แค้นที่ลงผิดคน

บทที่8

แค้นที่ลงผิดคน

         พรุ่งนี้เช้าเป็นวันหยุด กวินจึงขับรถออกจากที่จอดรถใต้หอ และขับออกมาตามถนนเลียบหาด อยู่ดีๆความรู้สึกของเขาก็คิดถึงใครบางคน

          “ออกมาหาพี่หน่อยได้ไหม ไม่ต้องบอกซัมเมอร์นะ พี่มีอะไรจะเล่าให้ฟัง”

 ชายหนุ่มกดโทรศัพท์ เพื่อขอให้รุ่นน้องสาวออกมาหาเขาหน่อย

          “เอ่อ...ได้ค่ะ”

          ปลายสายถึงจะลังเลอยู่บ้าง แต่จากฝั่งน้ำเสียง ก็มั่นใจ ว่าคนโทรมาจิตใจคงไม่ปกติแน่ ๆ ลูกพีชเลือกที่จะโกหกซัมเมอร์ว่าเพื่อนที่สาขาโทรมา คืนนี้เธออาจกลับเช้าเลยเพราะนี่ก็จะตีหนึ่งแล้ว

          ถึงแม้จะสงสัยแต่ซัมเมอร์ก็ไม่กล้าถาม เพราะเมื่อคราวเธอ เพื่อนของเธอยังไม่ถามเธอเลย จึงได้แต่บอกให้เพื่อนระวังตัว เพราะมันดึกแล้ว

          “มีอะไรหรือคะพี่กวิน”

เมื่อประตูรถถูกปิดลงหญิงสาวก็ถามด้วยความสงสัยทันที

          “พีชรู้เรื่องนี้มานานแค่ไหน” คนถามไม่แม้แต่จะหันมามอง

          “เรื่องอะไรคะ”

 ลูกพีชไม่แน่ใจ ว่าเรื่องที่กวินถาม กับเรื่องที่เธอรู้เรื่องเดียวกันไหม

          “ลงไปซื้อเบียร์ให้หน่อย เอาให้หมดเงินที่ให้ไป” ชายหนุ่มยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้เธอ

          ไม่นานหญิงสาวก็กลับมาพร้อมกับเบียร์หลายกระป๋อง เธอซื้อมามั่วๆ เพราะเขาไม่ได้บอกเธอว่าจะเอาเบียร์อะไร ลูกพีชกอดถุงที่ใส่เบียร์ไว้แน่น เธอจะไม่ยอมยื่นให้เขา ถ้าเขายังขับรถอยู่แบบนี้

         “กอดเสียแน่นเลย ไม่ต้องกลัวพี่ไม่ดื่มไปขับรถไปหรอก ไปดื่มเป็นเพื่อนพี่หน่อยแล้วกัน” คนพูดเห็นท่าทางของคนนั่งข้างๆ ก็พออ่านใจออก

          “ที่นี่ที่ไหนคะพี่กวิน” ลูกพีชตกใจเมื่อเขาพาเธอเหลียวเข้ามาในที่จอดรถใต้อาคาร

          “หอพี่เอง จะให้ไปดื่มที่ไหนล่ะ ดื่มที่ห้อง เมาก็นอน กลัวพี่จะทำอะไรเธอหรือไง ลูกพีช” คนถาม ถามแบบไม่ต้องการคำตอบ

          ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นทำแบบนี้ หญิงสาวคงไม่สนใจ เดินกลับหอไปแน่ๆ แต่นี่เขาคือผู้ชายที่เธอแอบรักมาตลอดหลายปี และตอนนี้เขาก็กำลังน่าเป็นห่วง

          จนถึงป่านนี้ หญิงสาวยังไม่รู้เลยว่า สิ่งที่เขาถามเธอ ว่ารู้เรื่องนี้มานานเท่าไหร่ หมายถึงเรื่องอะไร แต่เธอคิดว่าหลังจากเขาดื่มเข้าไป เธอคงจะได้รู้หมดไส้หมดพุงแน่ๆ

“ห้องรกหน่อยนะ อย่างว่าชายโสดไม่มีคนดูแล”

คนพูดพยายามเขี่ยของที่ขวางทางอยู่ตามพื้น เพื่อหาที่นั่งให้กับแขก

          “อ่ะ ดื่มเป็นเพื่อนกัน”

          ลูกพีชรับเบียร์จากมือของรุ่นพี่ เธอทำท่าจิบๆ ไปอย่างนั้น เพราะไม่อยากขัดใจเขา เพราะตั้งแต่เกิดมา เธอยังไม่เคยกินของพวกนี้เลย

          จากหนึ่งกระป๋องเป็นสองกระป๋อง กำลังจะเปิดกระป๋องที่สาม ชายหนุ่มที่เอาแต่นั่งดื่มไม่พูดอะไร ก็หยุดวางกระป๋องเบียร์ แล้วหันมามองหน้าหญิงสาวตรงหน้า

          “ช่วยกันปิดดีจริงๆ พี่มันโง่มากเลยเนาะ” เสียงที่ดูไม่ปกติ บอกได้ว่าคนพูดเริ่มเมาแล้ว

          ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดอะไรต่อ เบียร์กระป๋องที่สามก็ถูกเปิดออก และมันก็หายเข้าไปในร่างกายของชายหนุ่มที่ดื่มแบบแทบจะไม่หยุดหายใจ

          “พี่กวิน พีชว่าพี่พอเถอะค่ะ พี่เมามาแล้ว”

          “เมาก็ยังดีกว่าโง่ เป็นไงล่ะ แม่สื่อคนสวย ร่วมมือกันหลอกพี่จนเขาขึ้นเลย”

          “พีชไม่รู้ว่าพี่กำลังพูดถึงเรื่องอะไร แล้วไม่ต้องมาเรียกพีชว่าแม่สื่อ พี่กับซัมเมอร์ก็รักก็ชอบกันเอง พีชไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้อง” หญิงสาวแสดงความไม่พอใจบ้าง

          “แล้วไอ้ที่เพื่อนเธอไปนอนกับโค้ช เธอก็คงไม่เกี่ยวใช่ไหม พี่มันโง่เอง เขาบอกอะไรก็เชื่อเขาหมด เพื่อนเธอก็ไม่ธรรมดา ทีหลังจะหากิน หากินไกลๆหน่อย เล่นของ ใกล้ ๆ มันทุเรศ”

          “พี่กวิน พี่เมาแล้ว พี่พูดจาถึงผู้หญิงได้แย่มาก            พีชไม่อยากคุยกับพี่แล้วพีชจะกลับหอ”

          หญิงสาวทำท่าจะลุกออกจากที่นั่งข้างๆชายหนุ่ม แต่กลับถูกมือหาดึงรั้งไว้ ด้วยรูปร่างที่ต่างกันมาก ลูกพีชเสียหลักล้มลง

          “ปล่อยพีช พีชจะกลับห้อง” หญิงสาวร้องโวยวายเมื่อร่างสูงโถมทับตัวเธอ

          “หลงให้เกียรติไม่เคยแตะเนื้อต้องตัว สุดท้าย          หมาคาบเอาไปกิน เพื่อนเธอมันแสบจริงๆ” กวินพ่นด่าอย่างคนที่ควบคุมสติไม่ได้

          “นี่พีชไม่ใช่ซัมเมอร์ พี่แค้นอะไรพี่ไปก็ไปทำกับซัมเมอร์ อย่ามาทำกับพีชแบบนี้”

          ไม่ทันที่ปากเรียวบางจะพูดอะไรมากกว่านี้ ปากหนาได้รูปก็ประกบทาบลงมา จนแนบสนิท หญิงสาวได้แต่ส่งเสียงขัดขืนอยู่ในลำคอ ยิ่งดิ้นเท่าไหร่ ก็เหมือนยิ่งเขาไปอยู่ในพันธนาการของเขาเท่านั้น

         เมื่อคนที่อยู่ด้านบนสามารถคุมเกมได้แล้ว มือใหญ่ก็ซุกซนไปเรื่อย ถึงแม้จะไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้ แต่ด้วยความมีเสน่ห์ของเขา เรื่องแบบนี้ เขาก็มีประสบการณ์มาไม่ใช่น้อย

          สัมผัสอย่างผู้มีประสบการณ์ ทำเอาสาวน้อยหมดแรงต่อต้านต่อความรู้สึกใด ๆ ทุกส่วนในร่างกายมันไร้เรี่ยวแรงต่อสู้ หญิงสาวได้แต่หลับตา แล้วปล่อยร่างกายของเธอให้มันทำตามเสียงเรียกของหัวใจ

          จากความรู้สึกเสียวซ่านที่เขามอบให้ ก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความเจ็บปวด เมื่อร่างกายความเป็นสาวบริสุทธิ์ของเธอ กำลังถูกความเป็นชายรุกร้ำเข้ามา เสียงร้องจากความเจ็บปวดแล้วความเสียวซ่านของทั้งคู่ ดังประสานกันอย่างลงตัว หญิงสาวจิกเล็บเรียวลงบน         หลังหนาด้วยความรู้สึกที่เสียวจนสุดแสนจะทรมาน

          “พี่กวิน พีชไม่ไหวแล้ว” หญิงสาวแนบหน้าลงกับไหล่หนาของเขา ก่อนจะกระซิบบอกด้วยเสียงสั่นเทา

          “อีกนิดนะ เสียวไหม” ชายหนุ่มกระซิบกลับพร้อมขยับร่างกายส่วนล่างเป็นจังหวะ

          “สะ..เสียว.... ” คำสุดท้ายลากยาวพร้อมกับความรู้สึกที่สบายตัว

          เมื่อคนทั้งคู่พากันไปถึงฝั่งฝันแห่งความสุข ร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงของชายหนุ่มก็ปล่อยตัวเองลงมานอนกึ่งทับร่างของหญิงสาวที่นอนหมดแรงอยู่ภายใต้ร่างกายเขา

          น้ำตาค่อยๆไหลจากดวงตาคู่สวยทั้งสองข้าง มันเป็นน้ำตาที่มีทั้งความสุขและความเสียใจ เขาเป็นผู้ชายที่เธอแอบรักมาคนเดียวและตลอด เธอไม่เสียใจที่เขาเป็นคนได้ความบริสุทธิ์ของเธอ แต่น้ำตาแห่งความเสียใจ           มาจากความสัมพันธ์ที่เขาเห็นเธอเป็นแค่เครื่องระบายความแค้นเท่านั้น