Share

บทที่ 15

ขณะที่ร่างของเธอลอยขึ้นไปในอากาศ หลินเซียงผวาโอบเขาโดยไม่รู้ตัว ดวงตาสีน้ำตาลใสฉายแววประหลาดใจ

เขา… หมายความว่ายังไง?

ลู่สือเยี่ยนไม่สนใจสายตาของเธอ อุ้มเธอขึ้นรถ แล้วหยิบกล่องปฐมพยาบาลแบบพกพาออกมา เปิดฝาออกแล้วหยิบอุปกรณ์มาทำแผลที่เท้าของเธอ

หลินเซียงมองดูการกระทำของเขาด้วยสีหน้ามึนงงพร่ามัว ราวกับเธอเห็นอาเยี่ยนอยู่ตรงหน้า

เขาคืออาเยี่ยน

“อาเยี่ยน…”

“อย่าคิดฟุ้งซ่าน” เสียงทุ้มต่ำของลู่สือเยี่ยนขัดจังหวะคำพูดของเธอ “ผมแค่กลัวตัวเองจะเสียใจที่เราหย่ากันเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง”

ราวกับน้ำเย็นราดรดใส่หัวเธอ ทำลายจินตนาการในหัวใจไปจนสิ้น

อย่างนี้นี่เอง

เขากลัวว่าเธอจะเปลี่ยนใจ

หึ!

เธอชักเท้ากลับทันที “วางใจได้ ฉันพูดอะไรออกไปแล้วไม่มีทางกลับคำ”

แต่ข้อเท้าอันบอบบาง กลับถูกนิ้วมือเย็นเฉียบของชายหนุ่มจับไว้ ทำให้เธอขยับไปไหนไม่ได้

เมื่อเธอขัดขืน ชายกระโปรงก็ยิ่งถลกขึ้นสูง เผยให้เห็นเรียวขาขาวเนียนทั้งหมด เหลือเพียงนิดเดียว แต่เพราะนิดเดียวนี้กลับเพิ่มความยั่วยวนอย่างเลือนราง

สายตาของลู่สือเยี่ยนกวาดไปที่ขาของเธอ จากมุมมองของเขา สามารถมองเห็นทิวทัศน์วับแวมบางส่วนได้เป็นอย่างดี

หลินเซียงรีบดึงกระโปรงลง ใบหน้าเนียนละเอียดแดงก่ำ “มองอะไรนักหนา ไอ้คนลามก”

“หึ!”

ลู่สือเยี่ยนกลับหัวเราะในลำคอ เงยหน้าขึ้น ดวงตาสีดำสนิทมองไปที่ใบหน้าของเธอ ออกแรงนิ้วมือเพื่อดึงหลินเซียงเข้ามาหาตัว

หลินเซียงร้องเสียงหลงเบา ๆ สองมือรีบยันไว้ที่ไหล่ของเขา

“ตอนนี้เรายังเป็นสามีภรรยากันอยู่ ต่อว่าผมว่าเป็นไอ้ลามก ไม่หยาบคายเกินไปหน่อยเหรอ?” ลู่สือเยี่ยนจ้องมองใบหน้าสวยของเธอ “ผมทันได้ทำอะไรหรือยัง คุณถึงบอกว่าผมลามก?”

ชายหนุ่มตรงหน้าทำให้หลินเซียงรู้สึกเหมือนเขาเป็นคนแปลกหน้า

ใบหน้ายังคงเป็นหน้าเดิม แต่ดวงตาสีดำสนิทกลับแฝงความลึกลับเกินหยั่งถึง และมีเสน่ห์แพรวพราว ริมฝีปากโค้งเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ทั้งร่างกายแผ่รัศมีความชั่วร้ายเพิ่มขึ้นจากเดิม

นี่คือลู่สือเยี่ยนตัวจริง

หลินเซียงมองเขา ดวงตาคล้ายมีน้ำสั่นไหว พูดขึ้นว่า “พอใจคุณหรือยัง?”

สายตาของเธอเหลือบไปยังมือของเขาที่ยังจับข้อเท้าของเธอไว้

นิ้วมือเรียวสวยของเขาในขณะนี้กำลังลูบไล้ผิวหนังที่บอบบางของเธอโดยไม่ตั้งใจ

ริมฝีปากของลู่สือเยี่ยนยังคงมีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ จ้องมองเธออยู่ครู่หนึ่ง ราวกับกำลังนึกถึงอะไรบางอย่าง ลมหายใจเขายิ่งใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ

ประตูรถเปิดกว้าง แต่บรรยากาศภายในรถกลับเต็มไปด้วยความอึดอัด ราวกับมีบางสิ่งบางอย่างที่อัดแน่นรอวันระเบิด

ทันใดนั้นเอง เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

รอยยิ้มลึกลับในดวงตาของเขาจางหายไปทันที เขาหันกลับไปรับสาย “ว่าไง หว่านหว่าน”

เสียงทุ้มต่ำเรียกชื่อผู้หญิงอีกคนอย่างสนิทสนม

หัวใจของหลินเซียงเจ็บแปลบ เธอออกแรงชักเท้ากลับ ไม่สนใจใบหน้าที่เย็นชาลงของเขา ผลักเขาให้ถอยไปแล้วก้าวออกไปนอกตัวรถ

เขาไม่ควรมายุ่มย่ามกับเธอ!

เขายังมีคนที่ต้องรับผิดชอบ ในขณะที่เธอเป็นแค่ใครก็ไม่รู้!

แขนของเธอถูกดึงไว้ทันที เสียงของชายหนุ่มดังมาจากด้านหลัง “ทำบ้าอะไร? ลืมแล้วเหรอว่าตัวเองเท้าเจ็บอยู่?”

หลินเซียงดิ้นรนอย่างแรง “ลู่สือเยี่ยน เรากำลังจะหย่ากัน ถ้าคุณยังมาพัวพันกับฉันอยู่แบบนี้ ฉันจะพาลคิดว่าจริง ๆ แล้วคุณไม่อยากหย่ากับฉันเอานะ!”

เมื่อคำพูดนี้จบลง แรงมือที่กำแขนของเธออยู่คลายออกทันที

เสี้ยววินาทีนั้น หัวใจของเธอขาวโพลนว่างเปล่า

ทั้งหนาวเหน็บ และเจ็บปวด

ความคิดเห็น (2)
goodnovel comment avatar
Matsaya Thiansi
กำลังสนุกๆๆ
goodnovel comment avatar
กัญญาภัค เจนนี่ จั
สนุกมากน่าติดตามทุกตอน
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status