้อยเมตร กลับไปพักก่อนดีกว่า พรุ่งนี้ถึงจะเยี่ยมได้ ถ้ามีอะไรทางโรงพยาบาลจะโทรไปแจ้งอยู่แล้ว ภณไม่ต้องกังวล” ถึงแม้ไม่อยาก
9แค้น “พ่อ พ่อได้ยินภณไหม” ชายหนุ่มร้องเรียกพ่อไปตลอดทาง วิมลทำได้เพียงแค่บีบมือลูกชายเพื่อให้รู้ว่าเขาได้ยินลูกอยู่ “รถพยาบาล มารอรับอยู่กลางทางแล้ว เพื่อความรวดเร็ว” ไม่นานพ่อของภณก็ถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉิน ส่วนญาติๆถูกกันไว้ข้างนอก เพื่อสะดวกแก่การรักษา ทางโรงพยายบาลทำการผ่าตัดด่วน เพื่อเอากระสุนออก โชคยังดีที่ไม่ถูกจุดสำคัญ แต่คนไข้เสียเลือดมาก เพราะกว่าที่ภณจะไปเจอ วิมลน่าจะถูกยิงมาได้สักพักแล้ว “ภณคุณจะไปไหน”ปาลิดาคว้าแขนสามีของเธอไว้ เมื่อเห็นว่าเขาทำท่ารีบร้อนจะเดินออกจากโรงพยาบาล“ผมจะไปฆ่ามัน” ชายหนุ่มกัดฟันแน่น“ภณคุณจะไปฆ่าใคร คุณรู้เหรอว่าใครทำ”“มันต้องเป็นฝีมือไอ้นิรัชแน่ๆ” ชายหนุ่มมั่นใจ“ใช่เขาคือคนที่น่าจะทำที่สุด แต่ก็ยังไม่ได้หมายความว่าเขาทำ การที่ภณจะไปฆ่าเขา แล้วพ่อล่ะ พ่อคุณต้องการคุณที่สุดในเวลานี้ ไม่ใช่พ่ออยู่โรงพยาบาล ลูกอยู่ในคุก ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของกฎหมาย คุณต้องตั้งสตินะภณ”ปาลิดาพยายามเรียกสติของสามีให้กลับคืนมา เธอเข้าใจ ว่าเป็นใคร ใครก็ต้องแค้น แต่ในเมื่อเรายังไม่มีหลักฐานแล
8ขวางผลประโยชน์ “เหนื่อยไหมวันนี้ เห็นยกนั่นยกนี่ทั้งวัน” ภณถามภรรยาที่วันนี้เข้านอนก่อนเขาอีก “มันเมื่อยๆ สงสัยจะยกของผิดท่าไปหน่อย” เมื่อได้ยินคนตัวเล็กบอกว่าเมื่อย ภณก็สวมบทบาทหน้าที่เป็นหมอนวดทันที “ทำอะไร” หญิงสาวสะดุ้งเมื่อมือหนาบีบลงไปที่ขาของเขา “ก็นวดให้ไง เห็นบอกว่าว่าเมื่อย” “นวดอ่ะดี แต่เบาแรงหน่อยนะคะ พ่อแรงเยอะ ขาจะหักแล้ว” ภณหัวเราะให้กับคำพูดของภรรยา เขาลืมไปเลยว่า ขาของ ปาลิดาเล็กกว่าแขนของเขาเสียอีก คืนนี้สามีผู้มีแรงเยอะยอมให้ภรรยาได้พักร่างหนึ่งวัน เพราะต่างฝ่ายก็เหนื่อยกับงานที่สวนจนพากันหลับสนิทถึงเช้า*****หนึ่งเดือนผ่านไป***** สวนผลไม้ตอนนี้ถูกลงต้นไม้เต็มแล้วทุกพื้นที่ เหลือก็แต่ที่ดินของวิมล ที่ตอนนี้เลิกปลูกมันแล้ว เพราะต้องมาช่วยลูกชายดูแลสวน “ภณพ่อว่าจะให้เจ้าต้อมมันมาปลูกถั่วลิสงที่ที่ดินของเรา ไม่คิดค่าเช่ามัน เพราะมันก็ไม่มีที่ดินจะทำกิน และที่ดินเราจะได้บำรุงไปในตัวด้วย” วิมลบอกกับลูกชาย เพราะสงสารเด็กหนุ่มในหมู่บ้านที่กำลังมีลูกเล็ก ท
7ช่วยกันสร้างตัว “นิรัชคุณว่ามันจะได้ผลเหรอ เมื่อวานนี้ฉันไปหาภณมา เขากลับสนใจแต่เมียเขาไม่สนใจฉันเลย” ณิศาโมโห หงุดหงิด จึงโทรเรียกชายหนุ่มผู้สามารถใช้รสรักทำให้เธอมีความสุขขึ้นมาได้ “ก่อนจะคุยกันเรื่องนี้ ผมว่าเรามาหาอะไรทำกันก่อนดีกว่า” จากบทรักบทแรกที่เกิดขึ้นที่เถียงหน้าในที่ของกันตภณ ตอนนี้บทรักครั้งต่อๆไป มันถูกพัฒนามาเป็นรีสอร์ตต่างอำเภอ เพราะจะได้ไม่มีใครมาพบเห็น บทสวาทที่แสนจะโลดโผน ของคนที่หลงในกลิ่นความโลกีย์ด้วยกันทั้งคู่ เป็นไปอย่างดุเดือด นิรัชเขามักจะหาอุปกรณ์เสริม มาสร้างความเสียวซ่านให้กับณิศาอยู่เรื่อยๆ จนหญิงสาวหลงในกามอารมณ์ที่เขามอบให้เธอ จนไม่มีที่ว่างในหัวใจให้ใครอีกเลย “นิรัชคุณนี่สุดยอดจริงๆ เล่นเสียณิศาใจจะขาด” หญิงสาวเอ่ยปากชมคู่นอน “คุณชอบของเล่นชิ้นใหม่ไหม ผมเพิ่งได้มาจากเพื่อนที่ญี่ปุ่นเลยนะ ” “ชอบสิคะ มันโดนจุดเสียว จนณิศารู้สึกเหมือนจะขาดใจเลย แต่มันก็ยังสู้ของคุณไม่ได้ มันตรงจุดตรงใจ มากกว่า” พูดจบหญิงสาวก็ก้มลงไปใช้ปาก ออรัลมังกรใหญ่ของนิรัช เพื่อเริ่มเกมใหม่ ท
6น้อยใจ เช้านี้กันตภณเริ่มลงมือกับการปรับพื้นที่ เพื่อเตรียมกับการจะลงมะม่วง และขนุน เขาตั้งใจจะลองทำสักอย่างละไร่ก่อน เพราะไม่เคยมีประสบการณ์กลัวจะไปไม่รอด “น้ำในกระติกอย่าลืมเอาไปนะภณ” ปาลิดาตื่นมาตั้งแต่เช้าเพื่อเตรียมอาหารกลางวัน น้ำ และเธอจะตามไปทีหลัง เพราะต้องซักผ้าถูบ้านก่อน “ตามไปอย่าลืมแวะซื้อน้ำแข็งไปเพิ่มให้ด้วยนะ” ชายหนุ่มตะโกนบอกภรรยา ปาลิดารีบจัดแจงงานบ้าน เพราะอยากตามไปช่วยสามีให้ไวที่สุด ไม่ถึงสิบโมงเช้าหญิงสาวก็ขี่รถตามมาที่ ที่ดินที่พ่อของเธอให้ใช้ทำกิน แต่ภาพที่เห็นทำเอาปาลิดาถึงกับอยากลับบ้านทันที “เลือกแล้วก็ต้องสู้ เป็นถึงลูกกำนันอย่าให้ใครมาเหยียบจมูก” ยังไม่ทันจะคว้ารถและขี่กลับ ก็ต้องมาหยุดเพราะเสียงของคำ ซึ่งเป็นเสมือนพี่ชายของเธอ ถึงแม้เขาจะเป็นเพียงแค่ลูกของลูกน้องพ่อของเธอ “พี่คำ ดิวต้องทำยังไง เขาสองคนรักกัน ดิวนั่นแหละที่มาแย่ง” หญิงสาวใจไม่สู้เอาเสียเลย “แน่ใจเหรอว่าเขารักกัน ที่ดิวกับพี่ได้ยินและเห็นวันนั้น คนรักกันเขาทำกันใช่ไหม เราต่างก็รู้ว่าตอนนี้เจ้
5ทำตามสัญญา ชายหนุ่มเดินทางไปหานายอำเภอ เพื่อนำเงินที่กำนันให้ไปขอไถ่ที่คืนมา ให้กับครอบครัวของณิศา ตามที่กำนันได้สัญญาไว้ “ไม่เห็นต้องรีบมาไถ่คืนเลย เพิ่งจะเอามาจำนองไว้ไม่ถึงสัปดาห์” นายอำเภอพูดกับกันตภณ ชายหนุ่มได้ยินแล้ว ถึงกลับพูดไม่ออก เพราะคนรักของเขา บอกว่า นายอำเภอกำลังจะยึดที่ดิน เพราะพ่อของเธอนำมาจำนองไว้นานแล้ว แต่ถึงอย่างไรชายหนุ่มก็คิดว่าคนรักของเขาคงมีเหตุผลที่ต้องโกหกแบบนั้น เมื่อได้โฉนดคืน ภณก็เดินทางมุ่งหน้าไปที่บ้านของณิศาทันที แต่สิ่งที่เขาได้เจอคือนิรัช “เอ่อ..ภณคะ นี่คุณนิรัช ที่ณิศาเคยเล่าให้คุณฟัง วันนี้เราไปดูที่ดินกัน แต่ยังไม่มีใครยอมขายเลย” หญิงสาวร้อนตัว รีบแนะนำชายปลายหน้า ให้ชายหนุ่มที่เป็นคนรักกันรู้จัก “สวัสดีครับคุณภณ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” นิรัชไม่อยากให้อีกฝ่ายสงสัย จึงรีบขอตัวกลับทันที เพื่อต้องการเปิดทางให้ณิศาได้มีโอกาสเกลี่ยกล่อมเรื่องที่ดิน ที่เจ้านายของเขาอยากได้ด้วย “คุณดูสนิทกันจังเลยนะณิศา” กันตภณอดที่จะพูดไม่ได้
4ข้าวใหม่ปลามัน วันนี้ปาลิดาตื่นสายกว่าทุกวัน เพราะเธอรู้สึกเนื้อตัวช้ำไปหมด แสงแดดจากนอกหน้าต่างลอดผ่านช่องว่างของผ้าม่านผืนสีขาวเข้ามา ทำให้หญิงสาวรู้ว่าตอนนี้คงสายมากแล้ว หญิงสาวพยายามจะลุกขึ้นจากที่นอนแต่มันกลับทำให้เธอรู้สึกวูบและล้มลงกลับไปนอนบนที่นอนที่ตอนนี้ผ้าปูยุ่งเหยิงไปหมด “ดิว ดิว ” เสียงเรียกจากเสียงที่เธอฟังไม่ค่อยถนัด กว่าจะนึกได้ว่าคือเสียงของสามีของเธอนั่นเอง “ตัวร้อนเชียว ” กันตภณเอาหลังมือทาบลงที่หน้าผากของหญิงสาว ที่นอนหน้าแดงกร่ำอยู่บนที่นอน “รู้สึกเหมือนจะเป็นไข้เลย” ปาลิดาบอกสามี ทั้งที่เธอยังคงหลับตาอยู่ เพราะร่างกายอ่อนเพลียเกินกว่าจะลืมตาได้ “ภณนายทำอะไร” หญิงสาวถามเมื่อรู้สึก ว่ามีผ้าชุบน้ำมาสัมผัสกับเรือนร่างของเธอ “ก็เช็ดตัวให้อย่างไรล่ะ ไม่สบายก็นอนไป อย่าพูดมาก” ชายหนุ่มไล่เช็ดตัวให้ภรรยาตั้งแต่บริเวณที่อยู่นอกเสื้อผ้า ไปจนถึงในส่วนที่ถูกปกปิดไว้ นาทีนี้ปาลิดาก็ยังคงอายเขาอยู่ ถึงแม้เมื่อคืนเขาจะได้เห็นทุกส่วนของร่างกายเธอแล้ว แต่ด้วยพิ