เรื่อง ตรวนวิวาห์ไร้หัวใจ

1

หวังดี

          “ภณนายไปเรียนมหาวิทยาลัยมา ณิศาเขาไม่เหมือนเดิมแล้วนะ”

         ปาลิดาตัดสินใจมาเตือนเพื่อน ซึ่งเป็นเพื่อนที่เธอแอบหลงรักมาตั้งแต่เด็ก ๆ

         “ไม่เหมือนเดิมยังไง ดิวนี่เธอโตแล้วนะ ยังจะไม่เลิกอิจฉาณิศาเขาอีกเหรอ”

          ปาลิดาคิดแล้วว่า กันตภณไม่มีทางเชื่อในสิ่งที่เธอมาเตือนเขา และสุดท้ายเธอเองนั่นแหละที่จะเป็นฝ่ายโดนว่าให้ช้ำใจกลับมา

          “นายจะคิดจะว่าอะไรเรา ก็ตามใจ แต่หัดเปิดหูเปิดตาดูบ้าง เผื่อจะโง่น้อยลง” หญิงสาวเริ่มมีอารมณ์

          “ได้ แต่เธอก็ควรจะไปลดความขี้อิจฉาลงบ้าง อย่างไรเราก็เป็นเพื่อนกันมานานทั้งสามคน ณิศาเขาไม่เคยว่าเธอเลยสักคำ มีแต่เธอที่คอยจะมาใส่ร้ายเขาตลอดเวลา”

         ชายหนุ่มรักและเชื่อใจในตัวแฟนสาวมาก เพราะเขากับเธอ     ตกลงคบกันเป็นแฟนมาเกือบสิบปีแล้ว

กันตภณเขาจำได้เมื่อตอนเด็กๆ ปาลิดาแอบชอบเขาถึงขนาดเขียนจดหมาย มาวางไว้ที่ใต้โต๊ะทุกวัน และวันที่เขาตัดสินใจเป็นแฟนกับณิศา ดิวก็เอาแต่ร้องไห้และอาละวาดใส่ณิศาหาว่าแย่งเขาไปจากเธอ

“ฉันยอมรับ ว่าเมื่อตอนเด็กๆ ฉันมันขี้อิจฉา แต่ตอนนี้ฉันโตแล้ว จำไว้นะว่าฉันมาเตือนนายแล้ว”

ถึงแม้จะเตรียมใจมาบ้าง ว่าชายหนุ่มไม่มีทางเชื่อเธอแน่นอน แต่พอเจอเข้าจริงๆ ปาลิดาก็อดเสียใจไม่ได้

เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กขี่จักรยานกลับบ้านไป ภณก็อดคิดกับคำพูดที่ปาลิดาพูดไม่ได้ เพราะตัวเขาเอง เข้าไปเรียนมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพไม่ค่อยได้กลับมา แต่ณิศาก็ยังคงติดต่อกับเขาตามปกติ แต่มันก็คงไม่เหมือนตอนที่อยู่ด้วยกัน

“ภณคะ วันนี้ณิศาทำขนมบัวลอยมาฝากด้วย”

หญิงสาวชูปิ่นโตที่เธอทำขนมเอามาฝากแฟนหนุ่ม ที่กำลังจะออกไปช่วยงานพ่อของเขาที่ไร่

“ขอบคุณมากครับ น่ารักที่สุดเลยแฟนภณ”

หญิงสาวโผเข้ากอดคอแฟนหนุ่ม และหอมแก้มเขาอย่างที่เธอไม่เคยทำมาก่อน ทำให้ชายหนุ่มอดคิดตามคำพูดของปาลิดาไม่ได้ ว่าคนรักของเขาไม่เหมือนเดิม

“ภณคะ ตอนนี้ชาวบ้านแถวนี้เขาพากันขายที่ดินให้กับคุณนิรัชคนสนิทของนายอำเภอกันหลายคนเลยนะคะ เพราะเขาให้ราคาดีมาก”

ณิศาทำท่าออดอ้อน พูดจาน่าเชื่อถือ เพื่อหวังโน้มน้าวจิตใจคนรักให้สนใจในสิ่งที่เธอพูด

“ที่ดินของผมก็เหลือไม่มาก ส่วนมากพ่อก็ขายให้กำนันไปหมดแล้ว” กันตภณอธิบาย

“ชาวบ้านหลายคน ก็รับเงินจากคุณนิรัชแล้วเอาไปซื้อที่คืนจากกำนันแล้วเอามาขายต่อให้คุณนิรัชกันนะ ภณไม่สนใจบ้างเหรอ ได้กำไรสบายๆเลย” ณิศายังโน้มน้าวใจต่อไป

“ผมว่ามันดูปวดหัว ถ้าเขาอยากได้ก็ให้เขาไปซื้อกับกำนันเอาเองแล้วกัน ผมขอตัวไปทำไร่ก่อนนะ ขอบใจมาสำหรับบัวลอย รับรองผมจะกินให้หมดเลย” ชายหนุ่มคว้าปิ่นโตและรีบขี่รถจักรยานยนต์ตามไปช่วยพ่อที่ไร่ที่อยู่ไปอีกหมู่บ้านหนึ่ง

“เอ้าทำไมมาช้าล่ะลูก” วิมลถามลูกชายเพราะวันนี้เขาตามมาช่วยช้ากว่าทุกวัน

“ณิศาเขาเอาบัวลอยมาฝากครับพ่อ และชวนคุยเรื่องขายที่เลยเพลินไปหน่อย” ลูกชายเล่าให้ผู้เป็นพ่อฟัง

“เมื่อวันก่อน แฟนลูก มันก็มาพูดกับพ่อ ไม่รู้ไอ้คนที่ชื่อนิรัชมันจะอยากได้ที่ดิน ที่เราขายให้พ่อกำนันไปทำอะไร พ่อก็บอกณิศามันไปว่าอยากได้ก็ให้ไปซื้อกับพ่อกำนันเอาเอง”

“ผมก็บอกไปอย่างนั้นเหมือนกัน ปวดหัวเนาะ ” ลูกชายส่ายหัวกับเรื่องนี้

ก่อนที่นารีแม่ของกันตภณจะป่วย ครอบครัวของเขามีที่ดินจำนวนมาก ถือได้ว่าเป็นครอบครัวที่มีฐานะครอบครัวหนึ่งในตำบลเลย แต่เพราะวิมลต้องการรักษาภรรยาให้ดีที่สุด เขาจำเป็นต้องเปลี่ยนที่ดินให้เป็นเงิน จึงได้ตัดสินใจขายที่ให้กำนัน และสัญญาใจกันไว้ ว่าถ้ามีเงินเมื่อไหร่วิมลจะมาซื้อคืน

“พ่อดิวไปพูดกับภณแล้ว แต่ไม่มีประโยชน์เลย” ปาลิดากลับบ้านมาบ่นให้พ่อฟัง

“อยู่ดี ๆ ลูกจะให้เขาเชื่อคนที่มาพูดถึงแฟนเขาในทางที่ไม่ดีเหรอ ของแบบนี้มันต้องใช้เวลา” กำนันสอนลูกสาว

“ไม่ใช่แค่ไม่เชื่อนะพ่อ กลับมาว่า ว่าหนูเป็นคนขี้อิจฉา แอบชอบเขาตั้งแต่เด็ก ๆ พอเขาไปชอบกับณิศาหนูก็เลยมาใส่ความ”

คนเล่ายืนกอดอกด้วยความโมโห และน้อยใจ ที่คำพูดและความหวังดีไม่มีค่าเลย

“ไม่ต้องกลัวหรอกลูก ถ้าวิมลมาซื้อที่คืนตอนนี้ พ่อจะยังไม่ยอมขายให้ พ่อก็อยากจะรู้จัง ว่าไอ้คนสนิทนายอำเภอ มันชื่ออะไรนะ”

“นิรัชจ๊ะพ่อ”

“เออ..นิรัช มันจะอยากได้ที่ดินเพียงแค่บางแปลงทำไม พอมันได้ไป พ่อก็เห็นมันจ้างรถมาขุด แล้วก็ทิ้งที่ไว้แบบนั้น”

นิรัชเคยมาติดต่อขอซื้อที่ของวิมลพ่อของกันตภณกับกำนันไปแล้วรอบหนึ่ง แต่กำนันปฎิเสธ เพราะเขาจะขายที่คืนให้กับเจ้าของเท่านั้น ด้วยความที่กำนันสมยศก็มีบารมีและลูกน้องมากกว่านายอำเภอเสียอีก นิรัชจึงไม่กล้ามาอีก

“แล้วลูกล่ะ ยังชอบเจ้าภณอยู่ไหม พ่อก็อยากได้มาเป็นเขยเหมือนกัน การศึกษา นิสัยใจคอ หาไม่ได้ง่ายๆนะผู้ชายแบบนี้”

ผู้เป็นพ่อถามแทงใจดำลูกสาว ตลอดสิบปีที่ผ่านมา ไม่มีวันไหนเลย ที่ปาลิดาจะหยุดรักกันตภณ ต่อให้มีหนุ่มๆ มาตามจีบเธอมากมาย เพราะทั้งตำบลไม่มีใครสวยมากไปกว่าเธออีกแล้ว

“ยังชอบอยู่ แต่คงไม่มีประโยชน์อะไร ภณเขายังมั่นคงในรักที่มีให้กับณิศา ถึงแม้ตอนนี้เขายังไม่รู้ความจริง ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ระหว่างที่เขาไปเรียนต่อ แต่ถึงแม้เขาจะรู้ดิวว่าเขาก็ไม่เลิกกับณิศาหรอก”

ความจริงที่หญิงสาวเห็นมันกับตา ได้ยินกับหู แต่เธอไม่มีหลักฐาน เพราะดันลืมเอาโทรศัพท์ไป เธอจึงทำได้แค่เพียงบอกให้ชายหนุ่มที่เธอรักสังเกตและอย่าไว้ใจณิศา แต่เขาก็ไม่ฟังเธอ

“ไม่มีผู้ชายคนไหนรับเรื่องแบบนี้ได้หรอกลูก โดยเฉพาะทั้งคู่ยังไม่ได้แต่งงานและมีลูกด้วยกัน พ่อเชื่อว่าสักวันเจ้าภณมันจะรู้ความจริงเอง”

“กว่าวันนั้นจะมาถึง ไม่ต้องโดนหลอกจนหมดตัวก่อนหรือพ่อ”

ปาลิดากลัวใจในความหลงของชายหนุ่ม ว่าอาจจะหลงไม่ลืมหูลืมตาจนหมดเนื้อหมดตัว

“ที่ดินทุกแปลง สมบัติทุกชิ้น ยังเป็นชื่อของวิมล ภณมันไม่มีสิทธิ์ทำอะไรหรอก และวิมลก็ไว้ใจและเชื่อใจพ่อมาก เพราะคบกันมานาน ไม่มีทางที่มันจะทำอะไรโดยไม่ปรึกษากำนันสมยศแน่นอน”

คนเป็นพ่อพยายามพูดให้ลูกสาว คลายความกังวลลง เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาสมยศรู้ว่าลูกสาวของเขารักและหวังดีกับกันตภณแค่ไหน