Share

บทที่ 7

“เผียะ!”

หลินเซียงตบหน้าลู่สือเยี่ยน

“ฉันไม่มีศักดิ์ศรีงั้นเหรอ? คุณต่างหากที่เลว คุณนอกใจฉันระหว่างแต่งงาน คิดว่าตัวเองเลิศเลอไปกว่าฉันตรงไหน?”

ทันใดนั้นม่านตาของลู่สือเยี่ยนก็หดเล็กลง ไม่คาดคิดว่าเธอจะกล้าทำร้ายเขา!

เขาถูกทะนุถนอมเหมือนไข่ในหินมาตั้งแต่เด็ก เธอเป็นใครถึงมาทำกับเขาแบบนี้?

ชายหนุ่มดุนปลายลิ้นแตะกระพุ้งแก้ม คว้าข้อมือของหลินเซียง จากนั้นก็กดร่างเธอลงบนเตียงทันที

“หลินเซียง ผมตามใจคุณมากเกินไปใช่ไหม?”

ดวงตาของเขาเย็นชา ออร่าการกดขี่ที่รุนแรงปกคลุมไปรอบบริเวณ กดทับลงที่หลินเซียงซึ่งอยู่ใต้ร่าง

หลินเซียงตกตะลึง ความกลัวแวบขึ้นมาในใจ

เธอลืมไปได้ยังไงว่าเขาเป็นถึงนายน้อยสามตระกูลลู่ ถูกเลี้ยงดูอย่างดีมาตั้งแต่เด็ก สถานะของเขาสูงส่งอย่างหาที่เปรียบไม่ได้!

เขาต้องไม่เคยถูกกระทำแบบนี้มาก่อนแน่ ๆ ไม่แปลกที่เขาจะโกรธมาก

แต่เขายังเป็นสามีของเธอ!

เขาถูกตบเพราะนอกใจ ก็สมควรแล้วนี่?

หลินเซียงพยายามอย่างหนักที่จะเพิกเฉยต่อความกลัว ดวงตาของเธอยังคงแดงก่ำ แต่กลับจ้องเขม็งมองเขาอย่างดื้อรั้น “อาเยี่ยนเขาตามใจฉัน แต่คุณ ลู่สือเยี่ยน คุณชายสามตระกูลลู่ ตามใจฉันเรื่องอะไร? พูดแบบนี้ออกมา คุณไม่คิดว่าตลกบ้างหรือ?”

ดวงตาของลู่สือเยี่ยนลึกล้ำ ซ่อนพายุแห่งความเย็นชาเอาไว้

“หลินเซียง พอคุณเป็นแบบนี้ ทำไมผมหมดความสนใจในตัวคุณแล้ว”

เขาปล่อยเธอ ลุกขึ้นยืนมองเธอด้วยความห่างเหิน หันหลังกลับและจากไป

หน้าอกของหลินเซียงกระเพื่อมแรงด้วยความโกรธ เขาหมดความสนใจในตัวเธอแล้วงั้นเหรอ?

หึ!

เมื่อคืนเขายังนอนอยู่บนเตียงเดียวกับฉันอยู่เลย แต่วันนี้กลับบอกว่าไม่สนใจฉันแล้ว?

หรือเป็นเพราะเจอผู้หญิงคนนั้น?

หลินเซียงไม่เต็มใจปล่อยเขาไปทั้งอย่างนี้ รีบลุกขึ้นและวิ่งไปกอดเขา “ลู่สือเยี่ยน ฉันไม่อนุญาตให้คุณไปไหนทั้งนั้น! เรายังไม่หย่ากัน คุณต้องอยู่กับฉัน!”

“จะให้ผมอยู่ที่นี่กับคนบ้าอย่างคุณน่ะเหรอ?” ลู่สือเยี่ยนเยาะเย้ยอย่างเย็นชา

ทั้งสองแต่งงานกันมาครึ่งปีแล้ว หลินเซียงย่อมรู้จุดอ่อนของเขาโดยธรรมชาติ มืออ่อนนุ่มของเธอสอดเข้าไปใต้เสื้อผ้าของเขาโดยตรง ลูบไล้ไปตามกล้ามเนื้อหน้าท้อง

ลู่สือเยี่ยนสูดหายใจเข้าลึก ๆ คว้าข้อมือเธอไว้ “ทำอะไรของคุณ?”

หลินเซียงเดินไปหาเขา “คุณไม่ได้บอกว่าคุณหมดความสนใจฉันแล้วเหรอ? ลู่สือเยี่ยน แสดงให้ฉันเห็นสิว่าคุณปากกับใจตรงกัน!”

เมื่อเห็นสีหน้าเข้มขรึมของเขา มุมปากของเธอก็โค้งขึ้นยิ้มเยาะ “อะไรกัน? อยากจะทำตัวซื่อสัตย์ต่อผู้หญิงคนนั้นเหรอ? แต่เรายังไม่ได้หย่ากันเลยนะ คุณยังมีหน้าที่ที่ต้องทำ”

เธอเดินเข้าไปหาเขาแล้วพูดต่อ “หรือถ้าไม่ยินดี ฉันจ่ายเงินให้คุณก็ได้ ยังไงคุณก็เอวดี แถมยังคอยสนองความต้องการของฉันอย่างเต็มที่ตลอดหกเดือนที่ผ่านมา”

ผู้หญิงคนนี้ เห็นเขาเป็นอะไร?!

ความโกรธเคืองแผดเผาอยู่ภายในใจ เขาบีบคอเธอ น้ำเสียงเย็นชา “หลินเซียง ผมจะทำให้คุณรู้ถึงผลที่ตามมาจากการยั่วยุผม!”

ว่าแล้วเขาก็บดจูบเธออย่างดุเดือด

ปราศจากความอ่อนโยนในวันวาน

หลินเซียงหลับตาลง แพขนตาสั่นระริกรุนแรง โอบกอดเขาเข้าหาตัว

น้ำตาไหลรินออกมาจากหางตา

เธอยอมทำถึงขั้นนี้ เพียงเพื่อไขว่คว้าเงาแห่งอดีตในตัวเขา

เขาคือลู่สือเยี่ยน และเขาก็เป็นอาเยี่ยนของเธอด้วย!

เธอรู้ซึ่งถึงผลที่ตามมาแล้ว เพราะมันทำให้คืนนั้นเธอได้นอนหลับเพียงสามชั่วโมง ในขณะที่เธอตกอยู่ในความสิ้นหวัง เธอทำได้เพียงกอดเขาไว้แน่น และร้องเรียกชื่อเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก

อาเยี่ยน อาเยี่ยน คุณเป็นของฉัน

ฉันจะไม่หย่ากับคุณ

วันถัดมา

หลินเซียงมาทำงานสาย ทำให้ถูกหักเงินเดือนทันที พนักงานจากแผนกบุคคลบอกว่าเป็นคำสั่งโดยตรงจากคุณลู่

หลินเซียงกัดฟันพลางบ่นอุบในใจ เขี้ยวอะไรอย่างนี้!

ก็แค่ตบเขาเองไม่ใช่เหรอ?

แก้แค้นเธอเร็วขนาดนี้เลย!

เธอปล่อยผ่านมันไป หลังจากเสร็จการประชุมตอนเช้า ซ่งจั่วเดินมาหาเธอแล้วพูดว่า “นี่เป็นรายงานการออกตรวจนอกสถานที่ คุณไปตามพิกัดที่ระบุไว้ได้เลย”

หลินเซียงหยิบมันขึ้นมาดู ปรากฏว่าเป็นไซต์งานก่อสร้าง!

คิ้วของเธอขมวดเข้าหากันทันที

ซ่งจั่วถามว่า “มีคำถามอะไรเกี่ยวกับการมอบหมายงานของคุณลู่หรือเปล่า?”

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status