เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 6
บทที่เกี่ยวข้อง
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 7
“เผียะ!”หลินเซียงตบหน้าลู่สือเยี่ยน“ฉันไม่มีศักดิ์ศรีงั้นเหรอ? คุณต่างหากที่เลว คุณนอกใจฉันระหว่างแต่งงาน คิดว่าตัวเองเลิศเลอไปกว่าฉันตรงไหน?”ทันใดนั้นม่านตาของลู่สือเยี่ยนก็หดเล็กลง ไม่คาดคิดว่าเธอจะกล้าทำร้ายเขา!เขาถูกทะนุถนอมเหมือนไข่ในหินมาตั้งแต่เด็ก เธอเป็นใครถึงมาทำกับเขาแบบนี้?ชายหนุ่มดุนปลายลิ้นแตะกระพุ้งแก้ม คว้าข้อมือของหลินเซียง จากนั้นก็กดร่างเธอลงบนเตียงทันที“หลินเซียง ผมตามใจคุณมากเกินไปใช่ไหม?”ดวงตาของเขาเย็นชา ออร่าการกดขี่ที่รุนแรงปกคลุมไปรอบบริเวณ กดทับลงที่หลินเซียงซึ่งอยู่ใต้ร่างหลินเซียงตกตะลึง ความกลัวแวบขึ้นมาในใจเธอลืมไปได้ยังไงว่าเขาเป็นถึงนายน้อยสามตระกูลลู่ ถูกเลี้ยงดูอย่างดีมาตั้งแต่เด็ก สถานะของเขาสูงส่งอย่างหาที่เปรียบไม่ได้!เขาต้องไม่เคยถูกกระทำแบบนี้มาก่อนแน่ ๆ ไม่แปลกที่เขาจะโกรธมากแต่เขายังเป็นสามีของเธอ!เขาถูกตบเพราะนอกใจ ก็สมควรแล้วนี่?หลินเซียงพยายามอย่างหนักที่จะเพิกเฉยต่อความกลัว ดวงตาของเธอยังคงแดงก่ำ แต่กลับจ้องเขม็งมองเขาอย่างดื้อรั้น “อาเยี่ยนเขาตามใจฉัน แต่คุณ ลู่สือเยี่ยน คุณชายสามตระกูลลู่ ตามใจฉันเรื่องอะไร? พูดแ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 8
หลินเซียงมองเขา “ฉันปฏิเสธได้ไหมคะ?”ซ่งจั่วยิ้ม “ไม่ได้”หลินเซียงกลอกตา ถือเอกสารไปที่ห้องทำงานของลู่สือเยี่ยนซ่งจั่วจะห้ามก็ห้ามไม่ได้หลินเซียงผลักประตูเข้าไปโดยตรงลู่สือเยี่ยนรูปร่างสูงโปร่งสง่างามยืนอยู่หน้าหน้าต่างบานใหญ่ กำลังคุยโทรศัพท์ เมื่อได้ยินเสียงจึงหันกลับมามอง คิ้วขมวดขึ้นทันที“แค่นี้ก่อน”เขาพูดจบก็วางสายไป“ใครอนุญาตให้คุณเข้ามา?”เขาจ้องหลินเซียงด้วยสายตาเย็นชา น้ำเสียงเย็นเยียบลงไปอีกหลินเซียงวางเอกสารลงบนโต๊ะ “คุณตั้งใจใช่ไหม?”ลู่สือเยี่ยนกวาดตามองเอกสาร พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นี่ไม่ใช่ภาระงานของคุณอยู่แล้วหรอกเหรอ? ทำไม? ไม่อยากทำสินะ ได้ งั้นคุณก็ไปลาออกซะ มีคนเยอะแยะที่อยากได้งานนี้”หลินเซียงโกรธจัด!ผู้ชายสารเลวคนนี้จงใจกลั่นแกล้งเธอแน่ ๆ!เขากำลังแก้แค้นเรื่องที่เธอตบเขาเมื่อคืน!เมื่อคืนเขาจงใจทรมานเธออย่างหนัก มาวันนี้ก็ให้เธอลงพื้นที่ไปไซต์งานก่อสร้างอีกเมื่อเห็นเธอโกรธแต่พูดอะไรไม่ออก อารมณ์หม่นหมองของลู่สือเยี่ยนในตอนแรกก็ดีขึ้นเล็กน้อย“ไม่มีอะไรแล้วก็เชิญ ครั้งหน้าถ้าจะเข้ามา จำไว้ว่าต้องเคาะประตูก่อน”พูดจบเขาก็หันกลับไปทำงานต
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 9
หลินเซียงกลั้นขำไม่ไหวไปชั่วขณะ พอถ่ายวิดีโอเสร็จ เธอโทรแจ้งหมายเลขหนึ่งสองศูนย์ รถพยาบาลมาถึงอย่างรวดเร็ว บนรถพยาบาล เธอโทรไปตามหมายเลขโทรศัพท์ที่เขียนไว้บนกระดาษหลังจากได้ยินข่าวว่าคุณย่าลู่หายตัวไปและได้รับบาดเจ็บ คู่สนทนาก็พูดขึ้นทันทีว่า “รบกวนคุณแล้ว เราจะไปถึงที่นั่นในเร็วๆ นี้ ช่วยอยู่ดูแลคุณท่านให้ก่อนนะคะ”หลินเซียงรับปากพอวางสายจากเธอ คุณนายลู่ก็โทรหาลู่สือเยี่ยน“ฮัลโหล”เสียงเย็นชาของลู่สือเยี่ยนดังมาจากโทรศัพท์คุณนายลู่รีบพูด “สือเยี่ยน คุณย่าของเธอหายตัวไป ตอนนี้กำลังรับการรักษาอยู่ในโรงพยาบาล เธออยู่ใกล้ รีบไปดูคุณย่าหน่อยว่าเป็นยังไงบ้าง แล้วฉันจะรีบตามไป”ลู่สือเยี่ยนขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้นครับ?”คุณนายลู่ตอบกลับ “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เธอรีบไปเถอะ”“ครับ ผมทราบแล้ว”ลู่สือเยี่ยนวางสาย ลุกขึ้นแล้วตรงไปที่โรงพยาบาลในโรงพยาบาลขาของคุณย่าลู่ได้รับการตรวจวินิจฉัยแล้ว มีอาการกระดูกเคลื่อนเล็กน้อย ต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลสักระยะหนึ่งคุณย่าลู่จับมือหลินเซียงไว้แน่น ใบหน้าเหี่ยวย่นปรากฏความน้อยใจ “หลานสะใภ้ ฉันเจ็บจังเลย”หลินเซียงรู้สึกจนปัญญา “คุณย่า
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 10
เธอจะไปรู้ได้ยังไง!หลินเซียงกำลังจะอธิบาย แต่เมื่อเห็นความเย็นชาในดวงตาหงส์ของเขา เธอก็รู้สึกตัวทันทีว่า ไม่ว่าเธอจะอธิบายอย่างไร เขาก็ไม่เชื่ออยู่ดีเธอรู้สึกว่ามันไร้สาระแค่ความทรงจำกลับคืนมา คนคนหนึ่งจะเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้เลยเหรอ?หรือว่าลู่สือเยี่ยนที่เธอรู้จักก่อนหน้านี้ ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของเขา“คุณทำฉันเจ็บ!”หลินเซียงรู้สึกเจ็บที่ข้อมือ คิ้วขมวดแน่นลู่สือเยี่ยนปล่อยมือเธอแทบจะในทันทีตามสัญชาตญาณผิวของเธอขาวซีด แค่ออกแรงบีบเล็กน้อยก็ทิ้งรอยไว้ได้ ข้อมือของเธอจึงมีรอยนิ้วมือหลายรอย ที่จริงรอยนิ้วมือแบบเดียวกันนี้ เมื่อก่อนมักจะปรากฏบนเอวของเธอดวงตาของลู่สือเยี่ยนยิ่งมืดมนลงไปอีก“หลินเซียง ผมเห็นแก่ความสัมพันธ์หนึ่งปีที่ผ่านมาของเรา ถึงไม่เคยลงมือกับคุณ แต่อย่าบังคับให้ผมต้องทำ”“คุณจะทำอะไรมิทราบ?”หลินเซียงมองดวงตาที่วาววับของเขา “ฆ่าฉันเหรอ? ถ้ากล้าก็ทำเลยสิ!”เมื่อสบตากับดวงตาที่ปริ่มด้วยน้ำตา และความดื้อรั้นในแววตาของเธอ หัวใจของลู่สือเยี่ยนก็เจ็บแปลบขึ้นมาทันที!หน้าห้องผู้ป่วย บรรยากาศตึงเครียด!หลินเซียงยิ้ม “ลู่สือเยี่ยน ฉันไม่หย่ากับคุณแน่ ยิ่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 11
ลู่สือเยี่ยนยังไม่ทันได้พูดอะไร คุณย่าลู่ก็ระเบิดเสียงขึ้นก่อน“หย่าเหรอ? ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด! หลานสะใภ้แสนดีขนาดนี้ ห้ามหย่านะ!”เธอคว้ามือลู่สือเยี่ยน ใบหน้าเหี่ยวย่นเต็มไปด้วยความน้อยใจ “หลานรัก ถ้าเธอหย่ากับหลานสะใภ้ ฉันจะร้องไห้ ฉันจะร้องไห้จริง ๆ นะ…”พูดจบ คุณย่าลู่ก็ร้องไห้จริง ๆ!เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ทุกคนต่างตั้งตัวไม่ทันดวงตาของลู่สือเยี่ยนเต็มไปด้วยความตกใจ เมื่อเห็นคุณย่าลู่ร้องไห้หนักขึ้นเรื่อย ๆ เขาก็กลัวว่าเธอจะสะเทือนใจจนร่างกายแย่ลงจึงรีบพูดว่า “คุณย่า ไม่หย่าครับ ไม่หย่าแล้ว”เสียงร้องไห้ของคุณย่าลู่หยุดชะงักลงทันที “จริงหรือเปล่า?”ลู่สือเยี่ยน “จริงครับ”คุณย่าลู่พูดต่อ “ถ้าอย่างนั้น คืนนี้พาหลานสะใภ้กลับบ้านด้วยกันนะ แนะนำให้คนในตระกูลลู่รู้จักหลานสะใภ้!”ลู่สือเยี่ยนพูดไม่ออก “...”คุณย่าลู่ยังคงเกลี้ยกล่อม “ถ้าเธอไม่ตกลง ฉันจะร้องไห้ต่อหน้าเธอเดี๋ยวนี้แหละ!”อวิ๋นหลานยืนยิ้มอยู่ข้าง ๆ “ดูเหมือนคุณย่าจะชอบหลินเซียงมากเลยนะคะ สือเยี่ยน ฉันว่าเธอควรพิจารณาให้ดี ๆ การแต่งงานถือเป็นเรื่องใหญ่”ริมฝีปากบางของลู่สือเยี่ยนเม้มเข้าหากันเป็นเส
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 12
“ลงมา”เขาพูดสั้นๆอย่างเย็นชา พูดจบก็วางสายไปหลินเซียงยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ มองโทรศัพท์ที่หน้าจอดำสนิท แล้วขบฟันเขี้ยวเคี้ยวฟัน!น่ารังเกียจจริง ๆ!ไม่เห็นน่ารักเหมือนตอนที่ความจำเสื่อมเลยสักนิดเธอลงบันไดมา แสงอาทิตย์ยามเย็นส่องลงมาบนร่างของเธอ แสงสีส้มอ่อน ๆ โอบล้อมเธอไว้ เส้นผมของเธอราวกับเปล่งประกายแสงในตัวเองได้แต่เมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ข้างรถไม่ใช่ลู่สือเยี่ยน รอยยิ้มบนริมฝีปากของหลินเซียงก็หายไป“ลู่สือเยี่ยนอยู่ไหน?”เธอเดินเข้าไปถามซ่งจั่วตอบกลับ “ประธานลู่มีธุระอื่น ให้ผมมารับคุณไปที่คฤหาสน์ตระกูลลู่แทนครับ”จู่ ๆ หัวใจของเธอก็จมดิ่งลงไปอย่างหนักหน่วงมีธุระอะไรที่สำคัญกว่าการพาเธอไปพบผู้ใหญ่อีก?เธอเม้มริมฝีปากแล้วก้าวขึ้นรถเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาลู่สือเยี่ยน แต่เขากลับไม่รับสาย!ผู้ชายสารเลวเอ๊ย!หลินเซียงกำโทรศัพท์ไว้ มองออกไปนอกหน้าต่างตลอดเวลาไม่นานนัก ทิวทัศน์โดยรอบก็เริ่มเผยให้เห็นความสวยงาม คฤหาสน์ตระกูลลู่ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของเมืองอวิ๋นเฉิง ล้อมรอบด้วยภูเขา อยู่ติดกับแม่น้ำ เป็นทำเลที่ตั้งที่ยอดเยี่ยมมากรถแล่นเข้าไปในประตูรั้วสีดำทอง แล้วจ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 13
อวิ๋นหลานยิ้ม “หว่านหว่าน มาแล้วเหรอ? รถไม่ติดใช่ไหม?”เซี่ยหว่านสวมชุดเดรสสีขาว ผมยาวสีดำสลวยพาดลงมาที่ไหล่ อุปนิสัยดูเป็นเด็กดีที่เชื่อฟังและอ่อนโยน “คุณป้า รถไม่ติดเลยค่ะ ต้องขอบคุณทักษะการขับรถของสือเยี่ยนที่ดีมาก ๆ ไม่ทันรู้ตัวก็มาถึงแล้ว”ลู่เจิ้งหรงพูดขึ้น “มาถึงแล้วก็เตรียมล้างมือ จะได้ทานข้าวกัน”ท่าทีของเขาช่างอ่อนโยนไม่เหมือนกับที่ปฏิบัติต่อหลินเซียงอย่างเย็นชาใบหน้าของคนรับใช้ทุกคนต่างก็ประดับไปด้วยรอยยิ้มมากกว่าก่อนหน้านี้ “คุณหนูเซี่ยคะ พอรู้ว่าคุณจะมาวันนี้ พ่อครัวเลยทำอาหารที่คุณชอบไว้เยอะเลยค่ะ”บรรยากาศที่ตึงเครียดก่อนหน้านี้ ผ่อนคลายลงทันทีเมื่อเซี่ยหว่านปรากฏตัวหลินเซียงยืนอยู่ด้านข้าง มองดูฉากนี้อย่างตกตะลึงคนในตระกูลลู่ไม่ชอบเธอแต่พวกเขาทุกคนชอบเซี่ยหว่านทันใดนั้นเธอก็เข้าใจแล้วว่าทำไมอยู่ดี ๆ ลู่สือเยี่ยนถึงยอมตกลงพาเธอมาที่คฤหาสน์ตระกูลลู่เขาทำแบบนี้เพื่อบอกเธอทางอ้อมว่าคนในตระกูลลู่ไม่ชอบเธอ และไม่ต้อนรับเธอ!ฆ่าคนให้ตายทั้งเป็น เป็นเช่นนี้เองน่าขันสิ้นดีที่เธออุตส่าห์แต่งตัวอย่างพิถีพิถัน แถมยังฝันว่าคนในตระกูลลู่จะยอมรับและชอบเธออีกหลิน
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 14
“อะไรกัน? แค่กินข้าว ต้องให้คนมาตามสามสี่ครั้งเลยเหรอ?”เสียงทุ้มต่ำของลู่สือเยี่ยนดังขึ้นจากด้านหลังหลินเซียงลืมตาขึ้น มองไปที่เขา “ลู่สือเยี่ยน ฉันไม่เคยทำอะไรที่ทำให้คุณต้องเจ็บแค้นใจใช่ไหม?”ลู่สือเยี่ยนขมวดคิ้ว “คุณจะพูดอะไร?”หลินเซียงยิ้มเศร้า “แล้วทำไมตอนนี้คุณถึงไม่ยอมแม้แต่จะยิ้มให้ฉันล่ะ?”ริมฝีปากบางของลู่สือเยี่ยนเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรงหลินเซียงเดินเข้าไปหาเขา “หรือแค่เพราะฉันไม่ยอมหย่ากับคุณ แต่เรื่องแค่นี้ก็ไม่น่าถือเป็นความแค้นที่ร้ายแรงอะไรไม่ใช่เหรอ?”ดวงตาของเธอเป็นประกาย จ้องมองดวงตาสีดำสนิทของเขา พยายามเพ่งมองเงาตัวเองในนั้นเธอเห็นแล้ว แต่ดวงตาของเขาไม่หลงเหลือความอ่อนโยนอีกต่อไป มีเพียงความเย็นชาเขาต้องรับผิดชอบต่อเซี่ยหว่านส่วนการเสียสละของเธอตลอดหนึ่งปี ความดีงามเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านั้น กลับกลายเป็นเพียงเรื่องตลกลู่สือเยี่ยนมองดูแสงในดวงตาของเธอที่ค่อยๆ ดับลง จากนั้นก็ได้ยินเธอพูดว่า “ได้ ฉันยอมหย่า”ลู่สือเยี่ยนเป็นแบบนี้ ต่อให้เธอยื้อไว้ก็ไม่มีความหมายอะไรเธอชอบแค่เขาในรูปแบบที่อ่อนโยน เอาใจใส่ และมีแค่เธออยู่ในสายตาเท่านั้นแต่เมื่ออาเยี่
บทล่าสุด
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 550
ซ่งซ่งนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง ทั้งตื่นเต้นและกังวลใจ เมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะออกจากเมืองอวิ๋น ออกไปจากฟู่จิ่นซิ่ว คนที่น่ารังเกียจนั่น เธอก็รู้สึกตื่นเต้นแทบแย่แทบนับเวลาถอยหลัง“ปัง ปัง ปัง!”แต่ในขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังสนั่นก็ดังขึ้นซ่งซ่งตกใจ รีบลุกขึ้นมองออกไปข้างนอก เด็กผู้หญิงก็ตกใจตื่นเช่นกัน “ใครน่ะ?”ในใจของซ่งซ่งมีความรู้สึกไม่ดีแวบเข้ามา หรือว่าเขาจะตามทันแล้ว?เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?เธอลุกจากเตียงพูดว่า “ฉันไปดูเอง พวกเธออย่าออกมาล่ะ”เด็กผู้หญิงกังวลใจ “ซ่งซ่ง จะไม่เป็นไรใช่ไหม?”ซ่งซ่งพยักหน้า “ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรหรอก”เธอสวมเสื้อผ้าออกจากบ้าน “ใคร?”เธอถามอย่างระมัดระวัง“ซ่งซ่ง ฉันเอง รีบออกมาเร็ว!”เสียงของหลินเซียงดังขึ้นที่หน้าประตูซ่งซ่งชะงัก รีบไปเปิดประตู “ที่รัก กลับมาทำไม?”เธอไม่ได้กลับบ้านไปแล้วเหรอ?พอคำนวณเวลาแล้ว ตอนนี้ควรจะถึงเฟิงหลินหย่วนแล้วสิหลินเซียงจับข้อมือเธอ สีหน้ากระวนกระวาย “ฉันเห็นรถของฟู่จิ่นซิ่ว เขาหาเธอเจอแล้ว ไปกันเร็ว!”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งซ่งก็ตกตะลึง “หาฉันเจอแล้ว? หาฉันเจอได้ยังไง?”การเคลื่อนไหวขอ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 549
หลินเซียงใส่ขนมปังกรอบลงในถุง จัดเตรียมให้เรียบร้อย พลางพูดว่า “เวลาจำกัด ฉันเลยทำแค่อาหารที่เก็บรักษาง่ายและรสชาติใช้ได้ ให้เธอมีอะไรรองท้องระหว่างทาง”เมื่อได้ยินแบบนั้น ซ่งซ่งก็กะพริบตา แล้ววิ่งเข้ามากอดเธอ “ที่รัก ทำไมน่ารักแบบนี้นะ หรือพวกเราหนีไปด้วยกันเลยดีไหม!”หลินเซียงยิ้ม “พอแล้ว ไปล้างหน้าเร็ว ฉันจะไปส่งเธอที่ชานเมือง”รถบัสรอบแรกมาถึงพรุ่งนี้เช้า ซ่งซ่งต้องไปรอตั้งแต่คืนนี้แต่ซ่งซ่งส่ายหน้า “ไม่ต้อง ฉันติดต่อคนไว้แล้ว เธอพักผ่อนที่บ้านเถอะ ฉันไม่เป็นไร”หลินเซียงพูดว่า “ไม่ได้ ถ้าฉันไม่ไปส่งเธอด้วยตัวเอง ฉันไม่สบายใจ”ซ่งซ่งมองสีหน้าจริงจังของเธอ รู้ว่าเธอตัดสินใจแล้ว จึงกอดเธออีกครั้ง “ฮือ ฮือ ไม่อยากจากเธอเลย”หลินเซียงพาเธอไปที่ห้องน้ำ ดูแลเธอขณะล้างหน้าล้างตา ตรวจสอบสิ่งของที่จำเป็นอาหาร เครื่องดื่ม และของใช้ส่วนตัวง่าย ๆ ล้วนเป็นแบบใช้แล้วทิ้งอืม เกือบครบแล้วหลังจากจัดของเสร็จ ทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันอีกพักหนึ่ง ก่อนจะออกเดินทางตอนตีสองเมืองอวิ๋นในยามดึกเงียบสงบ ถนนแทบไม่มีรถสัญจร ผู้คนยิ่งไม่มีหลินเซียงขับรถไปทางชานเมือง ส่วนซ่งซ่งก็พูดถึงความหวังในอน
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 548
หลินเซียง “…”แม้ว่าครั้งที่แล้วจะสังเกตเห็นความผิดปกติของคนทั้งสอง แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ซ่งซ่งพูดออกมาในตอนนี้ เธอก็พูดอะไรไม่ออกการที่เรื่องราวพัฒนามาถึงจุดนี้ จริง ๆ แล้วมีร่องรอยให้เห็นฟู่จิ่นซิ่วให้ความสนใจกับซ่งซ่งมากเกินไป และซ่งซ่งก็ไม่ได้ระวังตัวเพียงแต่…ตอนนี้เพิ่งจะคิดได้ จะสายเกินไปหรือเปล่า?หลินเซียงพูดความกังวลของตัวเองออกมาซ่งซ่งเข้ามาใกล้ และกระซิบว่า “ที่รัก ฉันวางแผนไว้แล้ว ฉันจะไม่นั่งเครื่องบินหรือรถไฟ แต่จะนั่งรถบัสไป เป็นรถบัสแบบที่วิ่งตามท้องถนนในชนบท ตราบใดที่ฉันออกจากเมืองอวิ๋นไปได้อย่างปลอดภัย ถึงเขาจะอยากหาฉันก็หาไม่เจอ”หลินเซียงขมวดคิ้ว “แต่แบบนั้นไม่ปลอดภัยนะ”ซ่งซ่ง “ตอนนี้ฉันยังต้องสนใจเรื่องความปลอดภัยอยู่อีกเหรอ? ถ้ายังอยู่ในเมืองอวิ๋น ฉันก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดี ฉันเลยต้องคิดแล้วตัดสินใจไปแบบกะทันหัน เขาคงเดาไม่ได้ว่าฉันจะไปเมื่อไหร่”หลินเซียงยังคงรู้สึกไม่ดี เปลี่ยนมาถามว่า “แล้วงานของเธอล่ะ?”ซ่งซ่งพูดว่า “ฉันขอลาออกแล้ว และวันนี้ก็เริ่มส่งใบสมัครงาน สร้างภาพลวงตาว่าฉันแค่อยากเปลี่ยนงานเฉยๆ”เธอวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว หลินเซียงไม่รู้จะพูดอะ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 547
บรรยากาศในลิฟต์ค่อนข้างแปลกประหลาดมีความเย็นชาปะปนกับความผ่อนคลาย บรรยากาศที่กดดันแผ่ซ่านไปทั่ว แต่เมื่อปะทะกับฉินโหย่วหานและหลินเซียง มันก็หายไปความรู้สึกแปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้ ทำให้รู้สึกอึดอัดลิฟต์เคลื่อนขึ้นไปอย่างราบรื่น ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก ลู่สือเยี่ยนก้าวออกไปด้วยสีหน้าเย็นชาเป็นอย่างมากฉินโหย่วหานมองตามแผ่นหลังของเขา เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ เขาไม่ทำอะไรเลย นี่ไม่เหมือนนิสัยปกติของเขาหรือว่าเขาจะยอมปล่อยหลินเซียงแล้วจริง ๆ?ประตูลิฟต์ปิดลง สายตาของฉินโหย่วหานจับจ้องไปที่ใบหน้าของหลินเซียง แต่เห็นเธอมองประตูลิฟต์อย่างเหม่อลอยไม่ใช่สิ่งที่เธอมองน่าจะเป็นลู่สือเยี่ยนเพียงแต่ตอนนี้ประตูลิฟต์ปิดลง บดบังสายตาของเธอไว้ในดวงตาของฉินโหย่วหานมีความเย็นชาเพิ่มขึ้น เขาถามว่า “คิดอะไรอยู่?”ขนตาของหลินเซียงสั่นเล็กน้อย “ฉันแค่คิดว่า ในเรื่องนี้ เขากำลังรับบทบาทเป็นอะไร”ฉินโหย่วหานกล่าวว่า “ไม่ว่าเขาจะแสดงบทบาทไหน ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว”หลินเซียงเหม่อลอยไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “คุณพูดถูก”เธอและลู่สือเยี่ยนหย่ากันแล้วดังนั้นจึงไม่มีความเกี่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 546
ฉินโหย่วหานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “บอกเรื่องที่คุณรู้ทั้งหมดให้ผมฟังหน่อย”หลินเซียงพยักหน้า เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังอย่างละเอียดครู่หนึ่ง ฉินโหย่วหานก็หัวเราะเบา ๆหลินเซียงมองเขา “เป็นอะไรไป?”ฉินโหย่วหานพูดว่า “หลินเซียง ผมขอเดาแบบบ้า ๆ เลยนะ”“พูดมาก่อนค่ะ” หลินเซียงมองเขาอย่างจริงจัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยฉินโหย่วหานจอดรถข้างทาง เอามือวางบนพวงมาลัย บนใบหน้าหล่อเหลาและอ่อนโยนปรากฏรอยยิ้มขบขัน “คุณว่ามีความเป็นไปได้ไหม ที่มีคนปลอมตัวเป็นจ้าวข่ายไปทำเรื่องพวกนั้น แล้วโยนความผิดให้เขา?”เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของหลินเซียงก็เบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ มือของเธอกำขนมปังกรอบแน่นความเป็นไปได้นี้ เธอไม่เคยคิดถึงมาก่อน!เมื่อคิดดูให้ดี ไม่ว่าจะเป็นวิดีโอหรือรูปถ่ายที่ลู่สือเยี่ยนให้เธอดู ‘จ้าวข่าย’ คนนั้นสวมหมวกและหน้ากากตลอดเวลา มองจากรูปร่างก็คิดว่าเป็นจ้าวข่ายได้ไม่ยากแต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ?ถ้าเป็นแค่คนที่มีรูปร่างคล้ายกับจ้าวข่ายมาก ๆ ล่ะ?เมื่อนึกถึงห้องใต้ดินที่มืดมิด จ้าวข่ายที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่บนพื้น พยายามอธิบายด้วยความเจ็บปวดเขาพูดมาตลอดว่าเขาไม่ได้ขโมย เ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 545
“ตกใจมากใช่ไหม?” ซ่งจั่วมองสีหน้าตกตะลึงของเขาแล้วยิ้มขมขื่น“แหงล่ะ พวกเราทุกคนคิดว่าเซี่ยหว่านเป็นคนช่วยท่านประธานลู่จริง ๆ ถือว่าเธอเป็นผู้มีบุญคุณอย่างมาก แต่ต่อมาพวกเราก็รู้ความจริง เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง เธอทำได้ทุกวิถีทาง”ซ่งจั่วเก็บแท็บเล็ต “ซือเยี่ยน สิ่งที่นายยึดมั่นมานานผิดทั้งหมด”“ทำไมเป็นแบบนี้?” ซือเยี่ยนพึมพำกับตัวเอง “ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้?”ลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา “อยู่กับฉันมานานขนาดนี้ หัวคิดไม่มีความก้าวหน้าเลยสักนิด”ซือเยี่ยนตัวสั่น มองลู่สือเยี่ยนด้วยสายตาอ้อนวอน “ท่านประธานลู่ครับ ผมรู้ตัวแล้วว่าผิด ผมสำนึกผิดจริง ๆ ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง…”เสียงของเขาเริ่มสั่นเครือ ตัวสั่นสะท้านอย่างรุนแรงเพราะเขารู้ว่าลู่สือเยี่ยนจะไม่ให้โอกาสเขาอีกลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา แล้วพูดกับซ่งจั่วว่า “ตัดเอ็นข้อมือข้อเท้าเขาซะ แล้วเอาไปทิ้งที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ”“ครับ”ซ่งจั่วรู้สึกสงสาร แต่นี่เป็นคำสั่งของลู่สือเยี่ยนลู่สือเยี่ยนหันหลังเดินจากไปซือเยี่ยนมองตามลู่สือเยี่ยนที่จากไปด้วยสีหน้าสิ้นหวัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ!…หลินเซียงออกมา
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 544
สวีซินหรานหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก ในระหว่างนั้น สายตาของเธอมองไปยังหลินเซียงที่อยู่ไม่ไกลนัก ในดวงตาปรากฏความเคียดแค้น“ฮัลโหล คุณเซี่ย ช่วยฉันหน่อยได้ไหม? ฉันอยากฆ่าหลินเซียง นังสารเลวนั่น!”…ซืออวี่สังเกตเห็นความผิดปกติของหลินเซียงเธอเย็นชามาก ไม่สนใจอะไรเลย แต่ก็ยังคงทำงานที่ได้รับมอบหมายได้เป็นอย่างดีซืออวี่บอกข่าวนี้กับลู่สือเยี่ยนในขณะนั้น ลู่สือเยี่ยนกำลังดูสิ่งที่ซ่งจั่วได้มาจากการสืบสวน คิ้วขมวดแน่นฉินโหย่วหานจับเซี่ยหว่านขังไว้ในตู้คอนเทนเนอร์ ถือเป็นการแก้แค้นแทนหลินเซียง แต่สิ่งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเธอกัน?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงต่ำ “จับตาดูซือเยี่ยนไว้ เขาดูไม่ปกติ”ซ่งจั่วชะงัก “คงไม่ใช่มั้งครับ เขาคอยปกป้องคุณหลินมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างเย็นชา “บอกให้ไปก็ไป ทำไมต้องพูดมาก?”ซ่งจั่ว “ครับ”การตรวจสอบพฤติกรรมของซือเยี่ยนเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา แต่เมื่อเขาเห็นสิ่งที่ได้จากการตรวจสอบ เขาก็ตกใจมากช่วงเย็น ซ่งจั่วก็นำหลักฐานที่ได้มาส่งให้ลู่สือเยี่ยนเขามองลู่สือเยี่ยนอย่างหวาดหวั่น มือที่กำแน่นมีเหงื่อออกลู่สือเยี่ย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 543
เขามองซ่งจั่วอย่างเย็นชา “เธอเป็นอะไรไป?”ซ่งจั่วทำหน้างง “ผม ผมไม่รู้ครับ”ตอนเจอหลินเซียงที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้ เธอยังไม่เป็นแบบนี้ แต่หลินเซียงตอนนี้ เรียกได้ว่าเย็นชาและไม่เป็นมิตรอย่างมากช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเย็น “ไปสืบมาให้ชัดเจน”“ครับ” ซ่งจั่วพยักหน้าลู่สือเยี่ยนไม่ออกไป แต่ไปที่ชั้นใต้ดิน ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้จึงพูดว่า “เรียกซือเยี่ยนมาพบฉัน”“ครับ”ดีเค กรุ๊ปทันทีที่ลู่สือเยี่ยนเข้าไปในห้องส่วนตัวของประธาน ซือเยี่ยนก็เคาะประตูห้อง“เข้ามา”ซือเยี่ยนเปิดประตูเข้าไป สีหน้าค่อนข้างเกร็ง “ท่านประธานลู่”ลู่สือเยี่ยนนั่งลงบนเก้าอี้ ถามด้วยเสียงเย็นชา “นายติดตามหลินเซียงมาตลอด เห็นความผิดปกติของเธอบ้างไหม?”ดวงตาของซือเยี่ยนกะพริบเล็กน้อย เมื่อคืนเขาไม่ได้ติดตามหลินเซียงตลอดเวลา แต่เรื่องก่อนหน้านี้ก็ยังพอจะตอบคำถามได้“ฉินโหย่วหานไปรับคุณหลิน แล้วทั้งสองคนไปที่ชายหาด ที่เดียวกับที่ที่คุณหลินถูกจับตัวไปครั้งก่อน” ซือเยี่ยนเริ่มเล่าเมื่อได้ยินดังนั้น ลู่สือเยี่ยนก็หรี่ตาลงเล็กน้อย “พวกเขาไปที่นั่นทำไม?”ซือเยี่ยน “ผม ผมไม่ทราบครับ ผมอย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 542
สีหน้าของหลินเซียงชะงักไปเล็กน้อย นิ้วที่กำโทรศัพท์แน่นขึ้น เสียงพูดแห้งผาก “ฉันเหมือนจะไม่เคยพูดว่าเขารักฉันนี่คะ”เซี่ยซือซือถอนหายใจ “หลินเซียง พวกเราแพ้แล้ว”หลินเซียงหลับตาลง “ขอโทษนะคะ คุณเซี่ย แผนการฉันดันไปดึงคุณลงมาซวยด้วย ถ้ามันสร้างความเสียหายอะไรให้คุณ คุณบอกฉันได้เลย”เซี่ยซือซือหัวเราะขมขื่น “ไม่ ไม่มีอะไรเสียหาย ฉันเต็มใจร่วมมือกับคุณเอง ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง ฉันก็ต้องรับผิดชอบ”หลินเซียงพูดอะไรไม่ออก เพราะพวกเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางนี้ไม่เคยคิดเลยว่าลู่สือเยี่ยนจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเซี่ยหว่านทำไมกัน?คำถามนี้ เธอคิดไม่ตกมาตลอดทำไมเขาต้องช่วยเซี่ยหว่าน?ในใจของหลินเซียง ตอนนี้มีความรู้สึกอยากจะไปหาลู่สือเยี่ยน ถามเขาว่านี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่เสียงของเซี่ยซือซือดังขึ้น “หลินเซียง ฉันขอจัดการเรื่องของตัวเองก่อน มีความคืบหน้าอะไร เราค่อยติดต่อกันใหม่”“ค่ะ”หลังจากวางสายหลินเซียงยังคงอยู่ในสภาพเหม่อลอยไม่รู้ทำไม เสียงของเซี่ยซือซือถึงดังก้องอยู่ในหูเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าลู่สือเยี่ยนรักเธอจริงเหรอ?เคยรักจริง ๆ บ้างหรือเปล่า?
