2
เกลี้ยกล่อม
ณิศาร้องไห้มาหาคนรักที่กำลังทำงานอยู่ที่ไร่ หน้าตาของเธอบวมแดงเหมือนผ่านการร้องไห้อย่างหนักมา
“ณิศาเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นบอกภณมาสิ มีใครทำอะไร ภณจะไปจัดการมันเอง” ชายหนุ่มลูบผมคนรักในอ้อมกอด
“ที่ดินแปลงสุดท้ายของบ้าน พ่อเอาไปจำนองไว้กับนายอำเภอ เขากำลังจะยึดที่ของพ่อ ณิศาไม่รู้จะทำยังไง”
หญิงสาวบีบน้ำตา ได้เหมือนสั่งมันได้อย่างใจ ชายหนุ่มเชื่อในคำพูดทุกอย่างที่เธอบอก
“ภณจะช่วยณิศาได้ยังไงกัน ภณคิดไม่ออกจริงๆ” ชายหนุ่มมองไม่เห็นหนทาง
“ภณก็เอาเงินจากคุณนิรัชไปซื้อที่คืนจากกำนันแล้วเอากำไรที่ได้มาแต่งงานกับณิศา แค่นี้พ่อก็จะไม่ต้องโดนยึดที่แล้ว แต่...ถ้าภณยังไม่อยากแต่งงานหรือไม่อยากช่วยก็ไม่เป็นไรนะ”
เมื่อได้ยินคำพูดแกมน้อยใจของคนรัก มีหรือที่ผู้ชายอย่าง กันตภณจะไม่หวั่นไหว เขาตัดสินใจที่จะพูดกับพ่อคืนนี้
หลังอาหารมื้อเย็นชายหนุ่มตัดสินใจ ที่จะพูดเรื่องการซื้อที่คืนจากกำนันแล้วเอาส่วนต่างที่ได้ไปขอณิศาแต่งงาน เพื่อช่วยไม่ให้พ่อของเธอโดนยึดที่ดินที่เหลือแค่แปลงสุดท้าย
“แล้วแต่ลูกตัดสินใจเลย พ่อขายที่ให้กำนันเขาแล้ว ลูกก็ต้องไปคุยกับเขาเอง”
วิมลร้อนใจ แต่ทำเป็นไม่รู้สึกอะไร เพราะเขาจะเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากำนันซึ่งเป็นเกลอเก่ากันมาตั้งแต่เด็กๆ เขาเชื่อว่าเพื่อนสามารถช่วยเขาแก้ปัญหาได้
“ดิว...ลูกมาเล่าสิ่งที่ลูกเจอให้ลุงวิมลฟังหน่อย”
กำนันสมยศได้ฟังเรื่องร้อนใจ จากเพื่อนจบแล้วจึงเรียกลูกสาวให้มาเล่าความลับบางอย่าง ที่เธอบังเอิญไปได้เจอมา
“ได้จ้ะพ่อ” หญิงสาวเริ่มเล่าย้อนกลับไป เมื่อสามเดือนที่แล้ว
“คุณนิรัช ที่คุณมาทำดีกับณิศา เพราะคุณแค่อยากใช้ณิศาเป็นเครื่องมือใช่ไหมคะ”
“ใครบอกคุณ ผมแอบชอบตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันแล้ว แต่ลองถามจากชาวบ้านก็รู้ว่าคุณมีคนรักอยู่แล้ว เลยไม่กล้าเข้าไปจีบ”
“ไม่กล้า...แล้วทำไมถึงนัดณิศามาเจอล่ะคะ” หญิงสาวถามด้วยความแปลกใจ
“เพราะผมแค่อยากมาสารภาพความในใจกับคุณส่วนคุณจะไม่รักผมก็ไม่เป็นไร” คนพูดทำเสียงเศร้า
“แล้วถ้าณิศารักคุณล่ะคะ”
เมื่อได้คำตอบที่พึงพอใจ นิรัชก็จัดการมอบบทรักที่ร้อนแรงให้กับหญิงสาวผู้แสนจะโง่และใจง่าย ยอมเชื่อผู้ชายที่เธอเพิ่งจะรู้จักได้เพียงไม่นาน เพราะเห็นว่าเขาดูมีฐานะดี
เมื่อบทรักจบลง ชายหนุ่มก็โผเข้ากอด สองมือยังคงลูบไล้ปลุกอารมณ์อีกฝ่ายอยู่ตลอดเวลา
“ณิศาคุณรู้ไหม เจ้านายของผม เขาอยากได้ที่ดิน ที่พ่อของแฟนคุณขายให้กับกำนันมาก ถ้าเราสามารถเอาที่ดินแปลงนั้นไปให้ท่านได้ เราสองคนสบายไปทั้งชาติเลย” นิรัชเริ่มเข้าเรื่อง
“แล้วคุณจะให้ณิศาทำยังไงล่ะคะ”
“อีกไม่กี่เดือนแฟนคุณจะกลับมา คุณต้องใช้มายาหญิงทำให้เขาไปซื้อที่คืนจากกำนันแล้วเอามาขายให้ผมให้ได้ เรื่องเงินผมยินดีออกให้ก่อน”
“ทั้งหมดก็เป็นอย่างที่หนูเล่าแหละลุง”
หญิงสาวเล่าความจริงตามที่เธอได้ยิน ถึงแม้จะไม่ได้ละเอียดครบทุกฉากทุกตอน
“แล้วฉันจะทำไงดีวะกำนัน” วิมลคิดไม่ออกว่าจะแก้ปัญหานี้ยังไงดี
“เอาอย่างนี้ ในเมื่อนางณิศามันก็มีผัวไปแล้ว ถ้าจะมาเป็นลูกสะใภ้เอ็งอีก มันก็จะเป็นการสวมเขาให้เจ้าภณมัน” กำนันเริ่มวางแผน
“แล้วเราจะบอกเจ้าภณมันเหรอ” วิมลถาม
“ไม่มีประโยชน์ เอาแบบนี้ ฉันจะให้มันแต่งงานกับลูกสาวฉัน แล้วถ้ามันอยู่กินกันจนมีหลานให้ฉันได้ ฉันจะคืนที่ให้มัน และเมื่องานแต่งเสร็จฉันจะให้เงินที่นางณิศามันต้องการเอาไปไถ่ที่คืนจากนายอำเภอทันที”
ปาลิดาและวิมลมองหน้ากันด้วยความตกใจ ในแผนการที่พ่อกำนันคิด แต่ทุกคนก็เห็นด้วย
“ถ้านางณิศามันรักลูกเอ็งจริงๆ มันไม่มีทางยอมหรอก” กำนันให้เหตุผล
วิมลกลับไปได้ไม่นาน กันตภณก็เดินทางมาที่บ้านของกำนัน เพื่อมาขอซื้อที่คืน ตามที่ณิศาต้องการ
กำนันสมยศบอกข้อตกลง ที่เขากับวิมลได้คุยกันไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ให้ชายหนุ่มรู้ โดยที่บอกแค่เพียงว่า ข้อตกลงนี้เขาคิดแค่เพียงคนเดียว
“แต่ผมไม่ได้รักดิว เราเป็นเพื่อนกัน และณิศาคงไม่ยอมแน่ๆ”
ชายหนุ่มไม่เข้าใจเลย ว่าทำไมกำนันต้องมีข้อเสนอแบบนี้ ทั้งที่ก็รู้ว่าเขามีคนรักอยู่แล้ว
“ฉันรู้ดี ว่าเอ็งไม่ได้รักลูกสาวฉัน แต่ทำไงได้ลูกสาวฉันมันรักเอ็ง และฉันเองก็อยากได้ลูกเขยขยัน แถมมีความรู้เรียนถึงปริญญาอีกต่างหาก ส่วนที่เอ็งบอกว่า นางณิศาแฟนเอ็งไม่มีทางยอม ลองกลับไปบอกข้อเสนอนี้ให้คนรักของเอ็งฟังก่อน แต่ฉันเชื่อว่ามันยอมแน่นอน”
กันตภณรีบขี่รถจักรยายนต์ไปบ้านของคนรักทันที อย่างไรเขาก็ไม่เชื่อว่าณิศาจะยอมให้เขาไปแต่งงานกับคนอื่นแน่นอน
“เอ้า!..ภณ มาหาณิศาถึงบ้านเลย มีเรื่องอะไรแน่ๆเลย”
หญิงสาวพาคนรักเดินออกมาคุยที่โต๊ะไม้ไผ่ ใกล้กับกองฟาง ที่อยู่ข้างๆบ้าน เพราะไม่อยากให้พ่อของเธอได้ยิน
“ภณไปคุยกับอากำนันมาแล้วนะ” ชายหนุ่มเข้าเรื่อง
“แล้วว่ายังไงบ้างภณ ทุกอย่างเรียบร้อยใช่ไหม” หญิงสาวดีใจจนออกนอกหน้า เลยไม่ทันได้สังเกตสีหน้าคนเล่า
ชายหนุ่มเล่าข้อเสนอ ที่กำนันต้องการให้เขาทำตาม ถ้าอยากได้ที่ดินแปลงนั้นคืน
“กำนันนะกำนัน คิดได้ยังไงกัน คงอยากจะหาผัวให้ลูกสาวจนตัวสั่น รู้ทั้งรู้ว่าภณไม่ได้รักยายดิวเลย” ณิศาทำท่าไม่พอใจ
“ไม่ต้องกลัว ภณไม่มีทางยอมแต่งงานหรอก ไม่ได้ที่คืนก็ไม่เห็นเป็นไร ภณจะหาทางไปคุยกับนายอำเภอเอง” ชายหนุ่มทำเสียงจริงจังเพื่อให้คนรักสบายใจ
“ไม่ได้นะ ภณต้องแต่ง ” หญิงสาวเผลอตัว
“คือณิศาหมายความว่า ภณก็แค่ยอมแต่งๆไป และก็รีบทำให้ยายดิวมันท้อง และได้ที่คืนเมื่อไหร่ ภณก็หย่ากับมันเสีย ที่ดิวยอมไม่ใช่ว่าดิวไม่รักภณ แต่ดิวเชื่อใจ และมั่นใจ ว่าอย่างไรภณก็ไม่มีทางรักคนอื่น”
หญิงสาวใช้มายาหญิง ทำน้ำตาคลอเบ้า กอดแขนแฟนหนุ่ม ซบหน้าลงกับไหล่ของคนรัก เพื่อให้เขารู้สึกว่าเธอก็เสียใจเหมือนกัน ที่ยอมให้เขาไปแต่งงานกับคนอื่น
“ภณคุณรีบแต่งงานให้เร็วที่สุดเลยนะคะ นางดิวมันจะได้รีบท้อง ภณก็จะได้หย่าให้เร็วที่สุด และเราก็จะได้มาอยู่ด้วยกัน ณิศาจะรอคุณอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน”
หญิงสาวโอบกอดชายคนรัก ทำท่าทางเหมือนใจจะขาด ถึงแม้ชายหนุ่มจะรู้สึกผิดหวังที่หญิงคนรักสนับสนุนให้เขาไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น ตามที่กำนันได้พูดไว้ แต่เขาก็เชื่อใจ ว่าณิศาต้องคิดว่ามันคือทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว
เมื่อชายหนุ่มขี่รถจักรยานยนต์ออกจากบ้านของณิศา เขาก็มุ่งหน้ากลับมาที่บ้านของกำนัน อีกรอบทันที เพื่อมาบอกคำตอบ ว่าเขายินยอมที่จะแต่งงานกับปาลิดาทันที ที่ทางกำนันพร้อม
3วิวาห์จำยอม “เอ้า...ทำไมย้อนกลับมาเร็วจังล่ะเจ้าภณ อย่าบอกนะว่านางณิศามันยอมให้เอ็งแต่งงาน” การเป็นผู้ใหญ่ที่อาบน้ำร้อนมาก่อนของกำนัน มองเหตุการณ์ทุกอย่างได้ชัดเจน ในเมื่อผู้หญิงเขามีคนอื่นไปแล้ว มันไม่มีความรักหลงเหลือมันคงมีก็แต่ผลประโยชน์ “ผมต้องการแต่งงานกับดิวให้เร็วที่สุดครับ” ชายหนุ่มไม่ยอมพูดถึงคนรัก เพราะเขารู้ ยิ่งพูดถึงยิ่งทำให้กำนันมองณิศาไปในทางที่ไม่ดี “ใจร้อนเสียด้วย เดี๋ยวฉันจะไปดูฤกษ์ดี ที่เร็วที่สุดกับหลวงตาที่วัดแล้วจะไปบอกเอ็งที่บ้าน” ฤกษ์ที่เหมาะที่สุด เร็วสมใจจริงๆ ทั้งสองฝ่ายมีเวลาเตรียมตัวแค่สามวัน แต่ชาวบ้านในหมู่บ้านต่างมาช่วยกัน ไม่นานงานทุกอย่างก็พร้อมสำหรับงานแต่งงานในวันพรุ่งนี้ พิธีในช่วงเช้าเป็นในส่วนของพิธีสงฆ์ ชายหนุ่มพยายามมองหาคนรักแต่ก็ไม่พบว่าหญิงสาวมาร่วมงาน ปาลิดาเธอเห็นสีหน้าของเจ้าบ่าว จิตใจที่คิดว่าจะหนักแน่น ก็ยังอดน้อยใจไม่ได้ พิธีเช้าและบ่ายผ่านไปได้ด้วยดี ถึงพิธีส่งตัวเข้าหอ บ้านหลังเล็กที่อยู่ติดกับบ้านของกำนัน ถูกตกแต่งให้เป็นเรือนหอของบ่าวสาว
4ข้าวใหม่ปลามัน วันนี้ปาลิดาตื่นสายกว่าทุกวัน เพราะเธอรู้สึกเนื้อตัวช้ำไปหมด แสงแดดจากนอกหน้าต่างลอดผ่านช่องว่างของผ้าม่านผืนสีขาวเข้ามา ทำให้หญิงสาวรู้ว่าตอนนี้คงสายมากแล้ว หญิงสาวพยายามจะลุกขึ้นจากที่นอนแต่มันกลับทำให้เธอรู้สึกวูบและล้มลงกลับไปนอนบนที่นอนที่ตอนนี้ผ้าปูยุ่งเหยิงไปหมด “ดิว ดิว ” เสียงเรียกจากเสียงที่เธอฟังไม่ค่อยถนัด กว่าจะนึกได้ว่าคือเสียงของสามีของเธอนั่นเอง “ตัวร้อนเชียว ” กันตภณเอาหลังมือทาบลงที่หน้าผากของหญิงสาว ที่นอนหน้าแดงกร่ำอยู่บนที่นอน “รู้สึกเหมือนจะเป็นไข้เลย” ปาลิดาบอกสามี ทั้งที่เธอยังคงหลับตาอยู่ เพราะร่างกายอ่อนเพลียเกินกว่าจะลืมตาได้ “ภณนายทำอะไร” หญิงสาวถามเมื่อรู้สึก ว่ามีผ้าชุบน้ำมาสัมผัสกับเรือนร่างของเธอ “ก็เช็ดตัวให้อย่างไรล่ะ ไม่สบายก็นอนไป อย่าพูดมาก” ชายหนุ่มไล่เช็ดตัวให้ภรรยาตั้งแต่บริเวณที่อยู่นอกเสื้อผ้า ไปจนถึงในส่วนที่ถูกปกปิดไว้ นาทีนี้ปาลิดาก็ยังคงอายเขาอยู่ ถึงแม้เมื่อคืนเขาจะได้เห็นทุกส่วนของร่างกายเธอแล้ว แต่ด้วยพิ
5ทำตามสัญญา ชายหนุ่มเดินทางไปหานายอำเภอ เพื่อนำเงินที่กำนันให้ไปขอไถ่ที่คืนมา ให้กับครอบครัวของณิศา ตามที่กำนันได้สัญญาไว้ “ไม่เห็นต้องรีบมาไถ่คืนเลย เพิ่งจะเอามาจำนองไว้ไม่ถึงสัปดาห์” นายอำเภอพูดกับกันตภณ ชายหนุ่มได้ยินแล้ว ถึงกลับพูดไม่ออก เพราะคนรักของเขา บอกว่า นายอำเภอกำลังจะยึดที่ดิน เพราะพ่อของเธอนำมาจำนองไว้นานแล้ว แต่ถึงอย่างไรชายหนุ่มก็คิดว่าคนรักของเขาคงมีเหตุผลที่ต้องโกหกแบบนั้น เมื่อได้โฉนดคืน ภณก็เดินทางมุ่งหน้าไปที่บ้านของณิศาทันที แต่สิ่งที่เขาได้เจอคือนิรัช “เอ่อ..ภณคะ นี่คุณนิรัช ที่ณิศาเคยเล่าให้คุณฟัง วันนี้เราไปดูที่ดินกัน แต่ยังไม่มีใครยอมขายเลย” หญิงสาวร้อนตัว รีบแนะนำชายปลายหน้า ให้ชายหนุ่มที่เป็นคนรักกันรู้จัก “สวัสดีครับคุณภณ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” นิรัชไม่อยากให้อีกฝ่ายสงสัย จึงรีบขอตัวกลับทันที เพื่อต้องการเปิดทางให้ณิศาได้มีโอกาสเกลี่ยกล่อมเรื่องที่ดิน ที่เจ้านายของเขาอยากได้ด้วย “คุณดูสนิทกันจังเลยนะณิศา” กันตภณอดที่จะพูดไม่ได้
6น้อยใจ เช้านี้กันตภณเริ่มลงมือกับการปรับพื้นที่ เพื่อเตรียมกับการจะลงมะม่วง และขนุน เขาตั้งใจจะลองทำสักอย่างละไร่ก่อน เพราะไม่เคยมีประสบการณ์กลัวจะไปไม่รอด “น้ำในกระติกอย่าลืมเอาไปนะภณ” ปาลิดาตื่นมาตั้งแต่เช้าเพื่อเตรียมอาหารกลางวัน น้ำ และเธอจะตามไปทีหลัง เพราะต้องซักผ้าถูบ้านก่อน “ตามไปอย่าลืมแวะซื้อน้ำแข็งไปเพิ่มให้ด้วยนะ” ชายหนุ่มตะโกนบอกภรรยา ปาลิดารีบจัดแจงงานบ้าน เพราะอยากตามไปช่วยสามีให้ไวที่สุด ไม่ถึงสิบโมงเช้าหญิงสาวก็ขี่รถตามมาที่ ที่ดินที่พ่อของเธอให้ใช้ทำกิน แต่ภาพที่เห็นทำเอาปาลิดาถึงกับอยากลับบ้านทันที “เลือกแล้วก็ต้องสู้ เป็นถึงลูกกำนันอย่าให้ใครมาเหยียบจมูก” ยังไม่ทันจะคว้ารถและขี่กลับ ก็ต้องมาหยุดเพราะเสียงของคำ ซึ่งเป็นเสมือนพี่ชายของเธอ ถึงแม้เขาจะเป็นเพียงแค่ลูกของลูกน้องพ่อของเธอ “พี่คำ ดิวต้องทำยังไง เขาสองคนรักกัน ดิวนั่นแหละที่มาแย่ง” หญิงสาวใจไม่สู้เอาเสียเลย “แน่ใจเหรอว่าเขารักกัน ที่ดิวกับพี่ได้ยินและเห็นวันนั้น คนรักกันเขาทำกันใช่ไหม เราต่างก็รู้ว่าตอนนี้เจ้
7ช่วยกันสร้างตัว “นิรัชคุณว่ามันจะได้ผลเหรอ เมื่อวานนี้ฉันไปหาภณมา เขากลับสนใจแต่เมียเขาไม่สนใจฉันเลย” ณิศาโมโห หงุดหงิด จึงโทรเรียกชายหนุ่มผู้สามารถใช้รสรักทำให้เธอมีความสุขขึ้นมาได้ “ก่อนจะคุยกันเรื่องนี้ ผมว่าเรามาหาอะไรทำกันก่อนดีกว่า” จากบทรักบทแรกที่เกิดขึ้นที่เถียงหน้าในที่ของกันตภณ ตอนนี้บทรักครั้งต่อๆไป มันถูกพัฒนามาเป็นรีสอร์ตต่างอำเภอ เพราะจะได้ไม่มีใครมาพบเห็น บทสวาทที่แสนจะโลดโผน ของคนที่หลงในกลิ่นความโลกีย์ด้วยกันทั้งคู่ เป็นไปอย่างดุเดือด นิรัชเขามักจะหาอุปกรณ์เสริม มาสร้างความเสียวซ่านให้กับณิศาอยู่เรื่อยๆ จนหญิงสาวหลงในกามอารมณ์ที่เขามอบให้เธอ จนไม่มีที่ว่างในหัวใจให้ใครอีกเลย “นิรัชคุณนี่สุดยอดจริงๆ เล่นเสียณิศาใจจะขาด” หญิงสาวเอ่ยปากชมคู่นอน “คุณชอบของเล่นชิ้นใหม่ไหม ผมเพิ่งได้มาจากเพื่อนที่ญี่ปุ่นเลยนะ ” “ชอบสิคะ มันโดนจุดเสียว จนณิศารู้สึกเหมือนจะขาดใจเลย แต่มันก็ยังสู้ของคุณไม่ได้ มันตรงจุดตรงใจ มากกว่า” พูดจบหญิงสาวก็ก้มลงไปใช้ปาก ออรัลมังกรใหญ่ของนิรัช เพื่อเริ่มเกมใหม่ ท
8ขวางผลประโยชน์ “เหนื่อยไหมวันนี้ เห็นยกนั่นยกนี่ทั้งวัน” ภณถามภรรยาที่วันนี้เข้านอนก่อนเขาอีก “มันเมื่อยๆ สงสัยจะยกของผิดท่าไปหน่อย” เมื่อได้ยินคนตัวเล็กบอกว่าเมื่อย ภณก็สวมบทบาทหน้าที่เป็นหมอนวดทันที “ทำอะไร” หญิงสาวสะดุ้งเมื่อมือหนาบีบลงไปที่ขาของเขา “ก็นวดให้ไง เห็นบอกว่าว่าเมื่อย” “นวดอ่ะดี แต่เบาแรงหน่อยนะคะ พ่อแรงเยอะ ขาจะหักแล้ว” ภณหัวเราะให้กับคำพูดของภรรยา เขาลืมไปเลยว่า ขาของ ปาลิดาเล็กกว่าแขนของเขาเสียอีก คืนนี้สามีผู้มีแรงเยอะยอมให้ภรรยาได้พักร่างหนึ่งวัน เพราะต่างฝ่ายก็เหนื่อยกับงานที่สวนจนพากันหลับสนิทถึงเช้า*****หนึ่งเดือนผ่านไป***** สวนผลไม้ตอนนี้ถูกลงต้นไม้เต็มแล้วทุกพื้นที่ เหลือก็แต่ที่ดินของวิมล ที่ตอนนี้เลิกปลูกมันแล้ว เพราะต้องมาช่วยลูกชายดูแลสวน “ภณพ่อว่าจะให้เจ้าต้อมมันมาปลูกถั่วลิสงที่ที่ดินของเรา ไม่คิดค่าเช่ามัน เพราะมันก็ไม่มีที่ดินจะทำกิน และที่ดินเราจะได้บำรุงไปในตัวด้วย” วิมลบอกกับลูกชาย เพราะสงสารเด็กหนุ่มในหมู่บ้านที่กำลังมีลูกเล็ก ท
9แค้น “พ่อ พ่อได้ยินภณไหม” ชายหนุ่มร้องเรียกพ่อไปตลอดทาง วิมลทำได้เพียงแค่บีบมือลูกชายเพื่อให้รู้ว่าเขาได้ยินลูกอยู่ “รถพยาบาล มารอรับอยู่กลางทางแล้ว เพื่อความรวดเร็ว” ไม่นานพ่อของภณก็ถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉิน ส่วนญาติๆถูกกันไว้ข้างนอก เพื่อสะดวกแก่การรักษา ทางโรงพยายบาลทำการผ่าตัดด่วน เพื่อเอากระสุนออก โชคยังดีที่ไม่ถูกจุดสำคัญ แต่คนไข้เสียเลือดมาก เพราะกว่าที่ภณจะไปเจอ วิมลน่าจะถูกยิงมาได้สักพักแล้ว “ภณคุณจะไปไหน”ปาลิดาคว้าแขนสามีของเธอไว้ เมื่อเห็นว่าเขาทำท่ารีบร้อนจะเดินออกจากโรงพยาบาล“ผมจะไปฆ่ามัน” ชายหนุ่มกัดฟันแน่น“ภณคุณจะไปฆ่าใคร คุณรู้เหรอว่าใครทำ”“มันต้องเป็นฝีมือไอ้นิรัชแน่ๆ” ชายหนุ่มมั่นใจ“ใช่เขาคือคนที่น่าจะทำที่สุด แต่ก็ยังไม่ได้หมายความว่าเขาทำ การที่ภณจะไปฆ่าเขา แล้วพ่อล่ะ พ่อคุณต้องการคุณที่สุดในเวลานี้ ไม่ใช่พ่ออยู่โรงพยาบาล ลูกอยู่ในคุก ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของกฎหมาย คุณต้องตั้งสตินะภณ”ปาลิดาพยายามเรียกสติของสามีให้กลับคืนมา เธอเข้าใจ ว่าเป็นใคร ใครก็ต้องแค้น แต่ในเมื่อเรายังไม่มีหลักฐานแล
10ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างกัน หัวใจของกันตภณตอนนี้มันวุ่นวายสับสนไปหมด เขาอยากให้ทุกอย่างเป็นแค่เพียงความฝัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่พ่อของเขาถูกยิง หรือเรื่องที่ทุกคนกำลังสงสัยว่าณิศาอยู่เบื้องหลัง ชายหนุ่มได้แต่เดินไปเดินมา เพราะทางโรงพยาบาลยังไม่เปิดให้เยี่ยม ต้องรออีกทีพรุ่งนี้เช้าเลย “สวัสดีครับ คุณใช่ลูกชายคุณวิมลที่ถูกยิงเมื่อช่วงเย็นใช่ไหมครับ” ตำรวจร้อยเวรเดินทางมาที่โรงพยาบาล เพื่อสอบสวนภณผู้เป็นลูกชายเพียงคนเดียว ชายหนุ่มให้การไปตามความจริงทุกอย่าง และเขาหลีกเลี่ยงการพูดถึงณิศาให้ได้มากที่สุด เพราะอย่างไรเสีย เขาก็ยังไม่เชื่อ จนกว่าจะมีพยานหลักฐานมายืนยันหรือบิดาของเขาบอกเขาด้วยตัวเอง “ตำรวจมาทำไมคะ” หญิงสาวเดินสวนกับตำรวจพอดี “ก็มาสอบถาม สอบสวนหาข้อมูลทั่วไป ” ชายหนุ่มตอบโดยที่ยังคงนั่งก้มหน้ากำมือทั้งสองข้างแน่น “ดิวแวะจองที่พักไว้แล้ว อยู่ห่างจากโรงพยาบาลแค่ไม่ถึงสองร้อยเมตร กลับไปพักก่อนดีกว่า พรุ่งนี้ถึงจะเยี่ยมได้ ถ้ามีอะไรทางโรงพยาบาลจะโทรไปแจ้งอยู่แล้ว ภณไม่ต้องกังวล” ถึงแม้ไม่อยาก