แม่สื่อหัวใจว้าวุ่น

บทที่4

แม่สื่อหัวใจว้าวุ่น

          “นอนหลับฝันดีนะครับ”

 กวีเปิดหน้าต่างรถ แล้วตะโกนบอกซัมเมอร์ที่กำลังเดินเข้าหอ

          อารมณ์แบบนี้เขาเรียกอิจฉาใช่ไหม ลูกพีชถามตัวเอง ทำไมนะ ทำไมคนที่เขาบอกไม่ใช่เธอ คืนนี้คงเป็นคืนที่เธอจะต้องจัดการกับความรู้สึกของตัวเองให้ได้ เพราะมันไม่ใช่ความผิดของทั้งคู่ เธอจะมาแอบโกรธซัมเมอร์ในใจแบบนี้ไม่ได้ ลูกพีชพยายามรวมรวมสติ

          “ลูกพีช เธอว่าพี่เขาจะชอบเราไหม” ซัมเมอร์ถามทันทีหลังจากถึงห้องที่หอพัก

          “เราไม่รู้ แต่คงชอบแหละ ถึงได้พาไปกินชาบู” คนตอบแทบจะอกแตกตาย

          “ไม่รู้ล่ะ เธอต้องช่วยเรา ก็เธอเคยเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันมาก่อน แถมตอนนี้ก็เรียนคณะเดียวกันอีก” คนขอให้ช่วยกอดเอวเพื่อสาวอย่างเอาใจ

          “เราไม่ได้สนิทกับพี่เขาขนาดนั้นนะ แค่เคยเห็นกันเฉย ๆ ” ลูกพีชหาทางออก

          “ไม่รู้ล่ะ ลูกพีชเพื่อนที่แสนจะน่ารักต้องช่วยเรานะ แม่สื่อคนสวย”

          ความน่ารักช่างเอาอกเอาใจของซัมเมอร์นี่แหละ    ที่ทำให้ลูกพีชใจอ่อน ถึงแม้มันคงจะเป็นการทำร้ายหัวใจของตัวเอง หญิงสาวได้แต่บอกกับตัวเองว่า เธอเป็นเพียงคนที่แอบชอบ ไม่ได้เป็นแฟนพี่เขาเสียหน่อย ดังนั้นไม่มีสิทธิ์หวง หรือไม่พอใจอะไรทั้งนั้น

          ส่วนที่ซัมเมอร์ขอร้องให้เธอช่วยเป็นแม่สื่อ เธอก็ควรจะช่วยเท่าที่เธอช่วยได้ เพราะอย่างไรซัมเมอร์ก็เป็นเพื่อนสนิทของเธอ และหลายครั้ง เพื่อนคนนี้ก็ทำให้ลูกพีชรู้ว่า เธอเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง

          “เฮ้ย!...พี่เขาไลน์มาด้วย” ซัมเมอร์ลุกขึ้นจากเตียงเอาไลน์มาให้เพื่อนอ่าน

          “ถึงขนาดถึงห้องปุ๊บ ไลน์มาปั๊บ พี่เขาคงชอบเธอแล้วแหละ” ลูกพีชยิ้มให้เพื่อนก่อนเดินเข้าห้องน้ำไป

          “โอ๊ย!”

          ประตูห้องน้ำถูกปิด น้ำในฝักบัวถูกเปิดให้แรงที่สุด หญิงสาวปล่อยเสียงที่อดกลั้นออกมาสุดเสียง เธอเลือกเรียนที่นี่เพราะหวังที่จะได้มาเจอรุ่นพี่ ไม่ใช่เพื่อจะมาเป็นแม่สื่อแบบนี้ ลูกพีชกระทืบเท้าอยู่ในห้องน้ำคนเดียวเหมือนเด็กน้อยกำลังโมโหที่แม่ไม่ซื้อของเล่นให้

         เช้านี้ลูกพีชไปเรียนที่คณะตามปกติ แต่เธอภาวนาขออย่าให้เจอรุ่นพี่ที่เธอชอบเลย เพราะวันนี้เธอได้รับมอบหมายให้มาเป็นแม่สื่อเต็มตัว ซัมเมอร์อยากให้           ลูกพีชช่วยพูดถึงความเป็นผู้หญิงที่น่ารักของเธอ ให้กวินฟัง ถ้าอย่างน้อยวันนี้เธอไม่เจอเขา เธอก็ยังอ้างได้ว่า           ไม่เจอ

          “มีเรียนเช้า เหมือนกันเลย” เสียงทักทายดังมาจากข้างหลัง

          วันนี้เธอต้องทำหน้าที่แม่สื่อแล้ว เพราะอย่างไรเธอก็เจอเขา และวันนี้ก็พอทำใจได้แล้ว ว่าคงต้องปล่อยให้เขาทั้งคู่ได้ลองคบหากัน

          “อีกชั่วโมงค่ะถึงจะมีเรียน มาหากินอะไรก่อนค่ะ” ตอบตามจริง

          “ไป ไปนั่งกินอะไรกัน ร้านกาแฟใต้ตึก เคยไปกินหรือยัง”

 กวินคว้าหนังสือจากมือของหญิงสาวตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆมาช่วยถือ

          “โกโก้สองแก้วครับ” ชายหนุ่มตะโกนสั่งโดยที่ไม่ถามอีกฝ่ายว่าจะกินอะไร

          “ร้านนี้ต้องโกโก้ เมนูดังของเขา ปกติคนเยอะมาก ตอนนี้ยังเช้า เมื่ออย่างนั้นต้องแจกบัตรคิวเลย”

          “พี่กวินชอบกินร้านนี้เหรอคะ” หญิงสาวทำหน้าที่แม่สื่อหาข้อมูลทันที

          “ก็ชอบนะ แต่มีร้านโปรดมากกว่านี้ เป็นน้ำปั่นเมนูสุขภาพ ไว้ว่างๆจะพาไปลอง ”

          “ชอบเมนูสุขภาพเหมือนซัมเมอร์เลยค่ะ ไว้วันหลังพี่กวินพาซัมเมอร์ไปลองนะคะ”

 แม่สื่อเดาเอามั่วๆ ถ้าพี่กวินชอบอะไร ซัมเมอร์ก็คงชอบแบบนั้น เดี๋ยวเย็นนี้ เธอค่อยไปเล่าให้เพื่อนฟังว่าเธอโกหกอะไรไปบ้าง

“ดีเลย ไว้วันหลังเดี๋ยวพี่พาซัมเมอร์ไปนั่งกิน”

โกโก้สองแก้วถูกนำมาส่งให้ถึงโต๊ะ รุ่นพี่เป็นคนชวนมาก็เป็นคนเลี้ยงด้วย ลูกพีชค่อยๆดื่มทีละนิด เพราะเธอกลัวจะหมด อยากจะเก็บไว้กินนานๆ มันเป็นโกโก้ที่อร่อยที่สุดในชีวิตเลย

“พีชไปเรียนก่อนนะคะ”

 หญิงสาวขอตัวเพราะเหลือเวลาอีกไม่กี่นาที ก็ใกล้เวลาเรียนแล้ว

“เย็นนี้เจอกัน” รุ่นพี่ตะโกนตามหลัง

ลูกพีชหันมาส่งยิ้มให้เจ้าของเสียง แต่เธอตั้งใจแล้วว่าเย็นนี้ เธอจะไม่ไปที่สนามบาส เพราะเธออยากให้ซัมเมอร์กับชายหนุ่มได้มีโอกาสอยู่กับเขาสองคน ส่วนเธอไปก็มีแต่ความทุกข์ไม่ได้สุขเลย ที่ต้องเห็นทั้งคู่ทำท่าทางสนิทสนมกันแบบนี้

ก่อนเข้าเรียน เธอรีบส่งไลน์บอกข้อมูลที่เธอคุยกับกวิน เพราะกลัว ว่าซัมเมอร์กับเธอจะพูดไม่ตรงกัน เกี่ยวกับเรื่องที่เธอบอกเขาว่าซัมเมอร์ชอบกินอาหารที่เป็นเมนูสุขภาพ

          เมื่อถึงเวลาที่ปกติแล้ว เธอต้องไปออกกำลังกาย และต้องทำหน้าที่ไปเป็นเพื่อนซัมเมอร์ไปที่สนามบาส แต่วันนี้เธอขอตัวไปหาหนังสือที่หอสมุดเพื่อทำรายงาน และคงหาอะไรกินเลย เปิดทางให้เพื่อนสาว ได้ไปกินข้าวสวีทกันสองคน เธอเองก็จะได้ไม่ต้องไปนั่งปั้นหน้ามีความสุขอยู่

          นับจากวันนั้น นานๆที ที่ลูกพีชจะไปหากวินเป็นเพื่อนซัมเมอร์ ความรู้สึกที่มันเคยแอบอิจฉาซัมเมอร์ที่มีโอกาสได้ใกล้ชิดกับคนที่เธอแอบชอบ ก็ค่อย ๆ             แปรเปลี่ยนเป็นความยินดีด้วย ที่เห็นทั้งเพื่อนและคนที่เธอชอบมีความสุข

          “ลูกพีชเรากับพี่กวินตกลงคบกันแล้วนะ”

          หลังจากที่คนทั้งคู่ พูดคุยรู้จักสนิทสนมกันมาได้พักนึง กวินก็ขอคบกับซัมเมอร์เป็นแฟน และเริ่มเปิดตัวให้สาว ๆ ที่หมายปองอยู่พากันอิจฉาหญิงสาวผู้โชคดี

          “ยินดีด้วยนะ แล้วอย่าทำให้รุ่นพี่เราเสียใจก็แล้วกัน” สาวน้อยพูดจากใจที่ยินดีด้วยจริง ๆ

          “แน่นอน มีแต่รุ่นพี่เธอสิ สาวๆรุมล้อมเต็มไปหมด ขนาดวันนั้นเรานั่งรอซ้อมอยู่ข้างสนาม ยังกล้าวิ่งมาขอไลน์” คนพูดทำท่าโมโห

          “เอ้า...แล้วพี่เขาให้ไหม” คนถามอยากรู้คำตอบ

          “ลองให้สิ มีหวังสนามบาสแตก พี่กวินเขาชี้ให้พวกนั้นมาขอที่เรา เขาบอกแฟนพี่นั่งอยู่ตรงนั้น ไปขอกับเขาเลย พวกนั้นเลยหน้าจ๋อย”

          “พี่เขาก็รักเธอจริงนะ ถึงได้ไม่ยอมให้ไลน์ไป”          ลูกพีชคิดแบบที่เธอพูด

         “ก็คงจริงมั้ง”

          ซัมเมอร์ทำท่าภูมิใจกับสิ่งที่กวินแสดง ถึงแม้จะมีอารมณ์โมโหแม่สาว ๆ พวกนั้น ที่กล้าดีมาขอไลน์แฟนเธอ ยังดีที่เขาให้เกียรติเธอด้วยการให้สาว ๆ พวกนั้นรู้ว่าเขามีแฟนแล้ว

         หลายครั้งที่ลูกพีชและกวินได้มีโอกาสนั่งคุยกันที่คณะ หลายครั้งที่เขาถามเธอเกี่ยวกับซัมเมอร์ และก็หลายครั้งที่แม่สื่อทำหน้าที่คอยโกหกให้ เพื่อทำให้เพื่อนของเธอดูดีที่สุดในสายตาของรุ่นพี่ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความเรียบร้อย ความเป็นคนรักเดียวใจเดียว ทั้งที่ตัวเธอเองก็รู้ว่าเพื่อนของเธอไม่ได้เป็นแบบนั้น