หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ

ก่อนหน้านี้เธอได้ยินเสียงของเขาเคล้าไปกับเสียงเพลงในคลับ ทำให้ได้ยินไม่ชัดเท่าไหร่แต่ในตอนนี้ เสียงทุ้มลึกราวแม่เหล็กของเขากลับดังเหนือศีรษะของเธอ ชัดเจนจนทิ่มแทงหัวใจของเธออย่างแรง เจ็บปวดจนแทบหายใจไม่ออกที่แท้เขาก็พูดคุยได้เหมือนคนปกติแต่เขากลับไม่บอกเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ทันทีแถมเขายังคิดจะหย่ากับเธอด้วยทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริงทำไมกัน?ทำไมต้องหย่าด้วย?หลินเซียงอยากถามออกไปแทบตาย แต่เธอก็อดกลั้นเอาไว้ถ้าเขาต้องการแบบนั้นจริง ๆ แล้วมันเพราะอะไรกัน?ตลอดทั้งปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยทำอะไรให้เขารู้สึกเสียใจเลยสักครั้ง ถึงเขาจะอยากหย่า แต่ก็ควรให้เหตุผลแก่เธอ!หัวใจของหลินเซียงเย็นเฉียบ ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังโหยหาความอบอุ่นจากร่างกายของเขา กอดเขาแน่นกว่าเดิมเล็กน้อย“อืม ฉันได้ยินคุณคุยกับใครบางคน แต่ไม่ได้ยินว่าคุณพูดอะไรบ้าง อาเยี่ยน เสียงของคุณเพราะมากเลย”พูดจบเธอก็จูบแผ่นหลังของเขาอาเยี่ยนนั่นคือชื่อที่เธอเรียกเขา จะเรียกก็ต่อเมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพัง ในช่วงที่ใกล้ชิดกันอย่างที่สุดเท่านั้น ทุกครั้งที่เขาได้ยิน เขาจะโต้ตอบเธอด้วยการกระทำที่บ้าคลั่งยิ่งขึ้นแต่ทว่

เมื่อมาถึงบริษัท หลินเซียงเพิ่งนั่งลงที่โต๊ะทำงาน เพื่อนร่วมงานที่อยู่ด้านข้างรีบเข้ามาใกล้และพูดว่า “หลินเซียง เธอรู้หรือยัง? บริษัทของเราถูกซื้อกิจการไปแล้ว! คนซื้อคือนายน้อยสามที่หายตัวไปอย่างลึกลับของตระกูลลู่ ดูเหมือนว่าเขาจะชื่อลู่สือเยี่ยนอะไรนี่แหละ”หลินเซียงตกตะลึง “ชื่ออะไรนะ?”“ลู่สือเยี่ยน ฉันเห็นรูปแล้ว เขาหล่อมากเลย! ว่ากันว่าเขาหายไปตั้งหนึ่งปี เพิ่งกลับมาที่ตระกูลลู่ไม่นาน กลับมาก็เริ่มปรับปรุงบริษัทสาขานี้ทันที บริษัทของเราเลยได้อานิสงส์โดยตรง พระเจ้าช่วย การมีผู้ชายที่หล่อเหลาและอ่อนโยนเป็นเจ้านายแบบนี้ ต่อให้ฉันนอนหลับฝันยังลุกขึ้นมาละเมอยิ้มเลย!”หลินเซียงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดู ข้อความแรกที่ผุดขึ้นมาบนหน้าฟีด คือข่าวลูกชายคนที่สามของตระกูลลู่ ลู่สือเยี่ยนกลับมาแล้ว หลังจากหายตัวไปเป็นเวลาหนึ่งปีในภาพ ชายคนนั้นสวมชุดสูทสีดำ ตัดผมสั้นแบ่งข้าง ใบหน้าหล่อเหลาและเฉียบคม ดวงตาฟีนิกซ์คมกริบคู่นั้นฉายประกายเย็นเยียบ ทั้งร่างกายเผยให้เห็นสง่าราศีที่สูงส่งและเย็นชาลู่สือเยี่ยน ความจริงแล้วเขาเป็นนายน้อยสามของตระกูลลู่ ตระกูลที่ร่ำรวยอันดับต้น ๆ ของเมืองอวิ๋นเฉิง!

ผู้หญิงคนนั้นคือคนที่ถามลู่สือเยี่ยนในห้องอาหารวันนั้นว่าเมื่อไหร่เขาจะหย่าเธอคล้องแขนเขาไว้อย่างสนิทเสน่หาลู่สือเหยียนไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจเลยตอนที่เธอพาเขากลับมาบ้านครั้งแรก แม้ว่าเขาจะสูญเสียความทรงจำไปแล้ว แต่ความทรงจำตามสัญชาตญาณของร่างกายบางส่วนยังคงอยู่ หลังจากที่เขาปรับตัวคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมแล้ว เขาก็เป็นฝ่ายทำความสะอาดบ้านให้เธอ ทุกที่สะอาดอย่างไม่มีที่ติเขาไม่เคยรับของที่คนอื่นมอบให้เลย และก็ไม่กินอาหารจากแผงริมถนนข้างนอกด้วย บางครั้งเขาก็มีนิสัยบางอย่างที่คนธรรมดาทั่วไปไม่มีแต่ตอนนี้ เขากลับปล่อยให้สาวอื่นคล้องแขน แถมทั้งสองยังดูสนิทสนมกันมากนี่เขากำลังบอกเธอทางอ้อม ว่าถึงแม้เธอจะไม่ยอมหย่า เขาก็จะคบกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ดีใช่ไหม?หลินเซียงขยำชายเสื้อของตัวเองแน่น หัวใจของเธอเต้นรัว ดวงตาฉายแววแห่งความเจ็บปวดลู่สือเยี่ยน คุณใจร้ายขนาดนี้ได้ยังไง?สร้อยคอที่เธอเลือกมากับมือ เขากลับมอบให้ผู้หญิงคนอื่น!เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา กดหมายเลขของเขา แต่ถูกตัดสายทันทีที่โทรออก ถึงอย่างนั้นก็ยังคงโทรย้ำ ๆ ต่อไปราวกับไม่เชื่อว่าเขาจะไม่รับจนกระทั่งเขารับสาย “มีอะไ

หลินเซียงมองเขา “ฉันปฏิเสธได้ไหมคะ?”ซ่งจั่วยิ้ม “ไม่ได้”หลินเซียงกลอกตา ถือเอกสารไปที่ห้องทำงานของลู่สือเยี่ยนซ่งจั่วจะห้ามก็ห้ามไม่ได้หลินเซียงผลักประตูเข้าไปโดยตรงลู่สือเยี่ยนรูปร่างสูงโปร่งสง่างามยืนอยู่หน้าหน้าต่างบานใหญ่ กำลังคุยโทรศัพท์ เมื่อได้ยินเสียงจึงหันกลับมามอง คิ้วขมวดขึ้นทันที“แค่นี้ก่อน”เขาพูดจบก็วางสายไป“ใครอนุญาตให้คุณเข้ามา?”เขาจ้องหลินเซียงด้วยสายตาเย็นชา น้ำเสียงเย็นเยียบลงไปอีกหลินเซียงวางเอกสารลงบนโต๊ะ “คุณตั้งใจใช่ไหม?”ลู่สือเยี่ยนกวาดตามองเอกสาร พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นี่ไม่ใช่ภาระงานของคุณอยู่แล้วหรอกเหรอ? ทำไม? ไม่อยากทำสินะ ได้ งั้นคุณก็ไปลาออกซะ มีคนเยอะแยะที่อยากได้งานนี้”หลินเซียงโกรธจัด!ผู้ชายสารเลวคนนี้จงใจกลั่นแกล้งเธอแน่ ๆ!เขากำลังแก้แค้นเรื่องที่เธอตบเขาเมื่อคืน!เมื่อคืนเขาจงใจทรมานเธออย่างหนัก มาวันนี้ก็ให้เธอลงพื้นที่ไปไซต์งานก่อสร้างอีกเมื่อเห็นเธอโกรธแต่พูดอะไรไม่ออก อารมณ์หม่นหมองของลู่สือเยี่ยนในตอนแรกก็ดีขึ้นเล็กน้อย“ไม่มีอะไรแล้วก็เชิญ ครั้งหน้าถ้าจะเข้ามา จำไว้ว่าต้องเคาะประตูก่อน”พูดจบเขาก็หันกลับไปทำงานต

เธอจะไปรู้ได้ยังไง!หลินเซียงกำลังจะอธิบาย แต่เมื่อเห็นความเย็นชาในดวงตาหงส์ของเขา เธอก็รู้สึกตัวทันทีว่า ไม่ว่าเธอจะอธิบายอย่างไร เขาก็ไม่เชื่ออยู่ดีเธอรู้สึกว่ามันไร้สาระแค่ความทรงจำกลับคืนมา คนคนหนึ่งจะเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้เลยเหรอ?หรือว่าลู่สือเยี่ยนที่เธอรู้จักก่อนหน้านี้ ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของเขา“คุณทำฉันเจ็บ!”หลินเซียงรู้สึกเจ็บที่ข้อมือ คิ้วขมวดแน่นลู่สือเยี่ยนปล่อยมือเธอแทบจะในทันทีตามสัญชาตญาณผิวของเธอขาวซีด แค่ออกแรงบีบเล็กน้อยก็ทิ้งรอยไว้ได้ ข้อมือของเธอจึงมีรอยนิ้วมือหลายรอย ที่จริงรอยนิ้วมือแบบเดียวกันนี้ เมื่อก่อนมักจะปรากฏบนเอวของเธอดวงตาของลู่สือเยี่ยนยิ่งมืดมนลงไปอีก“หลินเซียง ผมเห็นแก่ความสัมพันธ์หนึ่งปีที่ผ่านมาของเรา ถึงไม่เคยลงมือกับคุณ แต่อย่าบังคับให้ผมต้องทำ”“คุณจะทำอะไรมิทราบ?”หลินเซียงมองดวงตาที่วาววับของเขา “ฆ่าฉันเหรอ? ถ้ากล้าก็ทำเลยสิ!”เมื่อสบตากับดวงตาที่ปริ่มด้วยน้ำตา และความดื้อรั้นในแววตาของเธอ หัวใจของลู่สือเยี่ยนก็เจ็บแปลบขึ้นมาทันที!หน้าห้องผู้ป่วย บรรยากาศตึงเครียด!หลินเซียงยิ้ม “ลู่สือเยี่ยน ฉันไม่หย่ากับคุณแน่ ยิ่