เกลี้ยกล่อม

2

เกลี้ยกล่อม

         ณิศาร้องไห้มาหาคนรักที่กำลังทำงานอยู่ที่ไร่ หน้าตาของเธอบวมแดงเหมือนผ่านการร้องไห้อย่างหนักมา

          “ณิศาเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นบอกภณมาสิ มีใครทำอะไร ภณจะไปจัดการมันเอง” ชายหนุ่มลูบผมคนรักในอ้อมกอด

          “ที่ดินแปลงสุดท้ายของบ้าน พ่อเอาไปจำนองไว้กับนายอำเภอ เขากำลังจะยึดที่ของพ่อ ณิศาไม่รู้จะทำยังไง”

          หญิงสาวบีบน้ำตา ได้เหมือนสั่งมันได้อย่างใจ ชายหนุ่มเชื่อในคำพูดทุกอย่างที่เธอบอก

          “ภณจะช่วยณิศาได้ยังไงกัน ภณคิดไม่ออกจริงๆ” ชายหนุ่มมองไม่เห็นหนทาง

          “ภณก็เอาเงินจากคุณนิรัชไปซื้อที่คืนจากกำนันแล้วเอากำไรที่ได้มาแต่งงานกับณิศา แค่นี้พ่อก็จะไม่ต้องโดนยึดที่แล้ว แต่...ถ้าภณยังไม่อยากแต่งงานหรือไม่อยากช่วยก็ไม่เป็นไรนะ”

          เมื่อได้ยินคำพูดแกมน้อยใจของคนรัก มีหรือที่ผู้ชายอย่าง         กันตภณจะไม่หวั่นไหว เขาตัดสินใจที่จะพูดกับพ่อคืนนี้

          หลังอาหารมื้อเย็นชายหนุ่มตัดสินใจ ที่จะพูดเรื่องการซื้อที่คืนจากกำนันแล้วเอาส่วนต่างที่ได้ไปขอณิศาแต่งงาน เพื่อช่วยไม่ให้พ่อของเธอโดนยึดที่ดินที่เหลือแค่แปลงสุดท้าย

         “แล้วแต่ลูกตัดสินใจเลย พ่อขายที่ให้กำนันเขาแล้ว ลูกก็ต้องไปคุยกับเขาเอง”

          วิมลร้อนใจ แต่ทำเป็นไม่รู้สึกอะไร เพราะเขาจะเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากำนันซึ่งเป็นเกลอเก่ากันมาตั้งแต่เด็กๆ เขาเชื่อว่าเพื่อนสามารถช่วยเขาแก้ปัญหาได้

        

         “ดิว...ลูกมาเล่าสิ่งที่ลูกเจอให้ลุงวิมลฟังหน่อย”

          กำนันสมยศได้ฟังเรื่องร้อนใจ จากเพื่อนจบแล้วจึงเรียกลูกสาวให้มาเล่าความลับบางอย่าง ที่เธอบังเอิญไปได้เจอมา

          “ได้จ้ะพ่อ” หญิงสาวเริ่มเล่าย้อนกลับไป เมื่อสามเดือนที่แล้ว

         “คุณนิรัช ที่คุณมาทำดีกับณิศา เพราะคุณแค่อยากใช้ณิศาเป็นเครื่องมือใช่ไหมคะ”

         “ใครบอกคุณ ผมแอบชอบตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันแล้ว แต่ลองถามจากชาวบ้านก็รู้ว่าคุณมีคนรักอยู่แล้ว เลยไม่กล้าเข้าไปจีบ”

         “ไม่กล้า...แล้วทำไมถึงนัดณิศามาเจอล่ะคะ” หญิงสาวถามด้วยความแปลกใจ

         “เพราะผมแค่อยากมาสารภาพความในใจกับคุณส่วนคุณจะไม่รักผมก็ไม่เป็นไร” คนพูดทำเสียงเศร้า

         “แล้วถ้าณิศารักคุณล่ะคะ”

         เมื่อได้คำตอบที่พึงพอใจ นิรัชก็จัดการมอบบทรักที่ร้อนแรงให้กับหญิงสาวผู้แสนจะโง่และใจง่าย ยอมเชื่อผู้ชายที่เธอเพิ่งจะรู้จักได้เพียงไม่นาน เพราะเห็นว่าเขาดูมีฐานะดี

         เมื่อบทรักจบลง ชายหนุ่มก็โผเข้ากอด สองมือยังคงลูบไล้ปลุกอารมณ์อีกฝ่ายอยู่ตลอดเวลา

         “ณิศาคุณรู้ไหม เจ้านายของผม เขาอยากได้ที่ดิน ที่พ่อของแฟนคุณขายให้กับกำนันมาก ถ้าเราสามารถเอาที่ดินแปลงนั้นไปให้ท่านได้ เราสองคนสบายไปทั้งชาติเลย” นิรัชเริ่มเข้าเรื่อง

         “แล้วคุณจะให้ณิศาทำยังไงล่ะคะ”

         “อีกไม่กี่เดือนแฟนคุณจะกลับมา คุณต้องใช้มายาหญิงทำให้เขาไปซื้อที่คืนจากกำนันแล้วเอามาขายให้ผมให้ได้ เรื่องเงินผมยินดีออกให้ก่อน”

          “ทั้งหมดก็เป็นอย่างที่หนูเล่าแหละลุง”

หญิงสาวเล่าความจริงตามที่เธอได้ยิน ถึงแม้จะไม่ได้ละเอียดครบทุกฉากทุกตอน

          “แล้วฉันจะทำไงดีวะกำนัน” วิมลคิดไม่ออกว่าจะแก้ปัญหานี้ยังไงดี

          “เอาอย่างนี้ ในเมื่อนางณิศามันก็มีผัวไปแล้ว ถ้าจะมาเป็นลูกสะใภ้เอ็งอีก มันก็จะเป็นการสวมเขาให้เจ้าภณมัน” กำนันเริ่มวางแผน

          “แล้วเราจะบอกเจ้าภณมันเหรอ” วิมลถาม

          “ไม่มีประโยชน์ เอาแบบนี้ ฉันจะให้มันแต่งงานกับลูกสาวฉัน แล้วถ้ามันอยู่กินกันจนมีหลานให้ฉันได้ ฉันจะคืนที่ให้มัน และเมื่องานแต่งเสร็จฉันจะให้เงินที่นางณิศามันต้องการเอาไปไถ่ที่คืนจากนายอำเภอทันที”

          ปาลิดาและวิมลมองหน้ากันด้วยความตกใจ ในแผนการที่พ่อกำนันคิด แต่ทุกคนก็เห็นด้วย

         “ถ้านางณิศามันรักลูกเอ็งจริงๆ มันไม่มีทางยอมหรอก” กำนันให้เหตุผล

          วิมลกลับไปได้ไม่นาน กันตภณก็เดินทางมาที่บ้านของกำนัน เพื่อมาขอซื้อที่คืน ตามที่ณิศาต้องการ

          กำนันสมยศบอกข้อตกลง ที่เขากับวิมลได้คุยกันไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ให้ชายหนุ่มรู้ โดยที่บอกแค่เพียงว่า ข้อตกลงนี้เขาคิดแค่เพียงคนเดียว

          “แต่ผมไม่ได้รักดิว เราเป็นเพื่อนกัน และณิศาคงไม่ยอมแน่ๆ”

          ชายหนุ่มไม่เข้าใจเลย ว่าทำไมกำนันต้องมีข้อเสนอแบบนี้ ทั้งที่ก็รู้ว่าเขามีคนรักอยู่แล้ว

          “ฉันรู้ดี ว่าเอ็งไม่ได้รักลูกสาวฉัน แต่ทำไงได้ลูกสาวฉันมันรักเอ็ง และฉันเองก็อยากได้ลูกเขยขยัน แถมมีความรู้เรียนถึงปริญญาอีกต่างหาก ส่วนที่เอ็งบอกว่า นางณิศาแฟนเอ็งไม่มีทางยอม ลองกลับไปบอกข้อเสนอนี้ให้คนรักของเอ็งฟังก่อน แต่ฉันเชื่อว่ามันยอมแน่นอน”

          กันตภณรีบขี่รถจักรยายนต์ไปบ้านของคนรักทันที อย่างไรเขาก็ไม่เชื่อว่าณิศาจะยอมให้เขาไปแต่งงานกับคนอื่นแน่นอน

          “เอ้า!..ภณ มาหาณิศาถึงบ้านเลย มีเรื่องอะไรแน่ๆเลย”

          หญิงสาวพาคนรักเดินออกมาคุยที่โต๊ะไม้ไผ่ ใกล้กับกองฟาง ที่อยู่ข้างๆบ้าน เพราะไม่อยากให้พ่อของเธอได้ยิน

          “ภณไปคุยกับอากำนันมาแล้วนะ” ชายหนุ่มเข้าเรื่อง

          “แล้วว่ายังไงบ้างภณ ทุกอย่างเรียบร้อยใช่ไหม” หญิงสาวดีใจจนออกนอกหน้า เลยไม่ทันได้สังเกตสีหน้าคนเล่า

          ชายหนุ่มเล่าข้อเสนอ ที่กำนันต้องการให้เขาทำตาม ถ้าอยากได้ที่ดินแปลงนั้นคืน

          “กำนันนะกำนัน คิดได้ยังไงกัน คงอยากจะหาผัวให้ลูกสาวจนตัวสั่น รู้ทั้งรู้ว่าภณไม่ได้รักยายดิวเลย” ณิศาทำท่าไม่พอใจ

          “ไม่ต้องกลัว ภณไม่มีทางยอมแต่งงานหรอก ไม่ได้ที่คืนก็ไม่เห็นเป็นไร ภณจะหาทางไปคุยกับนายอำเภอเอง” ชายหนุ่มทำเสียงจริงจังเพื่อให้คนรักสบายใจ

          “ไม่ได้นะ ภณต้องแต่ง ” หญิงสาวเผลอตัว

          “คือณิศาหมายความว่า ภณก็แค่ยอมแต่งๆไป และก็รีบทำให้ยายดิวมันท้อง และได้ที่คืนเมื่อไหร่ ภณก็หย่ากับมันเสีย ที่ดิวยอมไม่ใช่ว่าดิวไม่รักภณ แต่ดิวเชื่อใจ และมั่นใจ ว่าอย่างไรภณก็ไม่มีทางรักคนอื่น”

          หญิงสาวใช้มายาหญิง ทำน้ำตาคลอเบ้า กอดแขนแฟนหนุ่ม ซบหน้าลงกับไหล่ของคนรัก เพื่อให้เขารู้สึกว่าเธอก็เสียใจเหมือนกัน ที่ยอมให้เขาไปแต่งงานกับคนอื่น

          “ภณคุณรีบแต่งงานให้เร็วที่สุดเลยนะคะ นางดิวมันจะได้รีบท้อง ภณก็จะได้หย่าให้เร็วที่สุด และเราก็จะได้มาอยู่ด้วยกัน ณิศาจะรอคุณอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน”

          หญิงสาวโอบกอดชายคนรัก ทำท่าทางเหมือนใจจะขาด ถึงแม้ชายหนุ่มจะรู้สึกผิดหวังที่หญิงคนรักสนับสนุนให้เขาไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น ตามที่กำนันได้พูดไว้ แต่เขาก็เชื่อใจ ว่าณิศาต้องคิดว่ามันคือทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว

          เมื่อชายหนุ่มขี่รถจักรยานยนต์ออกจากบ้านของณิศา เขาก็มุ่งหน้ากลับมาที่บ้านของกำนัน อีกรอบทันที เพื่อมาบอกคำตอบ ว่าเขายินยอมที่จะแต่งงานกับปาลิดาทันที ที่ทางกำนันพร้อม