เมื่อซัมเมอร์เจอเป้าหมายใหม่

บทที่3

เมื่อซัมเมอร์เจอเป้าหมายใหม่

          เย็นนี้ลูกพีชรู้ตัวว่าคงต้องถูกลากไปที่                สนามบาสอีกแน่ คราวนี้เธอเลยขอไปออกกำลังจริงๆเลย ออกเสร็จค่อยไปกินข้าว

          “ซัมเมอร์เธอเข้าไปที่สนามบาสก่อนเลยนะ เราขอวิ่งอีกสองรอบจะตามเข้าไป”

          วิ่งได้แค่ไม่กี่รอบซัมเมอร์ก็ทำท่างอแง อยากไปที่สนามบาสแล้ว ลูกพีชยังอยากวิ่งออกกำลังกายอยู่ เธอจึงให้เพื่อนสาวที่ที่หน้าตาบูดบึ้งเพราะใจร้อน ไปที่สนามก่อนเธอเลย

          “ถ้าอย่างนั้น เราไปรอที่สนามบาสนะ แล้วอย่าหนีไปกินข้าวคนเดียวเสียล่ะ”

 คนสวยส่งยิ้มหวานให้เพื่อน ก่อนเดินแยกไปอีกทาง

          ลูกพีชเริ่มมีความสุขกับการได้มาออกกำลังกาย มันช่วยให้เธอคลายความคิดถึงบ้านได้มากเลย แม่เคยบอกว่าถ้าเราออกกำลังกายก่อนนอน จะช่วยให้นอนหลับง่าย หลายคืนที่ผ่านมา เธอเอาแต่นอนคิดถึงห้องนอนของเธอจนนอนไม่หลับมาหลายคืนแล้ว

          วิ่งได้ครบสองรอบตามสัญญา ลูกพีชก็ไปที่สนามบาส แต่ภาพที่เธอเห็นตรงหน้า ทำให้หญิงสาว เกือบจะวิ่งออกมาจากสนามบาส เพราะแทนที่เธอจะเห็นซัมเมอร์กับโอม เธอกับเห็นเพื่อนคนสวยยืนคุยกับกวิน รุ่นพี่ที่เธอแอบชอบมานาน

          “ ลูกพีช ”

          ซัมเมอร์ตะโกน โบกมือเรียก เมื่อเห็นเพื่อน ทำท่าเหมือนจะไม่เข้ามาที่สนาม ทำเอาทุกสายตาหันมามอง คนที่กำลังตัดสินใจ ไม่เว้นแม้แต่กวิน และมันก็ทำให้          ลูกพีชต้องสั่งตัวเองให้เดินตามเสียงเรียกของเพื่อนเข้าไป

          “เอ้า!... ซัมเมอร์กับลูกพีชเป็นเพื่อนกันเหรอ” กวินทำท่าทางแปลกใจ

          “พี่กวินกับลูกพีชรู้จักกันด้วยเหรอคะ”

ซัมเมอร์มองทั้งคู่อย่างรอฟังคำตอบจากใครสักคน

          “เรากับพี่กวิน เคยเรียนโรงเรียนเดียวกันสมัยมัธยม” หญิงสาวหน้าอาบเหงื่อชิงตอบก่อน

          “ดีจังเลยค่ะ คนกันเอง”

ซัมเมอร์ยังคงส่งยิ้มหวาน และชวนนักกีฬารุ่นพี่ คุยต่ออย่างดูมีความสุข

          ลูกพีชเดินแยกตัวออกมานั่งข้างสนาม เธอมองหาชายหนุ่มคนเมื่อวาน ที่เพื่อนของเธอชมนักชมหนา ว่าหล่อมากหล่อมาย แต่ทำไมวันนี้กลับกลายเป็นรุ่นพี่ที่เธอชอบได้

          โอมนั่งอยู่ข้างสนามฝั่งตรงข้ามกับที่ลูกพีชนั่ง เธอสังเกตว่าชายหนุ่มก็กำลังมอง คนทั้งคู่ที่ยืนคุยกันอยู่        ริมสนาม ภาพที่ซัมเมอร์เอาผ้าเช็ดเหงื่อให้กับรุ่นพี่นักบาส รอยยิ้มเสียงหัวเราะ หลายคนคงจะคิดว่าทั้งคู่รู้จักกันมานาน แต่ความจริง วันนี้คือวันแรกที่ทั้งสองคนรู้จักกัน

“ลูกพีช เดี๋ยวรอพี่กวินซ้อมอีกแป๊บนะ พี่เขาจะไปกินข้าวกับเราด้วย มีรุ่นพี่หล่อแบบนี้ไม่บอกเราเลยนะ”

ซัมเมอร์เดินมานั่งข้างเพื่อนสาวหลังจากที่ชายหนุ่มกลับเข้าไปซ้อมในสนามต่อ

         “เธอไปกับพี่เขาสองคนเถอะ เดี๋ยวเราไปกินคนเดียวได้ เธอจะได้สวีทกันสองคน ไม่มีก้างขวางคอ”

 แค่เห็นทั้งคู่ยืนคุยกันแบบสนิสนม ลูกพีชก็หัวใจวูบวาบแล้ว นี่เธอยังจะต้องไปทนนั่งกินข้าวและมองคนทั้งคู่จีบกันอีกเหรอ

          “ก้างที่ไหน พี่กวินเขาเอาเพื่อนไปด้วย ก็คนนั้นไง ” ซัมเมอร์ชี้ไปที่ผู้ชายคนเมื่อวานที่เธอซื้อน้ำให้ ด้วยใบหน้าที่ไม่รู้สึกเขินอายที่เมื่อวานตัวเองยังคิดจะจีบเขาอยู่เลย วันนี้กลับเปลี่ยนเป้าหมาย

          “เหมือนเราไม่มีทางเลือกเนาะ ไปก็ไป” คนตอบทำสีหน้าไม่สบายใจ

          “น่ารักที่สุดเลยลูกพีช”

         สาเหตุที่แท้จริงที่ซัมเมอร์ อยากให้เพื่อนของเธอไปด้วย เพราะลูกพีชคือเหตุผลของการยอมไปกินข้าวด้วยกันของกวิน  ชายหนุ่มอยากพูดคุยกับรุ่นน้องที่โรงเรียนเก่า เพราะเจอกันเมื่อครั้งที่แล้ว ที่คณะ ยังไม่ทันได้ทักทายกันเลย

          หลังจากที่ออกกำลังกายเรียกเหงื่อมาแล้ว ลูกพีชก็ถูกลากตัวให้มากินชาบูบุฟเฟ่ต์ ครั้งนี้ทั้งคู่ไม่ต้องเดินมากินข้าว เพราะกวินมีรถยนต์ เขาเป็นคนขับส่วนโอมเพื่อนของเขานั่งหน้า ลูกพีชกับซัมเมอร์นั่งหลัง

          ร้านชาบูอยู่ไกลจากมหาวิทยาลัยอยู่พอสมควร ลูกพีชรู้สึกไม่สบายตัว เพราะเธอวิ่งมาจนเหงื่อเปียกทั้งตัว และต้องถูกพามากินทั้งชุดแบบนี้ แต่จริงๆแล้ว ทั้งรถก็มีซัมเมอร์เท่านั้น ที่ตัวหอมไม่มีเหงื่อเหมือนคนอื่นๆ

          “ลูกพี่ช เธอต้องเป็นแม่สื่อให้เรานะ เราจริงจังมากคนนี้ ทั้งหล่อ เรียนดี แถมรวยอีก”

          ถึงแม้จะนั่งห่างชายหนุ่มแค่เพียงนิด คนถูกสั่งให้เป็นแม่สื่อ ก็แอบกลัวคนขับจะได้ยินในสิ่งที่เพื่อนของเธอกระซิบบอก

          ระหว่างทางไปร้าน ลูกพีชสังเกตเห็นโอม แอบมองซัมเมอร์ผ่านทางกระจกมองหลัง โอมคงรู้สึกไม่ดี              ที่เมื่อวาน เขายังเป็นคนที่ถูกจีบ วันนี้กลายเป็นแค่เพื่อนพระเอกไปเสียอย่างนั้น

         ต่างกับฝ่ายนางเอกของเรา ที่ยังคงสามารถคุยกับโอมได้เหมือนเมื่อวานนี้ไม่เคยเกิดขึ้น ลูกพีชยอมรับในความไม่ธรรมดาของเพื่อนสาวคนนี้เลย

          “ร้านน่ารักมาเลยค่ะพี่กวิน” ซัมเมอร์ลงจากรถก็รีบไปเดินข้างคนขับทันที

          “วี นายเข้าไปกับซัมเมอร์ก่อนเลยนะ เราขอไปหาซื้อยาแก้ปวดหัวกับลูกพีชหน่อยเดี๋ยวตามเข้าไป”

          โอมคว้าแขนหญิงสาวที่ยืนข้างเขา แบบเธอไม่ทันตั้งตัว ตลอดทางเขากับเธอไม่เคยคุยกันสักคำ อยู่ดีๆ โอมก็คว้ามือลูกพีชให้เดินตามมาทางอีกฝั่งของร้าน

          ชายหนุ่มรุ่นพี่โรงเรียนเก่าทำท่าจะเดินตาม แต่ถูกซัมเมอร์คว้าแขน และควงเขาพาเดินเข้าร้านไปเสียก่อน จึงต้องปล่อยให้อีกสองคนเดินข้ามถนนกันไป

         “ชื่อลูกพีชใช่ไหม ได้ยินกวินเรียก” โอมเริ่มบทสนทนา

          “ค่ะ พี่โอม มีอะไรหรือเปล่าคะ ถึงเดินแยกออกมา คงไม่ได้อยากซื้อยาจริงๆใช่ไหมคะ”

          “ปวดหัวอะจริง แต่คงไม่ถึงขั้นกินยา เพื่อนเธอนี่สุดยอดแม่เสือจริงๆ ” คนพูดยืนกอดอกหันหน้าให้ทะเลซึ่งอยู่ตรงข้ามกับร้าน

          “ทำไมว่าซัมเมอร์แบบนั้นล่ะคะ” ลูกพีชไม่ชอบเลยที่เขามาว่าเพื่อนของเธอเป็นเสือ

          “เธอดูเมื่อวานยังอีกแบบ วันนี้เปลี่ยนคนแล้ว แถมทำเหมือนไม่เคยคุยกัน”

          “แล้ว...พี่โอมจะบอกพี่กวินไหมคะ” สาวน้อย          หยั่งเชิง

          “ไม่ล่ะ มันไม่ใช่เรื่อง เพราะถ้าเขาจะชอบกันมันก็สิทธิ์ของเขา ไปเข้าร้านกันดีกว่า ป่านนี้เพื่อนเธอคง          หว่านเสน่ห์จนเจ้ากวินติดกับแล้วมั้ง”

          “พี่เขายังไม่มีแฟนเหรอคะ” ลูกพีชกลั้นใจถาม

          “มีแต่ผู้หญิงมาจีบ แต่ก็เพิ่งเห็นคนนี้แหละ ที่เจอกันครั้งแรกก็พามากินชาบูเลย ปกติแค่ได้ไลน์ก็ดีใจกันแล้ว สงสัยจะติดกับความสวยของเพื่อนเธอเข้าให้”

          ระบายอารมณ์จนจบ เขาก็เดินนำลูกพีชเข้าไปในร้าน และเป็นที่แน่นอน ซัมเมอร์จัดแจงให้ตัวเองได้นั่งข้างรุ่นพี่คนหล่อ ส่วนลูกพีชก็นั่งข้างเพื่อนพระเอกไป

          “กินน้อยจัง”

 กวินตักกุ้งในหม้อให้รุ่นน้องที่โรงเรียน เพราะเห็นเธอเอาแต่เขี่ยไปเขี่ยมา

          “ขอบคุณค่ะ เริ่มอิ่มแล้ว ปกติมื้อเย็น ไม่ค่อยได้กินอะไรหนักๆแบบนี้ค่ะ”

          หญิงสาวไม่รู้จะให้คำตอบอย่างไร เพราะความจริง เธอกินไม่ลง เพราะต้องมานั่งฟัง ชายหนุ่มที่เธอแอบหลงรักมาหลายปี กับเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอในเวลานี้ คุยกันอย่างสนุกสนาน บ่อยครั้งที่เธอแอบเห็นซัมเมอร์เอาหัวของเธอวางลงบนไหล่ของกวินอย่างสนิทสนม

          ชาบูอาหารโปรดของลูกพีช วันนี้กลับเป็นอาหารที่สุดแสนจะรสชาติแย่ เพราะหัวใจของเธอ มันยัง          ควบคลุมไม่ได้ อยู่ดี ๆ เพื่อนของเธอก็กำลังเดินหน้า            จีบผู้ชายที่เธอชอบของเธอมานาน แต่แค่จะบอกเขา           เธอยังไม่กล้า

          ดูจากท่าทางแล้ว รุ่นพี่ของเธอก็ดูจะเริ่มมีใจให้กับสาวสวยที่เดินหน้าจีบอย่างจู่โจม จะไม่ให้มีใจให้ได้อย่างไรลูกพีชเองก็เข้าใจ ในเมื่อซัมเมอร์เอง ทั้งสวย น่ารัก พูดเก่ง ใครเห็น ใครอยู่ใกล้ ก็ต้องรู้สึกชอบเป็นธรรมดา